Byzantijnse rijk: Angelid-dynastie

Isaac II Angelos was Byzantijnse keizer van 1185 tot 1195, en opnieuw van 1203 tot 1204. Zijn vader Andronikos Doukas Angelos was een militaire leider in Klein-Azië (ca. 1122 - achterin 1185) die trouwde met Euphrosyne Kastamonitissa (ca. 1125 - achterin). 1195).Andronikos Doukas Angelos was de zoon van Constantijn Angelos en Theodora Komnene (geb. 15 januari 1096/1097), de jongste dochter van keizer Alexios I Komnenos en Irene Doukaina.Isaac was dus lid van de uitgebreide keizerlijke clan van de Komnenoi.

Isaac begon zijn regering met een beslissende overwinning op de Normandische koning van Sicilië, Willem II, in de Slag bij Demetritzes op 7 november 1185. Willem was tegen het einde van de regering van Andronikos I de Balkan binnengevallen met 80.000 man en 200 schepen.Willem II had onlangs de tweede stad van het Byzantijnse rijk, Thessalonica, geplunderd en ingenomen.Het was een beslissende Byzantijnse overwinning, die leidde tot de onmiddellijke herbezetting van Thessaloniki en een einde maakte aan de Normandische dreiging voor het rijk.De overblijfselen van het Normandische leger vluchtten over zee en veel schepen gingen vervolgens verloren door stormen.Alle Noormannen die er niet in slaagden te ontsnappen uit Thessaloniki, werden afgeslacht door de Alan-troepen van het Byzantijnse leger als wraak voor de dood van hun verwanten toen de stad werd geplunderd.De Normandische vloot onder Tancred van Lecce, die in de Zee van Marmara lag, trok zich ook terug.De stad Dyrrhachium aan de Adriatische kust was het enige deel van de Balkan dat in Normandische handen bleef en dit viel de volgende lente na een belegering, waarmee in feite een einde kwam aan de poging tot Siciliaanse verovering van het rijk.Het koninkrijk Sicilië had enorme verliezen geleden door te doden en gevangen te nemen.Meer dan vierduizend gevangenen werden naar Constantinopel gestuurd, waar ze zwaar werden mishandeld door Isaac II.

Eind 1185 stuurde Isaac een vloot van 80 galeien om zijn broer Alexius III uit Akko te bevrijden, maar de vloot werd vernietigd door de Noormannen van Sicilië .Hij stuurde toen een vloot van 70 schepen, maar die slaagde er niet in om Cyprus te heroveren van de opstandige nobele Isaac Komnenos, dankzij Normandische inmenging.

De onderdrukking van de belastingen van Isaac II, die werd verhoogd om zijn legers te betalen en zijn huwelijk te financieren, resulteerde eind 1185 in een Vlach-Bulgaarse opstand. De opstand van Asen en Peter was een opstand van Bulgaren en Vlachen die in Moesia en het Balkangebergte woonden. het thema Paristrion van het Byzantijnse rijk, veroorzaakt door een belastingverhoging.Het begon op 26 oktober 1185, de feestdag van St. Demetrius van Thessaloniki, en eindigde met het herstel van Bulgarije met de oprichting van het Tweede Bulgaarse Rijk , geregeerd door de Asen-dynastie.

Branas minachtte de nieuwe keizer Isaac II Angelos, dit, gecombineerd met zijn successen als generaal en connecties met de voormalige keizerlijke dynastie van de Komnenoi , moedigde hem aan om naar de troon te streven.In 1187 werd Branas gestuurd om de Vlach- Bulgaarse opstand tegen te gaan en Niketas Choniates prees hem voor zijn daden tegen de rebellen.Deze keer kwam hij, in tegenstelling tot zijn loyaliteit aan Andronikos I, wel in opstand;hij werd tot keizer uitgeroepen in zijn geboortestad Adrianopel, waar hij zijn troepen verzamelde en de steun kreeg van zijn verwanten.Branas rukte vervolgens op naar Constantinopel, waar zijn troepen aanvankelijk succes boekten tegen het verdedigende leger.Hij was echter niet in staat de verdediging van de stad te doorboren of te omzeilen, of de verdedigers te ondermijnen, en kon op geen enkele manier toegang krijgen.De keizerlijke strijdkrachten onder leiding van Koenraad van Montferrat, de zwager van de keizer, voerden een uitval uit.De troepen van Branas begonnen te bezwijken onder druk van Conrads zwaar uitgeruste infanterie.Als reactie hierop viel Branas Conrad persoonlijk aan, maar zijn lansstoot veroorzaakte weinig schade.Conrad liet Branas vervolgens los, waarbij zijn lans het wangstuk van Branas 'helm raakte.Eenmaal op de grond werd Alexios Branas onthoofd door Conrads ondersteunende voetsoldaten.Toen hun leider dood was, vluchtte het rebellenleger het veld.Het hoofd van Branas werd naar het keizerlijk paleis gebracht, waar het als een voetbal werd behandeld, en vervolgens naar zijn vrouw Anna gestuurd, die (volgens de historicus Niketas Choniates) moedig reageerde op de schokkende aanblik.

