سلسله هان (206 قبل از میلاد - 220 پس از میلاد) دومین سلسله امپراتوری چین بود.پس از سلسله کین (221–206 قبل از میلاد) که با فتح کشورهای متخاصم چین را متحد کرده بود.توسط لیو بانگ (که پس از مرگ به عنوان امپراتور گائوزو از هان شناخته می شود) تاسیس شد.این سلسله به دو دوره تقسیم می‌شود: هان غربی (206 پ.این نام‌ها به ترتیب از مکان‌های شهرهای پایتخت چانگان و لویانگ گرفته شده‌اند.سومین و آخرین پایتخت این سلسله شوچانگ بود، جایی که دربار در سال 196 پس از میلاد در یک دوره آشفتگی سیاسی و جنگ داخلی نقل مکان کرد.سلسله هان در عصر تحکیم فرهنگی چین، آزمایشات سیاسی، رونق و بلوغ اقتصادی نسبی و پیشرفت های بزرگ تکنولوژیک حکومت می کرد.گسترش سرزمینی و اکتشاف بی‌سابقه‌ای وجود داشت که با مبارزات با مردم غیر چینی، به‌ویژه شیونگنو چادرنشین استپ اوراسیا آغاز شد.امپراتوران هان در ابتدا مجبور شدند رقیب شیونگنو چانیوس را به عنوان همتایان خود بپذیرند، اما در حقیقت، هان شریک پایین‌تری در یک اتحاد خراج‌گزاری و ازدواج سلطنتی به نام حقین بود.این توافق زمانی شکسته شد که امپراتور وو از هان (ح. 141–87 پ.قلمرو هان به کریدور هکسی استان گانسو مدرن، حوضه تاریم سین کیانگ مدرن، یوننان و هاینان مدرن، ویتنام شمالی شمالی،کره شمالی مدرن، و جنوب مغولستان بیرونی گسترش یافت.دربار هان روابط تجاری و خراجی با فرمانروایانی تا دوردست اشکانیان در غرب برقرار کرد که پادشاهان هان نمایندگانی را به دربار آنها در تیسفون در بین النهرین فرستادند.بودیسم برای اولین بار در زمان هان وارد چین شد و توسط مبلغان مذهبی پارت و امپراتوری کوشانی شمال هند و آسیای مرکزی گسترش یافت.