ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ

ਅੱਖਰ

ਫੁਟਨੋਟ

ਹਵਾਲੇ


Play button

1912 - 1913

ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ



ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ 1912 ਅਤੇ 1913 ਵਿੱਚ ਬਾਲਕਨ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਦੋ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ, ਚਾਰ ਬਾਲਕਨ ਰਾਜਾਂ ਗ੍ਰੀਸ , ਸਰਬੀਆ, ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਯੁੱਧ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਇਸ ਦੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਦੇ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਖੋਹਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ, ਸਿਰਫ ਪੂਰਬੀ ਥਰੇਸ ਨੂੰ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਦੂਜੇ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਹੋਰ ਚਾਰ ਮੂਲ ਲੜਾਕਿਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ ਲੜੀ।ਇਸ ਨੂੰ ਉੱਤਰ ਤੋਂ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦਾ ਵੀ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਇੱਕ ਲੜਾਕੂ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਆਸਟ੍ਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸਰਬੀਆ ਨੇ ਦੱਖਣੀ ਸਲਾਵਿਕ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਯੂਨੀਅਨ ਲਈ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ।[1] ਯੁੱਧ ਨੇ 1914 ਦੇ ਬਾਲਕਨ ਸੰਕਟ ਲਈ ਪੜਾਅ ਤੈਅ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ " ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ" ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।[2]20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਰੰਭ ਤੱਕ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ, ਗ੍ਰੀਸ, ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਨੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਈ ਸੀ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਸਲੀ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਓਟੋਮਨ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਰਹੇ।1912 ਵਿੱਚ, ਇਹਨਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਬਾਲਕਨ ਲੀਗ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ।ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ 8 ਅਕਤੂਬਰ 1912 ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਜਦੋਂ ਲੀਗ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਅੱਠ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ 30 ਮਈ 1913 ਨੂੰ ਲੰਡਨ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਖ਼ਤਮ ਹੋਇਆ। ਦੂਜਾ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ 16 ਜੂਨ 1913 ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਜਦੋਂ ਬੁਲਗਾਰੀਆ , ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹਾਰਨ ਤੋਂ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟ, ਇਸਦੇ ਸਾਬਕਾ ਬਾਲਕਨ ਲੀਗ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਸਰਬੀਆਈ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਯੁਕਤ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ, ਆਪਣੀ ਉੱਚੀ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਹਮਲੇ ਅਤੇ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਪੱਛਮ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਤੋਂ ਹਮਲਾ ਕਰਕੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੂੰ ਭਜਾਇਆ।ਰੋਮਾਨੀਆ, ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਹਿੱਸਾ ਨਾ ਲੈਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਦੋ ਰਾਜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਕੇ ਉੱਤਰ ਤੋਂ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਅਖੰਡ ਫ਼ੌਜਾਂ ਸਨ ਅਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ 'ਤੇ ਵੀ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਐਡਰਿਅਨੋਪਲ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਥਰੇਸ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ।ਬੁਖਾਰੈਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਿਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸਨੂੰ ਡੋਬਰੂਜਾ ਪ੍ਰਾਂਤ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਓਟੋਮੈਨ ਦੱਖਣੀ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੂੰ ਸੌਂਪਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[3]
HistoryMaps Shop

ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਜਾਓ

1877
ਯੁੱਧ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤornament
1908 Jan 1

ਪ੍ਰੋਲੋਗ

Balkans
ਯੁੱਧਾਂ ਦਾ ਪਿਛੋਕੜ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਦੂਜੇ ਅੱਧ ਦੌਰਾਨ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਯੂਰਪੀ ਖੇਤਰ 'ਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰ-ਰਾਜਾਂ ਦੇ ਅਧੂਰੇ ਉਭਾਰ ਵਿੱਚ ਹੈ।ਸਰਬੀਆ ਨੇ ਰੂਸ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ, 1877-1878 ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਕਾਫ਼ੀ ਇਲਾਕਾ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਗ੍ਰੀਸ ਨੇ 1881 ਵਿੱਚ ਥੇਸਾਲੀ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ (ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸਨੇ 1897 ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਤੋਂ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਖੇਤਰ ਗੁਆ ਲਿਆ ਸੀ) ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ (ਇੱਕ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਰਿਆਸਤ) ਨੇ 1878 ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ 1878 ਵਿੱਚ ਥਾਸਲੀ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਪੂਰਬੀ ਰੁਮੇਲੀਆ ਸੂਬੇ (1885)।ਸਾਰੇ ਤਿੰਨ ਦੇਸ਼ਾਂ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ , ਨੇ ਪੂਰਬੀ ਰੁਮੇਲੀਆ, ਅਲਬਾਨੀਆ, ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਅਤੇ ਥਰੇਸ ਵਾਲੇ ਵੱਡੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸ਼ਾਸਿਤ ਖੇਤਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਾਧੂ ਖੇਤਰਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਰੁਮੇਲੀਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਪਹਿਲੇ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੇ ਕੁਝ ਮੁੱਖ ਕਾਰਨ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ: [4]ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ, ਸੰਤੁਸ਼ਟੀਜਨਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸ਼ਾਸਨ ਕਰਨ, ਜਾਂ ਇਸਦੇ ਵਿਭਿੰਨ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਧ ਰਹੇ ਨਸਲੀ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ।1911 ਦੀ ਇਟਾਲੋ-ਓਟੋਮਨ ਜੰਗ ਅਤੇ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਵਿੱਚ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਵਿਦਰੋਹ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਸਾਮਰਾਜ ਡੂੰਘੇ "ਜ਼ਖਮੀ" ਸੀ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਯੁੱਧ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ।ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਝਗੜਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੇ ਕਿ ਓਟੋਮੈਨ ਲੋੜੀਂਦੇ ਸੁਧਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨਗੇ।ਇਸ ਨਾਲ ਬਾਲਕਨ ਰਾਜਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਲ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ।ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਹਿੱਸੇ ਦੀ ਈਸਾਈ ਆਬਾਦੀ ਨੂੰ ਓਟੋਮਨ ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਜ਼ੁਲਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਈਸਾਈ ਬਾਲਕਨ ਰਾਜਾਂ ਨੂੰ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ, ਬਾਲਕਨ ਲੀਗ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਸੰਗਠਿਤ ਅਤੇ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਯੁੱਧ ਦਾ ਐਲਾਨ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਮਵਤਨਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਅਤੇ ਬਾਲਕਨ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਹੋਵੇਗਾ।
▲
●
ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1908 Jan 1

ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ

Austria
19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ, ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ "ਪੂਰਬੀ ਸਵਾਲ" ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਅਖੰਡਤਾ ਉੱਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਉਦੇਸ਼ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ।ਰੂਸ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਤੋਂ ਭੂਮੱਧ ਸਾਗਰ ਦੇ "ਗਰਮ ਪਾਣੀਆਂ" ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ;ਇਸਨੇ ਇੱਕ ਪੈਨ-ਸਲਾਵਿਕ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੀਤੀ ਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ ਅਤੇ ਇਸਲਈ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ।ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਰੂਸ ਨੂੰ "ਗਰਮ ਪਾਣੀਆਂ" ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਅਖੰਡਤਾ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸਨੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਅਖੰਡਤਾ ਦੇ ਸੰਭਵ ਨਾ ਹੋਣ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੈਕਅੱਪ ਯੋਜਨਾ ਵਜੋਂ ਗ੍ਰੀਸ ਦੇ ਸੀਮਤ ਵਿਸਥਾਰ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਵੀ ਕੀਤਾ ਸੀ।ਫਰਾਂਸ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਲੇਵੈਂਟ (ਅੱਜ ਦੇ ਲੇਬਨਾਨ, ਸੀਰੀਆ ਅਤੇ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ) ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।[5]ਹੈਬਸਬਰਗ ਸ਼ਾਸਿਤ ਆਸਟ੍ਰੀਆ- ਹੰਗਰੀ ਨੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕੀਤੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਦੋਵੇਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਬਹੁ-ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਕ ਦੇ ਪਤਨ ਨਾਲ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਹੈਬਸਬਰਗਜ਼ ਨੇ ਬੋਸਨੀਆ, ਵੋਜਵੋਡੀਨਾ ਅਤੇ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਹੋਰ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆਈ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀਆਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਰਬੀ ਪਰਜਾ ਨੂੰ ਜਵਾਬਦੇਹੀ ਵਜੋਂ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਓਟੋਮੈਨ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦੇਖੀ।ਇਟਲੀ ਦਾ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਉਦੇਸ਼ ਐਡਰਿਆਟਿਕ ਸਾਗਰ ਤੱਕ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਵੱਡੀ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨਾ ਜਾਪਦਾ ਹੈ।ਜਰਮਨ ਸਾਮਰਾਜ , ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ, "ਡਰੈਂਗ ਨਾਚ ਓਸਟੇਨ" ਨੀਤੀ ਦੇ ਤਹਿਤ, ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਅਸਲ ਕਾਲੋਨੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸਦੀ ਅਖੰਡਤਾ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦਾ ਸੀ।19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਅਤੇ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਅਤੇ ਗ੍ਰੀਸ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਅਤੇ ਥਰੇਸ ਲਈ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕੀਤਾ।ਨਸਲੀ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਨਸਲੀ ਬੁਲਗਾਰਾਂ ਦੇ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ "ਹੇਲੇਨਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ" ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਦਾ "ਬੁਲਗਾਰੀਕਰਣ" (ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਦਾ ਉਭਾਰ) ਮੰਗਿਆ।ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਸਲੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਲਈ ਓਟੋਮੈਨ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਬੇਨਿਯਮੀਆਂ ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ।1904 ਤੋਂ, ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਯੂਨਾਨੀ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਬੈਂਡਾਂ ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜ (ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼) ਵਿਚਕਾਰ ਘੱਟ-ਤੀਬਰਤਾ ਵਾਲਾ ਯੁੱਧ ਹੋਇਆ।ਜੁਲਾਈ 1908 ਦੀ ਯੰਗ ਤੁਰਕ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸਥਿਤੀ ਬਹੁਤ ਬਦਲ ਗਈ।[6]
▲
●
1911 Jan 1

ਪ੍ਰੀ-ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਸੰਧੀਆਂ

Balkans
ਬਾਲਕਨ ਰਾਜਾਂ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਗੱਲਬਾਤ 1911 ਦੇ ਅਖੀਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਸਭ ਗੁਪਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਸੰਧੀਆਂ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਸੰਮੇਲਨਾਂ ਨੂੰ 24-26 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਲੇ ਮੈਟਿਨ, ਪੈਰਿਸ, ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਅਨੁਵਾਦਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ [7] ਅਪ੍ਰੈਲ 1911 ਵਿੱਚ, ਯੂਨਾਨ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਇਲੇਉਥੇਰੀਓਸ ਵੇਨੀਜ਼ੇਲੋਸ ਦੀ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਅਤੇ ਫਾਰਮ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਗਠਜੋੜ ਬੇਕਾਰ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈਆਂ ਦੁਆਰਾ ਗ੍ਰੀਕ ਫੌਜ ਦੀ ਤਾਕਤ 'ਤੇ ਰੱਖੇ ਗਏ ਸ਼ੱਕ ਦੇ ਕਾਰਨ।[7] ਉਸ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਦਸੰਬਰ 1911 ਵਿੱਚ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਨੇ ਰੂਸ ਦੀ ਸਖਤ ਨਿਗਰਾਨੀ ਹੇਠ ਇੱਕ ਗਠਜੋੜ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਗੱਲਬਾਤ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤੀ ਦਿੱਤੀ।ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਧੀ 'ਤੇ 29 ਫਰਵਰੀ/13 ਮਾਰਚ 1912 ਨੂੰ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਸਰਬੀਆ ਨੇ "ਪੁਰਾਣੇ ਸਰਬੀਆ" ਤੱਕ ਵਿਸਥਾਰ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਿਲਾਨ ਮਿਲੋਵਾਨੋਵਿਚ ਨੇ 1909 ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਹਮਰੁਤਬਾ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ, "ਜਦ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਸਾਡੇ ਕਰੋਟਸ ਅਤੇ ਸਲੋਵੇਨਜ਼ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਮਾਮੂਲੀ ਹੋਵੇਗਾ।ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੇਠ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਖੇਤਰ ਦੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।1909 ਵਿੱਚ ਉਸ ਵੇਲੇ ਦੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ ਜਨਰਲ ਸਟੀਫਨ ਪਪ੍ਰੀਕੋਵ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ, "ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੱਲ੍ਹ, ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੁੱਦਾ ਫਿਰ ਮੈਸੇਡੋਨੀਅਨ ਸਵਾਲ ਹੋਵੇਗਾ। ਜਾਂ ਬਾਲਕਨ ਰਾਜਾਂ ਦੀ ਘੱਟ ਸਿੱਧੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ"।ਆਖਰੀ ਪਰ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਨਹੀਂ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਵੰਡਾਂ ਨੂੰ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਜੋ ਯੁੱਧ ਦੇ ਜੇਤੂ ਨਤੀਜੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਟੋਮੈਨ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਰੋਡੋਪੀ ਪਹਾੜਾਂ ਅਤੇ ਸਟ੍ਰੀਮੋਨਾ ਨਦੀ ਦੇ ਪੂਰਬ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਵੇਗਾ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਸਰਬੀਆ ਮਾਊਂਟ ਸਕਾਰਦੂ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਲਵੇਗਾ।ਗ੍ਰੀਸ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿਚਕਾਰ ਗਠਜੋੜ ਸਮਝੌਤਾ ਅੰਤ ਵਿੱਚ 16/29 ਮਈ 1912 ਨੂੰ ਓਟੋਮਨ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਕਿਸੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵੰਡ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।[7] 1912 ਦੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਗ੍ਰੀਸ ਨੇ ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਨਾਲ "ਜੈਂਟਲਮੈਨਜ਼ ਐਗਰੀਮੈਂਟ" ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ।ਇਸ ਤੱਥ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਸਰਬੀਆ ਨਾਲ ਗਠਜੋੜ ਸਮਝੌਤੇ ਦਾ ਖਰੜਾ 22 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਯੁੱਧ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਇੱਕ ਰਸਮੀ ਸਮਝੌਤਾ ਕਦੇ ਵੀ ਦਸਤਖਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਯੂਨਾਨ ਕੋਲ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨਾਲ ਲੜਨ ਦੇ ਸਾਂਝੇ ਕਾਰਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੋਈ ਖੇਤਰੀ ਜਾਂ ਹੋਰ ਵਚਨਬੱਧਤਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਸਨ।ਅਪ੍ਰੈਲ 1912 ਵਿੱਚ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨਾਲ ਜੰਗ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਨੂੰ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਸਮੇਤ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ ਕੀਤਾ।ਗ੍ਰੀਸ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸੱਜਣ ਦਾ ਸਮਝੌਤਾ ਜਲਦੀ ਹੀ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।ਸਤੰਬਰ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਗਠਜੋੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[7] ਸਤੰਬਰ 1912 ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ ਸਰਬੀਆ, ਗ੍ਰੀਸ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਨਾਲ ਰਸਮੀ-ਲਿਖਤ ਗਠਜੋੜ ਕਰ ​​ਲਿਆ ਸੀ।ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਰਸਮੀ ਗੱਠਜੋੜ 'ਤੇ ਵੀ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਗ੍ਰੀਕੋ-ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੀਨ ਅਤੇ ਗ੍ਰੀਕੋ-ਸਰਬੀਅਨ ਸਮਝੌਤੇ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜ਼ੁਬਾਨੀ "ਜੈਂਟੇਨੇਗਰੋ ਸਮਝੌਤੇ" ਸਨ।ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਬਾਲਕਨ ਲੀਗ ਦੇ ਗਠਨ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ।
▲
●
1912 ਦੀ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਵਿਦਰੋਹ
ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਆਜ਼ਾਦ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਕੋਪਜੇ। ©General Directorate of Archives of Albania
1912 Jan 1 - Aug

1912 ਦੀ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਵਿਦਰੋਹ

Skopje, North Macedonia

1912 ਦੀ ਅਲਬਾਨੀਆਈ ਵਿਦਰੋਹ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਲਬਾਨੀਆਈ ਜੰਗ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਲਬਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਆਖਰੀ ਬਗ਼ਾਵਤ ਸੀ ਅਤੇ ਜਨਵਰੀ ਤੋਂ ਅਗਸਤ 1912 ਤੱਕ ਚੱਲੀ ਸੀ [। 100] ਬਗ਼ਾਵਤ ਦਾ ਅੰਤ ਉਦੋਂ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਓਟੋਮਨ ਸਰਕਾਰ ਬਾਗੀਆਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਈ। 4 ਸਤੰਬਰ 1912 ਨੂੰ ਮੰਗਾਂ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮੁਸਲਿਮ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਾਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਦੇ ਸਨ।

▲
●
ਬਾਲਕਨ ਲੀਗ
ਮਿਲਟਰੀ ਅਲਾਇੰਸ ਪੋਸਟਰ, 1912. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Mar 13

ਬਾਲਕਨ ਲੀਗ

Balkans
ਉਸ ਸਮੇਂ, ਬਾਲਕਨ ਰਾਜ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਜੋ ਕਿ ਦੋਵੇਂ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਨ, ਅਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਸਨ, ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋ ਕੇ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਨਗੇ।ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫੌਜ ਗਠਜੋੜ ਦੀ ਮੋਹਰੀ ਫੌਜ ਸੀ।ਇਹ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿੱਖਿਅਤ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੈਸ ਫੌਜ ਸੀ, ਜੋ ਸ਼ਾਹੀ ਫੌਜ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਸੀ।ਇਹ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਥ੍ਰੇਸੀਅਨ ਮੋਰਚੇ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇਗਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਮੋਰਚਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੋਵੇਗਾ।ਸਰਬੀਆਈ ਫੌਜ ਮੈਸੇਡੋਨੀਅਨ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰੇਗੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਸ਼ਕਤੀਹੀਣ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਯੂਨਾਨ ਨੂੰ ਬਾਲਕਨ ਲੀਗ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਅਤੇ ਏਜੀਅਨ ਸਾਗਰ ਉੱਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਲਈ, ਔਟੋਮਨ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਤੋਂ ਕੱਟਣ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ।13/26 ਸਤੰਬਰ 1912 ਨੂੰ, ਥਰੇਸ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਲਾਮਬੰਦੀ ਨੇ ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੂੰ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਲਾਮਬੰਦੀ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦੇਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।17/30 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ ਗ੍ਰੀਸ ਨੇ ਵੀ ਲਾਮਬੰਦੀ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ।25 ਸਤੰਬਰ/8 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ, ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿਰੁੱਧ ਜੰਗ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ, ਜਦੋਂ ਸਰਹੱਦੀ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਗੱਲਬਾਤ ਅਸਫਲ ਹੋ ਗਈ।30 ਸਤੰਬਰ/13 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ, ਸਰਬੀਆ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਅਤੇ ਗ੍ਰੀਸ ਦੇ ਰਾਜਦੂਤਾਂ ਨੇ ਓਟੋਮਾਨ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਅਲਟੀਮੇਟਮ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਸੋਫੀਆ, ਬੇਲਗ੍ਰੇਡ ਅਤੇ ਏਥਨਜ਼ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਰਾਜਦੂਤਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲੈ ਲਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਬਲਗੇਰੀਅਨ, ਸਰਬੀਆਈ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਡਿਪਲੋਮੈਟਾਂ ਨੇ ਅਕਤੂਬਰ 4/17 1912 ਨੂੰ ਜੰਗ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ।
▲
●
ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਸਥਿਤੀ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Oct 1

ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਸਥਿਤੀ

Edirne, Edirne Merkez/Edirne,
ਤਿੰਨ ਸਲਾਵਿਕ ਸਹਿਯੋਗੀ ( ਬੁਲਗਾਰੀਆ , ਸਰਬੀਆ, ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ) ਨੇ ਆਪਣੇ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਗੁਪਤ ਬੰਦੋਬਸਤਾਂ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਰੂਸੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਹੇਠ ( ਯੂਨਾਨ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ) ਦੇ ਅਧੀਨ, ਆਪਣੇ ਯੁੱਧ ਯਤਨਾਂ ਦਾ ਤਾਲਮੇਲ ਕਰਨ ਲਈ ਵਿਆਪਕ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ।ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਅਤੇ ਥਰੇਸ ਵਿੱਚ ਸੈਂਡਜਾਕ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਥੀਏਟਰ ਵਿੱਚ ਹਮਲਾ ਕਰਨਗੇ।ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ।ਇਸਦੀ ਲਗਭਗ 26 ਮਿਲੀਅਨ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਨੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪੂਲ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਤਿੰਨ-ਚੌਥਾਈ ਹਿੱਸਾ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਏਸ਼ੀਆਈ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦੁਆਰਾ ਆਉਣੀ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਏਜੀਅਨ ਵਿੱਚ ਤੁਰਕੀ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਜਲ ਸੈਨਾਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜਾਈਆਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਸੀ।ਯੁੱਧ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਤਿੰਨ ਫੌਜੀ ਮੁੱਖ ਦਫਤਰਾਂ ਨੂੰ ਸਰਗਰਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ: ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵਿੱਚ ਥ੍ਰੇਸੀਅਨ ਹੈੱਡਕੁਆਰਟਰ, ਸਲੋਨੀਕਾ ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ ਹੈੱਡਕੁਆਰਟਰ, ਅਤੇ ਸਕੋਪਜੇ ਵਿੱਚ ਵਰਦਾਰ ਹੈੱਡਕੁਆਰਟਰ, ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ, ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਅਤੇ ਸਰਬੀਅਨਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ।ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤੀਆਂ ਉਪਲਬਧ ਫੌਜਾਂ ਇਹਨਾਂ ਮੋਰਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ।ਛੋਟੀਆਂ ਸੁਤੰਤਰ ਇਕਾਈਆਂ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਅਲਾਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਆਦਾਤਰ ਭਾਰੀ ਕਿਲਾਬੰਦੀ ਵਾਲੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ।
▲
●
1912
ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਜੰਗornament
ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Oct 8

ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ

Shkodra, Albania
ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ 8 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਜੰਗ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਦੇਸ਼ ਸੀ।[9] ਇਸਦਾ ਮੁੱਖ ਜ਼ੋਰ ਨੋਵੀ ਪਜ਼ਾਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਸ਼ਕੋਦਰਾ ਵੱਲ ਸੀ।ਬਾਕੀ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਸਾਂਝਾ ਅਲਟੀਮੇਟਮ ਦੇਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਬਾਅਦ ਜੰਗ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
▲
●
ਕਰਦਜ਼ਲੀ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਤੋਂ ਕਰਦਜ਼ਲੀ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Oct 21

