Фатҳи мусулмонони Левант

Сурия ҳафт аср пеш аз истилои мусулмонони араб дар зери ҳукмронии Рум буд ва дар тӯли асрҳои 3, 6 ва 7 борҳо аз ҷониби форсҳои Сосонӣ забт карда шуд;инчу-нин ба хучуми иттифокчиёни араби Сосониён — Лахмиён дучор шуда буд.Дар давраи Рум, ки пас аз суқути Ерусалим дар соли 70 сар карда, тамоми минтақа ( Яҳудо , Самария ва Ҷалил) Паластин номида шуд.Дар давоми ҷангҳои охирини Рум ва Форс, ки аз соли 603 оғоз шуда буд, форсҳо таҳти фармондеҳии Хусрави II дар тӯли беш аз даҳ сол ба забти Сурия, Фаластин ваМиср муяссар шуданд, ки баъд аз пирӯзиҳои Ҳироклиус маҷбур шуданд, ки сулҳи соли 628-ро ба имзо расонанд. дар арафаи истилои мусалмонон румиён (ё византиниён, ки муаррихони муосири ғарбӣ ба таври шартӣ ба румҳои ин давра ишора мекунанд) ҳанӯз дар ҳоли барқарории қудрати худ дар ин қаламравҳо буданд, ки дар баъзе минтақаҳо тақрибан бист сол аз дасти онҳо аз даст рафта буд.Императори Византия (Рум) Ҳераклий пас аз дубора забт кардани Сурия аз дасти Сосониён, аз Ғазза то охири ҷануби Баҳри Мурда хатти нави дифоъ сохт.Ин хатҳо танҳо барои муҳофизати иртиботот аз роҳзанҳо тарҳрезӣ шуда буданд ва қисми асосии мудофиаи Византия дар шимоли Сурия дар муқобили душманони анъанавӣ, форсҳои Сосонӣ мутамарказ шуда буданд.Камбудии ин хатти дифоъ дар он буд, ки он ба мусулмонон, ки аз биёбон дар ҷануб пеш мерафтанд, имкон медод, то ба шимол то Ғазза бирасанд, то бо сарбозони доимии Византия мулоқот кунанд.

Пас аз маъракаҳои бомуваффақият бар зидди Сосониён ва забт кардани Ироқ , Холид такягоҳи худро дар Ироқ таъсис дод.Дар ҳоле, ки бо нерӯҳои Сосонӣ машғул буд, ӯ инчунин бо Ғассониён, муштариёни араби Византия , рӯ ба рӯ шуд.Дере нагузашта Мадина аз тамоми нимҷазираи Араб контингентҳои қабилаиро ба худ ҷалб кард.Анъанаи аз контингенти қабилавӣ зиёд кардани артиш то соли 636, вақте ки халифа Умар артишро ҳамчун шӯъбаи давлатӣ ташкил кард, истифода мешуд.Абубакр (р) лашкарро ба чор сипоҳ ташкил дод, ки ҳар як фармондеҳ ва ҳадафи худро дошт.Амр ибни Аъс: Фаластини объективӣ.Бо масири Элот ҳаракат кунед ва сипас дар водии Араба ҳаракат кунед.Язид ибни Абусуфён: Объектив Димишк.Дар масири Табук ҳаракат кунед.Шурахбил ибни Хасана: Объективи Урдун.Пас аз Язид дар масири Табук ҳаракат кунед.Абу Убайда ибни ал-Ҷарроҳ: Объективӣ Эмеса.Пас аз Шурахбил бо масири Табук ҳаракат кунед.Абӯбакр аз мавқеъи дақиқи лашкари Византия надониста, фармон дод, ки ҳамаи корпусҳо бо ҳамдигар робита дошта бошанд, то онҳо тавонанд кумак расонанд, агар Византия лашкари худро дар ҳама гуна сектори амалиётӣ ҷамъ карда тавонанд.Дар сурате, ки корпус бояд барои як ҷанги бузург тамаркуз кунад, Абу Убайда Сарфармондеҳи кулли артиш таъин шуд.

