Het pre-islamitische Arabië was vóór de opkomst van de islam in 610 CE een regio met diverse beschavingen en culturen. Deze periode is bekend door archeologisch bewijsmateriaal, externe verslagen en latere opnames van mondelinge tradities door islamitische historici. Belangrijke beschavingen waren onder meer de Thamud (rond 3000 v.Chr. Tot 300 n.Chr.) En Dilmun (eind van het vierde millennium tot ongeveer 600 n.Chr.). [1] Vanaf het tweede millennium vGT [2] huisvestte Zuid-Arabië koninkrijken zoals de Sabaeërs, Minaeërs, en Oost-Arabië was de thuisbasis van Semitisch sprekende bevolkingsgroepen.
Archeologische verkenningen zijn beperkt gebleven, waarbij inheemse schriftelijke bronnen voornamelijk inscripties en munten uit Zuid-Arabië betreffen. Externe bronnen vanEgyptenaren , Grieken , Perzen , Romeinen en anderen geven aanvullende informatie. Deze regio's waren een integraal onderdeel van de handel in de Rode Zee en de Indische Oceaan, waarbij grote koninkrijken als de Sabaeërs, Awsan, Himyar en de Nabateeërs floreerden.
De eerste inscripties van Hadramaut dateren uit de 8e eeuw voor Christus, hoewel externe verwijzingen ernaar verschijnen in de 7e eeuw voor Christus. Dilmun wordt genoemd in het Sumerische spijkerschrift vanaf het einde van het 4e millennium voor Christus. [3] De Sabaïsche beschaving, die invloedrijk was in Jemen en delen van Eritrea en Ethiopië, duurde van 2000 v.Chr. tot de 8e eeuw v.Chr., en werd later veroverd door de Himyarieten. [4]
Awsan, een ander belangrijk Zuid-Arabisch koninkrijk, werd in de 7e eeuw voor Christus verwoest door de Sabaanse koning Karib'il Watar. De Himyarite-staat, daterend uit 110 v.Chr., Domineerde uiteindelijk Arabië tot 525 n.Chr. Hun economie was sterk gebaseerd op landbouw en handel, vooral in wierook, mirre en ivoor.
De oorsprong van de Nabateërs is onduidelijk, met hun eerste definitieve verschijning in 312 vGT. Ze beheersten belangrijke handelsroutes en stonden bekend om hun hoofdstad Petra.
Het Lakhmid-koninkrijk, gesticht door Jemenitische immigranten in de 2e eeuw, was een Arabisch-christelijke staat in Zuid- Irak . Op dezelfde manier waren de Ghassaniden, die in het begin van de 3e eeuw van Jemen naar Zuid-Syrië migreerden, Zuid-Arabische christelijke stammen. [5]
Van 106 CE tot 630 CE maakte Noordwest-Arabië deel uit van het Romeinse Rijk als Arabia Petraea. [6] Een paar knooppunten werden gecontroleerd door de Iraanse Parthische en Sassanische rijken. Pre-islamitische religieuze praktijken in Arabië omvatten polytheïsme, oude Semitische religies, christendom , jodendom , samaritanisme, mandaeïsme, manicheïsme, zoroastrisme en soms hindoeïsme en boeddhisme .