جنگ 1812

ضمیمه ها

شخصیت ها

پانویسها و منابع

منابع


Play button

1812 - 1815

جنگ 1812



جنگ 1812 درگیری بین ایالات متحده و متحدانش، و پادشاهی متحده بریتانیای کبیر و ایرلند و مستعمرات وابسته به آن در آمریکای شمالی و متحدانش بود.بسیاری از مردم بومی در جنگ از هر دو طرف جنگیدند.تنش ها از اختلافات طولانی مدت بر سر گسترش سرزمینی در آمریکای شمالی و حمایت بریتانیا از قبایل بومی آمریکا که مخالف اسکان استعماری ایالات متحده در قلمرو شمال غربی بودند، سرچشمه می گیرد.این در سال 1807 پس از اینکه نیروی دریایی سلطنتی شروع به اعمال محدودیت‌های شدیدتر بر تجارت آمریکا با فرانسه و مردان باندهای مطبوعاتی کرد که آنها را تابع بریتانیا می‌دانستند، تشدید شد، حتی آنهایی که دارای گواهی شهروندی آمریکایی بودند.[1] نظرات در ایالات متحده در مورد چگونگی پاسخ دادن به آن تقسیم شد، و اگرچه اکثریت در مجلس و سنا به جنگ رای دادند، آنها در خطوط سخت حزبی تقسیم شدند، با حزب دموکرات-جمهوری خواه موافق و حزب فدرالیست مخالف.[2] اخبار مربوط به امتیازات بریتانیا در تلاش برای جلوگیری از جنگ تا اواخر ژوئیه به ایالات متحده نرسید که در آن زمان درگیری از قبل شروع شده بود.در دریا، نیروی دریایی سلطنتی بسیار بزرگتر، محاصره مؤثری را بر تجارت دریایی ایالات متحده تحمیل کرد، در حالی که بین سالهای 1812 تا 1814، منظم‌های بریتانیا و شبه‌نظامیان استعماری یک سری از حملات آمریکا را به کانادای علیا شکست دادند.[3] این با کنترل پیروزمندانه ایالات متحده بر قلمرو شمال غربی با پیروزی در دریاچه ایری و تیمز در سال 1813 متعادل شد. کناره گیری ناپلئون در اوایل سال 1814 به بریتانیا اجازه داد تا نیروهای بیشتری را به آمریکای شمالی و نیروی دریایی سلطنتی بفرستد تا نیروهای خود را تقویت کنند. محاصره، اقتصاد آمریکا را فلج می کند.[4] در اوت 1814، مذاکرات در گنت آغاز شد و هر دو طرف خواستار صلح بودند.اقتصاد بریتانیا به شدت تحت تاثیر تحریم تجاری قرار گرفته بود، در حالی که فدرالیست ها کنوانسیون هارتفورد را در دسامبر برگزار کردند تا مخالفت خود را با جنگ رسمی کنند.در آگوست 1814، نیروهای بریتانیایی واشنگتن را سوزاندند، پیش از اینکه پیروزی‌های آمریکا در بالتیمور و پلاتزبورگ در سپتامبر به جنگ در شمال پایان داد.جنگ در جنوب شرقی ایالات متحده ادامه یافت، جایی که در اواخر سال 1813 جنگ داخلی بین یک جناح کریک تحت حمایت بازرگانان اسپانیایی و بریتانیایی و کسانی که توسط ایالات متحده حمایت می شدند درگرفت.با حمایت شبه‌نظامیان ایالات متحده تحت فرماندهی ژنرال اندرو جکسون، کریک‌های مورد حمایت آمریکا چندین پیروزی به دست آوردند که در نوامبر 1814 به تصرف پنساکولا ختم شد. در اوایل سال 1815، جکسون حمله بریتانیا به نیواورلئان را شکست داد و او را به شهرت ملی رساند و بعداً به پیروزی رسید. در انتخابات ریاست جمهوری 1828 ایالات متحده.خبر این موفقیت همزمان با امضای معاهده گنت به واشنگتن رسید که اساساً موقعیت را به وضعیت قبل از جنگ بازگرداند.در حالی که بریتانیا اصرار داشت که این شامل سرزمین‌های متعلق به متحدان بومیان آمریکا قبل از سال 1811 می‌شود، کنگره آنها را به عنوان کشورهای مستقل به رسمیت نمی‌شناخت و هیچ یک از طرفین به دنبال اجرای این الزام نبودند.
HistoryMaps Shop

بازدید از فروشگاه

1803 - 1812
علل و وقوع جنگornament
Play button
1811 Jan 1

پیش درآمد

New York, USA
منشا جنگ 1812 (1812-1815)، بین ایالات متحده و امپراتوری بریتانیا و متحدان ملت اول آن، مدتها مورد بحث بوده است.عوامل متعددی باعث اعلان جنگ آمریکا علیه بریتانیا شد:مجموعه ای از محدودیت های تجاری که توسط بریتانیا برای ممانعت از تجارت آمریکا بافرانسه که بریتانیا با آن درگیر جنگ بود، وضع کرد (ایالات متحده این محدودیت ها را بر اساس قوانین بین المللی غیرقانونی خواند).[26]تحت تأثیر قرار گرفتن (استخدام اجباری) دریانوردان در کشتی های ایالات متحده در نیروی دریایی سلطنتی (انگلیسی ها ادعا کردند که آنها فراری های بریتانیایی هستند).[27]حمایت نظامی بریتانیا از سرخپوستان آمریکایی که در برابر گسترش مرزهای آمریکا به قلمرو شمال غربی مقاومت مسلحانه ارائه می کردند.[28]تمایل احتمالی ایالات متحده برای الحاق بخشی یا تمام کانادا .انگیزه و تمایل ایالات متحده برای حمایت از شرافت ملی در مواجهه با آنچه که آنها توهین‌های بریتانیایی می‌دانستند، مانند ماجرای چساپیک، آشکار اما قدرتمند بود.[29]
▲
●
Play button
1811 Nov 7

نبرد Tippecanoe

Battle Ground, Tippecanoe Coun
ویلیام هنری هریسون در سال 1800 به فرمانداری منطقه تازه تاسیس ایندیانا منصوب شد و او به دنبال کسب عنوانی برای این منطقه برای سکونت بود.رهبر Shawnee، Tecumseh، با معاهده 1809 فورت وین مخالفت کرد.او معتقد بود که زمین در مالکیت مشترک همه قبایل است.بنابراین قطعات خاصی از زمین ها بدون توافق کامل همه قبایل قابل فروش نبود.اگرچه تکومسه در برابر معاهده 1809 مقاومت کرد، اما تمایلی به رویارویی مستقیم با ایالات متحده نداشت.او در سرزمین‌های قبیله‌ای سفر کرد و از جنگجویان خواست تا سران خود را رها کنند تا به تلاش‌های او بپیوندند، و سران و جنگجویان را که به مفاد پیمان پایبند بودند، تهدید به کشتن کرد و در پیغمبرتاون مقاومت ایجاد کرد.تنسکواتاوا نزد شاونی که در تیپکانو در پروفتس تاون اردو زده بودند، اقامت گزید، سکونتگاهی که به چند صد ساختمان و جمعیت قابل توجهی افزایش یافته بود.هریسون معتقد بود که نیروی نظامی تنها راه حل قبایل مبارز است.هریسون شروع به جمع آوری نیرو کرد.حدود 400 شبه نظامی از ایندیانا و 120 داوطلب سواره نظام از کنتاکی، به رهبری جوزف همیلتون دیویس، دادستان منطقه ای کنتاکی، آمدند.300 نفر از نیروهای منظم ارتش به فرماندهی سرهنگ جان پارکر بوید و پیشاهنگان بومی دیگر وجود داشتند.همه گفته اند که او حدود 1000 سرباز دارد.صبح زود، جنگجویان از پیامبرستاون به ارتش هریسون حمله کردند.آنها ارتش را غافلگیر کردند، اما هریسون و افرادش بیش از دو ساعت در موضع خود ایستادند.پس از نبرد، افراد هریسون پیپرتس تاون را با خاک یکسان کردند و مواد غذایی ذخیره شده برای زمستان را از بین بردند.سپس سربازان به خانه های خود بازگشتند.تکومسه همچنان نقش مهمی در عملیات نظامی در مرز ایفا می کرد.زمانی که ایالات متحده در جنگ 1812 به بریتانیا اعلام جنگ کرد، کنفدراسیون Tecumseh آماده بود تا جنگ خود را علیه ایالات متحده آغاز کند - این بار با بریتانیا در اتحاد آشکار.
▲
●
اعلامیه جنگ
جیمز مدیسون ©John Vanderlyn
1812 Jun 1 - Aug

اعلامیه جنگ

London, UK
در ژوئن 1812، پرزیدنت جیمز مدیسون پیامی به کنگره ارسال کرد که در آن شکایات آمریکا علیه بریتانیای کبیر را تشریح کرد، اگرچه او به صراحت خواستار اعلام جنگ نشد.پس از چهار روز رایزنی، مجلس نمایندگان به اعلان جنگ با اختلافی نزدیک رای مثبت داد و این اولین باری بود که ایالات متحده به کشور دیگری اعلان جنگ داد.درگیری بر روی مسائل دریایی، به ویژه محاصره بریتانیا متمرکز بود.فدرالیست ها به شدت با این جنگ مخالف بودند و به آن لقب «جنگ آقای مدیسون» داده شد.در همین حال، ترور نخست وزیر اسپنسر پرسیوال در لندن در 11 مه منجر به تغییر در رهبری بریتانیا و به قدرت رسیدن لرد لیورپول شد.او به دنبال روابط عملی تری با ایالات متحده بود و در 23 ژوئن، دستورات در شورا را لغو کرد.با این حال، ارتباطات در آن زمان ها کند بود و هفته ها طول کشید تا این خبر از اقیانوس اطلس عبور کند.در 28 ژوئن 1812، اچ ام اس کولیبری تحت پرچم آتش بس از هالیفاکس به نیویورک اعزام شد و یک کپی از اعلامیه جنگ، آگوستوس فاستر، سفیر بریتانیا، و سرهنگ توماس هنری بارکلی، کنسول را به همراه داشت.حتی بیشتر طول کشید تا خبر اعلامیه به لندن برسد.در بحبوحه این تحولات، فرمانده بریتانیایی آیزاک براک در بالای کانادا خبر اعلان جنگ را به سرعت دریافت کرد.وی با صدور اطلاعیه ای از شهروندان و پرسنل نظامی برای جلوگیری از ارتباط با دشمن خواستار هوشیاری شد.او همچنین دستور عملیات تهاجمی علیه نیروهای آمریکایی در شمال میشیگان را داد که از اعلان جنگ دولت خود بی اطلاع بودند.محاصره فورت مکیناک در 17 ژوئیه 1812، اولین درگیری زمینی بزرگ جنگ شد و با پیروزی قاطع بریتانیا به پایان رسید.
▲
●
1812 - 1813
حملات اولیه آمریکا و کمپین های کاناداییornament
حمله برنامه ریزی شده آمریکا به کانادا
سربازان ایالات متحده در طول جنگ 1812 ©H. Charles McBarron Jr.
1812 Jul 1

حمله برنامه ریزی شده آمریکا به کانادا

Ontario, Canada
جنگ 1812 بین ایالات متحده و بریتانیا شاهد چندین تلاش آمریکایی برای حمله و تسخیر کانادا بود.تهاجم برنامه ریزی شده سه نقطه ای آمریکا به کانادا شامل سه مسیر اصلی بود:کریدور دیترویت-ویندزور : ایالات متحده قصد داشت با عبور از رودخانه دیترویت به کانادای علیا (انتاریوی کنونی) حمله کند.با این حال، این نقشه زمانی خنثی شد که نیروهای بریتانیایی و بومی آمریکا، تحت رهبری سرلشکر آیزاک براک و رهبر شاونی، تکومسه، نیروهای آمریکایی را شکست دادند و دیترویت را تصرف کردند.شبه جزیره نیاگارا : یکی دیگر از نقاط ورود بسیار مهم، شبه جزیره نیاگارا بود.هدف نیروهای آمریکایی عبور از رودخانه نیاگارا و کنترل منطقه بود.در حالی که درگیری ها و نبردها، از جمله نبرد معروف کوئینستون هایتس وجود داشت، ایالات متحده نتوانست جای پای ثابتی ایجاد کند.دریاچه شامپلین و مونترال : سومین مسیر تهاجم از شمال شرقی بود که مونترال را از طریق مسیر دریاچه شامپلین هدف قرار می داد.این تلاش برای تهاجم نیز با موفقیت محدودی روبرو شد، زیرا انگلیسی ها موفق شدند پیشروی های آمریکا را دفع کنند.
▲
●
تهاجم هال به کانادا
تهاجم هال به کانادا ©Anonymous
1812 Jul 12

