13000 BCE - 2023

ਜਪਾਨ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ

ਜਾਪਾਨ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਲਗਭਗ 38-39,000 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਪੈਲੀਓਲਿਥਿਕ ਕਾਲ ਤੋਂ ਹੈ, ^[1] ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਮਨੁੱਖੀ ਵਸਨੀਕ ਜੋਮੋਨ ਲੋਕ ਸਨ, ਜੋ ਸ਼ਿਕਾਰੀ-ਇਕੱਠੇ ਸਨ।^[2] ਯਾਯੋਈ ਲੋਕ ਤੀਸਰੀ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਜਾਪਾਨ ਚਲੇ ਗਏ, ^[3] ਲੋਹੇ ਦੀ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਅਤੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਜੋਮੋਨ ਉੱਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾਇਆ।ਜਪਾਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਲਿਖਤੀ ਹਵਾਲਾ ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਹਾਨ ਦੀਚੀਨੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਸੀ।ਚੌਥੀ ਅਤੇ ਨੌਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਜਾਪਾਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਅਤੇ ਰਾਜਾਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਨਾਮਾਤਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮਰਾਟ ਦੁਆਰਾ ਨਿਯੰਤਰਿਤ, ਇੱਕ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਜੋ ਅੱਜ ਤੱਕ ਇੱਕ ਰਸਮੀ ਭੂਮਿਕਾ ਵਿੱਚ ਕਾਇਮ ਹੈ।ਹੀਅਨ ਪੀਰੀਅਡ (794-1185) ਨੇ ਕਲਾਸੀਕਲ ਜਾਪਾਨੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਉੱਚ ਬਿੰਦੂ ਨੂੰ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਮੂਲ ਸ਼ਿੰਟੋ ਅਭਿਆਸਾਂ ਅਤੇ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਦੇਖਿਆ।ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਹੀ ਘਰਾਣੇ ਦੀ ਘੱਟ ਰਹੀ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਫੁਜੀਵਾਰਾ ਅਤੇ ਸਮੁਰਾਈ ਦੇ ਫੌਜੀ ਕਬੀਲਿਆਂ ਵਰਗੇ ਕੁਲੀਨ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦਾ ਉਭਾਰ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ।ਮਿਨਾਮੋਟੋ ਕਬੀਲੇ ਨੇ ਜੇਨਪੇਈ ਯੁੱਧ (1180-85) ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਾਮਾਕੁਰਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਹੋਈ।1333 ਵਿੱਚ ਕਾਮਾਕੁਰਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਦੇ ਪਤਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੁਰੋਮਾਚੀ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦੇ ਨਾਲ, ਸ਼ੋਗਨ ਦੇ ਫੌਜੀ ਸ਼ਾਸਨ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਸੀ। ਖੇਤਰੀ ਜੰਗੀ ਹਾਕਮ, ਜਾਂ ਡੇਮਿਓ, ਹੋਰ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੋ ਗਏ, ਜਿਸ ਦੇ ਫਲਸਰੂਪ ਜਾਪਾਨ ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ।16ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ ਓਡਾ ਨੋਬੂਨਾਗਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਟੋਯੋਟੋਮੀ ਹਿਦੇਯੋਸ਼ੀ ਦੇ ਅਧੀਨ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲਾਇਆ ਗਿਆ।ਟੋਕੁਗਾਵਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਨੇ 1600 ਵਿੱਚ ਅਹੁਦਾ ਸੰਭਾਲਿਆ, ਈਡੋ ਪੀਰੀਅਡ , ਅੰਦਰੂਨੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਸਮਾਂ, ਸਖਤ ਸਮਾਜਿਕ ਲੜੀ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਹੋਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।ਯੂਰਪੀਅਨ ਸੰਪਰਕ 1543 ਵਿੱਚ ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1853-54 ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਪੈਰੀ ਮੁਹਿੰਮ ਨੇ ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗਤਾ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕੀਤਾ।ਈਡੋ ਪੀਰੀਅਡ 1868 ਵਿੱਚ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੀਜੀ ਦੌਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਜਿੱਥੇ ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਪੱਛਮੀ ਲੀਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਆਧੁਨਿਕੀਕਰਨ ਕੀਤਾ, ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀ ਬਣ ਗਈ।20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨ ਦਾ ਫੌਜੀਕਰਨ ਵਧਿਆ, 1931 ਵਿੱਚ ਮੰਚੂਰੀਆ ਅਤੇ 1937 ਵਿੱਚ ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਹਮਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ। 1941 ਵਿੱਚ ਪਰਲ ਹਾਰਬਰ ਉੱਤੇ ਹੋਏ ਹਮਲੇ ਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਨਾਲ ਜੰਗ ਛੇੜ ਦਿੱਤੀ।ਮਿੱਤਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਅਤੇ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਦੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਸਖ਼ਤ ਝਟਕਿਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ 15 ਅਗਸਤ, 1945 ਨੂੰ ਮੰਚੂਰੀਆ 'ਤੇ ਸੋਵੀਅਤ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। 1952 ਤੱਕ ਜਾਪਾਨ 'ਤੇ ਮਿੱਤਰ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ ਰਿਹਾ, ਜਿਸ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸੰਵਿਧਾਨ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਦਲਦੇ ਹੋਏ। ਇੱਕ ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰ.ਕਬਜ਼ੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਪਾਨ ਨੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ 1955 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲਿਬਰਲ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ, ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵ ਆਰਥਿਕ ਪਾਵਰਹਾਊਸ ਬਣ ਗਿਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ, 1990 ਦੇ "ਗੁੰਮ ਹੋਏ ਦਹਾਕੇ" ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਆਰਥਿਕ ਖੜੋਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਵਿਕਾਸ ਹੌਲੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।ਜਾਪਾਨ ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਖਿਡਾਰੀ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਇਸਦੇ ਅਮੀਰ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਆਧੁਨਿਕ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਨਾਲ ਸੰਤੁਲਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਜਾਓ

30000 BCE Jan 1

ਜਾਪਾਨ ਦਾ ਪੂਰਵ ਇਤਿਹਾਸ

Yamashita First Cave Site Park

ਲਗਭਗ 38-40,000 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਪੈਲੀਓਲਿਥਿਕ ਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਜਪਾਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਕਾਰੀ-ਇਕੱਠੇ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪਹੁੰਚੇ ਸਨ।^[1] ਜਾਪਾਨ ਦੀਆਂ ਤੇਜ਼ਾਬੀ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਜੋ ਕਿ ਜੀਵਾਸ਼ਮੀਕਰਨ ਲਈ ਅਨੁਕੂਲ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਭੌਤਿਕ ਸਬੂਤ ਬਚੇ ਹਨ।ਹਾਲਾਂਕਿ, 30,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਵਿਲੱਖਣ ਕਿਨਾਰੇ-ਭੂਮੀ ਧੁਰੇ ਦੀਪ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਹੋਮੋ ਸੇਪੀਅਨਜ਼ ਦੇ ਆਉਣ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।^[4] ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮਨੁੱਖ ਜਲ ਜਹਾਜ਼ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਸਮੁੰਦਰ ਰਾਹੀਂ ਜਾਪਾਨ ਪਹੁੰਚੇ ਸਨ।^[5] ਮਨੁੱਖੀ ਨਿਵਾਸ ਦੇ ਸਬੂਤ ਖਾਸ ਸਥਾਨਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ 32,000 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਓਕੀਨਾਵਾ ਦੀ ਯਾਮਾਸ਼ੀਤਾ ਗੁਫਾ ^[6] ਅਤੇ 20,000 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ਼ੀਗਾਕੀ ਟਾਪੂ ਦੀ ਸ਼ਿਰਾਹੋ ਸਾਓਨੇਤਾਬਾਰੂ ਗੁਫਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਹਨ।^[7]

▲

●

14000 BCE Jan 1 - 300 BCE

ਜੋਮੋਨ ਪੀਰੀਅਡ

Japan

ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਜੋਮੋਨ ਪੀਰੀਅਡ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੁੱਗ ਹੈ ਜੋ ਲਗਭਗ 14,000 ਤੋਂ 300 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਤੱਕ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।^[8] ਇਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜੋ ਇੱਕ ਸ਼ਿਕਾਰੀ-ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਖੇਤੀਬਾੜੀਵਾਦੀ ਆਬਾਦੀ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਇੱਕ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਅਤੇ ਬੈਠਣ ਵਾਲੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਸੀ।ਜੋਮੋਨ ਪੀਰੀਅਡ ਦੀਆਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਇਸਦਾ "ਕੋਰਡ-ਮਾਰਕ" ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਬਰਤਨ ਹਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਇਹ ਖੋਜ 1877 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਜੀਵ ਵਿਗਿਆਨੀ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਐਡਵਰਡ ਐਸ ਮੋਰਸ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ^[9।]ਜੋਮੋਨ ਪੀਰੀਅਡ ਨੂੰ ਕਈ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੋਮਨ (13,750-8,500 BCE)ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੋਮਨ (8,500–5,000 BCE)ਅਰਲੀ ਜੋਮੋਨ (5,000–3,520 BCE)ਮੱਧ ਜੋਮੋਨ (3,520–2,470 BCE)ਦੇਰ ਜੋਮੋਨ (2,470–1,250 BCE)ਅੰਤਿਮ ਜੋਮੋਨ (1,250–500 ਈ.ਪੂ.)ਹਰ ਪੜਾਅ, ਜੋਮੋਨ ਪੀਰੀਅਡ ਦੀ ਛਤਰੀ ਹੇਠ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਖੇਤਰੀ ਅਤੇ ਅਸਥਾਈ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।^[10] ਭੂਗੋਲਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਜਾਪਾਨੀ ਦੀਪ ਸਮੂਹ, ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੋਮੋਨ ਪੀਰੀਅਡ ਦੌਰਾਨ, ਮਹਾਂਦੀਪੀ ਏਸ਼ੀਆ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, 12,000 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਸਮੁੰਦਰੀ ਪੱਧਰ ਦੇ ਵਧਣ ਕਾਰਨ ਇਸ ਨੂੰ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਜੋਮੋਨ ਆਬਾਦੀ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੋਨਸ਼ੂ ਅਤੇ ਕਿਯੂਸ਼ੂ ਵਿੱਚ ਕੇਂਦਰਿਤ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਸਮੁੰਦਰੀ ਭੋਜਨ ਅਤੇ ਜੰਗਲੀ ਸਰੋਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ।ਅਰਲੀ ਜੋਮੋਨ ਨੇ ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਨਾਟਕੀ ਵਾਧਾ ਦੇਖਿਆ, ਜੋ ਕਿ ਗਰਮ ਅਤੇ ਨਮੀ ਵਾਲੇ ਹੋਲੋਸੀਨ ਮੌਸਮ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਸੀ।ਪਰ 1500 ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਤੱਕ, ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮੌਸਮ ਠੰਡਾ ਹੋਣ ਲੱਗਾ, ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਗਿਰਾਵਟ ਆਈ।ਜੋਮੋਨ ਕਾਲ ਦੌਰਾਨ, ਬਾਗਬਾਨੀ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਪੈਮਾਨੇ ਦੀ ਖੇਤੀ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰੂਪ ਵਧੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹਨਾਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਹੱਦ ਚਰਚਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ।ਅੰਤਮ ਜੋਮੋਨ ਪੜਾਅ ਜੋਮੋਨ ਪੀਰੀਅਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤਬਦੀਲੀ ਨੂੰ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।900 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਆਸਪਾਸ, ਕੋਰੀਆਈ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਵਧਿਆ, ਆਖਰਕਾਰ 500 ਅਤੇ 300 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਵਿਚਕਾਰ ਯਯੋਈ ਪੀਰੀਅਡ ਵਰਗੇ ਨਵੇਂ ਖੇਤੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ।ਹੋਕਾਈਡੋ ਵਿੱਚ, 7ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਜੋਮੋਨ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਓਖੋਤਸਕ ਅਤੇ ਐਪੀ-ਜੋਮਨ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ।ਇਹਨਾਂ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਨੇ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਜੋਮੋਨ ਢਾਂਚੇ ਵਿੱਚ ਨਵੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗਿੱਲੇ ਚੌਲਾਂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਅਤੇ ਧਾਤੂ ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਇੱਕ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਏਕੀਕਰਨ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਦਿੱਤਾ।

