ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਸਮਾਂਰੇਖਾ

ਫੁਟਨੋਟ

ਹਵਾਲੇ


ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ
History of Hungary ©HistoryMaps

3000 BCE - 2024

ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ



ਹੰਗਰੀ ਦੀਆਂ ਸਰਹੱਦਾਂ ਮੱਧ ਯੂਰਪ ਦੇ ਮਹਾਨ ਹੰਗਰੀ ਮੈਦਾਨ (ਪੈਨੋਨੀਅਨ ਬੇਸਿਨ) ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।ਲੋਹੇ ਦੇ ਯੁੱਗ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਇਹ ਸੇਲਟਿਕ ਕਬੀਲਿਆਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਕਾਰਡਿਸਕੀ, ਬੋਈ ਅਤੇ ਵੇਨੇਟੀ), ਡਾਲਮੇਟੀਅਨ ਕਬੀਲਿਆਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਡਾਲਮਾਟੇ, ਹਿਸਟਰੀ ਅਤੇ ਲਿਬਰਨੀ) ਅਤੇ ਜਰਮਨਿਕ ਕਬੀਲਿਆਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ) ਦੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਚੌਰਾਹੇ 'ਤੇ ਸਥਿਤ ਸੀ। Lugii, Gepids ਅਤੇ Marcomanni)."ਪੈਨੋਨੀਅਨ" ਨਾਮ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਂਤ, ਪੈਨੋਨੀਆ ਤੋਂ ਆਇਆ ਹੈ।ਆਧੁਨਿਕ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਦਾ ਸਿਰਫ਼ ਪੱਛਮੀ ਹਿੱਸਾ (ਅਖੌਤੀ ਟ੍ਰਾਂਸਡੈਨੁਬੀਆ) ਪੈਨੋਨੀਆ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਿਆ।ਰੋਮਨ ਨਿਯੰਤਰਣ 370-410 ਦੇ ਹੂਨਿਕ ਹਮਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਢਹਿ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਪੈਨੋਨੀਆ 5ਵੀਂ ਤੋਂ 6ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਓਸਟ੍ਰੋਗੋਥਿਕ ਰਾਜ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਵਾਰ ਖਗਾਨਾਟ (6ਵੀਂ ਤੋਂ 9ਵੀਂ ਸਦੀ) ਨੇ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।ਹੰਗਰੀ ਵਾਸੀਆਂ ਨੇ 862-895 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਮੂਵ-ਇਨ ਦੇ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਪੂਰਵ-ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਾਰਪੇਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਈਸਾਈ ਰਾਜ 1000 ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਸੇਂਟ ਸਟੀਫਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਅਗਲੀਆਂ ਤਿੰਨ ਸਦੀਆਂ ਤੱਕ ਅਰਪਾਡ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ ਸੀ।ਉੱਚ ਮੱਧਯੁਗੀ ਕਾਲ ਵਿੱਚ, ਰਾਜ ਦਾ ਵਿਸਤਾਰ ਏਡ੍ਰਿਆਟਿਕ ਤੱਟ ਤੱਕ ਹੋਇਆ ਅਤੇ 1102 ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਕੋਲੋਮੈਨ ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ ਕਰੋਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਨਿੱਜੀ ਸੰਘ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ। 1241 ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਬੇਲਾ IV ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ, ਬਾਟੂ ਖਾਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਮੰਗੋਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹੰਗਰੀ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਮੰਗੋਲ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਮੋਹੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਵੱਧ ਗਿਣਤੀ ਵਾਲੇ ਹੰਗੇਰੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਨਿਰਣਾਇਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਰਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਸ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ 500,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਕਤਲੇਆਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਰਾਜ ਸੁਆਹ ਹੋ ਗਿਆ।1301 ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਸਕ ਅਰਪਾਡ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੀ ਪਿਤਰੀ ਵੰਸ਼ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਰਾਜੇ (ਰਾਜਾ ਮੈਥਿਆਸ ਕੋਰਵਿਨਸ ਦੇ ਅਪਵਾਦ ਦੇ ਨਾਲ) ਅਰਪਡ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਬੋਧਾਤਮਕ ਵੰਸ਼ਜ ਸਨ।ਹੰਗਰੀ ਨੇ 15ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਨ ਯੁੱਧਾਂ ਦੀ ਮਾਰ ਝੱਲੀ।ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਸਿਖਰ ਮੈਥਿਆਸ ਕੋਰਵਿਨਸ (ਆਰ. 1458-1490) ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ ਹੋਇਆ ਸੀ।1526 ਦੀ ਮੋਹਕਸ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਟੋਮੈਨ-ਹੰਗਰੀ ਦੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਖੇਤਰ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਰਾਜ ਦੀ ਵੰਡ ਨਾਲ ਸਮਾਪਤ ਹੋਈਆਂ।ਓਟੋਮੈਨ ਦੇ ਵਿਸਤਾਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਰੱਖਿਆ ਹੈਬਸਬਰਗ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਰਾਜ ਦਾ ਬਾਕੀ ਹਿੱਸਾ ਹੈਬਸਬਰਗ ਸਮਰਾਟਾਂ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ ਆ ਗਿਆ।ਮਹਾਨ ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਗੁਆਚਿਆ ਹੋਇਆ ਖੇਤਰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੂਰਾ ਹੰਗਰੀ ਹੈਬਸਬਰਗ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਿਆ।1848 ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਵਿਦਰੋਹ ਦੇ ਬਾਅਦ, 1867 ਦੇ ਆਸਟ੍ਰੋ-ਹੰਗਰੀ ਸਮਝੌਤੇ ਨੇ ਇੱਕ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਦੁਆਰਾ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਦਰਜੇ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਕੀਤਾ।1868 ਦੇ ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਸਮਝੌਤੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਹੈਬਸਬਰਗ ਆਰਚੀਰੇਗਨਮ ਹੰਗਰੀਕਮ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸਮੂਹਿਕ ਖੇਤਰ ਆਧੁਨਿਕ ਹੰਗਰੀ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਸੇਂਟ ਸਟੀਫਨ ਦੇ ਤਾਜ ਦੀ ਧਰਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਆ-ਸਲਾਵੋਨੀਆ ਰਾਜ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਨਿਪਟਾਰਾ ਕੀਤਾ।ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ ਹੈਬਸਬਰਗ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਸੇਂਟ-ਜਰਮੇਨ-ਏਨ-ਲੇਅ ਅਤੇ ਟ੍ਰਿਯਾਨਨ ਦੀਆਂ ਸੰਧੀਆਂ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਲਗਭਗ 72% ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਚੈਕੋਸਲੋਵਾਕੀਆ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਰਾਜ, ਸਰਬੀਆਂ, ਕਰੋਟਸ ਅਤੇ ਸਲੋਵੇਨੀਆਂ ਦਾ ਰਾਜ, ਪਹਿਲਾ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਗਣਰਾਜ, ਨੂੰ ਸੌਂਪਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਦੂਜਾ ਪੋਲਿਸ਼ ਗਣਰਾਜ ਅਤੇਇਟਲੀ ਦਾ ਰਾਜ।ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਪੀਪਲਜ਼ ਰੀਪਬਲਿਕ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਇੱਕ ਬਹਾਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਰਾਜ ਸੀ ਪਰ ਇੱਕ ਰੀਜੈਂਟ, ਮਿਕਲੋਸ ਹੌਰਥੀ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਉਸਨੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਅਪੋਸਟੋਲਿਕ ਕਿੰਗ ਚਾਰਲਸ IV ਦੀ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਤਿਹਾਨੀ ਐਬੇ ਵਿਖੇ ਆਪਣੇ ਆਖਰੀ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।1938 ਅਤੇ 1941 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਹੰਗਰੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਇਲਾਕਿਆਂ ਦਾ ਕੁਝ ਹਿੱਸਾ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਹੰਗਰੀ 1944 ਵਿੱਚ ਜਰਮਨ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਹੇਠ ਆ ਗਿਆ, ਫਿਰ ਯੁੱਧ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਸੋਵੀਅਤ ਕਬਜ਼ੇ ਹੇਠ।ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਦੂਜੇ ਹੰਗਰੀ ਗਣਰਾਜ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਹੰਗਰੀ ਦੀਆਂ ਮੌਜੂਦਾ ਸਰਹੱਦਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਲੋਕ ਗਣਰਾਜ ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ 1949 ਤੋਂ 1989 ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਕਮਿਊਨਿਜ਼ਮ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਚੱਲੀ ਸੀ। ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੇ ਇੱਕ ਸੋਧੇ ਹੋਏ ਸੰਸਕਰਣ ਦੇ ਤਹਿਤ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਤੀਜੇ ਗਣਰਾਜ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। 1949 ਦਾ, 2011 ਵਿੱਚ ਅਪਣਾਏ ਗਏ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੇ ਨਾਲ। ਹੰਗਰੀ 2004 ਵਿੱਚ ਯੂਰਪੀਅਨ ਯੂਨੀਅਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ।
ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਕਾਂਸੀ ਯੁੱਗ
ਕਾਂਸੀ ਯੁੱਗ ਯੂਰਪ ©Anonymous
3600 BCE Jan 1

ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਕਾਂਸੀ ਯੁੱਗ

Vučedol, Vukovar, Croatia
ਤਾਂਬੇ ਅਤੇ ਕਾਂਸੀ ਯੁੱਗ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਤਿੰਨ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਮੂਹ ਬੈਡੇਨ, ਮਾਕੋ ਅਤੇ ਓਟੋਮਨੀ (ਓਟੋਮੈਨ ਤੁਰਕ ਨਾਲ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਨਾ ਹੋਣ) ਸਭਿਆਚਾਰ ਸਨ।ਵੱਡਾ ਸੁਧਾਰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਧਾਤ ਦਾ ਕੰਮ ਸੀ, ਪਰ ਬੈਡਨ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੇ ਬਾਲਟਿਕ ਜਾਂ ਈਰਾਨ ਵਰਗੇ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਨਾਲ ਸਸਕਾਰ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਲੰਬੀ ਦੂਰੀ ਦਾ ਵਪਾਰ ਵੀ ਲਿਆਇਆ।ਕਾਂਸੀ ਯੁੱਗ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਗੜਬੜ ਵਾਲੀਆਂ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਨੇ ਮੂਲ, ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਉੱਨਤ ਸਭਿਅਤਾ ਦਾ ਅੰਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਲੋਹੇ ਯੁੱਗ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਈਰਾਨੀ ਵੰਸ਼ ਦੇ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਇੰਡੋ-ਯੂਰਪੀਅਨ ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ਾਂ ਦਾ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਪਰਵਾਸ ਦੇਖਿਆ।
ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਲੋਹਾ ਯੁੱਗ
ਹਾਲਸਟੈਟ ਕਲਚਰ ©Angus McBride
700 BCE Jan 1

ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਲੋਹਾ ਯੁੱਗ

Ópusztaszer, Pannonian Basin,
ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਵਿੱਚ, ਲੋਹਾ ਯੁੱਗ ਲਗਭਗ 800 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਆਬਾਦੀ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਭੂਮੀ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕੀਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਕੇਂਦਰਾਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਨਵੀਂ ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਈਰਾਨੀ ਕਬੀਲੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਸਿਮੇਰੀਅਨਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦੇ ਸੰਘ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।[1] ਉਹ ਘੋੜਸਵਾਰ ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੇਜ਼ੋਸੈਟ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ ਜੋ ਲੋਹੇ ਦੇ ਬਣੇ ਔਜ਼ਾਰਾਂ ਅਤੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਸਨ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਹੁਣ ਮਹਾਨ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਡੈਨੁਬੀਆ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਹਿੱਸਿਆਂ ਉੱਤੇ ਵਧਾਇਆ।[2]750 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ, ਹਾਲਸਟੈਟ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਟ੍ਰਾਂਸਡੈਨੁਬੀਆ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਹਿੱਸਿਆਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਪਰ ਇਸ ਖੇਤਰ ਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਵੀ ਬਚੀ ਰਹੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੋ ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਸਭਿਆਚਾਰ ਸਦੀਆਂ ਤੱਕ ਇਕੱਠੇ ਮੌਜੂਦ ਸਨ।ਹਾਲਸਟੈਟ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪੁਰਾਣੀ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹਿਆਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵੇਲਮ, ਸੇਲਡੋਮੋਲਕ, ਤਿਹਾਨੀ ਵਿੱਚ) ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਕੰਮ (ਜਿਵੇਂ, ਸੋਪਰੋਨ ਵਿੱਚ) ਨਾਲ ਘਿਰੇ ਨਵੇਂ ਵੀ ਬਣਾਏ।ਕੁਲੀਨਾਂ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਨਾਲ ਢੱਕੇ ਹੋਏ ਚੈਂਬਰ ਕਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦਫ਼ਨਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਅੰਬਰ ਰੋਡ ਦੇ ਨਾਲ ਸਥਿਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਬਸਤੀਆਂ ਵਪਾਰਕ ਕੇਂਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਹੋ ਗਈਆਂ।[1]
ਸਿਗਨੀ
ਸਿਥੀਅਨ ©Angus McBride
500 BCE Jan 1

ਸਿਗਨੀ

Transylvania, Romania
550 ਅਤੇ 500 ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਨਵੇਂ ਲੋਕ ਟਿਜ਼ਾ ਨਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ।ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਰਵਾਸ ਜਾਂ ਤਾਂ ਬਾਲਕਨ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਉੱਤੇ ਪਰਸ਼ੀਆ ਦੇ ਰਾਜਾ ਡੇਰੀਅਸ ਪਹਿਲੇ (522 BCE - 486 BCE) ਦੀਆਂ ਫੌਜੀ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਨਾਲ ਜਾਂ ਸਿਮੇਰੀਅਨਾਂ ਅਤੇ ਸਿਥੀਅਨਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਉਹ ਲੋਕ, ਜੋ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਅਤੇ ਬਨਾਤ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ ਸਨ, ਦੀ ਪਛਾਣ ਅਗਾਥਿਰਸੀ (ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਥ੍ਰੈਸ਼ੀਅਨ ਕਬੀਲੇ) ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਹੈਰੋਡੋਟਸ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ;ਜਦੋਂ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਹੁਣ ਮਹਾਨ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਸਿਗਨੀ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।ਨਵੀਂ ਆਬਾਦੀ ਨੇ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਵਿੱਚ ਘੁਮਿਆਰ ਦੇ ਪਹੀਏ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਗੁਆਂਢੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਵਪਾਰਕ ਸੰਪਰਕ ਬਣਾਏ ਰੱਖਿਆ।[1]
ਸੇਲਟਸ
ਸੇਲਟਿਕ ਕਬੀਲੇ ©Angus McBride
370 BCE Jan 1

ਸੇਲਟਸ

Rába
ਚੌਥੀ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ, ਸੇਲਟਿਕ ਕਬੀਲੇ ਰਾਬਾ ਨਦੀ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਵਾਸ ਕਰ ਗਏ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਰਹਿ ਰਹੇ ਇਲੀਰੀਅਨ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਪਰ ਇਲੀਰੀਅਨ ਲੋਕ ਸੇਲਟਸ ਨੂੰ ਮਿਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅਪਣਾ ਲਈ।[2] ਲਗਭਗ 300 ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿਥੀਅਨਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸਫਲ ਯੁੱਧ ਛੇੜਿਆ।ਇਹ ਲੋਕ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਅਭੇਦ ਹੋ ਗਏ।290 ਅਤੇ 280 ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ, ਸੇਲਟਿਕ ਲੋਕ ਜੋ ਬਾਲਕਨ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਵੱਲ ਪਰਵਾਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਟਰਾਂਸਡੈਨੁਬੀਆ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘੇ ਪਰ ਕੁਝ ਕਬੀਲੇ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ।[3] 279 ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸਕਾਰਡਿਸਕੀ (ਇੱਕ ਸੇਲਟਿਕ ਕਬੀਲਾ), ਜੋ ਡੇਲਫੀ ਵਿਖੇ ਹਾਰ ਗਿਆ ਸੀ, ਸਾਵਾ ਅਤੇ ਡੈਨਿਊਬ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਸੰਗਮ 'ਤੇ ਵਸ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਟ੍ਰਾਂਸਡੈਨੂਬੀਆ ਦੇ ਦੱਖਣੀ ਹਿੱਸਿਆਂ 'ਤੇ ਆਪਣਾ ਰਾਜ ਵਧਾ ਲਿਆ।[3] ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ, ਟ੍ਰਾਂਸਡੈਨੁਬੀਆ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਹਿੱਸਿਆਂ 'ਤੇ ਟੌਰਿਸਕੀ (ਇੱਕ ਸੇਲਟਿਕ ਕਬੀਲਾ ਵੀ) ਦਾ ਰਾਜ ਸੀ ਅਤੇ 230 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਤੱਕ, ਸੇਲਟਿਕ ਲੋਕ (ਲਾ ਟੇਨੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਲੋਕ) ਨੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਮਹਾਨ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਦੇ ਪੂਰੇ ਖੇਤਰ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। .[3] 150 ਅਤੇ 100 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਸੇਲਟਿਕ ਕਬੀਲੇ, ਬੋਈ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਖੇਤਰ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਹਿੱਸਿਆਂ (ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸਲੋਵਾਕੀਆ ਦਾ ਖੇਤਰ) ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।[3] ਦੱਖਣੀ ਟ੍ਰਾਂਸਡੈਨੁਬੀਆ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸੇਲਟਿਕ ਕਬੀਲੇ, ਸਕਾਰਡਿਸਕੀ ਦੁਆਰਾ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪੂਰਬ ਤੋਂ ਡੇਕੀਅਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[4] ਡੇਕੀਅਨਾਂ ਉੱਤੇ ਸੇਲਟਸ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਸੀ ਅਤੇ ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਤੱਕ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਬੀਲੇ ਬੁਰੇਬਿਸਟਾ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।[5] ਡੇਸੀਆ ਨੇ ਸਕਾਰਡਿਸਕੀ, ਟੌਰਿਸਕੀ ਅਤੇ ਬੋਈ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਧੀਨ ਕਰ ਲਿਆ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਬੁਰੇਬਿਸਟਾ ਦੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਢਹਿ ਗਈ।[4]
ਰੋਮਨ ਨਿਯਮ
ਡੇਸੀਅਨ ਯੁੱਧਾਂ ਵਿੱਚ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਰੋਮਨ ਫੌਜ. ©Angus McBride
20 Jan 1 - 271