Император Ҳераклий аз муштариёни араби худ дар бораи ҳаракатҳои лашкари мусулмонон маълумот гирифта, ба нақша гирифтани чораҳои муқобила оғоз кард.Бо фармони Ҳираклий, нерӯҳои Византия аз гарнизонҳои гуногуни шимол барои ҷамъ омадан дар Айҷнадин ҳаракат карданд.Абуубайда халифаро дар бораи омодагиҳои византиявӣ дар ҳафтаи сеюми моҳи майи соли 634 хабардор кард.Азбаски Абуубайда ба ҳайси фармондеҳи нерӯҳои низомӣ дар ин гуна амалиёти бузург, бахусус зидди артиши пурқудрати Рум таҷриба надошт, Абубакр тасмим гирифт, ки Холид ибни Валидро ба фармонфармой фиристад.Холид дар авоили моҳи июн аз Ал-Ҳираи Ироқ дарҳол ба Сурия рафт ва бо худ нисфи артиши худро, ки тақрибан 8000 нафар буд, гирифт.Холид роҳи кӯтоҳтаре ба Сурияро интихоб кард, ки роҳи ғайримуқаррарӣ аз биёбони Сурия мегузарад.Қайд шудааст, ки сарбозони ӯ ду рӯз бидуни як қатра об, пеш аз расидан ба манбаи обе, ки қаблан муайяншуда дар як воҳа мерасанд.Ҳамин тариқ, Холид ба Сурияи Шимолӣ ворид шуд ва Византияро дар паҳлӯи росташон дастгир кард.Ба гуфтаи муаррихони муосир, ин манёври стратегии моҳирона ҳифозати Византия дар Сурияро аз байн бурд.

Ҷанги ал-Қаритайн як ҷанги хурде байни иттифоқчиёни араби Ғасониён дар Империяи Византия ва артиши Хилофати Рошидун буд.Он пас аз забт шудани Холид ибни Валид дар Сурия Тадмурро ишғол кард.Лашкари у ба суи Ќаритайн, ки сокинонаш ба мусулмонон муќовимат мекарданд, њаракат карданд.Онхо чанг карданд, маглуб шуданд ва горат карда шуданд.

Абу Убайда ибни ал-Ҷарроҳ, фармондеҳи олии артиши мусулмон дар Сурия, ба Шурҳобил ибни Ҳасана фармон дода буд, ки ба Босра ҳамла кунад.Охирин бо лашкари хурди 4000-нафарии худ Босраро муҳосира кард. Гарнизони арабҳои румӣ ва ғасонӣ, фаҳмиданд, ки ин эҳтимол посбони пешқадами лашкари бештари мусулмонони оянда хоҳад буд, аз шаҳри мустаҳкам баромада, ба Шӯробил ҳамла карда, ӯро аз ҳама иҳота кард. тарафҳо;вале Холид бо аскарони худ ба майдон расида, Шуробилро начот дод.Пас аз он нерӯҳои муттаҳидаи Холид, Шурҳобил ва Абуубайда муҳосираи Босраро дубора оғоз карданд, ки дар миёнаҳои моҳи июли соли 634 милодӣ чанд вақт таслим шуда, сулолаи Ғасониёнро ба таври муассир хотима дод.Дар ин љо Холид тибќи дастури халифа фармондењии лашкарњои мусулмон дар Сурияро аз Абуубайда гирифт.

Ҷанги Аҷнадайн дар моҳҳои июл ё августи соли 634, дар маҳалле, ки дар наздикии Байт Гуврин дар Исроили ҳозира буд, ҷараён гирифт;ин аввалин задухӯрди шадид байни Империяи Византия (Румӣ) ва артиши Хилофати Рашидони Араб буд.Натичаи ин чанг галабаи катъии мусулмонон буд.Ҷузъиёти ин ҷанг бештар тавассути сарчашмаҳои мусулмонӣ, аз қабили муаррихи асри IX ал-Воқидӣ маълум аст.

Ҷанги Якусо ҷанге буд, ки байни лашкарҳои Византия ва Рашидиён меҷангиданд.Армияи Византия барои ба таъхир андохтани пешравии лашкари араб ба суи Димишк фиристода шуд.