تهاجم هال به کانادا

Windsor, Ontario
یک ارتش آمریکایی به فرماندهی ویلیام هال در 12 ژوئیه به کانادا بالا حمله کرد و پس از عبور از رودخانه دیترویت به ساندویچ (ویندزور، انتاریو) رسید.[5] نیروهای او عمدتاً از شبه نظامیان آموزش ندیده و بد انضباط تشکیل شده بودند.[6] هال اعلامیه ای صادر کرد که به همه اتباع بریتانیا دستور داد تسلیم شوند، در غیر این صورت "وحشت و بلای جنگ پیش روی شما خواهد بود".[7] اعلامیه می‌گوید که هال می‌خواهد آنها را از «ظلم» بریتانیای کبیر رها کند و به آنها آزادی، امنیت و ثروتی بدهد که کشورش از آن برخوردار بود - مگر اینکه آنها «جنگ، بردگی و ویرانی» را ترجیح دهند.[8] او همچنین تهدید کرد که هر سرباز بریتانیایی که در کنار جنگجویان بومی در حال جنگ باشد را خواهد کشت.[7] اعلامیه هال تنها به تشدید مقاومت در برابر حملات آمریکا کمک کرد زیرا او فاقد توپخانه و تدارکات بود.هال همچنین مجبور شد فقط برای حفظ خطوط ارتباطی خود بجنگد.[9]هال در 7 آگوست 1812 پس از دریافت خبر کمین شاونی به 200 نفر سرگرد توماس ون هورنای که برای حمایت از کاروان تدارکاتی آمریکا فرستاده شده بودند، به طرف آمریکایی رودخانه عقب نشینی کرد.هال همچنین با عدم حمایت افسران خود و ترس در میان سربازانش از قتل عام احتمالی توسط نیروهای بومی غیردوست مواجه شده بود.گروهی متشکل از 600 سرباز به رهبری سرهنگ دوم جیمز میلر در کانادا باقی ماندند و تلاش کردند تا موقعیت آمریکا را در منطقه ساندویچ تامین کنند، اما موفقیت چندانی نداشت.[10]
▲
●
محاصره فورت مکیناک
فورت مکیناک، میشیگان ©HistoryMaps
1812 Jul 17

محاصره فورت مکیناک

Fort Mackinac
محاصره فورت مکیناک یکی از رویارویی های اولیه جنگ 1812 بود، جایی که نیروهای ترکیبی بریتانیا و بومیان آمریکا جزیره مکیناک را اندکی پس از شروع جنگ تصرف کردند.جزیره مکیناک، که بین دریاچه میشیگان و دریاچه هورون واقع شده است، یک پست حیاتی تجارت خز ایالات متحده با نفوذ بر قبایل بومی در منطقه بود.بازرگانان بریتانیایی و کانادایی مدتها از واگذاری آن به ایالات متحده پس از جنگ انقلابی آمریکا ناراحت بودند.تجارت خز نقش مهمی در اقتصاد محلی ایفا کرد و بومیان آمریکایی را از میشیگان، مینه سوتا و ویسکانسین امروزی به تجارت خز برای کالا کشاند.با نزدیک شدن به جنگ، بسیاری از قبایل بومی آمریکا با گسترش آمریکا به سمت غرب مخالفت کردند و مشتاق پیوستن به نیروهای بریتانیایی بودند.سرلشکر آیزاک براک، فرمانده بریتانیایی در بالای کانادا، با اطلاع از وقوع جنگ، به سرعت وارد عمل شد و دستور تسخیر فورت مکیناک را صادر کرد.کاپیتان چارلز رابرتز، مستقر در جزیره سنت جوزف، نیروهای متنوعی از جمله سربازان بریتانیایی، تاجران پوست کانادایی، بومیان آمریکایی و قبایل استخدام شده از ویسکانسین را گردآوری کرد.حمله غافلگیرانه آنها به جزیره مکیناک در 17 ژوئیه 1812، پادگان آمریکایی را غافلگیر کرد.یک گلوله توپ و یک پرچم آتش بس منجر به تسلیم قلعه بدون درگیری شد.ساکنان جزیره به بریتانیا سوگند وفاداری دادند و کنترل بریتانیا بر جزیره مکیناک و شمال میشیگان تا سال 1814 بدون چالش باقی ماند.تصرف فورت مکیناک پیامدهای گسترده تری برای تلاش جنگ داشت.این امر منجر به رها شدن تهاجم سرتیپ ویلیام هال به خاک کانادا شد، زیرا صرف تهدید نیروهای کمکی بومیان آمریکا او را وادار به عقب نشینی به دیترویت کرد.از دست دادن مکیناک همچنین سایر جوامع بومی را تحت تأثیر قرار داد تا از آرمان بریتانیا حمایت کنند و بر تسلیم شدن ایالات متحده در محاصره دیترویت تأثیر گذاشت.در حالی که کنترل بریتانیا برای مدتی در منطقه ادامه داشت، چالش‌هایی در سال 1814 به وجود آمد که منجر به رویارویی‌هایی مانند نبرد جزیره مکیناک و درگیری‌ها در دریاچه هورون شد.
▲
●
اولین نبرد بندر ساکت
حمله به بندر ساکتز ©HistoryMaps
1812 Jul 19

اولین نبرد بندر ساکت

Sackets Harbor, New York
هم ایالات متحده و هم امپراتوری بریتانیا اهمیت زیادی برای به دست آوردن کنترل دریاچه های بزرگ و رودخانه سنت لارنس به دلیل مشکلات ارتباطات زمینی قائل بودند.زمانی که جنگ آغاز شد، انگلیسی ها قبلاً اسکادران کوچکی از کشتی های جنگی در دریاچه انتاریو داشتند و از مزیت اولیه برخوردار بودند.آمریکایی ها یک حیاط نیروی دریایی در بندر ساکت، نیویورک، بندری در دریاچه انتاریو تأسیس کردند.کمودور آیزاک چانسی مسئولیت هزاران ملوان و کشتی‌گردانی را که در آنجا گماشته شده بودند بر عهده گرفت و تعداد بیشتری را از نیویورک به خدمت گرفت.در 19 ژوئیه 1812، کاپیتان ملانکتون تیلور وولسی، از USS Oneida، از روی دکل تیپ خود پنج کشتی دشمن را که به سمت بندر ساکت حرکت می کردند، کشف کرد.آنها خواستار تسلیم کشتی های آمریکایی از جمله USS Oneida و یک کشتی تجاری اسیر شده به نام لرد نلسون شدند.انگلیسی ها تهدید کردند که در صورت مواجهه با مقاومت، روستا را می سوزانند.نبرد زمانی آغاز شد که انگلیسی ها به سمت یو اس اس اونیدا شلیک کردند که تلاش کرد فرار کند اما در نهایت به ناوی پوینت بازگشت.نیروهای آمریکایی، به رهبری کاپیتان ملانکتون تیلور وولسی، با استفاده از یک توپ 32 پوندی و دفاع موقت، با بریتانیا درگیر شدند.این درگیری شامل تبادل آتش سریع بود که هر دو طرف به شناورهای یکدیگر آسیب وارد کردند.با این حال، یک شلیک مناسب از طرف آمریکایی به کشتی پرچمدار رویال جورج اصابت کرد و خسارت قابل توجهی به بار آورد و ناوگان بریتانیا را وادار به عقب نشینی به سمت کینگستون، در بالای کانادا کرد.سربازان آمریکایی پیروزی خود را با تشویق و "Yankee Doodle" جشن گرفتند.ژنرال جیکوب براون این موفقیت را به افسران مختلف و خدمه 32 پوند نسبت داد.اولین نبرد بندر ساکت، که در 19 ژوئیه 1812 رخ داد، نشان دهنده درگیری اولیه جنگ 1812 بین ایالات متحده و امپراتوری بریتانیا بود.
▲
●
Play button
1812 Aug 12

محاصره دیترویت

Detroit, MI, USA
سرلشکر آیزاک براک معتقد بود که باید اقدامات جسورانه ای را برای آرام کردن جمعیت مهاجر در کانادا و متقاعد کردن قبایل مبنی بر قوی بودن بریتانیا انجام دهد.[11] او با نیروهای کمکی به آمهرستبورگ نزدیک انتهای غربی دریاچه ایری نقل مکان کرد و به دیترویت حمله کرد و از فورت مالدن به عنوان سنگر خود استفاده کرد.هال از این می ترسید که بریتانیایی ها دارای اعداد برتر باشند.همچنین فورت دیترویت فاقد باروت و گلوله های توپ کافی برای مقاومت در برابر محاصره طولانی بود.[12] او موافقت کرد که در 16 اوت تسلیم شود و 2500 سرباز و 700 غیرنظامی خود را از "وحشت یک قتل عام هند" نجات داد.[13] هال همچنین دستور تخلیه فورت دیربورن (شیکاگو) به فورت وین را صادر کرد، اما جنگجویان پوتاواتومی به آنها کمین کردند و پس از طی کردن 2 مایل (3.2 کیلومتر) به قلعه ای که در 15 اوت در آنجا قتل عام شدند، آنها را همراهی کردند.قلعه متعاقبا به آتش کشیده شد.[14]
▲
●
Play button
1812 Aug 19

آیرونسایدهای قدیمی

Atlantic Ocean
جنگ USS Constitution vs.این درگیری نشانه یک درگیری دریایی مهم اولیه بین ایالات متحده و امپراتوری بریتانیا بود.HMS Guerriere که از یک اسکادران قبلی که نتوانسته بود یو اس اس کانستیتوشن را تصرف کند جدا شده بود، با ناوچه آمریکایی روبرو شد، با وجود اینکه بیشتر از سلاح و تعداد آنها بیشتر بود، به پیروزی مطمئن بود.نبرد شاهد تبادلات گسترده ای بین دو کشتی بود.قدرت آتش برتر Constitution و بدنه ضخیم تر آسیب قابل توجهی به Guerriere وارد کرد.پس از یک نامزدی طولانی، دکل های Guerriere سقوط کرد و او را درمانده کرد.هر دو کشتی سعی در سوار شدن به یکدیگر داشتند، اما دریای ناآرام مانع از سوار شدن موفقیت آمیز شد.در نهایت، Constitution به مبارزه ادامه داد و پیشرو و دکل اصلی Guerriere نیز سقوط کرد و ناو بریتانیایی را ناتوان کرد.کاپیتان هال کانتیشن به کاپیتان داکرس گریر کمک کرد و او را از تسلیم شمشیرش در امان گذاشت.Guerriere، فراتر از نجات، به آتش کشیده شد و نابود شد.این پیروزی به‌رغم بی‌اهمیت نظامی شکست گریر در چارچوب ناوگان عظیم نیروی دریایی سلطنتی، روحیه و میهن‌پرستی آمریکایی‌ها را به‌طور قابل‌توجهی تقویت کرد.این نبرد یک لحظه محوری در تاریخ نیروی دریایی آمریکا بود و باعث غرور آمریکایی در شکست دادن نیروی دریایی سلطنتی در چیزی شد که به عنوان یک مبارزه عادلانه تلقی می شد و به حمایت عمومی مجدد از تلاش جنگ کمک کرد.کاپیتان داکرس از گناه تبرئه شد و نبرد به نمادی از انعطاف پذیری و قدرت دریایی آمریکا تبدیل شد.
▲
●
Play button
1812 Sep 1