ਕਰਦਜ਼ਲੀ ਦੀ ਲੜਾਈ

Kardzhali, Bulgaria
ਯੁੱਧ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ, 18 ਅਕਤੂਬਰ 1912, ਡੇਲੋਵ ਦੀ ਟੁਕੜੀ ਚਾਰ ਕਾਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਹੱਦ ਦੇ ਪਾਰ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਵਧੀ।ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਕੋਵਾਨਸਿਲਰ (ਅਜੋਕਾ ਦਿਨ: ਪਚੇਲਾਰੋਵੋ) ਅਤੇ ਗੋਕਲੇਮੇਜ਼ਲਰ (ਅਜੋਕਾ ਦਿਨ: ਸਟ੍ਰੀਮਟਸੀ) ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕਰਦਜ਼ਲੀ ਵੱਲ ਚੱਲ ਪਏ।ਯਾਵਰ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਟੁਕੜੀ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।ਗੁਮੁਲਜਿਨਾ ਵੱਲ ਆਪਣੀ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਹਾਸਕੋਵੋ ਟੁਕੜੀ ਨੇ ਥਰੇਸ ਅਤੇ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਚਾਰ ਨੂੰ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ।ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ, ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਯਾਵਰ ਪਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਦੇ ਕਰਦਜ਼ਲੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨਹੀਂ ਭੇਜੀ।[17] ਇਸ ਹੁਕਮ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸ ਕੋਲ 9 ਟੈਬਰ ਅਤੇ 8 ਬੰਦੂਕਾਂ ਸਨ।[16]ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ 19 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਹਾਈ ਕਮਾਂਡ (ਜਨਰਲ ਇਵਾਨ ਫਿਚੇਵ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸਰਗਰਮ ਫੌਜ ਦਾ ਹੈੱਡਕੁਆਰਟਰ) ਨੇ ਜਨਰਲ ਇਵਾਨੋਵ ਨੂੰ ਹਾਸਕੋਵੋ ਡਿਟੈਚਮੈਂਟ ਦੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਨੂੰ ਜੋਖਮ ਭਰਿਆ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਦੂਜੀ ਫੌਜ ਦੇ ਕਮਾਂਡਰ ਨੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਆਪਣੇ ਆਦੇਸ਼ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਲਏ ਅਤੇ ਡੇਲੋਵ ਨੂੰ ਕਾਰਵਾਈ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਿੱਤੀ।[15] ਟੁਕੜੀ 20 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਦੀ ਰਹੀ।ਤੇਜ਼ ਮੀਂਹ ਅਤੇ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀ ਹੌਲੀ ਗਤੀ ਕਾਰਨ ਮਾਰਚ ਹੌਲੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਦੇ ਪੁਨਰਗਠਿਤ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਕਰਦਜ਼ਲੀ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਉਚਾਈਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਸਨ।[18]21 ਅਕਤੂਬਰ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਯਾਵਰ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਕਸਬੇ ਦੇ ਬਾਹਰੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਕੀਤੀ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਉੱਤਮ ਤੋਪਖਾਨੇ ਅਤੇ ਸੰਗੀਨਾਂ 'ਤੇ ਹਮਲਿਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹਾਸਕੋਵੋ ਡਿਟੈਚਮੈਂਟ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਪਛਾੜ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਛਾੜਨ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਉਸੇ ਦਿਸ਼ਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਲਈ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਹਥਿਆਰ ਅਤੇ ਸਾਜ਼ੋ-ਸਾਮਾਨ ਛੱਡ ਕੇ ਅਰਦਾ ਨਦੀ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣਾ ਪਿਆ।16:00 ਵਜੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਕਰਦਜ਼ਲੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ।[19]ਕਿਰਕਾਲੀ ਦੀ ਲੜਾਈ 21 ਅਕਤੂਬਰ 1912 ਨੂੰ ਹੋਈ, ਜਦੋਂ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਹਾਸਕੋਵੋ ਡਿਟੈਚਮੈਂਟ ਨੇ ਯਾਵਰ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਓਟੋਮੈਨ ਕਰਕਾਲੀ ਡਿਟੈਚਮੈਂਟ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਪੱਕੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਰਦਜ਼ਲੀ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਰੋਡੋਪਜ਼ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ।ਹਾਰੇ ਹੋਏ ਓਟੋਮੈਨ ਮੇਸਟਨਲੀ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ ਜਦੋਂ ਕਿ ਹਾਸਕੋਵੋ ਡਿਟੈਚਮੈਂਟ ਨੇ ਅਰਦਾ ਦੇ ਨਾਲ ਰੱਖਿਆ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ।ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਐਡਰੀਅਨੋਪਲ ਅਤੇ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵੱਲ ਵਧਣ ਵਾਲੀਆਂ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜਾਂ ਦਾ ਅਗਲਾ ਹਿੱਸਾ ਅਤੇ ਪਿਛਲਾ ਹਿੱਸਾ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੋ ਗਿਆ।
▲
●
ਕਿਰਕ ਕਿਲਿਸ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਜ਼ਨਗ੍ਰਾਡ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦਾ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ। ©Anonymous
1912 Oct 22 - Oct 24

ਕਿਰਕ ਕਿਲਿਸ ਦੀ ਲੜਾਈ

Kırklareli, Turkey
ਕਿਰਕ ਕਿਲਿਸ ਦੀ ਲੜਾਈ 24 ਅਕਤੂਬਰ 1912 ਨੂੰ ਹੋਈ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜ ਨੇ ਪੂਰਬੀ ਥਰੇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਕਰਕਲੇਰੇਲੀ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਝੜਪਾਂ ਕਸਬੇ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਕਈ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਸਨ।ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਹਮਲੇ ਅਟੱਲ ਸਨ ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।10 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਓਟੋਮਨ ਫ਼ੌਜ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੂੰ ਵੰਡਣ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ ਪਰ ਪਹਿਲੀ ਸੋਫ਼ੀਅਨ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਪ੍ਰੇਸਲਾਵ ਬ੍ਰਿਗੇਡਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਚਾਰਜ ਦੁਆਰਾ ਇਸਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਪੂਰੇ ਕਸਬੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੂਨੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਕਿਰਕ ਕਿਲੀਸੇ (ਲੋਜ਼ੈਨਗ੍ਰਾਡ) ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ।ਕਸਬੇ ਦੀ ਮੁਸਲਿਮ ਤੁਰਕੀ ਆਬਾਦੀ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵੱਲ ਭੱਜ ਗਿਆ।ਜਿੱਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਯੁੱਧ ਮੰਤਰੀ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਮਿਲਰੈਂਡ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫੌਜ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੋਰ ਯੂਰਪੀਅਨ ਫੌਜ ਨਾਲੋਂ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਲਈ 100,000 ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦੇਵੇਗਾ।[26]
▲
●
ਪੇਂਟੇ ਪਿਗਾਡੀਆ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Oct 22 - Oct 30

ਪੇਂਟੇ ਪਿਗਾਡੀਆ ਦੀ ਲੜਾਈ

Pente Pigadia, Greece
ਏਪੀਰਸ ਦੀ ਫੌਜ ਨੇ 6 ਅਕਤੂਬਰ ਦੀ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਆਰਟਾ ਦੇ ਪੁਲ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਓਟੋਮੈਨ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕੀਤਾ, ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਗ੍ਰੀਬੋਵੋ ਦੀਆਂ ਉਚਾਈਆਂ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।9 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ, ਔਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਗ੍ਰੀਬੋਵੋ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦਿਆਂ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, 10-11 ਅਕਤੂਬਰ ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਆਰਟਾ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੁੜ ਸੰਗਠਿਤ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਫਿਲਪੀਪੀਆਡਾ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਹਮਲਾਵਰ ਕਾਰਵਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।19 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ, ਏਪੀਰਸ ਦੀ ਫੌਜ ਨੇ ਯੂਨਾਨੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੇ ਆਇਓਨੀਅਨ ਸਕੁਐਡਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਪ੍ਰੀਵੇਜ਼ਾ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ;21 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ।[20]ਪ੍ਰੀਵੇਜ਼ਾ ਦੇ ਪਤਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਏਸਾਦ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੈੱਡਕੁਆਰਟਰ ਪੇਂਟੇ ਪਿਗਾਡੀਆ (ਬੇਸ਼ਪਿਨਾਰ) ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਵੇਨੇਸ਼ੀਅਨ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਉਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਮੁਰੰਮਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਵਧਾਉਣ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਯਾਨੀਆ ਵੱਲ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਦੋ ਵੱਡੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਜਦਕਿ ਸਥਾਨਕ ਚਾਮ ਅਲਬਾਨੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਮਿਲੀਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਕਰਦਾ ਸੀ।[21] 22 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ, ਤੀਸਰੀ ਇਵਜ਼ੋਨ ਬਟਾਲੀਅਨ ਅਤੇ ਪਹਿਲੀ ਮਾਊਂਟੇਨ ਬੈਟਰੀ ਨੇ ਐਨੋਜੀਓ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਗੌਰਾ ਹਾਈਟ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ।10ਵੀਂ ਇਵਜ਼ੋਨ ਬਟਾਲੀਅਨਾਂ ਨੇ ਸਕਲੀਵਾਨੀ ਪਿੰਡ (ਕਿਪੋਸ ਦੀ ਉਚਾਈ) ਦੇ ਦੱਖਣ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਅਤੇ ਪਿਗਾਡੀਆ ਪਿੰਡ ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਲੱਕਾ ਉਚਾਈ 'ਤੇ ਸਥਿਤੀਆਂ ਸੰਭਾਲੀਆਂ।[22]22 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ 10:30 ਵਜੇ, ਓਟੋਮੈਨ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨੇ ਯੂਨਾਨੀ ਅਹੁਦਿਆਂ 'ਤੇ ਬੰਬਾਰੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਨੋਜੀਓ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਪੱਛਮੀ ਯੂਨਾਨੀ ਫਲੈਂਕ 'ਤੇ ਤਾਇਨਾਤ ਪੰਜ ਬਟਾਲੀਅਨਾਂ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਓਟੋਮੈਨ ਫੋਰਸ।ਔਟੋਮੈਨ ਹਮਲਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭਿਆਨਕ ਝੜਪਾਂ ਹੋਈਆਂ ਜੋ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆਪਣੇ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈਆਂ।ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਖੇਤਰੀ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦੇ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈ, ਯੂਨਾਨੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਚਾਰ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਦੋ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਏ।[22]23 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ 10:00 ਵਜੇ, ਏਟੋਰਾਚੀ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਤੋਂ ਆ ਰਹੀ ਇੱਕ ਓਟੋਮੈਨ ਬਟਾਲੀਅਨ ਨੇ ਬ੍ਰਿਆਸਕੋਵੋ ਦੀ ਉਚਾਈ 1495 'ਤੇ ਅਚਾਨਕ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਏਪੀਰਸ ਦੀ ਫੌਜ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਤੋੜਨਾ ਸੀ।10ਵੀਂ ਇਵਜ਼ੋਨ ਬਟਾਲੀਅਨ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਅਤੇ ਤੀਸਰੀ ਈਵਜ਼ੋਨ ਬਟਾਲੀਅਨ ਦੀ ਦੂਜੀ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮੈਦਾਨ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ।ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਫਿਰ ਇੱਕ ਸਫਲ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਟੋਮਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਰੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਜ਼ਖਮੀਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।ਐਨੋਜੀਓ 'ਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੂਰਬੀ ਯੂਨਾਨੀ ਫਲੈਂਕ 'ਤੇ ਓਟੋਮਨ ਧੱਕਾ ਖੇਤਰ ਦੇ ਕਠੋਰ ਭੂਮੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[23]ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਬਰਫ਼ਬਾਰੀ ਨੇ ਔਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੇ 30 ਅਕਤੂਬਰ ਤੱਕ ਚੱਲੀਆਂ ਝੜਪਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਮੈਦਾਨ ਰੱਖਿਆ।[24] ਆਪਣੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣ 'ਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਪੇਸਟਾ ਪਿੰਡ ਵੱਲ ਵਾਪਸ ਚਲੇ ਗਏ।[25] ਪੇਂਟੇ ਪਿਗਾਡੀਆ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਯੂਨਾਨੀ ਮੌਤਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 26 ਮਰੇ ਅਤੇ 222 ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ।[24]
▲
●
ਸਰੰਤਪੋਰੋ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Oct 22 - Oct 23

ਸਰੰਤਪੋਰੋ ਦੀ ਲੜਾਈ

Sarantaporo, Greece
ਸਾਰੰਤਪੋਰੋ ਦੀ ਲੜਾਈ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਕ੍ਰਾਊਨ ਪ੍ਰਿੰਸ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਯੂਨਾਨੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਅਤੇ ਜਨਰਲ ਹਸਨ ਤਹਸੀਨ ਪਾਸ਼ਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਓਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜੀ ਗਈ ਪਹਿਲੀ ਵੱਡੀ ਲੜਾਈ ਸੀ।ਲੜਾਈ ਉਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਨੇ ਸਾਰਤਾਪੋਰੋ ਪਾਸ 'ਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਲਾਈਨ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਥੈਸਲੀ ਨੂੰ ਕੇਂਦਰੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ।ਇਸ ਦੇ ਬਚਾਅ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਅਭੁੱਲ ਸਮਝੇ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਗ੍ਰੀਕ ਫੌਜਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਸਮੂਹ ਪਾਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਿਹਾ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਸਹਾਇਕ ਯੂਨਿਟਾਂ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫਲੈਂਕਸ ਨੂੰ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ।ਔਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦੇ ਡਰੋਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਲਾਈਨ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।ਸਾਰਤਾਪੋਰੋ ਵਿਖੇ ਯੂਨਾਨੀ ਜਿੱਤ ਨੇ ਸਰਵੀਆ ਅਤੇ ਕੋਜ਼ਾਨੀ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਦਾ ਰਾਹ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ।
▲
●
ਕੁਮਾਨੋਵੋ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਕੁਮਾਨੋਵੋ, 1912 ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ ਪਿੰਡ ਤਬਨੋਵਸੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹਸਪਤਾਲ। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Oct 23 - Oct 24

ਕੁਮਾਨੋਵੋ ਦੀ ਲੜਾਈ

Kumanovo, North Macedonia
ਕੁਮਾਨੋਵੋ ਦੀ ਲੜਾਈ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਲੜਾਈ ਸੀ।ਇਹ ਜੰਗ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਕੋਸੋਵੋ ਵਿਲਾਇਤ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਰਬੀਆਈ ਜਿੱਤ ਸੀ।ਇਸ ਹਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜ ਨੇ ਖੇਤਰ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਮਨੁੱਖੀ ਸ਼ਕਤੀ (ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਉਜਾੜੇ ਦੇ ਕਾਰਨ) ਅਤੇ ਯੁੱਧ ਸਮੱਗਰੀ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਝੱਲਣਾ ਪਿਆ।[27]ਓਟੋਮੈਨ ਵਰਦਾਰ ਫੌਜ ਨੇ ਯੋਜਨਾ ਅਨੁਸਾਰ ਲੜਾਈ ਲੜੀ, ਪਰ ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਸ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਹਾਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਜ਼ੇਕੀ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅਚਾਨਕ ਹਮਲੇ ਨਾਲ ਸਰਬੀਆਈ ਕਮਾਂਡ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਉੱਤਮ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਗਲਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਕੁਮਾਨੋਵੋ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤਾ।[28] ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਸਰਬੀਆਈ ਕਮਾਂਡ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਤਿਆਰੀਆਂ ਦੇ ਲੜਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਹਾਰੇ ਹੋਏ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਕੋਲ ਪਿਛਲੇ ਏਕੇਲੋਨ ਦੀਆਂ ਤਾਜ਼ਾ ਫੌਜਾਂ ਉਪਲਬਧ ਸਨ। ਕਾਰਵਾਈਲੜਾਈ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ, ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਅਜੇ ਵੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਹ ਕਮਜ਼ੋਰ ਓਟੋਮੈਨ ਇਕਾਈਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਦੁਸ਼ਮਣ ਫੌਜਾਂ ਓਵਚੇ ਪੋਲ 'ਤੇ ਸਨ।[28]ਫਿਰ ਵੀ, ਕੁਮਾਨੋਵੋ ਦੀ ਲੜਾਈ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਯੁੱਧ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਿਰਣਾਇਕ ਕਾਰਕ ਸੀ।ਇੱਕ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਯੁੱਧ ਲਈ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਅਸਫਲ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਵਰਦਾਰ ਫੌਜ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਗੁਆ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਨਾਤੋਲੀਆ ਤੋਂ ਸਪਲਾਈ ਰੂਟ ਕੱਟ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ।[28]ਵਰਦਾਰ ਆਰਮੀ ਵਰਦਾਰ ਨਦੀ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਸਕੋਪਜੇ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰੀਲੇਪ ਵੱਲ ਸਾਰੇ ਰਸਤੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਿਆ ਸੀ।ਪਹਿਲੀ ਫੌਜ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਅਤੇ 26 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਸਕੋਪਜੇ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਈ।ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ, ਇਸਨੂੰ ਮੋਰਾਵਾ ਡਿਵੀਜ਼ਨ II ਦੁਆਰਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​​​ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਬਾਕੀ ਦੀ ਤੀਜੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਪੱਛਮੀ ਕੋਸੋਵੋ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉੱਤਰੀ ਅਲਬਾਨੀਆ ਰਾਹੀਂ ਐਡਰਿਆਟਿਕ ਤੱਟ ਵੱਲ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ।ਦੂਸਰੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਏਡਰਿਅਨੋਪਲ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਵਿੱਚ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪਹਿਲੀ ਫੌਜ ਪ੍ਰੀਲੇਪ ਅਤੇ ਬਿਟੋਲਾ ਵੱਲ ਇੱਕ ਅਪਰਾਧ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।[29]
▲
●
Scutari ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ
ਓਟੋਮੈਨ ਦੇ ਝੰਡੇ ਨੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ ਕਿੰਗ ਨਿਕੋਲਸ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕੀਤਾ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Oct 28 - 1913 Apr 23

Scutari ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ

Shkodër, Albania
ਸਕੁਟਾਰੀ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ 28 ਅਕਤੂਬਰ 1912 ਨੂੰ ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਹਮਲਾ ਪ੍ਰਿੰਸ ਡੈਨੀਲੋ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਸਖਤ ਵਿਰੋਧ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੰਘਰਸ਼ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰਬੀਆਈ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਰਾਡੋਮੀਰ ਵੇਸ਼ੋਵਿਕ, ਇੱਕ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੀਨ ਸੈਨਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੇ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਦੋ ਵਾਰ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, [30] ਜਿਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਓਬਿਲਿਕ ਮੈਡਲ ਅਤੇ ਬ੍ਰਡਨਜੋਲਟ ਦਾ ਨਾਈਟ ਉਪਨਾਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।ਸਕੁਟਾਰੀ ਦੇ ਤੁਰਕੀ ਅਤੇ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹਸਨ ਰਿਜ਼ਾ ਪਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ, ਐਸਦ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਕੀਤੀ।ਲਗਭਗ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੱਕ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਜਾਰੀ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 30 ਜਨਵਰੀ 1913 ਨੂੰ ਦੋ ਓਟੋਮੈਨ ਨੇਤਾਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਮਤਭੇਦ ਵਧ ਗਏ, ਜਦੋਂ ਐਸਾਦ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਨੌਕਰਾਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਕੇ ਰਿਜ਼ਾ ਪਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ।[31] ਇਹ ਹਮਲਾ ਉਦੋਂ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਰਿਜ਼ਾ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਰਾਤ ਦੇ ਖਾਣੇ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਐਸਦ ਦੇ ਘਰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਐਸਦ ਪਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸਕੁਟਾਰੀ ਵਿਖੇ ਤੁਰਕੀ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦੇ ਪੂਰੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ।[32] ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਲਗਾਤਾਰ ਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਦੋ ਆਦਮੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਮਤਭੇਦ।ਰਿਜ਼ਾ ਪਾਸ਼ਾ ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਐਸਦ ਪਾਸ਼ਾ ਰੂਸੀਆਂ ਦੇ ਸਲਾਹਕਾਰ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਗੁਪਤ ਗੱਲਬਾਤ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਰਥਕ ਸੀ।ਐਸਦ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਲਬਾਨੀਆ ਦਾ ਰਾਜਾ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਦੀ ਕੀਮਤ ਵਜੋਂ ਸਕੂਟਾਰੀ ਨੂੰ ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆਂ ਨੂੰ ਸੌਂਪਣਾ ਸੀ।[32]ਘੇਰਾਬੰਦੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਫਰਵਰੀ ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਰਹੀ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਵਧ ਗਈ ਜਦੋਂ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਦੇ ਰਾਜਾ ਨਿਕੋਲਾ ਨੂੰ ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਦੇ ਸਰਦਾਰਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵਫ਼ਦ ਮਿਲਿਆ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ 3,000 ਸੈਨਿਕਾਂ ਨਾਲ ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ ਫੌਜਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸਵੈ-ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।ਇਸ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਜੁਬਾਨੀ - ਡਾਟ-ਏਜ ਟਾਵਰ ਦੇ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਕੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ।[33]ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੋਂਟੇਂਗਰੋ ਨੇ ਅਪ੍ਰੈਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ, ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬੰਦਰਗਾਹਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਕਿ 10 ਅਪ੍ਰੈਲ ਨੂੰ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ 14 ਮਈ 1913 ਤੱਕ ਚੱਲਿਆ। [34] ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਲਗਭਗ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ 21 ਅਪ੍ਰੈਲ 1913 ਨੂੰ, ਏਸਾਦ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ ਜਨਰਲ ਵੁਕੋਟਿਕ ਨੂੰ ਸੌਂਪਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰਤ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ।23 ਅਪ੍ਰੈਲ ਨੂੰ, ਐਸਦ ਪਾਸ਼ਾ ਦੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਭਾਰੀ ਤੋਪਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਪੂਰੇ ਫੌਜੀ ਸਨਮਾਨਾਂ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਅਤੇ ਸਾਜ਼ੋ-ਸਾਮਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਹਿਰ ਛੱਡਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।ਉਸਨੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ ਕਿੰਗ ਤੋਂ £10,000 ਸਟਰਲਿੰਗ ਦੀ ਰਕਮ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[35]ਏਸਾਦ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਸਕੂਟਾਰੀ ਨੂੰ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਦੇ ਸਪੁਰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਭਾਵ ਜਦੋਂ ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ ਸਰਬੀਆ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੀ ਕਿ ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਨੂੰ ਸਕੂਟਾਰੀ ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਦੇਣਗੀਆਂ।ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਐਸਾਦ ਪਾਸ਼ਾ ਅਲਬਾਨੀਆ ਦੇ ਨਵੇਂ ਰਾਜ ਲਈ ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਿਹਾ, ਜੋ ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਅਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਕੁਟਾਰੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੇਗਾ।[36]ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਦੁਆਰਾ ਸਕੁਟਾਰੀ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਅਲਬਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆਈ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਰੁਕਾਵਟ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਨਵੰਬਰ 1912 ਤੱਕ, ਅਲਬਾਨੀਆ ਨੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਪਰ ਅਜੇ ਤੱਕ ਕਿਸੇ ਦੁਆਰਾ ਮਾਨਤਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਸਰਬੀਆਈ ਫੌਜ ਨੇ ਆਖਰਕਾਰ ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਮੱਧ ਅਲਬਾਨੀਆ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸੇ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਵਲੋਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਰੁਕਿਆ।ਸਰਬੀਆਈ ਵੀ ਅਲਬਾਨੀਆ ਦੇ ਬਚੇ ਹੋਏ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਵਰਦਾਰ ਦੀ ਫੌਜ ਦੇ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹੇ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਰਹੇ।[37]
▲
●
ਲੂਲੇ ਬਰਗਾਸ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Oct 28 - Nov 2

