اورلاندو فیگس به آسیب های طولانی مدتی که امپراتوری روسیه متحمل شد اشاره می کند: «غیر نظامی شدن دریای سیاه ضربه بزرگی به روسیه بود که دیگر قادر به محافظت از مرزهای آسیب پذیر ساحلی جنوبی خود در برابر انگلیس یا هر ناوگان دیگری نبود. انهدام ناوگان دریای سیاه روسیه، سواستوپل و سایر اسکله های دریایی یک تحقیر بود، هیچ خلع سلاح اجباری قبلاً بر یک قدرت بزرگ تحمیل نشده بود... متفقین واقعاً فکر نمی کردند که با یک قدرت اروپایی در روسیه سروکار دارند. آنها روسیه را یک کشور نیمه آسیایی می دانستند... در خود روسیه، شکست کریمه خدمات مسلحانه را بی اعتبار کرد و نیاز به مدرن سازی دفاعی کشور را، نه فقط به معنای کاملاً نظامی، بلکه از طریق ساخت راه آهن، صنعتی شدن، برجسته کرد. تصویری که بسیاری از روس‌ها از کشور خود – بزرگترین، ثروتمندترین و قدرتمندترین کشور جهان – ساخته بودند، ناگهان از بین رفت عقب ماندگی روسیه آشکار شد... فاجعه کریمه کاستی های هر نهادی در روسیه - نه فقط فساد و بی کفایتی فرماندهی نظامی، عقب ماندگی تکنولوژیک ارتش و نیروی دریایی، یا جاده های نامناسب و کمبود راه آهن که مشکلات مزمن عرضه را به وجود آورده است، بلکه وضعیت نامناسب و بی سوادی. از رعیت‌هایی که نیروهای مسلح را تشکیل می‌دادند، ناتوانی اقتصاد رعیتی در حفظ وضعیت جنگی علیه قدرت‌های صنعتی، و شکست‌های خودکامگی».پس از شکست در جنگ کریمه، روسیه می ترسید که آلاسکای روسیه در هر جنگ آینده با بریتانیا به راحتی تصرف شود.بنابراین، الکساندر دوم تصمیم گرفت این قلمرو را به ایالات متحده بفروشد.کاندان بادم مورخ ترک می نویسد: "پیروزی در این جنگ هیچ سود مادی قابل توجهی به همراه نداشت، حتی غرامت جنگی را نیز به همراه نداشت. از سوی دیگر، خزانه داری عثمانی به دلیل هزینه های جنگ تقریباً ورشکسته شد".بادم می افزاید که عثمانی ها هیچ دستاورد ارضی قابل توجهی به دست نیاوردند، حق داشتن نیروی دریایی در دریای سیاه را از دست دادند و نتوانستند موقعیتی به عنوان یک قدرت بزرگ کسب کنند.علاوه بر این، جنگ انگیزه ای برای اتحاد شاهزادگان دانوبی و در نهایت استقلال آنها ایجاد کرد.جنگ کریمه نشان‌دهنده برتری مجدد فرانسه به موقعیت قدرت برتر در قاره، ادامه زوال امپراتوری عثمانی و دوره بحران برای روسیه امپراتوری بود.همانطور که فولر خاطرنشان می کند، "روسیه در شبه جزیره کریمه مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود و ارتش می ترسید که اگر گام هایی برای غلبه بر ضعف نظامی آن برداشته نشود، به ناچار دوباره شکست خواهد خورد."پس از آن امپراتوری روسیه برای جبران شکست خود در جنگ کریمه، توسعه شدیدتری را در آسیای مرکزی آغاز کرد، تا حدی برای بازگرداندن غرور ملی و تا حدی برای پرت کردن تمرکز بریتانیا در صحنه جهانی، و تشدید بازی بزرگ.این جنگ همچنین پایان مرحله اول کنسرت اروپا را نشان داد، سیستم موازنه قدرتی که از زمان کنگره وین در سال 1815 بر اروپا مسلط بود و شامل فرانسه ، روسیه، پروس، اتریش و بریتانیا بود.از سال 1854 تا 1871، مفهوم کنسرت اروپا تضعیف شد و منجر به بحران هایی شد که اتحاد آلمان وایتالیا ، قبل از ظهور مجدد کنفرانس های قدرت های بزرگ بود.