بلغارستان زنده شده قلمروی بین دریای سیاه، دانوب و استارا پلانینا، شامل بخشی از مقدونیه شرقی، بلگراد و دره موراوا را اشغال کرد.این کشور همچنین بر والاچیا کنترل داشت ^[29] تزار کالویان (1197-1207) با پاپ وارد اتحادیه شد و از این طریق لقب "رکس" (پادشاه) خود را به رسمیت شناخت، اگرچه او مایل بود به عنوان "امپراتور" یا "تزار" شناخته شود. از بلغارها و ولاه ها.او جنگ هایی را علیه امپراتوری بیزانس و (پس از 1204) با شوالیه های جنگ صلیبی چهارم به راه انداخت و بخش های زیادی از تراکیا، رودوپ، بوهمیا و مولداوی و همچنین کل مقدونیه را فتح کرد.در نبرد آدریانوپل در سال 1205، کالویان نیروهای امپراتوری لاتین را شکست داد و به این ترتیب قدرت آن را از همان سال اول تأسیس محدود کرد.قدرت مجارها و تا حدودی صرب ها مانع از گسترش قابل توجه به سمت غرب و شمال غرب شد.در زمان ایوان آسن دوم (1218-1241)، بلغارستان بار دیگر به یک قدرت منطقه ای تبدیل شد و بلگراد و آلبانی را اشغال کرد.در کتیبه ای از تورنوو در سال 1230 او خود را "در مسیح، تزار وفادار و خودکامه بلغارها، پسر آسن پیر" نامید.پاتریارسالی ارتدکس بلغارستان در سال 1235 با تایید تمام پاتریارسالاری های شرقی بازسازی شد و بدین ترتیب به اتحاد با پاپ پایان داد.ایوان آسن دوم به عنوان یک فرمانروای خردمند و انسان دوست شهرت داشت و روابط خود را با غرب کاتولیک به ویژه ونیز و جنوا باز کرد تا از نفوذ بیزانس بر کشورش بکاهد.تارنوو بر خلاف قسطنطنیه در حال انحطاط، به یک مرکز بزرگ اقتصادی و مذهبی تبدیل شد - یک "روم سوم".^[30] همانطور که سیمئون کبیر در طول اولین امپراتوری، ایوان آسن دوم قلمرو خود را به سواحل سه دریا (دریای آدریاتیک، اژه و سیاه) گسترش داد، مده را ضمیمه کرد - آخرین قلعه قبل از دیوارهای قسطنطنیه، شهر را در سال 1235 محاصره ناموفق کرد. و تخریب شده از سال 1018 اسقف نشین بلغارستان را بازسازی کرد.قدرت نظامی و اقتصادی این کشور پس از پایان سلسله آسن در سال 1257، با درگیری‌های داخلی، حملات مداوم بیزانس و مجارستان و تسلط مغول ، کاهش یافت.^[31] تزار تئودور سوتوسلاو (حکومت 1300-1322) اعتبار بلغارستان را از سال 1300 به بعد بازگرداند، اما فقط به طور موقت.بی ثباتی سیاسی همچنان رو به رشد بود و بلغارستان به تدریج شروع به از دست دادن قلمرو خود کرد.