ਲੂਲੇ ਬਰਗਾਸ ਦੀ ਲੜਾਈ

Lüleburgaz, Kırklareli, Türkiy
ਪੈਟਰਾ - ਸੇਲੀਓਲੂ - ਗੇਕੇਨਲੀ ਲਾਈਨ 'ਤੇ ਤੇਜ਼ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਜਿੱਤ ਅਤੇ ਕਿਰਕ ਕਿਲਿਸ (ਕਰਕਲੇਰੇਲੀ) 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਓਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਪੂਰਬ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਗੜਬੜੀ ਵਿੱਚ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈਆਂ।ਜਨਰਲ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਦੂਜੀ ਫੌਜ।ਨਿਕੋਲਾ ਇਵਾਨੋਵ ਨੇ ਐਡਰਿਅਨੋਪਲ (ਐਡਿਰਨ) ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ ਪਰ ਪਹਿਲੀ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਫੌਜਾਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਰਹੀਆਂ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੀਆਂ।ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਓਟੋਮਾਨ ਨੂੰ ਮੁੜ-ਸਮੂਹ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਲੂਲੇ ਬਰਗਾਸ - ਬੁਨਾਰ ਹਿਸਾਰ ਲਾਈਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਵੀਂ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਲੈ ਲਈਆਂ।ਜਨਰਲ ਅਧੀਨ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਥਰਡ ਆਰਮੀ।ਰਾਡਕੋ ਦਿਮਿਤਰੀਵ 28 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਓਟੋਮੈਨ ਲਾਈਨਾਂ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ।ਹਮਲਾ ਉਸੇ ਦਿਨ ਫੌਜ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਡਿਵੀਜ਼ਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ - ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ 5ਵੀਂ ਡੈਨੂਬੀਅਨ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ (ਕਮਾਂਡਰ ਮੇਜਰ-ਜਨਰਲ ਪਾਵੇਲ ਹਰਿਸਟੋਵ), ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ 4ਵੀਂ ਪ੍ਰੈਸਲਾਵ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ (ਮੇਜਰ-ਜਨਰਲ ਕਲੀਮੈਂਟ ਬੋਆਦਜ਼ੀਏਵ) ਅਤੇ 6ਵੀਂ ਬਿਡਿਨ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ। (ਮੇਜਰ-ਜਨਰਲ। ਪ੍ਰਵੋਸਲਾਵ ਟੈਨੇਵ) ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ।ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ 6ਵੀਂ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੇ ਲੂਲੇ ਬਰਗਾਸ ਸ਼ਹਿਰ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਫੌਜ ਦੇ ਆਉਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਪੂਰੀ ਫਰੰਟ ਲਾਈਨ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮਲੇ ਜਾਰੀ ਰਹੇ ਪਰ ਔਟੋਮੈਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਖ਼ਤ ਵਿਰੋਧ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਸੀਮਤ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਅਗਲੇ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਭਾਰੀ ਅਤੇ ਖੂਨੀ ਲੜਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਅਤੇ ਦੋਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਦਾ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ।ਭਾਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਕੀਮਤ 'ਤੇ, ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਚੌਥੀ ਅਤੇ 5ਵੀਂ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕਣ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ 30 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਫਰੰਟਲਾਈਨ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸੈਕਟਰਾਂ ਵਿਚ 5 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਜ਼ਮੀਨ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ।ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਪੂਰੇ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਧੱਕਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।6ਵੀਂ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਓਟੋਮੈਨ ਲਾਈਨਾਂ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹੀ।ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਹੋਰ ਭਿਆਨਕ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਢਹਿ ਗਈ ਅਤੇ 2 ਨਵੰਬਰ ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਪੂਰੀ ਫਰੰਟਲਾਈਨ ਦੇ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਰਹੀਆਂ ਓਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਟੁੱਟ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਓਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜ ਨੂੰ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਤੋਂ ਸਿਰਫ਼ 30 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਪੱਛਮ ਵਿਚ ਕੈਟਾਲਕਾ ਰੱਖਿਆ ਲਾਈਨ 'ਤੇ ਸਥਿਤੀਆਂ ਲੈਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।ਫ੍ਰੈਂਕੋ-ਪ੍ਰੂਸ਼ੀਅਨ ਯੁੱਧ ਦੇ ਅੰਤ ਅਤੇ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਲੜੀਆਂ ਗਈਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਲੜਾਈ ਸੀ।
▲
●
ਸੋਰੋਵਿਚ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਯੇਨਿਡਜੇ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਯੂਨਾਨੀ ਸਿਪਾਹੀ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Nov 2 - Nov 6

ਸੋਰੋਵਿਚ ਦੀ ਲੜਾਈ

Amyntaio, Greece
10 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮ 4 ਵਜੇ, ਚੌਥੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੇ ਸਰਵੀਆ ਵੱਲ ਕੂਚ ਕੀਤਾ, [10] ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਯੂਨਾਨੀ ਘੋੜਸਵਾਰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਵਿਰੋਧ ਦੇ ਕੋਜ਼ਾਨੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ।[11] ਸਾਰੰਤਪੋਰੋ ਵਿਖੇ ਆਪਣੀ ਹਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਹਸਨ ਤਹਸੀਨ ਪਾਸ਼ਾ ਦੇ ਬਚੇ-ਖੁਚੇ ਬਲਾਂ ਨੂੰ ਤਾਜ਼ਾ ਤਾਕਤ [12] ਦੇ ਨਾਲ ਵਧਾਇਆ ਅਤੇ ਯੇਨਿਦਜੇ (ਗਿਆਨਿਤਸਾ) ਵਿਖੇ ਆਪਣੀ ਮੁੱਖ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਲਾਈਨ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ।18 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ, ਕ੍ਰਾਊਨ ਪ੍ਰਿੰਸ ਕਾਂਸਟੇਨਟਾਈਨ ਨੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਨਿਪਟਾਰੇ ਸੰਬੰਧੀ ਵਿਰੋਧੀ ਖੁਫੀਆ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਥੈਸਲੀ ਦੀ ਫੌਜ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਯੇਨਿਡਜੇ ਵੱਲ ਵਧਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ।[13] ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਦਿਮਿਤਰੀਓਸ ਮੈਥਾਈਓਪੋਲੋਸ ਦੇ ਅਧੀਨ 5ਵੇਂ ਯੂਨਾਨੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੇ, ਕੈਲਾਰੀਆ (ਟੋਲੇਮੇਡਾ)-ਪਰਡਿਕਾ ਖੇਤਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ ਟੀਚਾ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਪੱਛਮੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਤਰੱਕੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ, ਜਿੱਥੇ ਇਸਨੂੰ ਅਗਲੇ ਹੁਕਮਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨੀ ਸੀ।ਉੱਥੇ, ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਜਾਂ ਤਾਂ ਥੇਸਾਲੀ ਦੀ ਬਾਕੀ ਫੌਜ ਨਾਲ ਇਕਜੁੱਟ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ਜਾਂ ਮੋਨਾਸਟੀਰ (ਬਿਟੋਲਾ) 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਵੇਗੀ।ਕਿਰਲੀ ਡੇਰਵੇਨ ਪਾਸ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਹ 19 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਬਨਿਤਸਾ (ਵੇਵੀ) ਪਹੁੰਚਿਆ।[14]5ਵੀਂ ਗ੍ਰੀਕ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੇ 19 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਫਲੋਰੀਨਾ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਮਾਰਚ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ, ਇਹ ਜਾਣਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿ ਓਟੋਮੈਨ ਫਲੋਰੀਨਾ, ਅਰਮੇਨੋਚੋਰੀ ਅਤੇ ਨਿਓਚੋਰੀ ਵਿਖੇ ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਕਲੀਡੀ ਪਾਸ (ਕਿਰਲੀ ਡੇਰਵੇਨ) ਦੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਅਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰੁਕ ਗਏ।ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਇੱਕ ਯੂਨਾਨੀ ਉੱਨਤ ਗਾਰਡ ਨੇ ਫਲੈਮਪੌਰੋ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਓਟੋਮੈਨ ਯੂਨਿਟ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।21 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ, ਮੈਥਾਈਓਪੋਲੋਸ ਨੇ ਇਹ ਸੂਚਿਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੋਨਾਸਟੀਰ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਇਸਦੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਵਾਲੀ ਗਾਰਿਸਨ ਦੁਆਰਾ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਇਸ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਲੇਪ ਵਿਖੇ ਸਰਬੀਆਈ ਜਿੱਤ ਅਤੇ ਯੇਨਿਡਜੇ ਵਿਖੇ ਯੂਨਾਨੀ ਜਿੱਤ ਦੁਆਰਾ ਹੋਰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।[15]ਸੋਰੋਵਿਚ ਦੀ ਲੜਾਈ 21-24 ਅਕਤੂਬਰ 1912 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਈ ਸੀ। ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਯੂਨਾਨੀ ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਸੋਰੋਵਿਚ (ਅਮਿੰਟਾਇਓ) ਖੇਤਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦੀ ਸੀ।5ਵੀਂ ਯੂਨਾਨੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਜੋ ਥੇਸਾਲੀ ਦੀ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਵੱਖਰੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੱਛਮੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਦੁਆਰਾ ਅੱਗੇ ਵਧ ਰਹੀ ਸੀ, ਨੂੰ ਲੋਫੋਈ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਾਹਰ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਵਾਪਸ ਸੋਰੋਵਿਚ ਕੋਲ ਡਿੱਗ ਗਿਆ।ਇਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਿਰੋਧੀ ਓਟੋਮੈਨ ਫੋਰਸ ਦੁਆਰਾ ਭਾਰੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ।22 ਅਤੇ 23 ਅਕਤੂਬਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਹਮਲਿਆਂ ਦਾ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 24 ਅਕਤੂਬਰ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਓਟੋਮੈਨ ਮਸ਼ੀਨ ਗੰਨਰਾਂ ਨੇ ਸਵੇਰ ਦੇ ਅਚਾਨਕ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀ ਪਿੱਠ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਗਿਆ।ਸੋਰੋਵਿਚ ਵਿਖੇ ਯੂਨਾਨੀ ਹਾਰ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਮੁਕਾਬਲਾ ਹੋਏ ਸ਼ਹਿਰ ਮੋਨਾਸਟੀਰ (ਬਿਟੋਲਾ) ਉੱਤੇ ਸਰਬੀਆਈ ਕਬਜ਼ਾ ਹੋ ਗਿਆ।
▲
●
ਯੇਨਿਡਜੇ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਯੇਨਿਡਜੇ ਵਰਦਾਰ (ਗਿਆਨਿਤਸਾ) ਦੀ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲਿਥੋਗ੍ਰਾਫ। ©Sotiris Christidis
1912 Nov 2 - Nov 3

ਯੇਨਿਡਜੇ ਦੀ ਲੜਾਈ

Giannitsa, Greece
ਸਾਰੰਦਾਪੋਰੋ ਵਿਖੇ ਆਪਣੀ ਹਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਹਸਨ ਤਹਸੀਨ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦੇ ਬਚੇ-ਖੁਚੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਜ਼ਾ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ।ਪੂਰਬੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਤੋਂ ਦੋ ਡਿਵੀਜ਼ਨਾਂ, ਏਸ਼ੀਆ ਮਾਈਨਰ ਤੋਂ ਇੱਕ ਰਿਜ਼ਰਵ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਅਤੇ ਥੈਸਾਲੋਨੀਕੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਰਿਜ਼ਰਵ ਡਿਵੀਜ਼ਨ;ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕੁੱਲ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ 25,000 ਆਦਮੀਆਂ ਅਤੇ 36 ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਤੱਕ ਲਿਆਇਆ।[10] ਔਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਯੇਨਿਡਜੇ ਵਿਖੇ ਆਪਣੀ ਮੁੱਖ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਲਾਈਨ ਨੂੰ ਸੰਗਠਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ ਜਾਂ ਤਾਂ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਦੀ ਮੁਸਲਿਮ ਆਬਾਦੀ ਲਈ ਕਸਬੇ ਦੀ ਧਾਰਮਿਕ ਮਹੱਤਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਥੇਸਾਲੋਨੀਕੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਲੜਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ।[12] ਔਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ 130-ਮੀਟਰ (400 ਫੁੱਟ) ਉੱਚੀ ਪਹਾੜੀ 'ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਖਾਈਵਾਂ ਪੁੱਟੀਆਂ ਜੋ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਮੈਦਾਨ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦੀ ਸੀ।ਪਹਾੜੀ ਦੋ ਮੋਟੀਆਂ ਧਾਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਇਸਦੇ ਦੱਖਣੀ ਪਹੁੰਚ ਦਲਦਲੀ ਗਿਆਨਿਤਸਾ ਝੀਲ ਨਾਲ ਢੱਕੇ ਹੋਏ ਸਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਮਾਊਂਟ ਪਾਈਕੋ ਦੀਆਂ ਢਲਾਣਾਂ ਨੇ ਉੱਤਰ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੰਭਾਵੀ ਲਿਫਾਫੇ ਵਾਲੀ ਚਾਲ ਨੂੰ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।[12] ਯੇਨੀਡਜੇ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਪਹੁੰਚ 'ਤੇ, ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਲੂਡੀਆਸ ਨਦੀ ਦੇ ਪਾਰ ਪੁਲਾਂ, ਪਲੈਟੀ ਅਤੇ ਗਿਡਾ ਵਿਖੇ ਰੇਲ ਲਾਈਨ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਗਾਰੀਸਨਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕੀਤਾ।[13]18 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ, ਯੂਨਾਨੀ ਜਨਰਲ ਕਮਾਂਡ ਨੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਨਿਪਟਾਰੇ ਬਾਰੇ ਵਿਰੋਧੀ ਖੁਫੀਆ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ।[11] 2nd ਅਤੇ 3rd ਯੂਨਾਨੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨਾਂ ਨੇ ਕ੍ਰਮਵਾਰ Tsaousli ਅਤੇ Tsekre ਵੱਲ ਇੱਕੋ ਰਸਤੇ ਦੇ ਨਾਲ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ, ਦੋਵੇਂ ਯੇਨਿਡਜੇ ਦੇ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਸਨ।ਪਹਿਲੀ ਯੂਨਾਨੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੇ ਫੌਜ ਦੇ ਰੀਅਰਗਾਰਡ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।ਚੌਥੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮ ਤੋਂ ਯੇਨੀਡਜੇ ਵੱਲ ਵਧੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ 6ਵੀਂ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੇਦਿਰ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਹੋਰ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਘੇਰ ਲਿਆ।7ਵੀਂ ਡਵੀਜ਼ਨ ਅਤੇ ਘੋੜਸਵਾਰ ਬ੍ਰਿਗੇਡ ਨੇ ਗਿਦਾ ਵੱਲ ਵਧ ਕੇ ਫ਼ੌਜ ਦੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਢੱਕ ਲਿਆ;ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੋਨਸਟੈਨਟੀਨੋਪੋਲੋਸ ਇਵਜ਼ੋਨ ਦੀ ਟੁਕੜੀ ਨੂੰ ਤ੍ਰਿਕਾਲਾ ਨੂੰ ਜ਼ਬਤ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[14]ਯੇਨਿਡਜੇ ਦੀ ਲੜਾਈ ਉਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਨੇ ਯੇਨੀਡਜੇ (ਹੁਣ ਗਿਆਨੀਤਸਾ, ਗ੍ਰੀਸ) ਵਿਖੇ ਓਟੋਮੈਨ ਕਿਲਾਬੰਦ ਸਥਿਤੀ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਕਿ ਥੇਸਾਲੋਨੀਕੀ ਸ਼ਹਿਰ ਲਈ ਰੱਖਿਆ ਦੀ ਆਖਰੀ ਲਾਈਨ ਸੀ।ਯੇਨਿਡਜੇ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਖੁਰਦਰੇ ਅਤੇ ਦਲਦਲੀ ਖੇਤਰ ਨੇ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸ ਦੇ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਬਣਾਇਆ।20 ਅਕਤੂਬਰ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ, ਯੂਨਾਨੀ 9ਵੀਂ ਇਵਜ਼ੋਨ ਬਟਾਲੀਅਨ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਪੈਦਲ ਚਾਰਜ ਨੇ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਗਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਾਇਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਓਟੋਮਾਨਸ ਦੇ ਪੂਰੇ ਪੱਛਮੀ ਵਿੰਗ ਦੇ ਪਤਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਗਿਆ।ਓਟੋਮੈਨ ਦਾ ਮਨੋਬਲ ਡਿੱਗ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬਚਾਅ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਦੋ ਘੰਟਿਆਂ ਬਾਅਦ ਭੱਜਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਯੇਨੀਡਜੇ ਵਿਖੇ ਯੂਨਾਨੀ ਜਿੱਤ ਨੇ ਥੇਸਾਲੋਨੀਕੀ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਗੈਰੀਸਨ ਦੇ ਸਮਰਪਣ ਦਾ ਰਾਹ ਖੋਲ੍ਹਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਗ੍ਰੀਸ ਦੇ ਆਧੁਨਿਕ ਨਕਸ਼ੇ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲੀ।
▲
●
Prilep ਦੀ ਲੜਾਈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Nov 3 - Nov 5

Prilep ਦੀ ਲੜਾਈ

Prilep, North Macedonia
ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੀਲੇਪ ਦੀ ਲੜਾਈ 3-5 ਨਵੰਬਰ 1912 ਨੂੰ ਹੋਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਸਰਬੀਆਈ ਫੌਜ ਨੇ ਅੱਜ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਿਲੇਪ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ।ਇਹ ਝੜਪ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਤੱਕ ਚੱਲੀ।ਆਖ਼ਰਕਾਰ ਓਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜ ਹਾਵੀ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਗਈ।[9]ਖਰਾਬ ਮੌਸਮ ਅਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੜਕਾਂ ਨੇ ਕੁਮਾਨੋਵੋ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲੀ ਫੌਜ ਦੇ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਪਾਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੋਰਾਵਾ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੂੰ ਡਰੀਨਾ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।3 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ, ਪਤਝੜ ਦੀ ਬਰਸਾਤ ਵਿੱਚ, ਮੋਰਾਵਾ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਦੇ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਤੱਤਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਿਲੇਪ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਸਥਾਨਾਂ ਤੋਂ ਕਾਰਾ ਸੈਦ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ 5ਵੀਂ ਕੋਰ ਤੋਂ ਅੱਗ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।ਇਸ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਲੇਪ ਲਈ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ, ਜੋ ਉਸ ਰਾਤ ਨੂੰ ਤੋੜ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਨਵਿਆਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਜਦੋਂ ਡਰੀਨਾ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਿਆ, ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਫਾਇਦਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ, ਓਟੋਮਾਨ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।[9]5 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ, ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਪ੍ਰੀਲੇਪ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਵਧਿਆ, ਉਹ ਬਿਟੋਲਾ ਤੱਕ ਸੜਕ ਦੀਆਂ ਉਚਾਈਆਂ 'ਤੇ ਤਿਆਰ ਪੋਜੀਸ਼ਨਾਂ ਤੋਂ ਦੁਬਾਰਾ ਓਟੋਮਨ ਫਾਇਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਆ ਗਏ।ਬੇਯੋਨੇਟਸ ਅਤੇ ਹੈਂਡ ਗ੍ਰੇਨੇਡਾਂ ਨੇ ਸਰਬੀਆਂ ਨੂੰ ਹੱਥੋਂ-ਹੱਥ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਫਾਇਦਾ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਦਿਨ ਦੇ ਬਿਹਤਰ ਹਿੱਸੇ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ।ਸਰਬੀਆਈ ਪੈਦਲ ਸੈਨਾ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਦੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਅਤੇ ਬੇਵਕੂਫ਼ ਸੁਭਾਅ ਨੇ ਇੱਕ ਓਟੋਮੈਨ ਨਿਰੀਖਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ: "ਸਰਬੀਆਈ ਪੈਦਲ ਸੈਨਾ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਬੈਰਕਾਂ ਦੇ ਅਭਿਆਸ ਦੇ ਲਾਗੂ ਹੋਣ ਵਾਂਗ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਅਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੀ। ਵੱਡੀਆਂ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​​​ਇਕਾਈਆਂ ਨੇ ਪੂਰੇ ਮੈਦਾਨ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕੀਤਾ। ਸਰਬੀਆਈ ਅਫਸਰ ਸਾਫ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਜਿਵੇਂ ਪਰੇਡ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ।ਤਸਵੀਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸੀ।ਤੁਰਕੀ ਅਫਸਰਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਇਸ ਗਣਿਤਿਕ ਸੁਭਾਅ ਅਤੇ ਤਰਤੀਬ ਦੀ ਹੈਰਾਨੀ ਤੋਂ ਗੂੰਗਾ ਰਹਿ ਗਿਆ,ਦੂਜੇ ਨੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਭਾਰੀ ਅਣਹੋਂਦ ਕਾਰਨ ਸਾਹ ਲਿਆ। ਤੋਪਖਾਨਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖੁੱਲੇ ਪਹੁੰਚ ਅਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਫਰੰਟਲ ਹਮਲੇ ਦੇ ਹੰਕਾਰ 'ਤੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕੀਤੀ।[9]ਸਕੋਪਲਜੇ ਵਿੱਚ ਛੱਡੇ ਗਏ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨੇ ਪ੍ਰਿਲੇਪ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇਗੀ।ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਦਲ ਹਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੂਖਮਤਾ ਦੀ ਉਹੀ ਘਾਟ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧਾਂ ਦੌਰਾਨ ਸਾਰੇ ਲੜਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਰੇ ਜਾਣਗੇ।ਇਸ ਲੜਾਈ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਸਰਬੀਆਈ ਪਹਿਲੀ ਫੌਜ ਆਪਣੇ ਕਮਾਂਡਿੰਗ ਜਨਰਲ, ਕ੍ਰਾਊਨ ਪ੍ਰਿੰਸ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸੀ।ਠੰਡੇ ਅਤੇ ਗਿੱਲੇ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀਆਂ ਸਖ਼ਤੀਆਂ ਤੋਂ ਬੀਮਾਰ, ਉਸਨੇ ਸਕੋਪਲਜੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਬਿਮਾਰ ਬਿਸਤਰੇ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਫੌਜ ਨਾਲ ਟੈਲੀਫੋਨ ਸੰਪਰਕ ਬਣਾਈ ਰੱਖਿਆ।[9]ਪ੍ਰੀਲੇਪ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਛੋਟੀਆਂ, ਤਿੱਖੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਔਟੋਮੈਨ ਅਜੇ ਵੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਰਾਹੀਂ ਸਰਬੀਆਈ ਮਾਰਚ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਸਨ।ਪ੍ਰੀਲੇਪ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ, ਓਟੋਮੈਨ 5ਵੀਂ ਕੋਰ ਨੇ ਕਸਬੇ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਜ਼ਿੱਦੀ ਨਾਲ ਲੜਿਆ।ਸਰਬੀਆਂ ਦੇ ਆਕਾਰ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਪਛਾੜ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਕੀਮਤ 'ਤੇ।ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਲਗਭਗ 300 ਮੌਤਾਂ ਅਤੇ 900 ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ, ਅਤੇ 152 ਨੂੰ ਕੈਦੀ ਬਣਾ ਲਿਆ ਗਿਆ;ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਲਗਭਗ 2,000 ਮਰੇ ਅਤੇ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ ਸਨ।ਬਿਟੋਲਾ ਨੂੰ ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮ ਵਾਲੀ ਸੜਕ ਹੁਣ ਸਰਬੀਆਂ ਲਈ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਹੈ।[9]
▲
●
ਐਡਰੀਨੋਪਲ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ
3 ਨਵੰਬਰ 1912 ਨੂੰ ਐਡਰਿਅਨੋਪਲ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹੁੰਚਣ ਵਾਲੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਤੋਪਖਾਨੇ। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Nov 3 - 1913 Mar 26

ਐਡਰੀਨੋਪਲ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ

Edirne, Edirne Merkez/Edirne,
ਐਡਰਿਅਨੋਪਲ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ 3 ਨਵੰਬਰ 1912 ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਅਤੇ 26 ਮਾਰਚ 1913 ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਦੂਜੀ ਫੌਜ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆਈ ਦੂਜੀ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਐਡਰੀਅਨ (ਐਡਰਿਅਨੋਪਲ) ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਨਾਲ ਖਤਮ ਹੋਈ।ਐਡਿਰਨੇ ਦੀ ਹਾਰ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜ ਨੂੰ ਆਖਰੀ ਫੈਸਲਾਕੁੰਨ ਝਟਕਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦਾ ਅੰਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[44] 30 ਮਈ ਨੂੰ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਧੀ ਉੱਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।ਦੂਜੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਓਟੋਮਾਨ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਮੁੜ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।[45]ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦੇ ਜੇਤੂ ਅੰਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਫੌਜੀ ਸਫਲਤਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਜਰਮਨ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਮਾਹਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ 'ਅਜੇਤੂ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜ ਨੇ ਪੰਜ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਅਤੇ ਰਾਤ ਦੇ ਦੋ ਦਲੇਰ ਹਮਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਓਟੋਮੈਨ ਦੇ ਗੜ੍ਹ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਕਰ ਲਿਆ।ਜੇਤੂਆਂ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਕਮਾਂਡ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਜਨਰਲ ਨਿਕੋਲਾ ਇਵਾਨੋਵ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਸੈਕਟਰ 'ਤੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦਾ ਕਮਾਂਡਰ ਜਨਰਲ ਜਾਰਗੀ ਵਾਜ਼ੋਵ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਲੇਖਕ ਇਵਾਨ ਵਾਜ਼ੋਵ ਅਤੇ ਜਨਰਲ ਵਲਾਦੀਮੀਰ ਵਾਜ਼ੋਵ ਦਾ ਭਰਾ ਸੀ।ਬੰਬਾਰੀ ਲਈ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਵਰਤੋਂ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਹੋਈ ਸੀ;ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸੈਨਿਕਾਂ ਵਿੱਚ ਦਹਿਸ਼ਤ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜਾਂ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਹੱਥਗੋਲੇ ਸੁੱਟੇ।ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਅਫਸਰ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨਿਰਣਾਇਕ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ, ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਰਾਜਨੀਤੀ, ਸੱਭਿਆਚਾਰ, ਵਣਜ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਨਿਭਾਉਣਗੇ।
▲
●
ਥੇਸਾਲੋਨੀਕੀ ਨੇ ਗ੍ਰੀਸ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕੀਤਾ
ਓਟੋਮੈਨ ਹਸਨ ਤਾਸ਼ਿਨ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਸਲੋਨਿਕ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕੀਤਾ ©K. Haupt
1912 Nov 8

