ਰੂਸੋ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ (1877-1878)

ਅੱਖਰ

ਫੁਟਨੋਟ

ਹਵਾਲੇ


Play button

1877 - 1878

ਰੂਸੋ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ (1877-1878)



1877-1878 ਦਾ ਰੂਸੋ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਅਤੇ ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੇ ਗੱਠਜੋੜ, ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ , ਰੋਮਾਨੀਆ , ਸਰਬੀਆ, ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਸਮੇਤ ਇੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਸੀ।[1] ਬਾਲਕਨ ਅਤੇ ਕਾਕੇਸ਼ਸ ਵਿੱਚ ਲੜਿਆ ਗਿਆ, ਇਹ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਉੱਭਰ ਰਹੇ ਬਾਲਕਨ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ।ਵਾਧੂ ਕਾਰਕਾਂ ਵਿੱਚ 1853-56 ਦੇ ਕ੍ਰੀਮੀਅਨ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਹੋਏ ਖੇਤਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਭਰਪਾਈ ਦੇ ਰੂਸੀ ਟੀਚੇ, ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਬਾਲਕਨ ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ ਨੂੰ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅੰਦੋਲਨ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।ਰੂਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੇ ਗੱਠਜੋੜ ਨੇ ਯੁੱਧ ਜਿੱਤ ਲਿਆ, ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ ਤੱਕ ਸਾਰੇ ਰਸਤੇ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਪੱਛਮੀ ਯੂਰਪੀ ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਦਖਲ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਗਈ।ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਰੂਸ ਨੇ ਕਾਕੇਸ਼ਸ ਵਿੱਚ ਕਾਰਸ ਅਤੇ ਬਾਟਮ ਨਾਮਕ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਫਲਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਬੁਡਜਾਕ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਜੋੜ ਲਿਆ।ਰੋਮਾਨੀਆ, ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਦੀਆਂ ਰਿਆਸਤਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਕੋਲ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਅਸਲ ਪ੍ਰਭੂਸੱਤਾ ਸੀ, ਨੇ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ।ਲਗਭਗ ਪੰਜ ਸਦੀਆਂ ਦੇ ਓਟੋਮੈਨ ਹਕੂਮਤ (1396-1878) ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਰੂਸ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਦਖਲ ਨਾਲ ਇੱਕ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਰਾਜ ਵਜੋਂ ਉਭਰੀ।
HistoryMaps Shop

ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਜਾਓ

ਪ੍ਰੋਲੋਗ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1856 Feb 1

ਪ੍ਰੋਲੋਗ

İstanbul, Türkiye
ਹਾਲਾਂਕਿ ਕ੍ਰੀਮੀਅਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ, ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਵੱਕਾਰ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਜਾਰੀ ਰਹੀ।ਖਜ਼ਾਨੇ 'ਤੇ ਵਿੱਤੀ ਦਬਾਅ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਵਿਆਜ ਦਰਾਂ 'ਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਰਜ਼ਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਲੈਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨੇ, ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੋਏ ਸਾਰੇ ਵਿੱਤੀ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਇਸ ਨੂੰ ਅਦਾਇਗੀਯੋਗ ਕਰਜ਼ਿਆਂ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਵਿੱਚ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ।ਰੂਸੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕਾਕੇਸ਼ਸ ਤੋਂ ਕੱਢੇ ਗਏ 600,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੁਸਲਿਮ ਸਰਕਸੀਅਨਾਂ ਨੂੰ, ਉੱਤਰੀ ਅਨਾਤੋਲੀਆ ਦੀਆਂ ਬਲੈਕ ਸਾਗਰ ਬੰਦਰਗਾਹਾਂ ਅਤੇ ਕਾਂਸਟਾਂਟਾ ਅਤੇ ਵਰਨਾ ਦੀਆਂ ਬਾਲਕਨ ਬੰਦਰਗਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧ ਗਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਪੈਸਾ ਅਤੇ ਸਿਵਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਖਰਚਾ ਆਇਆ। ਓਟੋਮੈਨ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜ.[2]1814 ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਯੂਰਪ ਦਾ ਸੰਗੀਤ ਸਮਾਰੋਹ 1859 ਵਿੱਚ ਹਿੱਲ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਫਰਾਂਸ ਅਤੇ ਆਸਟਰੀਆਇਟਲੀ ਉੱਤੇ ਲੜੇ।ਇਹ ਜਰਮਨ ਏਕੀਕਰਨ ਦੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੱਖ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਦੋਂ ਚਾਂਸਲਰ ਓਟੋ ਵਾਨ ਬਿਸਮਾਰਕ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸ਼ੀਆ ਦੇ ਰਾਜ ਨੇ 1866 ਵਿੱਚ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਨੂੰ ਅਤੇ 1870 ਵਿੱਚ ਫਰਾਂਸ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਨੂੰ ਮੱਧ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ਕਤੀ ਵਜੋਂ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ।ਬਿਸਮਾਰਕ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਟੁੱਟਣ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਜ਼ਾਰ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸੁਝਾਅ ਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ ਕਿ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਟੁੱਟਣ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤੇ ਜਾਣ, ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਅਤੇ ਰੂਸ ਨਾਲ ਤਿੰਨ ਸਮਰਾਟ ਲੀਗ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਫਰਾਂਸ ਨੂੰ ਮਹਾਂਦੀਪ 'ਤੇ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਰੱਖੋ।ਰੂਸ ਨੇ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ 'ਤੇ ਬੇੜੇ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦੇ ਆਪਣੇ ਅਧਿਕਾਰ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਪੈਨ-ਸਲਾਵਿਕ ਵਿਚਾਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸਾਰੇ ਸਲਾਵ ਨੂੰ ਰੂਸੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।ਇਹ ਸਿਰਫ ਦੋ ਸਾਮਰਾਜਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਕੇ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਗੈਰ-ਰੂਸੀ ਸਲਾਵ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਹੈਬਸਬਰਗ ਅਤੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ।ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਰੂਸੀਆਂ ਅਤੇ ਫ੍ਰੈਂਚਾਂ ਦੀਆਂ ਅਭਿਲਾਸ਼ਾਵਾਂ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣੀਆਂ ਸਰਬੀਆ ਵਿੱਚ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈਆਂ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੁਨਰ-ਸੁਰਜੀਤੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਸਨ ਜੋ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।[3]ਰੂਸ ਨੇ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਖੇਤਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਕ੍ਰੀਮੀਅਨ ਯੁੱਧ ਦਾ ਅੰਤ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਇਸਦੇ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਫਲੀਟ ਅਤੇ ਸੇਵਾਸਤੋਪੋਲ ਕਿਲੇਬੰਦੀ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਰੂਸੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਵੱਕਾਰ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਕ੍ਰੀਮੀਅਨ ਯੁੱਧ ਲਈ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ ਰੂਸੀ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੀਤੀ ਦਾ ਮੁੱਖ ਟੀਚਾ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ ਸੀ - ਪੈਰਿਸ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ, ਫਰਾਂਸ ਅਤੇ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੁਆਰਾ ਓਟੋਮੈਨ ਖੇਤਰੀ ਅਖੰਡਤਾ ਦੀ ਗਾਰੰਟੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ;ਸਿਰਫ਼ ਪ੍ਰਸ਼ੀਆ ਹੀ ਰੂਸ ਨਾਲ ਦੋਸਤਾਨਾ ਰਿਹਾ।ਮਾਰਚ 1871 ਵਿੱਚ, ਫਰਾਂਸ ਦੀ ਕੁਚਲਣ ਵਾਲੀ ਹਾਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਰੂਸ ਨੇ ਪੈਰਿਸ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ ਦੇ ਆਰਟੀਕਲ 11 ਦੀ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਨਿੰਦਾ ਦੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸਨੂੰ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਫਲੀਟ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਇਆ।
▲
●
ਬਾਲਕਨ ਸੰਕਟ
"ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ ਤੋਂ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ" ©Uroš Predić
1875 Jan 1 - 1874

ਬਾਲਕਨ ਸੰਕਟ

Balkans
1875 ਵਿੱਚ, ਬਾਲਕਨ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਨੇ ਯੂਰਪ ਨੂੰ ਯੁੱਧ ਦੇ ਕੰਢੇ ਲਿਆਇਆ।ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਸਥਿਤੀ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ ਲਗਾਤਾਰ ਵਿਗੜਦੀ ਰਹੀ, ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਪੂਰੇ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਕੰਟਰੋਲ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ।ਯੂਰਪੀਅਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਲਾਗੂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸੁਧਾਰਾਂ ਨੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕਰਨ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਈਸਾਈ ਆਬਾਦੀ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।ਬੋਸਨੀਆ ਅਤੇ ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ ਨੂੰ ਸਥਾਨਕ ਮੁਸਲਿਮ ਆਬਾਦੀ ਦੁਆਰਾ ਬਗਾਵਤ ਦੀਆਂ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਦੋ ਲਹਿਰਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਜੋ ਕਿ 1850 ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਤਾਜ਼ਾ ਸੀ।ਸਦੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅੱਧ ਦੇ ਉਥਲ-ਪੁਥਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਸਟਰੀਆ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਸਦੀਆਂ ਦੀ ਲੰਬੀ ਨੀਤੀ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਦੀਆਂ ਨਾਮਾਤਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ, ਡੀ ਫੈਕਟੋ ਸੁਤੰਤਰ ਰਿਆਸਤਾਂ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਹਮਵਤਨਾਂ ਦੇ ਵੱਸਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਅਤੇ ਬੇਰਹਿਮ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਸਨ ਅਤੇ ਰੂਸ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਏਜੰਟਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਉਸੇ ਸਮੇਂ, 1873 ਵਿੱਚ ਐਨਾਟੋਲੀਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਸੋਕਾ ਅਤੇ 1874 ਵਿੱਚ ਹੜ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਕਾਲ ਅਤੇ ਵਿਆਪਕ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ।ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੀ ਘਾਟ ਨੇ ਲੋੜੀਂਦੇ ਟੈਕਸਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਓਟੋਮੈਨ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਅਕਤੂਬਰ 1875 ਵਿੱਚ ਦੀਵਾਲੀਆਪਨ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਬਾਲਕਨ ਸਮੇਤ ਬਾਹਰਲੇ ਸੂਬਿਆਂ 'ਤੇ ਟੈਕਸ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
▲
●
ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ ਵਿਦਰੋਹ
ਐਂਬੂਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨੀਅਨ, 1875। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1875 Jun 19 - 1877

ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ ਵਿਦਰੋਹ

Bosnia, Bosnia and Herzegovina
ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ ਵਿਦਰੋਹ ਇੱਕ ਵਿਦਰੋਹ ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਈਸਾਈ ਸਰਬ ਆਬਾਦੀ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੀਤੀ, ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ (ਇਸ ਲਈ ਇਸਦਾ ਨਾਮ) ਵਿੱਚ, ਜਿੱਥੋਂ ਇਹ ਬੋਸਨੀਆ ਅਤੇ ਰਾਸਕਾ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ।ਇਹ 1875 ਦੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਫੁੱਟਿਆ, ਅਤੇ 1878 ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੱਕ ਕੁਝ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਚੱਲਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1876 ਦੀ ਬੁਲਗਾਰੀ ਵਿਦਰੋਹ ਹੋਈ , ਅਤੇ ਸਰਬੀਆਈ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧਾਂ (1876-1878) ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸਨ। ਮਹਾਨ ਪੂਰਬੀ ਸੰਕਟ (1875-1878) ਦਾ।[4]ਵਿਦਰੋਹ ਨੂੰ ਬੋਸਨੀਆ ਦੇ ਓਟੋਮੈਨ ਪ੍ਰਾਂਤ (ਵਿਲਾਏਟ) ਦੇ ਬੇਅ ਅਤੇ ਆਗਾਸ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕਠੋਰ ਵਿਵਹਾਰ ਦੁਆਰਾ ਭੜਕਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ - ਓਟੋਮਨ ਸੁਲਤਾਨ ਅਬਦੁਲਮੇਸਿਦ ਪਹਿਲੇ ਦੁਆਰਾ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸੁਧਾਰਾਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਈਸਾਈ ਪਰਜਾ ਲਈ ਨਵੇਂ ਅਧਿਕਾਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਲਈ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਅਧਾਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਅੰਤ ਟੈਕਸ-ਖੇਤੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਨਫ਼ਰਤ ਵਾਲੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦਾ ਜਾਂ ਤਾਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਬੋਸਨੀਆ ਦੇ ਜ਼ਮੀਨ ਮਾਲਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਜਾਂ ਅਣਡਿੱਠ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਕਸਰ ਆਪਣੇ ਮਸੀਹੀ ਪਰਜਾ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਵਧੇਰੇ ਦਮਨਕਾਰੀ ਉਪਾਵਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲਿਆ।ਈਸਾਈ ਕਿਸਾਨਾਂ ਉੱਤੇ ਟੈਕਸ ਦਾ ਬੋਝ ਲਗਾਤਾਰ ਵਧਦਾ ਗਿਆ।ਵਿਦਰੋਹੀਆਂ ਨੂੰ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਦੀਆਂ ਰਿਆਸਤਾਂ ਤੋਂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਅਤੇ ਵਲੰਟੀਅਰਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਆਖਰਕਾਰ 18 ਜੂਨ 1876 ਨੂੰ ਓਟੋਮਾਨ ਵਿਰੁੱਧ ਸਾਂਝੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਯੁੱਧ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਰਬੀਆਈ-ਓਟੋਮਨ ਯੁੱਧ (1876-78) ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ-ਓਟੋਮਨ- ਯੁੱਧ (1876) ਹੋਇਆ। 78), ਜਿਸ ਨੇ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਰੂਸ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ (1877-78) ਅਤੇ ਮਹਾਨ ਪੂਰਬੀ ਸੰਕਟ ਵੱਲ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ।ਵਿਦਰੋਹ ਅਤੇ ਯੁੱਧਾਂ ਦਾ ਨਤੀਜਾ 1878 ਵਿੱਚ ਬਰਲਿਨ ਕਾਂਗਰਸ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਖੇਤਰ ਦਿੱਤੇ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਆਸਟ੍ਰੋ-ਹੰਗਰੀ ਨੇ 30 ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਬੋਸਨੀਆ ਅਤੇ ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕੀਤਾ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਓਟੋਮਨ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਿਹਾ।
▲
●
ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਵਿਦਰੋਹ
©V. Antonoff
1876 Apr 1 - May

ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਵਿਦਰੋਹ

Bulgaria
ਬੋਸਨੀਆ ਅਤੇ ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ ਦੀ ਬਗਾਵਤ ਨੇ ਬੁਖਾਰੈਸਟ-ਅਧਾਰਤ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਇਨਕਲਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ।1875 ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਵਿਦਰੋਹ ਓਟੋਮੈਨ ਦੇ ਰੁਝੇਵੇਂ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਉਣ ਲਈ ਜਲਦਬਾਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਫਿੱਕਾ ਪੈ ਗਿਆ।1876 ​​ਦੀ ਬਸੰਤ ਵਿੱਚ, ਦੱਖਣੀ-ਮੱਧ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਿਦਰੋਹ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਤੱਥ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਨਿਯਮਤ ਤੁਰਕੀ ਫੌਜਾਂ ਸਨ।ਨਿਯਮਤ ਓਟੋਮੈਨ ਆਰਮੀ ਅਤੇ ਅਨਿਯਮਿਤ ਬਾਸ਼ੀ-ਬਾਜ਼ੌਕ ਯੂਨਿਟਾਂ ਨੇ ਬਾਗ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਦਬਾ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜਨਤਕ ਰੋਸ਼ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀਆਂ ਨੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕੀਤੀ — ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਦਹਿਸ਼ਤ ਜਾਂ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਦਾ ਲੇਬਲ ਲਗਾਇਆ — ਓਟੋਮਾਨ ਦੁਆਰਾ ਅਤੇ ਦੱਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਬੁਲਗਾਰੀਅਨ ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ।ਇਹ ਗੁੱਸਾ 1878 ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਪੁਨਰ-ਸਥਾਪਨਾ ਲਈ ਮੁੱਖ ਸੀ [। 5]1876 ​​ਦੇ ਵਿਦਰੋਹ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਓਟੋਮੈਨ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਉਭਾਰ 1850 ਅਤੇ 1860 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਸੁਤੰਤਰ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਚਰਚ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਅਤੇ 1870 ਵਿੱਚ ਸੁਤੰਤਰ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਐਕਸਚੇਟ ਦੀ ਮੁੜ-ਸਥਾਪਨਾ ਨਾਲ ਨੇੜਿਓਂ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
▲
●
ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ-ਓਟੋਮਨ ਯੁੱਧ
ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ-ਓਟੋਮਨ ਯੁੱਧ ਦੇ ਅੰਤ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਜ਼ਖਮੀ ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ ਪੇਂਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ©Paja Jovanović
1876 Jun 18 - 1878 Feb 16

ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ-ਓਟੋਮਨ ਯੁੱਧ

Vučji Do, Montenegro
ਨੇੜਲੇ ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਗਾਵਤ ਨੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗਾਵਤ ਅਤੇ ਵਿਦਰੋਹ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ।ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਨੇ 18 ਜੂਨ 1876 ਨੂੰ ਓਟੋਮਾਨਸ ਵਿਰੁੱਧ ਜੰਗ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤੀ ਦਿੱਤੀ। ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨਾਂ ਨੇ ਹਰਜ਼ੇਗੋਵੀਆਂ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਕੀਤਾ।ਇੱਕ ਲੜਾਈ ਜੋ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਦੀ ਜਿੱਤ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ ਉਹ ਸੀ ਵੂਜੀ ਡੋ ਦੀ ਲੜਾਈ।1877 ਵਿੱਚ, ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ ਨੇ ਹਰਜ਼ੇਗੋਵੀਨਾ ਅਤੇ ਅਲਬਾਨੀਆ ਦੀਆਂ ਸਰਹੱਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਭਾਰੀ ਲੜਾਈਆਂ ਲੜੀਆਂ।ਪ੍ਰਿੰਸ ਨਿਕੋਲਸ ਨੇ ਪਹਿਲ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉੱਤਰ, ਦੱਖਣ ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਤੋਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਉਸਨੇ ਨਿਕਸੀਕ (24 ਸਤੰਬਰ 1877), ਬਾਰ (10 ਜਨਵਰੀ 1878), ਉਲਸੀਨਜ (20 ਜਨਵਰੀ 1878), ਗ੍ਰਮੋਜ਼ੁਰ (26 ਜਨਵਰੀ 1878) ਅਤੇ ਵਰੰਜੀਨਾ ਅਤੇ ਲੇਸੈਂਡਰੋ (30 ਜਨਵਰੀ 1878) ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ।ਯੁੱਧ ਦਾ ਅੰਤ ਉਦੋਂ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ 13 ਜਨਵਰੀ 1878 ਨੂੰ ਐਡਿਰਨੇ ਵਿਖੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤੇ 'ਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ। ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਵੱਲ ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ 3 ਮਾਰਚ 1878 ਨੂੰ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ। ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ, ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਦੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ 4,405 km² ਤੋਂ 9,475 km² ਤੱਕ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ।ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਨੇ ਨਿਕਸੀ, ਕੋਲਾਸਿਨ, ਸਪੂਜ਼, ਪੋਡਗੋਰਿਕਾ, ਜ਼ਬਲਜਾਕ, ਬਾਰ ਦੇ ਕਸਬੇ ਵੀ ਹਾਸਲ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਮੁੰਦਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕੀਤੀ।
▲
●
ਸਰਬੀਆਈ-ਓਟੋਮਨ ਯੁੱਧ
ਕਿੰਗ ਮਿਲਾਨ ਓਬਰੇਨੋਵਿਕ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਗਿਆ, 1876। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1876 Jun 30 - 1878 Mar 3

ਸਰਬੀਆਈ-ਓਟੋਮਨ ਯੁੱਧ

Serbia
30 ਜੂਨ 1876 ਨੂੰ, ਸਰਬੀਆ, ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਯੁੱਧ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ।ਜੁਲਾਈ ਅਤੇ ਅਗਸਤ ਵਿੱਚ, ਰੂਸੀ ਵਲੰਟੀਅਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਮਾੜੀ-ਤਿਆਰ ਅਤੇ ਮਾੜੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਲੈਸ ਸਰਬੀਆਈ ਫੌਜ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੀ ਪਰ ਸਰਬੀਆ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਭਜਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹੀ।ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਰੂਸ ਦੇ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ II ਅਤੇ ਪ੍ਰਿੰਸ ਗੋਰਚਾਕੋਵ ਨੇ ਬੋਹੇਮੀਆ ਦੇ ਰੀਕਸਟੈਡਟ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਆਸਟ੍ਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਫ੍ਰਾਂਜ਼ ਜੋਸੇਫ ਪਹਿਲੇ ਅਤੇ ਕਾਉਂਟ ਐਂਡਰੇਸੀ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ।ਕੋਈ ਲਿਖਤੀ ਸਮਝੌਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਵਿਚਾਰ-ਵਟਾਂਦਰੇ ਦੌਰਾਨ, ਰੂਸ ਨੇ ਬੋਸਨੀਆ ਅਤੇ ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ 'ਤੇ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤੀ ਦਿੱਤੀ, ਅਤੇ ਆਸਟ੍ਰੀਆ- ਹੰਗਰੀ , ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ, ਕ੍ਰੀਮੀਅਨ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਰੂਸ ਦੁਆਰਾ ਗੁਆਏ ਗਏ ਦੱਖਣੀ ਬੇਸਾਰਾਬੀਆ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਿਆ - ਅਤੇ ਰੂਸੀ ਕਬਜ਼ਾ। ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਤੱਟ 'ਤੇ ਬਟਮ ਦੀ ਬੰਦਰਗਾਹ ਦਾ.ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰ (ਸੁਤੰਤਰ, ਰੂਸੀ ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਅਨੁਸਾਰ) ਬਣਨਾ ਸੀ।[11]ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੋਸਨੀਆ ਅਤੇ ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ ਵਿੱਚ ਲੜਾਈ ਜਾਰੀ ਰਹੀ, ਸਰਬੀਆ ਨੂੰ ਕਈ ਝਟਕਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਯੁੱਧ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਵਿਚੋਲਗੀ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ।ਯੂਰਪੀਅਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਸਾਂਝੇ ਅਲਟੀਮੇਟਮ ਨੇ ਪੋਰਟੇ ਨੂੰ ਸਰਬੀਆ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੇਣ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਰਤਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਤੁਰਕੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨੂੰ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਤ ਕਠੋਰ ਵਜੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਅਕਤੂਬਰ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਜੰਗਬੰਦੀ ਦੀ ਮਿਆਦ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਤੁਰਕੀ ਦੀ ਫੌਜ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹਮਲਾ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆਈ ਸਥਿਤੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਗਈ।31 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ, ਰੂਸ ਨੇ ਇੱਕ ਅਲਟੀਮੇਟਮ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੂੰ 48 ਘੰਟਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ-ਅੰਦਰ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਨਾਲ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਜੰਗਬੰਦੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕਰਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਇਹ ਰੂਸੀ ਫੌਜ (20 ਡਿਵੀਜ਼ਨਾਂ ਤੱਕ) ਦੇ ਅੰਸ਼ਕ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਤ ਸੀ.ਸੁਲਤਾਨ ਨੇ ਅਲਟੀਮੇਟਮ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਮੰਨ ਲਈਆਂ।
▲
●
ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ
1879 ਵਿੱਚ ਗਲੈਡਸਟੋਨ ©John Everett Millais
1876 Jul 1

ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ

England, UK
ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਅਮਰੀਕੀ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਰੌਬਰਟ ਕਾਲਜ ਦੁਆਰਾ ਬਾਹਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਬਾਸ਼ੀ-ਬਾਜ਼ੌਕਸ ਦੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਫਿਲਟਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਸਨ, ਅਤੇ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੋਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਮਿਲੀ।ਜਲਦੀ ਹੀ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ ਕੂਟਨੀਤਕ ਭਾਈਚਾਰਾ ਅਫਵਾਹਾਂ ਨਾਲ ਭੜਕ ਗਿਆ, ਜਿਸਨੇ ਆਖਰਕਾਰ ਪੱਛਮ ਦੇ ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਰਸਤਾ ਲੱਭ ਲਿਆ।ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਵਿੱਚ, ਜਿੱਥੇ ਡਿਸਰਾਈਲੀ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਚੱਲ ਰਹੇ ਬਾਲਕਨ ਸੰਕਟ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਾਨਸ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਵਚਨਬੱਧ ਸੀ, ਲਿਬਰਲ ਵਿਰੋਧੀ ਅਖਬਾਰ ਡੇਲੀ ਨਿਊਜ਼ ਨੇ ਕਤਲੇਆਮ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ 'ਤੇ ਖੁਦ ਰਿਪੋਰਟ ਕਰਨ ਲਈ ਅਮਰੀਕੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਜੈਨੂਰੀਅਸ ਏ. ਮੈਕਗਹਾਨ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆ।ਮੈਕਗਹਾਨ ਨੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਵਿਦਰੋਹ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਖੇਤਰਾਂ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਰਿਪੋਰਟ, ਡੇਲੀ ਨਿਊਜ਼ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪੰਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਈ, ਨੇ ਡਿਸਰਾਏਲੀ ਦੀ ਓਟੋਮੈਨ ਪੱਖੀ ਨੀਤੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਜਨਤਾ ਦੀ ਰਾਏ ਨੂੰ ਉਭਾਰਿਆ।[6] ਸਤੰਬਰ ਵਿੱਚ, ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦੇ ਨੇਤਾ ਵਿਲੀਅਮ ਗਲੈਡਸਟੋਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਦਹਿਸ਼ਤ ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਦਾ ਸਵਾਲ [7] ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਨੂੰ ਤੁਰਕੀ ਲਈ ਆਪਣਾ ਸਮਰਥਨ ਵਾਪਸ ਲੈਣ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਯੂਰਪ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਅਤੇ ਬੋਸਨੀਆ ਅਤੇ ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ ਲਈ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰੇ।[8] ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵੇਰਵੇ ਪੂਰੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਚਾਰਲਸ ਡਾਰਵਿਨ, ਆਸਕਰ ਵਾਈਲਡ, ਵਿਕਟਰ ਹਿਊਗੋ ਅਤੇ ਜੂਸੇਪੇ ਗੈਰੀਬਾਲਡੀ ਸਮੇਤ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਤਵੰਤਿਆਂ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਨ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਦੀ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਿੰਦਾ ਕੀਤੀ।[9]ਸਭ ਤੋਂ ਸਖ਼ਤ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਰੂਸ ਤੋਂ ਆਈ ਹੈ।ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਕਾਰਨ ਲਈ ਵਿਆਪਕ ਹਮਦਰਦੀ ਨੇ 1812 ਦੇ ਦੇਸ਼ਭਗਤੀ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਦੇਸ਼ਭਗਤੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੈਮਾਨੇ 'ਤੇ ਦੇਸ਼ਭਗਤੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ। 1875 ਦੀ ਪਤਝੜ ਤੋਂ, ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਵਿਦਰੋਹ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਰੂਸੀ ਸਮਾਜ ਦੇ ਸਾਰੇ ਵਰਗ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਇਸ ਟਕਰਾਅ ਵਿੱਚ ਰੂਸੀ ਟੀਚਿਆਂ ਬਾਰੇ ਤਿੱਖੀ ਜਨਤਕ ਚਰਚਾ ਵੀ ਹੋਈ: ਦੋਸਤੋਵਸਕੀ ਸਮੇਤ ਸਲਾਵੋਫਾਈਲਜ਼ ਨੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਰੂਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਸਾਰੀਆਂ ਆਰਥੋਡਾਕਸ ਕੌਮਾਂ ਨੂੰ ਇਕਜੁੱਟ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਦੇਖਿਆ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਜੋ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਉਹ ਰੂਸ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸਕ ਮਿਸ਼ਨ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ , ਤੁਰਗਨੇਵ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਪੱਛਮੀਵਾਦੀਆਂ ਨੇ ਧਰਮ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਰੂਸੀ ਟੀਚੇ ਆਰਥੋਡਾਕਸ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।[10]
▲
●
ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਕਾਨਫਰੰਸ
ਕਾਨਫਰੰਸ ਡੈਲੀਗੇਟ. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1876 Dec 23 - 1877 Jan 20

ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਕਾਨਫਰੰਸ

İstanbul, Türkiye
ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ (ਆਸਟਰੀਆ- ਹੰਗਰੀ , ਬ੍ਰਿਟੇਨ , ਫਰਾਂਸ , ਜਰਮਨੀ ,ਇਟਲੀ ਅਤੇ ਰੂਸ ) ਦੀ 1876-77 ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਕਾਨਫਰੰਸ 23 ਦਸੰਬਰ 1876 ਤੋਂ 20 ਜਨਵਰੀ 1877 ਤੱਕ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ [12] ਵਿੱਚ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨੀਅਨ ਵਿਦਰੋਹ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਤੇ ਅਪ੍ਰੈਲ 1876 ਵਿੱਚ ਅਪ੍ਰੈਲ ਵਿਦਰੋਹ, ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਬੋਸਨੀਆ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਬਹੁਗਿਣਤੀ- ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਓਟੋਮੈਨ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੁਧਾਰਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ 'ਤੇ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਈਆਂ।[13] ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਸੁਧਾਰਾਂ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਰੂਸ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ।ਬਾਅਦ ਦੇ ਕਾਨਫਰੰਸ ਦੇ ਪਲੈਨਰੀ ਸੈਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਅਤੇ ਵਿਕਲਪਿਕ ਸੁਧਾਰ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਪਾੜੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਸਫਲ ਨਹੀਂ ਹੋਈਆਂ।[14] ਆਖਰਕਾਰ, 18 ਜਨਵਰੀ 1877 ਨੂੰ ਗ੍ਰੈਂਡ ਵਜ਼ੀਰ ਮਿਧਾਤ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਕਾਨਫਰੰਸ ਦੇ ਫੈਸਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਨਿਸ਼ਚਤ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ।[15] ਓਟੋਮੈਨ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਕਾਨਫਰੰਸ ਦੇ ਫੈਸਲਿਆਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨ ਨੇ 1877-1878 ਰੂਸੋ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੂੰ ਵਾਂਝਿਆ ਗਿਆ - ਪਿਛਲੀ 1853-1856 ਕ੍ਰੀਮੀਅਨ ਜੰਗ - ਪੱਛਮੀ ਸਮਰਥਨ ਦੇ ਉਲਟ।[15]
▲
●
1877
ਪ੍ਰਕੋਪ ਅਤੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕਾਰਵਾਈਆਂornament
ਕਾਕੇਸ਼ੀਅਨ ਥੀਏਟਰ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1877 Apr 1

ਕਾਕੇਸ਼ੀਅਨ ਥੀਏਟਰ

Doğubayazıt, Ağrı, Türkiye
ਕਾਕੇਸਸ ਦੇ ਗਵਰਨਰ ਜਨਰਲ, ਗ੍ਰੈਂਡ ਡਿਊਕ ਮਾਈਕਲ ਨਿਕੋਲਾਵਿਚ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ ਲਗਭਗ 50,000 ਆਦਮੀਆਂ ਅਤੇ 202 ਬੰਦੂਕਾਂ ਨਾਲ ਬਣੀ ਰੂਸੀ ਕਾਕੇਸਸ ਕੋਰ ਜਾਰਜੀਆ ਅਤੇ ਅਰਮੀਨੀਆ ਵਿੱਚ ਤਾਇਨਾਤ ਸੀ।[29] ਜਨਰਲ ਅਹਿਮਦ ਮੁਹਤਾਰ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ 100,000 ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਰੂਸੀ ਫੌਜ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਰੂਸੀ ਫੌਜ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਲੜਾਈ ਲਈ ਬਿਹਤਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਸੀ, ਇਹ ਕੁਝ ਖਾਸ ਖੇਤਰਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਭਾਰੀ ਤੋਪਖਾਨੇ ਵਿੱਚ ਤਕਨੀਕੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਛੜ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਵਧੀਆ ਲੰਬੀ ਦੂਰੀ ਦੀ ਕਰੱਪ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੁਆਰਾ ਜੋ ਕਿ ਜਰਮਨੀ ਨੇ ਔਟੋਮਾਨ ਨੂੰ ਸਪਲਾਈ ਕੀਤਾ ਸੀ।[30]ਯੇਰੇਵਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਤਾਇਨਾਤ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ-ਜਨਰਲ ਟੇਰ-ਗੁਕਾਸੋਵ ਦੇ ਅਧੀਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ 27 ਅਪ੍ਰੈਲ 1877 ਨੂੰ ਬਯਾਜ਼ੀਦ ਸ਼ਹਿਰ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਕੇ ਓਟੋਮੈਨ ਖੇਤਰ 'ਤੇ ਪਹਿਲਾ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ [।] 17 ਮਈ ਨੂੰ ਅਰਦਾਸ;ਮਈ ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿਚ ਰੂਸੀ ਯੂਨਿਟਾਂ ਨੇ ਵੀ ਕਾਰਸ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਘੇਰਾ ਪਾ ਲਿਆ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਓਟੋਮਨ ਰੀਨਫੋਰਸਮੈਂਟਸ ਨੇ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਹਟਾ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ।ਮਜਬੂਤੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਨਵੰਬਰ 1877 ਵਿੱਚ ਜਨਰਲ ਲਾਜ਼ਾਰੇਵ ਨੇ ਕਾਰਸ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਦੱਖਣੀ ਕਿਲ੍ਹਿਆਂ ਨੂੰ ਦਬਾਇਆ ਅਤੇ 18 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਕਾਰਸ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।[32] 19 ਫਰਵਰੀ 1878 ਨੂੰ, ਰਣਨੀਤਕ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਾਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਏਰਜ਼ੁਰਮ ਨੂੰ ਰੂਸੀਆਂ ਨੇ ਲੰਮੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਾਨਸ ਨੂੰ ਏਰਜ਼ੇਰਮ ਦਾ ਨਿਯੰਤਰਣ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਰੂਸੀਆਂ ਨੇ ਬਾਟਮ, ਅਰਦਾਹਾਨ, ਕਾਰਸ, ਓਲਟੀ ਅਤੇ ਸਰਿਕਮਿਸ਼ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਾਰਸ ਓਬਲਾਸਟ ਵਿੱਚ ਪੁਨਰਗਠਿਤ ਕੀਤਾ।[33]
▲
●
ਚਾਲਬਾਜ਼ ਖੋਲ੍ਹਣਾ
ਡੈਨਿਊਬ ਦੀ ਰੂਸੀ ਪਾਰ, ਜੂਨ 1877। ©Nikolai Dmitriev-Orenburgsky
1877 Apr 12