In 1189 zocht en kreeg de Heilige Roomse keizer Frederik I Barbarossa toestemming om zijn troepen tijdens de Derde Kruistocht door het Byzantijnse Rijk te leiden.Maar Isaac vermoedde dat Barbarossa Byzantium wilde veroveren: de redenen voor deze wantrouwige houding waren het diplomatieke contact van Frederik met de Bulgaren en de Serviërs, vijanden van het Byzantijnse rijk in deze periode, en ook Barbarossa's eerdere vete met Manuel.De geruchten uit de jaren 1160 over een Duitse invasie in het Byzantijnse rijk werden tijdens Isaacs regering nog steeds herinnerd aan het Byzantijnse hof.Als vergelding bezette het leger van Barbarossa de stad Philippopolis en versloeg een Byzantijns leger van 3.000 man dat probeerde de stad te heroveren.De Byzantijnse troepen slaagden erin de kruisvaarders voortdurend en met succes lastig te vallen, maar een groep Armeniërs onthulde aan de Duitsers het strategische plan van de Byzantijnen.De kruisvaarders, die in de minderheid waren dan de Byzantijnen, vingen hen onvoorbereid op en versloegen hen.Aldus door wapengeweld gedwongen, werd Isaac II in 1190 gedwongen zijn verplichtingen na te komen, toen hij gevangengenomen Duitse afgezanten vrijliet die in Constantinopel werden vastgehouden, en gijzelaars uitwisselde met Barbarossa, als garantie dat de kruisvaarders geen lokale nederzettingen zouden plunderen voordat ze vertrokken. het Byzantijnse grondgebied.

De Derde Kruistocht (1189-1192) was een poging van drie Europese monarchen van het westerse christendom (Filips II van Frankrijk, Richard I van Engeland en Frederik I, Heilige Roomse keizer) om het Heilige Land te heroveren na de verovering van Jeruzalem door de Ayyubidische sultan Saladin in 1187. Om deze reden wordt de Derde Kruistocht ook wel de Koningskruistocht genoemd.Het was gedeeltelijk succesvol, het heroverde de belangrijke steden Acre en Jaffa en maakte de meeste veroveringen van Saladin ongedaan, maar het slaagde er niet in Jeruzalem te heroveren, wat het belangrijkste doel was van de kruistocht en zijn religieuze focus.Aangespoord door religieuze ijver beëindigden koning Hendrik II van Engeland en koning Filips II van Frankrijk (bekend als "Philip Augustus") hun conflict met elkaar om een ​​nieuwe kruistocht te leiden.Door de dood van Henry (6 juli 1189) kwam het Engelse contingent echter onder het bevel van zijn opvolger, koning Richard I van Engeland.De bejaarde Duitse keizer Frederik Barbarossa reageerde ook op de oproep tot wapens en leidde een enorm leger over de Balkan en Anatolië.

De Slag om Tryavna vond plaats in 1190, in de bergen rond de hedendaagse stad Tryavna, centraal Bulgarije .Het resultaat was een Bulgaarse overwinning op het Byzantijnse rijk, die de successen veiligstelde die sinds het begin van de opstand van Asen en Peter in 1185 waren behaald.

De zeeroute van Richard en Philip betekende dat ze niet afhankelijk waren van hun Griekse tegenhangers voor bevoorrading of toestemming om er doorheen te varen.De vreemde uitzondering kwam toen Richard de opstand van Isaac Komnenos neersloeg en weigerde het eiland Cyprus terug te geven aan Byzantium, en het in plaats daarvan gebruikte om zijn opstandige vazal Guy van Lusignan, de voormalige koning van Jeruzalem, te temmen.Het nieuwe koninkrijk Cyprus zou van 1192 tot 1489 bestaan ​​voordat het door de Republiek Venetië zou worden geannexeerd.

