استقرار تسلط اعراب سنی در عراق به ناآرامی های قابل توجهی در میان جوامع آشوری، ایزدی و شیعه انجامید که با سرکوب شدید مواجه شد.در سال 1936، عراق اولین کودتای نظامی خود را به رهبری بکر صدقی تجربه کرد، که نخست وزیر موقت را با یک دستیار جایگزین کرد.این رویداد آغازگر دوره ای از بی ثباتی سیاسی بود که مشخصه آن کودتاهای متعدد بود که در سال 1941 به اوج خود رسید.جنگ جهانی دوم شاهد آشفتگی بیشتر در عراق بود.در سال 1941 رژیم نایب عبدالله توسط افسران میدان طلایی به رهبری رشیدعلی سرنگون شد.این دولت طرفدار نازی ها عمر کوتاهی نداشت و در ماه مه 1941 توسط نیروهای متفقین با کمک گروه های محلی آشوری و کرد در جنگ انگلیس و عراق شکست خورد.پس از جنگ، عراق به عنوان یک پایگاه استراتژیک برای عملیات متفقین علیه ویشی-فرانسه در سوریه خدمت کرد و از تهاجم انگلیس و شوروی به ایران حمایت کرد.عراق در سال 1945 به عضویت سازمان ملل متحد و یکی از اعضای مؤسس اتحادیه عرب درآمد. در همان سال، مصطفی بارزانی، رهبر کردها، شورشی را علیه دولت مرکزی بغداد آغاز کرد که منجر به تبعید نهایی وی به اتحاد جماهیر شوروی پس از شکست قیام شد.در سال 1948، عراق شاهد قیام الوثبه، مجموعه ای از اعتراضات خشونت آمیز در بغداد با حمایت جزئی کمونیست ها، علیه معاهده دولت با بریتانیا بود.قیام، که تا بهار ادامه داشت، با اعمال حکومت نظامی متوقف شد، زیرا عراق به جنگ ناموفق اعراب و اسرائیل پیوست.اتحادیه عرب هاشمیان در سال 1958 توسط ملک حسین اردن و عبدالله پیشنهاد شد که پاسخی به اتحادیهمصر و سوریه بود.نوری السعید، نخست وزیر عراق، گنجاندن کویت را در این اتحادیه متصور بود.با این حال، گفتگو با حاکم کویت، شیخ عبدالله سلیم، منجر به درگیری با بریتانیا شد که مخالف استقلال کویت بود.پادشاهی عراق که به طور فزاینده ای منزوی شده بود، برای فرونشاندن نارضایتی های فزاینده بر ظلم و ستم سیاسی شدید در زمان نوری السعید متکی بود.