▲

●

900 BCE Jan 1 - 300

ਯਯੋਈ ਪੀਰੀਅਡ

Japan

ਯਯੋਈ ਲੋਕ, 1,000 ਅਤੇ 800 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਏਸ਼ੀਆਈ ਮੁੱਖ ਭੂਮੀ ਤੋਂ ਆਏ, ^[11] ਨੇ ਜਾਪਾਨੀ ਦੀਪ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਲਿਆਂਦੀਆਂ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਚਾਵਲ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ^[12] ਅਤੇ ਧਾਤੂ ਵਿਗਿਆਨ ਵਰਗੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ, ਜੋ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚਚੀਨ ਅਤੇਕੋਰੀਆਈ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਤੋਂ ਆਯਾਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ।ਉੱਤਰੀ ਕਿਊਸ਼ੂ ਤੋਂ ਉਤਪੰਨ ਹੋਏ, ਯਯੋਈ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਜੋਮੋਨ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਲੈ ਲਈ, ^[13] ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਜੈਨੇਟਿਕ ਮਿਸ਼ਰਣ ਵੀ ਬਣਿਆ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੇ ਹੋਰ ਤਕਨੀਕਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੁਣਾਈ, ਰੇਸ਼ਮ ਦਾ ਉਤਪਾਦਨ, ^[14] ਲੱਕੜ ਦੇ ਕੰਮ ਦੇ ਨਵੇਂ ਤਰੀਕੇ, ^[11] ਕੱਚ ਬਣਾਉਣਾ, ^[11] ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰਲ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦੇਖੀ।^[15]ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਬਾਰੇ ਬਹਿਸ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਇਹ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਾਈਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਜਾਂ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਪ੍ਰਸਾਰ ਕਾਰਨ ਸਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਜੈਨੇਟਿਕ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾਈ ਸਬੂਤ ਮਾਈਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਸਿਧਾਂਤ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਹਨੀਹਾਰਾ ਕਾਜ਼ੂਰੋ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੈ ਕਿ ਸਲਾਨਾ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਆਮਦ 350 ਤੋਂ 3,000 ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਸੀ।^[16] ਇਹਨਾਂ ਵਿਕਾਸਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਆਬਾਦੀ, ਜੋਮੋਨ ਸਮੇਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦਸ ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਗਈ।ਯਯੋਈ ਕਾਲ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਆਬਾਦੀ 1 ਤੋਂ 4 ਮਿਲੀਅਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਣ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਹੈ।^[17] ਜੋਮੋਨ ਮਿਆਦ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੋਂ ਪਿੰਜਰ ਦੇ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ ਸਿਹਤ ਦੇ ਵਿਗੜਦੇ ਮਿਆਰਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਯਾਯੋਈ ਸਾਈਟਾਂ ਅਨਾਜ ਭੰਡਾਰਾਂ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਕਿਲਾਬੰਦੀਆਂ ਸਮੇਤ, ਸੁਧਰੇ ਹੋਏ ਪੋਸ਼ਣ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਢਾਂਚੇ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।^[11]ਯਯੋਈ ਯੁੱਗ ਦੌਰਾਨ, ਕਬੀਲੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਗਏ।111 ਈਸਵੀ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹਾਨ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜਾਪਾਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਵਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਕ ਸੌ ਰਾਜਾਂ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।240 ਈਸਵੀ ਤੱਕ, ਵੇਈ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ^[18] ਔਰਤ ਰਾਜੇ ਹਿਮੀਕੋ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਯਮਤਾਈ ਦੇ ਰਾਜ ਨੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਈ ਸੀ।ਯਮਤਾਈ ਦਾ ਸਹੀ ਸਥਾਨ ਅਤੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਵੇਰਵੇ ਅਜੇ ਵੀ ਆਧੁਨਿਕ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹਿਸ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਹਨ।

▲

●

300 Jan 1 - 538

ਕੋਫਨ ਪੀਰੀਅਡ

Japan

ਕੋਫਨ ਕਾਲ, ਲਗਭਗ 300 ਤੋਂ 538 ਈਸਵੀ ਤੱਕ, ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪੜਾਅ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਇਹ ਯੁੱਗ ਕੀਹੋਲ-ਆਕਾਰ ਦੇ ਦਫ਼ਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਟਿੱਲਿਆਂ ਦੇ ਉਭਾਰ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ "ਕੋਫਨ" ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਦੌਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਯਾਮਾਟੋ ਕਬੀਲੇ ਨੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮੀ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਸੱਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਧਿਕਾਰ ਨੂੰ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਚੀਨੀ ਮਾਡਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਇੱਕ ਢਾਂਚਾਗਤ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।ਇਹ ਸਮਾਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਥਾਨਕ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿਬੀ ਅਤੇ ਇਜ਼ੂਮੋ ਦੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ 6ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ, ਯਾਮਾਟੋ ਕਬੀਲਿਆਂ ਨੇ ਦੱਖਣੀ ਜਾਪਾਨ ਉੱਤੇ ਦਬਦਬਾ ਬਣਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।^[19]ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਸਮਾਜ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਕਬੀਲਿਆਂ (ਗੋਜ਼ੋਕੂ) ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਹਰ ਇੱਕ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਇੱਕ ਪੁਰਖ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਜੋ ਕਬੀਲੇ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਪਵਿੱਤਰ ਰਸਮਾਂ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਸਨ।ਯਾਮਾਟੋ ਦਰਬਾਰ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸ਼ਾਹੀ ਲਾਈਨ ਆਪਣੇ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਸੀ, ਅਤੇ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ "ਕਬਾਨੇ" ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਰੈਂਕ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਸਨ।ਯਾਮਾਟੋ ਰਾਜ-ਵਿਵਸਥਾ ਕੋਈ ਇਕੱਲਾ ਨਿਯਮ ਨਹੀਂ ਸੀ;ਹੋਰ ਖੇਤਰੀ ਸਰਦਾਰੀਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਿਬੀ, ਕੋਫਨ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅੱਧ ਦੌਰਾਨ ਸੱਤਾ ਲਈ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਵਿਵਾਦ ਵਿੱਚ ਸਨ।ਜਾਪਾਨ,ਚੀਨ , ਅਤੇਕੋਰੀਆਈ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ^[20] ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਗਏ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੰਧ ਦੀ ਸਜਾਵਟ ਅਤੇ ਕੋਰੀਆਈ ਦਫ਼ਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਟਿੱਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਜਾਪਾਨੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਸ਼ਸਤਰ ਵਰਗੇ ਸਬੂਤ।ਬੋਧੀ ਧਰਮ ਅਤੇ ਚੀਨੀ ਲਿਖਣ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਕੋਫਨ ਕਾਲ ਦੇ ਅੰਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਬਾਏਕਜੇ ਤੋਂ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਯਾਮਾਟੋ ਦੇ ਕੇਂਦਰੀਕਰਨ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਸੋਗਾ, ਕਟਸੁਰਾਗੀ, ਹੇਗੁਰੀ ਅਤੇ ਕੋਜ਼ੇ ਵਰਗੇ ਹੋਰ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਕਬੀਲਿਆਂ ਨੇ ਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਨਿਭਾਈਆਂ।ਖੇਤਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਯਾਮਾਟੋ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਵਧਾਇਆ, ਅਤੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਕਈ ਸਰਹੱਦਾਂ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।ਪ੍ਰਿੰਸ ਯਾਮਾਟੋ ਟੇਕੇਰੂ ਵਰਗੀਆਂ ਦੰਤਕਥਾਵਾਂ ਕਿਊਸ਼ੂ ਅਤੇ ਇਜ਼ੂਮੋ ਵਰਗੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਲੜਾਈ ਦੇ ਮੈਦਾਨਾਂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਸੱਭਿਆਚਾਰ, ਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕਤਾ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੋਗਦਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਚੀਨ ਅਤੇ ਕੋਰੀਆ ਤੋਂ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਆਮਦ ਵੀ ਹੋਈ।ਹਟਾ ਅਤੇ ਯਾਮਾਟੋ-ਆਯਾ ਵਰਗੇ ਕਬੀਲਿਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਚੀਨੀ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਦਾ ਵਿੱਤੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕੀ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਸਮੇਤ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ।

▲

●

538 - 1183

ਕਲਾਸੀਕਲ ਜਾਪਾਨ ornament

538 Jan 1 - 710

ਅਸੁਕਾ ਪੀਰੀਅਡ

Nara, Japan

ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਅਸੁਕਾ ਦੀ ਮਿਆਦ 538 ਈਸਵੀ ਦੇ ਆਸਪਾਸਬਾਏਕਜੇ ਦੇ ਕੋਰੀਆਈ ਰਾਜ ਤੋਂ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਸੀ।^[21] ਇਸ ਸਮੇਂ ਦਾ ਨਾਮ ਇਸਦੀ ਅਸਲ ਸਾਮਰਾਜੀ ਰਾਜਧਾਨੀ, ਅਸੂਕਾ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।^[23] ਬੋਧੀ ਧਰਮ ਮੂਲ ਸ਼ਿੰਟੋ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਿਨਬੁਤਸੁ-ਸ਼ੁਗੋ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਇੱਕ ਸੰਯੋਜਨ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਸੀ।^[22] ਸੋਗਾ ਕਬੀਲੇ, ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਦੇ ਸਮਰਥਕ, ਨੇ 580 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਨਿਯੰਤਰਣ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਸੱਠ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਅਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਾਜ ਕੀਤਾ।^[24] ਪ੍ਰਿੰਸ ਸ਼ੋਟੋਕੁ, 594 ਤੋਂ 622 ਤੱਕ ਰੀਜੈਂਟ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ, ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਉਸਨੇ ਕਨਫਿਊਸ਼ੀਅਨ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ, ਸਤਾਰ੍ਹਵੀਂ ਧਾਰਾ ਵਾਲਾ ਸੰਵਿਧਾਨ ਲਿਖਿਆ, ਅਤੇ ਕੈਪ ਅਤੇ ਰੈਂਕ ਸਿਸਟਮ ਨਾਮਕ ਯੋਗਤਾ-ਅਧਾਰਤ ਸਿਵਲ ਸੇਵਾ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।^[25]645 ਵਿੱਚ, ਸੋਗਾ ਕਬੀਲੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਿੰਸ ਨਾਕਾ ਨੋ ਓਏ ਅਤੇ ਫੁਜੀਵਾਰਾ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਬਾਨੀ, ਫੁਜੀਵਾਰਾ ਨੋ ਕਮਤਾਰੀ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਤਖਤਾ ਪਲਟ ਵਿੱਚ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।^[28] ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕੀ ਪਰਿਵਰਤਨ ਵੱਲ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਟਾਈਕਾ ਸੁਧਾਰਾਂ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਚੀਨ ਤੋਂ ਕਨਫਿਊਸ਼ੀਅਨ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾਵਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਜ਼ਮੀਨੀ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਗਏ, ਸੁਧਾਰਾਂ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਕਾਸ਼ਤਕਾਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਬਰਾਬਰ ਵੰਡ ਲਈ ਸਾਰੀ ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀਕਰਨ ਕਰਨਾ ਸੀ।ਸੁਧਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਟੈਕਸਾਂ ਲਈ ਘਰੇਲੂ ਰਜਿਸਟਰੀ ਦੇ ਸੰਕਲਨ ਲਈ ਵੀ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ।^[29] ਮੁੱਖ ਟੀਚਾ ਚੀਨ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਢਾਂਚੇ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖਿੱਚਦੇ ਹੋਏ, ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਕੇਂਦਰੀਕਰਨ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਸ਼ਾਹੀ ਅਦਾਲਤ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨਾ ਸੀ।ਲਿਖਾਈ, ਰਾਜਨੀਤੀ ਅਤੇ ਕਲਾ ਸਮੇਤ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪਹਿਲੂਆਂ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਲਈ ਰਾਜਦੂਤਾਂ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਚੀਨ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਤਾਈਕਾ ਸੁਧਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਮਿਆਦ ਨੇ 672 ਦੀ ਜਿਨਸ਼ੀਨ ਜੰਗ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ, ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਓਮਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਭਤੀਜੇ ਪ੍ਰਿੰਸ ਓਟੋਮੋ ਵਿਚਕਾਰ ਟਕਰਾਅ, ਦੋਵੇਂ ਗੱਦੀ ਦੇ ਦਾਅਵੇਦਾਰ ਸਨ।ਇਸ ਯੁੱਧ ਨੇ ਹੋਰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕੀ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਵੱਲ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਕਿ ਤਾਈਹੋ ਕੋਡ ਵਿੱਚ ਸਮਾਪਤ ਹੋਇਆ।^[28] ਇਸ ਕੋਡ ਨੇ ਮੌਜੂਦਾ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕਸਾਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰੀ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਬਣਤਰ ਦੀ ਰੂਪਰੇਖਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਰਿਤਸੂਰੀਓ ਰਾਜ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਹੋਈ, ਜੋ ਕਿ ਚੀਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਕੇਂਦਰਿਤ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਹੈ ਜੋ ਲਗਭਗ ਪੰਜ ਸਦੀਆਂ ਤੱਕ ਕਾਇਮ ਰਹੀ।^[28]