Na het grote Bulgaarse succes in de Slag om Tryavna in 1190 lanceerden hun troepen regelmatig aanvallen op Thracië en Macedonië.De Byzantijnen konden de snelle Bulgaarse cavalerie niet het hoofd bieden, die vanuit verschillende richtingen een uitgestrekt gebied aanviel.Tegen 1194 had Ivan Asen I de belangrijke stad Sofia en de omliggende gebieden ingenomen, evenals de bovenste vallei van de rivier de Struma, vanwaar zijn legers diep Macedonië binnentrokken.Om zijn aandacht af te leiden besloten de Byzantijnen in oostelijke richting aan te vallen.Ze verzamelden het oostelijke leger onder leiding van Alexios Gidos en het westerse leger onder leiding van de binnenlandse Basil Vatatzes om de gevaarlijke opkomst van de Bulgaarse macht een halt toe te roepen.Bij Arcadiopolis in Oost-Thracië ontmoetten ze het Bulgaarse leger.Na een hevige strijd werden de Byzantijnse legers vernietigd.De meeste troepen van Gidos kwamen om en hij moest vluchten voor zijn leven, terwijl het westerse leger volledig werd afgeslacht en Basil Vatatzes op het slagveld werd gedood.Na de nederlaag smeedde Isaac II Angelos een alliantie met de Hongaarse koning Bela III tegen de gemeenschappelijke vijand.Byzantium moest vanuit het zuiden aanvallen en Hongarije zou de noordwestelijke Bulgaarse landen binnenvallen en Belgrado, Branichevo en uiteindelijk Vidin innemen, maar het plan mislukte.

Alexios III Angelos regeerde onder de naam Alexios Komnenos en associeerde zich met de Komnenos-dynastie .Alexios, een lid van de uitgebreide keizerlijke familie, kwam op de troon nadat hij zijn jongere broer Isaac II Angelos had afgezet, verblind en gevangengezet.De belangrijkste gebeurtenis van zijn regering was de aanval van de Vierde Kruistocht op Constantinopel in 1203, namens Alexios IV Angelos.Alexios III nam de verdediging van de stad over, die hij slecht beheerde, en vluchtte vervolgens 's nachts de stad uit met een van zijn drie dochters.Vanuit Adrianopel en vervolgens Mosynopolis probeerde hij tevergeefs zijn aanhangers te verzamelen, maar eindigde als een gevangene van markies Bonifatius van Montferrat.Hij werd vrijgekocht, naar Klein-Azië gestuurd waar hij een complot smeedde tegen zijn schoonzoon Theodore Laskaris, maar werd uiteindelijk gevangengenomen en bracht zijn laatste dagen door opgesloten in het klooster van Hyakinthos in Nicea, waar hij stierf.

De slag bij Serres vond plaats in 1196 nabij de stad Serres in het hedendaagse Griekenland tussen de legers van het Bulgaarse en het Byzantijnse rijk.Het resultaat was een Bulgaarse overwinning.In plaats van een triomfantelijke terugkeer eindigde de weg terug naar de Bulgaarse hoofdstad tragisch.Kort voordat hij Tarnovo bereikte, werd Ivan Asen I vermoord door zijn neef Ivanko, die was omgekocht door de Byzantijnen.Toch mislukten hun pogingen om de Bulgaren tegen te houden: Ivanko kon de troon niet overnemen en moest naar Byzantium vluchten.De Bulgaren rukten verder op tijdens het bewind van Kaloyan

De kruistocht van 1197 was een kruistocht die werd gelanceerd door de Hohenstaufen-keizer Hendrik VI als reactie op de afgebroken poging van zijn vader, keizer Frederik I, tijdens de Derde Kruistocht in 1189-1190.Terwijl zijn troepen al op weg waren naar het Heilige Land, stierf Hendrik VI vóór zijn vertrek in Messina op 28 september 1197. Het opkomende troonconflict tussen zijn broer Filips van Zwaben en de Welf-rivaal Otto van Brunswijk zorgde ervoor dat veel hogere kruisvaarders terugkeerden. naar Duitsland om hun belangen te beschermen bij de volgende keizerlijke verkiezingen.De edelen die bij de campagne achterbleven, veroverden de Levant-kust tussen Tyrus en Tripoli voordat ze terugkeerden naar Duitsland.De kruistocht eindigde nadat de christenen in 1198 Sidon en Beiroet op de moslims hadden veroverd.Hendrik VI besloot te profiteren van de geweldsdreiging van zijn vader tegen het Byzantijnse rijk, getroffen door de opstanden in Servië en Bulgarije en door Seltsjoekse invallen.Keizer Isaac II Angelos had nauwe banden onderhouden met de Siciliaanse usurpator-koning Tancred van Lecce, maar hij werd in april 1195 omvergeworpen door zijn broer Alexios III Angelos.Henry maakte van de gelegenheid gebruik om eerbetoon te eisen en liet een dreigbrief naar Alexios III sturen om de geplande kruistocht te financieren.Alexius onderwierp zich onmiddellijk aan de eisen van de zijrivieren en eiste hoge belastingen van zijn onderdanen om de kruisvaarders 5.000 pond goud te betalen.Henry smeedde ook allianties met koning Amalrik van Cyprus en prins Leo van Cilicië.