محاصره بریتانیا در طول جنگ 1812

Atlantic Ocean
محاصره دریایی ایالات متحده به طور غیر رسمی در اواخر پاییز 1812 آغاز شد. تحت فرماندهی دریاسالار بریتانیایی جان بورلاس وارن، از کارولینای جنوبی تا فلوریدا گسترش یافت.[15] گسترش یافت تا بنادر بیشتری را با پیشرفت جنگ قطع کند.20 کشتی در سال 1812 در ایستگاه بودند و 135 کشتی تا پایان درگیری در محل بودند.در مارس 1813، نیروی دریایی سلطنتی ایالات جنوبی را که بیش از همه در مورد ضمیمه کردن آمریکای شمالی بریتانیا بودند، با محاصره چارلستون، پورت رویال، ساوانا و شهر نیویورک مجازات کرد.کشتی‌های بیشتری در سال 1813 به آمریکای شمالی فرستاده شد و نیروی دریایی سلطنتی محاصره را تشدید و گسترش داد، ابتدا به سواحل جنوب ناراگانست تا نوامبر 1813 و به کل سواحل آمریکا در 31 مه 1814. [16] در می 1814، پس از کناره‌گیری از سلطنت. ناپلئون و پایان مشکلات تدارکاتی ارتش ولینگتون، نیوانگلند محاصره شد.[17]بریتانیایی ها برای ارتش خود در اسپانیا به مواد غذایی آمریکایی نیاز داشتند و از تجارت با نیوانگلند سود می بردند، بنابراین در ابتدا نیوانگلند را محاصره نکردند.[16] رودخانه دلاور و خلیج چساپیک در 26 دسامبر 1812 در حالت محاصره اعلام شدند. تجارت غیرقانونی با دستگیری های تبانی ترتیب داده شده بین بازرگانان آمریکایی و افسران انگلیسی انجام شد.کشتی های آمریکایی با تقلب به پرچم های بی طرف منتقل شدند.در نهایت، دولت ایالات متحده مجبور شد دستوراتی برای توقف تجارت غیرقانونی صادر کند.این تنها فشار بیشتری بر تجارت کشور وارد کرد.ناوگان بریتانیا خلیج چساپیک را اشغال کرد و اسکله ها و بندرهای متعددی را مورد حمله قرار داد و ویران کرد.[18] نتیجه این بود که هیچ کالای خارجی نمی توانست با کشتی وارد ایالات متحده شود و فقط قایق های تندرو کوچکتر می توانستند از آن خارج شوند.در نتیجه هزینه حمل و نقل بسیار گران شد.[19]محاصره بنادر آمریکا بعداً به حدی تشدید شد که بیشتر کشتی‌های تجاری و کشتی‌های دریایی آمریکا در بندر محدود شدند.ناوهای آمریکایی یو اس اس ایالات متحده و یو اس اس مقدونی به جنگ محاصره شده و در نیو لندن، کانکتیکات، پایان دادند.[20] یو اس اس ایالات متحده و یو اس اس مقدونی تلاش کردند برای حمله به کشتی های بریتانیایی در دریای کارائیب حرکت کنند، اما در مواجهه با یک اسکادران انگلیسی مجبور به بازگشت شدند و در پایان جنگ، ایالات متحده شش ناو و چهار ناو داشت. کشتی های خطی که در بندر نشسته اند.[21] برخی از کشتی های تجاری در اروپا یا آسیا مستقر بودند و به فعالیت خود ادامه دادند.دیگران، عمدتاً از نیوانگلند، توسط دریاسالار وارن، فرمانده کل ایستگاه آمریکایی در سال 1813، مجوز تجارت صادر کردند. این به ارتش ولینگتون در اسپانیا اجازه داد کالاهای آمریکایی را دریافت کند و مخالفت نیوانگلندی ها با جنگ را حفظ کند.با این وجود، محاصره صادرات آمریکا را از 130 میلیون دلار در سال 1807 به 7 میلیون دلار در سال 1814 کاهش داد. بیشتر صادرات کالاهایی بودند که از قضا برای تأمین نیاز دشمنان خود در بریتانیا یا مستعمرات بریتانیا می رفتند.[22] محاصره تأثیر مخربی بر اقتصاد آمریکا داشت، به طوری که ارزش صادرات و واردات آمریکا از 114 میلیون دلار در سال 1811 به 20 میلیون دلار در سال 1814 کاهش یافت، در حالی که گمرک ایالات متحده در سال 1811، 13 میلیون دلار و در سال 1814 به 6 میلیون دلار رسید. اگرچه کنگره به دو برابر شدن نرخ ها رای داده بود.[23] محاصره بریتانیا با وادار کردن بازرگانان به ترک تجارت ارزان و سریع ساحلی به جاده‌های داخلی کندتر و گران‌تر، به اقتصاد آمریکا آسیب بیشتری وارد کرد.[24] در سال 1814، از هر 14 بازرگان آمریکایی، تنها 1 نفر خطر خروج از بندر را داشت، زیرا این احتمال وجود داشت که هر کشتی خروج از بندر توقیف شود.[25]
▲
●
نبرد کوئینستون هایتس
هنگ دوم شبه نظامیان یورک در نبرد کوئینستون هایتس. ©John David Kelly
1812 Oct 13

نبرد کوئینستون هایتس

Queenston
نبرد کوئینستون هیتز بین نظامیان عادی ایالات متحده با شبه نظامیان نیویورک به رهبری سرلشکر استفان ون رنسلر و نظامیان انگلیسی، شبه نظامیان یورک و لینکلن و جنگجویان موهاوک به رهبری سرلشکر آیزاک براک و سپس سرلشکر راجر هیل شیف انجام شد. ، که پس از کشته شدن براک فرماندهی را بر عهده گرفت.این نبرد در نتیجه تلاش آمریکایی ها برای ایجاد جای پایی در سمت کانادایی رودخانه نیاگارا قبل از پایان کارزار با شروع زمستان انجام شد.علیرغم مزیت عددی و پراکندگی گسترده نیروهای بریتانیایی که در برابر حمله آنها دفاع می کردند، آمریکایی ها که در لویستون نیویورک مستقر بودند، به دلیل کار توپخانه بریتانیا نتوانستند بخش عمده ای از نیروی تهاجم خود را از رودخانه نیاگارا عبور دهند. و بی میلی از سوی شبه نظامیان آمریکایی آموزش دیده و بی تجربه.در نتیجه، نیروهای کمکی انگلیسی وارد شدند، نیروهای آمریکایی را شکست دادند و آنها را مجبور به تسلیم کردند.نبرد سرنوشت ساز نقطه اوج یک حمله ضعیف آمریکایی بود که ممکن است از نظر تاریخی برای از دست دادن فرمانده انگلیسی مهم باشد.نبرد کوئینستون هایتس اولین نبرد بزرگ در جنگ سال 1812 بود.
▲
●
نبرد لاکول میلز
©Anonymous
1812 Nov 20

نبرد لاکول میلز

Lacolle, QC, Canada
سومین نیروی تهاجم آمریکایی که در مجموع حدود 2000 سرباز منظم و 3000 شبه نظامی را تشکیل می داد توسط سرلشکر هنری دیربورن جمع آوری و رهبری شد.با این حال، تاخیر چند ماهه پس از اعلان جنگ آمریکا به این معنی بود که پیشروی تنها با شروع زمستان آغاز می شد.علاوه بر این، از آنجایی که حدود نیمی از شبه‌نظامیان آمریکایی از پیشروی به سمت کانادای پایین امتناع کردند، دیربورن از همان ابتدا از استفاده از تمام نیروهایش محروم شد.با این وجود، تعداد نیروهای او هنوز از متحدان ولیعهد در آن سوی مرز بسیار بیشتر بود و سرهنگ آمریکایی زبولون پایک با یک گروه پیشروی متشکل از حدود 650 نفر از سربازان عادی و گروهی از جنگجویان بومی، از مرز به سمت کانادای پایین عبور کرد.اینها قرار بود توسط نیروهای آمریکایی اضافی دنبال شوند.حزب پیشرو در ابتدا تنها با یک نیروی کوچک متشکل از 25 شبه نظامی کانادایی، از گردان 1 منتخب شبه نظامیان منتخب، و 15 جنگجوی بومی مواجه شد.نیروهای ولیعهد که به وضوح از تعدادشان بیشتر بود، عقب نشینی کردند و به آمریکایی ها اجازه دادند تا در خانه نگهبانی و چندین ساختمان پیشروی کنند.در تاریکی، نیروهای پایک با گروه دوم شبه نظامیان نیویورک درگیر شدند و هر دو طرف یکدیگر را با دشمن اشتباه گرفتند.نتیجه یک درگیری شدید بین دو گروه از نیروهای آمریکایی در خانه نگهبانی بود.پس از این سردرگمی، و در میان فریادهای جنگی از جانب تقویت رزمندگان موهاک متحد ولیعهد، نیروهای متزلزل آمریکایی به شامپلین و سپس از کانادا پایین به طور کامل عقب نشینی کردند.[30]تلاش آمریکایی ها در مونترال در سال 1812 از آمادگی و هماهنگی ضعیف رنج می برد.با این حال، چالش‌های لجستیکی مربوط به پیشروی یک نیروی بزرگ به سمت مونترال در آغاز زمستان قابل توجه بود.پس از حمله، دی سالابری منطقه لاکول را تخلیه کرد و مزارع و خانه هایی را که ظاهرا آمریکایی ها قصد استفاده از آنها را داشتند، ویران کرد، زیرا آنها فاقد چادر برای سرپناه در برابر عناصر زمستانی بودند.[31] دیربورن که با چالش لجستیکی قابل توجهی روبرو شد و در مواجهه با شکست‌ها، نقشه‌های خود را رها کرد و نیروهای آمریکایی که روحیه‌اش را از دست دادند، تا سال 1814 در دومین نبرد لاکول میلز این حمله را انجام ندادند.
▲
●
Play button
1813 Jan 18

نبرد فرنچ تاون

Frenchtown, Michigan Territory
پس از اینکه هال دیترویت را تسلیم کرد، ژنرال ویلیام هنری هریسون فرماندهی ارتش آمریکا در شمال غربی را بر عهده گرفت.او تصمیم گرفت تا شهر را که اکنون توسط سرهنگ هنری پراکتر و تکومسه دفاع می شد، پس بگیرد.در 18 ژانویه 1813، آمریکایی ها در یک درگیری نسبتاً جزئی، انگلیسی ها و متحدان بومی آنها را از فرنچ تاون که قبلاً آن را اشغال کرده بودند مجبور به عقب نشینی کردند.این جنبش بخشی از طرح بزرگتر ایالات متحده برای پیشروی به شمال و بازپس گیری قلعه دیترویت، پس از شکست آن در محاصره دیترویت در تابستان گذشته بود.علیرغم این موفقیت اولیه، بریتانیایی ها و بومیان آمریکا گرد هم آمدند و چهار روز بعد در 22 ژانویه یک ضد حمله غافلگیرانه را آغاز کردند. آمریکایی ها با آمادگی نامناسب، 397 سرباز را در این نبرد دوم از دست دادند و 547 نفر به اسارت درآمدند.ده ها زندانی مجروح روز بعد در قتل عام بومیان آمریکا به قتل رسیدند.اگر نمی توانستند به راهپیمایی اجباری به فورت مالدن ادامه دهند، زندانیان بیشتری کشته شدند.این مرگبارترین درگیری ثبت شده در خاک میشیگان بود و تلفات شامل بیشترین تعداد آمریکایی هایی بود که در یک نبرد در طول جنگ 1812 کشته شدند [. 32]
▲
●
نبرد اوگدنزبورگ
پیاده نظام سبک گلنگاری در نبرد اوگدنزبورگ در سال 1813 به رودخانه یخ زده حمله می کند. ©Anonymous
1813 Feb 22

نبرد اوگدنزبورگ

Ontario, Canada
نبرد اوگدنزبورگ، که در طول جنگ 1812 رخ داد، منجر به پیروزی بریتانیا بر نیروهای آمریکایی و تصرف روستای اوگدنزبورگ، نیویورک شد.این درگیری از یک مسیر تجاری غیرقانونی ایجاد شد که بین اوگدنزبورگ و پرسکات، بالای کانادا (اکنون بخشی از انتاریو) در امتداد رودخانه سنت لارنس ایجاد شد.شبه‌نظامیان آمریکایی که توسط نیروهای عادی تقویت شده بودند، یک قلعه و پادگان در اوگدنزبورگ را اشغال کرده بودند و گاه به گاه به خطوط تدارکاتی بریتانیا حمله می‌کردند.در فوریه 1813، ژنرال سپهبد بریتانیایی سر جورج پروست از پرسکات عبور کرد و وضعیت در بالای کانادا را ارزیابی کرد.او سرهنگ "رد جورج" مک دانل را به فرماندهی نیروهای بریتانیایی در پرسکات منصوب کرد و دستور حمله به اوگدنزبورگ را در صورت تضعیف پادگان آمریکایی صادر کرد.مک دانل با استفاده از نیروهای تقویتی مستقر به طور موقت در پرسکات، یک طرح حمله را بداهه طراحی کرد.در این نبرد نیروهای بریتانیایی به سمت اوگدنزبورگ حرکت کردند و آمریکایی ها را غافلگیر کردند.علیرغم مقاومت اولیه و مقداری آتش توپخانه آمریکایی ها، نیروهای انگلیسی بر شهر غلبه کردند که منجر به عقب نشینی و تصرف آمریکایی ها شد.پیروزی بریتانیا در اوگدنزبورگ خطر آمریکا را برای خطوط تدارکاتی بریتانیا در منطقه تا پایان جنگ برطرف کرد.نیروهای بریتانیایی قایق‌های توپدار آمریکایی را سوزاندند و تدارکات نظامی را به تصرف خود درآوردند در حالی که برخی غارت‌ها اتفاق افتاد.اگرچه این نبرد اهمیت نظامی نسبتاً کمی داشت، اما به بریتانیا اجازه داد تا در طول جنگ به خرید تدارکات از تجار آمریکایی در اوگدنزبورگ ادامه دهد.این رویداد همچنین حضور محافظه‌کاران و فدرالیست‌ها در منطقه اوگدنزبورگ را برجسته کرد و پیامدهای ماندگاری برای پویایی منطقه داشت.
▲
●
کمپین Chesapeake
کمپین Chesapeake ©Graham Turner
1813 Mar 1 - 1814 Sep

کمپین Chesapeake

Chesapeake Bay, United States
موقعیت استراتژیک خلیج چساپیک در نزدیکی رودخانه پوتوماک، آن را به هدف اصلی بریتانیایی ها تبدیل کرد.دریاسالار جرج کاکبرن در مارس 1813 به آنجا رسید و دریاسالار وارن که ده روز بعد فرماندهی عملیات را بر عهده گرفت به او پیوست.[33] از ماه مارس، یک اسکادران تحت فرماندهی دریاسالار جورج کاکبرن، محاصره دهانه خلیج را در بندر همپتون رودز آغاز کرد و به شهرهایی در امتداد خلیج از نورفولک، ویرجینیا تا هاور د گریس، مریلند حمله کرد.در اواخر آوریل، کاکبرن در فرنچ تاون، مریلند فرود آمد و آن را آتش زد و کشتی هایی را که در آنجا پهلو گرفته بودند، نابود کرد.در هفته‌های بعد، او شبه‌نظامیان محلی را شکست و سه شهر دیگر را غارت و سوزاند.پس از آن به سمت کارخانه ریخته گری آهن در پرینسیپیو رفت و آن را به همراه شصت و هشت توپ نابود کرد.[34]در 4 ژوئیه 1813، کمودور جاشوا بارنی، افسر نیروی دریایی جنگ انقلابی آمریکا ، وزارت نیروی دریایی را متقاعد کرد که ناوگان خلیج چساپیک را بسازد، یک اسکادران متشکل از بیست لنج با بادبان‌ها یا پاروهای کوچک برای دفاع از خلیج چساپیک.این اسکادران که در آوریل 1814 راه اندازی شد، به سرعت در گوشه رودخانه Patuxent قرار گرفت.در حالی که در آزار و اذیت نیروی دریایی سلطنتی موفق بودند، نتوانستند عملیات بعدی بریتانیا را در این منطقه متوقف کنند.
▲
●
الیور هازارد پری ناوگان دریاچه ایری را می سازد
©Anonymous
1813 Mar 27