▲

●

710 Jan 1 - 794

ਨਾਰਾ ਪੀਰੀਅਡ

Nara, Japan

ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਨਾਰਾ ਕਾਲ, 710 ਤੋਂ 794 ਈਸਵੀ ਤੱਕ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ, ^[30] ਦੇਸ਼ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਬਦੀਲੀ ਵਾਲਾ ਯੁੱਗ ਸੀ।ਰਾਜਧਾਨੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਹੀਜੋ-ਕਿਓ (ਅਜੋਕੇ ਨਾਰਾ) ਵਿੱਚ ਮਹਾਰਾਣੀ ਜੇਨਮੇਈ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਹ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਜਾਪਾਨੀ ਸਭਿਅਤਾ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਰਿਹਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਇਸਨੂੰ 784 ਵਿੱਚ ਨਾਗਾਓਕਾ-ਕਿਓ ਅਤੇ ਫਿਰ 784 ਵਿੱਚ ਹੇਆਨ-ਕਿਓ (ਅਜੋਕੇ ਕਿਓਟੋ) ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। 794. ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦਾ ਕੇਂਦਰੀਕਰਨ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਨੌਕਰਸ਼ਾਹੀਕਰਨ ਦੇਖਿਆ, ਜੋ ਚੀਨ ਦੇ ਤਾਂਗ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਸੀ।^[31]ਚੀਨ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪਹਿਲੂਆਂ ਵਿੱਚ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲਿਖਤ ਪ੍ਰਣਾਲੀ, ਕਲਾ ਅਤੇ ਧਰਮ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਜਾਪਾਨੀ ਸਮਾਜ ਜਿਆਦਾਤਰ ਖੇਤੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੀ, ਜੋ ਪਿੰਡ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੁਆਲੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਿਆਦਾਤਰ ਸ਼ਿੰਟੋ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦਾ ਸੀ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੇ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰਸ਼ਾਹੀ, ਆਰਥਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਵਿਕਾਸ ਦੇਖਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੋਜੀਕੀ ਅਤੇ ਨਿਹੋਨ ਸ਼ੋਕੀ ਵਰਗੀਆਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਾ ਸੰਕਲਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੇ ਸ਼ਾਹੀ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਅੰਦਰ ਧੜੇਬੰਦੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਿਕੇਂਦਰੀਕਰਨ ਹੋਇਆ।ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇਸ ਯੁੱਗ ਦੌਰਾਨ ਬਾਹਰੀ ਸਬੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਚੀਨੀ ਤਾਂਗ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਨਾਲ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਗੱਲਬਾਤ, ਸਿਲਾ ਦੇਕੋਰੀਆਈ ਰਾਜ ਨਾਲ ਇੱਕ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਸਬੰਧ, ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਕਿਊਸ਼ੂ ਵਿੱਚ ਹਯਾਟੋ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਅਧੀਨਗੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।ਨਾਰਾ ਦੌਰ ਨੇ ਜਾਪਾਨੀ ਸਭਿਅਤਾ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ ਪਰ 794 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਰਾਜਧਾਨੀ ਨੂੰ ਹੇਅਨ-ਕਿਓ (ਅਜੋਕੇ ਕਿਓਟੋ) ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸਮਾਪਤ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਹੀਨ ਕਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਤਾਈਹੋ ਕੋਡ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਸੀ, ਇੱਕ ਕਾਨੂੰਨੀ ਕੋਡ ਜਿਸ ਨੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੁਧਾਰ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਨਾਰਾ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਸਥਾਈ ਸ਼ਾਹੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਨਾਰਾ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਸੈਟਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਵਿਦਰੋਹ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਸਥਿਰਤਾ ਸਮੇਤ ਕਈ ਕਾਰਕਾਂ ਕਰਕੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।200,000 ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਅਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸੱਚੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਕੇਂਦਰ ਵਜੋਂ ਵਧਿਆ।ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਨਾਰਾ ਦੌਰ ਅਮੀਰ ਅਤੇ ਰਚਨਾਤਮਕ ਸੀ।ਇਸਨੇ ਜਾਪਾਨ ਦੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਾਹਿਤਕ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਦੇਖਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੋਜੀਕੀ ਅਤੇ ਨਿਹੋਨ ਸ਼ੋਕੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਮਰਾਟਾਂ ਦੀ ਸਰਵਉੱਚਤਾ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾ ਕੇ ਅਤੇ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਕੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਕੀਤੀ।^[32] ਕਵਿਤਾ ਵੀ ਵਧਣ ਲੱਗੀ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਪਾਨੀ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਚੱਲਣ ਵਾਲਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਮਾਨਯੋਸ਼ੂ ਦੇ ਸੰਕਲਨ ਨਾਲ।^[33]ਯੁੱਗ ਨੇ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਧਾਰਮਿਕ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਸ਼ਕਤੀ ਵਜੋਂ ਵੀ ਦੇਖਿਆ।ਸਮਰਾਟ ਸ਼ੋਮੂ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਉਤਸਾਹਿਤ ਬੋਧੀ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਧਰਮ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਪਣਾਇਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਸੀ।ਸਾਰੇ ਸੂਬਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮੰਦਰ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਨੇ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਮਹਾਰਾਣੀ ਕੋਕੇਨ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਮਹਾਰਾਣੀ ਸ਼ੋਟੋਕੁ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨਕਾਲ ਵਿੱਚ।ਆਪਣੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਨਾਰਾ ਦੌਰ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਧੜੇਬੰਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਅਤੇ ਸੱਤਾ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੇਜ਼ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਸਥਿਰਤਾ ਦੇ ਦੌਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ।ਵਿਕੇਂਦਰੀਕਰਣ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਰਾਜ 'ਤੇ ਵਿੱਤੀ ਬੋਝ ਪੈਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ।784 ਵਿੱਚ, ਸਾਮਰਾਜੀ ਨਿਯੰਤਰਣ ਨੂੰ ਮੁੜ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਰਾਜਧਾਨੀ ਨੂੰ ਨਾਗਾਓਕਾ-ਕਿਓ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ 794 ਵਿੱਚ, ਇਸਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਹੇਆਨ-ਕਿਓ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਹਨਾਂ ਚਾਲਾਂ ਨੇ ਨਾਰਾ ਦੌਰ ਦੇ ਅੰਤ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨੀ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਅਧਿਆਏ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਨੂੰ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ।

▲

●

794 Jan 1 - 1185

Heian ਪੀਰੀਅਡ

Kyoto, Japan

ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਹੇਅਨ ਕਾਲ, 794 ਤੋਂ 1185 ਈਸਵੀ ਤੱਕ, ਰਾਜਧਾਨੀ ਦੇ ਹੇਆਨ-ਕਿਓ (ਆਧੁਨਿਕ ਕਿਓਟੋ) ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋਣ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ।ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸ਼ਕਤੀ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਰਣਨੀਤਕ ਅੰਤਰ-ਵਿਆਹ ਦੁਆਰਾ ਫੁਜੀਵਾਰਾ ਕਬੀਲੇ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਈ।812 ਅਤੇ 814 ਈਸਵੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਚੇਚਕ ਦੀ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਆਬਾਦੀ ਨੂੰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ, ਲਗਭਗ ਅੱਧੇ ਜਾਪਾਨੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।9ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਫੁਜੀਵਾਰਾ ਕਬੀਲੇ ਨੇ ਆਪਣਾ ਕੰਟਰੋਲ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।ਫੁਜੀਵਾਰਾ ਨੋ ਯੋਸ਼ੀਫੁਸਾ 858 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਾਬਾਲਗ ਸਮਰਾਟ ਲਈ ਸੇਸ਼ੋ ("ਰੀਜੈਂਟ") ਬਣ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਫੁਜੀਵਾਰਾ ਨੋ ਮੋਟੋਟਸੂਨੇ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਾਲਗ ਸਮਰਾਟਾਂ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸ਼ਾਸਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਕੰਪਾਕੂ ਦਾ ਦਫ਼ਤਰ ਬਣਾਇਆ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੇ ਫੁਜੀਵਾਰਾ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਉਚਾਈ ਦੇਖੀ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫੁਜੀਵਾਰਾ ਨੋ ਮਿਚੀਨਾਗਾ ਦੇ ਅਧੀਨ, ਜੋ 996 ਵਿੱਚ ਕੰਪਾਕੂ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ।ਇਹ ਦਬਦਬਾ 1086 ਤੱਕ ਰਿਹਾ, ਜਦੋਂ ਸਮਰਾਟ ਸ਼ਿਰਾਕਾਵਾ ਦੁਆਰਾ ਕਲੋਸਟਰਡ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਹੀਨ ਦੀ ਮਿਆਦ ਵਧਦੀ ਗਈ, ਸ਼ਾਹੀ ਅਦਾਲਤ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਘਟਦੀ ਗਈ।ਅੰਦਰੂਨੀ ਸੱਤਾ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਕਲਾਤਮਕ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ, ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕੀਤਾ।ਇਸ ਨਾਲ ਰਿਤਸੂਰੀਓ ਰਾਜ ਦਾ ਪਤਨ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਨੇਕ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਆਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਮਲਕੀਅਤ ਵਾਲੇ ਟੈਕਸ-ਮੁਕਤ ਸ਼ੋਏਨ ਮੈਨਰਜ਼ ਦਾ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ।11 ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ, ਇਹਨਾਂ ਜਾਗੀਰਾਂ ਨੇ ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕੀਤਾ, ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਲੀਏ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਮੁਰਾਈ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀਆਂ ਨਿੱਜੀ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕੀਤੀ।ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਹੀਆਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉੱਤਰੀ ਹੋਨਸ਼ੂ ਵਿੱਚ ਇਮੀਸ਼ੀ ਲੋਕਾਂ ਉੱਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਹੋਈਆਂ।ਸੇਈ ਤਾਈ-ਸ਼ੋਗਨ ਦਾ ਖਿਤਾਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਫੌਜੀ ਕਮਾਂਡਰਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਸਮੂਹਾਂ ਨੂੰ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਅਧੀਨ ਕੀਤਾ।ਇਸ ਨਿਯੰਤਰਣ ਨੂੰ 11ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੱਧ ਵਿੱਚ ਆਬੇ ਕਬੀਲੇ ਦੁਆਰਾ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਕੇਂਦਰੀ ਅਥਾਰਟੀ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।1156 ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਹੀਅਨ ਕਾਲ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਉਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਝਗੜੇ ਕਾਰਨ ਤਾਇਰਾ ਅਤੇ ਮਿਨਾਮੋਟੋ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਫੌਜੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਹੋਈ।ਇਹ ਗੇਨਪੇਈ ਯੁੱਧ (1180-1185) ਵਿੱਚ ਸਮਾਪਤ ਹੋਇਆ, ਜਿਸਦਾ ਅੰਤ ਟਾਇਰਾ ਕਬੀਲੇ ਦੀ ਹਾਰ ਅਤੇ ਮਿਨਾਮੋਟੋ ਨੋ ਯੋਰੀਟੋਮੋ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕਾਮਾਕੁਰਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਨਾਲ ਹੋਇਆ, ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਨੂੰ ਸ਼ਾਹੀ ਦਰਬਾਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ।

▲

●

1185 - 1600

ਜਗੀਰੂ ਜਾਪਾਨ ornament

1185 Jan 1 - 1333

ਕਾਮਕੁਰਾ ਦੀ ਮਿਆਦ

Kamakura, Japan

ਜੇਨਪੇਈ ਯੁੱਧ ਅਤੇ ਮਿਨਾਮੋਟੋ ਨੋ ਯੋਰੀਟੋਮੋ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਇਕਜੁੱਟ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕਾਮਾਕੁਰਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ 1192 ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿਯੋਟੋ ਵਿੱਚ ਇੰਪੀਰੀਅਲ ਕੋਰਟ ਦੁਆਰਾ ਯੋਰੀਟੋਮੋ ਨੂੰ ਸੇਈ ਤਾਈ-ਸ਼ੋਗੁਨ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।^[34] ਇਸ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਬਾਕੂਫੂ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਕੋਲ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੰਪੀਰੀਅਲ ਕੋਰਟ ਦੁਆਰਾ ਅਧਿਕਾਰਤ ਸ਼ਕਤੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨੌਕਰਸ਼ਾਹੀ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਕਾਰਜਾਂ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ।ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਨੇ ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਅਸਲ ਸਰਕਾਰ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ ਪਰ ਕਿਯੋਟੋ ਨੂੰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਰਾਜਧਾਨੀ ਵਜੋਂ ਰੱਖਿਆ।ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਇਹ ਸਹਿਯੋਗੀ ਪ੍ਰਬੰਧ "ਸਧਾਰਨ ਯੋਧਾ ਨਿਯਮ" ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਸੀ ਜੋ ਬਾਅਦ ਦੇ ਮੁਰੋਮਾਚੀ ਦੌਰ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੋਵੇਗੀ।^[35]ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਾਰਕ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਨੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।ਯੋਰੀਟੋਮੋ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਯੋਸ਼ੀਤਸੁਨੇ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਉੱਤਰੀ ਹੋਨਸ਼ੂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਨ ਲਈ ਸੀ ਅਤੇ ਫੁਜੀਵਾਰਾ ਨੋ ਹਿਦੇਹੀਰਾ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਹੇਠ ਸੀ।1189 ਵਿੱਚ ਹਿਦੇਹੀਰਾ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਦੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਯਸੂਹੀਰਾ ਨੇ ਯੋਰੀਟੋਮੋ ਦਾ ਪੱਖ ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਯੋਸ਼ੀਤਸੁਨੇ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਯੋਸ਼ਿਤਸੁਨੇ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਯੋਰੀਟੋਮੋ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉੱਤਰੀ ਫੁਜੀਵਾਰਾ ਕਬੀਲੇ ਦੁਆਰਾ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਇਲਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ।^[35] 1199 ਵਿੱਚ ਯੋਰੀਟੋਮੋ ਦੀ ਮੌਤ ਨੇ ਸ਼ੋਗਨ ਦੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਹੋਜੋ ਮਾਸਾਕੋ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਹੋਜੋ ਤੋਕੀਮਾਸਾ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ।1203 ਤੱਕ, ਮਿਨਾਮੋਟੋ ਸ਼ੋਗਨ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਹੋਜੋ ਰੀਜੈਂਟਸ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕਠਪੁਤਲੀਆਂ ਬਣ ਗਏ ਸਨ।^[36]ਕਾਮਾਕੁਰਾ ਸ਼ਾਸਨ ਸਾਮੰਤਵਾਦੀ ਅਤੇ ਵਿਕੇਂਦਰੀਕ੍ਰਿਤ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਕੇਂਦਰੀਕ੍ਰਿਤ ਰੀਤਸੂਰੀਓ ਰਾਜ ਦੇ ਉਲਟ ਸੀ।ਯੋਰੀਟੋਮੋ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਜਾਲਦਾਰਾਂ, ^{[ਗੋਕੇਨਿਨ]} ਤੋਂ ਸੂਬਾਈ ਗਵਰਨਰ ਚੁਣੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੁਗੋ ਜਾਂ ਜਿਤੋ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਇਹਨਾਂ ਵਾਸਲਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸੂਬਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਨਾਲ ਚਲਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।^[38] ਹਾਲਾਂਕਿ, 1221 ਵਿੱਚ, ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਸਮਰਾਟ ਗੋ-ਟੋਬਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਜੋਕੀਯੂ ਯੁੱਧ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਇੱਕ ਅਸਫਲ ਵਿਦਰੋਹ ਨੇ ਸ਼ਾਹੀ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਕਤੀ ਬਹਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਨੇ ਕਿਓਟੋ ਦੇ ਕੁਲੀਨ ਵਰਗ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਹੋਰ ਵੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕੀਤਾ।ਕਾਮਾਕੁਰਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਨੇ 1274 ਅਤੇ 1281 ਵਿੱਚ ਮੰਗੋਲ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ ^{[। 39]} ਵੱਧ ਗਿਣਤੀ ਅਤੇ ਬੰਦੂਕ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਦੀਆਂ ਸਮੁਰਾਈ ਫੌਜਾਂ ਮੰਗੋਲ ਹਮਲਿਆਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੰਗੋਲੀਆਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਤੂਫਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਹਾਇਤਾ ਦਿੱਤੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹਨਾਂ ਬਚਾਅ ਪੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿੱਤੀ ਤਣਾਅ ਨੇ ਸਮੁਰਾਈ ਵਰਗ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਿੱਤਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਲਈ ਉਚਿਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਨਾਮ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।^[40] ਸਮੁਰਾਈ ਵਿੱਚ ਇਹ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਕਾਮਾਕੁਰਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਦੇ ਤਖਤਾਪਲਟ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਾਰਕ ਸੀ।1333 ਵਿੱਚ, ਸਮਰਾਟ ਗੋ-ਡਾਈਗੋ ਨੇ ਸ਼ਾਹੀ ਦਰਬਾਰ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਬਹਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਗਾਵਤ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਨੇ ਬਗ਼ਾਵਤ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਜਨਰਲ ਅਸ਼ਿਕਾਗਾ ਤਾਕਾਉਜੀ ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ, ਪਰ ਟਾਕਾਉਜੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਆਦਮੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਮਰਾਟ ਗੋ-ਡਾਇਗੋ ਦੇ ਨਾਲ ਫ਼ੌਜਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਕਾਮਾਕੁਰਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਨੂੰ ਉਖਾੜ ਦਿੱਤਾ।^[41]ਇਹਨਾਂ ਫੌਜੀ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ 1250 ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ^{[। 42]} ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿੱਚ ਤਰੱਕੀ, ਸਿੰਚਾਈ ਦੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ, ਅਤੇ ਦੋਹਰੀ-ਫਸਲੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਪੇਂਡੂ ਪਿੰਡਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੋਇਆ।ਘੱਟ ਅਕਾਲ ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਸ਼ਹਿਰ ਵਧੇ ਅਤੇ ਵਪਾਰ ਵਧਿਆ।^[43] ਹੋਨੇਨ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁੱਧ ਭੂਮੀ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਅਤੇ ਨਿਚੀਰੇਨ ਦੁਆਰਾ ਨਿਚੀਰੇਨ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਬਣ ਗਿਆ।ਜ਼ੈਨ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਵੀ ਸਮੁਰਾਈ ਵਰਗ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋ ਗਿਆ।^[44] ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ, ਗੜਬੜ ਵਾਲੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਇਹ ਸਮਾਂ ਜਾਪਾਨ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਤਬਦੀਲੀ ਦਾ ਇੱਕ ਸੀ।