ਰੋਮਨ ਨਿਯਮ

Ópusztaszer, Pannonian Basin,
ਰੋਮਨ ਨੇ 156 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਫੌਜੀ ਹਮਲੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਟ੍ਰਾਂਸਡੈਨੁਬੀਅਨ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਕਾਰਡਿਸਕੀ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।119 ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿਸੀਆ (ਅੱਜ ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਸਿਸਕ) ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਇਲੀਰੀਕਮ ਸੂਬੇ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਰਾਜ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕੀਤਾ।88 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ, ਰੋਮਨ ਨੇ ਸਕਾਰਡਿਸਕੀ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਜਿਸਦਾ ਸ਼ਾਸਨ ਸੀਰਮੀਆ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੈਨੋਨੀਅਨ ਟ੍ਰਾਂਸਡੈਨੁਬੀਆ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ ਸਨ।[1] 15 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਅਤੇ 9 ਈਸਵੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦਾ ਸਮਾਂ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਉੱਭਰ ਰਹੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਪੈਨੋਨੀਅਨਾਂ ਦੇ ਲਗਾਤਾਰ ਵਿਦਰੋਹ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪੈਨੋਨੀਅਨ, ਡੇਕੀਅਨ , ਸੇਲਟਸ ਅਤੇ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਧੀਨ ਕਰ ਲਿਆ।ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਪੱਛਮ ਦਾ ਇਲਾਕਾ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੁਆਰਾ 35 ਅਤੇ 9 ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਪੈਨੋਨੀਆ ਦੇ ਨਾਮ ਹੇਠ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਇੱਕ ਸੂਬਾ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ।ਅਜੋਕੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ (106 ਈਸਵੀ) ਡੇਸੀਆ ਦੇ ਰੋਮਨ ਪ੍ਰਾਂਤ ਵਜੋਂ ਸੰਗਠਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ (271 ਤੱਕ ਚੱਲਿਆ)।ਡੈਨਿਊਬ ਅਤੇ ਟਿਜ਼ਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦਾ ਇਲਾਕਾ 1ਵੀਂ ਅਤੇ 4ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਜਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ (ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ 80 ਈਸਾ ਪੂਰਵ) ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਰਮਾਟੀਅਨ ਇਆਜ਼ੀਜ ਦੁਆਰਾ ਆਬਾਦ ਸੀ।ਰੋਮਨ ਸਮਰਾਟ ਟ੍ਰੈਜਨ ਨੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਆਜ਼ੀਗੇਸ ਨੂੰ ਸੰਘ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉੱਥੇ ਵਸਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ।ਬਾਕੀ ਦਾ ਇਲਾਕਾ ਥ੍ਰੇਸੀਅਨ (ਡੇਸੀਅਨ) ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ।ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਵੈਂਡਲ ਦੂਜੀ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਦੇ ਦੂਜੇ ਅੱਧ ਵਿਚ ਉਪਰਲੇ ਟਿਜ਼ਾ 'ਤੇ ਸੈਟਲ ਹੋ ਗਏ।ਰੋਮਨ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀਆਂ ਚਾਰ ਸਦੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਉੱਨਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰਫੁੱਲਤ ਸਭਿਅਤਾ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕੀਤੀ।ਅਜੋਕੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਐਕਿਨਕੁਮ (ਬੁਡਾਪੇਸਟ), ਸੋਪੀਆਨੇ (ਪੇਕਸ), ਅਰਾਬੋਨਾ (ਗਯੋਰ), ਸੋਲਵਾ (ਐਸਜ਼ਟਰਗੋਮ), ਸਵੇਰੀਆ (ਸੋਮਬੈਥੇਲੀ) ਅਤੇ ਸਕਾਰਬੈਂਟੀਆ (ਸੋਪਰੋਨ)।ਈਸਾਈ ਧਰਮ 4ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਪੈਨੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ, ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰਤ ਧਰਮ ਬਣ ਗਿਆ।
ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਪਰਵਾਸ ਦੀ ਮਿਆਦ
ਹੁਨ ਸਾਮਰਾਜ ਸਟੈਪੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਬਹੁ-ਜਾਤੀ ਸੰਘ ਸੀ। ©Angus McBride
375 Jan 1

ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਪਰਵਾਸ ਦੀ ਮਿਆਦ

Ópusztaszer, Pannonian Basin,
ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੋਮਨ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 320 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਪੈਨੋਨੀਆ ਉੱਤਰ ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਪੂਰਬੀ ਜਰਮਨਿਕ ਅਤੇ ਸਰਮੇਟੀਅਨ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਸੀ।ਦੋਵੇਂ ਵੈਂਡਲਾਂ ਅਤੇ ਗੋਥਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਂਤ ਵਿੱਚ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਵੱਡੀ ਤਬਾਹੀ ਹੋਈ।[6] ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਵੰਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪੈਨੋਨੀਆ ਪੱਛਮੀ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ ਰਿਹਾ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਿਰਮੀਅਮ ਦਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪੂਰਬ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਸੀ।ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪ੍ਰਾਂਤ ਦੀ ਲਾਤੀਨੀ ਆਬਾਦੀ ਲਗਾਤਾਰ ਵਹਿਸ਼ੀ ਘੁਸਪੈਠ ਤੋਂ ਭੱਜ ਗਈ, [7] ਹੰਨਿਕ ਸਮੂਹ ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਲੱਗੇ।375 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ, ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ ਹੰਸ ਨੇ ਪਰਵਾਸ ਦੇ ਮਹਾਨ ਯੁੱਗ ਨੂੰ ਭੜਕਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਪੂਰਬੀ ਮੈਦਾਨਾਂ ਤੋਂ ਯੂਰਪ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।380 ਵਿੱਚ, ਹੰਸ ਅਜੋਕੇ ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ, ਅਤੇ 5ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਾਰਕ ਬਣੇ ਰਹੇ।ਪੈਨੋਨੀਅਨ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਨੇ 379 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਰਵਾਸ ਦੀ ਮਿਆਦ ਤੋਂ ਪੀੜਤ, ਗੋਥ-ਏਲਨ-ਹੁਨ ਸਹਿਯੋਗੀ ਦੇ ਬੰਦੋਬਸਤ ਨੇ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਗੰਭੀਰ ਸੰਕਟਾਂ ਅਤੇ ਤਬਾਹੀਆਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਾਇਆ, ਸਮਕਾਲੀਆਂ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ, ਪੈਨੋਨੀਆ ਉੱਤਰ ਅਤੇ ਅੰਦਰ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਮਲਾਵਰ ਗਲਿਆਰਾ ਬਣ ਗਿਆ। ਦੱਖਣਰੋਮਨਾਂ ਦੀ ਉਡਾਣ ਅਤੇ ਪਰਵਾਸ ਦੋ ਸਖ਼ਤ ਦਹਾਕਿਆਂ ਬਾਅਦ 401 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਇਸ ਨਾਲ ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੰਦੀ ਆਈ।410 ਤੋਂ ਪੈਨੋਨੀਆ ਉੱਤੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਹੂਨ ਦਾ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਧਦਾ ਗਿਆ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ 433 ਵਿੱਚ ਸੰਧੀ ਦੁਆਰਾ ਪੈਨੋਨੀਆ ਦੇ ਬੰਦ ਹੋਣ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ। ਪੈਨੋਨੀਆ ਤੋਂ ਰੋਮੀਆਂ ਦੀ ਉਡਾਣ ਅਤੇ ਪਰਵਾਸ ਅਵਾਰਾਂ ਦੇ ਹਮਲੇ ਤੱਕ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਰੁਕਾਵਟ ਦੇ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ।ਹੰਸ, ਗੋਥ, ਕਵਾਡੀ, ਆਦਿ ਦੇ ਜਾਣ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ 423 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਾਮਰਾਜ ਬਣਾਇਆ।453 ਵਿੱਚ ਉਹ ਮਸ਼ਹੂਰ ਵਿਜੇਤਾ, ਅਟਿਲਾ ਦ ਹੁਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਆਪਣੇ ਵਿਸਥਾਰ ਦੀ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ।ਸਾਮਰਾਜ 455 ਵਿੱਚ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਦੋਂ ਗੁਆਂਢੀ ਜਰਮਨਿਕ ਕਬੀਲਿਆਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਵਾਡੀ, ਗੇਪੀਡੀ ਅਤੇ ਸਕਰੀ) ਦੁਆਰਾ ਹੂਨਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਗਿਆ।
ਓਸਟ੍ਰੋਗੋਥਸ ਅਤੇ ਗੇਪਿਡਸ
ਹੂਨ ਅਤੇ ਗੋਥਿਕ ਵਾਰੀਅਰ। ©Angus McBride
453 Jan 1

ਓਸਟ੍ਰੋਗੋਥਸ ਅਤੇ ਗੇਪਿਡਸ

Ópusztaszer, Pannonian Basin,
ਹੰਸ, ਗੋਥ, ਕਵਾਡੀ, ਆਦਿ ਦੇ ਜਾਣ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ 423 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਾਮਰਾਜ ਬਣਾਇਆ।453 ਵਿੱਚ ਉਹ ਮਸ਼ਹੂਰ ਵਿਜੇਤਾ, ਅਟਿਲਾ ਦ ਹੁਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਆਪਣੇ ਵਿਸਥਾਰ ਦੀ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ।ਸਾਮਰਾਜ 455 ਵਿੱਚ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਦੋਂ ਗੁਆਂਢੀ ਜਰਮਨਿਕ ਕਬੀਲਿਆਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਵਾਡੀ, ਗੇਪੀਡੀ ਅਤੇ ਸਕਰੀ) ਦੁਆਰਾ ਹੂਨਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਗਿਆ।ਗੇਪੀਡੀ (260 ਈਸਵੀ ਤੋਂ ਉੱਪਰੀ ਟਿਜ਼ਾ ਨਦੀ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ) ਫਿਰ 455 ਵਿੱਚ ਪੂਰਬੀ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ। 567 ਵਿੱਚ ਲੋਮਬਾਰਡਸ ਅਤੇ ਅਵਾਰਸ ਦੁਆਰਾ ਹਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਰਹੇ।456 ਅਤੇ 471 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਰੋਮ ਦੀ ਸਹਿਮਤੀ ਨਾਲ, ਜਰਮਨਿਕ ਓਸਟ੍ਰੋਗੋਥਾਂ ਨੇ ਪੈਨੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਆਬਾਦ ਕੀਤਾ।
ਲੋਮਬਾਰਡਸ
ਲੋਂਬਾਰਡ ਯੋਧੇ, ਉੱਤਰੀ ਇਟਲੀ, 8ਵੀਂ ਸਦੀ ਈ. ©Angus McBride
530 Jan 1 - 568

ਲੋਮਬਾਰਡਸ

Ópusztaszer, Pannonian Basin,
ਪਹਿਲੇ ਸਲਾਵ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਏ, ਲਗਭਗ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉੱਤਰ ਤੋਂ, ਓਸਟ੍ਰੋਗੋਥਸ (471 ਈ. ਸੀ.) ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ, ਲੋਂਬਾਰਡਸ ਅਤੇ ਹੇਰੂਲਿਸ ਦੇ ਨਾਲ।530 ਦੇ ਆਸਪਾਸ, ਜਰਮਨਿਕ ਲੋਂਬਾਰਡਸ ਪੈਨੋਨੀਆ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੇਪੀਡੀ ਅਤੇ ਸਲਾਵਾਂ ਨਾਲ ਲੜਨਾ ਪਿਆ।6ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ, ਲੋਮਬਾਰਡਜ਼ ਨੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਇਸ ਖੇਤਰ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਗੇਪਿਡ ਰਾਜ ਦੀ ਸਮਕਾਲੀ ਰਾਜਧਾਨੀ, ਸਿਰਮੀਅਮ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਏ।[8] ਬਿਜ਼ੰਤੀਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਆਖਰਕਾਰ ਖਾਗਨ ਬਾਯਾਨ I ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ ਪੈਨੋਨੀਅਨ ਅਵਾਰਾਂ ਦੇ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਪਿਆ। ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਅਵਾਰਾਂ ਦੇ ਡਰ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਲੋਮਬਾਰਡਸ ਵੀ 568 ਵਿੱਚ ਇਟਲੀ ਚਲੇ ਗਏ, ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਰਾ ਬੇਸਿਨ ਅਵਾਰ ਖਗਨਾਤੇ ਦੇ ਰਾਜ ਅਧੀਨ ਆ ਗਿਆ।
ਪੈਨੋਨੀਅਨ ਅਵਾਰਸ
ਅਵਾਰ ਅਤੇ ਬਲਗਰ ਯੋਧੇ, ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪ, 8ਵੀਂ ਸਦੀ ਈ. ©Angus McBride
567 Jan 1 - 822

ਪੈਨੋਨੀਅਨ ਅਵਾਰਸ

Ópusztaszer, Pannonian Basin,
ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ ਅਵਾਰ 560 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਆਏ, ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਗੇਪੀਡੀ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਲੋਂਬਾਰਡਜ਼ ਨੂੰ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਸਲਾਵਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਧੀਨ ਕਰ ਲਿਆ, ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਈਲ ਕੀਤਾ।ਅਵਾਰਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਈ ਦਹਾਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੂਨਾਂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ।ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਰਾਜ ਲਗਭਗ ਢਾਈ ਸਦੀਆਂ ਲੰਬੇ ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ ਸ਼ਾਸਨ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਅਵਾਰ ਖਗਨ ਨੇ ਵਿਯੇਨ੍ਨਾ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਡੌਨ ਨਦੀ ਤੱਕ ਫੈਲੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਅਕਸਰ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨਾਂ, ਜਰਮਨਾਂ ਅਤੇ ਇਟਾਲੀਅਨਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜੰਗ ਲੜਦਾ ਸੀ।ਪੈਨੋਨੀਅਨ ਅਵਾਰਸ ਅਤੇ ਹੋਰ ਤਾਜ਼ੇ ਆਏ ਸਟੈਪੇ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਸੰਘ ਵਿੱਚ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੁਟ੍ਰੀਗੁਰ, ਸਲਾਵਿਕ ਅਤੇ ਜਰਮਨਿਕ ਤੱਤਾਂ ਨਾਲ ਰਲ ਗਏ, ਅਤੇ ਸਰਮਾਟੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਜ਼ਬ ਕਰ ਲਿਆ।ਅਵਾਰਾਂ ਨੇ ਅਧੀਨ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਹੇਠਾਂ ਲਿਆਂਦਾ ਅਤੇ ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਸਲਾਵਿਕ ਪ੍ਰਵਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।[9] 7ਵੀਂ ਸਦੀ ਨੇ ਅਵਾਰ ਸਮਾਜ ਲਈ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਸੰਕਟ ਲਿਆਇਆ।626 ਵਿੱਚ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਕ ਅਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਧੀਨ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਦਬਦਬੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਉੱਠੇ, ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਓਨੋਗਰਸ [10] ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਸਮੋ ਦੇ ਸਲਾਵ ਵਰਗੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਟੁੱਟ ਗਏ।[11] ਪਹਿਲੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਨੇ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਸਾਮਰਾਜ ਨੂੰ ਅਵਾਰ ਖਗਾਨੇਟ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਇਸਲਈ ਫੈਲਦਾ ਹੋਇਆ ਫ੍ਰੈਂਕਿਸ਼ ਸਾਮਰਾਜ ਇਸਦਾ ਨਵਾਂ ਮੁੱਖ ਵਿਰੋਧੀ ਬਣ ਗਿਆ।[10] ਇਹ ਸਾਮਰਾਜ 800 ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਫ੍ਰੈਂਕਿਸ਼ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰ ਹਮਲਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਤਬਾਹ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਅੰਦਰੂਨੀ ਝਗੜਿਆਂ ਦੁਆਰਾ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਵਰ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਅਰਪਡ ਦੇ ਮਗਯਾਰਾਂ ਦੇ ਆਉਣ ਤੱਕ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਰਹੀ।800 ਤੋਂ, ਪੈਨੋਨੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਦਾ ਪੂਰਾ ਖੇਤਰ ਦੋ ਸ਼ਕਤੀਆਂ (ਪੂਰਬੀ ਫਰਾਂਸੀਆ ਅਤੇ ਪਹਿਲੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਸਾਮਰਾਜ) ਵਿਚਕਾਰ ਕੰਟਰੋਲ ਅਧੀਨ ਸੀ।800 ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ, ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਹੰਗਰੀ ਨਾਈਟਰਾ ਦੀ ਸਲਾਵਿਕ ਰਿਆਸਤ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਿਆ, ਜੋ ਫਿਰ 833 ਵਿੱਚ ਮਹਾਨ ਮੋਰਾਵੀਆ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਿਆ।
ਫਰੈਂਕਿਸ਼ ਨਿਯਮ
9ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਕੈਰੋਲਿੰਗਿਅਨ ਫ੍ਰੈਂਕ ਨਾਲ ਅਵਾਰ ਦਾ ਟਕਰਾਅ। ©Angus McBride
800 Jan 1

ਫਰੈਂਕਿਸ਼ ਨਿਯਮ

Pannonian Basin, Hungary
800 ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਹੰਗਰੀ ਨੂੰ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ ਜਿੱਤ ਲਿਆ।ਬੁਲਗਾਰੀਅਨਾਂ ਕੋਲ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਨਿਯੰਤਰਣ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ।[12] ਪੱਛਮੀ ਹੰਗਰੀ (ਪੈਨੋਨੀਆ) ਫ੍ਰੈਂਕਸ ਦੀ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀ ਸੀ।ਪੂਰਬੀ ਫ੍ਰੈਂਕਸ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀ ਵਿਸਤਾਰਵਾਦੀ ਨੀਤੀ ਦੇ ਤਹਿਤ, ਮੁਢਲੇ ਸਲਾਵੀ ਰਾਜਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ, ਇੱਕ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਮੋਰਾਵੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ, ਜੋ ਆਧੁਨਿਕ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਸਲੋਵਾਕੀਆ ਵਿੱਚ ਫੈਲਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ।[13] 839 ਵਿੱਚ ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮੀ ਹੰਗਰੀ (ਫਰੈਂਕ ਦੇ ਅਧੀਨ) ਵਿੱਚ ਸਲਾਵਿਕ ਬਾਲਟਨ ਰਿਆਸਤ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਜਿੱਤ ਤੱਕ ਪੈਨੋਨੀਆ ਫਰੈਂਕਿਸ਼ ਨਿਯੰਤਰਣ ਅਧੀਨ ਰਿਹਾ।[14] ਭਾਵੇਂ ਘੱਟ ਗਿਆ, ਅਵਾਰਾਂ ਨੇ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਵਿੱਚ ਵਸਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਟਾਕ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵੱਧ ਰਹੇ ਸਲਾਵ [15] ਬਣ ਗਏ ਜੋ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੱਖਣ ਤੋਂ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ।[16]
895 - 1301
ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਅਤੇ ਅਰਲੀ ਮੱਧਕਾਲੀ ਪੀਰੀਅਡornament
ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ 'ਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਜਿੱਤ
ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਦੀ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਜਿੱਤ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
895 Jan 1 - 1000

ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ 'ਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਜਿੱਤ

Pannonian Basin, Hungary
ਹੰਗਰੀ ਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਤਿੰਨ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮੱਧਕਾਲੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ, ਪਹਿਲੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਸਾਮਰਾਜ , ਪੂਰਬੀ ਫਰਾਂਸੀਆ ਅਤੇ ਮੋਰਾਵੀਆ, ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਲਈ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਲੜੀਆਂ ਸਨ।ਉਹ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਘੋੜਸਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਵਜੋਂ ਨਿਯੁਕਤ ਕਰਦੇ ਸਨ।ਇਸ ਲਈ, ਕਾਰਪੇਥੀਅਨ ਪਹਾੜਾਂ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਪੋਂਟਿਕ ਸਟੈਪਸ ਉੱਤੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਹੰਗਰੀ ਲੋਕ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਸਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਿੱਤ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਤਨ ਕੀ ਬਣ ਜਾਵੇਗਾ।ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਜਿੱਤ ਲੋਕਾਂ ਦੇ "ਦੇਰ ਜਾਂ 'ਛੋਟੇ' ਪਰਵਾਸ" ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ।ਹੰਗਰੀ ਵਾਸੀਆਂ ਨੇ 862-895 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਮੂਵ-ਇਨ ਦੇ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਪੂਰਵ-ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਾਰਪੇਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਜਿੱਤ ਦੀ ਸਹੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ 894 ਤੋਂ ਹੋਈ, ਜਦੋਂ ਅਰਨਲਫ, ਫਰੈਂਕਿਸ਼ ਰਾਜੇ ਅਤੇ ਲਿਓ VI , ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਸਮਰਾਟ ਦੁਆਰਾ ਮਦਦ ਲਈ ਬੇਨਤੀਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਅਤੇ ਮੋਰਾਵੀਅਨਾਂ ਨਾਲ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਸੰਘਰਸ਼ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ।[17] ਕਿੱਤੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਹੰਗਰੀ ਵਾਸੀਆਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਆਬਾਦੀ ਲੱਭੀ ਅਤੇ ਮੈਦਾਨੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਥਾਪਿਤ ਰਾਜ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਨਿਯੰਤਰਣ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ।ਉਹ ਬੇਸਿਨ 'ਤੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਏ, [18] ਪਹਿਲੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਜ਼ਾਰਡੌਮ ਨੂੰ ਹਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਮੋਰਾਵੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜ ਕੇ, ਅਤੇ 900 ਤੱਕ ਉੱਥੇ ਆਪਣਾ ਰਾਜ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨਾਲ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ [ [19] [।] ਇਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਸਾਵਾ ਅਤੇ ਨਿਤਰਾ।[21] ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ 4 ਜੁਲਾਈ 907 ਨੂੰ ਬ੍ਰੇਜ਼ਲਾਉਸਪੁਰਕ ਵਿਖੇ ਲੜੀ ਗਈ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਬਾਵੇਰੀਅਨ ਫੌਜ ਨੂੰ ਹਰਾ ਕੇ ਕਾਰਪੇਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਕੰਟਰੋਲ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕੀਤਾ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ 899 ਅਤੇ 955 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪੱਛਮੀ ਯੂਰਪ ਲਈ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਚਲਾਈ ਅਤੇ 943 ਅਤੇ 943 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੂੰ ਵੀ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ। 971. ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੀ ਫੌਜੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਆਧੁਨਿਕ ਸਪੇਨ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਤੱਕ ਸਫਲ ਭਿਆਨਕ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਚਲਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਬੇਸਿਨ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ 1000 ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਇੱਕ ਈਸਾਈ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ, ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਾਜ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ।
ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੱਕ
From Nomads to Agriculturists ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
960 Jan 1

ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੱਕ

Székesfehérvár, Hungary
8 ਵੀਂ ਤੋਂ 10 ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਮਗਯਾਰ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਰਧ-ਖਾਨਾਬਦਾਈ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ ਜਿਸਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ transhumanance ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਈ ਗਈ ਸੀ, ਨੇ ਇੱਕ ਵਸੇ ਹੋਏ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।ਇਹ ਤਬਦੀਲੀ ਆਰਥਿਕ ਲੋੜਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ਾਂ ਲਈ ਨਾਕਾਫ਼ੀ ਚਰਾਗਾਹ ਅਤੇ ਹੋਰ ਪਰਵਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਅਯੋਗਤਾ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਮਗਯਾਰ, ਸਥਾਨਕ ਸਲਾਵਿਕ ਅਤੇ ਹੋਰ ਆਬਾਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਭੇਦ ਹੋ ਗਏ, ਵਧੇਰੇ ਸਮਰੂਪ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਕਿਲਾਬੰਦ ਕੇਂਦਰਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਾਉਂਟੀ ਕੇਂਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਹੋਏ।10ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਪਿੰਡ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੇ ਵੀ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕੀਤਾ।ਉੱਭਰ ਰਹੇ ਹੰਗਰੀ ਰਾਜ ਦੇ ਸ਼ਕਤੀ ਢਾਂਚੇ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਗ੍ਰੈਂਡ ਪ੍ਰਿੰਸਜ਼ ਫਜਜ਼ ਅਤੇ ਟਾਕਸਨੀ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਈਸਾਈ ਮਿਸ਼ਨਰੀਆਂ ਅਤੇ ਸਥਾਪਤ ਕਿਲ੍ਹਿਆਂ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਸਨ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਵਧੇਰੇ ਸੰਗਠਿਤ ਅਤੇ ਬੈਠਣ ਵਾਲੇ ਸਮਾਜ ਵੱਲ ਇੱਕ ਤਬਦੀਲੀ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਟਾਕਸਨੀ ਨੇ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਹੰਗਰੀ ਰਿਆਸਤ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਨੂੰ ਅੱਪਰ ਟਿਸਜ਼ਾ ਤੋਂ ਸਜ਼ੇਕਸਫੇਰਵਰ ਅਤੇ ਏਜ਼ਟਰਗੋਮ ਵਿਖੇ ਨਵੇਂ ਟਿਕਾਣਿਆਂ 'ਤੇ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ, ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਫੌਜੀ ਸੇਵਾ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਫੌਜ ਦੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨੂੰ ਅਪਡੇਟ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਮੁੜ ਵਸੇਬੇ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੁੱਖ ਰੈਂਕ ਦੇ ਪਰਿਵਰਤਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਰਾਜ ਸਮਾਜ ਨੂੰ.
ਮਗਯਾਰਾਂ ਦਾ ਈਸਾਈਕਰਨ
ਮਗਯਾਰਾਂ ਦਾ ਈਸਾਈਕਰਨ ©Wenzel Tornøe
973 Jan 1

ਮਗਯਾਰਾਂ ਦਾ ਈਸਾਈਕਰਨ

Hungary
10ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਈਸਾਈ-ਜਗਤ ਦੀ ਸਰਹੱਦ 'ਤੇ ਸਥਿਤ ਉਭਰ ਰਹੇ ਹੰਗਰੀ ਰਾਜ ਨੇ ਪੂਰਬੀ ਫਰਾਂਸੀਆ ਦੇ ਜਰਮਨ ਕੈਥੋਲਿਕ ਮਿਸ਼ਨਰੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਕਾਰਨ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਅਪਣਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ।945 ਅਤੇ 963 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਹੰਗਰੀ ਰਿਆਸਤ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਨੇਤਾਵਾਂ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗਿਊਲਾ ਅਤੇ ਹੋਰਕਾ, ਨੇ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਅਪਣਾ ਲਿਆ।ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਈਸਾਈਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੀਲ ਪੱਥਰ 973 ਵਿੱਚ ਵਾਪਰਿਆ ਜਦੋਂ ਗੇਜ਼ਾ ਪਹਿਲੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਬਪਤਿਸਮਾ ਲਿਆ, ਪਵਿੱਤਰ ਰੋਮਨ ਸਮਰਾਟ ਓਟੋ ਪਹਿਲੇ ਨਾਲ ਰਸਮੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੀ। ਉਸਦੇ ਬਪਤਿਸਮੇ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਗੇਜ਼ਾ ਪਹਿਲੇ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਝੂਠੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਅਤੇ ਅਭਿਆਸਾਂ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ, ਜੋ ਉਸਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਝੂਠੇ ਪਿਤਾ, ਟਾਕਸਨੀ ਦੁਆਰਾ।996 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਿੰਸ ਗੇਜ਼ਾ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਲੇ ਹੰਗਰੀ ਬੇਨੇਡਿਕਟਾਈਨ ਮੱਠ ਦੀ ਨੀਂਹ ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ।ਗੇਜ਼ਾ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਅਧੀਨ, ਹੰਗਰੀ ਨਿਰਣਾਇਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ ਸਮਾਜ ਤੋਂ ਇੱਕ ਸੁਲਝੇ ਹੋਏ ਈਸਾਈ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਇੱਕ ਤਬਦੀਲੀ ਜੋ ਲੇਚਫੀਲਡ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਈ ਗਈ, ਜੋ ਕਿ 955 ਵਿੱਚ ਗੇਜ਼ਾ ਦੇ ਰਾਜ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਈ ਸੀ।
ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਾਜ
13ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਨਾਈਟਸ ©Angus McBride
1000 Jan 1 - 1301

ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਾਜ

Hungary
ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਾਜ ਮੱਧ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਜਦੋਂ ਸਟੀਫਨ I, ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਗ੍ਰੈਂਡ ਪ੍ਰਿੰਸ, ਨੂੰ 1000 ਜਾਂ 1001 ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਕੇਂਦਰੀ ਅਧਿਕਾਰ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਰਜਾ ਨੂੰ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਾਰੇ ਲਿਖਤੀ ਸਰੋਤ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਜਰਮਨ ਅਤੇ ਇਤਾਲਵੀ ਨਾਈਟਸ ਅਤੇ ਪਾਦਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਨਿਭਾਈ ਗਈ ਭੂਮਿਕਾ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਖੇਤੀਬਾੜੀ, ਧਰਮ ਅਤੇ ਰਾਜ ਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਲਈ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਿੱਸਾ ਸਲਾਵਿਕ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਗ੍ਰਹਿ ਯੁੱਧ ਅਤੇ ਮੂਰਤੀਮਾਨ ਵਿਦਰੋਹ, ਪਵਿੱਤਰ ਰੋਮਨ ਸਮਰਾਟਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹੰਗਰੀ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਅਧਿਕਾਰ ਵਧਾਉਣ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਨਵੀਂ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ।ਲਾਡੀਸਲਾਸ I (1077-1095) ਅਤੇ ਕੋਲੋਮੈਨ (1095-1116) ਦੇ ਸ਼ਾਸਨਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਸਥਿਰ ਹੋਈ।ਇਹਨਾਂ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਨੇ ਸਥਾਨਕ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਇੱਕ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਨਾਲ ਕਰੋਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਡਾਲਮੇਟੀਆ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਦੋਵੇਂ ਖੇਤਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ।ਲੇਡੀਸਲੌਸ ਅਤੇ ਕੋਲੋਮੈਨ ਦੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ - ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੇਲਾ II (1131-1141), ਬੇਲਾ III (1176-1196), ਐਂਡਰਿਊ II (1205-1235), ਅਤੇ ਬੇਲਾ IV (1235-1270) - ਨੇ ਬਾਲਕਨ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਵੱਲ ਵਿਸਤਾਰ ਦੀ ਇਸ ਨੀਤੀ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। ਅਤੇ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਪਹਾੜਾਂ ਦੇ ਪੂਰਬ ਦੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਮੱਧਕਾਲੀ ਯੂਰਪ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।ਗੈਰ ਕਾਸ਼ਤ ਵਾਲੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ, ਚਾਂਦੀ, ਸੋਨੇ ਅਤੇ ਲੂਣ ਦੇ ਭੰਡਾਰਾਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ, ਹੰਗਰੀ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਰਮਨ, ਇਤਾਲਵੀ ਅਤੇ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਬਸਤੀਵਾਦੀਆਂ ਦਾ ਤਰਜੀਹੀ ਸਥਾਨ ਬਣ ਗਿਆ।ਇਹ ਪਰਵਾਸੀ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕਿਸਾਨ ਸਨ ਜੋ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ ਸਨ, ਪਰ ਕੁਝ ਕਾਰੀਗਰ ਅਤੇ ਵਪਾਰੀ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰਾਜ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ।ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਆਮਦ ਨੇ ਮੱਧਕਾਲੀ ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰੀ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ, ਆਦਤਾਂ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਰੂਪ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਵਪਾਰ ਮਾਰਗਾਂ ਦੇ ਚੁਰਾਹੇ 'ਤੇ ਰਾਜ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਕਈ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਦੇ ਸਹਿ-ਹੋਂਦ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੀ ਹੈ।ਰੋਮਨੇਸਕ, ਗੋਥਿਕ, ਅਤੇ ਪੁਨਰਜਾਗਰਣ ਇਮਾਰਤਾਂ ਅਤੇ ਲਾਤੀਨੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀਆਂ ਸਾਹਿਤਕ ਰਚਨਾਵਾਂ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਰੋਮਨ ਕੈਥੋਲਿਕ ਚਰਿੱਤਰ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ;ਪਰ ਆਰਥੋਡਾਕਸ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਗੈਰ-ਈਸਾਈ ਨਸਲੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਸਨ।ਲਾਤੀਨੀ ਕਾਨੂੰਨ, ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਨਿਆਂਪਾਲਿਕਾ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਸੀ, ਪਰ "ਭਾਸ਼ਾਈ ਬਹੁਲਵਾਦ" ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੇ ਬਚਾਅ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਲਾਵਿਕ ਉਪਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕਿਸਮ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।
ਮੰਗੋਲ ਹਮਲਾ
ਮੰਗੋਲਾਂ ਨੇ ਲੀਗਨਿਟਜ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ, 124 ਵਿੱਚ ਈਸਾਈ ਨਾਈਟਸ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ। ©Angus McBride
1241 Jan 1 - 1238

ਮੰਗੋਲ ਹਮਲਾ

Hungary
1241-1242 ਵਿੱਚ, ਯੂਰਪ ਉੱਤੇ ਮੰਗੋਲਾਂ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ ਰਾਜ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਝਟਕਾ ਲੱਗਾ।1241 ਵਿੱਚ ਮੰਗੋਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹੰਗਰੀ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੋਹੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਤਬਾਹਕੁੰਨ ਹਾਰ ਮਿਲੀ।ਰਾਜਾ ਬੇਲਾ IV ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਤੋਂ ਭੱਜ ਗਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੰਗੋਲਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਸਰਹੱਦਾਂ ਤੱਕ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇਸ਼ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।ਮੰਗੋਲਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ (20-50%) ਮਰ ਗਿਆ।[22] ਮੈਦਾਨੀ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ, 50 ਤੋਂ 80% ਬਸਤੀਆਂ ਤਬਾਹ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ।[23] ਸਿਰਫ਼ ਕਿਲ੍ਹੇ, ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਾਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਅਤੇ ਐਬੀਜ਼ ਹਮਲੇ ਦਾ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੰਗੋਲਾਂ ਕੋਲ ਲੰਬੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਲਈ ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ-ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਟੀਚਾ ਜਿੰਨੀ ਜਲਦੀ ਹੋ ਸਕੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਵਧਣਾ ਸੀ।ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਵਾਲੇ ਇੰਜਣ ਅਤੇਚੀਨੀ ਅਤੇ ਫਾਰਸੀ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੰਗੋਲਾਂ ਲਈ ਸੰਚਾਲਿਤ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਨੂੰ ਕੀਵਾਨ ਰਸ ਦੇ ਜਿੱਤੇ ਹੋਏ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[24] ਮੰਗੋਲ ਹਮਲਿਆਂ ਕਾਰਨ ਹੋਈ ਤਬਾਹੀ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਯੂਰਪ ਦੇ ਹੋਰ ਹਿੱਸਿਆਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜਰਮਨੀ ਤੋਂ ਆਬਾਦਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ।ਕੀਵਨ ਰਸ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਮੰਗੋਲਾਂ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਲਗਭਗ 40,000 ਕੁਮਨ, ਮੂਰਤੀਵਾਦੀ ਕਿਪਚਕਸ ਦੇ ਇੱਕ ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਮੈਂਬਰ, ਨੂੰ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਪਹਾੜਾਂ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[25] ਉੱਥੇ, ਕੁਮਨਾਂ ਨੇ ਰਾਜਾ ਬੇਲਾ ਚੌਥੇ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ।[26] ਈਰਾਨੀ ਜੈਸਿਕ ਲੋਕ ਮੰਗੋਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੁਮਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੰਗਰੀ ਆਏ ਸਨ।13ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਦੂਜੇ ਅੱਧ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਸ਼ਾਇਦ 7-8% ਤੱਕ ਕੁਮਨ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[27] ਸਦੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਾ ਗਏ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਈ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ 1876 ਤੱਕ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਖੇਤਰੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਿਆ [। 28]ਮੰਗੋਲ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਰਾਜਾ ਬੇਲਾ ਨੇ ਸੰਭਾਵਿਤ ਦੂਜੇ ਮੰਗੋਲ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਚਾਅ ਲਈ ਸੈਂਕੜੇ ਪੱਥਰ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਅਤੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ।ਮੰਗੋਲ ਅਸਲ ਵਿੱਚ 1286 ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਆਏ ਸਨ, ਪਰ ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਪੱਥਰ-ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਨਾਈਟਸ ਦੇ ਉੱਚ ਅਨੁਪਾਤ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਫੌਜੀ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।ਹਮਲਾਵਰ ਮੰਗੋਲ ਫ਼ੌਜ ਨੂੰ ਰਾਜਾ ਲਾਡੀਸਲਾਸ IV ਦੀ ਸ਼ਾਹੀ ਫ਼ੌਜ ਨੇ ਪੈਸਟ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹਰਾਇਆ ਸੀ।ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਹੱਥੀਂ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਬੇਲਾ IV ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਏ ਗਏ ਕਿਲ੍ਹੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੰਬੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਉਪਯੋਗੀ ਸਾਬਤ ਹੋਏ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਲਾਗਤ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਜਗੀਰੂ ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰਾਂ ਦਾ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ, ਤਾਂ ਜੋ ਬੇਲਾ IV ਦੁਆਰਾ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਐਂਡਰਿਊ II ਦੁਆਰਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਾਹੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਇਹ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਘੱਟ ਕੁਲੀਨ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਖਿੰਡ ਗਈ।
ਆਖਰੀ Árpáds
ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਬੇਲਾ IV ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1242 Jan 1 - 1299

ਆਖਰੀ Árpáds

Hungary
ਮੰਗੋਲਾਂ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬੇਲਾ IV ਨੇ ਸਾਬਕਾ ਤਾਜ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਆਪਣੀ ਨੀਤੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।[29] ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸਮਰਥਕਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡੀਆਂ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੱਥਰ ਅਤੇ ਮੋਰਟਾਰ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ।[30] ਉਸਨੇ ਬਸਤੀਵਾਦ ਦੀ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਲਹਿਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜਰਮਨ, ਮੋਰਾਵੀਅਨ, ਪੋਲ ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਆ ਗਏ।[31] ਰਾਜੇ ਨੇ ਕੁਮਨਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਡੈਨਿਊਬ ਅਤੇ ਟਿਜ਼ਾ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਮੈਦਾਨੀ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਸਾਇਆ।[32] ਜੈਸਿਕ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪੂਰਵਜ ਅਲਾਨ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮੂਹ, ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਵਸਿਆ ਜਾਪਦਾ ਹੈ।[33]ਨਵੇਂ ਪਿੰਡ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਕੜ ਦੇ ਘਰ ਬਰਾਬਰ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸਨ।[34] ਝੌਂਪੜੀਆਂ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਈਆਂ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਲਿਵਿੰਗ ਰੂਮ, ਇੱਕ ਰਸੋਈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੈਂਟਰੀ ਵਾਲੇ ਨਵੇਂ ਪੇਂਡੂ ਘਰ ਬਣਾਏ ਗਏ।[35] ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਨਤ ਖੇਤੀ ਤਕਨੀਕਾਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਸਮਿਤ ਭਾਰੀ ਹਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, [36] ਵੀ ਪੂਰੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਫੈਲੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ।ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਰਵਾਸ ਵੀ ਸਾਬਕਾ ਸ਼ਾਹੀ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਭਰ ਰਹੇ ਨਵੇਂ ਡੋਮੇਨਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਨਵੇਂ ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਨਿੱਜੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਅਨੁਕੂਲ ਵਿੱਤੀ ਸਥਿਤੀਆਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀਆਂ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਰੱਥ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਨਾ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।[37] ਬੇਲਾ IV ਨੇ ਨਾਗਿਸਜ਼ੋਮਬੈਟ (ਤ੍ਰਨਾਵਾ, ਸਲੋਵਾਕੀਆ) ਅਤੇ ਪੈਸਟ ਸਮੇਤ ਦਰਜਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਸਬਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰ ਦਿੱਤੇ।[38]ਜਦੋਂ 1290 ਵਿੱਚ ਲਾਡੀਸਲਾਸ IV ਦਾ ਕਤਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਤਾਂ ਹੋਲੀ ਸੀ ਨੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਇੱਕ ਖਾਲੀ ਜਾਗੀਰ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।[39] ਹਾਲਾਂਕਿ ਰੋਮ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਬੇਟੇ, ਚਾਰਲਸ ਮਾਰਟੇਲ, ਨੈਪਲਜ਼ ਦੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਨੂੰ ਰਾਜ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਲਾਰਡਾਂ ਨੇ ਐਂਡਰਿਊ II ਦੇ ਪੋਤੇ ਅਤੇ ਸ਼ੱਕੀ ਜਾਇਜ਼ਤਾ ਵਾਲੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਐਂਡਰਿਊ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ।[40] ਐਂਡਰਿਊ III ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਨਾਲ, ਹਾਊਸ ਆਫ ਅਰਪਾਡ ਦੀ ਮਰਦ ਲਾਈਨ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਈ, ਅਤੇ ਅਰਾਜਕਤਾ ਦਾ ਦੌਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ।[41]
1301 - 1526
ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਰਾਜਵੰਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਵਿਸਥਾਰ ਦਾ ਯੁੱਗornament
ਅੰਤਰਰਾਜੀ
Interregnum ©Angus McBride
1301 Jan 1 00:01 - 1323