الیور هازارد پری ناوگان دریاچه ایری را می سازد

Lake Erie
در آغاز جنگ 1812، نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا کنترل دریاچه‌های بزرگ را به‌جز دریاچه هرون داشت.دریاچه Champlain را نیروی دریایی ایالات متحده کنترل کرد.[44] نیروهای دریایی آمریکا بسیار کوچک بودند و به انگلیسی ها اجازه دادند تا در دریاچه های بزرگ و آبراه های شمالی نیویورک پیشروی های زیادی داشته باشند.در طول جنگ به الیور پری فرماندهی نیروی دریایی آمریکا در دریاچه ایری داده شد.وزیر نیروی دریایی، پل همیلتون، دریانورد تاجر برجسته، دنیل دابینز را به ساخت ناوگان آمریکایی در خلیج پرسک ایسل در ایری، پنسیلوانیا متهم کرده بود و پری به عنوان افسر ارشد نیروی دریایی منصوب شد.[45]
▲
●
Play button
1813 Apr 27

نبرد یورک

Toronto, ON, Canada
نبرد یورک نبردی بود که در سال 1812 در یورک، کانادا بالا (تورنتو، انتاریو، کانادا امروزی) در 27 آوریل 1813 انجام شد. یک نیروی آمریکایی با پشتیبانی یک ناوگان دریایی در ساحل دریاچه به سمت غرب فرود آمد و علیه شهر پیشروی کرد. که توسط نیرویی بیش از حد متشکل از افراد عادی، شبه نظامیان و بومیان اوجیبوه تحت فرماندهی کلی سرلشکر راجر هیل شیف، معاون فرماندار ایالت بالای کانادا، از آن دفاع می کردند.نیروهای شیف شکست خوردند و شیف همراه با سربازان ثابت خود به کینگستون عقب نشینی کرد و شبه نظامیان و غیرنظامیان را رها کرد.آمریکایی ها قلعه، شهر و اسکله را تصرف کردند.آنها خودشان متحمل تلفات سنگینی شدند، از جمله سرتیپ زبولون پایک، رهبر نیروها و دیگرانی که در هنگام منفجر کردن مجله قلعه توسط بریتانیایی‌های عقب‌نشین کشته شدند.[35] نیروهای آمریکایی متعاقباً چندین اقدام آتش‌سوزی و غارت را در شهر انجام دادند قبل از اینکه چند روز بعد عقب‌نشینی کنند.اگرچه آمریکایی‌ها یک پیروزی واضح به دست آوردند، اما نبرد نتایج استراتژیک قاطعی نداشت زیرا یورک از نظر نظامی یک هدف کمتر مهم نسبت به کینگستون بود، جایی که کشتی‌های مسلح بریتانیا در دریاچه انتاریو مستقر بودند.
▲
●
سوزاندن یورک
سوزاندن یورک، کانادا 1813. ©HistoryMaps
1813 Apr 28 - Apr 30

سوزاندن یورک

Toronto, ON, Canada
بین 28 تا 30 آوریل، نیروهای آمریکایی دست به غارت های زیادی زدند.برخی از آنها ساختمانهای مجلس قانونگذاری و خانه دولتی را که محل استقرار معاون فرماندار کانادای بالا بود به آتش کشیدند.گفته می‌شد که سربازان آمریکایی پوست سر را در آنجا پیدا کرده‌اند، [36] اگرچه در فولکلور گفته می‌شود که «پوست سر» در واقع کلاه گیس سخنران است.گرز پارلمانی کانادای علیا به واشنگتن بازگردانده شد و تنها در سال 1934 به عنوان یک ژست حسن نیت توسط رئیس جمهور فرانکلین روزولت بازگردانده شد.[37] دفتر چاپ، که برای انتشار اسناد رسمی و همچنین روزنامه ها استفاده می شد، تخریب شد و چاپخانه در هم شکست.دیگر آمریکایی ها خانه های خالی را غارت کردند به این بهانه که صاحبان غایب آنها شبه نظامیانی هستند که طبق ماده کاپیتولاسیون، آزادی مشروط خود را نداده اند.خانه های کانادایی های مرتبط با بومیان، از جمله خانه جیمز گیوینز نیز بدون توجه به وضعیت صاحبانشان غارت شد.[38] قبل از خروج از یورک، آمریکایی‌ها بیشتر ساختمان‌های قلعه را به جز پادگان‌ها با خاک یکسان کردند.[39]در طول غارت، چندین افسر تحت فرماندهی Chauncey کتاب‌هایی را از اولین کتابخانه اشتراکی یورک بردند.پس از اینکه چانسی متوجه شد که افسرانش کتاب های کتابخانه غارت شده را در اختیار دارند، کتاب ها را در دو جعبه بسته بندی کرد و در جریان حمله دوم در ژوئیه به یورک بازگرداند.با این حال، در زمان رسیدن کتاب‌ها، کتابخانه بسته شده بود و کتاب‌ها در سال [1822] به حراج گذاشته شدند.شیف بعداً ادعا کرد که شهرک نشینان محلی به طور غیرقانونی ابزارهای کشاورزی متعلق به دولت یا فروشگاه های دیگری را که توسط آمریکایی ها غارت و دور انداخته شده بود به دست آورده اند و خواستار بازگرداندن آنها شد.[41]غارت یورک علیرغم دستورات قبلی پایک مبنی بر احترام به تمام اموال غیرنظامیان و اینکه هر سربازی که به خاطر چنین تخلفاتی محکوم شود، اعدام خواهد شد، رخ داد.[42] دیربورن نیز قاطعانه دستور تخریب هر ساختمان را رد کرد و از بدترین جنایات در نامه‌هایش ابراز تأسف کرد، اما با این وجود قادر نبود یا نمی‌خواست سربازانش را مهار کند.خود دیربورن از این غارت خجالت زده شد، زیرا شرایط تسلیم را به سخره می گرفت.بی اعتنایی سربازان او به شرایطی که او ترتیب داده بود، و اعتراض مداوم رهبران مدنی محلی به آنها، دیربورن را مشتاق کرد تا به محض انتقال همه فروشگاه های تسخیر شده، یورک را ترک کند.[43]
▲
●
محاصره فورت میگز
فورت میگز ©HistoryMaps
1813 Apr 28 - May 9

محاصره فورت میگز

Perrysburg, Ohio, USA
محاصره فورت میگز در اواخر آوریل تا اوایل مه 1813 یک رویداد مهم در طول جنگ 1812 بود که در پریسبورگ کنونی، اوهایو رخ داد.این نشان دهنده تلاش ارتش بریتانیا برای تصرف فورت میگز، یک قلعه تازه ساخته آمریکایی، برای خنثی کردن یک حمله آمریکایی با هدف بازپس گیری دیترویت بود که بریتانیا در سال گذشته آن را تصرف کرده بود.پس از تسلیم ژنرال ویلیام هال در دیترویت، ژنرال ویلیام هنری هریسون فرماندهی نیروهای آمریکایی را بر عهده گرفت و شروع به تقویت منطقه از جمله ساخت فورت میگز کرد.این محاصره زمانی آغاز شد که نیروهای بریتانیایی به رهبری سرلشکر هنری پراکتر و با حمایت جنگجویان بومی آمریکایی به رودخانه ماومی رسیدند.محاصره با نیروهای بریتانیایی شروع شد که باتری‌هایی را در دو طرف رودخانه نصب کردند، در حالی که متحدان بومی آمریکا قلعه را محاصره کردند.پادگان آمریکایی، تحت فرمان هریسون، با گلوله باران شدید روبرو شد، اما دفاع خاکی قلعه بخش زیادی از خسارت را جذب کرد.در 5 مه 1813، یک سورتی پرواز آمریکایی انجام شد که سرهنگ ویلیام دادلی رهبری حمله به باتری های بریتانیایی در ساحل شمالی رودخانه را بر عهده داشت.با این حال، ماموریت با فاجعه به پایان رسید و مردان دادلی با تلفات سنگینی مواجه شدند، از جمله اسیر شدن توسط بریتانیایی ها و متحدان بومی آمریکایی آنها.در کرانه جنوبی، نیروهای آمریکایی موفق شدند یک باتری انگلیسی را به طور موقت تصرف کنند، اما انگلیسی ها ضد حمله کردند و آنها را به داخل قلعه برگرداندند.در نهایت، محاصره در 9 می 1813 برداشته شد، زیرا نیروهای پراکتر، از جمله شبه نظامیان کانادایی و متحدان بومی آمریکا، به دلیل فرار و کمبود تدارکات کاهش یافتند.برای تبادل اسرا شرایطی فراهم شد و محاصره به پایان رسید.تعداد تلفات کل محاصره شامل 160 آمریکایی کشته، 190 مجروح، 100 اسیر زخمی، 530 اسیر دیگر و 6 مفقود شد که در مجموع 986 نفر می‌شوند.محاصره فورت میگز یک قسمت مهم در جنگ 1812 بود و در حالی که انگلیسی ها نتوانستند قلعه را تصرف کنند، عزم و استقامت نیروهای آمریکایی و انگلیسی را در منطقه دریاچه های بزرگ نشان داد.
▲
●
نبرد جزیره کرنی
نیروی دریایی سلطنتی ©Marc Sardelli
1813 Jun 22

نبرد جزیره کرنی

Craney Island, Portsmouth, VA,
دریاسالار سر جورج کاکبرن فرماندهی ناوگان بریتانیایی را بر عهده داشت که خلیج چساپیک را محاصره کرده بود.در اوایل سال 1813، کاکبرن و دریاسالار جان بی وارن قصد داشتند به کارخانه کشتی سازی Gosport در پورتسموث حمله کنند و ناوچه USS Constellation را تصرف کنند.سرتیپ رابرت بی تیلور فرماندهی شبه نظامیان ویرجینیا را در منطقه نورفولک بر عهده داشت.تیلور با عجله در اطراف نورفولک و پورتسموث خطوط دفاعی ایجاد کرد، اما قصد نداشت به بریتانیا اجازه دهد تا آن دو شهر نفوذ کنند.در عوض، تیلور چندین کشتی را فرماندهی کرد و یک مانع زنجیره ای در رودخانه الیزابت بین فورت نورفولک و فورت نلسون ایجاد کرد.او سپس قلعه جزیره کرنی را در جزیره ای به همین نام در دهانه رودخانه الیزابت در نزدیکی جاده هامپتون ساخت.از آنجایی که صورت فلکی قبلاً به دلیل محاصره بریتانیا در چساپیک نقش بسته بود، خدمه کشتی برای سرنشینی برخی از دودکش های جزیره مورد استفاده قرار گرفتند.در مجموع، 596 آمریکایی از استحکامات جزیره کرنی دفاع می کردند.در صبح روز 22 ژوئن 1813، یک گروه فرود انگلیسی متشکل از 700 تفنگدار دریایی سلطنتی و سربازان هنگ 102 پیاده به همراه گروهی از خارجیان مستقل در نهر هافلر در نزدیکی دهانه رودخانه نانسموند در غرب جزیره کرنی به ساحل آمدند. .هنگامی که انگلیسی ها فرود آمدند، مدافعان متوجه شدند که پرچمی برافراشته نیستند و به سرعت پرچم آمریکا را بر فراز سینه ها برافراشتند.مدافعان تیراندازی کردند و مهاجمان شروع به عقب نشینی کردند و متوجه شدند که نمی توانند آب را بین خشکی و جزیره (گذرگاه) زیر چنین آتشی طی کنند.کشتی‌های بریتانیایی که توسط ملوان‌ها، رویال مارین‌ها و دیگر گروهان خارجی مستقل سرنشین می‌شوند، سعی کردند به سمت شرقی جزیره حمله کنند.دفاع از این بخش یک گروه توپخانه سبک به فرماندهی کاپیتان آرتور امرسون بود.امرسون به توپچی های خود دستور داد تا آتش خود را تا زمانی که انگلیسی ها در تیررس قرار گیرند، حفظ کنند.هنگامی که آنها آتش گشودند، مهاجمان انگلیسی رانده شدند و تعدادی لنج از بین رفتند و آنها به سمت کشتی ها عقب نشینی کردند.آمریکایی ها بارج 24 پارو Centipede، گل سرسبد نیروی فرود بریتانیا را به تصرف خود درآوردند و فرمانده نیروی تهاجمی آبی خاکی، سر جان هانچت، پسر نامشروع پادشاه جورج سوم را به شدت مجروح کردند.
▲
●
نبرد سدهای بیور
هشدار لورا سکورد به ستوان جیمز فیتزگیبون در مورد حمله قریب الوقوع آمریکا، ژوئن 1813. ©Lorne Kidd Smith
1813 Jun 24