▲

●

1333 Jan 1 - 1573

ਮੁਰੋਮਾਚੀ ਦੀ ਮਿਆਦ

Kyoto, Japan

1333 ਵਿੱਚ, ਸਮਰਾਟ ਗੋ-ਡਾਈਗੋ ਨੇ ਸ਼ਾਹੀ ਅਦਾਲਤ ਲਈ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਬਗ਼ਾਵਤ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।ਉਸ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਜਨਰਲ ਅਸ਼ਿਕਾਗਾ ਟਾਕਾਉਜੀ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੀ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਗਠਜੋੜ ਉਦੋਂ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਗੋ-ਡਾਇਗੋ ਨੇ ਤਾਕਾਉਜੀ ਸ਼ੋਗੁਨ ਨੂੰ ਨਿਯੁਕਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਤਾਕਾਉਜੀ 1338 ਵਿੱਚ ਸਮਰਾਟ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੋ ਗਿਆ, ਕਿਯੋਟੋ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਿਰੋਧੀ, ਸਮਰਾਟ ਕੋਮੀਓ ਨੂੰ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ੋਗਨ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ।^[45] ਗੋ-ਡਾਇਗੋ ਯੋਸ਼ੀਨੋ ਭੱਜ ਗਿਆ, ਇੱਕ ਵਿਰੋਧੀ ਦੱਖਣੀ ਅਦਾਲਤ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਕਿਓਟੋ ਵਿੱਚ ਟਾਕਾਉਜੀ ਦੁਆਰਾ ਸਥਾਪਤ ਉੱਤਰੀ ਅਦਾਲਤ ਨਾਲ ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।^[46] ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਨੂੰ ਖੇਤਰੀ ਪ੍ਰਭੂਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਡੇਮੀਓਜ਼ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਦੀਆਂ ਲਗਾਤਾਰ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਜੋ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਗਏ।ਅਸ਼ਿਕਾਗਾ ਯੋਸ਼ੀਮਿਤਸੁ, ਟਾਕਾਉਜੀ ਦੇ ਪੋਤੇ ਨੇ 1368 ਵਿੱਚ ਸੱਤਾ ਸੰਭਾਲੀ ਅਤੇ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਸਫਲ ਸੀ।ਉਸਨੇ 1392 ਵਿੱਚ ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਅਦਾਲਤਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹਾਲਾਂਕਿ, 1467 ਤੱਕ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਓਨਿਨ ਯੁੱਧ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਹੋਰ ਗੜਬੜ ਵਾਲੇ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਵਿਵਾਦ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸੈਂਕੜੇ ਸੁਤੰਤਰ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਟੁਕੜੇ ਹੋਏ ਜੋ ਡੇਮਿਓ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਾਸਿਤ ਸਨ, ਸ਼ੋਗਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਘਟਾਉਂਦੇ ਹੋਏ।^[47] ਡੇਮੀਓਜ਼ ਨੇ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹਿੱਸਿਆਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਕੀਤੀ ।^[48] ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਦੋ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਡੈਮੀਓ ਸਨ ਉਏਸੁਗੀ ਕੇਨਸ਼ਿਨ ਅਤੇ ਟੇਕੇਡਾ ਸ਼ਿੰਗੇਨ।^[49] ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਡੇਮੀਓ, ਬਲਕਿ ਵਿਦਰੋਹੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਅਤੇ ਬੋਧੀ ਮੰਦਰਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ "ਯੋਧਾ ਭਿਕਸ਼ੂਆਂ" ਨੇ ਵੀ ਹਥਿਆਰ ਚੁੱਕੇ, ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜੀ ਬਲਾਂ ਬਣਾਈਆਂ।^[50]ਇਸ ਜੰਗੀ ਰਾਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਪਹਿਲੇ ਯੂਰਪੀ, ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਵਪਾਰੀ, 1543 ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨ ਪਹੁੰਚੇ, ^[51] ਹਥਿਆਰਾਂ ਅਤੇ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ।^[52] 1556 ਤੱਕ, ਡੇਮੀਓ ਲਗਭਗ 300,000 ਮਸਕਟਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ^[53] ਅਤੇ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਨੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਨੁਯਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਵਪਾਰ ਦਾ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸੁਆਗਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰ ਡੇਮਿਓ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਹੇਠ ਵਪਾਰਕ ਕੇਂਦਰ ਬਣ ਗਏ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਅਪਣਾ ਲਿਆ ਸੀ।1573 ਵਿੱਚ ਅਜ਼ੂਚੀ-ਮੋਮੋਯਾਮਾ ਮਿਆਦ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਜੰਗੀ ਹਾਕਮ ਓਡਾ ਨੋਬੁਨਾਗਾ ਨੇ ਸੱਤਾ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਯੂਰਪੀਅਨ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ।ਅੰਦਰੂਨੀ ਝਗੜਿਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਆਰਥਿਕ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਜੋ ਕਾਮਾਕੁਰਾ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ।1450 ਤੱਕ, ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਆਬਾਦੀ 10 ਮਿਲੀਅਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ, ^[41] ਅਤੇਚੀਨ ਅਤੇਕੋਰੀਆ ਦੇ ਨਾਲ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਪਾਰ ਸਮੇਤ ਵਪਾਰ ਵਧਿਆ।^[54] ਇਸ ਯੁੱਗ ਨੇ ਸਿਆਹੀ ਧੋਣ ਵਾਲੀ ਪੇਂਟਿੰਗ, ਇਕੇਬਾਨਾ, ਬੋਨਸਾਈ, ਨੋਹ ਥਿਏਟਰ, ਅਤੇ ਚਾਹ ਦੀ ਰਸਮ ਵਰਗੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਜਾਪਾਨੀ ਕਲਾ ਰੂਪਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਵੀ ਦੇਖਿਆ।^[55] ਹਾਲਾਂਕਿ ਬੇਅਸਰ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦੁਆਰਾ ਘਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਇਹ ਸਮਾਂ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਮੀਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਿਯੋਟੋ ਦੇ ਕਿੰਕਾਕੂ-ਜੀ, 1397 ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ "ਗੋਲਡਨ ਪਵੇਲੀਅਨ ਦਾ ਮੰਦਰ" ਵਰਗੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਸਨ ^{[। 56]}

▲

●

ਅਜ਼ੂਚੀ-ਮੋਮੋਯਾਮਾ ਪੀਰੀਅਡ ਸੇਂਗੋਕੂ ਪੀਰੀਅਡ ਦਾ ਅੰਤਮ ਪੜਾਅ ਹੈ। ©David Benzal

1568 Jan 1 - 1600

ਅਜ਼ੂਚੀ-ਮੋਮੋਯਾਮਾ ਪੀਰੀਅਡ

Kyoto, Japan

16ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰਲੇ ਅੱਧ ਵਿੱਚ, ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤਬਦੀਲੀ ਆਈ, ਦੋ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਜੰਗੀ ਸਰਦਾਰਾਂ, ਓਡਾ ਨੋਬੂਨਾਗਾ ਅਤੇ ਟੋਯੋਟੋਮੀ ਹਿਦੇਯੋਸ਼ੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਏਕੀਕਰਨ ਵੱਲ ਵਧਿਆ।ਇਸ ਯੁੱਗ ਨੂੰ ਅਜ਼ੂਚੀ-ਮੋਮੋਯਾਮਾ ਪੀਰੀਅਡ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਬੰਧਿਤ ਹੈੱਡਕੁਆਰਟਰ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।^[57] ਅਜ਼ੂਚੀ-ਮੋਮੋਯਾਮਾ ਦੌਰ 1568 ਤੋਂ 1600 ਤੱਕ ਜਾਪਾਨੀ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਸੇਂਗੋਕੂ ਪੀਰੀਅਡ ਦਾ ਅੰਤਮ ਪੜਾਅ ਸੀ। ਨੋਬੂਨਾਗਾ, ਜੋ ਕਿ ਓਵਾਰੀ ਦੇ ਛੋਟੇ ਪ੍ਰਾਂਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸੀ, ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 1560 ਵਿੱਚ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਡੈਮਿਓ ਇਮਾਗਾਵਾ ਯੋਸ਼ੀਮੋਟੋ ਨੂੰ ਹਰਾ ਕੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। Okehazama ਦੇ.ਉਹ ਇੱਕ ਰਣਨੀਤਕ ਅਤੇ ਬੇਰਹਿਮ ਨੇਤਾ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਆਧੁਨਿਕ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸਥਿਤੀ ਦੀ ਬਜਾਏ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ।^[58] ਉਸਦੇ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ ਦਾ ਦੋਹਰਾ ਉਦੇਸ਼ ਸੀ: ਉਸਦੇ ਬੋਧੀ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਡੀਲਰਾਂ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਬਣਾਉਣਾ।ਨੋਬੁਨਾਗਾ ਦੇ ਏਕੀਕਰਨ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਨੂੰ 1582 ਵਿੱਚ ਅਚਾਨਕ ਝਟਕਾ ਲੱਗਾ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਇੱਕ ਅਧਿਕਾਰੀ, ਅਕੇਚੀ ਮਿਤਸੁਹਾਈਡ ਦੁਆਰਾ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਟੋਯੋਟੋਮੀ ਹਿਦੇਯੋਸ਼ੀ, ਨੋਬੁਨਾਗਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇੱਕ ਸਾਬਕਾ ਨੌਕਰ ਜਨਰਲ ਬਣੇ, ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਸ਼ਕਤੀ ਵਜੋਂ ਅਹੁਦਾ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ।^[59] ਉਸਨੇ ਸ਼ਿਕੋਕੂ, ਕਿਊਸ਼ੂ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਜਾਪਾਨ ਵਰਗੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਾਕੀ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾ ਕੇ ਪੂਰਨ ਮੁੜ ਏਕੀਕਰਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।^[60] ਹਿਦੇਯੋਸ਼ੀ ਨੇ ਵਿਆਪਕ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਿਸਾਨਾਂ ਤੋਂ ਤਲਵਾਰਾਂ ਜ਼ਬਤ ਕਰਨਾ, ਡੇਮਿਓ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਲਗਾਉਣਾ, ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਸਰਵੇਖਣ ਕਰਨਾ।ਉਸਦੇ ਸੁਧਾਰਾਂ ਨੇ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਢਾਂਚੇ ਨੂੰ ਸੈੱਟ ਕੀਤਾ, ਕਾਸ਼ਤਕਾਰਾਂ ਨੂੰ "ਆਮ ਆਦਮੀ" ਵਜੋਂ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਗੁਲਾਮਾਂ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕੀਤਾ।^[61]ਹਿਦੇਯੋਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਜਪਾਨ ਤੋਂ ਪਰੇ ਮਹਾਨ ਇੱਛਾਵਾਂ ਸਨ;ਉਹ ਚੀਨ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦਾ ਸੀ ਅਤੇ 1592 ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਕੇ ਕੋਰੀਆ ਦੇ ਦੋ ਵੱਡੇ ਪੈਮਾਨੇ 'ਤੇ ਹਮਲੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਅਸਫਲ ਹੋ ਗਈਆਂ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕੋਰੀਆਈ ਅਤੇ ਚੀਨੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ।ਜਾਪਾਨ,ਚੀਨ ਅਤੇਕੋਰੀਆ ਵਿਚਕਾਰ ਕੂਟਨੀਤਕ ਗੱਲਬਾਤ ਵੀ ਇੱਕ ਰੁਕਾਵਟ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਹਿਦੇਯੋਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ, ਕੋਰੀਆ ਦੀ ਵੰਡ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨੀ ਸਮਰਾਟ ਲਈ ਚੀਨੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਸਮੇਤ, ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।1597 ਵਿੱਚ ਦੂਜਾ ਹਮਲਾ ਵੀ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ^{[1598 ਵਿੱਚ ਹਿਦੇਯੋਸ਼ੀ ਦੀ ਮੌਤ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋਇਆ।]}ਹਿਦੇਯੋਸ਼ੀ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਅੰਦਰੂਨੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅਸਥਿਰ ਹੋ ਗਈ।ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ, ਟੋਯੋਟੋਮੀ ਹਿਦਯੋਰੀ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਹੋਣ ਤੱਕ ਰਾਜ ਕਰਨ ਲਈ ਪੰਜ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕੌਂਸਲ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤੀ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਲਗਭਗ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ, ਹਿਦੇਯੋਰੀ ਦੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਧੜੇ ਟੋਕੁਗਾਵਾ ਈਯਾਸੂ, ਇੱਕ ਡੇਮੀਓ ਅਤੇ ਹਿਦੇਯੋਸ਼ੀ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਸਹਿਯੋਗੀ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਗਏ।1600 ਵਿੱਚ, ਈਯਾਸੂ ਨੇ ਸੇਕੀਗਾਹਾਰਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਿਰਣਾਇਕ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਟੋਯੋਟੋਮੀ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਖਤਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਟੋਕੁਗਾਵਾ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਕਿ 1868 ਤੱਕ ਚੱਲੇਗਾ ^{[। 63]}ਇਸ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਵਪਾਰ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਸਥਿਰ ਕਰਨ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਕਈ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕੀ ਸੁਧਾਰ ਵੀ ਹੋਏ।ਹਿਦੇਯੋਸ਼ੀ ਨੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਟੋਲ ਬੂਥਾਂ ਅਤੇ ਚੌਕੀਆਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਆਵਾਜਾਈ ਨੂੰ ਸਰਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਉਪਾਅ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਚੌਲਾਂ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ "ਤਾਈਕੋ ਸਰਵੇਖਣ" ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਨ ਜੋ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਗਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿਚ ਵੱਖ ਕਰਦੇ ਸਨ।ਹਿਦੇਯੋਸ਼ੀ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ "ਤਲਵਾਰ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ" ਵੀ ਕੀਤਾ।ਉਸਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਨੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ, ਟੋਕੁਗਾਵਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਦੇ ਅਧੀਨ ਈਡੋ ਪੀਰੀਅਡ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ, ਲਗਭਗ 270 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਸਥਿਰ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ।