Пас аз пирӯзӣ дар ҷанги Аҷнадайн артиши мусулмонон ба шимол ҳаракат карда, Димишқро муҳосира карданд.Холид барои аз дигар минтака чудо кардани шахр дар чануб дар рохи Фаластин ва дар шимол дар рохи Димишк—Эмеса ва чанд отряди хурдтари дигарро дар роххои суи Димишк чой дод.Қувваҳои ёрирасони Ҳераклиус дар ҷанги Санита-ал-Уқоб, ки 30 километр (20 мил) аз Димишқ ҷойгир буд, боздошт ва торумор карда шуданд.Нерӯҳои Холид ба се салли римӣ, ки мехостанд муҳосираро шикастанд, тоб оварданд.Шаҳр пас аз он гирифта шуд, ки як усқуфи монофизит ба Холид ибни Валид, фармондеҳи сарфармондеҳи мусалмонон хабар дод, ки бо ҳамла ба мавқеъе, ки шабона танҳо бо андаке ҳимоят мешавад, деворҳои шаҳрро рахна кардан мумкин аст.Дар ҳоле, ки Холид бо ҳамла аз дарвозаи шарқӣ ба шаҳр ворид шуд, Томас, фармондеҳи гарнизони Византия, дар бораи таслими сулҳомез дар дарвозаи Ҷабия бо Абу Убайда, фармондеҳи дуввуми Холид гуфтушунид кард.Пас аз таслим шудани шаҳр фармондеҳон шартҳои созишномаи сулҳро баҳс карданд.Димишқ аввалин шаҳри бузурги империяи Шарқии Рум буд, ки дар забти мусулмонони Сурия афтод.

22 август халифаи аввали рошидин Абубакр даргузашт ва Умарро вориси худ таъин кард.Аввалин иқдоми Умар ин буд, ки Холидро аз фармондеҳӣ озод кунад ва Абуубайда ибни Ҷарроҳро ба унвони сарфармондеҳи нави артиши исломӣ таъйин кунад.Холид вафодории худро ба халифаи нав дод ва ба сифати фармондеҳи оддӣ дар назди Абуубайда идома дод.Гуфта мешавад: «Агар Абубакр мурда бошад ва Умар халифа бошад, мо гӯш мекунем ва итоат мекунем».Абу Убайда оҳистатар ва устувортар ҳаракат мекард, ки ин ба амалиёти низомӣ дар Сурия ҳамзамон таъсир расонд.Абуубайда, ки мухлиси Холид буд, ӯро фармондеҳи аскарони савора таъин кард ва дар тамоми маърака ба маслиҳати ӯ такя кард.

Ҷанги Санита-ал-Уқоб дар соли 634 байни нерӯҳои хилофати Рошидун бо сарварии Холид ибни Валид бар зидди нерӯҳои Византия, ки императори Византия Гераклий барои озод кардани гарнизони муҳосираи Димишқ фиристода буд, меҷангад.Пеш аз ҷанг, нерӯҳои хилофат ният доштанд, ки шаҳри Димишқро аз боқимондаи минтақа ҷудо кунанд;Холид дар чануб дар рохи Фаластин ва дар шимол дар рохи Димишк—Эмеса ва якчанд отрядхои хурдтари дигарро дар роххои суи Димишк чой дод.Ин отрядхо мебоист ба сифати разведкачиён ва куввахои таъ-хиркунанда ба мукобили куввахои Византия амал мекарданд.Қувваҳои Ҳираклӣ боздошт шуданд ва гарчанде ки онҳо дар аввал бартарӣ ба даст оварда буданд, дар ағбаи ал-Уқоб (Уқоб) торумор карда шуданд, вақте ки Холид шахсан бо нерӯҳои иловагӣ омад.

Ҷанги Фаҳл як ҷанги бузург дар забти мусулмонони Сурияи Византия буд, ки аз ҷониби аскарони араби хилофати исломии навбунёд ва нерӯҳои Византия дар наздикии Пелла (Фаҳл) ва Скифополиси наздики (Бейсан), ҳарду дар водии Урдун, моҳи декабр меҷангиданд. 634 ё январи 635. Сарбозони Византия, ки аз шикасти мусулмонон дар ҷанги Аҷнадайн ё Ярмук берун шуда буданд, дар Пелла ё Скифополис ҷамъ шуда буданд ва мусулмонон онҳоро дар он ҷо таъқиб карданд.Савораи мусулмон дар гузаштан аз заминҳои лойолуди атрофи Бейсан ба мушкил рӯбарӯ шуд, зеро византияҳо захбурҳои обёриро буриданд, то ин минтақаро обхезӣ кунанд ва пешравии мусулмононро пешгирӣ кунанд.Мусулмонон дар ниҳоят бар Византия мағлуб шуданд, ки онҳо талафоти азим дидаанд.Пас аз он Пелла забт карда шуд, дар ҳоле ки Бейсан ва Тиберияи наздики он пас аз муҳосираи кӯтоҳ аз ҷониби дастаҳои аскарони мусулмон таслим шуданд.