نبرد سدهای بیور

Thorold, Ontario, Canada
نبرد سدهای بیور، که در 24 ژوئن 1813، در طول جنگ 1812 رخ داد، درگیری مهمی بود که در آن ستونی از نیروهای ارتش ایالات متحده تلاش کردند یک پایگاه بریتانیایی در سدهای بیور در انتاریوی کنونی، کانادا را غافلگیر کنند.نیروی آمریکایی به رهبری سرهنگ چارلز بورسلر از فورت جورج پیشروی کرده بود و قصد داشت به پاسگاه بریتانیا در خانه دکو حمله کند.با این حال، زمانی که لورا سکورد، یکی از ساکنان کوئینستون، از نیت آمریکایی ها از افسرانی که در خانه اش بودند مطلع شد، نقشه های آنها خنثی شد.او برای هشدار دادن به انگلیسی ها سفری خطرناک را آغاز کرد.هنگامی که نیروهای آمریکایی به سمت دکو پیش می رفتند، توسط نیروهای ترکیبی از کاناواک و دیگر جنگجویان بومی آمریکا و همچنین سربازان عادی بریتانیا که همگی تحت فرماندهی ستوان جیمز فیتز گیبون بودند، در کمین قرار گرفتند.جنگجویان بومی آمریکا عمدتاً موهاوک بودند و نقش مهمی در کمین داشتند.پس از مواجهه با مقاومت شدید و مواجهه با تهدید محاصره شدن، سرهنگ بورستلر مجروح شد و نیروهای آمریکایی در نهایت تسلیم ستوان فیتز گیبون شدند.تلفات این نبرد شامل حدود 25 آمریکایی کشته و 50 زخمی بود که اکثراً در میان اسرا بودند.در سمت بریتانیا و بومیان آمریکا، گزارش‌ها متفاوت است و تخمین زده می‌شود که حدود پنج فرمانده و جنگجو کشته و 20 نفر زخمی شده‌اند.نتیجه نبرد سدهای بیور به طور قابل توجهی باعث تضعیف روحیه نیروهای آمریکایی در فورت جورج شد و آنها برای دور شدن از قلعه مردد شدند.این درگیری، همراه با رویدادهای بعدی، به دوره ای از تسلط بریتانیا در منطقه در طول جنگ 1812 کمک کرد. سفر شجاعانه لورا سکورد برای هشدار دادن به بریتانیایی ها نیز به بخشی از تاریخ کانادا تبدیل شده است.
▲
●
جنگ نهر
ایالات متحده با دشمنان سنتی کشورهای Muscogee، Choctaw و Cherokee متحد شد. ©HistoryMaps
1813 Jul 22 - 1814 Aug 9

جنگ نهر

Alabama, USA
جنگ کریک یک درگیری منطقه‌ای بین گروه‌های مخالف بومیان آمریکا، قدرت‌های اروپایی و ایالات متحده در اوایل قرن نوزدهم بود.جنگ کریک به عنوان یک درگیری در میان قبایل Muscogee آغاز شد، اما ایالات متحده به سرعت درگیر شد.بازرگانان بریتانیایی و مقامات استعماری اسپانیایی در فلوریدا به دلیل علاقه مشترک آنها در جلوگیری از گسترش ایالات متحده به مناطق تحت کنترل خود، سلاح و تجهیزات را برای چوب قرمز تهیه کردند.جنگ کریک عمدتاً در آلابامای امروزی و در امتداد ساحل خلیج اتفاق افتاد.درگیری های اصلی جنگ شامل ارتش ایالات متحده و رد استیکز (یا Upper Creeks)، یک جناح قبیله ای Muscogee بود که در برابر گسترش استعمار ایالات متحده مقاومت می کرد.ایالات متحده با دشمنان سنتی Muscogee، Choctaw و Cherokee Nations و همچنین گروه Lower Creeks Muscogee متحد شد.در طول خصومت ها، چوب قرمزها با بریتانیا متحد شدند.یک نیروی رد استیک به پیشروی افسر نیروی دریایی بریتانیا الکساندر کوکرین به سمت نیواورلئان کمک کرد.جنگ کریک عملاً در اوت 1814 با امضای معاهده فورت جکسون پایان یافت، زمانی که اندرو جکسون کنفدراسیون کریک را مجبور به تسلیم بیش از 21 میلیون هکتار در جنوب جورجیا و آلابامای مرکزی کرد.این جنگ همچنین ادامه جنگ Tecumseh در شمال غربی قدیم بود، و اگرچه یک درگیری در چارچوب جنگ‌های چند قرنی سرخپوستان آمریکا بود، معمولاً توسط مورخان بیشتر با جنگ 1812 شناخته می‌شود و آن را بخشی جدایی‌ناپذیر از آن می‌دانند.
▲
●
Play button
1813 Sep 10

نبرد دریاچه ایری

Lake Erie
نبرد دریاچه ایری یک درگیری دریایی مهم در طول جنگ 1812 بود که در 10 سپتامبر 1813 در دریاچه ایری در نزدیکی اوهایو رخ داد.در این نبرد، 9 کشتی نیروی دریایی ایالات متحده به فرماندهی کاپیتان الیور هازارد پری، به طور قاطع شش کشتی نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا به فرماندهی کاپیتان رابرت هریوت بارکلی را شکست داده و به تصرف خود درآوردند.این پیروزی آمریکا کنترل دریاچه ایری را برای ایالات متحده برای باقیمانده جنگ تضمین کرد و نقش مهمی در مبارزات زمینی بعدی داشت.نبرد با اسکادران های آمریکایی و انگلیسی شروع شد که خطوط نبرد را تشکیل دادند.بریتانیایی ها ابتدا سنج آب و هوا را در دست داشتند، اما تغییر باد به اسکادران پری اجازه داد تا به روی دشمن نزدیک شود.درگیری در ساعت 11:45 با اولین شلیک توسط کشتی انگلیسی دیترویت آغاز شد.گل سرسبد آمریکایی، لارنس، زیر آتش شدید قرار گرفت و آسیب قابل توجهی متحمل شد.پری پس از انتقال پرچم خود به نیاگارا که هنوز قابل استفاده بود، به مبارزه ادامه داد.سرانجام ناوهای بریتانیایی دیترویت و ملکه شارلوت به همراه سایرین تسلیم نیروهای آمریکایی شدند و پیروزی قاطعی را برای ایالات متحده رقم زدند.نبرد دریاچه ایری اهمیت استراتژیک قابل توجهی داشت.این امر کنترل دریاچه را از سوی آمریکا تضمین کرد و از رسیدن نیروهای کمکی و تدارکاتی بریتانیا به نیروهای آنها در منطقه جلوگیری کرد.این پیروزی همچنین راه را برای موفقیت های بعدی آمریکا هموار کرد، از جمله بازیابی دیترویت و پیروزی در نبرد تیمز، جایی که کنفدراسیون هند Tecumseh شکست خورد.این نبرد رهبری پری و اثربخشی اسکادران آمریکایی را به نمایش گذاشت که در تامین امنیت این آب حیاتی در طول جنگ بسیار مهم بود.
▲
●
Play button
1813 Oct 5

نبرد تیمز

Chatham-Kent, ON, Canada
نبرد تیمز، همچنین به عنوان نبرد موراویان تاون شناخته می شود، در 5 اکتبر 1813، در طول جنگ 1812 در کانادا بالا، در نزدیکی Chatham رخ داد.این منجر به پیروزی قاطع آمریکا بر بریتانیا و متحدان بومی آنها به رهبری تکومسه رهبر شاونی شد.بریتانیایی ها تحت فرماندهی سرلشکر هنری پروکتر، به دلیل از دست دادن کنترل دریاچه ایری به نیروی دریایی ایالات متحده، مجبور به عقب نشینی از دیترویت به شمال شدند و منابع خود را قطع کردند.کنفدراسیون قبایل بومی Tecumseh بخش مهمی از اتحاد بریتانیا بود.نیروهای آمریکایی به رهبری سرلشکر ویلیام هنری هریسون، انگلیسی های در حال عقب نشینی را تعقیب کردند و آنها را در نزدیکی رودخانه تیمز درگیر نبرد کردند.موقعیت بریتانیا ضعیف بود و جنگجویان Tecumseh تلاش کردند تا نیروهای آمریکایی را کنار بزنند اما غرق شدند.نظامیان منظم بریتانیا روحیه خود را تضعیف کردند و سواره نظام آمریکایی نقش اساسی در شکستن خطوط آنها داشت.در جریان نبرد، تکومسه کشته شد که ضربه مهمی به کنفدراسیون او وارد کرد.در نهایت، نیروهای انگلیسی عقب نشینی کردند و کنترل آمریکا بر منطقه دیترویت دوباره برقرار شد.نبرد تیمز تأثیر عمیقی بر جنگ داشت.این امر منجر به فروپاشی کنفدراسیون Tecumseh و از دست دادن کنترل بریتانیا بر جنوب غربی انتاریو شد.ژنرال پروکتر بعداً به دلیل رهبری ضعیفش در طول عقب نشینی و نبرد به دادگاه نظامی محکوم شد.مرگ Tecumseh پایان یک اتحاد قدرتمند بومی بود و به کاهش کلی نفوذ بریتانیا در منطقه کمک کرد.
▲
●
نبرد شاتوگوئه
نبرد شاتوگوئه ©Henri Julien
1813 Oct 26

نبرد شاتوگوئه

Ormstown, Québec, Canada
نبرد شاتوگوئه که در 26 اکتبر 1813 در طول جنگ 1812 انجام شد، شاهد آن بود که یک نیروی ترکیبی بریتانیا و کانادا به رهبری چارلز دی سالابری با موفقیت در برابر تهاجم آمریکا به کانادای پایین (کبک کنونی) دفاع کردند.نقشه آمریکا این بود که مونترال را که یک هدف استراتژیک کلیدی است، با پیشروی از دو جهت تصرف کند - یک لشکر از رودخانه سنت لارنس پایین می آید و دیگری از دریاچه شامپلین به سمت شمال حرکت می کند.ژنرال وید همپتون نیروهای آمریکایی را در اطراف دریاچه شامپلین رهبری کرد، اما او با چالش‌های متعددی از جمله سربازان ضعیف آموزش‌دیده، تدارکات ناکافی و اختلافات با فرمانده همکار آمریکایی، سرلشکر جیمز ویلکینسون مواجه شد.در روز نبرد، همپتون تصمیم گرفت سرهنگ رابرت پردی را با 1500 نفر بفرستد تا از رودخانه شاتوگوئه عبور کند و از موقعیت بریتانیا خارج شود، در حالی که سرتیپ جرج ایزارد از جلو حمله کرد.با این حال، این عملیات مملو از مشکلات بود، از جمله زمین های چالش برانگیز و آب و هوای سخت.نیروی پردی گم شد و با مدافعان کانادایی به رهبری کاپیتان دالی و کاپیتان بروژیر روبرو شد.کانادایی ها با آمریکایی ها درگیر شدند و باعث سردرگمی شدند و آنها را مجبور به عقب نشینی کردند.در همین حال، نیروهای ایزارد تلاش کردند تا از تاکتیک های متعارف علیه مدافعان کانادایی استفاده کنند اما با شلیک دقیق مواجه شدند.پیشنهاد فرضی تسلیم یک افسر آمریکایی منجر به مرگ او شد و مدافعان کانادایی با فراخوان‌های جنگی و صدای جنگ، تصور یک نیروی بزرگ‌تر را ایجاد کردند و باعث عقب‌نشینی آمریکایی‌ها شدند.تلفات این نبرد برای هر دو طرف نسبتاً کم بود، کانادایی ها 2 کشته، 16 زخمی و 4 مفقود را گزارش کردند، در حالی که آمریکایی ها 23 کشته، 33 زخمی و 29 مفقود را ثبت کردند.این نبرد تأثیر قابل توجهی بر کمپین آمریکایی ها برای تصرف مونترال داشت، زیرا منجر به تشکیل شورای جنگی شد که به این نتیجه رسیدند که یک پیشروی مجدد بعید است موفق شود.علاوه بر این، چالش های لجستیکی، از جمله جاده های صعب العبور و کاهش تدارکات، به تصمیم برای کنار گذاشتن کمپین کمک کرد.نبرد شاتوگوئه، همراه با نبرد مزرعه کرایسلر، پایان کارزار آمریکایی سنت لارنس در پاییز 1813 بود.
▲
●
نبرد مزرعه کرایسلر
نبرد مزرعه کرایسلر. ©Anonymous
1813 Nov 11

