Арабистони пеш аз ислом, пеш аз зуҳури ислом дар соли 610-и мелодӣ, як минтақаи дорои тамаддунҳо ва фарҳангҳои гуногун буд.Ин давра тавассути далелҳои бостоншиносӣ, гузоришҳои беруна ва сабтҳои муаррихони исломии баъдӣ дар бораи анъанаҳои шифоҳӣ маълум аст.Тамаддунҳои калидӣ аз ҷумлаи қавмҳои Самуд (тақрибан аз 3000 то 300 милод) ва Дилмун (охири ҳазораи чорум то тақрибан 600 милод) буданд.^[1] Аз ҳазораи дуюми пеш аз милод, ^[2] Арабистони ҷанубӣ салтанатҳо ба монанди Сабиён, Минаиён ва Арабистони Шарқӣ макони аҳолии семитзабон буд.Тадқиқотҳои археологӣ маҳдуд буданд, ки сарчашмаҳои хаттии маҳаллӣ асосан катибаҳо ва тангаҳои Арабистони ҷанубӣ мебошанд.Сарчашмаҳои беруна азмисриён , юнониён , форсҳо , румиён ва дигарон маълумоти иловагӣ медиҳанд.Ин минтақаҳо ҷудонопазири тиҷорати Баҳри Сурх ва уқёнуси Ҳинд буданд ва салтанатҳои бузург ба монанди Сабаиён, Авсон, Ҳимёр ва Набатиён шукуфоӣ мекарданд.Аввалин навиштаҷоти Ҳадрамавт ба асри 8 то милод тааллуқ дорад, гарчанде ки истинодҳои берунӣ дар бораи он дар асри 7 то милод пайдо мешаванд.Дилмун дар хатҳои мехи шумерӣ аз охири ҳазораи 4 то милод зикр шудааст.^[3] Тамаддуни Сабои, ки дар Яман ва қисматҳои Эритрея ва Эфиопия бонуфуз буд, аз соли 2000 то милод то асри 8 пеш аз милод давом кард ва баъдан аз ҷониби Ҳимёриён забт карда шуд.^[4]Авсан, як салтанати дигари муҳими Арабистони Ҷанубӣ, дар асри 7 пеш аз милод аз ҷониби подшоҳи Сабои Кариббил Ватар хароб карда шуд.Давлати Ҳимёрӣ, ки аз соли 110 пеш аз милод ташкил ёфта буд, дар ниҳоят то соли 525 мелодӣ дар Арабистон ҳукмронӣ мекард.Иқтисодиёти онҳо асосан ба кишоварзӣ ва тиҷорат асос ёфта буд, алахусус ба ладан, мур ва устухони фил.Пайдоиши набатиён норавшан аст, ки аввалин пайдоиши онҳо дар соли 312 то милод пайдо шудааст.Онҳо роҳҳои муҳими тиҷоратиро назорат мекарданд ва бо пойтахти худ Петра маъруф буданд.Салтанати Лаҳмид, ки аз ҷониби муҳоҷирони яманӣ дар асри 2 таъсис ёфтааст, як давлати масеҳии араб дар ҷануби Ироқ буд.Њамин тавр, ѓасониён, ки дар ибтидои асри 3 аз Яман ба љануби Сурия њиљрат карда буданд, ќабилањои насронии араби љануби буданд.^[5]Аз соли 106 то соли 630 то эраи мо, шимолу ғарби Арабистон қисми империяи Рум буд, ҳамчун Арабистон Петреа.^[6] Якчанд нуқтаҳои гиреҳ таҳти назорати империяҳои Парфия ва Сосонии Эрон буданд.Усулҳои динии пеш аз ислом дар Арабистон аз ширк, динҳои семитии қадим, масеҳият , яҳудӣ , сомарӣ, мандеизм, манихейӣ, зардуштӣ ва баъзан ҳиндуҳо ва буддизм иборат буданд.