▲

●

1603 Jan 1 - 1867

ਈਡੋ ਮਿਆਦ

Tokyo, Japan

ਈਡੋ ਪੀਰੀਅਡ , ਜੋ ਕਿ 1603 ਤੋਂ 1868 ਤੱਕ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਟੋਕੁਗਾਵਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਸਾਪੇਖਿਕ ਸਥਿਰਤਾ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ।^[64] ਉਹ ਸਮਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਸਮਰਾਟ ਗੋ-ਯੋਜ਼ੇਈ ਨੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤੋਕੁਗਾਵਾ ਈਯਾਸੂ ਨੂੰ ਸ਼ੋਗਨ ਵਜੋਂ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ।^[65] ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਟੋਕੁਗਾਵਾ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਇਡੋ (ਹੁਣ ਟੋਕੀਓ) ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਖੇਤਰੀ ਲਾਰਡਾਂ, ਜਾਂ ਡੇਮੀਓਜ਼ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣ ਲਈ ਮਿਲਟਰੀ ਹਾਊਸਾਂ ਲਈ ਕਾਨੂੰਨ ਅਤੇ ਵਿਕਲਪਕ ਹਾਜ਼ਰੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਰਗੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ।ਇਹਨਾਂ ਯਤਨਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਡੇਮੀਓਜ਼ ਨੇ ਆਪਣੇ ਡੋਮੇਨ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖੀ।ਟੋਕੁਗਾਵਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਨੇ ਇੱਕ ਸਖ਼ਤ ਸਮਾਜਿਕ ਢਾਂਚਾ ਵੀ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿੱਥੇ ਨੌਕਰਸ਼ਾਹਾਂ ਅਤੇ ਸਲਾਹਕਾਰਾਂ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਮੁਰਾਈ ਨੇ ਉੱਚ ਪੱਧਰੀ ਸਥਾਨਾਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਿਓਟੋ ਵਿੱਚ ਸਮਰਾਟ ਇੱਕ ਪ੍ਰਤੀਕਾਤਮਕ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਰਿਹਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸ਼ਕਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਸਮਾਜਿਕ ਅਸ਼ਾਂਤੀ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਹੱਦ ਤੱਕ ਚਲੇ ਗਏ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਮਾਮੂਲੀ ਅਪਰਾਧਾਂ ਲਈ ਵੀ ਸਖ਼ਤ ਸਜ਼ਾਵਾਂ ਲਾਗੂ ਕੀਤੀਆਂ।ਈਸਾਈਆਂ ਨੂੰ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, 1638 ਵਿਚ ਸ਼ਿਮਾਬਾਰਾ ਬਗਾਵਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਈਸਾਈਅਤ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਕਰਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ^{[। 66]} ਸਾਕੋਕੂ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਨੀਤੀ ਵਿਚ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਡੱਚ ,ਚੀਨੀ ਅਤੇਕੋਰੀਆਈ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਵਪਾਰ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸਿਆਂ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। , ਅਤੇ ਜਾਪਾਨੀ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿਦੇਸ਼ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਮਨ੍ਹਾ ਕਰਨਾ।^[67] ਇਸ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗਤਾ ਨੇ ਟੋਕੁਗਾਵਾ ਨੂੰ ਸੱਤਾ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਪਕੜ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸਨੇ ਦੋ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬਾਹਰੀ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ।ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਨੀਤੀਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਈਡੋ ਪੀਰੀਅਡ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਅਤੇ ਵਪਾਰ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਵਾਧੇ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਤੋਕੁਗਾਵਾ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਦੁੱਗਣੀ ਹੋ ਕੇ ਤੀਹ ਮਿਲੀਅਨ ਹੋ ਗਈ।^[68] ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਢਾਂਚਾ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ ਅਤੇ ਸਿੱਕਿਆਂ ਦੇ ਮਾਨਕੀਕਰਨ ਨੇ ਵਪਾਰਕ ਵਿਸਥਾਰ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਪੇਂਡੂ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਆਬਾਦੀ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਲਾਭ ਹੋਇਆ।^[69] ਸਾਖਰਤਾ ਅਤੇ ਸੰਖਿਆ ਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਜਾਪਾਨ ਦੀਆਂ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਆਰਥਿਕ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਲਈ ਪੜਾਅ ਤੈਅ ਹੋਇਆ।ਲਗਭਗ 90% ਆਬਾਦੀ ਪੇਂਡੂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਸ਼ਹਿਰਾਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਈਡੋ, ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਦੇਖਿਆ।ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਈਡੋ ਦੀ ਮਿਆਦ ਮਹਾਨ ਨਵੀਨਤਾ ਅਤੇ ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ।"ਉਕੀਓ" ਜਾਂ "ਤੈਰਦੀ ਦੁਨੀਆਂ" ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਨੇ ਵਧਦੇ ਵਪਾਰੀ ਵਰਗ ਦੀ ਸੁਹਜਵਾਦੀ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕੀਤਾ।ਇਹ ਉਕੀਓ-ਏ ਵੁੱਡਬਲਾਕ ਪ੍ਰਿੰਟਸ, ਕਾਬੁਕੀ ਅਤੇ ਬੁਨਰਾਕੂ ਥੀਏਟਰ, ਅਤੇ ਕਾਵਿ ਰੂਪ ਹਾਇਕੂ ਦਾ ਯੁੱਗ ਸੀ, ਜਿਸਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਉਦਾਹਰਣ ਮਾਤਸੂਓ ਬਾਸ਼ੋ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਗੀਸ਼ਾ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਇਹ ਸਮਾਂ ਨਿਓ-ਕਨਫਿਊਸ਼ਿਅਸਵਾਦ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਟੋਕੁਗਾਵਾਸ ਨੇ ਇੱਕ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਕ ਦਰਸ਼ਨ ਵਜੋਂ ਅਪਣਾਇਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਜਾਪਾਨੀ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਚਾਰ ਵਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ।ਟੋਕੁਗਾਵਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਦਾ ਪਤਨ 18ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਅਤੇ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ।^[70] ਆਰਥਿਕ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ, ਹੇਠਲੇ ਵਰਗਾਂ ਅਤੇ ਸਮੁਰਾਈ ਵਿੱਚ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟੀ, ਅਤੇ ਟੈਨਪੋ ਕਾਲ ਵਰਗੇ ਸੰਕਟਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਅਸਮਰੱਥਾ ਨੇ ਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।^[70] 1853 ਵਿੱਚ ਕਮੋਡੋਰ ਮੈਥਿਊ ਪੇਰੀ ਦੀ ਆਮਦ ਨੇ ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਦਾ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਅਸਮਾਨ ਸੰਧੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਅੰਦਰੂਨੀ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਅਤੇ ਵਿਰੋਧ ਨੂੰ ਵਧਾਇਆ।ਇਸ ਨੇ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਭੜਕਾਇਆ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੋਸ਼ੂ ਅਤੇ ਸਤਸੁਮਾ ਡੋਮੇਨ ਵਿੱਚ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬੋਸ਼ਿਨ ਯੁੱਧ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ 1868 ਵਿੱਚ ਟੋਕੁਗਾਵਾ ਸ਼ੋਗੁਨੇਟ ਦੇ ਪਤਨ ਵੱਲ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੀਜੀ ਦੀ ਬਹਾਲੀ ਲਈ ਰਾਹ ਪੱਧਰਾ ਹੋਇਆ।

▲

●

1868

ਆਧੁਨਿਕ ਜਾਪਾਨ ornament

1868 Oct 23 - 1912 Jul 30

ਮੀਜੀ ਪੀਰੀਅਡ

Tokyo, Japan

ਮੀਜੀ ਬਹਾਲੀ, 1868 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ, ਨੇ ਜਾਪਾਨੀ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੋੜ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ, ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ ਰਾਸ਼ਟਰ-ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ।^[71] ਓਕੂਬੋ ਤੋਸ਼ੀਮਿਚੀ ਅਤੇ ਸਾਈਗੋ ਟਾਕਾਮੋਰੀ ਵਰਗੇ ਮੀਜੀ ਕੁਲੀਨਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ, ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਪੱਛਮੀ ਸਾਮਰਾਜਵਾਦੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣਾ ਸੀ।^[72] ਮੁੱਖ ਸੁਧਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਗੀਰੂ ਈਡੋ ਜਮਾਤੀ ਢਾਂਚੇ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨਾ, ਇਸਦੀ ਥਾਂ ਪ੍ਰੀਫੈਕਚਰਾਂ ਨਾਲ ਤਬਦੀਲ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਤਕਨਾਲੋਜੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰੇਲਵੇ, ਟੈਲੀਗ੍ਰਾਫ ਲਾਈਨਾਂ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਰਵਵਿਆਪੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।ਮੀਜੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ ਪੱਛਮੀ-ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰ-ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਆਧੁਨਿਕੀਕਰਨ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।ਮੁੱਖ ਸੁਧਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਗੀਰੂ ਈਡੋ ਜਮਾਤੀ ਢਾਂਚੇ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨਾ, ^[73] ਇਸਦੀ ਥਾਂ ਪ੍ਰੀਫੈਕਚਰ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ^[74] ਅਤੇ ਵਿਆਪਕ ਟੈਕਸ ਸੁਧਾਰਾਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।ਪੱਛਮੀਕਰਨ ਦੀ ਆਪਣੀ ਪੈਰਵੀ ਵਿੱਚ, ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ' ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਵੀ ਹਟਾ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਤਕਨਾਲੋਜੀਆਂ ਅਤੇ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰੇਲਵੇ ਅਤੇ ਟੈਲੀਗ੍ਰਾਫ ਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ, ਨਾਲ ਹੀ ਇੱਕ ਸਰਵਵਿਆਪੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ।^[75] ਪੱਛਮੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸਲਾਹਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ, ਬੈਂਕਿੰਗ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਰਗੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਆਧੁਨਿਕੀਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਲਈ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ ਸੀ।^[76]ਫੂਕੁਜ਼ਾਵਾ ਯੂਕੀਚੀ ਵਰਗੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਪੱਛਮੀਕਰਨ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਜਾਪਾਨੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਆਈਆਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੇਗੋਰੀਅਨ ਕੈਲੰਡਰ, ਪੱਛਮੀ ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਵਾਲਾਂ ਦੇ ਸਟਾਈਲ ਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ ਗਿਆ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੇ ਵਿਗਿਆਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਡਾਕਟਰੀ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤਰੱਕੀ ਵੀ ਵੇਖੀ।ਕਿਤਾਸਾਤੋ ਸ਼ਿਬਾਸਾਬੂਰੋ ਨੇ 1893 ਵਿੱਚ ਛੂਤ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਲਈ ਸੰਸਥਾਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ^[77] ਅਤੇ ਹਿਦੇਯੋ ਨੋਗੁਚੀ ਨੇ 1913 ਵਿੱਚ ਸਿਫਿਲਿਸ ਅਤੇ ਪੈਰੇਸਿਸ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਬੰਧ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਯੁੱਗ ਨੇ ਨਵੀਆਂ ਸਾਹਿਤਕ ਲਹਿਰਾਂ ਅਤੇ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨੈਟਸੂਮ ਸੋਸੇਕੀ ਅਤੇ ਇਚੀਯੋਲੇਨਗੁਚੀ, ਯੂਰਪੀਅਨ ਬੇਲੇਨੇਗੂ। ਰਵਾਇਤੀ ਜਾਪਾਨੀ ਰੂਪਾਂ ਨਾਲ ਸਾਹਿਤਕ ਸ਼ੈਲੀਆਂ।ਮੀਜੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸਿਆਸੀ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਲੋਕ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਲਹਿਰ ਨੇ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਨਤਕ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ।ਇਸ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ, ਇਟੋ ਹੀਰੋਬੂਮੀ ਨੇ 1889 ਵਿੱਚ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਮੀਜੀ ਸੰਵਿਧਾਨ ਲਿਖਿਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਇੱਕ ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਪਰ ਸੀਮਤ-ਸ਼ਕਤੀ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਸਦਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੇ ਇੱਕ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਵਜੋਂ ਸਮਰਾਟ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ, ਜਿਸਨੂੰ ਫੌਜ ਅਤੇ ਮੰਤਰੀ ਮੰਡਲ ਨੇ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ।ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਵੀ ਵਧਿਆ, ਸ਼ਿੰਟੋ ਰਾਜ ਧਰਮ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਕੂਲਾਂ ਨੇ ਸਮਰਾਟ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ।ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੀਤੀ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨੀ ਫੌਜ ਨੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।1871 ਵਿੱਚ ਮੁਡਾਨ ਘਟਨਾ ਵਰਗੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੇ ਫੌਜੀ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ 1877 ਦੇ ਸਤਸੂਮਾ ਵਿਦਰੋਹ ਨੇ ਫੌਜ ਦੀ ਘਰੇਲੂ ਤਾਕਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ।^[78] 1894 ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਚੀਨ-ਜਾਪਾਨੀ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚਚੀਨ ਨੂੰ ਹਰਾ ਕੇ, ^[79] ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਤਾਈਵਾਨ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਾਣ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ, ^[80] ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ "ਅਸਮਾਨ ਸੰਧੀਆਂ" ^[81] ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਫੌਜੀ ਗਠਜੋੜ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ। 1902. ^[82]ਜਾਪਾਨ ਨੇ 1904-05 ਦੇ ਰੂਸੋ-ਜਾਪਾਨੀ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਰੂਸ ਨੂੰ ਹਰਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਖੇਤਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ, ^[83] ਜਿਸ ਕਾਰਨ 1910 ਤੱਕ ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਕੋਰੀਆ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। ^[84] ਇਸ ਜਿੱਤ ਨੇ ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਬਦੀਲੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ। ਏਸ਼ੀਆ ਦੀ ਮੁਢਲੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵਜੋਂ।ਇਸ ਮਿਆਦ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਖੇਤਰੀ ਵਿਸਤਾਰ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ, ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਕਾਈਡੋ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਰਿਯੁਕਿਊ ਕਿੰਗਡਮ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ, ਫਿਰ ਚੀਨ ਅਤੇ ਕੋਰੀਆ ਵੱਲ ਆਪਣੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮੋੜ ਕੇ।ਮੀਜੀ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਉਦਯੋਗੀਕਰਨ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਵੀ ਹੋਇਆ।^[85] ਮਿਤਸੁਬਿਸ਼ੀ ਅਤੇ ਸੁਮਿਤੋਮੋ ਵਰਗੇ ਜ਼ੈਬਾਟਸਸ ਪ੍ਰਮੁੱਖਤਾ ਵੱਲ ਵਧੇ, ^[86] ਜਿਸ ਨਾਲ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਆਈ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ।ਟੋਕੀਓ ਮੈਟਰੋ ਗਿੰਜ਼ਾ ਲਾਈਨ, ਏਸ਼ੀਆ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਸਬਵੇਅ, 1927 ਵਿੱਚ ਖੋਲ੍ਹੀ ਗਈ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਯੁੱਗ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਜੀਵਨ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਲਿਆਇਆ, ਇਸ ਨਾਲ ਮਜ਼ਦੂਰ ਬੇਚੈਨੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੇ ਉਭਾਰ ਦਾ ਕਾਰਨ ਵੀ ਬਣਿਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ ਦਬਾਇਆ ਗਿਆ।ਮੀਜੀ ਕਾਲ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਜਾਪਾਨ ਇੱਕ ਜਗੀਰੂ ਸਮਾਜ ਤੋਂ ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ, ਉਦਯੋਗਿਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।