نبرد مزرعه کرایسلر

Morrisburg, Ontario, Canada
نبرد مزرعه کرایسلر یک پیروزی قاطع بریتانیا و کانادا بر یک نیروی بزرگتر آمریکایی بود و باعث شد آمریکایی ها کمپین سنت لارنس خود را که هدف آن تصرف مونترال بود، کنار بگذارند.کارزار آمریکایی با مشکلاتی از جمله تدارکات ناکافی، بی اعتمادی افسران و شرایط نامساعد آب و هوایی مواجه بود.انگلیسی ها به رهبری سرهنگ دوم جوزف وانتون موریسون، عملاً با پیشروی آمریکا مقابله کردند.نبرد خود در شرایط چالش برانگیز، با باران سرد و سردرگمی در میان هر دو طرف رخ داد.سرتیپ آمریکایی بوید که فرماندهی را بر عهده گرفت، دستور حمله در بعد از ظهر را صادر کرد.حمله آمریکا با مقاومت قاطع نیروهای بریتانیایی و کانادایی مواجه شد که منجر به بی نظمی در میان سربازان آمریکایی شد.در نهایت، بیشتر ارتش آمریکا با سردرگمی به سمت قایق های خود عقب نشینی کردند و از رودخانه به سمت آمریکا عبور کردند.تلفات هر دو طرف قابل توجه بود و انگلیسی ها 31 کشته و 148 زخمی متحمل شدند، در حالی که آمریکایی ها 102 کشته و 237 زخمی را گزارش کردند.نتیجه نبرد پایان تهدید آمریکا علیه مونترال بود و پیامدهای مهمی برای جنگ در منطقه داشت.
▲
●
تسخیر قلعه نیاگارا
©Graham Turner
1813 Dec 19

تسخیر قلعه نیاگارا

Fort Niagara, Youngstown, NY,
فورت نیاگارا، یک پایگاه مهم استراتژیک آمریکا در نزدیکی خروجی رودخانه نیاگارا به دریاچه انتاریو، با عقب نشینی بیشتر سربازان عادی آمریکایی برای شرکت در حمله به مونترال ضعیف شده بود.این باعث شد که سرتیپ جرج مک کلور با یک پادگان کوچک و بدون سرنشین در قلعه باقی بماند.اوضاع زمانی بدتر شد که مک کلور دستور سوزاندن روستای نزدیک نیاگارا را صادر کرد و بهانه ای برای انتقام گیری بریتانیایی ها ایجاد کرد.ژنرال سپهبد بریتانیایی گوردون دراموند از فرصت استفاده کرد و قلعه نیاگارا را بازپس گرفت و دستور حمله شبانه غافلگیرانه را در دسامبر 1813 صادر کرد. نیرویی از نیروهای منظم و شبه نظامیان بریتانیایی به رهبری سرهنگ جان موری از رودخانه نیاگارا بر فراز قلعه عبور کردند.آنها پیت های آمریکایی را گرفتند و بی صدا به سمت قلعه پیشروی کردند.مقاومت مدافعان آمریکایی، که شامل ایستادن در ساوت ردوبت بود، شدید بود.در نهایت، نیروهای انگلیسی خطوط دفاعی را شکستند و در یک چرخش وحشیانه، بسیاری از مدافعان را با سرنیزه گرفتند.انگلیسی ها حداقل تلفات را با شش کشته و پنج زخمی گزارش کردند، در حالی که تلفات آمریکایی ها قابل توجه بود، حداقل 65 کشته و تعداد زیادی زخمی یا اسیر شدند.پس از تصرف فورت نیاگارا، نیروهای بریتانیایی تحت فرماندهی سرلشکر فینیاس ریال بیشتر به داخل خاک آمریکا پیشروی کردند، روستاها را سوزاندند و با نیروهای آمریکایی در نبرد لویستون و نبرد بوفالو درگیر شدند.قلعه نیاگارا تا پایان جنگ در اختیار بریتانیا بود.تسخیر قلعه نیاگارا و اقدامات تلافی جویانه بعدی نقطه عطفی در جنگ 1812 بود و پیامدهای ماندگاری برای منطقه نیاگارا داشت.قلعه نیاگارا تا پایان جنگ در اختیار بریتانیا بود.
▲
●
Play button
1814 Mar 27

نبرد خم نعل اسبی

Dadeville, Alabama, USA
در 27 مارس 1814، نیروهای ایالات متحده و متحدان هندی تحت فرماندهی ژنرال اندرو جکسون، رد استیکز، بخشی از قبیله سرخپوستان کریک را که با گسترش آمریکا مخالف بودند، شکست دادند و عملاً به جنگ کریک پایان دادند.در پایان، تقریباً 800 نفر از 1000 جنگجوی Red Stick حاضر در نبرد کشته شدند.در مقابل، جکسون کمتر از 50 مرد را در طول مبارزه از دست داد و 154 زخمی را گزارش کرد.پس از نبرد، سربازان جکسون از پوستی که از اجساد سرخپوستان گرفته شده بود، افسارها را ساختند، با بریدن نوک بینی آنها شمارش بدن انجام دادند و لباس های خود را به عنوان سوغاتی برای "بانوهای تنسی" فرستادند.در 9 آگوست 1814، اندرو جکسون کریک را مجبور به امضای معاهده فورت جکسون کرد.ملت کریک مجبور شد 23 میلیون هکتار (93000 کیلومتر مربع) - نیمی از آلابامای مرکزی و بخشی از جنوب جورجیا - را به دولت ایالات متحده واگذار کند.این شامل قلمرو Lower Creek بود که متحدان ایالات متحده بودند.جکسون مناطق را بر اساس احساس امنیت خود تعیین کرده بود.از 23 میلیون جریب (93000 کیلومتر مربع) جکسون کریک را مجبور به واگذاری 1.9 میلیون هکتار (7700 کیلومتر مربع) کرد که توسط ملت چروکی که با ایالات متحده نیز متحد شده بود ادعای مالکیت کرد.جکسون پس از موافقت با این معاهده به درجه سرلشکر ارتقا یافت.
▲
●
1814
ضد حمله بریتانیاornament
اولین کناره گیری ناپلئون
اولین کناره گیری ناپلئون، 11 آوریل 1814. ©Gaetano Ferri
1814 Apr 11

اولین کناره گیری ناپلئون

Paris, France
پایان جنگ با ناپلئون در اروپا در آوریل 1814 به این معنی بود که انگلیسی ها می توانستند ارتش خود را در آمریکای شمالی مستقر کنند، بنابراین آمریکایی ها می خواستند کانادا علیا را برای مذاکره از موضع قدرت حفظ کنند.در همین حال، پس از کناره‌گیری ناپلئون، 15000 سرباز بریتانیایی تحت رهبری چهار تن از فرماندهان تیپ ولینگتون به آمریکای شمالی اعزام شدند.کمتر از نیمی از جانبازان شبه جزیره و بقیه از پادگان ها بودند.بیشتر نیروهای تازه در دسترس به کانادا رفتند، جایی که سپهبد سر جورج پریوست (که فرماندار کل کانادا و فرمانده کل در آمریکای شمالی بود) در حال آماده شدن برای رهبری تهاجم به نیویورک از کانادا بود و به سمت دریاچه Champlain و قسمت بالا حرکت می کرد. رودخانه هادسون.بریتانیا شروع به محاصره کل سواحل شرقی ایالات متحده کرد.
▲
●
نبرد چیپاوا
سرتیپ وینفیلد اسکات، تیپ پیاده نظام خود را در طول نبرد به جلو هدایت می کند ©H. Charles McBarron Jr.
1814 Jul 5

نبرد چیپاوا

Chippawa, Upper Canada (presen
در اوایل سال 1814، واضح بود که ناپلئون در اروپا شکست خورده بود و سربازان کهنه کار بریتانیایی از جنگ شبه جزیره دوباره به کانادا اعزام خواهند شد.وزیر جنگ ایالات متحده، جان آرمسترانگ جونیور، مشتاق بود تا قبل از رسیدن نیروهای کمکی بریتانیا به کانادا، پیروز شود.به سرلشکر جیکوب براون دستور داده شد که بخش چپ ارتش شمال را تشکیل دهد.آرمسترانگ دستور داد تا دو "اردوگاه آموزشی" برای بهبود استانداردهای واحدهای معمولی ارتش ایالات متحده راه اندازی شود.یکی در پلاتسبورگ، نیویورک، تحت فرماندهی سرتیپ جرج ایزارد بود.دیگری در بوفالو، نیویورک، نزدیک سر رودخانه نیاگارا، تحت فرماندهی سرتیپ وینفیلد اسکات بود.در بوفالو، اسکات یک برنامه آموزشی بزرگ را پایه گذاری کرد.او با استفاده از کتابچه راهنمای ارتش انقلابی فرانسه در سال 1791، هر روز ده ساعت نیروهای خود را تمرین می کرد.(قبل از این، هنگ‌های مختلف آمریکایی از انواع دستورالعمل‌های مختلف استفاده می‌کردند که مانور هر نیروی بزرگ آمریکایی را دشوار می‌کرد).اسکات همچنین واحدهای خود را از وجود افسران ناکارآمد که انتصابات خود را از طریق نفوذ سیاسی به جای تجربه یا شایستگی به دست آورده بودند، پاکسازی کرد و بر نظم اردوگاهی مناسب از جمله ترتیبات بهداشتی اصرار داشت.این امر ضایعات ناشی از اسهال خونی و سایر بیماری های روده ای را که در کمپین های قبلی سنگین بود، کاهش داد.در اوایل ژوئیه، لشکر براون مطابق با دستورات جایگزین آرمسترانگ در نیاگارا جمع آوری شد.در 3 ژوئیه، ارتش براون، متشکل از تیپ های منظم به فرماندهی اسکات (با 1377 نفر) و ریپلی (با 1082 نفر) و چهار گروه توپخانه به تعداد 327 نفر به فرماندهی سرگرد جیکوب هیندمن، به راحتی فورت ایری را که از آن دفاع می شد، محاصره و تصرف کردند. فقط توسط دو شرکت ضعیف تحت مدیریت سرگرد توماس باک.اواخر روز، اسکات در کرانه دورتر نهر چیپاوا، نزدیک شهر چیپاوا، با نیروهای دفاعی بریتانیا مواجه شد.نبرد چیپاوا (گاهی اوقات چیپوا نوشته می شود) یک پیروزی برای ارتش ایالات متحده در جنگ 1812 بود، در جریان تهاجم ارتش ایالات متحده در 5 ژوئیه 1814 به مستعمره امپراتوری بریتانیا در کانادا بالا در امتداد رودخانه نیاگارا.این نبرد و نبرد لاندی لین متعاقب آن نشان داد که سربازان آموزش دیده آمریکایی می توانند در مقابل نظامیان عادی بریتانیا مقاومت کنند.میدان جنگ به عنوان یک مکان تاریخی ملی کانادا حفظ می شود.
▲
●
Play button
1814 Jul 25

نبرد لاندی لین

Upper Canada Drive, Niagara Fa
نبرد لاندی لین که به نام نبرد نیاگارا نیز شناخته می شود، در 25 ژوئیه 1814 در طول جنگ 1812 رخ داد. این نبرد در نزدیکی آبشار نیاگارا امروزی در انتاریو رخ داد و یکی از خونین ترین نبردهای جنگ بود.نیروهای آمریکایی به رهبری سرلشکر جاکوب براون در مقابل نیروهای بریتانیایی و کانادایی قرار گرفتند.این نبرد با یک بن بست وحشیانه به پایان رسید و تلفات سنگینی از هر دو طرف شامل تقریباً 258 کشته و مجموعاً حدود 1720 تلفات وارد شد.این نبرد چندین مرحله از نبرد شدید را شاهد بود.تیپ آمریکایی سرتیپ وینفیلد اسکات با توپخانه انگلیسی درگیر شد و متحمل خسارات سنگین شد.با این حال، بیست و پنجمین پیاده نظام سرگرد توماس جساپ موفق شد واحدهای بریتانیایی و کانادایی را پشت سر بگذارد و باعث سردرگمی و عقب راندن آنها شود.بعداً، پیاده نظام 21 آمریكایی سرهنگ دوم جیمز میلر، با سرنیزه ای جسورانه، اسلحه های انگلیسی را تصرف كرد و مركز بریتانیا را از تپه بیرون كرد.سپهبد بریتانیایی گوردون دراموند چندین ضدحمله انجام داد، اما توسط نیروهای آمریکایی دفع شد.تا نیمه شب، هر دو طرف خسته و به شدت تحلیل رفته بودند.تلفات آمریکایی ها زیاد بود و براون دستور عقب نشینی به فورت ایری را داد.انگلیسی ها در حالی که هنوز حضور چشمگیری در میدان جنگ داشتند، در شرایطی نبودند که در خروج آمریکا دخالت کنند.این نبرد پیامدهای استراتژیک داشت، زیرا آمریکایی ها را وادار به عقب نشینی کرد و ابتکار عمل خود را در شبه جزیره نیاگارا از دست داد.این یک درگیری سخت و با تلفات قابل توجه بود که آن را به یکی از مرگبارترین نبردهای کانادا در طول جنگ 1812 تبدیل کرد.
▲
●
Play button
1814 Jul 26 - Aug 4