De Vierde Kruistocht (1202–1204) was een Latijns-christelijke gewapende expeditie, bijeengeroepen door paus Innocentius III.De verklaarde bedoeling van de expeditie was om de door moslims gecontroleerde stad Jeruzalem te heroveren, door eerst het machtigeEgyptische Ayyubid-sultanaat , de sterkste moslimstaat van die tijd, te verslaan.Een opeenvolging van economische en politieke gebeurtenissen culmineerde echter in de belegering van Zara door het kruisvaardersleger in 1202 en de plundering in 1204 van Constantinopel, de hoofdstad van het door de Griekse christenen gecontroleerde Byzantijnse rijk, in plaats van Egypte zoals oorspronkelijk gepland.Dit leidde tot de verdeling van het Byzantijnse rijk door de kruisvaarders .

De jonge Alexios werd in 1195 gevangengezet toen Alexios III Isaac II met een staatsgreep omver wierp.In 1201 werden twee Pisan-kooplieden ingezet om Alexios uit Constantinopel naar het Heilige Roomse Rijk te smokkelen, waar hij zijn toevlucht zocht bij zijn zwager Filips van Zwaben, koning van Duitsland.Volgens het hedendaagse verslag van Robert van Clari ontmoette Alexios, terwijl hij aan het hof van Zwaben was, markies Bonifatius van Montferrat, de neef van Filips, die was uitgekozen om de Vierde Kruistocht te leiden, maar die de kruistocht tijdelijk had verlaten tijdens de belegering van Zara in 1202 om Filips te bezoeken.Bonifatius en Alexios zouden hebben gesproken over het omleiden van de kruistocht naar Constantinopel, zodat Alexios weer op de troon van zijn vader kon worden hersteld.Montferrat keerde terug naar de kruistocht terwijl deze in Zara overwinterde en hij werd kort gevolgd door de gezanten van Prins Alexios die de kruisvaarders 10.000 Byzantijnse soldaten aanboden om te helpen vechten in de kruistocht, 500 ridders in het Heilige Land te houden, de dienst van de Byzantijnse marine (20 schepen) bij het vervoeren van het kruisvaardersleger naarEgypte , evenals geld om de schuld van de kruisvaarders aan de Republiek Venetië af te betalen met 200.000 zilvermarken.Bovendien beloofde hij de Grieks-orthodoxe kerk onder het gezag van de paus te brengen.

De belegering van Constantinopel in 1203 was een belegering door de kruisvaarders van de hoofdstad van het Byzantijnse rijk, ter ondersteuning van de afgezette keizer Isaac II Angelos en zijn zoon Alexios IV Angelos.Het markeerde het belangrijkste resultaat van de Vierde Kruistocht .

De burgers van Constantinopel kwamen eind januari 1204 in opstand, en in de chaos werd een verder obscure edelman genaamd Nicholas Kanabos tot keizer uitgeroepen, hoewel hij niet bereid was de kroon te accepteren.De twee medekeizers barricadeerden zich in het paleis van Blachernae en vertrouwden Mourtzouphlos de missie toe om hulp te zoeken bij de kruisvaarders, of ze brachten hem tenminste op de hoogte van hun bedoelingen.In plaats van contact op te nemen met de kruisvaarders, gebruikte Mourtzouphlos in de nacht van 28 op 29 januari 1204 zijn toegang tot het paleis om de "bijldragers" (de Varangiaanse garde) om te kopen en met hun steun de keizers te arresteren.De steun van de Varangianen lijkt van groot belang te zijn geweest bij het slagen van de staatsgreep, hoewel Mourtzouphlos ook hulp kreeg van zijn relaties en medewerkers.De jonge Alexios IV werd uiteindelijk gewurgd in de gevangenis;terwijl zijn vader Isaac, zowel verzwakt als blind, stierf rond de tijd van de staatsgreep, werd zijn dood op verschillende manieren toegeschreven aan angst, verdriet of mishandeling.Kanabos werd aanvankelijk gespaard en kreeg een ambt aangeboden onder Alexios V, maar hij weigerde zowel dit als een verdere oproep van de keizer en nam zijn toevlucht in de Hagia Sophia;hij werd met geweld verwijderd en gedood op de trappen van de kathedraal.