ਚਾਲਬਾਜ਼ ਖੋਲ੍ਹਣਾ

Romania
12 ਅਪ੍ਰੈਲ 1877 ਨੂੰ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਤੁਰਕ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ।24 ਅਪ੍ਰੈਲ 1877 ਨੂੰ ਰੂਸ ਨੇ ਓਟੋਮਾਨਸ ਵਿਰੁੱਧ ਜੰਗ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਇਸਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਪ੍ਰੂਟ ਨਦੀ 'ਤੇ, ਉਂਘੇਨੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਆਈਫਲ ਬ੍ਰਿਜ ਰਾਹੀਂ ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਈਆਂ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਰੋਮਾਨੀ ਕਸਬਿਆਂ 'ਤੇ ਤੁਰਕੀ ਦੀ ਬੰਬਾਰੀ ਹੋਈ।10 ਮਈ 1877 ਨੂੰ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ, ਜੋ ਰਸਮੀ ਤੁਰਕੀ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ ਸੀ, ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ।[23]ਯੁੱਧ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ, ਨਤੀਜਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਸੀ.ਰੂਸੀ ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਫੌਜ ਭੇਜ ਸਕਦੇ ਸਨ: ਲਗਭਗ 300,000 ਸੈਨਿਕ ਪਹੁੰਚ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਨ।ਬਾਲਕਨ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ 'ਤੇ ਔਟੋਮਾਨਜ਼ ਕੋਲ ਲਗਭਗ 200,000 ਫੌਜਾਂ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲਗਭਗ 100,000 ਨੂੰ ਕਿਲਾਬੰਦ ਗਾਰਿਸਨਾਂ ਲਈ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਲਗਭਗ 100,000 ਫੌਜੀ ਕਾਰਵਾਈ ਲਈ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਔਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਲਾਬੰਦੀ, ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਦੀ ਪੂਰੀ ਕਮਾਂਡ, ਅਤੇ ਡੈਨਿਊਬ ਨਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਗਸ਼ਤ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਸੀ।[24] ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਵਧੀਆ ਹਥਿਆਰ ਵੀ ਸਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਵੀਆਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ -ਬਣੀਆਂ ਰਾਈਫਲਾਂ ਅਤੇ ਜਰਮਨ -ਨਿਰਮਿਤ ਤੋਪਖਾਨੇ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।ਘਟਨਾ ਵਿੱਚ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੈਸਿਵ ਡਿਫੈਂਸ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲਿਆ, ਰਣਨੀਤਕ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਰੂਸੀਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੁਝ ਗਲਤੀਆਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਯੁੱਧ ਲਈ ਇੱਕ ਜੇਤੂ ਰਣਨੀਤੀ ਲੱਭੀ।ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜੀ ਕਮਾਂਡ ਨੇ ਰੂਸੀ ਇਰਾਦਿਆਂ ਬਾਰੇ ਮਾੜੀਆਂ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਬਣਾਈਆਂ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਰੂਸੀ ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਮਾਰਚ ਕਰਨ ਅਤੇ ਡੈਲਟਾ ਤੋਂ ਦੂਰ ਇਸ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਆਲਸੀ ਹੋਣਗੇ, ਅਤੇ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਦੇ ਤੱਟ ਦੇ ਨਾਲ ਛੋਟੇ ਰਸਤੇ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦੇਣਗੇ।ਇਹ ਇਸ ਤੱਥ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਤੱਟ ਕੋਲ ਸਭ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ, ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸਪਲਾਈ ਕੀਤੇ ਗਏ ਅਤੇ ਤੁਰਕੀ ਦੇ ਕਿਲੇ ਸਨ।ਡੈਨਿਊਬ, ਵਿਦਿਨ ਨਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਹੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਿਲ੍ਹਾ ਸੀ।ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਮਾਨ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਫ਼ੌਜ ਨੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆਂ ਨੂੰ ਹਰਾਉਣ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਸੀ।ਰੂਸੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ ਬਿਹਤਰ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਤੁਰਕੀ ਦੀ ਪੈਸਿਟੀ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਿਰਭਰ ਸੀ।ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਰੂਸੀ ਗਲਤੀ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਭੇਜਣਾ ਸੀ;ਲਗਭਗ 185,000 ਦੀ ਇੱਕ ਮੁਹਿੰਮ ਬਲ ਨੇ ਜੂਨ ਵਿੱਚ ਡੈਨਿਊਬ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕੀਤਾ, ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਤੁਰਕੀ ਫੌਜਾਂ (ਲਗਭਗ 200,000) ਨਾਲੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਘੱਟ।ਜੁਲਾਈ ਵਿੱਚ ਝਟਕਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ (ਪਲੇਵਨ ਅਤੇ ਸਟਾਰਾ ਜ਼ਾਗੋਰਾ ਵਿਖੇ), ਰੂਸੀ ਫੌਜੀ ਕਮਾਂਡ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਕਾਰਵਾਈ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਲਈ ਭੰਡਾਰ ਨਹੀਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਿਆ।ਰੂਸੀਆਂ ਕੋਲ ਅਗਸਤ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਪਲੇਵੇਨ ਨੂੰ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਬਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਲਗਭਗ ਦੋ ਮਹੀਨਿਆਂ ਲਈ ਪੂਰੀ ਮੁਹਿੰਮ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ।
▲
●
1877 Apr 24

ਰੂਸ ਨੇ ਓਟੋਮਾਨ ਵਿਰੁੱਧ ਜੰਗ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ

Russia
15 ਜਨਵਰੀ 1877 ਨੂੰ, ਰੂਸ ਅਤੇ ਆਸਟ੍ਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਨੇ ਜੁਲਾਈ 1876 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੇ ਰੀਕਸਟੈਡ ਸਮਝੌਤੇ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਲਿਖਤੀ ਸਮਝੌਤੇ 'ਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ। ਇਸ ਨੇ ਰੂਸ ਨੂੰ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਆਸਟ੍ਰੀਆ- ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਨਿਰਪੱਖਤਾ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਦਿੱਤਾ।ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿਚ ਰੂਸ ਲੜਾਈ ਕਰੇਗਾ ਅਤੇ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਫਾਇਦਾ ਹੋਵੇਗਾ।ਇਸ ਲਈ ਰੂਸ ਨੇ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਸਮਝੌਤੇ ਲਈ ਅੰਤਮ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਸਮਝੌਤਿਆਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਆਪਣੇ ਮੁੱਖ ਬਾਲਕਨ ਵਿਰੋਧੀ ਅਤੇ ਓਟੋਮਾਨ ਵਿਰੋਧੀ ਹਮਦਰਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਪੂਰੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਉੱਚੀ ਚੱਲ ਰਹੀ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੂਸ ਨੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਯੁੱਧ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸੁਤੰਤਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ।
▲
●
1877
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਰੂਸੀ ਤਰੱਕੀornament
ਬਾਲਕਨ ਥੀਏਟਰ
ਮੈਕਿਨ ਦਾ ਹਮਲਾ 1877. ©Dimitrie Știubei
1877 May 25

ਬਾਲਕਨ ਥੀਏਟਰ

Măcin, Romania
ਯੁੱਧ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ, ਰੂਸ ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਨਦੀ ਦੀ ਖੁਦਾਈ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਕਿ ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਓਟੋਮਨ ਨੇਵੀ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮੇਂ ਡੈਨਿਊਬ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ।ਓਟੋਮੈਨ ਕਮਾਂਡ ਨੇ ਰੂਸੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਦੀ ਕਦਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।ਜੂਨ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਰੂਸੀ ਯੂਨਿਟ ਨੇ ਡੈਨਿਊਬ ਨੂੰ ਡੈਲਟਾ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਗਲਾਸੀ ਵਿਖੇ ਪਾਰ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਰੁਸਚੁਕ (ਅੱਜ ਰੁਸ) ਵੱਲ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ।ਇਸ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਭਰੋਸਾ ਦਿਵਾਇਆ ਕਿ ਵੱਡੀ ਰੂਸੀ ਫੌਜ ਓਟੋਮੈਨ ਦੇ ਗੜ੍ਹ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆ ਜਾਵੇਗੀ।25-26 ਮਈ ਨੂੰ, ਇੱਕ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਟਾਰਪੀਡੋ ਕਿਸ਼ਤੀ ਨੇ ਇੱਕ ਮਿਸ਼ਰਤ ਰੋਮਾਨੀਅਨ-ਰੂਸੀ ਚਾਲਕ ਦਲ ਦੇ ਨਾਲ ਡੈਨਿਊਬ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਓਟੋਮੈਨ ਮਾਨੀਟਰ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਡੁੱਬ ਗਿਆ।ਮੇਜਰ-ਜਨਰਲ ਮਿਖਾਇਲ ਇਵਾਨੋਵਿਚ ਡ੍ਰੈਗੋਮੀਰੋਵ ਦੀ ਸਿੱਧੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ, 27/28 ਜੂਨ 1877 (NS) ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਰੂਸੀਆਂ ਨੇ ਸਵਿਸ਼ਟੋਵ ਵਿਖੇ ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਪਾਰ ਇੱਕ ਪੋਂਟੂਨ ਪੁਲ ਬਣਾਇਆ।ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰੂਸੀਆਂ ਨੇ 812 ਮਾਰੇ ਅਤੇ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ, [25] ਰੂਸੀਆਂ ਨੇ ਵਿਰੋਧੀ ਬੈਂਕ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸਵਿਸ਼ਟੋਵ ਦਾ ਬਚਾਅ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਓਟੋਮੈਨ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਬ੍ਰਿਗੇਡ ਨੂੰ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਰੂਸੀ ਫ਼ੌਜ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ: ਜ਼ਾਰੇਵਿਚ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰੋਵਿਚ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ ਪੂਰਬੀ ਟੁਕੜੀ, ਰੂਸ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਜ਼ਾਰ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ III, ਜਿਸਨੂੰ ਰੁਸਚੁਕ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਫੌਜ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸੌਂਪਿਆ ਗਿਆ ਸੀ;ਪੱਛਮੀ ਟੁਕੜੀ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਨਿਕੋਪੋਲ ਦੇ ਕਿਲੇ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਫੌਜ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਨ ਲਈ;ਅਤੇ ਕਾਉਂਟ ਜੋਸਫ ਵਲਾਦੀਮੀਰੋਵਿਚ ਗੋਰਕੋ ਦੇ ਅਧੀਨ ਐਡਵਾਂਸ ਡਿਟੈਚਮੈਂਟ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਵੇਲੀਕੋ ਟਾਰਨੋਵੋ ਰਾਹੀਂ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਜਾਣ ਅਤੇ ਬਾਲਕਨ ਪਹਾੜਾਂ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸੌਂਪਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਡੈਨਿਊਬ ਅਤੇ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰੁਕਾਵਟ ਹੈ।ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਰੂਸੀ ਕ੍ਰਾਸਿੰਗ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ, ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਹਾਈ ਕਮਾਂਡ ਨੇ ਓਸਮਾਨ ਨੂਰੀ ਪਾਸਾ ਨੂੰ ਵਿਦਿਨ ਤੋਂ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਅਤੇ ਰੂਸੀ ਕਰਾਸਿੰਗ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ, ਨਿਕੋਪੋਲ ਦੇ ਕਿਲੇ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ।ਨਿਕੋਪੋਲ ਦੇ ਰਸਤੇ 'ਤੇ, ਓਸਮਾਨ ਪਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਰੂਸੀਆਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਿਲ੍ਹੇ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਹ 19 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਲਗਭਗ 15,000 ਦੀ ਫੋਰਸ ਨਾਲ ਪਲੇਵਨਾ (ਹੁਣ ਪਲੇਵੇਨ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਦੇ ਚੌਰਾਹੇ ਵਾਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ।[26] ਰੂਸੀ, ਲਗਭਗ 9,000 ਜਨਰਲ ਸ਼ਿਲਡਰ-ਸ਼ੁਲਡਨਰ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ, ਸਵੇਰੇ ਤੜਕੇ ਪਲੇਵਨਾ ਪਹੁੰਚ ਗਏ।ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਲੇਵਨਾ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ।
▲
●
ਸਟਾਰਾ ਜ਼ਗੋਰਾ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1877 Jun 22

ਸਟਾਰਾ ਜ਼ਗੋਰਾ ਦੀ ਲੜਾਈ

Stara Zagora, Bulgaria
48,000 ਤੁਰਕੀ ਦੀ ਫੌਜ ਕਸਬੇ ਉੱਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧੀ, ਜਿਸਦਾ ਬਚਾਅ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਰੂਸੀ ਟੁਕੜੀ ਅਤੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਵਲੰਟੀਅਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਯੂਨਿਟ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਸਟਾਰਾ ਜ਼ਾਗੋਰਾ ਲਈ ਛੇ ਘੰਟੇ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੂਸੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਵਲੰਟੀਅਰਾਂ ਨੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੀ ਵੱਡੀ ਫੌਜ ਦੇ ਦਬਾਅ ਅੱਗੇ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਕਸਬੇ ਨੇ ਫਿਰ ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਜਦੋਂ ਤੁਰਕੀ ਦੀ ਫੌਜ ਨੇ ਨਿਹੱਥੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦਾ ਕਤਲੇਆਮ ਕੀਤਾ।ਅਗਲੇ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਕਤਲੇਆਮ ਦੌਰਾਨ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਕਸਬੇ ਅਤੇ ਕਸਬੇ ਦੇ ਦੱਖਣ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ 14,500 ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀਆਂ।ਹੋਰ 10,000 ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਅਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੇਚੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ।ਸਾਰੇ ਈਸਾਈ ਚਰਚਾਂ ਉੱਤੇ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
▲
●
Svistov ਦੀ ਲੜਾਈ
Svistov ਦੀ ਲੜਾਈ. ©Nikolai Dmitriev-Orenburgsky
1877 Jun 26

