Пас аз шикасти харобиовар дар ҷанги Ярмук, боқимондаи империяи Византия осебпазир монданд.Бо кам будани захираҳои низомӣ, он дигар имкони кӯшиши бозгашти низомӣ дар Сурияро надошт.Барои ба даст овардани вақт барои омода кардани мудофиаи боқимондаи империяи худ, Ҳераклиус ба мусулмонони дар Сурия ишғолшуда ниёз дошт.Ҳамин тариқ, Ҳиракл аз қабилаҳои араби насронӣ, ки аз Ҷазира буданд, ки махсусан аз ду шаҳри соҳили дарёи Фурот, Сирсиюм ва Ҳит омада буданд, кӯмак хост.Қабилаҳо лашкари зиёд ҷамъ карда, ба муқобили Эмеса, ки дар он вақт Абуубайда ҳамчун қароргоҳи низомӣ бунёд карда буд, ҳаракат карданд.Вакте ки арабхои насронй хабари омадани куввахои нав бо сардории худи халифа ва хамрохи хамлахои иёдихо ба ватанашон ба Чазираро гирифтанд, онхо дархол аз мухосира даст кашиданд ва шитобон аз он чо акибнишинй карданд.То он даме, ки эътилофи араби насронӣ хориҷ шуд, Холид ва посбони сайёри ӯ аз ҷониби 4000 сарбози таҳти фармони Қаъқа аз Ироқ тақвият дода шуданд ва ҳоло аз ҷониби Абуубайда иҷозат дода шудааст, ки аз қалъа берун омада, душманро таъқиб кунад.Холид ба кушунхои коалициям христианхои араб талафоти калон дод, ки ин на танхо тамоми мухосираро рахна кард, балки ба онхо боз ба Чазира баргаштан хам халал расонд.Муваффақияти мудофиа, ки на танҳо кӯшиши муҳосираи иттифоқчиёни Византияро дафъ кард, балки ба Иёд имкон дод, ки қариб тамоми минтақаи Ҷазираро забт кунад, хилофатро водор кард, ки ҳуҷуми васеъмиқёсро ба шимол то расидан ба Арманистон оғоз кунад.