Пас аз он ки нерӯҳои Византия дар ҷанги Фаҳл аз ҷониби Холид нобуд карда шуданд, артиши Рашиддун қувваҳои худро тақсим кард, то забтро бо роҳҳои алоҳида идома диҳад.Амр ибни Ос ва Шурҳобил ибни Ҳасана барои забт кардани Фаластин ба ҷануб ҳаракат карданд, дар ҳоле ки Абуубайда ва Холид барои забт кардани Сурияи Шимолӣ ба шимол ҳаракат карданд.Дар ҳоле ки Абуубайда ва Холид дар Фаҳл ишғол шуда буданд ва танҳо Язид ибни Аби Суфён дар Димишқ боқӣ монданд.Ҳераклиус фурсати озод кардани Димишқро ҳис кард ва дарҳол лашкарро таҳти фармони генерал Теодори Патрисия фиристод, то Димишқро дубора забт кунад.Теодор дар ин миссия қувваҳои бузурги савораро овард.Дар ҳамин ҳол, артиши хилофат тавонист ҳаракатҳои Теодорро омӯзад, зеро Абу Убайда ва Холид аллакай Византияро дар Фаҳл мағлуб карданд ва онҳо фавран роҳи гардишро пеш гирифта, Теодорро боздоштанд.Ҷанг воқеан аз ду ҷанги гуногун дар минтақаҳои алоҳида иборат буд.Аммо азбаски дар ҷанги дуввум Холид ибни Валид дарҳол пас аз анҷоми набарди аввал дар муддати кӯтоҳ ширкат кард, муаррихони аввали мусалмон ин низоъҳоро як низоъ медонанд.Дар ин набард лашкари Рошидиён ба пирӯзии қатъӣ ноил гардид ва дар ҳарду ҷанг тамоми фармондеҳони Византия кушта шуданд.

Ҷанги Марҷ-ал-Саффор, ки моҳи январи соли 635-и мелодӣ рух дод, дар замони истилоҳои мусалмонон пас аз маргиҳазрати Муҳаммад (с) як ҷанги калидӣ буд.Ин ҷанг дар наздикии Димишқ, ки дар он вақт як макони муҳими стратегӣ буд, рух дод.Димишқ зери назорати Томас, домоди императори Византия Ҳераклий буд.Дар посух ба қувваҳои пешқадами мусулмонон таҳти роҳбарии Холид ибни Валид, Томас аз император Ҳераклиус, ки дар Эмеса буд, кӯмак хост.Томас барои ба таъхир андохтан ё боздоштани ҳаракати Холид ба сӯи Димишқ лашкар фиристод.Яке аз ин лашкарҳо дар ҷанги Яқусо дар миёнаҳои моҳи августи соли 634 шикаст хӯрд. Ҷанги Марҷал-Саффор, ки бахше аз ин талошҳои дифоъӣ буд, 23 январи соли 635 ба вуқӯъ пайваст. Яке аз ин лашкарҳо дар ин ҷанг Умми Ҳаким буд. бинт ал-Ҳорис ибни Ҳишом, қаҳрамони мусалмон, ки гуфта мешавад, ҳафт сарбози Византияро куштааст.Ин ҷанг дар забтҳои аввали исломӣ аҳамияти калон дошт, ки қаламрави мусулмононро аз нимҷазираи Араб ба таври босуръат васеъ карда ва динамикаи қудрати минтақавиро тағир дод.

Ҷанги Ярмук як ҷанги бузурге байни артиши Империяи Византия ва нерӯҳои мусалмонии Хилофати Рошидун буд.Ҷанг аз як силсила ҷангҳо иборат буд, ки дар моҳи августи соли 636, дар наздикии дарёи Ярмук, қад-қади сарҳади ҳозираи Сурия – Урдун ва Сурия – Исроил , дар ҷанубу шарқи баҳри Ҷалил шаш рӯз давом кард.Натиҷаи ин ҷанг пирӯзии комили мусулмонон буд, ки ҳукмронии Византия дар Сурияро барҳам дод.Ҷанги Ярмук яке аз ҳалкунандатарин набардҳо дар таърихи ҳарбӣ маҳсуб мешавад ва он мавҷи бузурги фатҳҳои аввали мусулмононро пас аз марги пайғамбари исломӣМуҳаммад нишон дод ва аз пешрафти босуръати ислом ба Леванти насронии он замон мужда расонд. .Барои санҷидани пешравии арабҳо ва барқарор кардани қаламрави гумшуда, император Гераклиус моҳи майи соли 636 ба Левант экспедитсияи азим фиристод. Вақте ки артиши Византия наздик шуд, арабҳо ба таври тактикӣ аз Сурия берун шуданд ва тамоми қувваҳои худро дар даштҳои Ярмук дар наздикии Арабистон ҷамъ карданд. Нимҷазира, ки дар он ҷо онҳо мустаҳкам карда шуданд ва артиши аз ҷиҳати шумораӣ бартарии Византияро мағлуб карданд.Ин ҷанг бузургтарин пирӯзии низомии Холид ибни Валид ҳисобида мешавад ва обрӯи ӯро ҳамчун яке аз бузургтарин тактикҳо ва фармондеҳони савора дар таърих мустаҳкам кард.