▲

●

1923 ਦਾ ਮਹਾਨ ਕਾਂਟੋ ਭੂਚਾਲ। ©Anonymous

1912 Jul 30 - 1926 Dec 25

ਤਾਈਸ਼ੋ ਦੀ ਮਿਆਦ

Tokyo, Japan

ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਤਾਈਸ਼ੋ ਯੁੱਗ (1912-1926) ਨੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਦੌਰ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਕਿ ਮਜ਼ਬੂਤ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਵੱਲ ਵਧਿਆ।1912-13 ਦੇ ਤਾਈਸ਼ੋ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੰਕਟ ਨਾਲ ਯੁੱਗ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੋਈ, ^[87] ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਕਟਸੁਰਾ ਤਾਰੋ ਨੇ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਸੀਯੂਕਾਈ ਅਤੇ ਮਿਨਸੀਤੋ ਵਰਗੀਆਂ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵਧਾਇਆ।1925 ਵਿੱਚ ਯੂਨੀਵਰਸਲ ਮਰਦ ਮੱਤ ਅਧਿਕਾਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕਾਨੂੰਨ ਉਸੇ ਸਾਲ ਪਾਸ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟਾਂ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਲਈ।^[88] ਸਹਿਯੋਗੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਨੇ ਬੇਮਿਸਾਲ ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨ ਲੀਗ ਆਫ਼ ਨੇਸ਼ਨਜ਼ ਦੀ ਕੌਂਸਲ ਦਾ ਸਥਾਈ ਮੈਂਬਰ ਬਣ ਗਿਆ।^[89]ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਤਾਈਸ਼ੋ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਕਲਾਵਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰਿਊਨੋਸੁਕੇ ਅਕੁਤਾਗਾਵਾ ਅਤੇ ਜੂਨ'ਚੀਰੋ ਤਾਨਿਜ਼ਾਕੀ ਵਰਗੀਆਂ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ ਨੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਯੁੱਗ ਨੂੰ 1923 ਦੇ ਮਹਾਨ ਕਾਂਟੋ ਭੂਚਾਲ ਵਰਗੀਆਂ ਤ੍ਰਾਸਦੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ 100,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕ ਮਾਰੇ ਸਨ ^[90] ਅਤੇ ਕਾਂਟੋ ਕਤਲੇਆਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂਕੋਰੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਨਾਲ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।^[91] ਇਹ ਸਮਾਂ ਸਮਾਜਿਕ ਅਸ਼ਾਂਤੀ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਮੱਤ ਅਧਿਕਾਰ ਲਈ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਅਤੇ 1921 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਹਾਰਾ ਤਕਾਸ਼ੀ ਦੀ ਹੱਤਿਆ, ਅਸਥਿਰ ਗੱਠਜੋੜਾਂ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਪਾਰਟੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਰਾਹ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, 1919 ਦੀ ਪੈਰਿਸ ਪੀਸ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ "ਵੱਡੇ ਪੰਜ" ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ,ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਨਡੋਂਗ ਵਿੱਚ ਖੇਤਰੀ ਲਾਭ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਨੇ ਜਾਪਾਨੀ ਵਿਰੋਧੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ।1921-22 ਵਿੱਚ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ, ਸੰਧੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਨੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਆਦੇਸ਼ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਐਂਗਲੋ-ਜਾਪਾਨੀ ਗੱਠਜੋੜ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕੀਤਾ।ਜਮਹੂਰੀ ਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਹਿਯੋਗ ਲਈ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਇੱਛਾਵਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਘਰੇਲੂ ਆਰਥਿਕ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ 1930 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਗੰਭੀਰ ਉਦਾਸੀ, ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਨੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨ ਵਿਰੋਧੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।1922 ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਕਮਿਊਨਿਜ਼ਮ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਬਣਾਈ। 1925 ਦੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕਾਨੂੰਨ ਅਤੇ 1928 ਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਅਤੇ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਲਈ ਸੀ, 1920 ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨਦੋਜ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨਾ।ਜਪਾਨ ਦੀ ਸੱਜੇ-ਪੱਖੀ ਰਾਜਨੀਤੀ, ਜਿਸਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਗੇਨਯੋਸ਼ਾ ਅਤੇ ਕੋਕੁਰਯੁਕਾਈ ਵਰਗੇ ਸਮੂਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਨੇ ਵੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖਤਾ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ, ਘਰੇਲੂ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ।ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ, ਤਾਈਸ਼ੋ ਯੁੱਗ ਜਪਾਨ ਲਈ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦਾ ਇੱਕ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਦੌਰ ਸੀ, ਲੋਕਤੰਤਰੀਕਰਨ ਅਤੇ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀਆਂ, ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ, ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਮਾਨਤਾ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਤੁਲਨ।ਜਦੋਂ ਇਹ ਇੱਕ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵੱਲ ਵਧਿਆ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਰਾਸ਼ਟਰ ਨੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਕੀਤਾ, 1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਵਧ ਰਹੇ ਫੌਜੀਕਰਨ ਅਤੇ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਲਈ ਪੜਾਅ ਤੈਅ ਕੀਤਾ।

▲

●

1926 Dec 25 - 1989 Jan 7

ਮਿਆਦ ਦਿਖਾਓ

Tokyo, Japan

1926 ਤੋਂ 1989 ਤੱਕ ਸਮਰਾਟ ਹੀਰੋਹਿਟੋ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੌਰਾਨ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਆਈਆਂ। ^[92] ਉਸਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ 1931 ਵਿੱਚ ਮੰਚੂਰੀਆ ਦੇ ਹਮਲੇ ਅਤੇ 1937 ਵਿੱਚ ਦੂਜੀ ਚੀਨ-ਜਾਪਾਨੀ ਜੰਗ ਸਮੇਤ ਅਤਿ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਅਤੇ ਵਿਸਥਾਰਵਾਦੀ ਫੌਜੀ ਯਤਨਾਂ ਦਾ ਉਭਾਰ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ। ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਸਮਾਪਤ ਹੋਈਆਂ।ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਹਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਵ ਆਰਥਿਕ ਸ਼ਕਤੀ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਵਾਪਸੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਆਪਣੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਬਜ਼ੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ।^[93]1941 ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਹਿਦੇਕੀ ਟੋਜੋ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਪਰਲ ਹਾਰਬਰ ਵਿਖੇ ਅਮਰੀਕੀ ਬੇੜੇ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਖਿੱਚ ਲਿਆ ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਹਮਲਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।ਜਪਾਨ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸਤਰ ਦੇਖਿਆ, ਪਰ 1942 ਵਿੱਚ ਮਿਡਵੇਅ ਦੀ ਲੜਾਈ ਅਤੇ ਗੁਆਡਾਲਕੇਨਾਲ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲਹਿਰਾਂ ਨੇ ਮੋੜ ਲੈਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਨ ਅਤੇ ਦਮਨ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਬੰਬਾਰੀ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਉੱਤੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਸੁੱਟਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 70,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕ ਮਾਰੇ ਗਏ।ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਹਮਲਾ ਸੀ।9 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਨਾਗਾਸਾਕੀ 'ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਲਗਭਗ 40,000 ਲੋਕ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ।ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਸਮਰਪਣ ਬਾਰੇ 14 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸਮਰਾਟ ਹੀਰੋਹਿਤੋ ਦੁਆਰਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰੇਡੀਓ 'ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।1945-1952 ਤੱਕ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਕਬਜ਼ੇ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਦਲਣਾ ਸੀ।^[94] ਮੁੱਖ ਸੁਧਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ੈਬਤਸੂ ਸਮੂਹਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜ ਕੇ ਸੱਤਾ ਦਾ ਵਿਕੇਂਦਰੀਕਰਣ, ਜ਼ਮੀਨੀ ਸੁਧਾਰ, ਅਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਯੂਨੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਗੈਰ ਸੈਨਿਕੀਕਰਨ ਅਤੇ ਲੋਕਤੰਤਰੀਕਰਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।ਜਾਪਾਨੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੰਗੀ ਅਪਰਾਧੀਆਂ 'ਤੇ ਮੁਕੱਦਮਾ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ 1947 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸੰਵਿਧਾਨ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜੰਗ ਛੇੜਨ ਦੇ ਜਪਾਨ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ (ਆਰਟੀਕਲ 9) ਨੂੰ ਤਿਆਗਦੇ ਹੋਏ ਨਾਗਰਿਕ ਆਜ਼ਾਦੀਆਂ ਅਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਅਧਿਕਾਰਾਂ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।1951 ਦੀ ਸਾਨ ਫਰਾਂਸਿਸਕੋ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ ਨਾਲ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨ ਵਿਚਕਾਰ ਸਬੰਧ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਮ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਜਾਪਾਨ ਨੇ 1952 ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਪ੍ਰਭੂਸੱਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਈ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਯੂਐਸ-ਜਾਪਾਨ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸੰਧੀ ਦੇ ਤਹਿਤ ਓਕੀਨਾਵਾ ਸਮੇਤ ਕੁਝ ਰਿਉਕਿਯੂ ਟਾਪੂਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।ਸ਼ਿਗੇਰੂ ਯੋਸ਼ੀਦਾ, ਜਿਸ ਨੇ 1940 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਅਤੇ 1950 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ, ਨੇ ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਪੁਨਰ ਨਿਰਮਾਣ ਦੁਆਰਾ ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।^[95] ਉਸਦੇ ਯੋਸ਼ੀਦਾ ਸਿਧਾਂਤ ਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ਗਠਜੋੜ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਰਗਰਮ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੀਤੀ ਨਾਲੋਂ ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ।^[96] ਇਸ ਰਣਨੀਤੀ ਨੇ 1955 ਵਿੱਚ ਲਿਬਰਲ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ (ਐਲਡੀਪੀ) ਦੇ ਗਠਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੱਕ ਜਾਪਾਨੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਉੱਤੇ ਦਬਦਬਾ ਬਣਾਇਆ।^[97] ਆਰਥਿਕਤਾ ਨੂੰ ਕਿੱਕਸਟਾਰਟ ਕਰਨ ਲਈ, ਇੱਕ ਤਪੱਸਿਆ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਵਪਾਰ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗ ਮੰਤਰਾਲੇ (MITI) ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਵਰਗੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਲਾਗੂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ।MITI ਨੇ ਨਿਰਮਾਣ ਅਤੇ ਨਿਰਯਾਤ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ, ਅਤੇ ਕੋਰੀਆਈ ਯੁੱਧ ਨੇ ਜਾਪਾਨੀ ਅਰਥਚਾਰੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਚਾਨਕ ਹੁਲਾਰਾ ਦਿੱਤਾ।ਪੱਛਮੀ ਤਕਨਾਲੋਜੀ, ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸਬੰਧਾਂ, ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਭਰ ਦੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਵਰਗੇ ਕਾਰਕਾਂ ਨੇ ਤੇਜ਼ ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ 1968 ਤੱਕ ਜਾਪਾਨ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਦੂਜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਪੂੰਜੀਵਾਦੀ ਆਰਥਿਕਤਾ ਬਣ ਗਿਆ।ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ, ਜਾਪਾਨ 1956 ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ^[1964] ਵਿੱਚ ਟੋਕੀਓ ਵਿੱਚ ਓਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਦੀ ਮੇਜ਼ਬਾਨੀ ਕਰਕੇ ਹੋਰ ਮਾਣ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। 1960 ਵਿੱਚ ਯੂਐਸ-ਜਾਪਾਨ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸੰਧੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਐਨਪੋ ਨੇ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਖੇਤਰੀ ਵਿਵਾਦਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਕੋਰੀਆ ਨਾਲ ਕੂਟਨੀਤਕ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨੈਵੀਗੇਟ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ 1972 ਵਿੱਚ ਤਾਈਵਾਨ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਕੂਟਨੀਤਕ ਮਾਨਤਾ ਨੂੰ ਪੀਪਲਜ਼ ਰੀਪਬਲਿਕ ਆਫ ਚਾਈਨਾ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ। ਜਾਪਾਨ ਸਵੈ-ਰੱਖਿਆ ਬਲਾਂ (JSDF), 1954 ਵਿੱਚ ਬਣਾਈ ਗਈ, ਨੇ ਇਸਦੀ ਸੰਵਿਧਾਨਕਤਾ ਉੱਤੇ ਬਹਿਸ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ, ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸ਼ਾਂਤੀਵਾਦੀ ਰੁਖ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਸਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੇ ਆਰਟੀਕਲ 9 ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਕਬਜ਼ੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਮਿਆਦ ਜਾਪਾਨੀ ਸਿਨੇਮਾ ਲਈ ਇੱਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਯੁੱਗ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਸੈਂਸਰਸ਼ਿਪ ਦੇ ਖਾਤਮੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਘਰੇਲੂ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਹਾਈ-ਸਪੀਡ ਰੇਲ ਲਾਈਨ, ਟੋਕਾਈਡੋ ਸ਼ਿਨਕਾਨਸੇਨ, 1964 ਵਿੱਚ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਤਕਨੀਕੀ ਤਰੱਕੀ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੇ ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਅਬਾਦੀ ਨੂੰ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਖਪਤਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਵਸਤੂਆਂ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਅਮੀਰ ਬਣਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਦੇਸ਼ ਆਟੋਮੋਬਾਈਲ ਅਤੇ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਨਿਕਸ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਨਿਰਮਾਤਾ ਬਣ ਗਿਆ।ਜਾਪਾਨ ਨੇ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਰਥਿਕ ਬੁਲਬੁਲੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ, ਜਿਸਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਸਟਾਕ ਅਤੇ ਰੀਅਲ ਅਸਟੇਟ ਦੇ ਮੁੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਹੈ।