نبرد جزیره مکیناک

Mackinac Island, Michigan, USA
نبرد جزیره مکیناک (تلفظ مکیناو) یک پیروزی بریتانیا در جنگ 1812 بود.این منطقه به دلیل نفوذ و کنترل آن بر قبایل بومی آمریکا در این منطقه که گاهی در اسناد تاریخی به عنوان «Michilimackinac» نامیده می‌شد، اهمیت داشت.نیروهای بریتانیایی، کانادایی و بومی آمریکا جزیره را در روزهای اولیه جنگ تصرف کرده بودند.یک اکسپدیشن آمریکایی در سال 1814 برای بازیابی جزیره تشکیل شد.نیروی آمریکایی حضور خود را با تلاش برای حمله به پاسگاه‌های بریتانیا در نقاط دیگر دریاچه هورون و خلیج جورجیا تبلیغ کرد، بنابراین هنگامی که آنها در نهایت در جزیره مکیناک فرود آمدند، پادگان برای ملاقات با آنها آماده شد.با پیشروی آمریکایی ها از سمت شمال در قلعه، در کمین بومیان آمریکایی قرار گرفتند و مجبور شدند با تلفات سنگین دوباره به این قلعه بروند.
▲
●
مذاکرات صلح آغاز می شود
مذاکرات صلح آغاز می شود. ©HistoryMaps
1814 Aug 1

مذاکرات صلح آغاز می شود

Ghent, Belgium
پس از رد پیشنهادهای آمریکا برای میانجیگری مذاکرات صلح، بریتانیا در سال 1814 مسیر خود را تغییر داد. با شکست ناپلئون ، اهداف اصلی بریتانیا از توقف تجارت آمریکا با فرانسه و تحت تأثیر قرار دادن ملوانان از کشتی های آمریکایی، حرف های مرده بود.پرزیدنت مدیسون به کنگره اطلاع داد که ایالات متحده دیگر نمی تواند خواستار پایان دادن به تأثیرپذیری از بریتانیا باشد و او رسماً این درخواست را از روند صلح کنار گذاشت.علیرغم اینکه بریتانیا دیگر نیازی به تحت تأثیر قرار دادن ملوانان نداشت، حقوق دریایی آن نقض نشد، هدفی که در معاهده وین نیز حفظ شد.مذاکرات در گنت، هلند، در اوت 1814 آغاز شد. آمریکایی ها پنج کمیسر فرستادند: جان کوئینسی آدامز، هنری کلی، جیمز ای. بایار، پدر، جاناتان راسل و آلبرت گالاتین.همه رهبران سیاسی ارشد بودند به جز راسل.آدامز مسئول بود.انگلیسی ها مقامات کوچکی را فرستادند که با مافوق خود در لندن ارتباط نزدیک داشتند.تمرکز اصلی دیپلماتیک دولت بریتانیا در سال 1814 پایان دادن به جنگ در آمریکای شمالی نبود، بلکه موازنه قوای اروپا پس از شکست آشکار فرانسه ناپلئونی و بازگشت بوربون‌های طرفدار بریتانیا به قدرت در پاریس بود.
▲
●
محاصره فورت ایری
یورش بریتانیایی ها به استحکامات شمال شرقی فورت ایری، در جریان حمله شبانه ناکام خود در 14 اوت 1814. ©E.C Watmough
1814 Aug 4 - Sep 21

محاصره فورت ایری

Ontario, Canada
آمریکایی ها به رهبری سرلشکر جیکوب براون در ابتدا فورت اری را تصرف کرده بودند و بعداً با یک نیروی انگلیسی به فرماندهی ژنرال گوردون دراموند روبرو شدند.بریتانیایی ها در نبرد لاندی لین تلفات سنگینی متحمل شده بودند، اما هدف دراموند بیرون راندن آمریکایی ها از سمت کانادایی رودخانه نیاگارا بود.محاصره فورت ایری با یک سری حملات ناموفق بریتانیا به دفاع آمریکا مشخص شد.در شب 15/16 آگوست، دراموند یک حمله سه جانبه به قلعه انجام داد و هدف آن تصرف باتری های آمریکایی و خود قلعه بود.با این حال، مدافعان آمریکایی مقاومت شدیدی از خود نشان دادند و تلفات زیادی را در بین نیروهای انگلیسی ایجاد کردند.مهاجمان با مخالفت قاطع نیروهای آمریکایی تحت فرماندهی ژنرال الیزر ویللاک ریپلی در تپه اسنیک و سایر مواضع مستحکم روبرو شدند.انگلیسی ها علیرغم متحمل شدن خسارات سنگین، نتوانستند دفاع آمریکا را بشکنند.حملات بعدی ستون‌های بریتانیا تحت فرماندهی سرهنگ هرکول اسکات و سرهنگ دوم ویلیام دراموند نیز با خسارات قابل توجهی مواجه شد، به‌ویژه در جریان حمله دراموند به قلعه، جایی که انفجار عظیم مجله قلعه باعث ویرانی بیشتر شد.در مجموع، انگلیسی ها در طول محاصره متحمل 57 کشته، 309 زخمی و 537 مفقود شدند.پادگان آمریکایی در فورت ایری 17 کشته، 56 زخمی و 11 مفقود را گزارش کرد.دراموند که برای آمریکایی ها ناشناخته بود، قبلاً تصمیم به رفع محاصره گرفته بود و نیروهای انگلیسی در شب 21 سپتامبر عقب نشینی کردند و باران شدید، بیماری و کمبود تدارکات را دلایل پایان کارزار ذکر کردند.این یکی از آخرین حملات بریتانیا در امتداد مرز شمالی در طول جنگ 1812 بود.
▲
●
معاهده فورت جکسون
پیمان با کریکز، فورت جکسون، 1814 ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1814 Aug 9

معاهده فورت جکسون

Fort Toulouse-Jackson Park, We
معاهده فورت جکسون، که در سواحل رودخانه تالاپوسا در طول جنگ 1812 به امضا رسید، یک رویداد مهم با پیامدهای مهمی برای جنگ کریک و زمینه گسترده تر جنگ 1812 بود. ژنرال اندرو جکسون نیروهای آمریکایی را رهبری کرد و از آنها حمایت کرد. توسط چروکی و متحدان Lower Creek، به پیروزی در این نبرد.این معاهده، ملت کریک را مجبور کرد که قلمرو وسیعی به مساحت 23 میلیون جریب، از جمله زمین های باقی مانده خود در جورجیا و آلابامای مرکزی را به دولت ایالات متحده تسلیم کند.در چارچوب جنگ 1812، این معاهده نقطه عطفی بود زیرا عملاً به جنگ کریک پایان داد و به ژنرال جکسون اجازه داد تا در جنوب غربی تا لوئیزیانا ادامه دهد، جایی که او نیروهای بریتانیا را در نبرد نیواورلئان شکست داد.
▲
●
نبرد بلادنزبورگ
در آغوش دشمنان. ©L.H. Barker
1814 Aug 24

نبرد بلادنزبورگ

Bladensburg, Maryland, USA
نبرد بلادنزبورگ که در 24 اوت 1814 در طول جنگ 1812 رخ داد، درگیری مهمی بود که منجر به شکست تحقیرآمیز ایالات متحده شد.یک نیروی بریتانیایی ، شامل نیروهای منظم ارتش و تفنگداران دریایی سلطنتی، یک نیروی ترکیبی آمریکایی متشکل از ارتش منظم و نیروهای شبه نظامی دولتی را از بین بردند.خود نبرد با اشتباهات تاکتیکی طرف آمریکایی، بی نظمی و عدم آمادگی مشخص شد.نیروهای انگلیسی به رهبری راس به سرعت پیشروی کردند و مدافعان آمریکایی را شکست دادند که منجر به عقب نشینی و متعاقب آن سوزاندن واشنگتن دی سی شد. یک ننگ در تاریخ آنهااین شکست تأثیر ماندگاری بر روند جنگ 1812 و برداشت آمریکایی ها از توانایی های نظامی آنها در آن زمان داشت.
▲
●
Play button
1814 Aug 25

سوزاندن واشنگتن

Washington, D.C.
سوزاندن واشنگتن، تهاجم بریتانیا به واشنگتن، پایتخت ایالات متحده ، در جریان کمپین چساپیک در جنگ 1812 بود. این تنها بار پس از جنگ انقلاب آمریکا بود که یک قدرت خارجی پایتخت را تسخیر و اشغال کرد. از ایالات متحدهپس از شکست یک نیروی آمریکایی در نبرد بلادنزبورگ در 24 اوت 1814، ارتش بریتانیا به رهبری سرلشکر رابرت راس به شهر واشنگتن لشکر کشید.در آن شب، نیروهای او چندین ساختمان دولتی و نظامی از جمله عمارت ریاست جمهوری و ساختمان کنگره ایالات متحده را به آتش کشیدند.[46]این حمله تا حدی انتقام از اقدامات قبلی آمریکا در کانادا بالای تحت کنترل بریتانیا بود، که در آن نیروهای آمریکایی یورک را در سال قبل سوزاندند و غارت کردند و سپس بخش‌های زیادی از پورت دوور را سوزاندند.[47] کمتر از چهار روز پس از شروع حمله، یک طوفان شدید - احتمالاً یک طوفان - و یک گردباد آتش‌ها را خاموش کرد و باعث تخریب بیشتر شد.اشغال واشنگتن توسط بریتانیا حدود 26 ساعت به طول انجامید.[48]پرزیدنت جیمز مدیسون، همراه با دولت خود و چندین مقام نظامی، تخلیه شدند و توانستند برای شب در بروکویل، شهر کوچکی در شهرستان مونتگومری، مریلند، پناه بگیرند.پرزیدنت مدیسون شب را در خانه کالب بنتلی، کواکری که در بروکویل زندگی و کار می کرد، گذراند.خانه بنتلی که امروزه به عنوان خانه مدیسون شناخته می شود، هنوز وجود دارد.پس از طوفان، انگلیسی ها به کشتی های خود بازگشتند که بسیاری از آنها به دلیل طوفان نیاز به تعمیر داشتند.
▲
●
1814 - 1815
کمپین جنوبornament
نبرد پلاتسبورگ
مکمب نبرد دریایی را تماشا می کند. ©Anonymous
1814 Sep 6 - Sep 11

نبرد پلاتسبورگ

Plattsburgh, NY, USA
نبرد پلاتسبورگ، که به عنوان نبرد دریاچه شامپلین نیز شناخته می شود، به حمله نهایی بریتانیا به ایالت های شمالی ایالات متحده در طول جنگ 1812 پایان داد. دو نیروی بریتانیایی، یک ارتش به فرماندهی ژنرال سرهنگ جورج پروست و یک اسکادران نیروی دریایی تحت امر کاپیتان جورج داونی در شهر کنار دریاچه پلاتسبورگ در نیویورک گرد هم آمد.پلاتسبورگ توسط شبه نظامیان نیویورک و ورمونت و جدایی از نیروهای منظم ارتش ایالات متحده، همه تحت فرماندهی سرتیپ الکساندر مکمب، و کشتی‌هایی که توسط فرمانده فرمانده توماس مکدوناف فرماندهی می‌شد، دفاع می‌کردند.اسکادران داونی اندکی پس از سپیده دم در 11 سپتامبر 1814 حمله کرد، اما پس از یک مبارزه سخت که در آن داونی کشته شد، شکست خورد.سپس پروست حمله زمینی به دفاع مکمب را رها کرد و به کانادا عقب نشینی کرد و اظهار داشت که حتی اگر پلاتزبورگ تصرف شود، هیچ سرباز بریتانیایی در آنجا نمی تواند بدون کنترل دریاچه تامین شود.هنگامی که نبرد رخ داد، نمایندگان آمریکایی و بریتانیایی در گنت در پادشاهی هلند ملاقات می کردند و تلاش می کردند در مورد یک معاهده مورد قبول هر دو طرف برای پایان دادن به جنگ مذاکره کنند.پیروزی آمریکا در پلاتسبورگ و دفاع موفقیت آمیز در نبرد بالتیمور، که از روز بعد آغاز شد و پیشروی های بریتانیا در ایالات میانه آتلانتیک را متوقف کرد، اهرم مذاکره کنندگان بریتانیا را برای درخواست هرگونه ادعای ارضی علیه ایالات متحده بر اساس uti possidetis، یعنی حفظ قلمروی که در پایان جنگ در اختیار داشتند.[51] معاهده گنت، که در آن مناطق تصرف شده یا اشغال شده بر اساس وضعیت قبل از جنگ، یعنی وضعیتی که قبل از جنگ وجود داشت، بازسازی شدند، سه ماه پس از نبرد امضا شد.با این حال، این نبرد ممکن است تأثیر کمی یا بدون تأثیر در پیشبرد اهداف هر دو طرف داشته باشد.
▲
●
Play button
1814 Sep 12

نبرد بالتیمور

Baltimore, Maryland, USA
نبرد بالتیمور (12 تا 15 سپتامبر 1814) یک نبرد دریایی / زمینی بود که بین مهاجمان بریتانیایی و مدافعان آمریکایی در جنگ 1812 انجام شد. نیروهای آمریکایی تهاجمات دریایی و زمینی را در شهر بندری شلوغ بالتیمور در مریلند دفع کردند و کشته شدند. فرمانده نیروهای متجاوز بریتانیا.انگلیسی ها و آمریکایی ها برای اولین بار در نبرد نورث پوینت با هم ملاقات کردند.اگرچه آمریکایی ها عقب نشینی کردند، نبرد یک اقدام تاخیری موفقیت آمیز بود که تلفات سنگینی را به انگلیسی ها وارد کرد، پیشروی آنها را متوقف کرد و در نتیجه به مدافعان بالتیمور اجازه داد تا برای حمله به درستی آماده شوند.مقاومت قلعه مک‌هنری بالتیمور در طول بمباران نیروی دریایی سلطنتی، فرانسیس اسکات کی را برای سرودن شعر «دفاع از قلعه مک‌هنری» الهام گرفت، که بعداً به شعر «پررق ستاره‌دار»، سرود ملی ایالات متحده تبدیل شد.رئیس جمهور آینده ایالات متحده جیمز بوکانان به عنوان یک سرباز خصوصی در دفاع از بالتیمور خدمت کرد.
▲
●
نبرد پنساکولا
©H. Charles McBarron Jr.
1814 Nov 7