ਅੰਤਰਰਾਜੀ

Hungary
ਐਂਡਰਿਊ III ਦੀ ਮੌਤ ਨੇ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਦਰਜਨ ਲਾਰਡਾਂ, ਜਾਂ "ਓਲੀਗਾਰਚ" ਲਈ ਇੱਕ ਮੌਕਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਆਪਣੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਰਨ ਲਈ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੀ ਅਸਲ ਆਜ਼ਾਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਈ ਸੀ।[42] ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਾਉਂਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਸ਼ਾਹੀ ਕਿਲ੍ਹੇ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਏ ਜਿੱਥੇ ਹਰ ਕੋਈ ਜਾਂ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਸਰਵਉੱਚਤਾ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਜਾਂ ਛੱਡਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਸੀ।ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਤਾਜ ਲਈ ਸਥਿਤੀ ਹੋਰ ਵੀ ਗੰਭੀਰ ਹੋ ਗਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਵਾਇਸਰਾਏ ਪੌਲ ਸੁਬਿਕ ਅਤੇ ਬਾਬੋਨੀਕ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਆਜ਼ਾਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਪਾਲ ਸੁਬਿਕ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਿੱਕਾ ਵੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਮਕਾਲੀ ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਅਨ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ "ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਆ ਦਾ ਤਾਜ ਰਹਿਤ ਰਾਜਾ" ਵਜੋਂ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ।ਐਂਡਰਿਊ III ਦੀ ਮੌਤ ਦੀ ਖਬਰ 'ਤੇ, ਵਾਇਸਰਾਏ ਸੁਬਿਕ ਨੇ ਮਰਹੂਮ ਚਾਰਲਸ ਮਾਰਟੇਲ ਦੇ ਬੇਟੇ ਚਾਰਲਸ ਆਫ ਐਂਜੂ ਨੂੰ ਰਾਜਗੱਦੀ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਜਲਦੀ ਏਜ਼ਟਰਗੋਮ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੂੰ ਰਾਜਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[43] ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਪ੍ਰਭੂਆਂ ਨੇ ਉਸਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬੋਹੇਮੀਆ ਦੇ ਨਾਮੀ ਪੁੱਤਰ ਦੇ ਰਾਜਾ ਵੈਂਸਸਲਾਸ II ਨੂੰ ਗੱਦੀ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ।ਇੱਕ ਪੋਪ ਦੇ ਨੁਮਾਇੰਦੇ ਨੇ ਸਾਰੇ ਲਾਰਡਾਂ ਨੂੰ 1310 ਵਿੱਚ ਚਾਰਲਸ ਆਫ ਐਂਜੂ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਮਨਾ ਲਿਆ, ਪਰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਖੇਤਰ ਸ਼ਾਹੀ ਨਿਯੰਤਰਣ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹੇ।[44] ਪ੍ਰੈਲੇਟਸ ਅਤੇ ਘੱਟ ਰਈਸ ਦੀ ਵਧਦੀ ਗਿਣਤੀ ਦੁਆਰਾ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ, ਚਾਰਲਸ ਪਹਿਲੇ ਨੇ ਮਹਾਨ ਪ੍ਰਭੂਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਏਕਤਾ ਦੀ ਘਾਟ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕ-ਇਕ ਕਰਕੇ ਹਰਾਇਆ।[45] ਉਸਨੇ 1312 ਵਿੱਚ ਰੋਜਗੋਨੀ (ਮੌਜੂਦਾ ਰੋਜਾਨੋਵਸੇ, ਸਲੋਵਾਕੀਆ) ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ [। 46]
ਐਂਜੇਵਿਨਸ
Angevins ©Angus McBride
1323 Jan 1 - 1380

ਐਂਜੇਵਿਨਸ

Hungary
ਚਾਰਲਸ ਪਹਿਲੇ ਨੇ 1320 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਢਾਂਚਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ।ਇਹ ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿ "ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹੈ", ਉਸਨੇ ਫਿਰ ਕਦੇ ਵੀ ਖੁਰਾਕ ਦੀ ਮੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।[47] ਚਾਰਲਸ ਪਹਿਲੇ ਨੇ ਸ਼ਾਹੀ ਮਾਲੀਆ ਅਤੇ ਏਕਾਧਿਕਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕੀਤਾ।ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਉਸਨੇ "ਤੀਹਵਾਂ" (ਰਾਜ ਦੀਆਂ ਸਰਹੱਦਾਂ ਰਾਹੀਂ ਟ੍ਰਾਂਸਫਰ ਕੀਤੇ ਮਾਲ 'ਤੇ ਟੈਕਸ) ਲਗਾਇਆ, [48] ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਮਾਲਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਵਿੱਚ ਖੋਲ੍ਹੀਆਂ ਗਈਆਂ ਖਾਣਾਂ ਤੋਂ ਆਮਦਨ ਦਾ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਹਿੱਸਾ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਦਿੱਤਾ।[49] ਨਵੀਆਂ ਖਾਣਾਂ ਨੇ ਸਾਲਾਨਾ ਲਗਭਗ 2,250 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ (4,960 ਪੌਂਡ) ਸੋਨਾ ਅਤੇ 9,000 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ (20,000 ਪੌਂਡ) ਚਾਂਦੀ ਦਾ ਉਤਪਾਦਨ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਕਿ 1490 ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕਾ ਉੱਤੇ ਸਪੇਨੀ ਜਿੱਤ ਤੱਕ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਦਾ 30 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਤੋਂ ਵੱਧ ਬਣਦਾ ਹੈ।[48] ​​ਚਾਰਲਸ ਪਹਿਲੇ ਨੇ ਫਲੋਰੈਂਸ ਦੇ ਫਲੋਰਿਨ 'ਤੇ ਬਣੇ ਸਥਿਰ ਸੋਨੇ ਦੇ ਸਿੱਕਿਆਂ ਦੀ ਟਕਸਾਲ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ।[] [50] ਉਸ ਦੇ ਬੇਲੋੜੇ ਸੋਨੇ ਨਾਲ ਵਪਾਰ ਕਰਨ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਨੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿਚ ਘਾਟ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਜੋ 1342 ਵਿਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੱਕ ਚੱਲੀ।ਲੂਈ I ਜੋ ਪੋਲੈਂਡ ਦੇ ਕਾਸਿਮੀਰ III ਦਾ ਵਾਰਸ ਸੀ, ਨੇ ਲਿਥੁਆਨੀਆ ਅਤੇ ਗੋਲਡਨ ਹੋਰਡ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕਈ ਵਾਰ ਪੋਲਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ।[52] ਦੱਖਣੀ ਸਰਹੱਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਲੂਈ ਪਹਿਲੇ ਨੇ 1358 [53] ਵਿੱਚ ਵੇਨੇਸ਼ੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਡਾਲਮਾਟੀਆ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਥਾਨਕ ਸ਼ਾਸਕਾਂ (ਬੋਸਨੀਆ ਦੇ ਟਵਰਟਕੋ I ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਲਾਜ਼ਰ ਸਮੇਤ) ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਰਦਾਰੀ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।ਧਾਰਮਿਕ ਕੱਟੜਤਾ ਲੂਈ I ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੱਤ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ।[54] ਉਸਨੇ ਬਿਨਾਂ ਸਫਲਤਾ ਦੇ, ਆਪਣੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਰਥੋਡਾਕਸ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਕੈਥੋਲਿਕ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।[55] ਉਸਨੇ 1360 ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ 1367 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ [56।]
ਸਿਗਿਸਮੰਡ ਦਾ ਧਰਮ ਯੁੱਧ
Sigismund's Crusade ©Angus McBride
1382 Jan 1 - 1437

ਸਿਗਿਸਮੰਡ ਦਾ ਧਰਮ ਯੁੱਧ

Hungary
1390 ਵਿੱਚ, ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਸਟੀਫਨ ਲਾਜ਼ਾਰੇਵਿਕ ਨੇ ਓਟੋਮਨ ਸੁਲਤਾਨ ਦੀ ਹਕੂਮਤ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਵਿਸਤਾਰ ਹੰਗਰੀ ਦੀਆਂ ਦੱਖਣੀ ਸਰਹੱਦਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ।[57] ਸਿਗਿਸਮੰਡ ਨੇ ਓਟੋਮਾਨਸ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਯੁੱਧ ਸੰਗਠਿਤ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।[58] ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਫੌਜ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫ੍ਰੈਂਚ ਨਾਈਟਸ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ, ਪਰ 1396 ਵਿੱਚ ਨਿਕੋਪੋਲਿਸ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਕਰੂਸੇਡਰਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਗਿਆ [।]ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ 1427 ਵਿੱਚ ਗੋਲੂਬੈਕ ਕਿਲ੍ਹੇ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਗੁਆਂਢੀ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਨੂੰ ਨਿਯਮਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੁੱਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[60] ਰਾਜ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਖੇਤਰਾਂ (ਮੌਜੂਦਾ ਸਲੋਵਾਕੀਆ) ਨੂੰ 1428 ਤੋਂ ਲਗਭਗ ਹਰ ਸਾਲ ਚੈੱਕ ਹੁਸਾਈਟਸ ਦੁਆਰਾ ਲੁੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ [। 61] ਹਾਲਾਂਕਿ, ਹੁਸੀਟ ਵਿਚਾਰ ਦੱਖਣੀ ਕਾਉਂਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲੇ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੇਰਮੇਸੇਗ ਦੇ ਬਰਗਰਾਂ ਵਿੱਚ।ਹੁਸੀਟ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਵੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬਾਈਬਲ ਦਾ ਹੰਗਰੀ ਵਿਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਨ।ਹਾਲਾਂਕਿ, 1430 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਹੁਸਾਈਟਸ ਨੂੰ ਜਾਂ ਤਾਂ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਾਂ ਸਜ਼ੇਰੇਮਸੇਗ ਤੋਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[62]
ਹੁਨਿਆਦੀ ਦੀ ਉਮਰ
Age of Hunyadi ©Angus McBride
1437 Jan 1 - 1486

ਹੁਨਿਆਦੀ ਦੀ ਉਮਰ

Hungary
1437 ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ, ਅਸਟੇਟ ਨੇ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੇ ਐਲਬਰਟ V ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਾਜਾ ਚੁਣਿਆ।1439 ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਅਸਫਲ ਫੌਜੀ ਕਾਰਵਾਈ ਦੌਰਾਨ ਪੇਚਸ਼ ਕਾਰਨ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਐਲਬਰਟ ਦੀ ਵਿਧਵਾ, ਲਕਸਮਬਰਗ ਦੀ ਐਲਿਜ਼ਾਬੈਥ, ਨੇ ਇੱਕ ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ ਪੁੱਤਰ, ਲਾਡੀਸਲੌਸ V ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ, ਬਹੁਤੇ ਪਤਵੰਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਲੜਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਇੱਕ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੋਲੈਂਡ ਦੇ ਵਲਾਡੀਸਲਾਵ III ਨੂੰ ਤਾਜ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ।ਲਾਡੀਸਲੌਸ ਅਤੇ ਵਲਾਡੀਸਲਾਵ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਤਾਜ ਪਹਿਨਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਜੌਨ ਹੁਨਿਆਡੀ 15ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ ਮੱਧ ਅਤੇ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸੈਨਿਕ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਹਸਤੀ ਸੀ।ਵਲਾਡੀਸਲਾਵ ਨੇ 1441 ਵਿੱਚ ਹੁਨਿਆਦੀ (ਆਪਣੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਦੋਸਤ, ਨਿਕੋਲਸ ਉਜਲਾਕੀ ਦੇ ਨਾਲ) ਨੂੰ ਦੱਖਣੀ ਰੱਖਿਆ ਸੈਨਾਵਾਂ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ।1443-1444 ਦੀ ਆਪਣੀ "ਲੰਬੀ ਮੁਹਿੰਮ" ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਹੰਗਰੀ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੋਫੀਆ ਤੱਕ ਘੁਸ ਗਈਆਂ।ਹੋਲੀ ਸੀ ਨੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਲੜਾਈ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ 1444 ਵਿੱਚ ਵਰਨਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਈਸਾਈ ਫੌਜਾਂ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਦੌਰਾਨ ਵਲਾਡੀਸਲਾਵ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਪਤਵੰਤਿਆਂ ਨੇ 1458 ਵਿੱਚ ਜੌਹਨ ਹੁਨਯਾਡੀ ਦੇ ਪੁੱਤਰ, ਮੈਥਿਆਸ ਹੁਨਿਆਡੀ ਨੂੰ ਰਾਜਾ ਚੁਣਿਆ। ਰਾਜਾ ਮੈਥਿਆਸ ਨੇ ਦੂਰ-ਗਾਮੀ ਵਿੱਤੀ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ।ਵਧੇ ਹੋਏ ਸ਼ਾਹੀ ਮਾਲੀਏ ਨੇ ਮੈਥਿਆਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਥਾਈ ਫੌਜ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਇਆ।ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੈੱਕ, ਜਰਮਨ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਕਿਰਾਏਦਾਰਾਂ ਦੀ ਬਣੀ ਹੋਈ, ਉਸਦੀ "ਬਲੈਕ ਆਰਮੀ" ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਫੌਜੀ ਬਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।[63] ਮੈਥਿਆਸ ਨੇ ਦੱਖਣੀ ਸਰਹੱਦ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕਿਲ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਜਾਲ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕੀਤਾ, [64] ਪਰ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਓਟੋਮੈਨ ਵਿਰੋਧੀ ਨੀਤੀ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਸਨੇ ਬੋਹੇਮੀਆ, ਪੋਲੈਂਡ ਅਤੇ ਆਸਟ੍ਰੀਆ 'ਤੇ ਹਮਲੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ, ਇਹ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਉਹ ਯੂਰਪ ਤੋਂ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਗੱਠਜੋੜ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਮੈਥੀਅਸ ਦੀ ਅਦਾਲਤ "ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਹੁਸ਼ਿਆਰ" ਸੀ।[65] ਉਸਦੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ, ਬਿਬਲਿਓਥੇਕਾ ਕੋਰਵੀਨਿਆਨਾ ਇਸਦੇ 2,000 ਹੱਥ-ਲਿਖਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਸਮਕਾਲੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ ਆਕਾਰ ਵਿੱਚ ਦੂਜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੀ।ਮੈਥਿਆਸ ਐਲਪਸ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾ ਰਾਜਾ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਇਤਾਲਵੀ ਪੁਨਰਜਾਗਰਣ ਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ।ਆਪਣੀ ਦੂਸਰੀ ਪਤਨੀ ਬੀਟਰਿਸ ਆਫ਼ ਨੇਪਲਜ਼ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋ ਕੇ, ਉਸਨੇ 1479 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਤਾਲਵੀ ਆਰਕੀਟੈਕਟਾਂ ਅਤੇ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਦੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਹੇਠ ਬੁਡਾ ਅਤੇ ਵਿਸੇਗਰਾਡ ਵਿਖੇ ਸ਼ਾਹੀ ਮਹਿਲਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾਇਆ ਸੀ।
ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀ ਗਿਰਾਵਟ ਅਤੇ ਵੰਡ
ਤੁਰਕੀ ਬੈਨਰ ਉੱਤੇ ਲੜਾਈ. ©Józef Brandt
1490 Jan 1 - 1526

ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀ ਗਿਰਾਵਟ ਅਤੇ ਵੰਡ

Hungary
ਮੈਥਿਆਸ ਦੇ ਸੁਧਾਰ 1490 ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਅਸ਼ਾਂਤ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚ ਨਹੀਂ ਸਕੇ। ਝਗੜਾਲੂ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕੁਲੀਨ ਜਮਾਤ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਇੱਕ ਹੋਰ ਭਾਰੀ-ਹੱਥ ਵਾਲਾ ਰਾਜਾ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬੋਹੇਮੀਆ ਦੇ ਰਾਜੇ ਵਲਾਡਿਸਲੌਸ II ਅਤੇ ਪੋਲੈਂਡ ਦੇ ਕਾਸਿਮੀਰ IV ਦੇ ਪੁੱਤਰ, ਉਸਦੀ ਬਦਨਾਮ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ: ਉਸਨੂੰ ਰਾਜਾ ਡੋਬਜ਼ੇ, ਜਾਂ ਡੋਬਜ਼ੇ (ਮਤਲਬ "ਸਭ ਠੀਕ" ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ), ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸਵਾਲ ਦੇ, ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖੀ ਹਰ ਪਟੀਸ਼ਨ ਅਤੇ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਉਸਦੀ ਆਦਤ ਤੋਂ.ਵਲਾਡਿਸਲਾਸ II ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਟੈਕਸਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਮੈਥਿਆਸ ਦੀ ਭਾੜੇ ਦੀ ਫੌਜ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਸਨ।ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਰਾਜੇ ਦੀ ਫੌਜ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਿੰਡ ਗਈ ਜਿਵੇਂ ਤੁਰਕ ਹੰਗਰੀ ਨੂੰ ਧਮਕੀ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ।ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਨੇ ਮੈਥਿਆਸ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਵੀ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਘੱਟ ਰਈਸ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ।ਜਦੋਂ 1516 ਵਿੱਚ ਵਲਾਡਿਸਲਾਸ II ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਦਸ ਸਾਲ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਲੁਈਸ II ਰਾਜਾ ਬਣ ਗਿਆ, ਪਰ ਡਾਇਟ ਦੁਆਰਾ ਨਿਯੁਕਤ ਇੱਕ ਸ਼ਾਹੀ ਕੌਂਸਲ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਉੱਤੇ ਰਾਜ ਕੀਤਾ।ਹੰਗਰੀ ਮੈਗਨੇਟਸ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ ਅਰਾਜਕਤਾ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸੀ।ਰਾਜੇ ਦੇ ਵਿੱਤ ਇੱਕ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਸਨ;ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਘਰੇਲੂ ਖਰਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਧਾਰ ਲਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਤੱਥ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਉਹ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਆਮਦਨ ਦਾ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਹਿੱਸਾ ਹਨ।ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਸਰਹੱਦੀ ਗਾਰਡਾਂ ਨੂੰ ਅਦਾਇਗੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਕਿਲ੍ਹੇ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਏ, ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਰਨ ਲਈ ਟੈਕਸ ਵਧਾਉਣ ਦੀਆਂ ਪਹਿਲਕਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਅਗਸਤ 1526 ਵਿੱਚ, ਸੁਲੇਮਾਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਓਟੋਮੈਨ ਦੱਖਣੀ ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਏ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਲਗਭਗ 100,000 ਤੁਰਕੀ-ਇਸਲਾਮਿਕ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਦਿਲ ਭੂਮੀ ਵਿੱਚ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ।ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਫੌਜ, ਜਿਸਦੀ ਗਿਣਤੀ ਲਗਭਗ 26,000 ਸੀ, ਨੇ ਮੋਹਕਸ ਵਿਖੇ ਤੁਰਕਾਂ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਹੰਗਰੀ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੈਸ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿਖਿਅਤ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਫੌਜੀ ਨੇਤਾ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚੀ ਸੀ।ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਾਰ ਗਏ ਸਨ, ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ 20,000 ਤੱਕ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਲੁਈਸ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਘੋੜੇ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਗਿਆ ਸੀ।ਲੁਈਸ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਿਆਸਤਾਂ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਧੜਿਆਂ ਨੇ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਦੋ ਰਾਜੇ, ਜੌਨ ਜ਼ਪੋਲੀਆ ਅਤੇ ਹੈਬਸਬਰਗ ਦੇ ਫਰਡੀਨੈਂਡ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ।ਤੁਰਕਾਂ ਨੇ ਇਸ ਮੌਕੇ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ, ਬੁਡਾ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ 1541 ਵਿਚ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਵੰਡ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।
1526 - 1709
ਓਟੋਮੈਨ ਕਿੱਤਾ ਅਤੇ ਹੈਬਸਬਰਗ ਦਾ ਦਬਦਬਾornament
ਰਾਇਲ ਹੰਗਰੀ
Royal Hungary ©Angus McBride
1526 Jan 1 00:01 - 1699