Alexios V Doukas was Byzantijnse keizer van februari tot april 1204, net voor de plundering van Constantinopel door de deelnemers aan de Vierde Kruistocht .Zijn familienaam was Doukas, maar hij was ook bekend onder de bijnaam Mourtzouphlos, verwijzend naar borstelige, overhangende wenkbrauwen of een nors, somber karakter.Hij bereikte de macht door een staatsgreep, waarbij hij zijn voorgangers vermoordde.Hoewel hij krachtige pogingen ondernam om Constantinopel te verdedigen tegen het kruisvaardersleger, bleken zijn militaire inspanningen niet effectief.Zijn acties wonnen de steun van de massa van de bevolking, maar hij vervreemdde de elite van de stad.Na de val, plundering en bezetting van de stad werd Alexios V verblind door een andere ex-keizer en later geëxecuteerd door het nieuwe Latijnse regime.Hij was de laatste Byzantijnse keizer die regeerde in Constantinopel tot de Byzantijnse herovering van Constantinopel in 1261.

De plundering van Constantinopel vond plaats in april 1204 en markeerde het hoogtepunt van de Vierde Kruistocht .Kruisvaarderslegers veroverden, plunderden en vernietigden delen van Constantinopel, toen de hoofdstad van het Byzantijnse rijk.Na de verovering van de stad werd het Latijnse rijk (bij de Byzantijnen bekend als de Frankokratia of de Latijnse bezetting) gesticht en werd Boudewijn van Vlaanderen in de Hagia Sophia tot keizer Boudewijn I van Constantinopel gekroond.Na de plundering van de stad werden de meeste gebieden van het Byzantijnse rijk verdeeld onder de kruisvaarders.Byzantijnse aristocraten vestigden ook een aantal kleine onafhankelijke splinterstaten, waaronder het rijk van Nicea, dat uiteindelijk in 1261 Constantinopel zou heroveren en het herstel van het rijk zou afkondigen.Het herstelde rijk slaagde er echter nooit in zijn vroegere territoriale of economische kracht terug te winnen en viel uiteindelijk in handen van het opkomende Ottomaanse rijk tijdens het beleg van Constantinopel in 1453 .De plundering van Constantinopel is een belangrijk keerpunt in de middeleeuwse geschiedenis.De beslissing van de kruisvaarders om 's werelds grootste christelijke stad aan te vallen was ongekend en onmiddellijk controversieel.Berichten over plunderingen en brutaliteit door kruisvaarders brachten de orthodoxe wereld tot schandaligheid en afschuw;de betrekkingen tussen de katholieke en orthodoxe kerken werden gedurende vele eeuwen daarna catastrofaal beschadigd en zouden pas in de moderne tijd substantieel worden hersteld.Het Byzantijnse rijk bleef veel armer, kleiner en uiteindelijk minder in staat om zichzelf te verdedigen tegen de Seltsjoekse en Ottomaanse veroveringen die volgden;de acties van de kruisvaarders versnelden dus direct de ineenstorting van het christendom in het oosten, en hielpen op de lange termijn de latere Ottomaanse veroveringen van Zuidoost-Europa te vergemakkelijken.

De Niceaans-Latijnse oorlogen waren een reeks oorlogen tussen het Latijnse Rijk en het Rijk van Nicea, te beginnen met de ontbinding van het Byzantijnse Rijk door de Vierde Kruistocht in 1204. Het Latijnse Rijk werd geholpen door andere kruisvaardersstaten die zich na de Tweede Wereldoorlog op Byzantijns grondgebied vestigden. De Vierde Kruistocht, evenals de Republiek Venetië , terwijl het Rijk van Nicea af en toe werd bijgestaan ​​door het Tweede Bulgaarse Rijk , en de hulp zocht van de rivaal van Venetië, de Republiek Genua .Bij het conflict was ook de Griekse staat Epirus betrokken, die ook de Byzantijnse erfenis claimde en zich verzette tegen de hegemonie van Nicea.De Niceaanse herovering van Constantinopel in 1261 CE en het herstel van het Byzantijnse rijk onder de Palaiologos-dynastie maakten geen einde aan het conflict, aangezien de Byzantijnen af ​​en toe pogingen ondernamen om Zuid-Griekenland (het Vorstendom Achaea en het Hertogdom Athene) en de Egeïsche eilanden tot de 15e eeuw, terwijl de Latijnse machten, geleid door het Anjou-koninkrijk Napels, probeerden het Latijnse rijk te herstellen en aanvallen op het Byzantijnse rijk lanceerden.