Svistov ਦੀ ਲੜਾਈ

Svishtov, Bulgaria
ਸਿਵਿਸਤੋਵ ਦੀ ਲੜਾਈ 26 ਜੂਨ 1877 ਨੂੰ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਅਤੇ ਸਾਮਰਾਜੀ ਰੂਸ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜੀ ਗਈ ਇੱਕ ਲੜਾਈ ਸੀ। ਇਹ ਉਦੋਂ ਵਾਪਰੀ ਜਦੋਂ ਰੂਸੀ ਜਨਰਲ ਮਿਖਾਇਲ ਇਵਾਨੋਵਿਚ ਡਰਾਗੋਮੀਰੋਵ ਨੇ ਛੋਟੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਬੇੜੇ ਵਿੱਚ ਡੈਨਿਊਬ ਨਦੀ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਤੁਰਕੀ ਦੇ ਕਿਲੇ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਮਿਖਾਇਲ ਸਕੋਬੇਲੇਵ ਨੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਤੁਰਕੀ ਦੀ ਗੈਰੀਸਨ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਰੂਸੀ ਫੌਜ ਨਿਕੋਪੋਲ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਈ।
▲
●
ਨਿਕੋਪੋਲ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਨਿਕੋਪੋਲ ਵਿਖੇ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਸਮਰਪਣ ©Nikolai Dmitriev-Orenburgsky
1877 Jul 16

ਨਿਕੋਪੋਲ ਦੀ ਲੜਾਈ

Nikopol, Bulgaria
ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਰੂਸੀ ਫੌਜ ਡੈਨਿਊਬ ਨਦੀ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਦੀ ਗਈ, ਉਹ ਕਿਲਾਬੰਦ ਸ਼ਹਿਰ ਨਿਕੋਪੋਲ (ਨਿਕੋਪੋਲਿਸ) ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ।ਤੁਰਕੀ ਹਾਈ ਕਮਾਂਡ ਨੇ ਓਸਮਾਨ ਪਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਵਿਦਿਨ ਤੋਂ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੂਸੀਆਂ ਦੇ ਡੈਨਿਊਬ ਪਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਲਈ ਭੇਜਿਆ।ਓਸਮਾਨ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਿਕੋਪੋਲ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​​​ਕਰਨ ਅਤੇ ਬਚਾਅ ਕਰਨ ਦੇ ਸਨ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜਨਰਲ ਨਿਕੋਲਾਈ ਕ੍ਰਿਡੇਨਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਰੂਸੀ IX ਕੋਰ ਸ਼ਹਿਰ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਮਾਨ ਦੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗੈਰੀਸਨ ਨੂੰ ਅਧੀਨਗੀ ਵਿੱਚ ਬੰਬਾਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।ਉਹ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਪਲੇਵਨਾ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ।ਨਿਕੋਪੋਲ ਗੈਰੀਸਨ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ, ਰੂਸੀ ਪਲੇਵਨਾ ਵੱਲ ਮਾਰਚ ਕਰਨ ਲਈ ਆਜ਼ਾਦ ਸਨ।
▲
●
ਸ਼ਿਪਕਾ ਪਾਸ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਸ਼ਿਪਕਾ ਪੀਕ ਦੀ ਹਾਰ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਜੰਗ। ©Alexey Popov
1877 Jul 17 - 1878 Jan 9

ਸ਼ਿਪਕਾ ਪਾਸ ਦੀ ਲੜਾਈ

Shipka, Bulgaria
ਸ਼ਿਪਕਾ ਦੱਰੇ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਲੜਾਈਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ ਜੋ ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਓਪਲਚੇਂਸੀ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਵਲੰਟੀਅਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੀ, ਅਤੇ ਰੂਸ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ (1877-1878) ਦੌਰਾਨ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸ਼ਿਪਕਾ ਦੱਰੇ ਉੱਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਲਈ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ।ਸ਼ਿਪਕਾ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਫੈਸਲਾਕੁੰਨ ਪਲ, ਅਤੇ ਜੰਗ ਦੀ ਹੱਦ ਤੱਕ, ਅਗਸਤ 1877 ਵਿੱਚ ਆਇਆ, ਜਦੋਂ 5,000 ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਵਲੰਟੀਅਰਾਂ ਅਤੇ 2,500 ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਨੇ ਲਗਭਗ 40,000-ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਸਿਖਰ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲਿਆ।ਸ਼ਿਪਕਾ ਦੱਰੇ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਜਿੱਤ ਯੁੱਧ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਲਈ ਰਣਨੀਤਕ ਮਹੱਤਵ ਰੱਖਦੀ ਸੀ।ਜੇਕਰ ਓਟੋਮਾਨ ਪਾਸ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਜਾਂਦੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਉੱਤਰੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਰੂਸੀ ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਲਾਈਨ ਨੂੰ ਖਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ, ਅਤੇ ਪਲੇਵਨ ਦੇ ਵੱਡੇ ਕਿਲੇ ਨੂੰ ਛੁਡਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕ ਕਾਰਵਾਈ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਦੇ ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਵਿੱਚ ਸੀ। .ਯੁੱਧ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸਿਰਫ ਉੱਤਰੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਲੜਿਆ ਜਾਣਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇੱਕ ਖੜੋਤ ਪੈਦਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਰਤਾ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਫਾਇਦਾ ਹੁੰਦਾ।ਸ਼ਿਪਕਾ ਦੱਰੇ 'ਤੇ ਜਿੱਤ ਨੇ 10 ਦਸੰਬਰ 1877 ਨੂੰ ਪਲੇਵੇਨ ਕਿਲੇ ਦੇ ਡਿੱਗਣ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਇਆ, ਅਤੇ ਥਰੇਸ ਦੇ ਹਮਲੇ ਲਈ ਪੜਾਅ ਤੈਅ ਕੀਤਾ।ਇਸਨੇ ਗੋਰਕੋ ਦੇ ਅਧੀਨ ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਫਿਲੀਪੋਪੋਲਿਸ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਸੁਲੇਮਾਨ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਕੁਚਲਣ ਅਤੇ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਨੂੰ ਧਮਕੀ ਦੇਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ।ਇਸ ਜਿੱਤ ਅਤੇ 1877 ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਪਲੇਵੇਨ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੇ ਨਾਲ, ਸੋਫੀਆ ਵੱਲ ਰਸਤਾ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਦਾ ਰਸਤਾ ਅਤੇ ਰੂਸ ਲਈ "ਮਹਾਨ ਖੇਡ" ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਹੱਥ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮੌਕਾ। ਪੂਰਬੀ ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਾ ਖੇਤਰ.
▲
●
ਪਲੇਵਨਾ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ
ਪਲੇਵੇਨ ਵਿਖੇ ਗ੍ਰੀਵਿਤਸਾ ਦੇ ਸ਼ੱਕ ਦਾ ਕੈਪਚਰ। ©Nikolai Dmitriev-Orenburgsky
1877 Jul 20 - Dec 10

ਪਲੇਵਨਾ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ

Pleven, Bulgaria
ਪਲੇਵੇਨ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ, ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜੀ ਗਈ ਸੀ।[27] ਰੂਸੀ ਫੌਜ ਦੇ ਸਵਿਸ਼ਟੋਵ ਵਿਖੇ ਡੈਨਿਊਬ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਸਨੇ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਦੇ ਤੱਟ 'ਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਤੁਰਕੀ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਦੇ ਹੋਏ ਬਾਲਕਨ ਪਹਾੜਾਂ ਨੂੰ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਤੱਕ ਪਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ, ਆਧੁਨਿਕ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵੱਲ ਵਧਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।ਓਸਮਾਨ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜ, ਉਸ ਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਟਕਰਾਅ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਰਬੀਆ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਆ ਰਹੀ ਸੀ, ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੜਕ ਚੌਰਾਹੇ 'ਤੇ ਸਥਿਤ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸ਼ੱਕਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ, ਪਲੇਵਨ ਦੇ ਕਿਲਾਬੰਦ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਦੋ ਅਸਫਲ ਹਮਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਕੀਮਤੀ ਫੌਜਾਂ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਬਾਲਕਨ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਕਮਾਂਡਰ, ਰੂਸ ਦੇ ਗ੍ਰੈਂਡ ਡਿਊਕ ਨਿਕੋਲਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਸਹਿਯੋਗੀ ਰਾਜਾ ਕੈਰਲ I ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਟੈਲੀਗ੍ਰਾਮ ਦੁਆਰਾ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ। ਰਾਜਾ ਕੈਰਲ I ਨੇ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਨਾਲ ਡੈਨਿਊਬ ਪਾਰ ਕੀਤਾ। ਫੌਜ ਅਤੇ ਰੂਸੀ-ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਉਸਨੇ ਹੋਰ ਹਮਲਾ ਨਾ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਘੇਰਾ ਪਾ ਲਿਆ, ਭੋਜਨ ਅਤੇ ਗੋਲਾ ਬਾਰੂਦ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਦੇ ਰਸਤੇ ਨੂੰ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ।ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ, ਰੂਸੀ-ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਫੌਜ ਨੇ ਪਲੇਵੇਨ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਕਈ ਰੀਡੌਬਟਸ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬੀ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ, ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਗ੍ਰੀਵੀਟਾ ਰੀਡਾਊਟ ਨੂੰ ਹੀ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ।ਜੁਲਾਈ 1877 ਵਿਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਉਸੇ ਸਾਲ ਦਸੰਬਰ ਤਕ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋਈ, ਜਦੋਂ ਉਸਮਾਨ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਅਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਹ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ।ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਓਸਮਾਨ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਜਨਰਲ ਮਿਹੇਲ ਸੇਰਚੇਜ਼ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਵਫ਼ਦ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸਮਰਪਣ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ।10 ਦਸੰਬਰ 1877 ਨੂੰ ਰੂਸੀ-ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਜਿੱਤ ਯੁੱਧ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਨਿਰਣਾਇਕ ਸੀ।ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੂਸੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਸ਼ਿਪਕਾ ਪਾਸ 'ਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਅਤੇ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਏ, ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਹਰਾਉਣ ਅਤੇ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਲਈ ਆਪਣਾ ਰਸਤਾ ਖੋਲ੍ਹਣ ਵਿੱਚ ਸਫ਼ਲ ਰਹੇ।
▲
●
ਰੈੱਡ ਹਿੱਲ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1877 Aug 25

ਰੈੱਡ ਹਿੱਲ ਦੀ ਲੜਾਈ

Kızıltepe, Mardin, Türkiye
ਰੂਸੀ ਕਾਰਸ ਨੂੰ ਘੇਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।ਔਟੋਮਾਨਸ , ਸੰਖਿਆ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਉੱਤਮ ਸਨ, ਨੇ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਨੂੰ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ।
▲
●
ਲੋਵਚਾ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Nikolai Dmitriev-Orenburgsky
1877 Sep 1 - Sep 3