ਰਾਇਲ ਹੰਗਰੀ

Bratislava, Slovakia
ਰਾਇਲ ਹੰਗਰੀ ਮੱਧਯੁਗੀ ਰਾਜ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਉਸ ਹਿੱਸੇ ਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਮੋਹਕਸ ਦੀ ਲੜਾਈ (1526) ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਦੀ ਜਿੱਤ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਵੰਡ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ ਹੈਬਸਬਰਗ ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜਿਆਂ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਵਿਰੋਧੀ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਜੌਨ I ਅਤੇ ਫਰਡੀਨੈਂਡ I ਵਿਚਕਾਰ ਅਸਥਾਈ ਖੇਤਰੀ ਵੰਡ ਸਿਰਫ 1538 ਵਿੱਚ, ਨਾਗੀਵੇਰਾਡ ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੇ ਤਹਿਤ ਹੋਈ ਸੀ, [66] ਜਦੋਂ ਹੈਬਸਬਰਗ ਨੂੰ ਨਵੀਂ ਰਾਜਧਾਨੀ ਪ੍ਰੈਸਬਰਗ (ਪੋਜ਼ਸਨੀ) ਦੇ ਨਾਲ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਹਿੱਸੇ (ਰਾਇਲ ਹੰਗਰੀ) ਮਿਲ ਗਏ ਸਨ। , ਹੁਣ ਬ੍ਰੈਟਿਸਲਾਵਾ)।ਜੌਨ I ਨੇ ਰਾਜ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੀਤਾ (ਪੂਰਬੀ ਹੰਗਰੀ ਕਿੰਗਡਮ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)।ਹੈਬਸਬਰਗ ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ ਨੂੰ ਓਟੋਮੈਨ ਯੁੱਧਾਂ ਲਈ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ।ਓਟੋਮੈਨ ਯੁੱਧਾਂ ਦੌਰਾਨ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਰਾਜ ਦਾ ਖੇਤਰ ਲਗਭਗ 60 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਹਨਾਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਖੇਤਰੀ ਅਤੇ ਜਨਸੰਖਿਆ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, 16ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਛੋਟੇ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਫਸਿਆ ਰਾਇਲ ਹੰਗਰੀ ਓਨਾ ਹੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਕਿ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤੀ ਜ਼ਮੀਨ ਜਾਂ ਬੋਹੇਮੀਅਨ ਤਾਜ ਭੂਮੀ।[67]ਅਜੋਕੇ ਸਲੋਵਾਕੀਆ ਅਤੇ ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮੀ ਟ੍ਰਾਂਸਡੈਨੁਬੀਆ ਦਾ ਖੇਤਰ ਇਸ ਰਾਜ-ਰਾਜ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਦਾ ਨਿਯੰਤਰਣ ਅਕਸਰ ਰਾਇਲ ਹੰਗਰੀ ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਮੱਧਕਾਲੀ ਹੰਗਰੀ ਰਾਜ ਦੇ ਕੇਂਦਰੀ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ 150 ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ (ਦੇਖੋ ਓਟੋਮਨ ਹੰਗਰੀ)।1570 ਵਿੱਚ, ਜੌਹਨ ਸਿਗਿਸਮੰਡ ਜ਼ਪੋਲੀਆ ਨੇ ਸਪੀਅਰ ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੇ ਤਹਿਤ ਸਮਰਾਟ ਮੈਕਸਿਮਿਲੀਅਨ II ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜੇ ਵਜੋਂ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ।1699 ਤੋਂ ਬਾਅਦ "ਰਾਇਲ ਹੰਗਰੀ" ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਈ, ਅਤੇ ਹੈਬਸਬਰਗ ਕਿੰਗਜ਼ ਨੇ ਨਵੇਂ ਵਧੇ ਹੋਏ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਰਸਮੀ ਸ਼ਬਦ "ਕਿੰਗਡਮ ਆਫ਼ ਹੰਗਰੀ" ਦੁਆਰਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ।
ਓਟੋਮੈਨ ਹੰਗਰੀ
ਓਟੋਮੈਨ ਸੈਨਿਕ 16ਵੀਂ-17ਵੀਂ ਸਦੀ। ©Osprey Publishing
1541 Jan 1 - 1699

ਓਟੋਮੈਨ ਹੰਗਰੀ

Budapest, Hungary
ਓਟੋਮਨ ਹੰਗਰੀ ਉਸ ਦਾ ਦੱਖਣੀ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰੀ ਹਿੱਸਾ ਸੀ ਜੋ ਮੱਧਯੁਗੀ ਦੇ ਅਖੀਰਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਾਜ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ 1541 ਤੋਂ 1699 ਤੱਕ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਜਿੱਤਿਆ ਅਤੇ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਓਟੋਮਨ ਰਾਜ ਨੇ ਮਹਾਨ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਦੇ ਲਗਭਗ ਪੂਰੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕੀਤਾ ਸੀ। (ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ) ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਟ੍ਰਾਂਸਡੈਨੁਬੀਆ।1521 ਅਤੇ 1541 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੁਲਤਾਨ ਸੁਲੇਮਾਨ ਦ ਮੈਗਨੀਫਿਸੈਂਟ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਖੇਤਰ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਹੰਗਰੀ ਰਾਜ ਦਾ ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮੀ ਕਿਨਾਰਾ ਅਜੇ ਵੀ ਜਿੱਤਿਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਅਤੇ ਹਾਬਸਬਰਗ ਦੇ ਸਦਨ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜਿਆਂ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਇਸ ਨੂੰ "ਰੌਇਲ" ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਹੰਗਰੀ"।ਦੋਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸੀਮਾ ਅਗਲੇ 150 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ-ਹੈਬਸਬਰਗ ਯੁੱਧਾਂ ਵਿੱਚ ਫਰੰਟਲਾਈਨ ਬਣ ਗਈ।ਮਹਾਨ ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਦੀ ਹਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 1699 ਵਿੱਚ ਕਾਰਲੋਵਿਟਜ਼ ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੇ ਤਹਿਤ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਓਟੋਮੈਨ ਹੰਗਰੀ ਨੂੰ ਹੈਬਸਬਰਗਸ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਓਟੋਮੈਨ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਹੰਗਰੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕੀ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਇਯਾਲੇਟਸ (ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ) ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਅੱਗੇ ਸੰਜਕਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਮਲਕੀਅਤ ਓਟੋਮੈਨ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵੰਡ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਲਗਭਗ 20% ਖੇਤਰ ਓਟੋਮੈਨ ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਇੱਕ ਸਰਹੱਦੀ ਖੇਤਰ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਓਟੋਮੈਨ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਹਿੱਸਾ ਫੌਜੀ ਗਾਰਿਸਨਾਂ ਨਾਲ ਭਾਰੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਸੀ।ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਘੱਟ ਵਿਕਸਤ ਹੋਣ ਕਾਰਨ, ਇਹ ਔਟੋਮੈਨ ਸਰੋਤਾਂ 'ਤੇ ਇੱਕ ਡਰੇਨ ਬਣ ਗਿਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਦੂਜੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਅਤੇ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਇਹ ਖੇਤਰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਈਸਾਈ ਰਿਹਾ।ਔਟੋਮੈਨ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਧਾਰਮਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਨੇ ਸ਼ਾਹੀ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਉਲਟ ਪ੍ਰੋਟੈਸਟੈਂਟਵਾਦ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ ਜਿੱਥੇ ਹੈਬਸਬਰਗ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਦਬਾਇਆ।16ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਲਗਭਗ 90% ਆਬਾਦੀ ਪ੍ਰੋਟੈਸਟੈਂਟ ਸੀ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੈਲਵਿਨਿਸਟ।ਇਹਨਾਂ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਅਜੋਕੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਕਾਰਨ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਆਉਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ।ਵਿਸ਼ਾਲ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਅਬਾਦੀ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਜੰਗਲਾਂ ਨਾਲ ਢੱਕੀਆਂ ਗਈਆਂ।ਹੜ੍ਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਦਲਦਲ ਬਣ ਗਏ।ਓਟੋਮੈਨ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਦੇ ਵਸਨੀਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਸੁਰੱਖਿਅਤ ਸੀ।ਕਿਸਾਨ ਜੰਗਲ ਅਤੇ ਦਲਦਲ ਵੱਲ ਭੱਜ ਗਏ, ਗੁਰੀਲਾ ਬੈਂਡ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਾਜਦੂ ਫੌਜਾਂ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਆਖਰਕਾਰ, ਅਜੋਕੇ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਇਲਾਕਾ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਲਈ ਇੱਕ ਡਰੇਨ ਬਣ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਇਸ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਲੀਏ ਨੂੰ ਸਰਹੱਦੀ ਕਿਲ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੰਬੀ ਲੜੀ ਦੇ ਰੱਖ-ਰਖਾਅ ਵਿੱਚ ਨਿਗਲ ਲਿਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਆਰਥਿਕਤਾ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸੇ ਵਧੇ-ਫੁੱਲੇ।ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਟਾਊਨਸ਼ਿਪਾਂ ਨੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਜੋ ਦੱਖਣੀ ਜਰਮਨੀ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਇਟਲੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖੇ ਗਏ ਸਨ - ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 500,000 ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਸਿਰ ਨਿਰਯਾਤ ਕੀਤਾ।ਵਾਈਨ ਦਾ ਵਪਾਰ ਚੈੱਕ ਦੇਸ਼ਾਂ, ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਅਤੇ ਪੋਲੈਂਡ ਨੂੰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।
ਮਹਾਨ ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ
ਸੋਬੀਸਕੀ ਐਟ ਵਿਆਨਾ ਦੁਆਰਾ ਸਟੈਨਿਸਲਾਵ ਕਲੇਬੋਵਸਕੀ - ਪੋਲੈਂਡ ਦੇ ਕਿੰਗ ਜੌਨ III ਅਤੇ ਲਿਥੁਆਨੀਆ ਦੇ ਗ੍ਰੈਂਡ ਡਿਊਕ ਦੁਆਰਾ ©Stanisław Chlebowski
1683 Jul 14 - 1699 Jan 26

ਮਹਾਨ ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ

Hungary
ਮਹਾਨ ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਹੋਲੀ ਲੀਗ ਦੀਆਂ ਜੰਗਾਂ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਅਤੇ ਹੋਲੀ ਲੀਗ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਵਿੱਤਰ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ, ਪੋਲੈਂਡ -ਲਿਥੁਆਨੀਆ, ਵੇਨਿਸ , ਰੂਸ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।ਤੀਬਰ ਲੜਾਈ 1683 ਵਿਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਅਤੇ 1699 ਵਿਚ ਕਾਰਲੋਵਿਟਜ਼ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਖ਼ਤਮ ਹੋਈ। ਪੋਲੈਂਡ ਦੀਆਂ ਸੰਯੁਕਤ ਸੈਨਾਵਾਂ ਦੇ ਹੱਥੋਂ 1683 ਵਿਚ ਵਿਆਨਾ ਦੀ ਦੂਜੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਵਿਚ ਗ੍ਰੈਂਡ ਵਿਜ਼ੀਅਰ ਕਾਰਾ ਮੁਸਤਫਾ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿਚ ਓਟੋਮੈਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦੀ ਹਾਰ। ਜੌਨ III ਸੋਬੀਸਕੀ ਦੇ ਅਧੀਨ ਪਵਿੱਤਰ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ, ਇੱਕ ਨਿਰਣਾਇਕ ਘਟਨਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਸੰਤੁਲਨ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।ਕਾਰਲੋਵਿਟਜ਼ ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੇ ਤਹਿਤ, ਜਿਸ ਨੇ 1699 ਵਿੱਚ ਮਹਾਨ ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ ਦਾ ਅੰਤ ਕੀਤਾ, ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਮੱਧਕਾਲੀ ਰਾਜ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹਬਸਬਰਗਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਖੇਤਰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ।ਇਸ ਸੰਧੀ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਹੈਬਸਬਰਗ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਹੋਏ ਹੈਬਸਬਰਗ ਰਾਜ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ।
ਰਾਕੋਸੀ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਕੁਰੂਚ ਯਾਤਰਾ ਕੋਚ ਅਤੇ ਸਵਾਰੀਆਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਸੀ.1705 ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1703 Jun 15 - 1711 May 1

ਰਾਕੋਸੀ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ

Hungary
ਰਾਕੋਜ਼ੀ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ (1703–1711) ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਨਿਰੰਕੁਸ਼ ਹੈਬਸਬਰਗ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਪਹਿਲੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਸੀ।ਇਹ ਰਈਸ, ਅਮੀਰ ਅਤੇ ਉੱਚ ਦਰਜੇ ਦੇ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਦੁਆਰਾ ਲੜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਫ੍ਰਾਂਸਿਸ II ਰਾਕੋਸੀ (II. Rákóczi Ferenc in Hungarian) ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ, ਸ਼ਕਤੀ ਸਬੰਧਾਂ ਦੀ ਅਸਮਾਨਤਾ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ।ਇਸ ਦਾ ਮੁੱਖ ਉਦੇਸ਼ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮਾਜਿਕ ਆਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣਾ ਸੀ।ਬਲਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕੂਲ ਸੰਤੁਲਨ, ਯੂਰਪ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸਥਿਤੀ ਅਤੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਟਕਰਾਅ ਕਾਰਨ ਆਖ਼ਰਕਾਰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਦਬਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਹੰਗਰੀ ਨੂੰ ਹੈਬਸਬਰਗ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਅਨਿੱਖੜਵਾਂ ਅੰਗ ਬਣਨ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਸੰਵਿਧਾਨ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਸਿਰਫ ਸੀ. ਇੱਕ ਰਸਮੀਤਾਓਟੋਮੈਨਾਂ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਹੈਬਸਬਰਗ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਰਾਜ ਉੱਤੇ ਦਬਦਬਾ ਬਣਾਇਆ।ਹੰਗਰੀ ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਨਵੀਂ ਇੱਛਾ ਨੇ ਰਾਕੋਜ਼ੀ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਜੰਗ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਾਇਆ।ਯੁੱਧ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਾਰਨ ਨਵੇਂ ਅਤੇ ਉੱਚੇ ਟੈਕਸ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਪ੍ਰੋਟੈਸਟੈਂਟ ਲਹਿਰ ਸਨ।ਰਾਕੋਜ਼ੀ ਇੱਕ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਈਸ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਮਹਾਨ ਨਾਇਕਾ ਇਲੋਨਾ ਜ਼ਰੀਨੀ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ।ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੀ ਕੈਦ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ।ਕੁਰੂਕ ਰਾਕੋਜ਼ੀ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਸਨ।ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਕੁਰੂਕ ਸੈਨਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਉੱਤਮ ਹਲਕੀ ਘੋੜਸਵਾਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਜਿੱਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀਆਂ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਵਿਚ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪਿਸਤੌਲ, ਹਲਕਾ ਸੈਬਰ ਅਤੇ ਫੋਕਸ ਸਨ।ਸੇਂਟ ਗੋਥਾਰਡ (1705) ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ, ਜਾਨੋਸ ਬੋਟੀਅਨ ਨੇ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਨਿਰਣਾਇਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਰਾਇਆ।ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਕਰਨਲ ਆਦਮ ਬਲੋਘ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜਾ ਜੋਸਫ਼ ਪਹਿਲੇ ਅਤੇ ਆਸਟਰੀਆ ਦੇ ਆਰਚਡਿਊਕ ਨੂੰ ਲਗਭਗ ਕਾਬੂ ਕਰ ਲਿਆ।1708 ਵਿੱਚ, ਹੈਬਸਬਰਗਜ਼ ਨੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਟਰੇਨਸੇਨ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਕੁਰੂਕ ਫੌਜ ਦੀ ਹੋਰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ੀਲਤਾ ਘੱਟ ਗਈ।ਜਦੋਂ ਕਿ ਹੰਗਰੀ ਲੋਕ ਲੜਾਈਆਂ ਦੁਆਰਾ ਥੱਕ ਗਏ ਸਨ, ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਨੇ ਸਪੈਨਿਸ਼ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਦੀ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ।ਉਹ ਬਾਗੀਆਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਹੰਗਰੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਫੌਜ ਭੇਜ ਸਕਦੇ ਸਨ।ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ 17ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਅਗਵਾਈ ਰਾਜਪਾਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।
1711 - 1848
ਸੁਧਾਰ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀornament
1848 ਦੀ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ
ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਗੀਤ ਗਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1848 Mar 15 - 1849 Oct 4