ਥੇਸਾਲੋਨੀਕੀ ਨੇ ਗ੍ਰੀਸ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕੀਤਾ

Thessaloniki, Greece
8 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ, ਤਹਿਸੀਨ ਪਾਸ਼ਾ ਨੇ ਸ਼ਰਤਾਂ ਲਈ ਸਹਿਮਤੀ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ 26,000 ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਯੂਨਾਨੀ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਵਿੱਚ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ।ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਇੱਕ ਜਰਮਨ ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ ਨੇ ਸਾਬਕਾ ਸੁਲਤਾਨ ਅਬਦੁਲ ਹਾਮਿਦ II ਨੂੰ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਤੋਂ ਬੋਸਪੋਰਸ ਦੇ ਪਾਰ, ਆਪਣੀ ਜਲਾਵਤਨੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਲਈ ਥੈਸਾਲੋਨੀਕੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ।ਥੈਸਾਲੋਨੀਕੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਫੌਜ ਦੇ ਨਾਲ, ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਪੂਰਬ ਅਤੇ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਨਵੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਲੈ ਲਈਆਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਿਗਰੀਟਾ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।ਗਿਆਨਿਤਸਾ (ਯੇਨਿਡਜੇ) ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਬਾਰੇ ਸਿੱਖਣ 'ਤੇ, ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਹਾਈ ਕਮਾਂਡ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਉੱਤਰ ਤੋਂ 7 ਵੀਂ ਰਿਲਾ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਰਵਾਨਾ ਕੀਤਾ।ਇਹ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚੀ, ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਮਰਪਣ ਤੋਂ ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਜੋ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲੋਂ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸਨ।
▲
●
ਮੋਨਾਸਟੀਰ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Nov 16 - Nov 19

ਮੋਨਾਸਟੀਰ ਦੀ ਲੜਾਈ

Bitola, North Macedonia
ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਚੱਲ ਰਹੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ, ਓਟੋਮੈਨ ਵਰਦਾਰ ਫੌਜ ਕੁਮਾਨੋਵੋ ਵਿੱਚ ਹਾਰ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈ ਅਤੇ ਬਿਟੋਲਾ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਮੁੜ ਸੰਗਠਿਤ ਹੋ ਗਈ।ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਸਕੋਪਜੇ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਸਹਿਯੋਗੀ ਐਡਰੀਅਨੋਪਲ ਨੂੰ ਘੇਰਾ ਪਾਉਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਫੌਜਾਂ ਭੇਜੀਆਂ।ਸਰਬੀਆਈ ਪਹਿਲੀ ਫੌਜ, ਮੋਨਾਸਟੀਰ (ਆਧੁਨਿਕ ਬਿਟੋਲਾ) ਉੱਤੇ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਵਧਦੀ ਹੋਈ, ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਓਟੋਮੈਨ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀ ਅੱਗ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੇ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨੀ ਪਈ।ਫ੍ਰੈਂਚ ਕੈਪਟਨ ਜੀ. ਬੇਲੇਂਜਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਬਾਲਕਨ ਮੁਹਿੰਮ ਵਿੱਚ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ 'ਤੇ ਨੋਟਸ ਵਿੱਚ ਲਿਖਣਾ, ਓਟੋਮਾਨਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਸਰਬੀਆਈ ਫੀਲਡ ਤੋਪਖਾਨਾ ਬਹੁਤ ਮੋਬਾਈਲ ਸੀ, ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਸਰਬੀਆਈ ਮੋਰਾਵਾ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੇ ਚਾਰ ਲੰਬੀ ਦੂਰੀ ਦੇ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਨੂੰ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਖਿੱਚਿਆ, ਫਿਰ ਹਰ ਰਾਤ ਪੈਦਲ ਫੌਜ ਦੀ ਬਿਹਤਰ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਲਈ ਤੁਰਕੀ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਤੋਪਾਂ ਨੂੰ ਖਿੱਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।[46]18 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ, ਸਰਬੀਆਈ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੁਆਰਾ ਓਟੋਮੈਨ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸਰਬੀਆਈ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਨੇ ਵਰਦਾਰ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਧੱਕਾ ਕੀਤਾ।ਸਰਬੀਆ ਨੇ ਫਿਰ 19 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਬਿਟੋਲਾ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਗਏ।ਬਿਟੋਲਾ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੇ ਨਾਲ ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਤੀਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸ਼ਹਿਰ ਓਹਰੀਡ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।[47]ਮੋਨਾਸਟੀਰ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਦਾ ਪੰਜ ਸਦੀਆਂ ਲੰਬੇ ਓਟੋਮਨ ਰਾਜ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।ਸਰਬੀਆਈ ਪਹਿਲੀ ਫੌਜ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਲੜਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।ਇਸ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਕੁਝ ਅਫਸਰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਪਹਿਲੀ ਫੌਜ ਵਾਰਦਾਰ ਦੀ ਘਾਟੀ ਤੋਂ ਥੈਸਾਲੋਨੀਕੀ ਤੱਕ ਆਪਣੀ ਤਰੱਕੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖੇ।ਵੋਜਵੋਡਾ ਪੁਟਨਿਕ ਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਨਾਲ ਜੰਗ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਐਡਰਿਆਟਿਕ 'ਤੇ ਸਰਬੀਆਈ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦੇ ਮੁੱਦੇ 'ਤੇ ਵਧਿਆ।ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਥੈਸਾਲੋਨੀਕੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਉੱਥੇ ਸਰਬੀਆਈ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਉਲਝਾ ਦੇਵੇਗੀ।[47]
▲
●
ਕੈਟਾਲਕਾ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ
ਲੂਲੇ ਬਰਗਾਸ ਤੋਂ ਚਤਾਲਦਜਾ ਤੱਕ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Nov 17 - Nov 18

ਕੈਟਾਲਕਾ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ

Çatalca, İstanbul, Türkiye
ਕੈਟਾਲਕਾ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ 17 ਅਤੇ 18 ਨਵੰਬਰ 1912 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜੀ ਗਈ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਭਾਰੀ ਲੜਾਈਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਇਹ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਜਨਰਲ ਰੈਡਕੋ ਦਿਮਿਤਰੀਵ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ, ਸੰਯੁਕਤ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਪਹਿਲੀ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਯਤਨ ਵਜੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਓਟੋਮੈਨ ਕੈਟਾਲਕਾ ਆਰਮੀ ਨੂੰ ਹਰਾਓ ਅਤੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਖਰੀ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਲਾਈਨ ਨੂੰ ਤੋੜੋ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਉੱਚ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਨੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।[48]
▲
●
ਹਿਮਾਰਾ ਵਿਦਰੋਹ
ਹਿਮਾਰਾ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਪਾਈਰੋਮਿਲੀਓਸ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਹਿਮਾਰੀਓਟਸ। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Nov 18

ਹਿਮਾਰਾ ਵਿਦਰੋਹ

Himara, Albania
ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ (1912-1913) ਦੌਰਾਨ, ਏਪੀਰਸ ਮੋਰਚਾ ਮੈਸੇਡੋਨੀਅਨ ਮੋਰਚੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗ੍ਰੀਸ ਲਈ ਸੈਕੰਡਰੀ ਮਹੱਤਵ ਦਾ ਸੀ।[49] ਓਟੋਮੈਨ ਆਰਮੀ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਹਿਮਾਰਾ ਵਿੱਚ ਉਤਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਏਪੀਰਸ ਦੇ ਬਾਕੀ ਮੋਰਚੇ ਤੋਂ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਕਾਰਵਾਈ ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਇਸਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਏਪੀਰਸ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣਾ ਸੀ।ਅਜਿਹੀ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਇਓਨੀਅਨ ਸਾਗਰ ਵਿੱਚ ਯੂਨਾਨੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਉੱਤਮਤਾ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਯੂਨਾਨੀ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਨਿਰਣਾਇਕ ਸਮਰਥਨ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਸੀ।[50] ਹਿਮਾਰਾ ਵਿਦਰੋਹ ਨੇ ਖੇਤਰ ਦੀਆਂ ਓਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੂੰ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਉਖਾੜ ਸੁੱਟਿਆ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਰਾਂਡੇ ਅਤੇ ਵਲੋਰੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦੇ ਤੱਟਵਰਤੀ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਹੇਲੇਨਿਕ ਆਰਮੀ ਲਈ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੀਤਾ।
▲
●
ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਨੇ ਜੰਗ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Nov 21

ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਨੇ ਜੰਗ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ

Vienna, Austria
ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਕਾਸ ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਅਣਦੇਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਖੇਤਰੀ ਅਖੰਡਤਾ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਸਹਿਮਤੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬਾਲਕਨ ਰਾਜਾਂ ਨੂੰ ਸਖਤ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਣਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਨੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਵਿਰੋਧੀ ਹਿੱਤਾਂ ਕਾਰਨ ਵੱਖਰਾ ਕੂਟਨੀਤਕ ਪਹੁੰਚ ਅਪਣਾਇਆ।ਆਸਟਰੀਆ- ਹੰਗਰੀ , ਏਡ੍ਰਿਆਟਿਕ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਬੰਦਰਗਾਹ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਵਿਸਥਾਰ ਦੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵਿਸਥਾਰ ਦਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦਾ ਸੀ।ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ, ਹੈਬਸਬਰਗ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀਆਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਲਾਵ ਆਬਾਦੀਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣੀਆਂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਹੁ-ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜ ਦੇ ਜਰਮਨ -ਹੰਗਰੀਅਨ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿਰੁੱਧ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਈ ਸੀ।ਸਰਬੀਆ, ਜਿਸਦੀ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਬੋਸਨੀਆ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਇੱਛਾਵਾਂ ਕੋਈ ਗੁਪਤ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੁਸ਼ਮਣ ਅਤੇ ਰੂਸੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਸੰਦ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਜੋ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੇ ਸਲਾਵ ਪਰਜਾ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਸਨ।ਪਰ ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਲਈ ਜਰਮਨ ਬੈਕਅੱਪ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ।
▲
●
ਕਾਲੀਆਕਰਾ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਡਰਾਜ਼ਕੀ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਚਾਲਕ ਦਲ। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Nov 21

ਕਾਲੀਆਕਰਾ ਦੀ ਲੜਾਈ

Cape Kaliakra, Kavarna, Bulgar
ਕਾਲੀਆਕਰਾ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਡਰਾਜ਼ਕੀ ਦੇ ਹਮਲੇ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਟਾਰਪੀਡੋ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਕਰੂਜ਼ਰ ਹਮੀਦੀਏ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕਾਰਵਾਈ ਸੀ।ਇਹ 21 ਨਵੰਬਰ 1912 ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਬੰਦਰਗਾਹ ਵਰਨਾ ਤੋਂ 32 ਮੀਲ ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਕਿਰਕ ਕਿਲਿਸ ਅਤੇ ਲੂਲੇ ਬੁਰਗਾਸ ਦੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਖਤਰਨਾਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੀਮਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਬੰਦਰਗਾਹ ਕਾਂਸਟੈਨਟਾ ਤੋਂ ਇਸਤਾਂਬੁਲ ਤੱਕ ਦਾ ਸਮੁੰਦਰੀ ਰਸਤਾ ਔਟੋਮੈਨਾਂ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ।ਓਟੋਮੈਨ ਨੇਵੀ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਤੱਟ 'ਤੇ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਵੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ 15 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ, ਕਰੂਜ਼ਰ ਹਮੀਦੀਏ ਦੇ ਕਮਾਂਡਰ ਨੇ ਵਰਨਾ ਅਤੇ ਬਾਲਚਿਕ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ, ਜੇਕਰ ਦੋਵੇਂ ਕਸਬੇ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।21 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਓਟੋਮੈਨ ਦੇ ਕਾਫਲੇ 'ਤੇ ਚਾਰ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਟਾਰਪੀਡੋ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਡਰਾਜ਼ਕੀ (ਬੋਲਡ), ਲੇਟਿਆਸ਼ਤੀ (ਉਡਾਣ), ਸਮੇਲੀ (ਬਹਾਦੁਰ) ਅਤੇ ਸਟ੍ਰੋਗੀ (ਸਖਤ) ਦੁਆਰਾ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਹਮਲੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਲੇਟਿਆਸ਼ਤੀ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੇ ਟਾਰਪੀਡੋ ਖੁੰਝ ਗਏ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਮੈਲੀ ਅਤੇ ਸਟ੍ਰੋਗੀ ਦੇ, ਸਮੈਲੀ ਨੂੰ 150 ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਦੇ ਗੋਲ ਨਾਲ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਇੱਕ ਕਰੂਮੈਨ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।ਡਰਾਜ਼ਕੀ ਹਾਲਾਂਕਿ ਓਟੋਮੈਨ ਕਰੂਜ਼ਰ ਤੋਂ 100 ਮੀਟਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਟਾਰਪੀਡੋਜ਼ ਨੇ ਕਰੂਜ਼ਰ ਦੇ ਸਟਾਰਬੋਰਡ ਸਾਈਡ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ 10 ਵਰਗ ਮੀਟਰ ਦਾ ਸੁਰਾਖ ਹੋ ਗਿਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਹਮੀਦੀਏ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੂ, ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਅੱਗੇ ਬਲਕਹੈੱਡਸ, ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਪੰਪਾਂ ਦੀ ਕਾਰਜਕੁਸ਼ਲਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਡੁੱਬਿਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਨੇ 8 ਕਰੂਮੈਨ ਮਾਰੇ ਅਤੇ 30 ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ, ਅਤੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਮੁਰੰਮਤ ਕੀਤੀ ਗਈ।ਇਸ ਮੁਕਾਬਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਤੱਟ ਦੀ ਓਟੋਮਨ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਕਾਫ਼ੀ ਢਿੱਲੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।
▲
●
ਗ੍ਰੀਸ ਲੈਸਬੋਸ ਲੈਂਦਾ ਹੈ
ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ਮਾਈਟਿਲੀਨ ਵਿਖੇ ਉਤਰੀਆਂ। ©Agence Rol
1912 Nov 21 - Dec 21

ਗ੍ਰੀਸ ਲੈਸਬੋਸ ਲੈਂਦਾ ਹੈ

Lesbos, Greece
ਅਕਤੂਬਰ 1912 ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਰੀਅਰ ਐਡਮਿਰਲ ਪਾਵਲੋਸ ਕਾਉਂਡੋਰੀਓਟਿਸ ਦੇ ਅਧੀਨ ਯੂਨਾਨੀ ਫਲੀਟ ਨੇ ਡਾਰਡਨੇਲਜ਼ ਸਟ੍ਰੇਟਸ ਦੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਦੁਆਰ 'ਤੇ ਲੇਮਨੋਸ ਦੇ ਰਣਨੀਤਕ ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਸਟਰੇਟਸ ਦੀ ਇੱਕ ਸਮੁੰਦਰੀ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ।ਓਟੋਮੈਨ ਫਲੀਟ ਦਾਰਾਡੇਨੇਲੇਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਸੀਮਤ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਏਜੀਅਨ ਸਾਗਰ ਦਾ ਪੂਰਾ ਨਿਯੰਤਰਣ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਓਟੋਮਾਨ ਸ਼ਾਸਿਤ ਏਜੀਅਨ ਟਾਪੂਆਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।[51] ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਟਾਪੂਆਂ ਵਿੱਚ ਚੀਓਸ ਅਤੇ ਲੇਸਬੋਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਟਾਪੂਆਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਘੱਟ ਜਾਂ ਕੋਈ ਫੌਜੀ ਨਹੀਂ ਸਨ;ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਨੂੰ 18ਵੀਂ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਦੀ ਦੂਜੀ ਬਟਾਲੀਅਨ ਦੁਆਰਾ ਘੇਰਾ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[52] ਓਟੋਮੈਨ ਗੈਰੀਸਨ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 3,600 ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 1,600 ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਸਿਪਾਹੀ ਸਨ, ਬਾਕੀ ਅਨਿਯਮਿਤ ਅਤੇ ਖਰੜੇ ਵਾਲੇ ਈਸਾਈ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਮਾਨ ਮੇਜਰ ਅਬਦੁਲ ਗਨੀ ਪਾਸ਼ਾ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਮੁੱਖ ਦਫਤਰ ਮੋਲੀਵੋਸ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਸੀ।[53]ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਚੀਓਸ ਅਤੇ ਲੇਸਬੋਸ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਕੀਤੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਅਤੇ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰ ਹਮਲੇ ਲਈ ਬਚਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ।ਨਵੰਬਰ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਜੰਗਬੰਦੀ ਦੀਆਂ ਅਫਵਾਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਹਨਾਂ ਟਾਪੂਆਂ 'ਤੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਗਿਆ।ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਾਰਕ ਥਰੇਸ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਤਰੱਕੀ ਸੀ।ਯੂਨਾਨੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਰਤਾ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਲੇਸਬੋਸ ਨੂੰ ਸੌਦੇਬਾਜ਼ੀ ਚਿੱਪ ਵਜੋਂ ਵਰਤ ਸਕਦਾ ਹੈ।[54] ਲੇਸਬੋਸ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਐਡਹਾਕ ਫੋਰਸ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ: ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਪੈਦਲ ਟੁਕੜੀ ਮੁਡਰੋਸ ਬੇ ਵਿਖੇ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਕੁਝ ਹਲਕੇ ਜਲ ਸੈਨਾ ਤੋਪਖਾਨੇ ਅਤੇ ਦੋ ਮਸ਼ੀਨ ਗੰਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਰੂਜ਼ਰ ਐਵਰੌਫ ਅਤੇ ਸਟੀਮਰ ਪੇਲੋਪਸ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।7 ਨਵੰਬਰ 1912 ਨੂੰ ਲੈਸਬੋਸ ਲਈ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸਫ਼ਰ ਤੈਅ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਲੈਂਡਿੰਗ ਫੋਰਸ ਨੂੰ ਏਥਨਜ਼ ਤੋਂ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਰਿਜ਼ਰਵਿਸਟ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਬਟਾਲੀਅਨ (15 ਅਫਸਰ ਅਤੇ 1,019 ਆਦਮੀ) ਦੁਆਰਾ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਲੇਸਬੋਸ ਦੀ ਲੜਾਈ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ 21 ਨਵੰਬਰ - 21 ਦਸੰਬਰ 1912 ਤੱਕ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਗ੍ਰੀਸ ਦੇ ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਪੂਰਬੀ ਏਜੀਅਨ ਟਾਪੂ ਲੈਸਬੋਸ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ।
▲
●
ਗ੍ਰੀਸ ਚੀਓਸ ਲੈਂਦਾ ਹੈ
ਚੀਓਸ ਦੀ ਕੈਪਚਰ। ©Aristeidis Glykas
1912 Nov 24 - 1913 Jan 3

ਗ੍ਰੀਸ ਚੀਓਸ ਲੈਂਦਾ ਹੈ

Chios, Greece
ਟਾਪੂ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਮਾਮਲਾ ਸੀ।ਯੂਨਾਨੀ ਲੈਂਡਿੰਗ ਫੋਰਸ, ਕਰਨਲ ਨਿਕੋਲਾਓਸ ਡੇਲਾਗ੍ਰਾਮਟਿਕਸ ਦੁਆਰਾ ਕਮਾਂਡ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਛੇਤੀ ਹੀ ਪੂਰਬੀ ਤੱਟਵਰਤੀ ਮੈਦਾਨ ਅਤੇ ਚੀਓਸ ਦੇ ਕਸਬੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਪਰ ਓਟੋਮੈਨ ਗੈਰੀਸਨ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੈਸ ਅਤੇ ਸਪਲਾਈ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਪਹਾੜੀ ਅੰਦਰੂਨੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।ਇੱਕ ਖੜੋਤ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਈ, ਅਤੇ ਸੰਚਾਲਨ ਨਵੰਬਰ ਦੇ ਅੰਤ ਤੋਂ ਅਤੇ ਦਸੰਬਰ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਯੂਨਾਨੀ ਬਲਾਂ ਦੇ ਆਉਣ ਤੱਕ ਲਗਭਗ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ।ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਓਟੋਮੈਨ ਗੜੀ ਹਾਰ ਗਈ ਅਤੇ 3 ਜਨਵਰੀ 1913 ਨੂੰ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਗਿਆ [। 55]
▲
●
ਓਟੋਮੈਨ ਪੱਛਮੀ ਥਰੇਸ ਹਾਰ ਗਏ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Nov 27

ਓਟੋਮੈਨ ਪੱਛਮੀ ਥਰੇਸ ਹਾਰ ਗਏ

Peplos, Greece
ਪੱਛਮੀ ਥਰੇਸ ਵਿੱਚ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਨਰਲ ਨਿਕੋਲਾ ਜੇਨੇਵ ਅਤੇ ਕਰਨਲ ਅਲੇਕਸੇਂਡਰ ਤਾਨੇਵ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਮਹਿਮਦ ਯਾਵਰ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ 10,000-ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਰਕਾਲੀ ਡਿਟੈਚਮੈਂਟ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ।[56] ਪਿੰਡ ਮੇਰਹਮਲੀ (ਹੁਣ ਆਧੁਨਿਕ ਗ੍ਰੀਸ ਵਿੱਚ ਪੇਪਲੋਸ) ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਸਿਰਫ ਕੁਝ ਹੀ ਔਟੋਮੈਨ ਮਾਰੀਸਾ ਨਦੀ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਏ।ਬਾਕੀਆਂ ਨੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ 28 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਮੇਰਹਮਲੀ ਵਿਖੇ ਸਮਰਪਣ ਦੇ ਨਾਲ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਪੱਛਮੀ ਥਰੇਸ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਜਦੋਂ ਕਿ ਮਾਰੀਸਾ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਕਰੰਟ ਅਤੇ ਇਸਤਾਂਬੁਲ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਸਥਿਰ ਹੋ ਗਈਆਂ।ਆਪਣੀ ਸਫਲਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਕਸਡ ਕੈਵਲਰੀ ਬ੍ਰਿਗੇਡ ਅਤੇ ਕਰਦਜ਼ਲੀ ਡਿਟੈਚਮੈਂਟ ਨੇ ਦੂਜੀ ਫੌਜ ਦਾ ਪਿਛਲਾ ਹਿੱਸਾ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰ ਲਿਆ ਜੋ ਐਡਰੀਨੋਪਲ ਨੂੰ ਘੇਰਾ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਚਤਾਲਜਾ ਵਿਖੇ ਪਹਿਲੀ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਫੌਜਾਂ ਲਈ ਸਪਲਾਈ ਨੂੰ ਸੌਖਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
▲
●
ਅਲਬਾਨੀਆ ਨੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ
ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਦਾ ਦਿਨ 12 ਦਸੰਬਰ 1912 ਨੂੰ ਆਸਟ੍ਰੋ-ਹੰਗੇਰੀਅਨ ਅਖਬਾਰ ਦਾਸ ਇੰਟਰੈਸੈਂਟ ਬਲੈਟ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Nov 28

ਅਲਬਾਨੀਆ ਨੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ

Albania
28 ਨਵੰਬਰ, 1912 ਨੂੰ ਅਲਬਾਨੀਆਈ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਐਲਾਨਨਾਮੇ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ, ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਨੇ ਅਲਬਾਨੀਆ ਦੇ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਰਾਜ ਵਜੋਂ ਉਭਰਨ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਸੰਤੁਲਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ।ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਰਾਜ ਨੇ ਇਸ ਨਾ ਕਿ ਵੱਡੇ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਰਾਜ (ਜਿਸ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਗ੍ਰੇਟਰ ਅਲਬਾਨੀਆ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ, ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਖੇਤਰ ਦੇ ਚਾਰ ਬਾਲਕਨ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ।
▲
●
ਜੰਗਬੰਦੀ, ਤਖਤਾਪਲਟ ਅਤੇ ਯੁੱਧ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਫਰਵਰੀ 1913 ਵਿੱਚ ਲੇ ਪੇਟਿਟ ਜਰਨਲ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਪੰਨਾ ਤਖਤਾ ਪਲਟ ਦੌਰਾਨ ਯੁੱਧ ਮੰਤਰੀ ਨਾਜ਼ਿਮ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ©Le Petit Journal
1912 Dec 3 - 1913 Feb 3