ਲੋਵਚਾ ਦੀ ਲੜਾਈ

Lovech, Bulgaria
ਜੁਲਾਈ 1877 ਵਿਚ, ਪਲੇਵਨਾ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਗੈਰੀਸਨ ਦੇ ਕਮਾਂਡਰ, ਓਸਮਾਨ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਸੋਫੀਆ ਤੋਂ 15 ਬਟਾਲੀਅਨਾਂ ਦੀ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।ਉਸਨੇ ਲੋਵਚਾ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਰਨ ਲਈ ਇਹਨਾਂ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਓਰਚਨੀ (ਅਜੋਕੇ ਬੋਟੇਵਗ੍ਰਾਡ) ਤੋਂ ਪਲੇਵਨਾ ਤੱਕ ਚੱਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਉਸਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੀਤਾ।ਪਲੇਵਨਾ ਸ਼ਹਿਰ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਦੋ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੂਸੀਆਂ ਨੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਲਿਆਂਦੀ, ਅਤੇ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਫੌਜ ਹੁਣ ਕੁੱਲ 100,000 ਹੋ ਗਈ ਹੈ।ਓਸਮਾਨ ਦੇ ਸੰਚਾਰ ਅਤੇ ਸਪਲਾਈ ਲਾਈਨਾਂ ਨੂੰ ਕੱਟਣ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ, ਜਨਰਲ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਇਮੇਰੇਟਿੰਸਕੀ ਨੂੰ 22,703 ਰੂਸੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲੋਵਚਾ ਨੂੰ ਜ਼ਬਤ ਕਰਨ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।1 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ ਜਨਰਲ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਇਮੇਰੇਨਟਿਨਸਕੀ, ਮਿਖਾਇਲ ਸਕੋਬੇਲੇਵ ਅਤੇ ਵਲਾਦੀਮੀਰ ਡੋਬਰੋਵੋਲਸਕੀ ਨੇ ਲੋਵਚਾ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਅਗਲੇ ਦੋ ਦਿਨ ਲੜਾਈ ਹੁੰਦੀ ਰਹੀ।ਓਸਮਾਨ ਨੇ ਲੋਵਚਾ ਦੀ ਰਾਹਤ ਲਈ ਪਲੇਵਨਾ ਤੋਂ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ, ਪਰ 3 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ, ਲੋਵਚਾ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਇਹ ਰੂਸੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਗਿਆ।ਲੜਾਈ ਦੇ ਬਚੇ ਹੋਏ ਲੋਕ ਪਲੇਵਨਾ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ 3 ਬਟਾਲੀਅਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਗਠਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਲੋਵਚਾ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਹਨਾਂ ਵਾਧੂ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਓਸਮਾਨ ਦੀ ਫੋਰਸ ਨੂੰ 30,000 ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਇਆ, ਇਹ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਹੋਵੇਗੀ।ਰੂਸੀ ਪਲੇਵਨਾ ਦੇ ਇੱਕ ਪੂਰਨ ਨਿਵੇਸ਼ ਦੀ ਰਣਨੀਤੀ 'ਤੇ ਸੈਟਲ ਹੋ ਗਏ, ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਪਲਾਈ ਰੂਟ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਨਾਲ, ਪਲੇਵਨਾ ਦਾ ਪਤਨ ਅਟੱਲ ਸੀ।
▲
●
ਅਲਾਦਜ਼ਾ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਰੂਸੀ ਘੋੜਸਵਾਰ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ ਤੁਰਕਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ©Aleksey Kivshenko
1877 Oct 2 - Oct 15

ਅਲਾਦਜ਼ਾ ਦੀ ਲੜਾਈ

Digor, Merkez, Digor/Kars, Tür

ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਅਲਾਦਜ਼ਿਨ ਦੀਆਂ ਉਚਾਈਆਂ 'ਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਤੁਰਕੀ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਨੂੰ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਨੂੰ ਜ਼ਬਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕਾਰਸ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।

▲
●
ਗੋਰਨੀ ਡਬਨਿਕ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਗੋਰਨੀ ਡੁਬਨਿਕ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ ਫਿਨਿਸ਼ ਗਾਰਡ ਸ਼ਾਰਪਸ਼ੂਟਰ ਬਟਾਲੀਅਨ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀ। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1877 Oct 24

ਗੋਰਨੀ ਡਬਨਿਕ ਦੀ ਲੜਾਈ

Gorni Dabnik, Bulgaria
ਗੋਰਨੀ ਡਬਨਿਕ ਦੀ ਲੜਾਈ 24 ਅਕਤੂਬਰ 1877 ਨੂੰ ਰੂਸੋ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੜਾਈ ਸੀ। ਪਲੇਵੇਨ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਘਟਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ, ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸਪਲਾਈ ਅਤੇ ਸੰਚਾਰ ਰੂਟ ਦੇ ਨਾਲ ਗੈਰੀਸਨ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।ਸਤੰਬਰ ਵਿੱਚ ਲੋਵਚਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਗੈਰੀਸਨ ਨੂੰ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਜਨਰਲ ਜੋਸਫ਼ ਵਲਾਦੀਮੀਰੋਵਿਚ ਗੋਰਕੋ ਨੂੰ ਪਲੇਵੇਨ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਗੈਰੀਸਨਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਲਈ ਸ਼ਿਪਕਾ ਪਾਸ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।24 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਗੋਰਕੋ ਨੇ ਗੋਰਨੀ-ਡੁਬਨਿਕ ਦੇ ਕਿਲੇ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਰੂਸੀ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਵਿਰੋਧ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਪਰ ਦੋ ਹੋਰ ਰੂਸੀ ਕਾਲਮ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਓਟੋਮੈਨ ਲਾਈਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ।ਫਿਨਿਸ਼ ਗਾਰਡ ਸ਼ਾਰਪਸ਼ੂਟਰ ਬਟਾਲੀਅਨ ਨੇ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਕਿਲੇ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਗੋਰਕੋ ਨੇ ਹਮਲੇ ਜਾਰੀ ਰੱਖੇ ਅਤੇ ਗੈਰੀਸਨ ਕਮਾਂਡਰ ਅਹਿਮਦ ਹਿਫਜ਼ੀ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਓਰਹਾਨੀ ਸਮੇਤ ਕਈ ਹੋਰ ਓਟੋਮੈਨ ਗਾਰਿਸਨ ਡਿੱਗਣੀਆਂ ਸਨ।24 ਅਕਤੂਬਰ ਤੱਕ ਰੂਸੀ ਫੌਜ ਨੇ ਪਲੇਵਨਾ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ ਸੀ ਜਿਸਨੇ 10 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।
▲
●
ਕਾਰਸ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਕਾਰਸ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ. ©Nikolay Karazin
1877 Nov 17

ਕਾਰਸ ਦੀ ਲੜਾਈ

Kars, Kars Merkez/Kars, Türkiy
ਕਾਰਸ ਦੀ ਲੜਾਈ ਇੱਕ ਨਿਰਣਾਇਕ ਰੂਸੀ ਜਿੱਤ ਸੀ ਅਤੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਰੂਸੀਆਂ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਹਿਰ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਲਈ ਅਸਲ ਲੜਾਈ ਇੱਕ ਰਾਤ ਤੱਕ ਚੱਲੀ, ਸ਼ਹਿਰ ਲਈ ਲੜਾਈ ਉਸੇ ਸਾਲ ਦੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ।[28] ਰੂਸੀ ਹਾਈ ਕਮਾਂਡ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਲੈਣ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਅਸੰਭਵ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਓਟੋਮੈਨ ਸਥਿਤੀ ਦੀ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਕਾਰਨ ਸਫਲਤਾ ਦੀ ਕਿਸੇ ਉਮੀਦ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਬੇਲੋੜੇ ਉੱਚ ਰੂਸੀ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣੇਗਾ।ਰੂਸੀ ਕਮਾਂਡ ਵਿੱਚ ਲੋਰਿਸ ਮੇਲੀਕੋਵ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਨੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਹਮਲੇ ਦੀ ਇੱਕ ਯੋਜਨਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਲੰਮੀ ਅਤੇ ਸਖਤ ਲੜਾਈ ਦੀ ਇੱਕ ਰਾਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ।[28]
▲
●
1877 Dec 1

ਸਰਬੀਆ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ

Niš, Serbia
ਇਸ ਬਿੰਦੂ 'ਤੇ ਸਰਬੀਆ ਨੇ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਰੂਸ ਤੋਂ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਕੇ, ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿਰੁੱਧ ਦੁਬਾਰਾ ਜੰਗ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ।ਇਸ ਵਾਰ ਸਰਬੀਆਈ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਰੂਸੀ ਅਫਸਰ ਸਨ ਪਰ ਇਹ 1876-77 ਦੀ ਜੰਗ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ ਤਜ਼ਰਬੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੀ।ਪ੍ਰਿੰਸ ਮਿਲਾਨ ਓਬਰੇਨੋਵਿਕ ਦੀ ਨਾਮਾਤਰ ਕਮਾਂਡ (ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਕਮਾਂਡ ਜਨਰਲ ਕੋਸਟਾ ਪ੍ਰੋਟੀਕ, ਸਟਾਫ਼ ਦੇ ਸੈਨਾ ਮੁਖੀ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ), ਸਰਬੀਆਈ ਫੌਜ ਨੇ ਹੁਣ ਪੂਰਬੀ ਦੱਖਣੀ ਸਰਬੀਆ ਵਿੱਚ ਹਮਲਾਵਰ ਕਾਰਵਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।ਨੋਵੀ ਪਜ਼ਾਰ ਦੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸੰਜਕ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਆਸਟ੍ਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਸਖ਼ਤ ਕੂਟਨੀਤਕ ਦਬਾਅ ਕਾਰਨ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਨੂੰ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਸਟ੍ਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਫੈਲਾਉਣ ਦੇ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਸਨ।ਔਟੋਮੈਨ, ਜੋ ਕਿ ਦੋ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵੱਧ ਸਨ, ਜਿਆਦਾਤਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਿਲ੍ਹੇਦਾਰ ਅਹੁਦਿਆਂ ਦੀ ਪੈਸਿਵ ਰੱਖਿਆ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਰੱਖਦੇ ਸਨ।ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਅਕ-ਪਾਲੰਕਾ (ਅੱਜ ਬੇਲਾ ਪਾਲੰਕਾ), ਪਿਰੋਟ, ਨਿਸ਼ ਅਤੇ ਵਰਾਂਜੇ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।
▲
●
ਅਲਬਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1877 Dec 15 - 1878 Jan 10

ਅਲਬਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ

İşkodra, Albania
1877-1878 ਦੇ ਅਲਬਾਨੀਅਨਾਂ ਦੀ ਬਰਖਾਸਤਗੀ ਉਹਨਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਤੋਂ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਜਬਰੀ ਪਰਵਾਸ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਜੋ 1878 ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਇਹ ਯੁੱਧ, ਵੱਡੇ ਰੂਸ-ਓਟੋਮਨ ਯੁੱਧ (1877-78) ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਖ਼ਤਮ ਹੋਏ ਸਨ। ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਲਈ ਹਾਰ ਅਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਖੇਤਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਰਲਿਨ ਦੀ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿੱਚ ਰਸਮੀ ਰੂਪ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਹ ਬੇਦਖਲੀ ਉਸਮਾਨੀ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਭੂ-ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਤੇ ਖੇਤਰੀ ਪਤਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਵਿਆਪਕ ਅਤਿਆਚਾਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ।[16]ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਅਤੇ ਓਟੋਮਾਨਸ (1876-1878) ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਪੂਰਵ ਸੰਧਿਆ 'ਤੇ, ਅਲਬਾਨੀਆਈ ਆਬਾਦੀ ਇਸ਼ਕੋਦਰਾ ਦੇ ਸੰਜਾਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ।[17] ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ-ਓਟੋਮਨ ਯੁੱਧ ਜੋ ਕਿ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ, ਪੋਡਗੋਰਿਕਾ ਅਤੇ ਸਪੂਜ਼ ਦੇ ਕਸਬਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਵਿਰੋਧ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਅਤੇ ਸਲਾਵਿਕ ਮੁਸਲਿਮ ਆਬਾਦੀ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਜੋ ਸ਼ਕੋਦਰ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਵਸੇ ਸਨ।[18]ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਓਟੋਮਾਨਸ (1876-1878) ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਪੂਰਵ ਸੰਧਿਆ 'ਤੇ, ਨਿਸ਼ ਦੇ ਸੰਜਾਕ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਸ਼ਹਿਰੀ ਤੁਰਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ, ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਸੰਖੇਪ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੇਂਡੂ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਆਬਾਦੀ ਸਰਬੀਆਂ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ।[19] ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਖੇਤਰ ਦੇ ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਆਬਾਦੀ ਨੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸਰਬੀਆਈ ਫੌਜਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਕੀਤੀ ਜਾਂ ਤਾਂ ਵਿਰੋਧ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂ ਨੇੜਲੇ ਪਹਾੜਾਂ ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਕੋਸੋਵੋ ਵੱਲ ਭੱਜ ਗਈ।[20] ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਅਲਬਾਨੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਸਰਬੀਆਈ ਫੌਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਥੋੜ੍ਹੇ ਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਬਲਨਿਕਾ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵੰਸ਼ਜ ਅੱਜ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।[21] ਲੈਬ ਤੋਂ ਸਰਬਸ 1876 ਵਿੱਚ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦੌਰ ਦੌਰਾਨ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆ ਚਲੇ ਗਏ, ਜਦੋਂ ਕਿ 1878 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਵਸਾਇਆ।[22]
▲
●
ਸੋਫੀਆ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Pavel Kovalevsky
1877 Dec 31 - 1878 Jan 4