▲

●

ਹੇਈਸੀ ਨੇ ਜਾਪਾਨੀ ਐਨੀਮੇ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਦੇਖਿਆ। ©Studio Ghibli

1989 Jan 8 - 2019 Apr 30

Heisei ਮਿਆਦ

Tokyo, Japan

1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅੰਤ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 1990 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੱਕ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ।1989 ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਉਛਾਲ ਨੇ ਘੱਟ ਵਿਆਜ ਦਰਾਂ ਅਤੇ ਨਿਵੇਸ਼ ਦੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਸੰਚਾਲਿਤ ਤੇਜ਼ ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਸਿਖਰ ਨੂੰ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ।ਇਹ ਬੁਲਬੁਲਾ 90 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਫਟ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ "ਗੁੰਮਿਆ ਦਹਾਕਾ" ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਆਰਥਿਕ ਖੜੋਤ ਦਾ ਦੌਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ।^[99] ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਲਿਬਰਲ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ (ਐਲਡੀਪੀ) ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸੱਤਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਗੱਠਜੋੜ ਦੇ ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਏਜੰਡੇ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਇਹ ਜਲਦੀ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ ਸੀ।2000 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਗਾਰਡ ਬਦਲਣ ਦੀ ਵੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਘੁਟਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸੱਤਾ ਸੰਭਾਲੀ ਅਤੇ 2010 ਸੇਨਕਾਕੂ ਕਿਸ਼ਤੀ ਟੱਕਰ ਦੀ ਘਟਨਾ ਵਰਗੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਤਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਾਇਆ।ਚੀਨ ਅਤੇ ਕੋਰੀਆ ਨਾਲ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਸਬੰਧ ਆਪਣੀ ਜੰਗ ਸਮੇਂ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ 'ਤੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਨਜ਼ਰੀਏ ਕਾਰਨ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਰਹੇ ਹਨ।ਜਾਪਾਨ ਵੱਲੋਂ 1950 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣ ਤੱਕ 50 ਤੋਂ ਵੱਧ ਰਸਮੀ ਮੁਆਫ਼ੀ ਮੰਗਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, 1990 ਵਿੱਚ ਸਮਰਾਟ ਦੀ ਮੁਆਫ਼ੀ ਅਤੇ 1995 ਦੇ ਮੁਰਯਾਮਾ ਬਿਆਨ ਸਮੇਤ,ਚੀਨ ਅਤੇਕੋਰੀਆ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਇਹ ਇਸ਼ਾਰੇ ਅਢੁਕਵੇਂ ਜਾਂ ਬੇਵਕੂਫ਼ ਲੱਗਦੇ ਹਨ।^[100] ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨਾਨਜਿੰਗ ਕਤਲੇਆਮ ਅਤੇ ਸੋਧਵਾਦੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਪਾਠ ਪੁਸਤਕਾਂ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ, ਨੇ ਤਣਾਅ ਨੂੰ ਹੋਰ ਭੜਕਾਇਆ ਹੈ।^[101]ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ, 1990 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨੀ ਐਨੀਮੇ ਦੀ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੋਕੇਮੋਨ, ਸੇਲਰ ਮੂਨ, ਅਤੇ ਡਰੈਗਨ ਬਾਲ ਵਰਗੀਆਂ ਫ੍ਰੈਂਚਾਇਜ਼ੀਜ਼ ਨੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਸਮਾਂ 1995 ਦੇ ਕੋਬੇ ਭੂਚਾਲ ਅਤੇ ਟੋਕੀਓ ਵਿੱਚ ਸਰੀਨ ਗੈਸ ਹਮਲਿਆਂ ਵਰਗੀਆਂ ਆਫ਼ਤਾਂ ਅਤੇ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਇਹਨਾਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੇ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸੰਕਟਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਗੈਰ-ਸਰਕਾਰੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ।ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਫੌਜੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਲਈ ਕਦਮ ਚੁੱਕੇ।ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸ਼ਾਂਤੀਵਾਦੀ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੇ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕੀਤਾ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਖਾੜੀ ਯੁੱਧ ਵਰਗੇ ਯਤਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿੱਤੀ ਅਤੇ ਤਰਕਸੰਗਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਰਾਕ ਦੇ ਪੁਨਰ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ।ਇਹਨਾਂ ਚਾਲਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਆਲੋਚਨਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਪਰ ਫੌਜੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ 'ਤੇ ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਰੁਖ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਬਦੀਲੀ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਕੁਦਰਤੀ ਆਫ਼ਤਾਂ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ 2011 ਦੇ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਤੋਹੋਕੂ ਭੂਚਾਲ ਅਤੇ ਸੁਨਾਮੀ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਫੁਕੂਸ਼ੀਮਾ ਦਾਈਚੀ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਤਬਾਹੀ, ਨੇ ਦੇਸ਼ 'ਤੇ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ।^[102] ਦੁਖਾਂਤ ਨੇ ਪਰਮਾਣੂ ਊਰਜਾ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਪੁਨਰ-ਮੁਲਾਂਕਣ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਤਬਾਹੀ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਅਤੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਦਾ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਕੀਤਾ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੇ ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ ਜਨਸੰਖਿਆ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ, ਚੀਨ ਵਰਗੀਆਂ ਉੱਭਰਦੀਆਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਤੋਂ ਆਰਥਿਕ ਮੁਕਾਬਲਾ, ਅਤੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਨਾਲ ਜੂਝਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖਿਆ ਜੋ ਮੌਜੂਦਾ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀ ਚਾਲ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

▲

●

2019 May 1

ਰੀਵਾ ਦੀ ਮਿਆਦ

Tokyo, Japan

ਸਮਰਾਟ ਨਰੂਹਿਤੋ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਸਮਰਾਟ ਅਕੀਹਿਤੋ ਦੇ ਤਿਆਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 1 ਮਈ 2019 ਨੂੰ ਗੱਦੀ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਿਆ।^[103] 2021 ਵਿੱਚ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਸਮਰ ਓਲੰਪਿਕ ਦੀ ਮੇਜ਼ਬਾਨੀ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਕਿ ਕੋਵਿਡ-19 ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ 2020 ਤੋਂ ਮੁਲਤਵੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ;^[104] ਦੇਸ਼ ਨੇ 27 ਸੋਨ ਤਗਮਿਆਂ ਨਾਲ ਤੀਜਾ ਸਥਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।^[105] ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ 2022 ਵਿੱਚ ਯੂਕਰੇਨ ਉੱਤੇ ਰੂਸ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਸਖ਼ਤ ਰੁਖ ਅਪਣਾਇਆ, ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਲਗਾਈਆਂ, ^[106] ਰੂਸੀ ਸੰਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਫ੍ਰੀਜ਼ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਰੂਸ ਦੇ ਪਸੰਦੀਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਪਾਰ ਰੁਤਬੇ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕੀਤਾ, ਯੂਕਰੇਨ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵੋਲੋਡਿਮਰ ਜ਼ੇਲੇਨਿੰਗਸਕੀ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਇੱਕ ਕਦਮ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਵ ਸ਼ਕਤੀ ਵਜੋਂ.^[106]2022 ਵਿੱਚ, ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ 8 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਸ਼ਿੰਜੋ ਆਬੇ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਨਾਲ ਅੰਦਰੂਨੀ ਉਥਲ-ਪੁਥਲ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਬੰਦੂਕ ਦੀ ਹਿੰਸਾ ਦੀ ਇੱਕ ਦੁਰਲੱਭ ਕਾਰਵਾਈ ਜਿਸਨੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।^[] ^[107] ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਅਗਸਤ 2022 ਵਿੱਚ ਚੀਨ ਦੁਆਰਾ ਤਾਈਵਾਨ ਦੇ ਨੇੜੇ "ਸ਼ੁੱਧ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਹਮਲੇ" ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਖੇਤਰੀ ਤਣਾਅ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ। ਕਿਸ਼ੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ "ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਗੰਭੀਰ ਖਤਰੇ" ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ।ਦਸੰਬਰ 2022 ਵਿੱਚ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਫੌਜੀ ਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤਬਦੀਲੀ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ, ਕਾਊਂਟਰ ਸਟ੍ਰਾਈਕ ਸਮਰੱਥਾਵਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ ਅਤੇ 2027 ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਰੱਖਿਆ ਬਜਟ ਨੂੰ ਜੀਡੀਪੀ ਦੇ 2% ਤੱਕ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ^[।] ਤਬਦੀਲੀ ਨਾਲ ਜਪਾਨ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਚੀਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਤੀਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਰੱਖਿਆ ਖਰਚ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਹੈ।^[110]

▲

●

A Quiz is available for this HistoryMap.

