Сурия ҳафт аср пеш аз истилои мусулмонони араб дар зери ҳукмронии Рум буд ва дар тӯли асрҳои 3, 6 ва 7 борҳо аз ҷониби форсҳои Сосонӣ забт карда шуд;инчу-нин ба хучуми иттифокчиёни араби Сосониён — Лахмиён дучор шуда буд.Дар давраи Рум, ки пас аз суқути Ерусалим дар соли 70 сар карда, тамоми минтақа ( Яҳудо , Самария ва Ҷалил) Паластин номида шуд.Дар давоми ҷангҳои охирини Рум ва Форс, ки аз соли 603 оғоз шуда буд, форсҳо таҳти фармондеҳии Хусрави II дар тӯли беш аз даҳ сол ба забти Сурия, Фаластин ваМиср муяссар шуданд, ки баъд аз пирӯзиҳои Ҳироклиус маҷбур шуданд, ки сулҳи соли 628-ро ба имзо расонанд. дар арафаи истилои мусалмонон румиён (ё византиниён, ки муаррихони муосири ғарбӣ ба таври шартӣ ба румҳои ин давра ишора мекунанд) ҳанӯз дар ҳоли барқарории қудрати худ дар ин қаламравҳо буданд, ки дар баъзе минтақаҳо тақрибан бист сол аз дасти онҳо аз даст рафта буд.Императори Византия (Рум) Ҳераклий пас аз дубора забт кардани Сурия аз дасти Сосониён, аз Ғазза то охири ҷануби Баҳри Мурда хатти нави дифоъ сохт.Ин хатҳо танҳо барои муҳофизати иртиботот аз роҳзанҳо тарҳрезӣ шуда буданд ва қисми асосии мудофиаи Византия дар шимоли Сурия дар муқобили душманони анъанавӣ, форсҳои Сосонӣ мутамарказ шуда буданд.Камбудии ин хатти дифоъ дар он буд, ки он ба мусулмонон, ки аз биёбон дар ҷануб пеш мерафтанд, имкон медод, то ба шимол то Ғазза бирасанд, то бо сарбозони доимии Византия мулоқот кунанд.