ਸੋਫੀਆ ਦੀ ਲੜਾਈ

Sofia, Bulgaria
ਜਨਵਰੀ 1877 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਪੱਛਮੀ ਫੌਜੀ ਗਰੁੱਪ ਗੁਰਕੋ ਨੇ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਬਾਲਕਨ ਪਹਾੜਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕੀਤਾ।ਸਮੂਹ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੇ ਯਾਨਾ ਪਿੰਡ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨਾ ਸੀ।ਤਾਸ਼ਕੇਸੇਨ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਰਹਾਨੀ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜ ਸੋਫੀਆ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋ ਗਈ।ਪੱਛਮੀ ਸਮੂਹ ਗੁਰਕੋ ਨੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਅੰਤਮ ਕਾਰਵਾਈ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜ ਨੂੰ ਹਰਾਉਣ ਲਈ ਓਰਹਾਨਿਏ ਅਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਪਾਸ ਕੀਤਾ।20,000 ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਅਤੇ 46 ਤੋਪਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪੱਛਮੀ ਸਮੂਹ ਗੁਰਕੋ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਓਟੋ ਰੌਚ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਸੋਫੀਆ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ।ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੋ ਕਾਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ: ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਜਨਰਲ ਨਿਕੋਲਾਈ ਵੇਲਿਆਮਿਨੋਵ ਦਾ ਸੱਜਾ ਕਾਲਮ ਉੱਤਰ ਤੋਂ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਤੋਂ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਓਟੋ ਰੌਚ ਦਾ ਖੱਬਾ ਕਾਲਮ।ਵਿਰੋਧੀ ਸੋਫੀਆ ਦੀ ਓਟੋਮੈਨ ਹੋਲਡਿੰਗ ਫੋਰਸ ਸੀ, ਕਮਾਂਡਰ ਓਸਮਾਨ ਨੂਰੀ ਪਾਸ਼ਾ ਦੇ ਅਧੀਨ 15,000 ਸਿਪਾਹੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਕਿਲਾਬੰਦੀਆਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।ਪੱਛਮੀ ਸਮੂਹ ਗੁਰਕੋ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੇ 22 ਦਸੰਬਰ / 3 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਕਾਲਮ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਵੇਲਿਆਮਿਨੋਵ ਨੇ ਕੁਬਰਾਤੋਵੋ ਅਤੇ ਬਿਰਿਮਿਰਤਸੀ ਪਿੰਡਾਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਓਰਲੈਂਡੋਵਤਸੀ ਪਿੰਡ ਚਲੇ ਗਏ।ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਰਾਉਚ ਦੇ ਕਾਲਮ ਨੇ ਚਾਰਦਾਕਲੀ ਫਾਰਮ (ਅੱਜ, ਵਰਾਨਾ ਪੈਲੇਸ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇਸਕਰ ਨਦੀ ਦੇ ਉੱਪਰ ਤਸਾਰੀਗ੍ਰਾਡਸਕੋ ਸ਼ੋਜ਼ ਦਾ) ਪੁਲ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸੋਫੀਆ ਤੋਂ ਪਲੋਵਦੀਵ ਵੱਲ ਵਾਪਸੀ ਦੇ ਰਸਤੇ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।ਕਾਕੇਸ਼ੀਅਨ ਕੋਸੈਕ ਬ੍ਰਿਗੇਡ (ਕਰਨਲ ਇਵਾਨ ਟੂਟੋਲਮਿਨ ਦੁਆਰਾ ਕਮਾਂਡ ਕੀਤੀ ਗਈ) ਡਾਰਵੇਨਿਤਸਾ - ਬੋਆਨਾ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧੀ।ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦੇ ਅਸਲ ਖ਼ਤਰੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਓਸਮਾਨ ਨੂਰੀ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ 6000 ਜ਼ਖਮੀ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਸੜਕ 'ਤੇ ਛੱਡ ਕੇ, ਪਰਨਿਕ - ਰਾਡੋਮੀਰ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤੇਜ਼ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕੌਂਸਲਰਾਂ (ਵੀਟੋ ਪੋਸੀਟਾਨੋ ਅਤੇ ਲਿਏਂਡਰ ਲੇਗੇ) ਨੇ ਦਖਲ ਦਿੱਤਾ, ਸੋਫੀਆ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ।23 ਦਸੰਬਰ / 4 ਜਨਵਰੀ, 1878 ਨੂੰ ਸੋਫੀਆ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਰੂਸੀ ਯੂਨਿਟਾਂ: ਕਾਕੇਸ਼ੀਅਨ ਕੋਸੈਕ ਬ੍ਰਿਗੇਡ ਅਤੇ ਗ੍ਰੋਡਨੋ ਹੁਸਾਰ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ।ਵੱਡੇ ਫੌਜੀ ਗੋਲਾ ਬਾਰੂਦ ਦੇ ਡਿਪੂ ਅਤੇ ਸਪਲਾਈ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ।ਕੈਥੇਡ੍ਰਲ ਵਿੱਚ, ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਜਨਰਲ ਆਈਓਸਿਫ ਗੁਰਕੋ ਅਤੇ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਓਟੋ ਰਾਊਚ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੇਵਾ ਮਨਾਈ ਗਈ।ਸੋਫੀਆ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਰਹਾਨੀ ਓਟੋਮਨ ਫੌਜ ਇੱਕ ਸੰਗਠਿਤ ਫੌਜੀ ਫੋਰਸ ਵਜੋਂ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਪੂਰਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਮਨੁੱਖੀ ਅਤੇ ਭੌਤਿਕ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ।ਇਹ ਸੋਫੀਆ - ਪਲੋਵਦੀਵ - ਐਡਿਰਨੇ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਨੂੰ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਕਰਨ ਲਈ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਗਿਆ.ਪਲੋਵਦੀਵ 16 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ 20 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਐਡਿਰਨੇ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
▲
●
ਤਾਸ਼ਕੇਸਨ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1877 Dec 31

ਤਾਸ਼ਕੇਸਨ ਦੀ ਲੜਾਈ

Sarantsi, Bulgaria
ਸ਼ਾਕਿਰ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਫੌਜ ਕਮਰਲੀ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਸੋਫੀਆ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਰਹੀ ਸੀ।ਸ਼ਾਕਿਰ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਫ਼ੌਜ ਨੂੰ ਜਨਰਲ ਇਓਸਿਫ਼ ਗੁਰਕੋ ਦੀ ਕਮਾਨ ਹੇਠ, ਇਸਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਇੱਕ ਰੂਸੀ ਫ਼ੌਜ ਦੁਆਰਾ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ, ਜੋ ਕਿ ਕਮਰਲੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ 22,000 ਆਦਮੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​​​ਹੁੰਦੀ ਸੀ।ਬੇਕਰ ਪਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸ਼ਾਕਿਰ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀਆਂ ਬਾਕੀ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਵਧ ਰਹੀ ਰੂਸੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ।ਬੇਕਰ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਤਾਸਕੇਸੇਨ ਪਿੰਡ (ਹੁਣ ਸਾਰਾਂਸੀ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ) ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ।ਉੱਤਮ ਰੂਸੀ ਫੌਜ ਨੇ ਔਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ, ਪਰ ਇਸਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਖਿੰਡ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਇੱਕਠੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਡੂੰਘੀ ਬਰਫ, ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਤੂਫਾਨ ਅਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਪਹਾੜੀ ਖੇਤਰ ਦੁਆਰਾ ਹੌਲੀ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਹੀ ਰੁੱਝਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ;ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਸਥਿਤੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਮੌਸਮ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਔਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਦਸ ਘੰਟਿਆਂ ਲਈ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸ਼ਾਕਿਰ ਪਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਅਤੇ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਦੇ ਖਤਮ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਜਲਦੀ ਹੀ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਿਆ।ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਨ ਫੌਜਾਂ ਇੱਕ ਰੂਸੀ ਫੋਰਸ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਜੋ ਇਸਦੇ ਆਕਾਰ ਤੋਂ ਦਸ ਗੁਣਾ ਸੀ ਅਤੇ ਆਖਰਕਾਰ ਆਪਣੀ ਸਥਿਤੀ ਛੱਡ ਗਈ।ਰਾਤ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਓਟੋਮੈਨ ਰੈਂਕ ਵਿੱਚ ਦਹਿਸ਼ਤ ਫੈਲ ਗਈ, ਅਫਵਾਹਾਂ ਫੈਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿ ਰੂਸੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਮੂਵਮੈਂਟ ਕੀਤੀ ਹੈ।ਇਸ ਕਾਰਨ ਓਟੋਮੈਨ ਪਿੰਡ ਛੱਡ ਕੇ ਭੱਜ ਗਏ, ਵਸਨੀਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ।
▲
●
1878
ਸਟਾਲਮੇਟ ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਕਾਊਂਟਰ ਆਫੈਂਸਿਵਸornament
ਪਲੋਵਦੀਵ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1878 Jan 14 - Jan 16

ਪਲੋਵਦੀਵ ਦੀ ਲੜਾਈ

Plovdiv, Bulgaria
ਸ਼ਿਪਕਾ ਦੱਰੇ ਦੀ ਆਖ਼ਰੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਕੁਚਲਣ ਵਾਲੀ ਰੂਸੀ ਜਿੱਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੂਸੀ ਕਮਾਂਡਰ ਜਨਰਲ ਜੋਸਫ਼ ਵਲਾਦੀਮੀਰੋਵਿਚ ਗੋਰਕੋ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵੱਲ ਵਧਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ।ਰਸਤੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਸੁਲੇਮਾਨ ਪਾਸ਼ਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਪਲੋਵਦੀਵ ਵਿਖੇ ਓਟੋਮਨ ਕਿਲਾ ਸੀ।16 ਜਨਵਰੀ 1878 ਨੂੰ, ਕਪਤਾਨ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਬੁਰਾਗੋ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਰੂਸੀ ਡਰੈਗਨਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਕੁਐਡਰਨ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਇਸ ਦੇ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਸਨ ਪਰ ਵਧੀਆ ਰੂਸੀ ਸੰਖਿਆ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਾਵੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਓਟੋਮਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਲਗਭਗ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈਆਂ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ ਦਖਲ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਰੂਸ ਸੈਨ ਸਟੀਫਾਨੋ ਦੀ ਸੰਧੀ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਿਆ।
▲
●
1878 Jan 31

ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ

San Stefano, Bulgaria
ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦੇ ਦਬਾਅ ਹੇਠ, ਰੂਸ ਨੇ 31 ਜਨਵਰੀ 1878 ਨੂੰ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ, ਪਰ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵੱਲ ਵਧਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ ਰੂਸ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਡਰਾਉਣ ਲਈ ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਬੇੜਾ ਭੇਜਿਆ, ਅਤੇ ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਸੈਨ ਸਟੇਫਾਨੋ ਵਿੱਚ ਰੁਕ ਗਈਆਂ।
▲
●
1878
ਫੈਸਲਾਕੁੰਨ ਰੂਸੀ ਜਿੱਤornament
ਸੈਨ ਸਟੀਫਨੋ ਦੀ ਸੰਧੀ
ਸੈਨ ਸਟੀਫਾਨੋ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1878 Mar 3