ਜੰਗਬੰਦੀ, ਤਖਤਾਪਲਟ ਅਤੇ ਯੁੱਧ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ

London, UK
3 ਦਸੰਬਰ 1912 ਨੂੰ ਓਟੋਮਾਨਸ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਹਥਿਆਰਬੰਦੀ ਲਈ ਸਹਿਮਤੀ ਹੋਈ, ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਵੀ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਅਤੇ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਰਤਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ।ਗ੍ਰੀਸ ਨੇ ਵੀ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਪਰ ਇੱਕ ਯੁੱਧ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਐਪੀਰਸ ਸੈਕਟਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।23 ਜਨਵਰੀ 1913 ਨੂੰ ਗੱਲਬਾਤ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਿਆ, ਜਦੋਂ ਐਨਵਰ ਪਾਸ਼ਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਤੁਰਕ ਰਾਜ ਪਲਟੇ ਨੇ ਕਾਮਿਲ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਤਖਤਾ ਪਲਟ ਦਿੱਤਾ।3 ਫਰਵਰੀ 1913 ਨੂੰ ਜੰਗਬੰਦੀ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ।
▲
●
ਗ੍ਰੀਕ ਨੇਵੀ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਨੇਵੀ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Dec 16

ਗ੍ਰੀਕ ਨੇਵੀ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਨੇਵੀ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ

Dardanelles Strait, Türkiye
ਯੁੱਧ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੇਲੇਨਿਕ ਨੇਵੀ ਨੇ ਹਮਲਾਵਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਓਟੋਮੈਨ ਨੇਵੀ ਡਾਰਡਨੇਲਜ਼ ਵਿੱਚ ਰਹੀ।ਐਡਮਿਰਲ ਕੌਨਟੋਰੀਓਟਿਸ ਲੈਮਨੋਸ ਵਿਖੇ ਉਤਰਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਯੂਨਾਨੀ ਫਲੀਟ ਨੇ ਟਾਪੂਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕੀਤਾ।6 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ, ਕੌਨਟੌਰੀਓਟਿਸ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਐਡਮਿਰਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਤਾਰ ਭੇਜਿਆ: "ਅਸੀਂ ਟੈਨੇਡੋਸ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਬੇੜੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਲੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਪਲਾਈ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।"16 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ, ਓਟੋਮੈਨ ਫਲੀਟ ਨੇ ਡਾਰਡਨੇਲਸ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।ਫਲੈਗਸ਼ਿਪ ਐਵੇਰੋਫ ਦੇ ਬੋਰਡ 'ਤੇ ਰੀਅਰ ਐਡਮਿਰਲ ਪਾਵਲੋਸ ਕੌਨਟੋਰੀਓਟਿਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਰਾਇਲ ਹੇਲੇਨਿਕ ਨੇਵੀ ਨੇ ਡਾਰਡਨੇਲਸ (ਹੇਲੇਸਪੋਂਟ) ਦੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਦੁਆਰ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਬਾਹਰ, ਕੈਪਟਨ ਰਮੀਜ਼ ਬੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਓਟੋਮੈਨ ਨੇਵੀ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ।ਲੜਾਈ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਤਿੰਨ ਪੁਰਾਣੇ ਯੂਨਾਨੀ ਲੜਾਕੂ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਹਾਈਡਰਾ, ਸਪੇਤਸਾਈ ਅਤੇ ਪਸਾਰਾ ਦੀ ਹੌਲੀ ਰਫਤਾਰ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਕੌਨਟੋਰੀਓਟਿਸ ਨੇ ਜ਼ੈੱਡ ਝੰਡਾ ਲਹਿਰਾਇਆ ਜੋ "ਸੁਤੰਤਰ ਐਕਸ਼ਨ" ਲਈ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫਲੀਟ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ 20 ਗੰਢਾਂ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਨਾਲ ਇਕੱਲੇ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ। .ਆਪਣੀ ਉੱਤਮ ਗਤੀ, ਤੋਪਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਸਤਰ ਦਾ ਪੂਰਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਐਵਰੋਫ ਓਟੋਮੈਨ ਫਲੀਟ ਦੇ "ਟੀ" ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫਲੈਗਸ਼ਿਪ ਬਾਰਬਾਰੋਸ ਹੈਰੇਡਿਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਆਪਣੀ ਅੱਗ ਨੂੰ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਓਟੋਮੈਨ ਬੇੜੇ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜ ਵਿੱਚ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।13 ਦਸੰਬਰ ਅਤੇ 26 ਦਸੰਬਰ, 1912 ਦੀਆਂ ਤਾਰੀਖਾਂ ਦਰਮਿਆਨ ਯੂਨਾਨੀ ਬੇੜੇ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਏਟੋਸ, ਆਈਰੈਕਸ ਅਤੇ ਪੈਂਥਿਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਨੇ ਔਟੋਮੈਨ ਬੇੜੇ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।ਇਹ ਜਿੱਤ ਇਸ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ ਕਿ ਓਟੋਮੈਨ ਜਲ ਸੈਨਾ ਨੇ ਸਟਰੇਟਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈ ਅਤੇ ਏਜੀਅਨ ਸਾਗਰ ਨੂੰ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਲਈ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਹੁਣ ਲੇਸਬੋਸ, ਚੀਓਸ, ਲੇਮਨੋਸ ਅਤੇ ਸਾਮੋਸ ਅਤੇ ਹੋਰ ਟਾਪੂਆਂ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਨ ਲਈ ਆਜ਼ਾਦ ਸਨ।ਇਸਨੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦੁਆਰਾ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜ ਦੀ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਬਾਦਲੇ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਹਾਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੀਤਾ।
▲
●
ਕੋਰੀਤਸਾ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ
6/19 ਦਸੰਬਰ 1912 ਨੂੰ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਕੋਰਿਤਸਾ ਦੇ ਤੂਫਾਨ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਯੂਨਾਨੀ ਲਿਥੋਗ੍ਰਾਫ। ©Dimitrios Papadimitriou
1912 Dec 20

ਕੋਰੀਤਸਾ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ

Korçë, Albania
ਯੁੱਧ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜਾਵਾਂ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਜਦੋਂ ਬਾਲਕਨ ਸਹਿਯੋਗੀ ਜਿੱਤ ਗਏ ਸਨ, ਹੇਲੇਨਿਕ ਆਰਮੀ ਨੇ ਥੇਸਾਲੋਨੀਕੀ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਕਾਸਟੋਰੀਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕੋਰੀਤਸਾ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।ਏਪੀਰਸ ਦਾ ਮੋਰਚਾ ਵੀ ਸਰਗਰਮ ਸੀ ਅਤੇ ਜਾਵਿਦ ਪਾਸ਼ਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਏਪੀਰਸ ਖੇਤਰ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਕੇਂਦਰ ਇਓਨੀਨਾ ਦੇ ਉੱਤਰ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਲਈ ਕੋਰਿਤਸਾ ਵਿੱਚ 24,000 ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਰੱਖੀਆਂ।20 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਰਤਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਬਾਅਦ, [57] ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਓਟੋਮਾਨ ਨੂੰ ਕੋਰਿਤਸਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ।[58]ਇਸ ਨਾਲ ਯੂਨਾਨੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਚ 1913 ਵਿਚ ਬਿਜ਼ਾਨੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਆਇਓਨੀਨਾ ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਵਿਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਫਾਇਦਾ ਮਿਲੇਗਾ।
▲
●
ਏਜੀਅਨ ਦਾ ਯੂਨਾਨੀ ਦਬਦਬਾ
ਜਨਵਰੀ 1913 ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਫਲੀਟ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੈਮਨੋਸ ਦੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ ਫਲੈਗਸ਼ਿਪ ਐਵੇਰੋਫ ਦੇ ਅਧੀਨ ਯੂਨਾਨੀ ਜਲ ਸੈਨਾ। ©Anonymous
1913 Jan 18

ਏਜੀਅਨ ਦਾ ਯੂਨਾਨੀ ਦਬਦਬਾ

Lemnos, Greece
ਲੈਮਨੋਸ ਦੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਡਾਰਡਨੇਲਜ਼ ਦੀ ਯੂਨਾਨੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਅਤੇ ਏਜੀਅਨ ਸਾਗਰ ਉੱਤੇ ਸਰਵਉੱਚਤਾ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਦੂਜੀ ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ।ਇਹ, ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੀ ਅੰਤਮ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਨੇ ਓਟੋਮਨ ਨੇਵੀ ਨੂੰ ਦਾਰਡੇਨੇਲਜ਼ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਪਣੇ ਬੇਸ 'ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ, ਜਿੱਥੋਂ ਇਸ ਨੇ ਬਾਕੀ ਦੇ ਯੁੱਧ ਲਈ ਉੱਦਮ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਏਜੀਅਨ ਸਾਗਰ ਅਤੇ ਏਜੀਅਨ ਟਾਪੂਆਂ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਇਆ। ਗ੍ਰੀਸ ਦੁਆਰਾ.
▲
●
ਬੁਲੇਅਰ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1913 Feb 8

ਬੁਲੇਅਰ ਦੀ ਲੜਾਈ

Bolayir, Bolayır/Gelibolu/Çana
1912 ਵਿਚ ਜੰਗ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਹੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਓਟੋਮੈਨ ਕਿਲੇ ਐਡਿਰਨੇ ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫੌਜ ਨੇ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਜਨਵਰੀ 1913 ਦੇ ਮੱਧ ਤੋਂ ਓਟੋਮੈਨ ਹਾਈ ਕਮਾਂਡ ਨੇ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਲਈ ਐਡਿਰਨੇ ਵੱਲ ਹਮਲੇ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕੀਤੀ।8 ਫਰਵਰੀ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਮਿਊਰੇਟੇਬੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਸਾਓਰ ਖਾੜੀ ਤੋਂ ਬੁਲੇਅਰ ਦੀ ਸੜਕ ਵੱਲ ਧੁੰਦ ਦੀ ਲਪੇਟ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ।ਹਮਲੇ ਦਾ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਤੋਂ ਸਿਰਫ 100 ਕਦਮਾਂ 'ਤੇ ਹੋਇਆ ਸੀ।7 ਵਜੇ ਓਟੋਮੈਨ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨੇ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਕੀਤੀ।ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਸਹਾਇਕ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨੇ ਵੀ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ 13 ਵੀਂ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੇ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਹੌਲੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।8 ਵਜੇ ਤੋਂ ਓਟੋਮੈਨ 27 ਵੀਂ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਜੋ ਮਾਰਮਾਰਾ ਸਾਗਰ ਦੇ ਕੰਢੇ-ਰੇਖਾ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਸੀ।ਆਪਣੀ ਉੱਤਮਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਡੋਗਨਰਸਲਾਨ ਚਿਫਲਿਕ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ 22ਵੀਂ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਦੇ ਖੱਬੇ ਵਿੰਗ ਨੂੰ ਘੇਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਸੱਤਵੀਂ ਰਿਲਾ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਕੀਤੀ ਅਤੇ 13ਵੀਂ ਰਿਲਾ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਦੇ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲੇ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਿਊਰੇਟੇਬੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋਣਾ ਪਿਆ।ਓਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਦੀਆਂ ਨਿਰਣਾਇਕ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਤੋਂ ਹੈਰਾਨ ਸਨ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 22ਵੀਂ ਥ੍ਰੇਸੀਅਨ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਘਬਰਾ ਗਏ।ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨੇ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਅੱਗ ਨੂੰ ਡੋਗਨਰਸਲਾਨ ਚਿਫਲਿਕ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਕੀਤਾ।ਲਗਭਗ 15 ਵਜੇ 22ਵੀਂ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਸੱਜੇ ਵਿੰਗ 'ਤੇ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਪਰ ਭਿਆਨਕ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੁਸ਼ਮਣ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀ ਸਹੀ ਗੋਲੀ ਨਾਲ ਭੱਜਣ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੂਰੀ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪੱਖੀ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਹਰਾਇਆ।ਲਗਭਗ 17 ਵਜੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵੱਲ ਵਧੇ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ।ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਓਟੋਮੈਨ ਬਲਾਂ ਤੋਂ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਲਾਈਨ ਦਾ ਪੁਨਰਗਠਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਬੁਲੇਅਰ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਲਗਭਗ ਅੱਧੀ ਜਨ ਸ਼ਕਤੀ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਸਾਜ਼ੋ-ਸਾਮਾਨ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।
▲
●
ਓਟੋਮੈਨ ਵਿਰੋਧੀ ਹਮਲਾ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1913 Feb 20

ਓਟੋਮੈਨ ਵਿਰੋਧੀ ਹਮਲਾ

Gallipoli/Çanakkale, Türkiye
20 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ, ਓਟੋਮਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਗੈਲੀਪੋਲੀ ਵਿਖੇ, ਕੈਟਾਲਕਾ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ, ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।ਉੱਥੇ, ਓਟੋਮੈਨ ਐਕਸ ਕੋਰ, 19,858 ਆਦਮੀਆਂ ਅਤੇ 48 ਤੋਪਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਸ਼ਾਰਕੀ ਵਿਖੇ ਉਤਰੇ ਜਦੋਂ ਕਿ ਲਗਭਗ 15,000 ਬੰਦਿਆਂ ਦਾ ਹਮਲਾ 36 ਤੋਪਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਤ (30,000-ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਜੋ ਗੈਲੀਪੋਲੀ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਵਿੱਚ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ) ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ, ਬੁਲੇਰ ਵਿਖੇ।ਦੋਵੇਂ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਓਟੋਮੈਨ ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਅੱਗ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਐਡਰਨੇ ਉੱਤੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਸੀ।78 ਤੋਪਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਭਗ 10,000 ਆਦਮੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।[64] ਓਟੋਮੈਨ ਸ਼ਾਇਦ ਜਨਰਲ ਸਟੀਲੀਅਨ ਕੋਵਾਚੇਵ ਦੇ ਅਧੀਨ 92,289 ਆਦਮੀਆਂ ਦੀ ਨਵੀਂ ਚੌਥੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫੌਜ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦਗੀ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਸਨ।ਸਿਰਫ 1800 ਮੀਟਰ ਦੇ ਮੋਰਚੇ ਦੇ ਨਾਲ ਪਤਲੇ ਇਥਮਸ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਦੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਸੰਘਣੀ ਧੁੰਦ ਅਤੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਤੋਪਖਾਨੇ ਅਤੇ ਮਸ਼ੀਨ ਗਨ ਫਾਇਰ ਦੁਆਰਾ ਰੋਕਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਹਮਲਾ ਰੁਕ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲੇ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਦੋਵੇਂ ਫੌਜਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਅਸਲ ਸਥਿਤੀਆਂ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈਆਂ ਸਨ।ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਓਟੋਮੈਨ ਐਕਸ ਕੋਰ, ਜੋ ਕਿ ਸ਼ਾਰਕੀ ਵਿਖੇ ਉਤਰੀ ਸੀ, 23 ਫਰਵਰੀ 1913 ਤੱਕ ਅੱਗੇ ਵਧੀ, ਜਦੋਂ ਜਨਰਲ ਕੋਵਾਚੇਵ ਦੁਆਰਾ ਭੇਜੀਆਂ ਗਈਆਂ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੋ ਗਈ।ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ।ਬੁਲੇਅਰ ਵਿੱਚ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਹਮਲੇ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 24 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ ਸਾਰਕੀ ਵਿਖੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਗੈਲੀਪੋਲੀ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ।Çatalca ਵਿਖੇ ਓਟੋਮਨ ਹਮਲਾ, ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਪਹਿਲੀ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਦਬਾਉਣ ਲਈ ਗੈਲੀਪੋਲੀ-ਸਰਕੀ ਆਪਰੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਇੱਕ ਮੋੜ ਵਜੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਫਿਰ ਵੀ, ਇਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਅਚਾਨਕ ਸਫਲਤਾ ਮਿਲੀ।ਬਲਗੇਰੀਅਨ, ਜੋ ਹੈਜ਼ਾ ਦੁਆਰਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਚਿੰਤਤ ਸਨ ਕਿ ਇੱਕ ਓਟੋਮੈਨ ਉਭੀਬੀ ਹਮਲਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ 15 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਵੱਲ 20 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੂਰ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਉੱਚੀ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ, ਆਪਣੀ ਸੈਕੰਡਰੀ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ।ਗੈਲੀਪੋਲੀ ਵਿੱਚ ਹਮਲੇ ਦੇ ਅੰਤ ਦੇ ਨਾਲ, ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕੈਟਾਲਕਾ ਲਾਈਨ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਝਿਜਕ ਰਹੇ ਸਨ, ਪਰ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਹਮਲਾ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਕਈ ਦਿਨ ਲੰਘ ਗਏ ਸਨ।15 ਫਰਵਰੀ ਤੱਕ, ਮੋਰਚਾ ਫਿਰ ਸਥਿਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਸਥਿਰ ਲਾਈਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਜਾਰੀ ਰਹੀ।ਲੜਾਈ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਭਾਰੀ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ, ਨੂੰ ਓਟੋਮੈਨ ਰਣਨੀਤਕ ਜਿੱਤ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਇੱਕ ਰਣਨੀਤਕ ਅਸਫਲਤਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਨੇ ਗੈਲੀਪੋਲੀ-ਸਰਕੀ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਜਾਂ ਐਡਿਰਨੇ 'ਤੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।
▲
●
ਬਿਜ਼ਾਨੀ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਗ੍ਰੀਸ ਦਾ ਕ੍ਰਾਊਨ ਪ੍ਰਿੰਸ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਬਿਜ਼ਾਨੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ ਭਾਰੀ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹੈ। ©Georges Scott
1913 Mar 4 - Mar 6

ਬਿਜ਼ਾਨੀ ਦੀ ਲੜਾਈ

Bizani, Greece
ਬਿਜ਼ਾਨੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ ਪੜਾਵਾਂ ਦੌਰਾਨ ਯੂਨਾਨੀ ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਬਿਜ਼ਾਨੀ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦੀ ਸੀ, ਜੋ ਖੇਤਰ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਆਇਓਨੀਨਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੀ ਸੀ।ਯੁੱਧ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ 'ਤੇ, ਏਪੀਰਸ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ ਹੈਲੇਨਿਕ ਆਰਮੀ ਕੋਲ ਬਿਜ਼ਾਨੀ ਵਿਚ ਜਰਮਨ ਦੁਆਰਾ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕੀਤੀਆਂ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਖਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਮੁਹਿੰਮ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਏਪੀਰਸ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਤਾਇਨਾਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਕ੍ਰਾਊਨ ਪ੍ਰਿੰਸ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਨੇ ਖੁਦ ਕਮਾਂਡ ਸੰਭਾਲੀ ਸੀ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੋਈ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਇਓਨੀਨਾ ਨੂੰ ਲੈ ਲਿਆ ਗਿਆ।ਇੱਕ ਮਾਮੂਲੀ ਸੰਖਿਆਤਮਕ ਫਾਇਦਾ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਇਹ ਯੂਨਾਨੀ ਜਿੱਤ ਵਿੱਚ ਨਿਰਣਾਇਕ ਕਾਰਕ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਇ, ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ "ਠੋਸ ਸੰਚਾਲਨ ਯੋਜਨਾ" ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਾਲਮੇਲ ਅਤੇ ਲਾਗੂ ਕੀਤੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਜਿਸਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ।[59] ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਓਟੋਮੈਨ ਅਹੁਦਿਆਂ 'ਤੇ ਬੰਬਾਰੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਭਾਰੀ ਸੀ।[60] ਆਇਓਨੀਨਾ ਦੇ ਸਮਰਪਣ ਨੇ ਦੱਖਣੀ ਏਪੀਰਸ ਅਤੇ ਆਇਓਨੀਅਨ ਤੱਟ ਉੱਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਕੰਟਰੋਲ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰ ਲਿਆ।ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ, ਇਸ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਰਾਜ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਲਈ ਇਸ ਨੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਕੋਡਰ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਇੱਕ ਦੱਖਣੀ ਐਂਕਰ-ਪੁਆਇੰਟ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।
▲
●
Adrianople ਦਾ ਪਤਨ
ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਸਿਪਾਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਬਾਬਾ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ, ਐਡਰਿਅਨੋਪਲ ਦੇ ਬਾਹਰ, ਇਸ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1913 Mar 26

Adrianople ਦਾ ਪਤਨ

Edirne, Edirne Merkez/Edirne,
Şarköy-Bulair ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਸਰਬੀਆਈ ਫੌਜ ਦੀ ਤਾਇਨਾਤੀ, ਇਸਦੀ ਬਹੁਤ-ਲੋੜੀਂਦੀ ਭਾਰੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਵਾਲੇ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੇ ਨਾਲ, ਐਡਰੀਨੋਪਲ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਸੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।11 ਮਾਰਚ ਨੂੰ, ਦੋ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਬੰਬਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਿਸ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਲਾਬੰਦ ਬਣਤਰਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅੰਤਮ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਲੀਗ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨ ਗੈਰੀਸਨ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਕੁਚਲਣ ਵਾਲੀ ਉੱਤਮਤਾ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਿਆ।106,425 ਆਦਮੀਆਂ ਅਤੇ 47,275 ਆਦਮੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਦੋ ਸਰਬੀਆਈ ਡਵੀਜ਼ਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਦੂਜੀ ਫੌਜ ਨੇ, ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ, ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ 8,093 ਅਤੇ ਸਰਬੀਆਂ ਨੂੰ 1,462 ਮੌਤਾਂ ਹੋਈਆਂ।[61] ਸਮੁੱਚੀ ਐਡਰਿਅਨੋਪਲ ਮੁਹਿੰਮ ਲਈ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਮੌਤ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 23,000 ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ।[62] ਕੈਦੀਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਘੱਟ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ।ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ 61,250 ਆਦਮੀਆਂ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।[63] ਰਿਚਰਡ ਹਾਲ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ 60,000 ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।33,000 ਮਾਰੇ ਗਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦੇ ਹੋਏ, ਆਧੁਨਿਕ "ਤੁਰਕੀ ਜਨਰਲ ਸਟਾਫ ਹਿਸਟਰੀ" ਨੋਟ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ 28,500-ਮਨੁੱਖ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਤੋਂ ਬਚ ਗਏ [64] ਅਤੇ 10,000 ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਬੇ-ਹਿਸਾਬ ਛੱਡ ਕੇ [63] ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫੜੇ ਗਏ (ਜ਼ਖ਼ਮੀਆਂ ਦੀ ਅਣਪਛਾਤੀ ਗਿਣਤੀ ਸਮੇਤ)।ਪੂਰੀ ਐਡਰੀਨੋਪਲ ਮੁਹਿੰਮ ਲਈ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਨੁਕਸਾਨ 7,682 ਸੀ।[65] ਇਹ ਆਖਰੀ ਅਤੇ ਨਿਰਣਾਇਕ ਲੜਾਈ ਸੀ ਜੋ ਜੰਗ ਦੇ ਜਲਦੀ ਅੰਤ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ [66] ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਲ੍ਹਾ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਭੁੱਖਮਰੀ ਕਾਰਨ ਡਿੱਗ ਗਿਆ ਹੋਵੇਗਾ।ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨਤੀਜਾ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਓਟੋਮੈਨ ਕਮਾਂਡ ਨੇ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸਾਰੀ ਉਮੀਦ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਹੋਰ ਲੜਾਈ ਬੇਕਾਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।[67]ਲੜਾਈ ਦੇ ਸਰਬੀਆਈ-ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਸਬੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਨਤੀਜੇ ਨਿਕਲੇ, ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਟਕਰਾਅ ਦੇ ਬੀਜ ਬੀਜੇ ਗਏ।ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਸੈਂਸਰ ਨੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਟੈਲੀਗ੍ਰਾਮਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਰਵਾਈ ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆਈ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੰਦਰਭ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ।ਸੋਫੀਆ ਵਿੱਚ ਜਨਤਕ ਰਾਏ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆ ਦੀਆਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੀ।ਇਸ ਅਨੁਸਾਰ, ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ 20ਵੀਂ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੈਨਿਕ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਓਟੋਮੈਨ ਕਮਾਂਡਰ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਕਰਨਲ ਗੈਵਰੀਲੋਵਿਕ ਸਹਿਯੋਗੀ ਕਮਾਂਡਰ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਸ਼ੁਕਰੀ ਦੇ ਗੈਰੀਸਨ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਸਮਰਪਣ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ, ਇੱਕ ਬਿਆਨ ਜਿਸ ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ ਵਿਵਾਦਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਐਡਰੀਅਨੋਪਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਭੇਜੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਪਸੀ ਸੰਧੀ ਦੁਆਰਾ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, [68] ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੂੰ ਭੇਜਣ ਲਈ ਸੰਧੀ ਦੀ ਧਾਰਾ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ। 100,000 ਆਦਮੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਾਰਦਾਰ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ ਸਰਬੀਆਈ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ।ਝਗੜਾ ਕੁਝ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਬਾਅਦ ਵਧ ਗਿਆ, ਜਦੋਂ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਡੈਲੀਗੇਟਾਂ ਨੇ ਸਰਬੀਆਂ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਐਡਰਿਆਟਿਕ ਦਾਅਵਿਆਂ ਲਈ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਸਮਰਥਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ।ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਆਪਸੀ ਸਮਝਦਾਰੀ ਦੇ ਪੂਰਵ-ਯੁੱਧ ਸਮਝੌਤੇ ਤੋਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਵਾਪਸੀ ਲਈ, ਕ੍ਰਿਵਾ ਪਲੰਕਾ-ਐਡ੍ਰਿਆਟਿਕ ਲਾਈਨ ਦੇ ਵਿਸਥਾਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਪਰ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਵਿੱਚ, ਵਾਰਦਾਰ ਮੈਸੇਡੋਨੀਅਨ ਸਮਝੌਤੇ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸਰਗਰਮ ਰਹੇ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆਂ. ਅਜੇ ਵੀ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਹਿਮਤੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।[68] ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ 'ਤੇ ਅਧਿਕਤਮਵਾਦ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾ ਕੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਉੱਤਰੀ ਅਲਬਾਨੀਆ ਅਤੇ ਵਰਦਾਰ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਸਾਂਝੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬੇਕਾਰ ਹੋਵੇਗੀ।ਤਣਾਅ ਛੇਤੀ ਹੀ ਵਰਦਾਰ ਘਾਟੀ ਦੇ ਪਾਰ ਦੋਵਾਂ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਲਾਈਨ 'ਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਵਿਕਾਸ ਨੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਰਬੀਆਈ-ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਗੱਠਜੋੜ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਜੰਗ ਨੂੰ ਲਾਜ਼ਮੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ।
▲
●
ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਜੰਗ ਖਤਮ ਹੋਈ
30 ਮਈ 1913 ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1913 May 30

ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਜੰਗ ਖਤਮ ਹੋਈ

London, UK
ਲੰਡਨ ਦੀ ਸੰਧੀ ਨੇ 30 ਮਈ 1913 ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਸਮਾਪਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਜੰਗਬੰਦੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਏਨੇਜ਼-ਕਿਯਕੀ ਲਾਈਨ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਓਟੋਮੈਨ ਖੇਤਰ ਬਾਲਕਨ ਲੀਗ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ।ਸੰਧੀ ਨੇ ਅਲਬਾਨੀਆ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਰਾਜ ਹੋਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਵੀ ਕੀਤਾ।ਨਵਾਂ ਅਲਬਾਨੀਅਨ ਰਾਜ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਮਨੋਨੀਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਲਗਭਗ ਸਾਰਾ ਇਲਾਕਾ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆ ਜਾਂ ਗ੍ਰੀਸ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਸਿਰਫ ਅਣਜਾਣੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲੈ ਲਿਆ।ਉੱਤਰੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਦੀ ਵੰਡ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਸਰਬੀਆ ਨਾਲ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ 'ਤੇ ਗ੍ਰੀਸ ਨਾਲ ਅਣਸੁਲਝੇ ਵਿਵਾਦਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ , ਲੋੜ ਪੈਣ 'ਤੇ, ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਥਰੇਸ ਤੋਂ ਵਿਵਾਦਿਤ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਤਬਦੀਲ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਕਿਸੇ ਵੀ ਦਬਾਅ ਅੱਗੇ ਝੁਕਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਾ ਹੋ ਕੇ ਗ੍ਰੀਸ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪਸੀ ਮਤਭੇਦਾਂ ਨੂੰ ਸੁਲਝਾਇਆ ਅਤੇ 1 ਮਈ 1913 ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਇੱਕ ਫੌਜੀ ਗਠਜੋੜ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ, ਲੰਡਨ ਦੀ ਸੰਧੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਲਦੀ ਹੀ 19 ਮਈ/1 ਜੂਨ 1913 ਨੂੰ "ਆਪਸੀ ਦੋਸਤੀ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ" ਦੀ ਸੰਧੀ ਹੋਈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੂਜੇ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਤੈਅ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
▲
●
1913 Jun 1

ਸਰਬੀਆ-ਯੂਨਾਨੀ ਗਠਜੋੜ

Greece
1 ਜੂਨ, 1913 ਨੂੰ, ਲੰਡਨ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਦੋ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਸਿਰਫ 28 ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ, ਗ੍ਰੀਸ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਨੇ ਇੱਕ ਗੁਪਤ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਗਠਜੋੜ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ, ਦੋਵਾਂ ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਮੌਜੂਦਾ ਸੀਮਾਬੰਦੀ ਰੇਖਾ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਪਸੀ ਸਰਹੱਦ ਵਜੋਂ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਿਆ। ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਜਾਂ ਆਸਟਰੀਆ- ਹੰਗਰੀ ਤੋਂ ਹਮਲੇ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗਠਜੋੜ।ਇਸ ਸਮਝੌਤੇ ਨਾਲ, ਸਰਬੀਆ ਯੂਨਾਨ ਨੂੰ ਉੱਤਰੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਵਾਦ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਗ੍ਰੀਸ ਨੇ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ (ਅਤੇ ਵਿਵਾਦਿਤ) ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਜ਼ੋਨ ਦੀ ਗਾਰੰਟੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।[69] ਸਰਬੋ-ਯੂਨਾਨੀ ਤਾਲਮੇਲ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ, ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਗੇਸ਼ੋਵ ਨੇ 21 ਮਈ ਨੂੰ ਗ੍ਰੀਸ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਟੋਕੋਲ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਉੱਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਨਿਯੰਤਰਣ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਸਥਾਈ ਹੱਦਬੰਦੀ 'ਤੇ ਸਹਿਮਤੀ ਪ੍ਰਗਟਾਈ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸਦੀ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਰਖਾਸਤਗੀ ਨੇ ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਕੂਟਨੀਤਕ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਝਗੜੇ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬਿੰਦੂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ: ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦਾ ਸਿਲਿਸਟਰਾ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਨੂੰ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੂੰ ਸੌਂਪਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ।ਜਦੋਂ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੀ ਸਮਾਪਤੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕੁਝ ਮਾਮੂਲੀ ਸਰਹੱਦੀ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਿਲਿਸਟਰਾ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਕੁਤਜ਼ੋਵਲਾਚਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਲਈ ਭਰੋਸਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਬਲ ਦੁਆਰਾ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਖੇਤਰ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ, ਪਰ ਸਾਲਸੀ ਲਈ ਇੱਕ ਰੂਸੀ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਨੇ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।9 ਮਈ 1913 ਦੇ ਸੇਂਟ ਪੀਟਰਸਬਰਗ ਦੇ ਪਰਿਣਾਮੀ ਪ੍ਰੋਟੋਕੋਲ ਵਿੱਚ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਸਿਲਿਸਟਰਾ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਿਆ।ਨਤੀਜਾ ਸਮਝੌਤਾ ਸ਼ਹਿਰ ਲਈ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ-ਰੋਮਾਨੀਆ ਸਰਹੱਦ 'ਤੇ ਦੋ ਤਿਕੋਣਾਂ ਅਤੇ ਬਾਲਚਿਕ ਸ਼ਹਿਰ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਜ਼ਮੀਨ ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਦੁਆਰਾ ਇਸਦੇ ਖੇਤਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਟੌਤੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਤੱਥ ਕਿ ਰੂਸ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਖੇਤਰੀ ਅਖੰਡਤਾ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ, ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੂੰ ਸਰਬੀਆ ਨਾਲ ਵਿਵਾਦ ਦੇ ਸੰਭਾਵਿਤ ਰੂਸੀ ਸਾਲਸੀ ਦੀ ਭਰੋਸੇਯੋਗਤਾ ਬਾਰੇ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ।[70] ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਵਿਵਹਾਰ ਨੇ ਰੂਸ-ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਸਬੰਧਾਂ 'ਤੇ ਵੀ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਾਲਸੀ ਲਈ ਦੂਜੀ ਰੂਸੀ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਦੌਰਾਨ ਸਰਬੀਆ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਸਮਝੌਤੇ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਕਰਨ ਲਈ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਸਥਿਤੀ ਨੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਰੂਸ ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਗਠਜੋੜ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ।ਦੋਵੇਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਨੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਨਾਲ ਟਕਰਾਅ ਨੂੰ ਲਾਜ਼ਮੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ।
▲
●
1913 Jun 8

ਰੂਸੀ ਆਰਬਿਟਰੇਸ਼ਨ

Russia
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਝੜਪਾਂ ਜਾਰੀ ਸਨ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਰਬੀਆਈ ਅਤੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ, ਰੂਸ ਦੇ ਜ਼ਾਰ ਨਿਕੋਲਸ II ਨੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਰੂਸ ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਲਾਵਿਕ ਸਹਿਯੋਗੀ ਨੂੰ ਗੁਆਉਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।8 ਜੂਨ ਨੂੰ, ਉਸਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਰਾਜਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮਾਨ ਨਿੱਜੀ ਸੰਦੇਸ਼ ਭੇਜਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 1912 ਦੀ ਸਰਬੋ-ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਸੰਧੀ ਦੇ ਉਪਬੰਧਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਸਾਲਸ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ।ਸਰਬੀਆ ਮੂਲ ਸੰਧੀ ਦੇ ਸੰਸ਼ੋਧਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਅਲਬਾਨੀਆ ਰਾਜ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕਰਨ ਦੇ ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉੱਤਰੀ ਅਲਬਾਨੀਆ ਗੁਆ ਚੁੱਕਾ ਸੀ, ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਖੇਤਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਰਬੋ-ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਸਰਬੋ-ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਅਧੀਨ ਵਿਸਥਾਰ ਦੇ ਇੱਕ ਸਰਬੀਆਈ ਖੇਤਰ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਸੰਧੀ, ਉੱਤਰੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਵਿਸਥਾਰ ਦੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਖੇਤਰ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ।ਰੂਸੀ ਸੱਦੇ ਦੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਸਨ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਅਲਟੀਮੇਟਮ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਰੂਸੀ ਡਿਪਲੋਮੈਟਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਰਬੀਆ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।ਇਸ ਕਾਰਨ ਰੂਸ ਨੇ ਸਾਲਸੀ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨਾਲ ਗਠਜੋੜ ਦੀ ਆਪਣੀ 1902 ਦੀ ਸੰਧੀ ਨੂੰ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਬਾਲਕਨ ਲੀਗ ਨੂੰ ਤੋੜ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਆਸਟ੍ਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਵਿਸਤਾਰਵਾਦ ਵਿਰੁੱਧ ਰੂਸ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਰੱਖਿਆ, ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਢਾਂਚਾ ਜਿਸ ਨੇ ਪਿਛਲੇ 35 ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਰੂਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੂਨ, ਪੈਸਾ ਅਤੇ ਕੂਟਨੀਤਕ ਪੂੰਜੀ ਖਰਚੀ ਸੀ।[71] ਰੂਸ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ ਸਜ਼ੋਨੋਵ ਦੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਨਵੇਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਸਟੋਯਾਨ ਦਾਨੇਵ ਲਈ ਸਹੀ ਸ਼ਬਦ ਸਨ "ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਉਮੀਦ ਨਾ ਰੱਖੋ, ਅਤੇ 1902 ਤੋਂ ਹੁਣ ਤੱਕ ਸਾਡੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮਝੌਤੇ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਓ।"[72] ਰੂਸ ਦਾ ਜ਼ਾਰ ਨਿਕੋਲਸ II ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨਾਲ ਨਾਰਾਜ਼ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਨੇ ਸਿਲਿਸਟਰਾ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ ਸਮਝੌਤੇ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਰੂਸੀ ਸਾਲਸੀ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਸੀ।ਫਿਰ ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਗ੍ਰੀਸ ਨੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਹੱਲ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਲਈ ਪਹਿਲੇ ਕਦਮ ਵਜੋਂ, ਤਿੰਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਦੇਸ਼ ਆਪਣੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਇੱਕ ਚੌਥਾਈ ਘਟਾ ਦੇਣ, ਪਰ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
▲
●
1913
ਦੂਜੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧornament
Play button
1913 Jun 29 - Aug 10

ਦੂਜੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦਾ ਸੰਖੇਪ

Balkans
ਦੂਜੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਉਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਬੁਲਗਾਰੀਆ , ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੀ ਲੁੱਟ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟ, ਆਪਣੇ ਸਾਬਕਾ ਸਹਿਯੋਗੀ ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਗ੍ਰੀਸ ' ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਸਰਬੀਆਈ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਹਮਲੇ ਅਤੇ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਭਜਾਇਆ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਗਿਆ।ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨਾਲ ਖੇਤਰੀ ਝਗੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫੌਜਾਂ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਇੱਕ ਆਸਾਨ ਜਿੱਤ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਦਖਲ ਨੂੰ ਭੜਕਾਇਆ।ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਵੀ ਪਿਛਲੀ ਜੰਗ ਤੋਂ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਕੁਝ ਇਲਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ।
▲
●
ਬ੍ਰੇਗਲਨਿਕਾ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1913 Jun 30 - 7 Sep

ਬ੍ਰੇਗਲਨਿਕਾ ਦੀ ਲੜਾਈ

Bregalnica, North Macedonia

ਬ੍ਰੇਗਲਨਿਤਸਾ ਦੀ ਲੜਾਈ 30 ਜੂਨ - 9 ਜੁਲਾਈ 1913 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਵਰਦਾਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਰਸਤੇ, ਬ੍ਰੇਗਲਨਿਤਸਾ ਨਦੀ ਦੇ ਫੈਲਾਅ ਅਤੇ ਓਸੋਗੋਵੋ ਪਹਾੜ ਦੀਆਂ ਢਲਾਣਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਰਬੀਆਈ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫੌਜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜਾਈ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮੂਹਿਕ ਨਾਮ ਹੈ, ਜੋ ਇੱਕ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਨਾਲ ਖਤਮ ਹੋਇਆ। ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਤਸਾਰੇਵੋ ਤੱਕ।

▲
●
ਕਿਲਕੀਸ-ਲਚਨਾਸ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਲਚਨਾਸ (ਦੂਜੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ), 1913 ਦੀ ਲੜਾਈ ਦਾ ਯੂਨਾਨੀ ਲਿਥੋਗ੍ਰਾਫ। ©Sotiris Christidis
1913 Jul 2

ਕਿਲਕੀਸ-ਲਚਨਾਸ ਦੀ ਲੜਾਈ

Kilkis, Greece
16-17 ਜੂਨ ਦੀ ਰਾਤ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ , ਜੰਗ ਦੀ ਅਧਿਕਾਰਤ ਘੋਸ਼ਣਾ ਦੇ ਬਿਨਾਂ, ਆਪਣੇ ਸਾਬਕਾ ਯੂਨਾਨੀ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆਈ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਸਰਬੀਆਂ ਨੂੰ ਗੇਵਗੇਲਿਜਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਚਾਰ ਨੂੰ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਸਰਬੀਆਂ ਨੂੰ ਵਰਦਾਰ/ਐਕਸੀਓਸ ਨਦੀ ਲਾਈਨ ਤੋਂ ਦੂਰ ਭਜਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੇ।17 ਜੂਨ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ, ਕਿੰਗ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਦੇ ਅਧੀਨ, 8 ਡਿਵੀਜ਼ਨਾਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਘੋੜਸਵਾਰ ਬ੍ਰਿਗੇਡ ਦੇ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਜਨਰਲ ਇਵਾਨੋਵ ਦੇ ਅਧੀਨ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਕਿਲਕਿਸ-ਲਚਨਾਸ ਲਾਈਨ ਦੀ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਸਥਿਤੀ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ।ਕਿਲਕੀਸ ਵਿਖੇ, ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਕੈਪਚਰ ਕੀਤੀਆਂ ਓਟੋਮੈਨ ਤੋਪਾਂ ਸਮੇਤ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਰੱਖਿਆ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜੋ ਹੇਠਲੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਹਾਵੀ ਸਨ।ਯੂਨਾਨੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨਾਂ ਨੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਮੈਦਾਨ ਦੇ ਪਾਰ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।19 ਜੂਨ ਨੂੰ, ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫਾਰਵਰਡ ਲਾਈਨਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਥਾਂ ਉੱਤੇ ਪਛਾੜ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨੇ ਕਿਲਕੀ ਦੀਆਂ ਪਹਾੜੀਆਂ ਉੱਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਰੀਖਣ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਨਾਲ ਲਗਾਤਾਰ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਕੀਤੀ।ਗ੍ਰੀਕ ਹੈੱਡਕੁਆਰਟਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਆਦੇਸ਼ ਦੇ ਤਹਿਤ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਿਲਕੀ ਨੂੰ 20 ਜੂਨ ਦੀ ਰਾਤ ਤੱਕ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਦੂਜੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਇਕੱਲੇ ਅੱਗੇ ਵਧੀ।20 ਜੂਨ ਦੀ ਰਾਤ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਇੱਕ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੇ ਫਾਇਰ ਐਕਸਚੇਂਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਦੂਜੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਦੀਆਂ ਦੋ ਰੈਜੀਮੈਂਟਾਂ ਨੇ ਗੈਲੀਕੋਸ ਨਦੀ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ 21 ਜੂਨ ਦੀ ਸਵੇਰ ਤੱਕ ਕਿਲਕੀਸ ਦੇ ਕਸਬੇ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਦੀ ਪਹਿਲੀ, ਦੂਜੀ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਲਾਈਨਾਂ 'ਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਯੂਨਾਨੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨਾਂ ਦੇ ਬਾਕੀ ਹਿੱਸੇ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ।ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਰਹੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਥਕਾਵਟ ਕਾਰਨ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਟੁੱਟ ਗਿਆ।ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਦੂਜੀ ਫੌਜ ਦੀ ਹਾਰ ਦੂਜੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਝੱਲੀ ਗਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਫੌਜੀ ਤਬਾਹੀ ਸੀ।ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ, ਇਵਜ਼ੋਨਜ਼ ਨੇ ਗੇਵਗੇਲੀਜਾ ਅਤੇ ਮਾਤਸੀਕੋਵੋ ਦੀਆਂ ਉਚਾਈਆਂ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਡੋਇਰਾਨ ਰਾਹੀਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਦੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਲਾਈਨ ਨੂੰ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇਵਾਨੋਵ ਦੀ ਫੌਜ ਨੇ ਇੱਕ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਜੋ ਕਈ ਵਾਰ ਰੂਟ ਬਣਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੰਦਾ ਸੀ।ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਨਾਲ ਆਈ ਅਤੇ ਸਟ੍ਰੂਮਿਕਾ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਸਰਹੱਦ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ।ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੇ 5 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਡੋਜਰਨ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਪਰ ਸਟ੍ਰੂਮਾ ਪਾਸ ਰਾਹੀਂ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਰਹੇ।11 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਯੂਨਾਨੀ ਸਰਬੀਆਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਏ ਅਤੇ ਫਿਰ 24 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਕ੍ਰੇਸਨਾ ਗੋਰਜ ਪਹੁੰਚਣ ਤੱਕ ਸਟ੍ਰੂਮਾ ਨਦੀ ਉੱਤੇ ਧੱਕੇ ਗਏ।
▲
●
Knjaževac ਦੀ ਲੜਾਈ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1913 Jul 4 - Jul 7

Knjaževac ਦੀ ਲੜਾਈ

Knjazevac, Serbia
Knjaževac ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੂਜੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੀ ਲੜਾਈ ਸੀ, ਜੋ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆਈ ਫੌਜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜੀ ਗਈ ਸੀ।ਲੜਾਈ ਜੁਲਾਈ 1913 ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਪਹਿਲੀ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਸਰਬੀਆਈ ਸ਼ਹਿਰ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਖਤਮ ਹੋਈ।
▲
●
ਰੋਮਾਨੀਅਨਾਂ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ
ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਨਦੀ ਮਾਨੀਟਰ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1913 Jul 10 - Jul 18

ਰੋਮਾਨੀਅਨਾਂ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ

Dobrogea, Moldova
ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ 5 ਜੁਲਾਈ 1913 ਨੂੰ ਦੱਖਣੀ ਡੋਬਰੂਜਾ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਲਾਮਬੰਦ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ 10 ਜੁਲਾਈ 1913 ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿਰੁੱਧ ਜੰਗ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ। ਇੱਕ ਕੂਟਨੀਤਕ ਸਰਕੂਲਰ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ, "ਰੋਮਾਨੀਆ ਨਾ ਤਾਂ ਰਾਜਨੀਤੀ ਨੂੰ ਅਧੀਨ ਕਰਨ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਹਰਾਉਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ", ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਵਧੇ ਹੋਏ ਖੂਨ-ਖਰਾਬੇ ਬਾਰੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।[73]ਦੱਖਣੀ ਡੋਬਰੂਜਾ ਹਮਲਾ 1913 ਦੇ ਦੂਜੇ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਬੁਲਗਾਰੀਆ 'ਤੇ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਹਮਲੇ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕਾਰਵਾਈ ਸੀ। ਦੱਖਣੀ ਡੋਬਰੂਜਾ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਵਰਨਾ ਨੂੰ ਵੀ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਘੋੜਸਵਾਰਾਂ ਨੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਵਿਰੋਧ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ।ਦੱਖਣੀ ਡੋਬਰੂਜਾ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੁਆਰਾ ਮਿਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।
▲
●
ਵਿਦਿਨ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1913 Jul 12 - Jul 18

ਵਿਦਿਨ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ

Vidin, Bulgaria
ਯੁੱਧ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵੇਲੇ, ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਪਹਿਲੀ ਫੌਜ ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਸੀ।22 ਅਤੇ 25 ਜੂਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਰਬੀਆਈ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀ ਤਰੱਕੀ ਸਫਲ ਰਹੀ, ਪਰ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਅਚਾਨਕ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫੌਜ ਦੇ ਗ੍ਰੀਸ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਮੋਰਚੇ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਨੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਚੀਫ ਆਫ ਸਟਾਫ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[76] ਫਰਡੀਨੈਂਡ (ਹੁਣ ਮੋਂਟਾਨਾ) ਸ਼ਹਿਰ ਰਾਹੀਂ ਵਾਪਸੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, 9ਵੀਂ ਪੈਦਲ ਸੈਨਾ ਦੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨੇ ਬਗਾਵਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ 5 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਰੋਮਾਨੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[77] ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਬੇਲੋਗ੍ਰਾਡਚਿਕ ਅਤੇ ਵਿਦਿਨ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆਈ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਛੋਟੀ, ਜਿਆਦਾਤਰ ਮਿਲੀਸ਼ੀਆ ਫੋਰਸ ਹੀ ਰਹਿ ਗਈ।8 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਬੇਲੋਗ੍ਰਾਡਚਿਕ ਦੀ ਗੜੀ ਨੂੰ ਟਿਮੋਕ ਸਮੂਹ ਦੇ ਅੱਗੇ ਵਧ ਰਹੇ ਸਰਬੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕਾਬੂ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਹਿੱਸਾ ਜੋ ਸਰਬੀ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਚ ਗਿਆ ਸੀ, ਵਿਦਿਨ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਿਆ।ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਬੇਲੋਗ੍ਰਾਡਚਿਕ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਗਏ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘੋੜਸਵਾਰ ਬਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਬਾਕੀ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਵਿਡਿਨ ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨੀ ਸੰਪਰਕ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।14 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਉੱਤੇ ਬੰਬਾਰੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਕਮਾਂਡਰ, ਜਨਰਲ ਕ੍ਰਾਸਟੂ ਮਾਰੀਨੋਵ ਨੇ ਦੋ ਵਾਰ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਲਗਾਤਾਰ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਲਗਾਤਾਰ ਬੰਬਾਰੀ ਜਾਰੀ ਰਹੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਪੱਖ ਲਈ ਮਾਮੂਲੀ ਫੌਜੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ।[78] 17 ਜੁਲਾਈ ਦੀ ਦੇਰ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ, ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀ ਬੰਬਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇੱਕ ਸਰਬੀਆਈ ਪੈਦਲ ਸੈਨਾ ਨੇ ਵਿਦਿਨ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਸੈਕਟਰ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਨੋਵੋਸੇਲਸੀ ਅਤੇ ਸਮਾਰਦਾਨ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਥਿਤ ਸੀ।ਉਸ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦੋ ਸਰਬੀਆਈ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾਕਾਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।18 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਜਨਰਲ ਮਾਰੀਨੋਵ ਨੂੰ ਹਥਿਆਰਬੰਦੀ ਬਾਰੇ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤਾ ਜਿਸ 'ਤੇ ਉਸੇ ਦਿਨ ਬੁਖਾਰੇਸਟ ਵਿੱਚ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਸਰਬੀਆਈ ਇਸ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ।[78]
▲
●
ਕਾਲੀਮਾਂਸੀ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Richard Bong
1913 Jul 18 - Jul 19