Бо шикаст додани артиши Византия , мусулмонон сарзаминеро, ки пеш аз Ярмук забт карда буданд, ба зудӣ дубора забт карданд.Абуубайда бо фармондеҳони худ, аз ҷумла Холид, маҷлис кард ва тасмим гирифт, ки Байтулмуқаддасро фатҳ кунад.Муҳосираи Байтулмуқаддас чор-шаш моҳ давом кард ва баъд аз он шаҳр розӣ шуд, ки таслим шавад, аммо танҳо ба Умар шахсан.Тибқи ривоят, дар соли 637 ё 638 халифа Умар шахсан ба Ерусалим сафар карда, то таслими шаҳрро қабул кунад.Патриарх ҳамин тавр ба ӯ таслим шуд.

Бо Эмиса аллакай дар даст, Абу Убайда ва Холид ба сӯи Халсис ҳаракат карданд, ки аз ҷиҳати стратегӣ муҳимтарин қалъаи Византия буд.Византияҳо тавассути Халсис метавонистанд Анадолу, ватани Арманистон Ҳераклий ва пойтахти минтақа, Антиохияро муҳофизат кунанд.Абуубайда Холидро бо посбони сайёҳи худ ба сӯи Халқис фиристод.Қалъаи амалан дастнорасро аскарони юнонӣ таҳти роҳбарии Менас муҳофизат мекарданд, ки тибқи гузоришҳо дар нуфузи худ пас аз император дуюмин буд.Менас, ки аз тактикаи анъанавии Византия дур шуда, тасмим гирифт, ки бо Холид рӯ ба рӯ шавад ва унсурҳои пешбари артиши мусулмононро пеш аз он ки ҳайати асосӣ ба онҳо дар Ҳазир дар 5 километрии шарқи Халкис ҳамроҳ шавад, нест кунад.Вақте ки Менас кушта шуд, ҷанг ҳанӯз дар марҳилаи аввали худ буд.Вақте ки хабари марги ӯ дар байни одамонаш паҳн шуд, сарбозони Византия бо хашм ваҳшӣ шуданд ва ваҳшиёна ҳамла карданд, то интиқоми марги пешвои худро гиранд.Холид як полки савораро гирифта, аз тарафи яке аз болҳо манёвр карда, ба лашкари Византия аз ақиб ҳамла кард.Дере нагузашта тамоми лашкари Рум ихота карда, маглуб гардид.Гуфта мешавад, ки Менас ва гарнизони ӯ ҳеҷ гоҳ ин қадар шикасти сахт нагирифта буданд.Гуфта мешавад, ки ҷанги Ҳозир дар натиҷа Умарро маҷбур кардааст, ки нобиғаи низомии Холидро ситоиш кунад ва гуфт: "Холид воқеан фармондеҳ аст. Худо бар Абубакр раҳм кунад. Ӯ аз ман беҳтар қозии мардум буд.

Абу Убайда ба зудӣ ба Холид дар Халсис ҳамроҳ шуд, ки чанде дар моҳи июн таслим шуд.Бо ин ғалабаи стратегӣ қаламрави шимолии Халсис ба рӯи мусулмонон кушода шуд.Холид ва Абуубайда ба самти шимол роҳпаймоии худро идома дода, Ҳалабро, ки пас аз муқовимати шадиди нерӯҳои ноумеди Византия дар моҳи октябр тасарруф шуда буд, муҳосира карданд.