1848 ਦੀ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ

Hungary
ਹੰਗਰੀ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਗਿਆਨ ਦੇ ਯੁੱਗ ਅਤੇ ਰੋਮਾਂਸਵਾਦ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀਆਂ ਵਿੱਚ ਉਭਰਿਆ।ਇਹ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਧਿਆ, 1848-49 ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੀ ਨੀਂਹ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ।ਮਗਯਾਰ ਭਾਸ਼ਾ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਲਾਤੀਨੀ ਨੂੰ ਰਾਜ ਅਤੇ ਸਕੂਲਾਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਜੋਂ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ।[68] 1820 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ, ਸਮਰਾਟ ਫ੍ਰਾਂਸਿਸ I ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਬੁਲਾਉਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਇੱਕ ਸੁਧਾਰ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਕੀਤਾ।ਫਿਰ ਵੀ, ਰਿਆਸਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਤਰੱਕੀ ਹੌਲੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰਾਂ (ਟੈਕਸ ਤੋਂ ਛੋਟ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵੋਟਿੰਗ ਅਧਿਕਾਰ, ਆਦਿ) ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਸਨ।ਇਸ ਲਈ, ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪ੍ਰਤੀਕਾਤਮਕ ਚਰਿੱਤਰ ਦੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਗਯਾਰ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਤਰੱਕੀ।15 ਮਾਰਚ 1848 ਨੂੰ, ਪੈਸਟ ਅਤੇ ਬੁਡਾ ਵਿੱਚ ਜਨਤਕ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਸੁਧਾਰਵਾਦੀਆਂ ਨੂੰ ਬਾਰ੍ਹਾਂ ਮੰਗਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਇਆ।ਹੰਗਰੀ ਖੁਰਾਕ ਨੇ ਅਪ੍ਰੈਲ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਲਈ ਹੈਬਸਬਰਗ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ 1848 ਦੇ ਇਨਕਲਾਬਾਂ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ, ਦਰਜਨਾਂ ਨਾਗਰਿਕ ਅਧਿਕਾਰ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਵਿਧਾਨਕ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ।ਘਰ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੇ ਸਮਰਾਟ ਫਰਡੀਨੈਂਡ ਪਹਿਲੇ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੰਗਰੀ ਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੇ ਵਿਦਰੋਹ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਸਮਰਾਟ ਫ੍ਰਾਂਜ਼ ਜੋਸਫ਼ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਚਾਚਾ ਫਰਡੀਨੈਂਡ ਦੀ ਥਾਂ ਲੈ ਲਈ।ਜੋਸਫ਼ ਨੇ ਸਾਰੇ ਸੁਧਾਰਾਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਵਿਰੁੱਧ ਹਥਿਆਰ ਚਲਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਇੱਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਅਪ੍ਰੈਲ 1849 ਵਿੱਚ, ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।[69]ਨਵੀਂ ਸਰਕਾਰ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੇ ਸਾਮਰਾਜ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਗਈ।[70] ਆਸਟ੍ਰੀਅਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਹੰਗਰੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਹਾਊਸ ਆਫ਼ ਹੈਬਸਬਰਗ ਨੂੰ ਗੱਦੀਓਂ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਗਣਰਾਜ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲਾਜੋਸ ਕੋਸੁਥ ਗਵਰਨਰ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਸਨ।ਪਹਿਲਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਲਾਜੋਸ ਬੈਥਿਆਨੀ ਸੀ।ਜੋਸਫ਼ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਲਾਹਕਾਰਾਂ ਨੇ ਨਵੀਂ ਕੌਮ ਦੀਆਂ ਨਸਲੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ, ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਅਨ, ਸਰਬੀਆਈ ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਕਿਸਾਨੀ, ਪਾਦਰੀਆਂ ਅਤੇ ਅਫਸਰਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਹੈਬਸਬਰਗਜ਼ ਪ੍ਰਤੀ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨਾਲ ਕੁਸ਼ਲਤਾ ਨਾਲ ਹੇਰਾਫੇਰੀ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਵੀਂ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗਾਵਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ।ਹੰਗਰੀ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਸਲੋਵਾਕ, ਜਰਮਨ ਅਤੇ ਰੂਸੀ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਸਾਰੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਪੋਲਿਸ਼, ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਅਤੇ ਇਤਾਲਵੀ ਵਲੰਟੀਅਰਾਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੀ।[71]ਗੈਰ-ਹੰਗਰੀਆਈ ਕੌਮੀਅਤਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਅਹੁਦੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ ਜਨਰਲ ਜਾਨੋਸ ਡੈਮਜਾਨਿਚ, ਇੱਕ ਨਸਲੀ ਸਰਬੀ ਜੋ ਕਿ ਤੀਸਰੀ ਹੰਗਰੀ ਆਰਮੀ ਕੋਰ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਨਾਇਕ ਬਣ ਗਿਆ।ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਹੰਗਰੀ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ (Honvédség) ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹੀਆਂ।ਜੁਲਾਈ 1849 ਵਿੱਚ, ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਸੰਸਦ ਨੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਨਸਲੀ ਅਤੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਲਈ, ਜੋਸਫ਼ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਆਪਣੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ "ਯੂਰਪ ਦੇ ਜੈਂਡਰਮੇ" ਤੋਂ ਮਦਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਰੂਸੀ ਜ਼ਾਰ ਨਿਕੋਲਸ I. ਜੂਨ ਵਿਚ, ਰੂਸੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਪੱਛਮੀ ਮੋਰਚਿਆਂ ਤੋਂ ਹੰਗਰੀ 'ਤੇ ਮਾਰਚ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਜਿੱਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ (ਇਟਲੀ, ਗੈਲੀਸੀਆ ਅਤੇ ਬੋਹੇਮੀਆ)।ਰੂਸੀ ਅਤੇ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਹਾਵੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਜਨਰਲ ਆਰਟੁਰ ਗੋਰਗੇ ਨੇ ਅਗਸਤ 1849 ਵਿੱਚ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੇ ਮਾਰਸ਼ਲ ਜੂਲੀਅਸ ਫਰੀਹਰ ਵੌਨ ਹੇਨਾਉ ਫਿਰ ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਲਈ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਗਵਰਨਰ ਬਣਿਆ ਅਤੇ 6 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਫੌਜ ਦੇ 13 ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦੇਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ। ਨਾਲ ਹੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਬੈਥਿਆਨੀ;ਕੋਸੁਥ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਵਿੱਚ ਭੱਜ ਗਿਆ।1848-1849 ਦੀ ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਦੇਸ਼ "ਪੈਸਿਵ ਵਿਰੋਧ" ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਗਿਆ।ਆਰਕਡਿਊਕ ਅਲਬਰਚਟ ਵਾਨ ਹੈਬਸਬਰਗ ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦਾ ਗਵਰਨਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਚੈੱਕ ਅਫਸਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਜਰਮਨੀਕਰਨ ਲਈ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
1867 - 1918
ਆਸਟ੍ਰੋ-ਹੰਗਰੀ ਸਾਮਰਾਜ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧornament
ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ
ਪ੍ਰਾਗ ਵਿੱਚ ਪਰੇਡ, ਬੋਹੇਮੀਆ ਦਾ ਰਾਜ, 1900 ©Emanuel Salomon Friedberg
1867 Jan 1 - 1918

ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ

Austria
ਵੱਡੀਆਂ ਫੌਜੀ ਹਾਰਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ 1866 ਵਿੱਚ ਕੋਨਿਗਰੇਟਜ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਨੇ ਸਮਰਾਟ ਜੋਸਫ਼ ਨੂੰ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸੁਧਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਵੱਖਵਾਦੀਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ, ਸਮਰਾਟ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਨਾਲ ਇੱਕ ਬਰਾਬਰੀ ਵਾਲਾ ਸੌਦਾ ਕੀਤਾ, 1867 ਦਾ ਆਸਟ੍ਰੋ-ਹੰਗਰੀ ਸਮਝੌਤਾ ਫਰੈਂਕ ਡੇਕ ਦੁਆਰਾ ਸਮਝੌਤਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਦੁਆਰਾ ਆਸਟ੍ਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਦੋਹਰੀ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਆਈ।ਦੋ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਦੋ ਰਾਜਧਾਨੀਆਂ ਤੋਂ ਦੋ ਸੰਸਦਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵੱਖਰੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇੱਕ ਸਾਂਝੇ ਰਾਜੇ ਅਤੇ ਸਾਂਝੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਨੀਤੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ।ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਸਾਮਰਾਜ ਇੱਕ ਕਸਟਮ ਯੂਨੀਅਨ ਸੀ।ਸਮਝੌਤੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਕਾਊਂਟ ਗਿਊਲਾ ਐਂਡਰੇਸੀ ਸੀ।ਪੁਰਾਣੇ ਹੰਗਰੀ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੂੰ ਬਹਾਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਫ੍ਰਾਂਜ਼ ਜੋਸੇਫ ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਾਜਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਆਸਟ੍ਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਕੌਮ ਭੂਗੋਲਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰੂਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਯੂਰਪ ਦਾ ਦੂਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਦੇਸ਼ ਸੀ।1905 ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ 621,540 ਵਰਗ ਕਿਲੋਮੀਟਰ (239,977 ਵਰਗ ਮੀਲ) ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ [। 72] ਰੂਸ ਅਤੇ ਜਰਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਹ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਤੀਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਆਬਾਦੀ ਵਾਲਾ ਦੇਸ਼ ਸੀ।ਯੁੱਗ ਨੇ ਪੇਂਡੂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਦੇਖਿਆ।ਪਹਿਲਾਂ ਪਿਛੜੇ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਅਰਥਵਿਵਸਥਾ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਆਧੁਨਿਕ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗਿਕ ਬਣ ਗਈ, ਹਾਲਾਂਕਿ 1880 ਤੱਕ ਜੀਡੀਪੀ ਵਿੱਚ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਰਿਹਾ। 1873 ਵਿੱਚ, ਪੁਰਾਣੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਬੁਡਾ ਅਤੇ ਓਬੁਡਾ (ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਬੁਡਾ) ਨੂੰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤੀਜੇ ਸ਼ਹਿਰ ਪੈਸਟ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। , ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੁਡਾਪੇਸਟ ਦਾ ਨਵਾਂ ਮਹਾਂਨਗਰ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਕੀੜੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕੀ, ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਆਰਥਿਕ, ਵਪਾਰਕ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਹੱਬ ਵਿੱਚ ਵਧੇ।ਤਕਨੀਕੀ ਤਰੱਕੀ ਨੇ ਉਦਯੋਗੀਕਰਨ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀਕਰਨ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ ਕੀਤਾ।ਪ੍ਰਤੀ ਵਿਅਕਤੀ ਜੀਡੀਪੀ 1870 ਤੋਂ 1913 ਤੱਕ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਲ ਲਗਭਗ 1.45% ਵਧਿਆ, ਜੋ ਕਿ ਦੂਜੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਬਹੁਤ ਅਨੁਕੂਲ ਹੈ।ਇਸ ਆਰਥਿਕ ਪਸਾਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਉਦਯੋਗ ਬਿਜਲੀ ਅਤੇ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋ-ਤਕਨਾਲੋਜੀ, ਦੂਰਸੰਚਾਰ ਅਤੇ ਆਵਾਜਾਈ (ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਲੋਕੋਮੋਟਿਵ, ਟਰਾਮ ਅਤੇ ਜਹਾਜ਼ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ) ਸਨ।ਉਦਯੋਗਿਕ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਮੁੱਖ ਚਿੰਨ੍ਹ ਗਾਂਜ਼ ਚਿੰਤਾ ਅਤੇ ਤੁੰਗਸਰਾਮ ਵਰਕਸ ਸਨ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਹੰਗਰੀ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਰਾਜ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।1910 ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਰਾਜ ਦੀ ਮਰਦਮਸ਼ੁਮਾਰੀ (ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਆ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ), ਹੰਗਰੀ 54.5%, ਰੋਮਾਨੀਅਨ 16.1%, ਸਲੋਵਾਕ 10.7%, ਅਤੇ ਜਰਮਨ 10.4% ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਵੰਡ ਦਰਜ ਕੀਤੀ ਗਈ।[73] ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਅਨੁਯਾਈਆਂ ਵਾਲਾ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਪਰਦਾ ਰੋਮਨ ਕੈਥੋਲਿਕ (49.3%), ਕੈਲਵਿਨਵਾਦ (14.3%), ਗ੍ਰੀਕ ਆਰਥੋਡਾਕਸ (12.8%), ਯੂਨਾਨੀ ਕੈਥੋਲਿਕ (11.0%), ਲੂਥਰਨਵਾਦ (7.1%), ਅਤੇ ਯਹੂਦੀ ਧਰਮ ਸੀ। (5.0%)
ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ
Hungary in World War I ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1914 Aug 1 - 1918 Nov 11

ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ

Europe
28 ਜੂਨ 1914 ਨੂੰ ਸਾਰਾਜੇਵੋ ਵਿੱਚ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੇ ਆਰਚਡਿਊਕ ਫ੍ਰਾਂਜ਼ ਫਰਡੀਨੈਂਡ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸੰਕਟਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਧ ਗਈ।28 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਦੁਆਰਾ ਸਰਬੀਆ ਵਿਰੁੱਧ ਜੰਗ ਦੇ ਐਲਾਨ ਨਾਲ ਇੱਕ ਆਮ ਯੁੱਧ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ।ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ 9 ਮਿਲੀਅਨ ਸੈਨਿਕ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 4 ਮਿਲੀਅਨ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਸਨ।ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਨੇ ਜਰਮਨੀ , ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਅਤੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ —ਅਖੌਤੀ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲੜਿਆ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਰਬੀਆ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਯੁੱਧ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ ਫਿਰ ਦੱਖਣੀ ਰੋਮਾਨੀਆ ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਬੁਖਾਰੇਸਟ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ।ਨਵੰਬਰ 1916 ਵਿਚ, ਸਮਰਾਟ ਫ੍ਰਾਂਜ਼ ਜੋਸਫ਼ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ;ਨਵਾਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ, ਆਸਟਰੀਆ ਦਾ ਸਮਰਾਟ ਚਾਰਲਸ ਪਹਿਲਾ (IV. ਕੈਰੋਲੀ), ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀਵਾਦੀਆਂ ਨਾਲ ਹਮਦਰਦੀ ਰੱਖਦਾ ਸੀ।ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ, ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।ਰੂਸ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਅਖੌਤੀ ਐਂਟੈਂਟ ਪਾਵਰਾਂ ਦਾ ਪੂਰਬੀ ਮੋਰਚਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਢਹਿ ਗਿਆ।ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਹਾਰੇ ਹੋਏ ਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ।ਇਤਾਲਵੀ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ, ਆਸਟ੍ਰੋ-ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਫੌਜ ਜਨਵਰੀ 1918 ਤੋਂ ਬਾਅਦਇਟਲੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਵਧੇਰੇ ਸਫਲ ਤਰੱਕੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੀ। ਪੂਰਬੀ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਜਰਮਨੀ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਪੱਛਮੀ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ ਖੜੋਤ ਅਤੇ ਅੰਤਮ ਹਾਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।1918 ਤੱਕ, ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਆਰਥਿਕ ਸਥਿਤੀ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਿਗੜ ਗਈ ਸੀ;ਕਾਰਖਾਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੜਤਾਲਾਂ ਖੱਬੇਪੱਖੀ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀਵਾਦੀ ਲਹਿਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਅਤੇ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਵਿਦਰੋਹ ਆਮ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।ਵਿਆਨਾ ਅਤੇ ਬੁਡਾਪੇਸਟ ਦੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਖੱਬੇਪੱਖੀ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਨਸਲੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਦੇ ਵੱਖਵਾਦ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ।ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਨੇ 3 ਨਵੰਬਰ 1918 ਨੂੰ ਪਡੂਆ ਵਿੱਚ ਵਿਲਾ ਗਿਊਸਤੀ ਦੇ ਆਰਮਿਸਟਿਸ ਉੱਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ। ਅਕਤੂਬਰ 1918 ਵਿੱਚ, ਆਸਟਰੀਆ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਵਿਚਕਾਰ ਨਿੱਜੀ ਯੂਨੀਅਨ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
1918 - 1989
ਇੰਟਰਵਰ ਪੀਰੀਅਡ, ਦੂਜਾ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ, ਅਤੇ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਯੁੱਗornament
ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੰਗਰੀ
ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਜੋਜ਼ੇਫ ਪੋਗਨੀ 1919 ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੌਰਾਨ ਇਨਕਲਾਬੀ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1919 Jan 1 - 1944

ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੰਗਰੀ

Hungary
1919 ਤੋਂ 1944 ਤੱਕ ਫੈਲੇ ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ-ਯੁੱਧ ਦੀ ਮਿਆਦ, ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਤੇ ਖੇਤਰੀ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 1920 ਵਿੱਚ ਟ੍ਰਾਈਨੋਨ ਦੀ ਸੰਧੀ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਅਤੇ ਆਬਾਦੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਵਿਆਪਕ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਫੈਲ ਗਈ।ਇਸ ਦੇ ਦੋ ਤਿਹਾਈ ਖੇਤਰ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਗੁਆਚੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਜਰਮਨੀ ਅਤੇ ਇਟਲੀ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਆ।1920 ਤੋਂ 1944 ਤੱਕ ਸ਼ਾਸਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਐਡਮਿਰਲ ਮਿਕਲੋਸ ਹੌਰਥੀ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਨੇ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਵਿਰੋਧੀ ਨੀਤੀਆਂ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਮਝੌਤੇ ਨੂੰ ਸੋਧਣ ਲਈ ਗੱਠਜੋੜ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ, ਹੰਗਰੀ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਨਾਜ਼ੀ ਜਰਮਨੀ ਅਤੇ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦੀ ਇਟਲੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਸਬੰਧਾਂ ਵੱਲ ਵਧਿਆ।ਦੇਸ਼ ਦੀ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੀਤੀ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਗੁਆਂਢੀ ਰਾਜਾਂ ਤੋਂ ਗੁਆਚ ਗਏ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਚੈਕੋਸਲੋਵਾਕੀਆ ਅਤੇ ਯੂਗੋਸਲਾਵੀਆ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਗਿਆ।ਹੰਗਰੀ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਧੁਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਜੋ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਖੇਤਰੀ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦਾ ਜਾਪਦਾ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਯੁੱਧ ਧੁਰੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੋ ਗਿਆ, ਹੰਗਰੀ ਨੇ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਈ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ 1944 ਵਿੱਚ ਜਰਮਨੀ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਸ ਕਬਜ਼ੇ ਨੇ ਇੱਕ ਕਠਪੁਤਲੀ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯਹੂਦੀ ਅਤਿਆਚਾਰ, ਅਤੇ ਅੰਤਮ ਕਬਜ਼ੇ ਤੱਕ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਕੀਤੀ। ਸੋਵੀਅਤ ਫ਼ੌਜ ਦੁਆਰਾ.
ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ
ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਰਾਇਲ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਫੌਜ। ©Osprey Publishing
1940 Nov 20 - 1945 May 8

ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ

Central Europe
ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ, ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਾਜ ਧੁਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਸੀ।[74] 1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ, ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਹਾਨ ਮੰਦੀ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਲਈਫਾਸ਼ੀਵਾਦੀ ਇਟਲੀ ਅਤੇ ਨਾਜ਼ੀ ਜਰਮਨੀ ਨਾਲ ਵਧੇ ਹੋਏ ਵਪਾਰ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕੀਤਾ।ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੀਤੀ 1938 ਤੱਕ ਵਧੇਰੇ ਸਖਤੀ ਨਾਲ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਬਣ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਨੇ ਗੁਆਂਢੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਨਸਲੀ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਜਰਮਨੀ ਵਾਂਗ ਹੀ ਇੱਕ ਅਟੱਲ ਨੀਤੀ ਅਪਣਾਈ।ਹੰਗਰੀ ਨੂੰ ਧੁਰੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸਬੰਧਾਂ ਤੋਂ ਖੇਤਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲਾਭ ਹੋਇਆ।ਚੈਕੋਸਲੋਵਾਕ ਗਣਰਾਜ, ਸਲੋਵਾਕ ਗਣਰਾਜ, ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਰਾਜ ਨਾਲ ਖੇਤਰੀ ਵਿਵਾਦਾਂ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਸਮਝੌਤਿਆਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।20 ਨਵੰਬਰ, 1940 ਨੂੰ, ਹੰਗਰੀ ਧੁਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਚੌਥਾ ਮੈਂਬਰ ਬਣ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਇਸ ਨੇ ਤ੍ਰਿਪੱਖੀ ਸਮਝੌਤੇ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ।[75] ਅਗਲੇ ਸਾਲ, ਹੰਗਰੀ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਯੂਗੋਸਲਾਵੀਆ ਦੇ ਹਮਲੇ ਅਤੇ ਸੋਵੀਅਤ ਸੰਘ ਦੇ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ।ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਨੂੰ ਜਰਮਨ ਨਿਰੀਖਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇਸਦੀ ਖਾਸ ਬੇਰਹਿਮੀ ਲਈ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਹੁਦਰੀ ਹਿੰਸਾ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਵਲੰਟੀਅਰਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ "ਕਤਲ ਸੈਰ-ਸਪਾਟਾ" ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[76]ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਮਿਕਲੋਸ ਕੈਲੇ ਨੇ 1943 ਦੀ ਪਤਝੜ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕਿੰਗਡਮ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਰਤਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। [77] ਬਰਲਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੈਲੇ ਸਰਕਾਰ ਉੱਤੇ ਸ਼ੱਕੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਸਤੰਬਰ 1943 ਵਿੱਚ, ਜਰਮਨ ਜਨਰਲ ਸਟਾਫ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ।ਮਾਰਚ 1944 ਵਿੱਚ ਜਰਮਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਜਦੋਂ ਸੋਵੀਅਤ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਨੂੰ ਧਮਕਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਰੀਜੈਂਟ ਮਿਕਲੋਸ ਹੋਰਥੀ ਦੁਆਰਾ ਹੰਗਰੀ ਅਤੇ ਯੂਐਸਐਸਆਰ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਸਮਝੌਤਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਜਲਦੀ ਹੀ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਹੋਰਥੀ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਜਰਮਨ ਕਮਾਂਡੋਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਅਗਵਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਹਾਰਥੀ ਨੂੰ ਜੰਗਬੰਦੀ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਰੀਜੈਂਟ ਨੂੰ ਫਿਰ ਸੱਤਾ ਤੋਂ ਲਾਂਭੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦੀ ਨੇਤਾ ਫੇਰੇਂਕ ਸਜਾਲਾਸੀ ਨੇ ਜਰਮਨ ਸਮਰਥਨ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।1945 ਵਿੱਚ, ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਅਤੇ ਜਰਮਨ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਸੋਵੀਅਤ ਫੌਜਾਂ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਨਾਲ ਹਾਰ ਗਈ।[78]ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਲਗਭਗ 300,000 ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਸੈਨਿਕ ਅਤੇ 600,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 450,000 ਅਤੇ 606,000 ਯਹੂਦੀ [79] ਅਤੇ 28,000 ਰੋਮਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।[80] ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਿਆ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਬੁਡਾਪੇਸਟ।ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਯੁੱਧ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਜਰਮਨ ਬਰਬਾਦੀ ਕੈਂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲੇ ਤੋਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਯਹੂਦੀ ਵਿਰੋਧੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਨਤਕ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ 'ਤੇ ਸੀਮਾਵਾਂ ਲਗਾਈਆਂ ਸਨ।[81]
ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪੀਰੀਅਡ
ਹੰਗਰੀਆਈ ਪ੍ਰੋਪੋਗੰਡਾ ਪੋਸਟਰ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1949 Jan 1 - 1989

ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪੀਰੀਅਡ

Hungary
ਦੂਸਰਾ ਹੰਗਰੀ ਗਣਰਾਜ 1 ਫਰਵਰੀ 1946 ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀ ਅਸਥਿਰਤਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਇੱਕ ਸੰਸਦੀ ਗਣਰਾਜ ਸੀ ਅਤੇ 20 ਅਗਸਤ 1949 ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਹੰਗਰੀ ਪੀਪਲਜ਼ ਰੀਪਬਲਿਕ ਦੁਆਰਾ ਸਫਲ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਹੰਗਰੀਆਈ ਪੀਪਲਜ਼ ਰੀਪਬਲਿਕ 20 ਅਗਸਤ 1949 [82] ਤੋਂ 23 ਅਕਤੂਬਰ 1989 ਤੱਕ ਇੱਕ ਇੱਕ-ਪਾਰਟੀ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਰਾਜ ਸੀ। [83] ਇਹ ਹੰਗਰੀ ਸੋਸ਼ਲਿਸਟ ਵਰਕਰਜ਼ ਪਾਰਟੀ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਧੀਨ ਸੀ।[84] 1944 ਦੀ ਮਾਸਕੋ ਕਾਨਫਰੰਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਵਿੰਸਟਨ ਚਰਚਿਲ ਅਤੇ ਜੋਸਫ਼ ਸਟਾਲਿਨ ਨੇ ਸਹਿਮਤੀ ਪ੍ਰਗਟਾਈ ਸੀ ਕਿ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੰਗਰੀ ਨੂੰ ਸੋਵੀਅਤ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਸੀ।[85] HPR 1989 ਤੱਕ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ, ਜਦੋਂ ਵਿਰੋਧੀ ਤਾਕਤਾਂ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਕਮਿਊਨਿਜ਼ਮ ਦਾ ਅੰਤ ਕੀਤਾ।ਰਾਜ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਗਣਰਾਜ ਦੀ ਕੌਂਸਲ ਦਾ ਵਾਰਸ ਮੰਨਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ 1919 ਵਿੱਚ ਰੂਸੀ ਸੋਵੀਅਤ ਸੰਘੀ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਗਣਰਾਜ (ਰੂਸੀ SFSR) ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਣਾਏ ਗਏ ਪਹਿਲੇ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਰਾਜ ਵਜੋਂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਸਨੂੰ 1940 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ "ਲੋਕ ਜਮਹੂਰੀ ਗਣਰਾਜ" ਵਜੋਂ ਮਨੋਨੀਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਭੂਗੋਲਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਇਹ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਰੋਮਾਨੀਆ ਅਤੇ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ (ਯੂਕਰੇਨੀ SSR ਰਾਹੀਂ) ਨਾਲ ਲੱਗਦੀ ਹੈ;ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਯੂਗੋਸਲਾਵੀਆ (SRs ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਆ, ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਸਲੋਵੇਨੀਆ ਦੁਆਰਾ);ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਚੈਕੋਸਲੋਵਾਕੀਆ ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਆਸਟਰੀਆ ਹੈ।ਉਹੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਜਾਰੀ ਰਹੀ, ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਦੁਆਰਾ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਅਤੇ ਚਲਾਕੀ ਨਾਲ, ਜਦੋਂ ਵੀ ਲੋੜ ਪਈ, ਫੌਜੀ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਅਤੇ ਗੁਪਤ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦੁਆਰਾ ਦਖਲ ਦਿੱਤਾ।[86] ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਦਮਨ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਗਿਰਾਵਟ ਨੇ ਅਕਤੂਬਰ-ਨਵੰਬਰ 1956 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਵਿਆਪੀ ਲੋਕ ਵਿਦਰੋਹ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ 1956 ਦੀ ਹੰਗਰੀ ਇਨਕਲਾਬ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਪੂਰਬੀ ਬਲਾਕ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਅਸਹਿਮਤੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਇੱਕਲਾ ਕਾਰਜ ਸੀ।ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਚਲਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਨੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਫੌਜਾਂ ਅਤੇ ਟੈਂਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਨੂੰ ਕੁਚਲਣ ਅਤੇ ਜਾਨੋਸ ਕਾਦਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਸੋਵੀਅਤ-ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਸਰਕਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਭੇਜਿਆ, ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਹੰਗਰੀ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਅਤੇ ਸੈਂਕੜੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਨੂੰ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਵਿੱਚ ਭੇਜਿਆ।ਪਰ 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੱਕ, ਕਾਦਾਰ ਸਰਕਾਰ ਨੇ "ਗੌਲਸ਼ ਕਮਿਊਨਿਜ਼ਮ" ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਅਰਧ-ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਕਮਿਊਨਿਜ਼ਮ ਦੇ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਰੂਪ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਆਪਣੀ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਢਿੱਲ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।ਰਾਜ ਨੇ ਕੁਝ ਪੱਛਮੀ ਖਪਤਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਉਤਪਾਦਾਂ ਦੇ ਆਯਾਤ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ, ਹੰਗਰੀ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਦੇਸ਼ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਦੀ ਵਧੇਰੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਿੱਤੀ, ਅਤੇ ਗੁਪਤ ਪੁਲਿਸ ਰਾਜ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਲਿਆ।ਇਹਨਾਂ ਉਪਾਵਾਂ ਨੇ 1960 ਅਤੇ 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਹੰਗਰੀ ਨੂੰ "ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਬੈਰਕ" ਦਾ ਮਾਨਕ ਬਣਾਇਆ।[87]20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ, ਕਾਦਾਰ ਆਰਥਿਕ ਮੰਦਵਾੜੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਹੋਰ ਵੀ ਸੁਧਾਰ ਪੱਖੀ ਤਾਕਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅੰਤ ਵਿੱਚ 1988 ਵਿੱਚ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।ਹੰਗਰੀ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਿਹਾ, ਜਦੋਂ ਪੂਰਬੀ ਬਲਾਕ ਵਿੱਚ ਗੜਬੜ ਫੈਲ ਗਈ, ਬਰਲਿਨ ਦੀਵਾਰ ਦੇ ਡਿੱਗਣ ਅਤੇ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੇ ਵਿਘਨ ਦੇ ਨਾਲ ਸਮਾਪਤ ਹੋ ਗਈ।ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਨਿਯੰਤਰਣ ਦੇ ਅੰਤ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, 1949 ਦਾ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਲੋਕਤੰਤਰ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ ਸੋਧਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ।1 ਜਨਵਰੀ 2012 ਨੂੰ, 1949 ਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਨਵੇਂ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨਾਲ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
1956 ਦੀ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ
ਬੁਡਾਪੇਸਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਭੀੜ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਹੰਗਰੀ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1956 Jun 23 - Nov 4

1956 ਦੀ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ

Hungary
1956 ਦੀ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਵਿਦਰੋਹ ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹੰਗਰੀ ਪੀਪਲਜ਼ ਰੀਪਬਲਿਕ (1949-1989) ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਅਤੇ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ (ਯੂਐਸਐਸਆਰ) ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਪੈਦਾ ਹੋਈਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਵਿਆਪੀ ਇਨਕਲਾਬ ਸੀ।4 ਨਵੰਬਰ, 1956 ਨੂੰ ਸੋਵੀਅਤ ਟੈਂਕਾਂ ਅਤੇ ਫੌਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੁਚਲਣ ਤੋਂ 12 ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਵਿਦਰੋਹ ਚੱਲਿਆ। ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਚੌਥਾਈ ਮਿਲੀਅਨ ਹੰਗਰੀ ਦੇਸ਼ ਛੱਡ ਕੇ ਭੱਜ ਗਏ।[88]ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ 23 ਅਕਤੂਬਰ 1956 ਨੂੰ ਬੁਡਾਪੇਸਟ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਮੈਟਾਸ ਰਾਕੋਸੀ ਦੀ ਸਟਾਲਿਨਵਾਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਯੂਐਸਐਸਆਰ ਦੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਭੂ-ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਦਬਦਬੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਲਈ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਸੰਸਦ ਭਵਨ ਵਿੱਚ ਨਾਗਰਿਕ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ।ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵਫ਼ਦ ਸਿਵਲ ਸੋਸਾਇਟੀ ਨੂੰ ਸਿਆਸੀ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਸੁਧਾਰਾਂ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ 16 ਮੰਗਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਗਯਾਰ ਰੇਡੀਓ ਦੀ ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ, ਪਰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਗਾਰਡਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ ਗਿਆ।ਜਦੋਂ ਰੇਡੀਓ ਇਮਾਰਤ ਦੇ ਬਾਹਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਫ਼ਦ ਦੀ ਰਿਹਾਈ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ÁVH (ਸਟੇਟ ਪ੍ਰੋਟੈਕਸ਼ਨ ਅਥਾਰਟੀ) ਦੇ ਪੁਲਿਸ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਕੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ।[89]ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ, ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ÁVH ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਨ ਲਈ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਮਿਲੀਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਸੰਗਠਿਤ ਕੀਤਾ;ਸਥਾਨਕ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਨੇਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ÁVH ਪੁਲਿਸ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸੰਖੇਪ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਜਾਂ ਕੁੱਟਿਆ ਗਿਆ;ਅਤੇ ਸਿਆਸੀ ਕੈਦੀਆਂ ਨੂੰ ਰਿਹਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਮੰਗਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ, ਸਥਾਨਕ ਸੋਵੀਅਤਾਂ (ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕੌਂਸਲਾਂ) ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਵਰਕਿੰਗ ਪੀਪਲਜ਼ ਪਾਰਟੀ (ਮੈਗਯਾਰ ਡੋਲਗੋਜ਼ੋਕ ਪਰਤਜਾ) ਤੋਂ ਮਿਉਂਸਪਲ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਕੰਟਰੋਲ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ।ਇਮਰੇ ਨਾਗੀ ਦੀ ਨਵੀਂ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ÁVH ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਵਾਰਸਾ ਸਮਝੌਤੇ ਤੋਂ ਹਟਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਸੁਤੰਤਰ ਚੋਣਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ।ਅਕਤੂਬਰ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਤਿੱਖੀ ਲੜਾਈ ਘੱਟ ਗਈ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਤੋਂ ਸੋਵੀਅਤ ਫੌਜ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਲਈ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ, ਯੂਐਸਐਸਆਰ ਨੇ 4 ਨਵੰਬਰ 1956 ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਇਨਕਲਾਬ ਨੂੰ ਦਬਾ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ 10 ਨਵੰਬਰ ਤੱਕ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਇਨਕਲਾਬੀਆਂ ਨਾਲ ਲੜਿਆ;ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਵਿਦਰੋਹ ਦੇ ਦਮਨ ਨੇ 2,500 ਹੰਗਰੀ ਅਤੇ 700 ਸੋਵੀਅਤ ਫੌਜ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀ ਮਾਰੇ, ਅਤੇ 200,000 ਹੰਗਰੀ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸ਼ਰਨ ਲੈਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।[90]
1989
ਆਧੁਨਿਕ ਹੰਗਰੀornament
ਤੀਜਾ ਗਣਰਾਜ
ਹੰਗਰੀ ਤੋਂ ਸੋਵੀਅਤ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦੀ ਵਾਪਸੀ, 1 ਜੁਲਾਈ 1990। ©Miroslav Luzetsky
1989 Jan 1 00:01

ਤੀਜਾ ਗਣਰਾਜ

Hungary
ਮਈ 1990 ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਪਹਿਲੀ ਆਜ਼ਾਦ ਸੰਸਦੀ ਚੋਣ, ਕਮਿਊਨਿਜ਼ਮ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਇੱਕ ਜਨ-ਸੰਖਿਆ ਸੀ।ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਅਤੇ ਸੁਧਾਰੇ ਗਏ ਕਮਿਊਨਿਸਟਾਂ ਨੇ ਮਾੜਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ।ਲੋਕਪ੍ਰਿਯ, ਕੇਂਦਰ-ਸੱਜੇ, ਅਤੇ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ, MDF ਨੇ 43% ਵੋਟਾਂ ਜਿੱਤੀਆਂ ਅਤੇ SZDSZ ਨੇ 24% ਕੈਪਚਰ ਕੀਤਾ।ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਜੋਜ਼ਸੇਫ ਅੰਤਾਲ ਦੇ ਅਧੀਨ, MDF ਨੇ ਸੰਸਦ ਵਿੱਚ 60% ਬਹੁਮਤ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਸੁਤੰਤਰ ਸਮਾਲਹੋਲਡਰਜ਼ ਪਾਰਟੀ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ ਪੀਪਲਜ਼ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਕੇਂਦਰ-ਸੱਜੇ ਗੱਠਜੋੜ ਸਰਕਾਰ ਬਣਾਈ।ਜੂਨ 1991 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਸੋਵੀਅਤ ਫੌਜਾਂ ("ਦੱਖਣੀ ਫੌਜ ਸਮੂਹ") ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਤਾਇਨਾਤ ਸੋਵੀਅਤ ਫੌਜੀ ਅਤੇ ਨਾਗਰਿਕ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੀ ਕੁੱਲ ਸੰਖਿਆ ਲਗਭਗ 100,000 ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਪਟਾਰੇ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 27,000 ਫੌਜੀ ਉਪਕਰਣ ਸਨ।ਵਾਪਸੀ 35,000 ਰੇਲਵੇ ਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਜਨਰਲ ਵਿਕਟਰ ਸਿਲੋਵ ਦੁਆਰਾ ਕਮਾਂਡ ਕੀਤੀ ਆਖਰੀ ਇਕਾਈਆਂ ਨੇ ਜ਼ਹੋਨੀ-ਚੋਪ ਵਿਖੇ ਹੰਗਰੀ-ਯੂਕਰੇਨੀ ਸਰਹੱਦ ਪਾਰ ਕੀਤੀ।ਗੱਠਜੋੜ ਹੌਰਨ ਦੇ ਸਮਾਜਵਾਦ ਦੁਆਰਾ, ਇਸਦੇ ਟੈਕਨੋਕਰੇਟਸ (ਜੋ 1970 ਅਤੇ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ-ਸਿੱਖਿਅਤ ਸਨ) ਅਤੇ ਸਾਬਕਾ ਕੈਡਰ ਉਦਯੋਗਪਤੀ ਸਮਰਥਕਾਂ ਦੇ ਆਰਥਿਕ ਫੋਕਸ ਦੁਆਰਾ, ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਗੱਠਜੋੜ ਭਾਈਵਾਲ SZDSZ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸੀ।ਰਾਜ ਦੀ ਦੀਵਾਲੀਆਪਨ ਦੇ ਖਤਰੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਹੌਰਨ ਨੇ ਨਿਵੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ (ਪੁਨਰ ਨਿਰਮਾਣ, ਵਿਸਤਾਰ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕੀਕਰਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ) ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਬਹੁ-ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕ ਸੁਧਾਰ ਅਤੇ ਰਾਜ ਦੇ ਉੱਦਮਾਂ ਦਾ ਹਮਲਾਵਰ ਨਿੱਜੀਕਰਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।ਸਮਾਜਵਾਦੀ-ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ 1995 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿੱਤੀ ਤਪੱਸਿਆ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ, ਬੋਕਰੋਸ ਪੈਕੇਜ ਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ, ਜਿਸ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸਥਿਰਤਾ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਲਈ ਨਾਟਕੀ ਨਤੀਜੇ ਸਨ।ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਪੋਸਟ-ਸੈਕੰਡਰੀ ਟਿਊਸ਼ਨ ਫੀਸਾਂ, ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਾਜ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦਾ ਨਿੱਜੀਕਰਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਸੈਕਟਰ ਰਾਹੀਂ ਸਿੱਧੇ ਅਤੇ ਅਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ।ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਯੂਰੋ-ਐਟਲਾਂਟਿਕ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨਾਲ ਏਕੀਕਰਨ ਅਤੇ ਗੁਆਂਢੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਸੁਲ੍ਹਾ-ਸਫਾਈ ਦੀ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਨੀਤੀ ਅਪਣਾਈ।ਆਲੋਚਕਾਂ ਨੇ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਸੱਤਾਧਾਰੀ ਗੱਠਜੋੜ ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਸੱਜੇ-ਪੱਖੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਸੱਜੇ-ਪੱਖੀ ਸਨ।

