معاهده سن استفانو در 3 مارس 1878 امضا شد و یک شاهزاده بلغاری خودمختار را در قلمروهای امپراتوری دوم بلغارستان ، از جمله مناطق موزیا، تراکیا و مقدونیه ایجاد کرد، اگرچه این ایالت قانوناً فقط خودمختار بود اما عملاً مستقل عمل می کرد. .با این حال، در تلاش برای حفظ توازن قوا در اروپا و ترس از ایجاد یک دولت مشتری بزرگ روسیه در بالکان، دیگر قدرت های بزرگ تمایلی به موافقت با این معاهده نداشتند.^[36]در نتیجه، معاهده برلین (1878)، تحت نظارت اتو فون بیسمارک آلمانی و بنیامین دیزرائیلی از بریتانیا ، معاهده قبلی را تجدید نظر کرد و دولت پیشنهادی بلغارستان را کاهش داد.قلمرو جدید بلغارستان بین دانوب و رشته کوه استارا پلانینا محدود می شد و مقر آن در پایتخت قدیمی بلغارستان ولیکو تورنوو و شامل صوفیه بود.این تجدید نظر جمعیت زیادی از بلغارهای قومی را خارج از کشور جدید گذاشت و رویکرد نظامی بلغارستان به امور خارجی و مشارکت آن در چهار جنگ در نیمه اول قرن بیستم را مشخص کرد.^[36]بلغارستان از حاکمیت ترکیه به عنوان یک کشور کشاورزی فقیر و توسعه نیافته با صنعت کم یا منابع طبیعی بهره برداری شده بیرون آمد.بیشتر زمین در اختیار کشاورزان کوچک بود و دهقانان 80 درصد از جمعیت 3.8 میلیون نفری را در سال 1900 تشکیل می دادند. کشاورزی گرایی فلسفه سیاسی غالب در روستاها بود، زیرا دهقانان جنبشی مستقل از هر حزب موجود را سازماندهی کردند.در سال 1899 اتحادیه کشاورزی بلغارستان تشکیل شد و روشنفکران روستایی مانند معلمان را با دهقانان جاه طلب گرد هم آورد.این شیوه های کشاورزی مدرن و همچنین آموزش ابتدایی را ترویج می کرد.^[37]دولت نوسازی را با تأکید ویژه بر ایجاد شبکه ای از مدارس ابتدایی و متوسطه ترویج کرد.تا سال 1910، 4800 مدرسه ابتدایی، 330 لیسه، 27 موسسه آموزشی پس از متوسطه و 113 مدرسه حرفه ای وجود داشت.از سال 1878 تا 1933، فرانسه کتابخانه‌ها، مؤسسات تحقیقاتی و مدارس کاتولیک بسیاری را در سراسر بلغارستان تأمین مالی کرد.در سال 1888 یک دانشگاه تأسیس شد.این دانشگاه در سال 1904 به دانشگاه صوفیه تغییر نام داد، جایی که سه دانشکده تاریخ و زبان شناسی، فیزیک و ریاضیات و حقوق، کارمندان دولتی را برای ادارات دولتی ملی و محلی ایجاد کردند.مرکز تأثیرات فکری، فلسفی و کلامی آلمان و روسیه شد.^[38]دهه اول قرن شاهد رونق پایدار، با رشد شهری ثابت بود.پایتخت صوفیه 600 درصد رشد کرد - از 20000 نفر جمعیت در سال 1878 به 120000 نفر در سال 1912، عمدتاً از دهقانانی که از روستاها برای تبدیل شدن به کارگر، تاجر و جویای دفتر آمده بودند.مقدونی‌ها از بلغارستان به عنوان پایگاهی در سال 1894 استفاده کردند تا برای استقلال از امپراتوری عثمانی مبارزه کنند.آنها در سال 1903 یک قیام با برنامه ریزی ضعیف به راه انداختند که به طرز وحشیانه ای سرکوب شد و منجر به سرازیر شدن ده ها هزار پناهجوی اضافی به بلغارستان شد.^[39]