ਕਾਲੀਮਾਂਸੀ ਦੀ ਲੜਾਈ

Kalimanci, North Macedonia
13 ਜੁਲਾਈ 1913 ਨੂੰ, ਜਨਰਲ ਮਿਹੇਲ ਸਾਵੋਵ ਨੇ 4ਵੀਂ ਅਤੇ 5ਵੀਂ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫੌਜਾਂ ਦਾ ਕੰਟਰੋਲ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ।[74] ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਫਿਰ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਦੇ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰੇਗਲਨਿਕਾ ਨਦੀ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਕਾਲੀਮਾਂਸੀ ਪਿੰਡ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰ ਲਿਆ।[74]18 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਸਰਬੀਆਈ ਤੀਸਰੀ ਫੌਜ ਨੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਅਹੁਦਿਆਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।[74] ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ 40 ਫੁੱਟ ਦੂਰ ਪਨਾਹ ਦਿੱਤੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਉਜਾੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ 'ਤੇ ਹੈਂਡ ਗ੍ਰਨੇਡ ਸੁੱਟੇ।[74] ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ ਡਟੇ ਹੋਏ, ਅਤੇ ਕਈ ਮੌਕਿਆਂ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਰਬੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ।ਜਦੋਂ ਸਰਬੀਆ ਆਪਣੀ ਖਾਈ ਦੇ 200 ਗਜ਼ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਥਿਰ ਸੰਗੀਨਾਂ ਨਾਲ ਚਾਰਜ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ।[74] ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਤੋਪਖਾਨਾ ਵੀ ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਫਲ ਰਿਹਾ।[74] ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਲਾਈਨਾਂ ਨੇ ਆਯੋਜਤ ਕੀਤਾ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਤਨ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਨੋਬਲ ਕਾਫੀ ਵਧਿਆ।[74]ਜੇ ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਤੋੜਿਆ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਦੂਜੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫੌਜ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਅਤੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੰਦੇ।[74] ਇਸ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਜਿੱਤ, ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਫੌਜਾਂ ਦੀਆਂ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਪੱਛਮੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੂੰ ਸਰਬੀਆਈ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਚਾਇਆ।[75] ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਜਿੱਤ ਨੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ, ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤੀ ਨਾਜ਼ੁਕ ਸੀ, ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਨੇ ਕਈ ਝੜਪਾਂ ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ।[75]
▲
●
ਓਟੋਮੈਨ ਦਖਲ
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1913 Jul 20 - Jul 25

ਓਟੋਮੈਨ ਦਖਲ

Edirne, Türkiye
ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਦੀ ਘਾਟ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੂੰ ਸੌਂਪੇ ਗਏ ਖੇਤਰਾਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਇਆ।ਹਮਲੇ ਦਾ ਮੁੱਖ ਉਦੇਸ਼ ਐਡਰਨੇ (ਐਡਰਿਅਨੋਪਲ) ਦੀ ਰਿਕਵਰੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਵੁਲਕੋ ਵੇਲਚੇਵ ਨੇ ਸਿਰਫ਼ 4,000 ਸੈਨਿਕਾਂ ਨਾਲ ਰੱਖਿਆ ਸੀ।[98] ਪੂਰਬੀ ਥਰੇਸ ਉੱਤੇ ਕਾਬਜ਼ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਨੂੰ ਸਰਬੋ-ਯੂਨਾਨੀ ਹਮਲੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਲ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਲੈ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।12 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਕਾਟਾਲਕਾ ਅਤੇ ਗੇਲੀਬੋਲੂ ਨੂੰ ਘੇਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਔਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਐਨੋਸ-ਮਿਡੀਆ ਲਾਈਨ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚੀਆਂ ਅਤੇ 20 ਜੁਲਾਈ 1913 ਨੂੰ ਲਾਈਨ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।[98] ਸਮੁੱਚੀ ਓਟੋਮੈਨ ਹਮਲਾਵਰ ਸੈਨਾ ਵਿੱਚ ਅਹਿਮਦ ਇਜ਼ਤ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ 200,000 ਅਤੇ 250,000 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆਦਮੀ ਸਨ।ਪਹਿਲੀ ਫੌਜ ਲਾਈਨ ਦੇ ਪੂਰਬੀ (ਮਿਡੀਆ) ਸਿਰੇ 'ਤੇ ਤਾਇਨਾਤ ਸੀ।ਪੂਰਬ ਤੋਂ ਪੱਛਮ ਤੱਕ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੂਜੀ ਫੌਜ, ਤੀਜੀ ਫੌਜ ਅਤੇ ਚੌਥੀ ਫੌਜ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਗੇਲੀਬੋਲੂ ਵਿਖੇ ਤਾਇਨਾਤ ਸੀ।[98]ਅੱਗੇ ਵਧ ਰਹੇ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ, ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫ਼ੌਜਾਂ ਜੰਗ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਸਰਹੱਦ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈਆਂ।ਐਡਿਰਨੇ ਨੂੰ 19 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਇਸ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਅਗਲੇ ਦਿਨ (20 ਜੁਲਾਈ) ਨੂੰ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਇਸ 'ਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਜ਼ਾਹਰ ਸੀ ਕਿ ਓਟੋਮੈਨ ਨਹੀਂ ਰੁਕ ਰਹੇ ਸਨ, ਇਸਲਈ ਇਸਨੂੰ 21 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ 23 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਓਟੋਮਨ ਦੁਆਰਾ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।[98]ਓਟੋਮਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਪੁਰਾਣੀ ਸਰਹੱਦ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਰੁਕੀਆਂ, ਸਗੋਂ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਗਈਆਂ।ਇੱਕ ਘੋੜਸਵਾਰ ਯੂਨਿਟ ਨੇ ਯਮਬੋਲ ਉੱਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਅਤੇ 25 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਇਸ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।[98] ਓਟੋਮੈਨ ਹਮਲੇ, ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ, ਨੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਦਹਿਸ਼ਤ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਹਾੜਾਂ ਵੱਲ ਭੱਜ ਗਏ।ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਕਿਸਮਤ ਦੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਲਟਾਉਣ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੀ।ਰੋਮਾਨੀਅਨਾਂ ਵਾਂਗ, ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਲੜਾਈ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਪਰ ਹੈਜ਼ੇ ਕਾਰਨ 4,000 ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।[98] ਔਟੋਮੈਨਾਂ ਲਈ ਲੜ ਰਹੇ ਕੁਝ 8000 ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।ਤੁਰਕੀ ਦੇ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।[99]ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੂੰ ਥਰੇਸ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ, ਰੂਸ ਨੇ ਕਾਕੇਸ਼ਸ ਰਾਹੀਂ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਫਲੀਟ ਨੂੰ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਭੇਜਣ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ;ਇਸ ਕਾਰਨ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਨੇ ਦਖਲ ਦਿੱਤਾ।
▲
●
ਕ੍ਰੇਸਨਾ ਗੋਰਜ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਇੱਕ ਯੂਨਾਨੀ ਲਿਥੋਗ੍ਰਾਫ਼ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੇਜਰ ਵੇਲਿਸਾਰੀਓ ਨੂੰ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ ਪਹਿਲੀ ਈਵਜ਼ੋਨ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ©Sotiris Christidis
1913 Jul 21 - Jul 31

ਕ੍ਰੇਸਨਾ ਗੋਰਜ ਦੀ ਲੜਾਈ

Kresna Gorge, Bulgaria
ਯੂਨਾਨੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਅਤੇ ਕ੍ਰੇਸਨਾ ਪਾਸ ਨੂੰ ਤੋੜਨਾਡੋਇਰਾਨ ਦੀ ਜੇਤੂ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਯੂਨਾਨੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਆਪਣੀ ਤਰੱਕੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ।18 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਪਹਿਲੀ ਗ੍ਰੀਕ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਰੀਅਰ ਗਾਰਡ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕ੍ਰੇਸਨਾ ਦੱਰੇ ਦੇ ਦੱਖਣੀ ਸਿਰੇ 'ਤੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪੈਦਲ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।[80]ਪਾਸ ਵਿੱਚ, ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਉੱਤੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਦੂਜੀ ਅਤੇ ਚੌਥੀ ਫੌਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਸਰਬੀਆਈ ਮੋਰਚੇ ਤੋਂ ਨਵੀਆਂ ਆਈਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਲੈ ਲਈਆਂ ਸਨ।ਕੌੜੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਯੂਨਾਨੀ ਕ੍ਰੇਸਨਾ ਪਾਸ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਏ।ਯੂਨਾਨੀ ਤਰੱਕੀ ਜਾਰੀ ਰਹੀ ਅਤੇ 25 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਪਾਸ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ, ਕ੍ਰੁਪਨਿਕ ਪਿੰਡ, ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਸਿਮਟਲੀ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।[81] ਸਿਮਟਲੀ 'ਤੇ 26 ਜੁਲਾਈ, [82] ਨੂੰ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ 27-28 ਜੁਲਾਈ ਦੀ ਰਾਤ ਦੌਰਾਨ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਸੋਫੀਆ ਤੋਂ 76 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਗੋਰਨਾ ਜ਼ੁਮਾਯਾ (ਹੁਣ ਬਲਾਗੋਏਵਗ੍ਰਾਡ) ਵੱਲ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[83]ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਯੂਨਾਨੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਪੱਛਮੀ ਥਰੇਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਮਾਰਚ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ 26 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਜ਼ਾਂਥੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਗਿਆ।ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਯੂਨਾਨੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕੋਮੋਟਿਨੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋ ਗਈਆਂ।[83]ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਾ ਅਤੇ ਜੰਗਬੰਦੀਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਿਰੋਧ ਦੁਆਰਾ ਗੋਰਨਾ ਜ਼ੁਮਾਯਾ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[84] 28 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਯੂਨਾਨੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਹਮਲਾ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਗੋਰਨਾ ਜ਼ੁਮਾਯਾ ਦੇ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਚੇਰੋਵੋ ਤੋਂ ਹਿੱਲ 1378 ਤੱਕ ਫੈਲੀ ਇੱਕ ਲਾਈਨ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।[85] 28 ਜੁਲਾਈ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਭਾਰੀ ਦਬਾਅ ਹੇਠ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜ ਨੂੰ ਕਸਬੇ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[86]ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਢਿਆਂ 'ਤੇ ਦਬਾਅ ਪਾ ਕੇ ਕੈਨਾ-ਕਿਸਮ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਵੱਧ ਗਿਣਤੀ ਵਾਲੇ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਘੇਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।[87] ਫਿਰ ਵੀ, ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਮੇਹੋਮੀਆ ਅਤੇ ਕ੍ਰੇਸਨਾ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲੇ ਕੀਤੇ।30 ਜੁਲਾਈ ਤੱਕ, ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਹਮਲੇ ਕਾਫੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਘੱਟ ਗਏ ਸਨ।ਪੂਰਬੀ ਕੰਢੇ 'ਤੇ, ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਨੇ ਪ੍ਰੀਡੇਲਾ ਦੱਰੇ ਰਾਹੀਂ ਮੇਹੋਮੀਆ ਵੱਲ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਪਾਸ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਪਾਸੇ ਅਤੇ ਲੜਾਈ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਪੱਛਮੀ ਕੰਢੇ 'ਤੇ, ਸਰਬੀਆਈ ਲਾਈਨਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਾਲ ਚਾਰੇਵੋ ਸੇਲੋ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਹ ਅਸਫਲ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜ ਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ, ਜਿੱਥੇ 29 ਜੁਲਾਈ ਤੱਕ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਬੇਰੋਵੋ ਅਤੇ ਸਟ੍ਰੂਮਿਕਾ ਰਾਹੀਂ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਦੀ ਲਾਈਨ ਨੂੰ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਦਾ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਰਸਤਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[88]ਪੇਹਸੇਵੋ ​​ਅਤੇ ਮੇਹੋਮੀਆ ਦੇ ਸੈਕਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਥਿਤੀ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖੀ।[85] 30 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਗ੍ਰੀਕ ਹੈੱਡਕੁਆਰਟਰ ਨੇ ਗੋਰਨਾ ਜ਼ੁਮਾਯਾ ਦੇ ਸੈਕਟਰ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ।[89] ਉਸ ਦਿਨ ਕਸਬੇ ਦੇ ਉੱਤਰ ਅਤੇ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਰਣਨੀਤਕ ਸਥਾਨਾਂ 'ਤੇ ਤਾਇਨਾਤ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਫੌਜਾਂ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਜਾਰੀ ਰਹੀ।ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਰਾਜਾ ਕਾਂਸਟੇਨਟਾਈਨ ਪਹਿਲੇ, ਜਿਸਨੇ ਸੋਫੀਆ ਲਈ ਡ੍ਰਾਈਵ ਦੌਰਾਨ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਨੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵੇਨੀਜ਼ੇਲੋਸ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਦੀ ਫੌਜ "ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਨੈਤਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਥੱਕ ਗਈ ਹੈ" ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਵਿਚੋਲਗੀ ਦੁਆਰਾ ਦੁਸ਼ਮਣੀ [87] ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ।ਇਸ ਬੇਨਤੀ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ 31 ਜੁਲਾਈ 1913 ਨੂੰ ਬੁਖਾਰੈਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ ਜਿਸ ਨੇ ਦੂਜੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਖੂਨੀ ਲੜਾਈਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕੀਤਾ ਸੀ।
▲
●
ਬੁਕਰੇਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀ
ਸ਼ਾਂਤੀ ਕਾਨਫਰੰਸ ਲਈ ਵਫ਼ਦ। Eleftherios Venizelos;ਟੀਟੂ ਮਾਈਓਰੇਸਕੁ;ਨਿਕੋਲਾ ਪਾਸਿਕ (ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ);ਦਿਮਿਤਰ ਟੋਨਚੇਵ;ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਡਿਸੇਸਕੁ;ਨਿਕੋਲਾਓਸ ਪੋਲੀਟਿਸ;ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰੂ ਮਾਰਗਿਲੋਮਨ;ਡੈਨੀਲੋ ਕਲਾਫਾਟੋਵਿਕ;ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਕੋਆਂਡਾ;ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਕ੍ਰਿਸਟੇਸਕੁ;Ionescu ਲਵੋ;ਮਿਰੋਸਲਾਵ ਸਪਲਾਜਕੋਵਿਕ;ਅਤੇ ਜੈਨਕੋ ਵੁਕੋਟਿਕ। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1913 Aug 10

ਬੁਕਰੇਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀ

Bucharest, Romania
ਜੰਗਬੰਦੀਸੋਫੀਆ 'ਤੇ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਫੌਜ ਦੇ ਬੰਦ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ ਰੂਸ ਨੂੰ ਸਾਲਸੀ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ।13 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਸਟੋਯਾਨ ਦਾਨੇਵ ਨੇ ਰੂਸੀ ਅਯੋਗਤਾ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ।17 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਜ਼ਾਰ ਨੇ ਵਾਸਿਲ ਰਾਡੋਸਲਾਵੋਵ ਨੂੰ ਜਰਮਨ ਪੱਖੀ ਅਤੇ ਰੂਸੋਫੋਬਿਕ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਮੁਖੀ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ।[74] 20 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਸੇਂਟ ਪੀਟਰਸਬਰਗ ਰਾਹੀਂ, ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਿਕੋਲਾ ਪਾਸਿਕ ਨੇ ਇੱਕ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਵਫ਼ਦ ਨੂੰ ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਨੀਸ ਵਿਖੇ ਸਿੱਧੇ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ।ਸਰਬੀਆਂ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ, ਦੋਵੇਂ ਹੁਣ ਹਮਲਾਵਰ ਹਨ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕੋਈ ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸਨ।22 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਜ਼ਾਰ ਫਰਡੀਨੈਂਡ ਨੇ ਬੁਖਾਰੈਸਟ ਵਿੱਚ ਇਤਾਲਵੀ ਰਾਜਦੂਤ ਰਾਹੀਂ ਰਾਜਾ ਕੈਰਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੁਨੇਹਾ ਭੇਜਿਆ।ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਸੋਫੀਆ ਅੱਗੇ ਰੁਕ ਗਈਆਂ।[74] ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਗੱਲਬਾਤ ਨੂੰ ਬੁਖਾਰੈਸਟ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ, ਅਤੇ ਵਫ਼ਦ 24 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਨੀਸ ਤੋਂ ਬੁਖਾਰੇਸਟ ਲਈ ਇੱਕ ਰੇਲਗੱਡੀ ਲੈ ਗਏ।[74]ਜਦੋਂ 30 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਬੁਖਾਰੇਸਟ ਵਿੱਚ ਡੈਲੀਗੇਸ਼ਨ ਮਿਲੇ, ਤਾਂ ਸਰਬੀਆਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਪਾਸਿਕ ਦੁਆਰਾ, ਮੋਂਟੇਨੇਗ੍ਰੀਨ ਦੀ ਵੁਕੋਟਿਕ ਦੁਆਰਾ, ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਦੀ ਵੇਨੀਜ਼ੇਲੋਸ ਦੁਆਰਾ, ਰੋਮਾਨੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਟੀਟੂ ਮਾਈਓਰੇਸਕੂ ਦੁਆਰਾ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਿੱਤ ਮੰਤਰੀ ਦਿਮਿਤੂਰ ਟੋਨਚੇਵ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।ਉਹ 31 ਜੁਲਾਈ ਤੋਂ ਲਾਗੂ ਹੋਣ ਲਈ ਪੰਜ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਜੰਗਬੰਦੀ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋਏ।[90] ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਵੱਖਰੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।[90]ਬੁਕਰੇਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀਬੁਲਗਾਰੀਆ 19 ਜੁਲਾਈ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਦੱਖਣੀ ਡੋਬਰੂਜਾ ਨੂੰ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੂੰ ਸੌਂਪਣ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।ਬੁਖਾਰੈਸਟ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਰਤਾ ਵਿੱਚ, ਰੋਮਾਨੀਅਨ, ਆਪਣਾ ਮੁੱਖ ਉਦੇਸ਼ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸੰਜਮ ਲਈ ਇੱਕ ਆਵਾਜ਼ ਸਨ।[90] ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੇ ਵਰਦਾਰ ਨਦੀ ਨੂੰ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੀਮਾ ਵਜੋਂ ਰੱਖਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ।ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਨੇ ਸਾਰੇ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਨੂੰ ਸਟ੍ਰੂਮਾ ਤੱਕ ਰੱਖਣ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ।ਆਸਟ੍ਰੋ-ਹੰਗੇਰੀਅਨ ਅਤੇ ਰੂਸੀ ਦਬਾਅ ਨੇ ਸਰਬੀਆ ਨੂੰ ਉੱਤਰੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੋਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ, ਸਿਰਫ ਸ਼ਟਿਪ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਅਨਾਂ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਪਾਸਿਕ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, "ਜਨਰਲ ਫਿਚੇਵ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ", ਜੋ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੱਕ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਹਥਿਆਰ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ। ਪਹਿਲੀ ਜੰਗ.[90] ਇਵਾਨ ਫਿਚੇਵ ਉਸ ਸਮੇਂ ਬੁਖਾਰੇਸਟ ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਜਨਰਲ ਸਟਾਫ਼ ਦਾ ਮੁਖੀ ਅਤੇ ਵਫ਼ਦ ਦਾ ਇੱਕ ਮੈਂਬਰ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਆਸਟ੍ਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਅਤੇ ਰੂਸ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ, ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਗਠਜੋੜ - ਜਿਸਦਾ ਕੈਸਰ ਵਿਲਹੇਲਮ II ਯੂਨਾਨੀ ਰਾਜੇ ਦਾ ਜੀਜਾ ਸੀ - ਅਤੇ ਫਰਾਂਸ ਨੇ ਗ੍ਰੀਸ ਲਈ ਕਵਾਲਾ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੀਤਾ।ਗੱਲਬਾਤ ਦਾ ਆਖਰੀ ਦਿਨ 8 ਅਗਸਤ ਸੀ।10 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆ, ਗ੍ਰੀਸ, ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਨੇ ਬੁਖਾਰੇਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ: ਵਰਦਾਰ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਸਰਬੀਆ ਗਿਆ;ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਹਿੱਸਾ, ਪਿਰਿਨ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਤੱਕ;ਅਤੇ ਤੱਟਵਰਤੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ, ਏਜੀਅਨ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ, ਗ੍ਰੀਸ ਤੱਕ।[90] ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ 16 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਆਬਾਦੀ ਨੂੰ 4.3 ਤੋਂ 4.7 ਮਿਲੀਅਨ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ।ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ 5 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਨੇ 62 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਤੱਕ ਵਧਾਇਆ।[91] ਗ੍ਰੀਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਬਾਦੀ 2.7 ਤੋਂ ਵਧਾ ਕੇ 4.4 ਮਿਲੀਅਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ 68 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਤੱਕ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ।ਸਰਬੀਆ ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਬਾਦੀ ਨੂੰ 2.9 ਤੋਂ 4.5 ਮਿਲੀਅਨ ਤੱਕ ਵਧਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਲਗਭਗ ਦੁੱਗਣਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[92]
▲
●
1913 Sep 29

ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਦੀ ਸੰਧੀ

İstanbul, Türkiye
ਅਗਸਤ ਵਿੱਚ, ਓਟੋਮੈਨ ਬਲਾਂ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਦਬਾਅ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕੋਮੋਟਿਨੀ ਵਿਖੇ ਪੱਛਮੀ ਥਰੇਸ ਦੀ ਇੱਕ ਅਸਥਾਈ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ 6 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਈ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵਿੱਚ ਜਨਰਲ ਮਿਹਾਇਲ ਸਾਵੋਵ ਅਤੇ ਡਿਪਲੋਮੈਟਾਂ ਆਂਦਰੇਈ ਤੋਸ਼ੇਵ ਅਤੇ ਗ੍ਰਿਗੋਰ ਨਾਚੋਵਿਚ ਨੂੰ ਇੱਕ ਤਿੰਨ ਮੈਂਬਰੀ ਵਫ਼ਦ ਭੇਜਿਆ।[92] ਓਟੋਮੈਨ ਵਫ਼ਦ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ ਮਹਿਮਦ ਤਲਤ ਬੇ ਨੇ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਦੀ ਮਦਦ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਜਲ ਸੈਨਾ ਮੰਤਰੀ ਚਰੁਕਸੁਲੂ ਮਹਿਮੂਦ ਪਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਹਾਲਿਲ ਬੇ ਨੇ ਕੀਤੀ।ਐਡਿਰਨੇ ਨੂੰ ਗੁਆਉਣ ਲਈ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ, ਬੁਲਗਾਰੀਆਈਆਂ ਨੇ ਕਰਕ ਕਿਲੀਸੇ (ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਵਿੱਚ ਲੋਜ਼ਨਗ੍ਰਾਡ) ਲਈ ਖੇਡਿਆ।ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫ਼ੌਜਾਂ ਆਖਰਕਾਰ ਅਕਤੂਬਰ ਵਿੱਚ ਰੋਡੋਪਸ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਪਰਤ ਆਈਆਂ।ਰਾਡੋਸਲਾਵੋਵ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਗੱਠਜੋੜ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ।ਇਹ ਗੱਲਬਾਤ ਆਖਰਕਾਰ ਅਗਸਤ 1914 ਦੀ ਗੁਪਤ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ-ਓਟੋਮਨ ਸੰਧੀ ਵਿੱਚ ਫਲ ਲਿਆ।ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ, ਓਟੋਮਨ ਥਰੇਸ ਤੋਂ 46,764 ਆਰਥੋਡਾਕਸ ਬਲਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਥਰੇਸ ਤੋਂ 48,570 ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ (ਤੁਰਕ, ਪੋਮਕਸ ਅਤੇ ਰੋਮਾ) ਲਈ ਬਦਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।[94] ਅਦਲਾ-ਬਦਲੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 1914 ਦੀ ਓਟੋਮੈਨ ਜਨਗਣਨਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਐਕਸਚੇਟ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ 14,908 ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਅਜੇ ਵੀ ਬਚੇ ਹਨ।[95]14 ਨਵੰਬਰ 1913 ਨੂੰ ਗ੍ਰੀਸ ਅਤੇ ਓਟੋਮਾਨਸ ਨੇ ਏਥਨਜ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਦਾ ਰਸਮੀ ਅੰਤ ਹੋਇਆ।14 ਮਾਰਚ 1914 ਨੂੰ, ਸਰਬੀਆ ਨੇ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ, ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨਾਲ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਬਹਾਲ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਲੰਡਨ ਦੀ 1913 ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੀ ਮੁੜ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ।[92] ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿਚਕਾਰ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।
▲
●
1914 Jan 1

ਐਪੀਲੋਗ

Balkans
ਦੂਜੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਨੇ ਸਰਬੀਆ ਨੂੰ ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਫੌਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਰਾਜ ਵਜੋਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।[96] ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਕਰਜ਼ਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਵਿੱਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਫੌਜੀ ਨਿਵੇਸ਼ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਫਲ ਮਿਲਿਆ ਸੀ।ਕੇਂਦਰੀ ਵਰਦਾਰ ਅਤੇ ਨੋਵੀ ਪਜ਼ਾਰ ਦੇ ਸੰਜਕ ਦਾ ਪੂਰਬੀ ਅੱਧਾ ਹਿੱਸਾ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ।ਇਸ ਦਾ ਇਲਾਕਾ 18,650 ਤੋਂ 33,891 ਵਰਗ ਮੀਲ ਤੱਕ ਵਧਿਆ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਆਬਾਦੀ ਡੇਢ ਲੱਖ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋ ਗਈ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਨਵੇਂ ਜਿੱਤੇ ਗਏ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਅਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਲੈ ਕੇ ਆਏ।1903 ਦੇ ਸਰਬੀਆਈ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੇ ਤਹਿਤ ਗਾਰੰਟੀਸ਼ੁਦਾ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ, ਅਸੈਂਬਲੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰੈਸ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਨਵੇਂ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਵਸਨੀਕਾਂ ਨੂੰ ਵੋਟਿੰਗ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਿਉਂਕਿ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਪੱਧਰ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨੀਵਾਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਗੈਰ-ਸਰਬਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਬਣਾਈ ਸੀ।ਤੁਰਕੀ ਦੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ, ਸਕੂਲਾਂ, ਬਾਥਰੂਮਾਂ, ਮਸਜਿਦਾਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਹੋਈ।ਅਕਤੂਬਰ ਅਤੇ ਨਵੰਬਰ 1913 ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਵਾਈਸ-ਕੌਂਸਲਾਂ ਨੇ ਮਿਲਾਏ ਗਏ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਧਮਕਾਉਣ, ਮਨਮਾਨੀ ਨਜ਼ਰਬੰਦੀ, ਕੁੱਟਮਾਰ, ਬਲਾਤਕਾਰ, ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜਨ ਅਤੇ ਕਤਲੇਆਮ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਦਿੱਤੀ।ਸਰਬੀਆਈ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਹੋਰ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ।[97]ਸੰਧੀਆਂ ਨੇ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਪੱਛਮੀ ਥਰੇਸ ਅਤੇ ਪਿਰਿਨ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ 'ਤੇ ਇਸ ਨੇ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦੌਰਾਨ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।ਅਲਬਾਨੀਆ ਨੂੰ ਉੱਤਰੀ ਐਪੀਰਸ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਨਾਲ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੂੰ ਸੌਂਪੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣਾ, ਗ੍ਰੀਸ ਵਿੱਚ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ;ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਤੋਂ, ਗ੍ਰੀਸ ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਕੂਟਨੀਤਕ ਸਮਰਥਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਿਰਫ ਸੇਰੇਸ ਅਤੇ ਕਵਾਲਾ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਰਿਹਾ।ਸਰਬੀਆ ਨੇ ਉੱਤਰੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਵਾਧੂ ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਆਪਣੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਮੋੜ ਲਿਆ ਜਿੱਥੇ ਬੋਸਨੀਆ- ਹਰਜ਼ੇਗੋਵਿਨਾ ਉੱਤੇ ਆਸਟ੍ਰੋ-ਹੰਗਰੀ ਨਾਲ ਇਸਦੀ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਨੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਭੜਕਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ।ਇਟਲੀ ਨੇ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧਾਂ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਏਜੀਅਨ ਵਿੱਚ ਡੋਡੇਕੇਨੀਜ਼ ਟਾਪੂਆਂ ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ, ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਉਸਨੇ ਲੀਬੀਆ ਉੱਤੇ 1911 ਦੀ ਇਟਾਲੋ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ, 1912 ਵਿੱਚ ਉਸ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਮਝੌਤੇ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ।ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਅਤੇਇਟਲੀ ਦੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਜ਼ੋਰ 'ਤੇ, ਦੋਵੇਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਰਾਜ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਰੱਖਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਐਡਰਿਆਟਿਕ ਵਿੱਚ ਓਟਰਾਂਟੋ ਸਟ੍ਰੇਟਸ, ਅਲਬਾਨੀਆ ਨੇ ਲੰਡਨ ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਈ।ਫਲੋਰੈਂਸ ਦੇ ਪ੍ਰੋਟੋਕੋਲ (17 ਦਸੰਬਰ 1913) ਦੇ ਅਧੀਨ ਨਵੇਂ ਰਾਜ ਦੀਆਂ ਸਹੀ ਸੀਮਾਵਾਂ ਦੇ ਚਿੱਤਰਨ ਦੇ ਨਾਲ, ਸਰਬੀਆਂ ਨੇ ਉੱਤਰੀ ਐਪੀਰਸ (ਦੱਖਣੀ ਅਲਬਾਨੀਆ) ਦੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਐਡਰਿਆਟਿਕ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ।ਆਪਣੀ ਹਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਆਪਣੀਆਂ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਕਾਂਖਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਦੂਜੇ ਮੌਕੇ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੁਨਰ-ਵਿਰੋਧੀ ਸਥਾਨਕ ਸ਼ਕਤੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਿਆ।ਇਸ ਉਦੇਸ਼ ਲਈ, ਇਸਨੇ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਦੇ ਬਾਲਕਨ ਦੁਸ਼ਮਣ (ਸਰਬੀਆ, ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ , ਗ੍ਰੀਸ, ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਆ) ਐਨਟੇਂਟ ਪੱਖੀ ਸਨ।ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਵੱਡੀਆਂ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਹਾਰ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਦਮੇ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਖੇਤਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਿਆ।
▲
●

Characters



Stepa Stepanović

Stepa Stepanović

Serbian Military Commander

Vasil Kutinchev

Vasil Kutinchev

Bulgarian Military Commander

Eleftherios Venizelos

Eleftherios Venizelos

Prime Minister of Greece

Petar Bojović

Petar Bojović

Serbian Military Commander

Ferdinand I of Romania

Ferdinand I of Romania

King of Romania

Nicholas I of Montenegro

Nicholas I of Montenegro

King of Montenegro

Nazım Pasha

Nazım Pasha

Ottoman General

Carol I of Romania

Carol I of Romania

King of Romania

Mihail Savov

Mihail Savov

Bulgarian General

Ferdinand I of Bulgaria

Ferdinand I of Bulgaria

Tsar of Bulgaria

Enver Pasha

Enver Pasha

Minister of War

Radomir Putnik

Radomir Putnik

Chief of Staff of the Supreme Command of the Serbian Army

Danilo

Danilo

Crown Prince of Montenegro

Mehmed V

Mehmed V

Sultan of the Ottoman Empire

Pavlos Kountouriotis

Pavlos Kountouriotis

Greek Rear Admiral

Footnotes



  1. Clark 2013, pp. 45, 559.
  2. Hall 2000.
  3. Winston Churchill (1931). The World Crisis, 1911-1918. Thornton Butterworth. p. 278.
  4. Helmreich 1938.
  5. M.S. Anderson, The Eastern Question, 1774-1923: A Study in International Relations (1966)
  6. J. A. R. Marriott, The Eastern Question An Historical Study In European Diplomacy (1940), pp 408-63.
  7. Anderson, Frank Maloy; Hershey, Amos Shartle (1918). Handbook for the Diplomatic History of Europe, Asia, and Africa 1870-1914. Washington: U.S. Government Printing Office.
  8. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους [History of the Hellenic Nation] (in Greek) (Vol. 14 ed.). Athens, Greece: Ekdotiki Athinon. 1974. ISBN 9789602131107
  9. Hall, Richard C. (2000). The Balkan Wars 1912-1913.
  10. Kargakos 2012, pp. 79-81.
  11. Oikonomou 1977, p. 295.
  12. Apostolidis 1913, p. 266.
  13. Kargakos 2012, p. 81.
  14. Kargakos 2012, pp. 81-82.
  15. Иванов, Балканската война, стр. 43-44
  16. Иванов, Балканската война, стр. 60
  17. Войната между България и Турция, Т. V, стр. 151-152
  18. Войната между България и Турция, Т. V, стр. 153-156
  19. Войната между България и Турция, Т. V, стр. 157-163
  20. Oikonomou 1977, pp. 304-305.
  21. Kargakos 2012, p. 114.
  22. Hellenic Army General Staff 1991, p. 31.
  23. Hellenic Army General Staff 1991, p. 32.
  24. Oikonomou 1977, p. 304.
  25. Kargakos 2012, p. 115.
  26. В. Мир, № 3684, 15. X. 1912.
  27. Encyclopedic Lexicon Mosaic of Knowledge - History 1970, p. 363.
  28. Ratković, Đurišić & Skoko 1972, p. 83.
  29. Ratković, Đurišić & Skoko 1972, p. 87.
  30. Leskovac, Foriskovic, and Popov (2004), p. 176.
  31. Vickers, Miranda (1999). The Albanians: A Modern History, p. 71.
  32. Uli, Prenk (1995). Hasan Riza Pasha: Mbrojtës i Shkodrës në Luftën Ballkanike, 1912-1913, p. 26.
  33. Dašić, Miomir (1998). King Nikola - Personality, Work, and Time, p. 321.
  34. Grewe, Wilhelm Georg (2000). Byers, Michael (ed.). The Epochs of International Law. Walter de Gruyter. p. 529. ISBN 9783110153392.
  35. Pearson, Owen (2004). Albania and King Zog: Independence, Republic and Monarchy 1908-1939, p. 41.
  36. Uli (1995), pp. 34-40.
  37. Vlora, Eqerem bej (1973). Lebenserinnerungen (Memoirs). Munich.
  38. Dimitracopoulos, Anastasios (1992). The First Balkan War Through the Pages of Review L'Illustration. Athens: Hellenic Committee of Military History. ASIN B004UBUA4Q, p. 44.
  39. Oikonomou, Nikolaos (1977). The First Balkan War: Operations of the Greek army and fleet. , p. 292.
  40. Kargakos 2012, pp. 79-81.
  41. Oikonomou 1977, p. 295.
  42. Kargakos 2012, p. 66.
  43. Hellenic Army General Staff (1987). Concise History of the Balkan Wars 1912-1913. Athens: Hellenic Army General Staff, Army History Directorate. OCLC 51846788, p. 67.
  44. Monroe, Will Seymour (1914). Bulgaria and her People: With an Account of the Balkan wars, Macedonia, and the Macedonia Bulgars, p.114.
  45. Harbottle, T.B.; Bruce, George (1979). Harbottle's Dictionary of Battles (2nd ed.). Granada. ISBN 0-246-11103-8, p. 11.
  46. Hall, pp. 50–51.
  47. Jaques, T.; Showalter, D.E. (2007). Dictionary of Battles and Sieges: F-O. Dictionary of Battles and Sieges: A Guide to 8,500 Battles from Antiquity Through the Twenty-first Century. Greenwood Press, p. 674.
  48. Vŭchkov, Aleksandŭr. (2005). The Balkan War 1912-1913. Angela. ISBN 954-90587-4-3, pp. 99-103.
  49. Sakellariou, M. V. (1997). Epirus, 4000 Years of Greek history and Civilization. Athens: Ekdotike Athenon. ISBN 9789602133712, p. 367.
  50. Paschalidou, Efpraxia S. (2014). "From the Mürzsteg Agreement to the Epirus Front, 1903-1913", p. 7.
  51. Erickson, Edward J. (2003). Defeat in Detail: The Ottoman Army in the Balkans, 1912–1913. Westport, CT: Greenwood. ISBN 0-275-97888-5, p. 157.
  52. Erickson 2003, pp. 157–158.
  53. Kargakos 2012, p. 194.
  54. Kargakos 2012, p. 193.
  55. Erickson 2003, pp. 157–158.
  56. M. Türker Acaroğlu, Bulgaristan Türkleri Üzerine Araştırmalar, Cilt 1, Kültür Bakanlığı, 1999, p. 198.
  57. Petsalēs-Diomēdēs, N. (1919). Greece at the Paris Peace Conference
  58. Hall (2000), p. 83.
  59. Erickson (2003), p. 304.
  60. Joachim G. Joachim, Bibliopolis, 2000, Ioannis Metaxas: The Formative Years 1871-1922, p 131.
  61. The war between Bulgaria and Turkey 1912–1913, Volume V, Ministry of War 1930, p.1057
  62. Zafirov – Зафиров, Д., Александров, Е., История на Българите: Военна история, София, 2007, ISBN 954-528-752-7, Zafirov p. 444
  63. Erickson (2003), p. 281
  64. Turkish General Staff, Edirne Kalesi Etrafindaki Muharebeler, p286
  65. Зафиров, Д., Александров, Е., История на Българите: Военна история, София, 2007, Труд, ISBN 954-528-752-7, p.482
  66. Зафиров, Д., Александров, Е., История на Българите: Военна история, София, 2007, Труд, ISBN 954-528-752-7> Zafirov – p. 383
  67. The war between Bulgaria and Turkey 1912–1913, Volume V, Ministry of War 1930, p. 1053
  68. Seton-Watson, pp. 210–238
  69. Balkan crises, Texas.net, archived from the original on 7 November 2009.
  70. Hall (2000), p. 97.
  71. Crampton, Richard (1987). A short history of modern Bulgaria. Cambridge University Press. p. 62. ISBN 978-0-521-27323-7.
  72. Hall (2000), p. 104.
  73. Hall (2000), p. 117.
  74. Hall (2000), p. 120.
  75. Hall (2000), p. 121.
  76. Hristov, A. (1945). Historic overview of the war of Bulgaria against all Balkan countries in 1913, pp. 180–185.
  77. Hristov (1945), pp. 187–188.
  78. Hristov (1945), pp. 194–195.
  79. Darvingov (1925), pp. 704, 707, 712–713, 715.
  80. Hellenic Army General Staff (1998), p. 254.
  81. Hellenic Army General Staff (1998), p. 257.
  82. Hellenic Army General Staff (1998), p. 259.
  83. Hellenic Army General Staff (1998), p. 260.
  84. Bakalov, Georgi (2007). History of the Bulgarians: The Military History of the Bulgarians from Ancient Times until Present Day, p. 450.
  85. Hellenic Army General Staff (1998), p. 261.
  86. Price, W.H.Crawfurd (1914). The Balkan Cockpit, the Political and Military Story of the Balkan Wars in Macedonia. T.W. Laurie, p. 336.
  87. Hall (2000), p. 121-122.
  88. Bakalov, p. 452
  89. Hellenic Army General Staff (1998), p. 262.
  90. Hall (2000), pp. 123–24.
  91. "Turkey in the First World War – Balkan Wars". Turkeyswar.com.
  92. Grenville, John (2001). The major international treaties of the twentieth century. Taylor & Francis. p. 50. ISBN 978-0-415-14125-3.
  93. Hall (2000), p. 125-126.
  94. Önder, Selahattin (6 August 2018). "Balkan devletleriyle Türkiye arasındaki nüfus mübadeleleri(1912-1930)" (in Turkish): 27–29.
  95. Kemal Karpat (1985), Ottoman Population, 1830-1914, Demographic and Social Characteristics, The University of Wisconsin Press, p. 168-169.
  96. Hall (2000), p. 125.
  97. Carnegie report, The Serbian Army during the Second Balkan War, p.45
  98. Hall (2000), p. 119.
  99. Dennis, Brad (3 July 2019). "Armenians and the Cleansing of Muslims 1878–1915: Influences from the Balkans". Journal of Muslim Minority Affairs. 39 (3): 411–431
  100. Taru Bahl; M.H. Syed (2003). "The Balkan Wars and creation of Independent Albania". Encyclopaedia of the Muslim World. New Delhi: Anmol publications PVT. Ltd. p. 53. ISBN 978-81-261-1419-1.

References



Bibliography

  • Clark, Christopher (2013). "Balkan Entanglements". The Sleepwalkers: How Europe Went to War in 1914. HarperCollins. ISBN 978-0-06-219922-5.
  • Erickson, Edward J. (2003). Defeat in Detail: The Ottoman Army in the Balkans, 1912–1913. Westport, CT: Greenwood. ISBN 0-275-97888-5.
  • Fotakis, Zisis (2005). Greek Naval Strategy and Policy, 1910–1919. London: Routledge. ISBN 978-0-415-35014-3.
  • Hall, Richard C. (2000). The Balkan Wars, 1912–1913: Prelude to the First World War. London: Routledge. ISBN 0-415-22946-4.
  • Helmreich, Ernst Christian (1938). The Diplomacy of the Balkan Wars, 1912–1913. Harvard University Press. ISBN 9780674209008.
  • Hooton, Edward R. (2014). Prelude to the First World War: The Balkan Wars 1912–1913. Fonthill Media. ISBN 978-1-78155-180-6.
  • Langensiepen, Bernd; Güleryüz, Ahmet (1995). The Ottoman Steam Navy, 1828–1923. London: Conway Maritime Press/Bloomsbury. ISBN 0-85177-610-8.
  • Mazower, Mark (2005). Salonica, City of Ghosts. New York: Alfred A. Knopf. ISBN 0375727388.
  • Michail, Eugene. "The Balkan Wars in Western Historiography, 1912–2012." in Katrin Boeckh and Sabine Rutar, eds. The Balkan Wars from Contemporary Perception to Historic Memory (Palgrave Macmillan, Cham, 2016) pp. 319–340. online[dead link]
  • Murray, Nicholas (2013). The Rocky Road to the Great War: the Evolution of Trench Warfare to 1914. Dulles, Virginia, Potomac Books ISBN 978-1-59797-553-7
  • Pettifer, James. War in the Balkans: Conflict and Diplomacy Before World War I (IB Tauris, 2015).
  • Ratković, Borislav (1975). Prvi balkanski rat 1912–1913: Operacije srpskih snaga [First Balkan War 1912–1913: Operations of Serbian Forces]. Istorijski institut JNA. Belgrade: Vojnoistorijski Institut.
  • Schurman, Jacob Gould (2004). The Balkan Wars, 1912 to 1913. Whitefish, MT: Kessinger. ISBN 1-4191-5345-5.
  • Seton-Watson, R. W. (2009) [1917]. The Rise of Nationality in the Balkans. Charleston, SC: BiblioBazaar. ISBN 978-1-113-88264-6.
  • Stavrianos, Leften Stavros (2000). The BALKANS since 1453. New York University Press. ISBN 978-0-8147-9766-2. Retrieved 20 May 2020.
  • Stojančević, Vladimir (1991). Prvi balkanski rat: okrugli sto povodom 75. godišnjice 1912–1987, 28. i 29. oktobar 1987. Srpska akademija nauka i umetnosti. ISBN 9788670251427.
  • Trix, Frances. "Peace-mongering in 1913: the Carnegie International Commission of Inquiry and its Report on the Balkan Wars." First World War Studies 5.2 (2014): 147–162.
  • Uyar, Mesut; Erickson, Edward (2009). A Military History of the Ottomans: From Osman to Atatürk. Santa Barbara, CA: Praeger Security International. ISBN 978-0-275-98876-0.


Further Reading

  • Antić, Čedomir. Ralph Paget: a diplomat in Serbia (Institute for Balkan Studies, Serbian Academy of Sciences and Arts, 2006) online free.
  • Army History Directorate (Greece) (1998). A concise history of the Balkan Wars, 1912–1913. Army History Directorate. ISBN 978-960-7897-07-7.
  • Bataković, Dušan T., ed. (2005). Histoire du peuple serbe [History of the Serbian People] (in French). Lausanne: L’Age d’Homme. ISBN 9782825119587.
  • Bobroff, Ronald. (2000) "Behind the Balkan Wars: Russian Policy toward Bulgaria and the Turkish Straits, 1912–13." Russian Review 59.1 (2000): 76–95 online[dead link]
  • Boeckh, Katrin, and Sabine Rutar. eds. (2020) The Wars of Yesterday: The Balkan Wars and the Emergence of Modern Military Conflict, 1912–13 (2020)
  • Boeckh, Katrin; Rutar, Sabina (2017). The Balkan Wars from Contemporary Perception to Historic Memory. Springer. ISBN 978-3-319-44641-7.
  • Ćirković, Sima (2004). The Serbs. Malden: Blackwell Publishing. ISBN 9781405142915.
  • Crampton, R. J. (1980). The hollow detente: Anglo-German relations in the Balkans, 1911–1914. G. Prior. ISBN 978-0-391-02159-4.
  • Dakin, Douglas. (1962) "The diplomacy of the Great Powers and the Balkan States, 1908-1914." Balkan Studies 3.2 (1962): 327–374. online
  • Farrar Jr, Lancelot L. (2003) "Aggression versus apathy: the limits of nationalism during the Balkan wars, 1912-1913." East European Quarterly 37.3 (2003): 257.
  • Ginio, Eyal. The Ottoman Culture of Defeat: The Balkan Wars and their Aftermath (Oxford UP, 2016) 377 pp. online review
  • Hall, Richard C. ed. War in the Balkans: An Encyclopedic History from the Fall of the Ottoman Empire to the Breakup of Yugoslavia (2014)
  • Howard, Harry N. "The Balkan Wars in perspective: their significance for Turkey." Balkan Studies 3.2 (1962): 267–276 online.
  • Jelavich, Barbara (1983). History of the Balkans: Twentieth Century. Vol. 2. Cambridge University Press. ISBN 9780521274593.
  • Király, Béla K.; Rothenberg, Gunther E. (1987). War and Society in East Central Europe: East Central European Society and the Balkan Wars. Brooklyn College Press. ISBN 978-0-88033-099-2.
  • MacMillan, Margaret (2013). "The First Balkan Wars". The War That Ended Peace: The Road to 1914. Random House Publishing Group. ISBN 978-0-8129-9470-4.
  • Meyer, Alfred (1913). Der Balkankrieg, 1912-13: Unter Benutzung zuverlässiger Quellen kulturgeschichtlich und militärisch dargestellt. Vossische Buchhandlung.
  • Rossos, Andrew (1981). Russia and the Balkans: inter-Balkan rivalries and Russian foreign policy, 1908–1914. University of Toronto Press. ISBN 9780802055163.
  • Rudić, Srđan; Milkić, Miljan (2013). Balkanski ratovi 1912–1913: Nova viđenja i tumačenja [The Balkan Wars 1912/1913: New Views and Interpretations]. Istorijski institut, Institut za strategijska istrazivanja. ISBN 978-86-7743-103-7.
  • Schurman, Jacob Gould (1914). The Balkan Wars 1912–1913 (1st ed.). Princeton University.