ਸੈਨ ਸਟੀਫਨੋ ਦੀ ਸੰਧੀ

San Stefano, Bulgaria
ਆਖਰਕਾਰ ਰੂਸ ਨੇ 3 ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਸੈਨ ਸਟੇਫਾਨੋ ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੇ ਤਹਿਤ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਦੁਆਰਾ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਰੋਮਾਨੀਆ , ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦੇਵੇਗਾ।ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਰੂਸੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਵਿਸਤਾਰ ਤੋਂ ਚਿੰਤਤ, ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਰਲਿਨ ਦੀ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿੱਚ ਸੰਧੀ ਨੂੰ ਸੋਧਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।ਇੱਥੇ ਮੁੱਖ ਤਬਦੀਲੀ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੂੰ ਵੰਡਿਆ ਜਾਵੇਗਾ, ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਪੁਰਾਣੇ ਸਮਝੌਤਿਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜੋ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਨਵੇਂ ਸਲਾਵਿਕ ਰਾਜ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਸੀ: ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਹਿੱਸੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਰਿਆਸਤਾਂ ਬਣਨ ਲਈ (ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਰੁਮੇਲੀਆ), ਹਾਲਾਂਕਿ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਸਨ। ਗਵਰਨਰ;ਅਤੇ ਮੈਸੇਡੋਨੀਅਨ ਖੇਤਰ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸੈਨ ਸਟੇਫਾਨੋ ਦੇ ਅਧੀਨ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦਾ ਹਿੱਸਾ, ਸਿੱਧੇ ਓਟੋਮੈਨ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਵੇਗਾ।ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਦੀ 1879 ਦੀ ਸੰਧੀ ਰੂਸ ਅਤੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿਚਕਾਰ ਗੱਲਬਾਤ ਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਸੀ।ਬਰਲਿਨ ਸੰਧੀ ਦੁਆਰਾ ਸੰਸ਼ੋਧਿਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸੈਨ ਸਟੇਫਾਨੋ ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਾਂ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਇਸਨੇ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਹੋਏ ਨੁਕਸਾਨ ਲਈ ਰੂਸ ਨੂੰ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਬਕਾਇਆ ਮੁਆਵਜ਼ੇ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤੀਆਂ।ਇਸ ਵਿੱਚ ਜੰਗੀ ਕੈਦੀਆਂ ਨੂੰ ਰਿਹਾਅ ਕਰਨ ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਪਰਜਾ ਨੂੰ ਮੁਆਫੀ ਦੇਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਸਨੀਕਾਂ ਦੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ ਲਈ ਸ਼ਰਤਾਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।
▲
●

Characters



Alexander Gorchakov

Alexander Gorchakov

Foreign Minister of the Russian Empire

Grand Duke Michael Nikolaevich

Grand Duke Michael Nikolaevich

Russian Field Marshal

William Ewart Gladstone

William Ewart Gladstone

Prime Minister of the United Kingdom

Iosif Gurko

Iosif Gurko

Russian Field Marshal

Abdul Hamid II

Abdul Hamid II

Sultan of the Ottoman Empire

Alexander III of Russia

Alexander III of Russia

Emperor of Russia

Otto von Bismarck

Otto von Bismarck

Chancellor of Germany

Nicholas I of Montenegro

Nicholas I of Montenegro

King of Montenegro

Osman Nuri Pasha

Osman Nuri Pasha

Ottoman Field Marshal

Benjamin Disraeli

Benjamin Disraeli

Prime Minister of the United Kingdom

Mikhail Dragomirov

Mikhail Dragomirov

Russian General

Alexander II

Alexander II

Emperor of Russia

Ahmed Muhtar Pasha

Ahmed Muhtar Pasha

Ottoman Field Marshal

Carol I of Romania

Carol I of Romania

Monarch of Romania

Milan I of Serbia

Milan I of Serbia

Prince of Serbia

Franz Joseph I of Austria

Franz Joseph I of Austria

Emperor of Austria

Footnotes



  1. Crowe, John Henry Verinder (1911). "Russo-Turkish Wars". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. Vol. 23 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 931-936 [931, para five]. The War of 1877-78
  2. Finkel, Caroline (2005), The History of the Ottoman Empire, New York: Basic Books, p. 467.
  3. Shaw and Shaw 1977, p. 146.
  4. Ćirković, Sima (2004). The Serbs. Malden: Blackwell Publishing. ISBN 9781405142915.
  5. Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Bulgaria/History" . Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
  6. MacGahan, Januarius A. (1876). Turkish Atrocities in Bulgaria, Letters of the Special Commissioner of the 'Daily News,' J.A. MacGahan, Esq., with An Introduction & Mr. Schuyler's Preliminary Report. London: Bradbury Agnew and Co. Retrieved 26 January 2016.
  7. Gladstone 1876.
  8. Gladstone 1876, p. 64.
  9. "The liberation of Bulgaria", History of Bulgaria, US: Bulgarian embassy, archived from the original on 11 October 2010.
  10. Хевролина, ВМ, Россия и Болгария: "Вопрос Славянский – Русский Вопрос" (in Russian), RU: Lib FL, archived from the original on 28 October 2007.
  11. Potemkin, VP, History of world diplomacy 15th century BC – 1940 AD, RU: Diphis.
  12. Finkel, Caroline, Osman's Dream, (Basic Books, 2005), 57; "Istanbul was only adopted as the city's official name in 1930.".
  13. Correspondence respecting the Conference at Constantinople and the affairs of Turkey: 1876–1877. Parliamentary Papers No 2 (1877). p. 340.
  14. Turkey and the Great Powers. The Constantinople Conference. The Commissioners' Last Proposals to the Porte. An Ultimatum Presented the Great Dignitaries of State to Decide Upon an Answer. New York Times, 16 January 1877.
  15. N. Ivanova. 1876 Constantinople Conference: Positions of the Great Powers on the Bulgarian political question during the Conference. Sofia University, 2007. (in Bulgarian)
  16. Jagodić, Miloš (1998). "The Emigration of Muslims from the New Serbian Regions 1877/1878". Balkanologie, para. 15.
  17. Roberts, Elizabeth (2005). Realm of the Black Mountain: a history of Montenegro. London: Cornell University Press. ISBN 9780801446016, p. 22.
  18. Blumi, Isa (2003). "Contesting the edges of the Ottoman Empire: Rethinking ethnic and sectarian boundaries in the Malësore, 1878–1912". International Journal of Middle East Studies, p. 246.
  19. Jagodić 1998, para. 4, 9.
  20. Jagodić 1998, para. 16–27.
  21. Blumi, Isa (2013). Ottoman refugees, 1878–1939: Migration in a Post-Imperial World. London: A&C Black. ISBN 9781472515384, p. 50.
  22. Jagodić 1998, para. 29.
  23. Chronology of events from 1856 to 1997 period relating to the Romanian monarchy, Ohio: Kent State University, archived from the original on 30 December 2007.
  24. Schem, Alexander Jacob (1878), The War in the East: An illustrated history of the Conflict between Russia and Turkey with a Review of the Eastern Question.
  25. Menning, Bruce (2000), Bayonets before Bullets: The Imperial Russian Army, 1861–1914, Indiana University Press, p. 57.
  26. von Herbert 1895, p. 131.
  27. Crowe, John Henry Verinder (1911). "Plevna" . In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. Vol. 21 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 838–840.
  28. D., Allen, W. E. (1953). Caucasian battlefields, a history of the wars on the Turco-Caucasian border, 1828-1921, by W.E.D. Allen and ... Paul Muratoff. University Press.
  29. Menning. Bayonets before Bullets, p. 78.
  30. Allen & Muratoff 1953, pp. 113–114.
  31. "Ռուս-Թուրքական Պատերազմ, 1877–1878", Armenian Soviet Encyclopedia [The Russo-Turkish War, 1877–1878] (in Armenian), vol. 10, Yerevan: Armenian Academy of Sciences, 1984, pp. 93–94.
  32. Walker, Christopher J. (2011). "Kars in the Russo-Turkish Wars of the Nineteenth Century". In Hovannisian, Richard G (ed.). Armenian Kars and Ani. Costa Mesa, California: Mazda Publishers. pp. 217–220.
  33. Melkonyan, Ashot (2011). "The Kars Oblast, 1878–1918". In Hovannisian, Richard G. (ed.). Armenian Kars and Ani. Costa Mesa, California: Mazda Publishers. pp. 223–244.

References



Bibliography

  • Allen, William E. D.; Muratoff, Paul (1953). Caucasian Battlefields. Cambridge: Cambridge University Press..
  • Argyll, George Douglas Campbell (1879). The Eastern question from the Treaty of Paris 1836 to the Treaty of Berlin 1878 and to the Second Afghan War. Vol. 2. London: Strahan.
  • Crampton, R. J. (2006) [1997]. A Concise History of Bulgaria. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-85085-1.
  • Gladstone, William Ewart (1876). Bulgarian Horrors and the Question of the East. London: William Clowes & Sons. OL 7083313M.
  • Greene, F. V. (1879). The Russian Army and its Campaigns in Turkey. New York: D.Appleton and Company. Retrieved 19 July 2018 – via Internet Archive.
  • von Herbert, Frederick William (1895). The Defence of Plevna 1877. London: Longmans, Green & Co. Retrieved 26 July 2018 – via Internet Archive.
  • Hupchick, D. P. (2002). The Balkans: From Constantinople to Communism. Palgrave. ISBN 1-4039-6417-3.
  • The War Correspondence of the "Daily News" 1877 with a Connecting Narrative Forming a Continuous History of the War Between Russia and Turkey to the Fall of Kars Including the Letters of Mr. Archibald Forbes, Mr. J. A. MacGahan and Many Other Special Correspondents in Europe and Asia. London: Macmillan and Co. 1878. Retrieved 26 July 2018 – via Internet Archive.
  • The War Correspondence of the "Daily News" 1877–1878 continued from the Fall of Kars to the Signature of the Preliminaries of Peace. London: Macmillan and Co. 1878. Retrieved 26 July 2018 – via Internet Archive.
  • Maurice, Major F. (1905). The Russo-Turkish War 1877; A Strategical Sketch. London: Swan Sonneschein. Retrieved 8 August 2018 – via Internet Archive.
  • Jonassohn, Kurt (1999). Genocide and gross human rights violations: in comparative perspective. ISBN 9781412824453.
  • Reid, James J. (2000). Crisis of the Ottoman Empire: Prelude to Collapse 1839–1878. Quellen und Studien zur Geschichte des östlichen Europa. Vol. 57 (illustrated ed.). Stuttgart: Franz Steiner Verlag. ISBN 9783515076876. ISSN 0170-3595.
  • Shaw, Stanford J.; Shaw, Ezel Kural (1977). History of the Ottoman Empire and Modern Turkey. Vol. 2, Reform, Revolution, and Republic: The Rise of Modern Turkey 1808–1975. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9780521291637.
  • Stavrianos, L. S. (1958). The Balkans Since 1453. pp. 393–412. ISBN 9780814797662.


Further Reading

  • Acar, Keziban (March 2004). "An examination of Russian Imperialism: Russian Military and intellectual descriptions of the Caucasians during the Russo-Turkish War of 1877–1878". Nationalities Papers. 32 (1): 7–21. doi:10.1080/0090599042000186151. S2CID 153769239.
  • Baleva, Martina. "The Empire Strikes Back. Image Battles and Image Frontlines during the Russo-Turkish War of 1877–1878." Ethnologia Balkanica 16 (2012): 273–294. online[dead link]
  • Dennis, Brad. "Patterns of Conflict and Violence in Eastern Anatolia Leading Up to the Russo-Turkish War and the Treaty of Berlin." War and Diplomacy: The Russo-Turkish War of 1878 (1877): 273–301.
  • Drury, Ian. The Russo-Turkish War 1877 (Bloomsbury Publishing, 2012).
  • Glenny, Misha (2012), The Balkans: Nationalism, War, and the Great Powers, 1804–2011, New York: Penguin.
  • Isci, Onur. "Russian and Ottoman Newspapers in the War of 1877–1878." Russian History 41.2 (2014): 181–196. online
  • Murray, Nicholas. The Rocky Road to the Great War: The Evolution of Trench Warfare to 1914. Potomac Books Inc. (an imprint of the University of Nebraska Press), 2013.
  • Neuburger, Mary. "The Russo‐Turkish war and the ‘Eastern Jewish question’: Encounters between victims and victors in Ottoman Bulgaria, 1877–8." East European Jewish Affairs 26.2 (1996): 53–66.
  • Stone, James. "Reports from the Theatre of War. Major Viktor von Lignitz and the Russo-Turkish War, 1877–78." Militärgeschichtliche Zeitschrift 71.2 (2012): 287–307. online contains primary sources
  • Todorov, Nikolai. "The Russo-Turkish War of 1877–1878 and the Liberation of Bulgaria: An Interpretative Essay." East European Quarterly 14.1 (1980): 9+ online
  • Yavuz, M. Hakan, and Peter Sluglett, eds. War and diplomacy: the Russo-Turkish war of 1877–1878 and the treaty of Berlin (U of Utah Press, 2011)
  • Yildiz, Gültekin. "Russo-Ottoman War, 1877–1878." in Richard C. Hall, ed., War in the Balkans (2014): 256–258