Footnotes



  1. Benda, Kálmán (General Editor) (1981). Magyarország történeti kronológiája - I. kötet: A kezdetektől 1526-ig. Budapest: Akadémiai Kiadó. p. 350. ISBN 963-05-2661-1.
  2. Kristó, Gyula (1998). Magyarország története - 895-1301 The History of Hungary - From 895 to 1301. Budapest: Osiris. p. 316. ISBN 963-379-442-0.
  3. Elekes, Lajos; Lederer, Emma; Székely, György (1961). Magyarország története az őskortól 1526-ig (PDF). Vol. Magyarország története I. Budapest: Tankönyvkiadó., p. 10.
  4. Kristó, Gyula (1998). Magyarország története, 895-1301. Budapest: Osiris, p. 17.
  5. Vékony, Gábor (2000). Dacians, Romans, Romanians. Matthias Corvinus Publishing. ISBN 1-882785-13-4, p. 38.
  6. Kontler, László (2002). A History of Hungary: Millennium in Central Europe. Basingstoke, UK: Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-40390-317-4, p. 29.
  7. Kristó, Gyula (1998). Magyarország története, 895-1301. Budapest: Osiris, p. 20.
  8. Kristó, Gyula (1998). Magyarország története, 895-1301. Budapest: Osiris, p. 22.
  9. Elekes, Lajos; Lederer, Emma; Székely, György (1961). Magyarország története az őskortól 1526-ig (PDF). Vol. Magyarország története I. Budapest: Tankönyvkiadó, p. 21.
  10. Elekes, Lajos; Lederer, Emma; Székely, György (1961). Magyarország története az őskortól 1526-ig (PDF). Vol. Magyarország története I. Budapest: Tankönyvkiadó, p. 22.
  11. Kristó, Gyula (1998). Magyarország története, 895-1301. Budapest: Osiris., p. 23.
  12. Barta, István; Berend, Iván T.; Hanák, Péter; Lackó, Miklós; Makkai, László; Nagy, Zsuzsa L.; Ránki, György (1975). Pamlényi, Ervin (ed.). A history of Hungary. Translated by Boros, László; Farkas, István; Gulyás, Gyula; Róna, Éva. London: Collet's. ISBN 9780569077002., p. 22.
  13. Kontler, László (2002). A History of Hungary: Millennium in Central Europe. Basingstoke, UK: Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-40390-317-4, p. 33.
  14. Szőke, M. Béla (2014). Gergely, Katalin; Ritoók, Ágnes (eds.). The Carolingian Age in the Carpathians (PDF). Translated by Pokoly, Judit; Strong, Lara; Sullivan, Christopher. Budapest: Hungarian National Museum. p. 112. ISBN 978-615-5209-17-8, p. 112.
  15. Elekes, Lajos; Lederer, Emma; Székely, György (1961). Magyarország története az őskortól 1526-ig (PDF). Vol. Magyarország története I. Budapest: Tankönyvkiadó, p. 23.
  16. Kristó, Gyula (1998). Magyarország története, 895-1301. Budapest: Osiris, p. 26.
  17. Engel, Pál; Ayton, Andrew (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895-1526. I.B. Tauris. ISBN 978-0-85773-173-9.
  18. Macartney, Carlile A. (1962). Hungary: a short history. Chicago University Press. p. 5. ISBN 9780852240359.
  19. Szabados, György (2019). Miljan, Suzana; B. Halász, Éva; Simon, Alexandru (eds.). "The origins and the transformation of the early Hungarian state" (PDF). Reform and Renewal in Medieval East and Central Europe: Politics, Law and Society. Zagreb.
  20. Engel, Pál (1990). Glatz, Ferenc; Burucs, Kornélia (eds.). Beilleszkedés Európába a kezdetektől 1440-ig. Vol. Magyarok Európában I. Budapest: Háttér Lapkiadó és Könykiadó. p. 97. ISBN 963-7403-892.
  21. Barta, István; Berend, Iván T.; Hanák, Péter; Lackó, Miklós; Makkai, László; Nagy, Zsuzsa L.; Ránki, György (1975). Pamlényi, Ervin (ed.). A history of Hungary. Translated by Boros, László; Farkas, István; Gulyás, Gyula; Róna, Éva. London: Collet's. ISBN 9780569077002, p. 22.
  22. "One Thousand Years of Hungarian Culture" (PDF). Kulugyminiszterium.hu. Archived from the original (PDF) on 8 April 2008. Retrieved 29 March 2008.
  23. Makkai, Laszló (1994). "Transformation into a Western-type State, 1196-1301". In Sugar, Peter F.; Hanák, Péter; Frank, Tibor (eds.). A History of Hungary. Bloomington, IN: Indiana University Press. p. 27. ISBN 0-253-20867-X.
  24. Chambers, James (1979). The Devil's Horsemen: The Mongol Invasion of Europe. New York City: Atheneum Books. ISBN 978-0-68910-942-3.
  25. Hévizi, Józsa (2004). Autonomies in Hungary and Europe: A Comparative Study (PDF). Translated by Thomas J. DeKornfeld (2nd Enlarged ed.). Buffalo, New York: Corvinus Society. pp. 18–19. ISBN 978-1-88278-517-9.
  26. "Mongol Invasions: Battle of Liegnitz". HistoryNet. 12 June 2006.
  27. Berend, Nóra (2001). At the Gate of Christendom: Jews, Muslims, and 'Pagans' in medieval Hungary, c. 1000-c. 1300. Cambridge, UK: Cambridge University Press. p. 72. ISBN 0-521-65185-9.
  28. "Jászberény". National and Historical Symbols of Hungary. Archived from the original on 29 July 2008. Retrieved 20 September 2009.
  29. Kontler, László (1999). Millennium in Central Europe: A History of Hungary. Atlantisz Publishing House. ISBN 963-9165-37-9, p. 80.
  30. Engel, Pál (2001). Ayton, Andrew (ed.). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. Translated by Tamás Pálosfalvi. I.B. Tauris. ISBN 1-86064-061-3, p. 104.
  31. Kontler, László (1999). Millennium in Central Europe: A History of Hungary. Atlantisz Publishing House. ISBN 963-9165-37-9, p. 81.
  32. Molnár, Miklós (2001). A Concise History of Hungary. Cambridge Concise Histories. Translated by Anna Magyar. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-66736-4, p. 38.
  33. Engel, Pál (2001). Ayton, Andrew (ed.). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. Translated by Tamás Pálosfalvi. I.B. Tauris. ISBN 1-86064-061-3, p. 105.
  34. Makkai, László (1994). "The Hungarians' prehistory, their conquest of Hungary and their raids to the West to 955; The foundation of the Hungarian Christian state, 950–1196; Transformation into a Western-type state, 1196–1301". In Sugár, Peter F.; Hanák, Péter; Frank, Tibor (eds.). A History of Hungary. Indiana University Press. pp. 8–33. ISBN 0-253-20867-X, p. 33.
  35. Engel, Pál (2001). Ayton, Andrew (ed.). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. Translated by Tamás Pálosfalvi. I.B. Tauris. ISBN 1-86064-061-3, p. 272.
  36. Engel, Pál (2001). Ayton, Andrew (ed.). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. Translated by Tamás Pálosfalvi. I.B. Tauris. ISBN 1-86064-061-3, p. 111.
  37. Engel, Pál (2001). Ayton, Andrew (ed.). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. Translated by Tamás Pálosfalvi. I.B. Tauris. ISBN 1-86064-061-3, p. 112.
  38. Engel, Pál (2001). Ayton, Andrew (ed.). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. Translated by Tamás Pálosfalvi. I.B. Tauris. ISBN 1-86064-061-3, pp. 112–113.
  39. Makkai, László (1994). "The Hungarians' prehistory, their conquest of Hungary and their raids to the West to 955; The foundation of the Hungarian Christian state, 950–1196; Transformation into a Western-type state, 1196–1301". In Sugár, Peter F.; Hanák, Péter; Frank, Tibor (eds.). A History of Hungary. Indiana University Press. pp. 8–33. ISBN 0-253-20867-X, p. 31.
  40. Engel, Pál (2001). Ayton, Andrew (ed.). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. Translated by Tamás Pálosfalvi. I.B. Tauris. ISBN 1-86064-061-3, p. 110.
  41. Kontler, László (1999). Millennium in Central Europe: A History of Hungary. Atlantisz Publishing House. ISBN 963-9165-37-9, p. 84.
  42. Kontler, László (1999). Millennium in Central Europe: A History of Hungary. Atlantisz Publishing House. ISBN 963-9165-37-9, p. 84.
  43. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, p. 126.
  44. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, p. 130.
  45. Kontler, László (1999). Millennium in Central Europe: A History of Hungary. Atlantisz Publishing House. ISBN 963-9165-37-9, p. 88.
  46. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, p. 131.
  47. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, p. 133.
  48. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, pp. 192-193.
  49. Kontler, László (1999). Millennium in Central Europe: A History of Hungary. Atlantisz Publishing House. ISBN 963-9165-37-9, p. 90.
  50. Bak, János (1994). The late medieval period, 1382–1526. In: Sugár, Peter F. (General Editor); Hanák, Péter (Associate Editor); Frank, Tibor (Editorial Assistant); A History of Hungary; Indiana University Press; ISBN 0-253-20867-X, p. 58.
  51. Sedlar, Jean W. (1994). East Central Europe in the Middle Ages, 1000–1500. University of Washington Press. ISBN 0-295-97290-4, p. 346.
  52. Kirschbaum, Stanislav J. (2005). A History of Slovakia: The Struggle for Survival. Palgrave. ISBN 1-4039-6929-9, p. 46.
  53. Georgescu, Vlad (1991). The Romanians: A History. Ohio State University Press. ISBN 0-8142-0511-9.
  54. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, pp. 165-166.
  55. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, p. 172.
  56. Molnár, Miklós (2001). A Concise History of Hungary. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-66736-4, p. 53.
  57. Fine, John V. A. Jr. (1994) [1987]. The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press. ISBN 0-472-08260-4, p. 412.
  58. Kontler, László (1999). Millennium in Central Europe: A History of Hungary. Atlantisz Publishing House. ISBN 963-9165-37-9, pp. 102-103.
  59. Fine, John V. A. Jr. (1994) [1987]. The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press. ISBN 0-472-08260-4, p. 424.
  60. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, pp. 232-234.
  61. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, p. 339.
  62. Spiesz, Anton; Caplovic, Dusan; Bolchazy, Ladislaus J. (2006). Illustrated Slovak History: A Struggle for Sovereignty in Central Europe. Bolchazy-Carducci Publishers. ISBN 978-0-86516-426-0, pp. 52-53.
  63. Sedlar, Jean W. (1994). East Central Europe in the Middle Ages, 1000–1500. University of Washington Press. ISBN 0-295-97290-4, pp. 225., 238
  64. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, p. 309.
  65. Bak, János (1994). The late medieval period, 1382–1526. In: Sugár, Peter F. (General Editor); Hanák, Péter (Associate Editor); Frank, Tibor (Editorial Assistant); A History of Hungary; Indiana University Press; ISBN 0-253-20867-X, p. 74.
  66. István Keul, Early Modern Religious Communities in East-Central Europe: Ethnic Diversity, Denominational Plurality, and Corporative Politics in the Principality of Transylvania (1526–1691), BRILL, 2009, p. 40
  67. Robert Evans, Peter Wilson (2012). The Holy Roman Empire, 1495-1806: A European Perspective. van Brill's Companions to European History. Vol. 1. BRILL. p. 263. ISBN 9789004206830.
  68. Gángó, Gábor (2001). "1848–1849 in Hungary" (PDF). Hungarian Studies. 15 (1): 39–47. doi:10.1556/HStud.15.2001.1.3.
  69. Jeszenszky, Géza (17 November 2000). "From 'Eastern Switzerland' to Ethnic Cleansing: Is the Dream Still Relevant?". Duquesne History Forum.
  70. Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Austria-Hungary" . Encyclopædia Britannica. Vol. 3 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 2.
  71. van Duin, Pieter (2009). Central European Crossroads: Social Democracy and National Revolution in Bratislava (Pressburg), 1867–1921. Berghahn Books. pp. 125–127. ISBN 978-1-84545-918-5.
  72. Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Austria-Hungary" . Encyclopædia Britannica. Vol. 3 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 2.
  73. Jeszenszky, Géza (1994). "Hungary through World War I and the End of the Dual Monarchy". In Sugar, Peter F.; Hanák, Péter; Frank, Tibor (eds.). A History of Hungary. Bloomington, IN: Indiana University Press. p. 274. ISBN 0-253-20867-X.
  74. Hungary: The Unwilling Satellite Archived 16 February 2007 at the Wayback Machine John F. Montgomery, Hungary: The Unwilling Satellite. Devin-Adair Company, New York, 1947. Reprint: Simon Publications, 2002.
  75. "On this Day, in 1940: Hungary signed the Tripartite Pact and joined the Axis". 20 November 2020.
  76. Ungváry, Krisztián (23 March 2007). "Hungarian Occupation Forces in the Ukraine 1941–1942: The Historiographical Context". The Journal of Slavic Military Studies. 20 (1): 81–120. doi:10.1080/13518040701205480. ISSN 1351-8046. S2CID 143248398.
  77. Gy Juhász, "The Hungarian Peace-feelers and the Allies in 1943." Acta Historica Academiae Scientiarum Hungaricae 26.3/4 (1980): 345-377 online
  78. Gy Ránki, "The German Occupation of Hungary." Acta Historica Academiae Scientiarum Hungaricae 11.1/4 (1965): 261-283 online.
  79. Dawidowicz, Lucy. The War Against the Jews, Bantam, 1986, p. 403; Randolph Braham, A Magyarországi Holokauszt Földrajzi Enciklopediája (The Geographic Encyclopedia of the Holocaust in Hungary), Park Publishing, 2006, Vol 1, p. 91.
  80. Crowe, David. "The Roma Holocaust," in Barnard Schwartz and Frederick DeCoste, eds., The Holocaust's Ghost: Writings on Art, Politics, Law and Education, University of Alberta Press, 2000, pp. 178–210.
  81. Pogany, Istvan, Righting Wrongs in Eastern Europe, Manchester University Press, 1997, pp.26–39, 80–94.
  82. "1949. évi XX. törvény. A Magyar Népköztársaság Alkotmánya" [Act XX of 1949. The Constitution of the Hungarian People's Republic]. Magyar Közlöny (in Hungarian). Budapest: Állami Lapkiadó Nemzeti Vállalat. 4 (174): 1361. 20 August 1949.
  83. "1989. évi XXXI. törvény az Alkotmány módosításáról" [Act XXXI of 1989 on the Amendment of the Constitution]. Magyar Közlöny (in Hungarian). Budapest: Pallas Lap- és Könyvkiadó Vállalat. 44 (74): 1219. 23 October 1989.
  84. Rao, B. V. (2006), History of Modern Europe A.D. 1789–2002, Sterling Publishers Pvt. Ltd.
  85. Melvyn Leffler, Cambridge History of the Cold War: Volume 1 (Cambridge University Press, 2012), p. 175
  86. Crampton, R. J. (1997), Eastern Europe in the twentieth century and after, Routledge, ISBN 0-415-16422-2, p. 241.
  87. Nyyssönen, Heino (1 June 2006). "Salami reconstructed". Cahiers du monde russe. 47 (1–2): 153–172. doi:10.4000/monderusse.3793. ISSN 1252-6576.
  88. "This Day in History: November 4, 1956". History.com. Retrieved 16 March 2023.
  89. "Hungarian Revolt of 1956", Dictionary of Wars(2007) Third Edition, George Childs Kohn, Ed. pp. 237–238.
  90. Niessen, James P. (11 October 2016). "Hungarian Refugees of 1956: From the Border to Austria, Camp Kilmer, and Elsewhere". Hungarian Cultural Studies. 9: 122–136. doi:10.5195/AHEA.2016.261. ISSN 2471-965X.

References



  • Barta, István; Berend, Iván T.; Hanák, Péter; Lackó, Miklós; Makkai, László; Nagy, Zsuzsa L.; Ránki, György (1975). Pamlényi, Ervin (ed.). A history of Hungary. Translated by Boros, László; Farkas, István; Gulyás, Gyula; Róna, Éva. London: Collet's. ISBN 9780569077002.
  • Engel, Pál; Ayton, Andrew (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895-1526. I.B. Tauris. ISBN 978-0-85773-173-9.
  • Engel, Pál (1990). Glatz, Ferenc; Burucs, Kornélia (eds.). Beilleszkedés Európába a kezdetektől 1440-ig. Vol. Magyarok Európában I. Budapest: Háttér Lapkiadó és Könykiadó. p. 97. ISBN 963-7403-892.
  • Benda, Kálmán (1988). Hanák, Péter (ed.). One Thousand Years: A Concise History of Hungary. Budapest: Corvina. ISBN 978-9-63132-520-1.
  • Cartledge, Bryan (2012). The Will to Survive: A History of Hungary. Columbia University Press. ISBN 978-0-23170-225-6.
  • Curta, Florin (2006). Southeastern Europe in the Middle Ages, 500–1250. Cambridge University Press. ISBN 978-0-52181-539-0.
  • Evans, R.J.W. (2008). Austria, Hungary, and the Habsburgs: Central Europe c.1683-1867. Oxford University Press. doi:10.1093/acprof:oso/9780199541621.001.0001. ISBN 978-0-19954-162-1.
  • Frucht, Richard (2000). Encyclopedia of Eastern Europe: From the Congress of Vienna to the Fall of Communism. New York City: Garland Publishing. ISBN 978-0-81530-092-2.
  • Hanák, Peter & Held, Joseph (1992). "Hungary on a fixed course: An outline of Hungarian history". In Held, Joseph (ed.). The Columbia history of Eastern Europe in the Twentieth Century. New York City: Columbia University Press. pp. 164–228. ISBN 978-0-23107-696-8. Covers 1918 to 1991.
  • Hoensch, Jörg K. (1996). A History of Modern Hungary, 1867–1994. Translated by Kim Traynor (2nd ed.). London, UK: Longman. ISBN 978-0-58225-649-1.
  • Janos, Andrew (1982). The Politics of backwardness in Hungary: 1825-1945. Princeton University Press. ISBN 978-0-69107-633-1.
  • Knatchbull-Hugessen, C.M. (1908). The Political Evolution of the Hungarian Nation. London, UK: The National Review Office. (Vol.1 & Vol.2)
  • Kontler, László (2002). A History of Hungary: Millennium in Central Europe. Basingstoke, UK: Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-40390-317-4.
  • Macartney, C. A. (1962). Hungary, A Short History. Edinburgh University Press.
  • Molnár, Miklós (2001). A Concise History of Hungary. Translated by Anna Magyar. Cambridge Concise Histories. ISBN 978-0521667364.
  • Sinor, Denis (1976) [1959]. History of Hungary. New York City: Frederick A. Praeger Publishers. ISBN 978-0-83719-024-2.
  • Stavrianos, L. S. (2000) [1958]. Balkans Since 1453 (4th ed.). New York University Press. ISBN 0-8147-9766-0.
  • Sugar, Peter F.; Hanák, Péter; Frank, Tibor, eds. (1994). A History of Hungary. Bloomington, IN: Indiana University Press. ISBN 0-253-20867-X.
  • Várdy, Steven Béla (1997). Historical Dictionary of Hungary. Lanham, MD: Scarecrow Press. ISBN 978-0-81083-254-1.
  • Elekes, Lajos; Lederer, Emma; Székely, György (1961). Magyarország története az őskortól 1526-ig (PDF). Vol. Magyarország története I. Budapest: Tankönyvkiadó.
  • Kristó, Gyula (1998). Magyarország története, 895-1301. Budapest: Osiris.
  • Vékony, Gábor (2000). Dacians, Romans, Romanians. Matthias Corvinus Publishing. ISBN 1-882785-13-4.