Холид ва Абуубайда пеш аз он ки ба суи Антиёхия сафар кунанд, карор доданд, ки шахрро аз Анадолу чудо кунанд.Онхо мувофикан ба шимол барои нест кардани хамаи куввахои имконпазири Византия отрядхо фиристода, шахри гарнизони Азазро, ки 50 километр дуртар аз Халаб вокеъ аст, ишгол карданд;аз он ҷо мусулмонон аз тарафи шарқ ба Антиохия ҳамла карданд, ки дар натиҷа ҷанги пули оҳан ба амал омад.Артиши Византия , ки аз наҷотёфтагони Ярмук ва дигар маъракаҳои Сурия иборат буд, шикаст хӯрда, ба Антиёхия ақибнишинӣ кард ва мусулмонон шаҳрро муҳосира карданд.Антиохия ба кумаки император умеди кам дошта, 30 октябр ба шарте таслим шуд, ки ба тамоми аскарони Византия гузари бехатар ба Константинопол дода шавад.

Пас аз шикасти харобиовар дар ҷанги Ярмук, боқимондаи империяи Византия осебпазир монданд.Бо кам будани захираҳои низомӣ, он дигар имкони кӯшиши бозгашти низомӣ дар Сурияро надошт.Барои ба даст овардани вақт барои омода кардани мудофиаи боқимондаи империяи худ, Ҳераклиус ба мусулмонони дар Сурия ишғолшуда ниёз дошт.Ҳамин тариқ, Ҳиракл аз қабилаҳои араби насронӣ, ки аз Ҷазира буданд, ки махсусан аз ду шаҳри соҳили дарёи Фурот, Сирсиюм ва Ҳит омада буданд, кӯмак хост.Қабилаҳо лашкари зиёд ҷамъ карда, ба муқобили Эмеса, ки дар он вақт Абуубайда ҳамчун қароргоҳи низомӣ бунёд карда буд, ҳаракат карданд.Вакте ки арабхои насронй хабари омадани куввахои нав бо сардории худи халифа ва хамрохи хамлахои иёдихо ба ватанашон ба Чазираро гирифтанд, онхо дархол аз мухосира даст кашиданд ва шитобон аз он чо акибнишинй карданд.То он даме, ки эътилофи араби насронӣ хориҷ шуд, Холид ва посбони сайёри ӯ аз ҷониби 4000 сарбози таҳти фармони Қаъқа аз Ироқ тақвият дода шуданд ва ҳоло аз ҷониби Абуубайда иҷозат дода шудааст, ки аз қалъа берун омада, душманро таъқиб кунад.Холид ба кушунхои коалициям христианхои араб талафоти калон дод, ки ин на танхо тамоми мухосираро рахна кард, балки ба онхо боз ба Чазира баргаштан хам халал расонд.Муваффақияти мудофиа, ки на танҳо кӯшиши муҳосираи иттифоқчиёни Византияро дафъ кард, балки ба Иёд имкон дод, ки қариб тамоми минтақаи Ҷазираро забт кунад, хилофатро водор кард, ки ҳуҷуми васеъмиқёсро ба шимол то расидан ба Арманистон оғоз кунад.

Саъд ибни Абўваќќос, фармондењи лашкари мусулмонони Ироќ , бо фармони Умар (р) лашкареро зери фармони Иёд ибни Ѓонм фиристод, то минтаќаи байни Даљла ва Фурот то Урфаро забт кунад.Дар солҳои 639–640, Раққа ба дасти мусалмонон афтод ва баъдан қисми зиёди Ҷазира, охирин пойгоҳи Империяи Шарқии Рум дар минтақа, ки ба таври осоишта таслим шуд ва ба пардохти Ҷизя розӣ шуд.

Фатҳи Ҷазира то соли 640 мелодӣ ба анҷом расид ва баъд аз он Абуубайда Холид ва Иёд ибни Ғанмро (фотеҳи Ҷазира) фиристод, то ба қаламрави Византия дар шимоли он ҳамла кунанд.Онхо мустакилона харакат карда, Эдесса, Амида, Малатия ва тамоми Арманистонро то Арарат забт карда, ба Анадолуи Шимолй ва Миёна хучум карданд.Ҳераклиус аллакай тамоми қалъаҳои байни Антиохия ва Тартусро тарк карда буд, то дар байни минтақаҳои таҳти назорати мусулмонон ва Анатолия як минтақаи буферӣ эҷод кунад.Пас аз он Умар (р) ба ин сафар даъват кард ва ба Абуубайда, ки феълан волии Сурия буд, фармон дод, ки дар он ҷо ҳукмронии худро мустаҳкам кунад.Ин тасмимро метавон бо барканории Холид аз артиш, ки фаъолияти низомии ӯро ба поён расонд ва хушксолие, ки пас аз як сол вабо фаро гирифт, шарҳ дод.