Appendices

APPENDIX 1

Ainu - History of the Indigenous people of Japan

APPENDIX 2

The Shinkansen Story

APPENDIX 3

How Japan Became a Great Power in Only 40 Years

APPENDIX 4

Geopolitics of Japan

APPENDIX 5

Why Japan's Geography Is Absolutely Terrible

Characters

Military Commander of the Minamoto Clan

Founder of the Fujiwara Clan

Daimyo

Freedom and People's Rights Movement

Emperor of Japan

Physician and Bacteriologist

Emperor of Japan

Emperor of Japan

Great Unifier of Japan

Novelist

Semi-Legendary Regent of Asuka Period

Prime Minister of Japan

Poet

Founder of Modern Japan

Founded Keio University

Military Leader

First Shōgun of the Tokugawa Shogunate

Prime Minister of the Empire of Japan

Daimyō

Samurai during Meiji Restoration

Kana

First Prime Minister of Japan

Emperor of Japan

Novelist

Shamaness-Queen of Yamatai-koku

First Shogun of the Kamakura Shogunate

Prime Minister of Japan

Footnotes

Nakazawa, Yuichi (1 December 2017). "On the Pleistocene Population History in the Japanese Archipelago". Current Anthropology. 58 (S17): S539–S552. doi:10.1086/694447. hdl:2115/72078. ISSN 0011-3204. S2CID 149000410.
"Jomon woman' helps solve Japan's genetic mystery". NHK World.
Shinya Shōda (2007). "A Comment on the Yayoi Period Dating Controversy". Bulletin of the Society for East Asian Archaeology. 1.
Ono, Akira (2014). "Modern hominids in the Japanese Islands and the early use of obsidian", pp. 157–159 in Sanz, Nuria (ed.). Human Origin Sites and the World Heritage Convention in Asia.
Takashi, Tsutsumi (2012). "MIS3 edge-ground axes and the arrival of the first Homo sapiens in the Japanese archipelago". Quaternary International. 248: 70–78. Bibcode:2012QuInt.248...70T. doi:10.1016/j.quaint.2011.01.030.
Hudson, Mark (2009). "Japanese Beginnings", p. 15 In Tsutsui, William M. (ed.). A Companion to Japanese History. Malden MA: Blackwell. ISBN 9781405193399.
Nakagawa, Ryohei; Doi, Naomi; Nishioka, Yuichiro; Nunami, Shin; Yamauchi, Heizaburo; Fujita, Masaki; Yamazaki, Shinji; Yamamoto, Masaaki; Katagiri, Chiaki; Mukai, Hitoshi; Matsuzaki, Hiroyuki; Gakuhari, Takashi; Takigami, Mai; Yoneda, Minoru (2010). "Pleistocene human remains from Shiraho-Saonetabaru Cave on Ishigaki Island, Okinawa, Japan, and their radiocarbon dating". Anthropological Science. 118 (3): 173–183. doi:10.1537/ase.091214.
Perri, Angela R. (2016). "Hunting dogs as environmental adaptations in Jōmon Japan" (PDF). Antiquity. 90 (353): 1166–1180. doi:10.15184/aqy.2016.115. S2CID 163956846.
Mason, Penelope E., with Donald Dinwiddie, History of Japanese art, 2nd edn 2005, Pearson Prentice Hall, ISBN 0-13-117602-1, 9780131176027.
Sakaguchi, Takashi. (2009). Storage adaptations among hunter–gatherers: A quantitative approach to the Jomon period. Journal of anthropological archaeology, 28(3), 290–303. SAN DIEGO: Elsevier Inc.
Schirokauer, Conrad; Miranda Brown; David Lurie; Suzanne Gay (2012). A Brief History of Chinese and Japanese Civilizations. Cengage Learning. pp. 138–143. ISBN 978-0-495-91322-1.
Kumar, Ann (2009) Globalizing the Prehistory of Japan: Language, Genes and Civilisation, Routledge. ISBN 978-0-710-31313-3 p. 1.
Imamura, Keiji (1996) Prehistoric Japan: New Perspectives on Insular East Asia, University of Hawaii Press. ISBN 978-0-824-81852-4 pp. 165–178.
Kaner, Simon (2011) 'The Archeology of Religion and Ritual in the Prehistoric Japanese Archipelago,' in Timothy Insoll (ed.),The Oxford Handbook of the Archaeology of Ritual and Religion, Oxford University Press, ISBN 978-0-199-23244-4 pp. 457–468, p. 462.
Mizoguchi, Koji (2013) The Archaeology of Japan: From the Earliest Rice Farming Villages to the Rise of the State, Archived 5 December 2022 at the Wayback Machine Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-88490-7 pp. 81–82, referring to the two sub-styles of houses introduced from the Korean peninsular: Songguk’ni (松菊里) and Teppyong’ni (大坪里).
Maher, Kohn C. (1996). "North Kyushu Creole: A Language Contact Model for the Origins of Japanese", in Multicultural Japan: Palaeolithic to Postmodern. New York: Cambridge University Press. p. 40.
Farris, William Wayne (1995). Population, Disease, and Land in Early Japan, 645–900. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Asia Center. ISBN 978-0-674-69005-9, p. 25.
Henshall, Kenneth (2012). A History of Japan: From Stone Age to Superpower. London: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-34662-8, pp. 14–15.
Denoon, Donald et al. (2001). Multicultural Japan: Palaeolithic to Postmodern, p. 107.
Kanta Takata. "An Analysis of the Background of Japanese-style Tombs Builtin the Southwestern Korean Peninsula in the Fifth and Sixth Centuries". Bulletin of the National Museum of Japanese History.
Carter, William R. (1983). "Asuka period". In Reischauer, Edwin et al. (eds.). Kodansha Encyclopedia of Japan Volume 1. Tokyo: Kodansha. p. 107. ISBN 9780870116216.
Perez, Louis G. (1998). The History of Japan. Westport, CT: Greenwood Press. ISBN 978-0-313-30296-1., pp. 16, 18.
Frederic, Louis (2002). Japan Encyclopedia. Cambridge, Massachusetts: Belknap. p. 59. ISBN 9780674017535.
Totman, Conrad (2005). A History of Japan. Malden, MA: Blackwell Publishing. ISBN 978-1-119-02235-0., pp. 54–55.
Henshall, Kenneth (2012). A History of Japan: From Stone Age to Superpower. London: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-34662-8, pp. 18–19.
Weston, Mark (2002). Giants of Japan: The Lives of Japan's Greatest Men and Women. New York: Kodansha. ISBN 978-0-9882259-4-7, p. 127.
Rhee, Song Nai; Aikens, C. Melvin.; Chʻoe, Sŏng-nak.; No, Hyŏk-chin. (2007). "Korean Contributions to Agriculture, Technology, and State Formation in Japan: Archaeology and History of an Epochal Thousand Years, 400 B.C.–A.D. 600". Asian Perspectives. 46 (2): 404–459. doi:10.1353/asi.2007.0016. hdl:10125/17273. JSTOR 42928724. S2CID 56131755.
Totman 2005, pp. 55–57.
Sansom, George (1958). A History of Japan to 1334. Stanford, CA: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-0523-3, p. 57.
Dolan, Ronald E. and Worden, Robert L., ed. (1994) "Nara and Heian Periods, A.D. 710–1185" Japan: A Country Study. Library of Congress, Federal Research Division.
Ellington, Lucien (2009). Japan. Santa Barbara: ABC-CLIO. p. 28. ISBN 978-1-59884-162-6.
Shuichi Kato; Don Sanderson (15 April 2013). A History of Japanese Literature: From the Manyoshu to Modern Times. Routledge. pp. 12–13. ISBN 978-1-136-61368-5.
Shuichi Kato, Don Sanderson (2013), p. 24.
Henshall 2012, pp. 34–35.
Weston 2002, pp. 135–136.
Weston 2002, pp. 137–138.
Henshall 2012, pp. 35–36.
Perez 1998, pp. 28, 29.
Sansom 1958, pp. 441–442
Henshall 2012, pp. 39–40.
Henshall 2012, pp. 40–41.
Farris 2009, pp. 141–142, 149.
Farris 2009, pp. 144–145.
Perez 1998, pp. 32, 33.
Henshall 2012, p. 41.
Henshall 2012, pp. 43–44.
Perez 1998, p. 37.
Perez 1998, p. 46.
Turnbull, Stephen and Hook, Richard (2005). Samurai Commanders. Oxford: Osprey. pp. 53–54.
Perez 1998, pp. 39, 41.
Henshall 2012, p. 45.
Perez 1998, pp. 46–47.
Farris 2009, p. 166.
Farris 2009, p. 152.
Perez 1998, pp. 43–45.
Holcombe, Charles (2017). A History Of East Asia: From the Origins of Civilization to the Twenty-First Century. Cambridge University Press., p. 162.
Perkins, Dorothy (1991). Encyclopedia of Japan : Japanese history and culture, pp. 19, 20.
Weston 2002, pp. 141–143.
Henshall 2012, pp. 47–48.
Farris 2009, p. 192.
Farris 2009, p. 193.
Walker, Brett (2015). A Concise History of Japan. Cambridge University Press. ISBN 9781107004184., pp. 116–117.
Hane, Mikiso (1991). Premodern Japan: A Historical Survey. Boulder, CO: Westview Press. ISBN 978-0-8133-4970-1, p. 133.
Perez 1998, p. 72.
Henshall 2012, pp. 54–55.
Henshall 2012, p. 60.
Chaiklin, Martha (2013). "Sakoku (1633–1854)". In Perez, Louis G. (ed.). Japan at War: An Encyclopedia. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. pp. 356–357. ISBN 9781598847413.
Totman 2005, pp. 237, 252–253.
Jansen, Marius (2000). The Making of Modern Japan. Cambridge, Massachusetts: Belknap Press of Harvard U. ISBN 0674009916, pp. 116–117.
Henshall 2012, pp. 68–69.
Henshall 2012, pp. 75–76, 217.
Henshall 2012, p. 75.
Henshall 2012, pp. 79, 89.
Henshall 2012, p. 78.
Beasley, WG (1962). "Japan". In Hinsley, FH (ed.). The New Cambridge Modern History Volume 11: Material Progress and World-Wide Problems 1870–1898. Cambridge: Cambridge University Press. p. 472.
Henshall 2012, pp. 84–85.
Totman 2005, pp. 359–360.
Henshall 2012, p. 80.
Perez 1998, pp. 118–119.
Perez 1998, p. 120.
Perez 1998, pp. 115, 121.
Perez 1998, p. 122.
Connaughton, R. M. (1988). The War of the Rising Sun and the Tumbling Bear—A Military History of the Russo-Japanese War 1904–5. London. ISBN 0-415-00906-5., p. 86.
Henshall 2012, pp. 96–97.
Henshall 2012, pp. 101–102.
Perez 1998, pp. 102–103.
Henshall 2012, pp. 108–109.
Perez 1998, p. 138.
Henshall 2012, p. 111.
Henshall 2012, p. 110.
Kenji, Hasegawa (2020). "The Massacre of Koreans in Yokohama in the Aftermath of the Great Kanto Earthquake of 1923". Monumenta Nipponica. 75 (1): 91–122. doi:10.1353/mni.2020.0002. ISSN 1880-1390. S2CID 241681897.
Totman 2005, p. 465.
Large, Stephen S. (2007). "Oligarchy, Democracy, and Fascism". A Companion to Japanese History. Malden, Massachusetts: Blackwell Publishing., p. 1.
Henshall 2012, pp. 142–143.
Perez 1998, pp. 156–157, 162.
Perez 1998, p. 159.
Henshall 2012, p. 163.
Henshall 2012, p. 167.
Meyer, Milton W. (2009). Japan: A Concise History. Lanham, Maryland: Rowman & Littlefield. ISBN 9780742557932, p. 250.
Henshall 2012, p. 199.
Henshall 2012, pp. 199–201.
Henshall 2012, pp. 187–188.
McCurry, Justin (1 April 2019). "Reiwa: Japan Prepares to Enter New Era of Fortunate Harmony". The Guardian.
"Tokyo Olympics to start in July 2021". BBC. 30 March 2020.
"Tokyo 2021: Olympic Medal Count". Olympics.
Martin Fritz (28 April 2022). "Japan edges from pacifism to more robust defense stance". Deutsche Welle.
"Japan's former PM Abe Shinzo shot, confirmed dead | NHK WORLD-JAPAN News". NHK WORLD.
"China's missle landed in Japan's Exclusive Economic Zone". Asahi. 5 August 2022.
Jesse Johnson, Gabriel Dominguez (16 December 2022). "Japan approves major defense overhaul in dramatic policy shift". The Japan Times.
Jennifer Lind (23 December 2022). "Japan Steps Up". Foreign Affairs.

References

Connaughton, R. M. (1988). The War of the Rising Sun and the Tumbling Bear—A Military History of the Russo-Japanese War 1904–5. London. ISBN 0-415-00906-5.
Farris, William Wayne (1995). Population, Disease, and Land in Early Japan, 645–900. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Asia Center. ISBN 978-0-674-69005-9.
Farris, William Wayne (2009). Japan to 1600: A Social and Economic History. Honolulu, HI: University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-3379-4.
Gao, Bai (2009). "The Postwar Japanese Economy". In Tsutsui, William M. (ed.). A Companion to Japanese History. John Wiley & Sons. pp. 299–314. ISBN 978-1-4051-9339-9.
Garon, Sheldon. "Rethinking Modernization and Modernity in Japanese History: A Focus on State-Society Relations" Journal of Asian Studies 53#2 (1994), pp. 346–366. JSTOR 2059838.
Hane, Mikiso (1991). Premodern Japan: A Historical Survey. Boulder, CO: Westview Press. ISBN 978-0-8133-4970-1.
Hara, Katsuro. Introduction to the history of Japan (2010) online
Henshall, Kenneth (2012). A History of Japan: From Stone Age to Superpower. London: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-34662-8. online
Holcombe, Charles (2017). A History Of East Asia: From the Origins of Civilization to the Twenty-First Century. Cambridge University Press.
Imamura, Keiji (1996). Prehistoric Japan: New Perspectives on Insular East Asia. Honolulu: University of Hawaii Press.
Jansen, Marius (2000). The Making of Modern Japan. Cambridge, Massachusetts: Belknap Press of Harvard U. ISBN 0674009916.
Keene, Donald (1999) [1993]. A History of Japanese Literature, Vol. 1: Seeds in the Heart – Japanese Literature from Earliest Times to the Late Sixteenth Century (paperback ed.). New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-11441-7.
Kerr, George (1958). Okinawa: History of an Island People. Rutland, Vermont: Tuttle Company.
Kingston, Jeffrey. Japan in transformation, 1952-2000 (Pearson Education, 2001). 215pp; brief history textbook
Kitaoka, Shin’ichi. The Political History of Modern Japan: Foreign Relations and Domestic Politics (Routledge 2019)
Large, Stephen S. (2007). "Oligarchy, Democracy, and Fascism". A Companion to Japanese History. Malden, Massachusetts: Blackwell Publishing.
McClain, James L. (2002). Japan: A Modern History. New York: W. W. Norton & Company. ISBN 978-0-393-04156-9.
Meyer, Milton W. (2009). Japan: A Concise History. Lanham, Maryland: Rowman & Littlefield. ISBN 9780742557932.
Morton, W Scott; Olenike, J Kenneth (2004). Japan: Its History and Culture. New York: McGraw-Hill. ISBN 9780071460620.
Neary, Ian (2009). "Class and Social Stratification". In Tsutsui, William M. (ed.). A Companion to Japanese History. John Wiley & Sons. pp. 389–406. ISBN 978-1-4051-9339-9.
Perez, Louis G. (1998). The History of Japan. Westport, CT: Greenwood Press. ISBN 978-0-313-30296-1.
Sansom, George (1958). A History of Japan to 1334. Stanford, CA: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-0523-3.
Schirokauer, Conrad (2013). A Brief History of Chinese and Japanese Civilizations. Boston: Wadsworth Cengage Learning.
Sims, Richard (2001). Japanese Political History since the Meiji Restoration, 1868–2000. New York: Palgrave. ISBN 9780312239152.
Togo, Kazuhiko (2005). Japan's Foreign Policy 1945–2003: The Quest for a Proactive Policy. Boston: Brill. ISBN 9789004147966.
Tonomura, Hitomi (2009). "Women and Sexuality in Premodern Japan". In Tsutsui, William M. (ed.). A Companion to Japanese History. John Wiley & Sons. pp. 351–371. ISBN 978-1-4051-9339-9.
Totman, Conrad (2005). A History of Japan. Malden, MA: Blackwell Publishing. ISBN 978-1-119-02235-0.
Walker, Brett (2015). A Concise History of Japan. Cambridge University Press. ISBN 9781107004184.
Weston, Mark (2002). Giants of Japan: The Lives of Japan's Greatest Men and Women. New York: Kodansha. ISBN 978-0-9882259-4-7.