نبرد پنساکولا

Pensacola, FL, USA
نیروهای آمریکایی به رهبری ژنرال اندرو جکسون خود را در مقابل ائتلافی از نیروهای بریتانیایی واسپانیایی قرار دادند که توسط سرخپوستان کریک و بردگان آفریقایی-آمریکایی متحد با بریتانیا حمایت می شدند.[49] نقطه کانونی نبرد شهر پنساکولا در فلوریدا اسپانیا بود.ژنرال جکسون و پیاده نظامش به شهر تحت کنترل بریتانیا و اسپانیا حمله کردند و در نهایت پنساکولا توسط نیروهای متفقین رها شد.پس از آن، نیروهای اسپانیایی باقی مانده به جکسون تسلیم شدند.قابل ذکر است که این نبرد در داخل حاکمیت پادشاهی اسپانیا رخ داد که از عقب نشینی سریع نیروهای انگلیسی ناراضی بود.در نتیجه، اسکادران نیروی دریایی بریتانیا متشکل از پنج کشتی جنگی نیز از شهر خارج شد.[50]نبرد پنساکولا لحظه مهمی را در جنگ کریک و جنگ گسترده 1812 رقم زد. پیروزی جکسون نه تنها کنترل آمریکا را بر منطقه تضمین کرد، بلکه بر پیچیدگی اتحادها و اختلافات ارضی در این دوره تأکید کرد که شامل ایالات متحده، بریتانیا، اسپانیا، سرخپوستان کریک و حتی بردگان آفریقایی-آمریکایی که با جانبداری از بریتانیا به دنبال آزادی بودند.
▲
●
کنوانسیون هارتفورد
کنوانسیون هارتفورد 1814. ©HistoryMaps
1814 Dec 15 - 1815 Jan 5

کنوانسیون هارتفورد

Hartford, Connecticut, USA
کنوانسیون هارتفورد مجموعه ای از جلسات از 15 دسامبر 1814 تا 5 ژانویه 1815 در هارتفورد، کانکتیکات، ایالات متحده بود که در آن رهبران نیوانگلند حزب فدرالیست برای بحث در مورد نارضایتی خود در مورد جنگ جاری 1812 و مشکلات سیاسی ناشی از افزایش قدرت دولت فدرال.این کنوانسیون حذف مصالحه سه پنجم و نیاز به اکثریت دو سوم کنگره برای پذیرش ایالت های جدید، اعلان جنگ و ایجاد قوانین محدود کننده تجارت را مورد بحث قرار داد.فدرالیست ها همچنین در مورد نارضایتی خود با خرید لوئیزیانا و تحریم 1807 صحبت کردند. با این حال، هفته ها پس از پایان کنوانسیون، خبر پیروزی قاطع ژنرال اندرو جکسون در نیواورلئان شمال شرق را فرا گرفت و فدرالیست ها را بی اعتبار و رسوا کرد و منجر به حذف آنها شد. به عنوان یک نیروی اصلی سیاسی ملیاین کنوانسیون در آن زمان بحث‌برانگیز بود و بسیاری از مورخان آن را عاملی مؤثر در سقوط حزب فدرالیست می‌دانند.دلایل زیادی برای این امر وجود دارد، از جمله این پیشنهاد که ایالت های نیوانگلند، پایگاه اصلی فدرالیست ها، از اتحادیه ایالات متحده جدا شده و کشور جدیدی ایجاد کنند.مورخان عموماً تردید دارند که کنوانسیون به طور جدی به این موضوع توجه داشته باشد.
▲
●
Play button
1815 Jan 8

نبرد نیواورلئان

Near New Orleans, Louisiana
نبرد نیواورلئان در 8 ژانویه 1815 بین ارتش بریتانیا به فرماندهی سرلشکر سر ادوارد پاکنهام و ارتش ایالات متحده تحت فرماندهی ژنرال بروت سرلشکر اندرو جکسون، تقریباً 5 مایلی (8 کیلومتر) جنوب شرقی محله فرانسوی نیواورلئان درگرفت. در حومه فعلی Chalmette، لوئیزیانا.این نبرد نقطه اوج مبارزات پنج ماهه خلیج فارس (سپتامبر 1814 تا فوریه 1815) توسط بریتانیا برای تصرف نیواورلئان، فلوریدا غربی و احتمالاً منطقه لوئیزیانا بود که در اولین نبرد فورت بویر آغاز شد.بریتانیا لشکرکشی نیواورلئان را در 14 دسامبر 1814 در نبرد دریاچه بورگن آغاز کرد و درگیری‌ها و دوئل‌های توپخانه‌ای متعدد در هفته‌های منتهی به نبرد نهایی رخ داد.این نبرد 15 روز پس از امضای معاهده گنت، که به طور رسمی به جنگ 1812 پایان داد، در 24 دسامبر 1814 رخ داد، اگرچه تا 16 فوریه توسط ایالات متحده تصویب نشد (و در نتیجه اجرا نشد). ، 1815، زیرا هنوز اخبار توافق از اروپا به ایالات متحده نرسیده بود.با وجود برتری زیاد بریتانیا در تعداد، آموزش و تجربه، نیروهای آمریکایی یک حمله ضعیف را در کمی بیش از 30 دقیقه شکست دادند.آمریکایی ها فقط 71 تلفات متحمل شدند، در حالی که انگلیسی ها بیش از 2000 تلفات را متحمل شدند، از جمله کشته شدن ژنرال فرمانده، سرلشکر سر ادوارد پاکنهام، و فرمانده دوم او، سرلشکر ساموئل گیبس.
▲
●
Play button
1815 Feb 17

پایان

New England, USA
معاهده گنت (8 Stat. 218) پیمان صلحی بود که به جنگ 1812 بین ایالات متحده و بریتانیا پایان داد.در فوریه 1815 اجرا شد. هر دو طرف آن را در 24 دسامبر 1814 در شهر گنت، هلند متحد (اکنون در بلژیک) امضا کردند.این معاهده با بازگرداندن مرزهای قبل از جنگ در ژوئن 1812، روابط بین دو طرف را به وضعیت قبلی بازگرداند.مرز بین ایالات متحده و کانادا اساساً به دلیل جنگ بدون تغییر باقی ماند و معاهده ای که به آن پایان داد، به نقاط اصلی اختلاف نظر پرداخت - و با این حال بین ایالات متحده و بریتانیا تغییرات زیادی کرد.معاهده گنت وضعیت موجود را ایجاد کرد.زمانی که نیروی دریایی سلطنتی دیگر نیازی به ملوان نداشت و تحت تأثیر قرار دادن آنها را متوقف کرد، موضوع تحت تأثیر قرار گرفتن نامربوط شد.بریتانیا تهاجمات آمریکا به کانادا را شکست داد و تهاجم خود به ایالات متحده در مریلند، نیویورک و نیواورلئان شکست خورد.پس از دو دهه جنگ شدید علیه فرانسه ، بریتانیا تمایلی به درگیری بیشتر با ایالات متحده نداشت و بر گسترش امپراتوری بریتانیا به هند متمرکز شد.قبایل هندی که با بریتانیا متحد شده بودند، آرمان خود را از دست دادند.کشورهای بومی بیشتر قلمروهای خزدار خود را از دست دادند.کشورهای بومی در آلاباما، جورجیا، نیویورک و اوکلاهاما آواره شدند و بیشتر مناطقی را که اکنون ایندیانا، میشیگان، اوهایو و ویسکانسین در قلمرو شمال غربی و همچنین در نیویورک و جنوب هستند از دست دادند.جنگ در بریتانیای کبیر به ندرت به یاد می‌آید.درگیری گسترده در اروپا علیه امپراتوری فرانسه تحت ناپلئون تضمین کرد که بریتانیا جنگ 1812 علیه ایالات متحده را بیش از یک نمایش فرعی در نظر نگیرد.محاصره تجارت فرانسه توسط بریتانیا کاملاً موفقیت‌آمیز بود و نیروی دریایی سلطنتی قدرت دریایی غالب جهان بود (و تا یک قرن دیگر چنین بود).در حالی که لشکرکشی های زمینی به نجات کانادا کمک کرده بود، نیروی دریایی سلطنتی تجارت آمریکا را تعطیل کرده بود، نیروی دریایی ایالات متحده را در بندر بسته و خصوصی سازی را به طور گسترده سرکوب کرده بود.شرکت‌های بریتانیایی که برخی از آنها تحت تأثیر افزایش هزینه‌های بیمه قرار گرفته‌اند، خواستار صلح بودند تا تجارت با ایالات متحده از سر گرفته شود.صلح عموماً مورد استقبال بریتانیا قرار گرفت.با این حال، دو ملت به سرعت تجارت را پس از پایان جنگ و افزایش دوستی در طول زمان از سر گرفتند.این جنگ هزاران برده را قادر ساخت که علیرغم مشکلات به آزادی فرار کنند.بریتانیایی ها به پناهجویان سیاه پوست کمک کردند تا در نیوبرانزویک و نوا اسکوشیا، جایی که وفاداران سیاه پوست پس از جنگ انقلابی آمریکا زمین دریافت کرده بودند، اسکان داده شوند.جکسون در سال 1818 به فلوریدا حمله کرد و بهاسپانیا نشان داد که دیگر نمی تواند آن قلمرو را با نیروی کمی کنترل کند.اسپانیا فلوریدا را در سال 1819 تحت معاهده آدامز-اونیس پس از اولین جنگ سمینول به ایالات متحده فروخت.پرات نتیجه می گیرد که "بنابراین جنگ 1812 به طور غیرمستقیم باعث تصاحب فلوریدا شد. بنابراین، جنگ 1812 برای شمال غربی و جنوب، مزایای قابل توجهی به همراه داشت. قدرت کنفدراسیون کریک را شکست و برای اسکان یک استان بزرگ گشود. پادشاهی پنبه آینده».پس از پایان جنگ 1812، صنعت پنبه در ایالات متحده افزایش قابل توجهی را تجربه کرد.جنگ تجارت با اروپا را مختل کرده بود و باعث شد آمریکایی ها بر توسعه صنایع داخلی خود تمرکز کنند.با افزایش تقاضای اروپا برای پنبه آمریکایی، جنوب فرصتی برای گسترش پایه کشاورزی خود دید.نوآوری هایی مانند پنبه پاک کن، که توسط الی ویتنی در سال 1793 اختراع شد، پردازش پنبه منگنه کوتاه را کارآمدتر کرد و به رشد صنعت دامن زد.گستره وسیعی از زمین در ایالت های جنوبی به مزارع پنبه تبدیل شد، که منجر به افزایش تجارت داخلی برده برای برآورده کردن نیازهای نیروی کار شد.در نتیجه، در اواسط قرن نوزدهم، پنبه به صادرات اصلی ایالات متحده تبدیل شد و نقش آن را در اقتصاد جهانی مستحکم کرد و وابستگی این کشور به نیروی کار برده را تشدید کرد.این رونق زمینه را برای پویایی های اقتصادی و اجتماعی فراهم کرد که در نهایت به جنگ داخلی آمریکا منجر شد.
▲
●

Appendices



APPENDIX 1

War of 1812


Play button




APPENDIX 2

Military Medicine in the War of 1812


Play button




APPENDIX 3

Blacks In The War of 1812


Play button




APPENDIX 4

The United States Navy - Barbary Pirates to The War of 1812


Play button




APPENDIX 5

The War of 1812 on the Great Lakes


Play button




APPENDIX 6

War of 1812 in the Old Northwest


Play button




APPENDIX 7

War of 1812 – Animated map


Play button




APPENDIX 8

The Brown Bess Musket in the War of 1812


Play button

Characters



William Hull

William Hull

American soldier

Winfield Scott

Winfield Scott

American Military Commander

Henry Dearborn

Henry Dearborn

United States Secretary of War

Robert Jenkinson

Robert Jenkinson

Prime Minister of the United Kingdom

William Henry Harrison

William Henry Harrison

President of the United States

John C. Calhoun

John C. Calhoun

Secretary of War

Tecumseh

Tecumseh

Shawnee Chief

Isaac Brock

Isaac Brock

Lieutenant Governor of Upper Canada

Thomas Macdonough

Thomas Macdonough

American Naval Officer

Laura Secord

Laura Secord

Canadian Heroine

Andrew Jackson

Andrew Jackson

American General

Francis Scott Key

Francis Scott Key

United States Attorney

John Rodgers

John Rodgers

United States Navy officer

Robert Ross

Robert Ross

British Army Officer

James Madison

James Madison

President of the United States

Oliver Hazard Perry

Oliver Hazard Perry

American Naval Commander

George Prévost

George Prévost

British Commander-in-Chief

Footnotes



  1. Hickey, Donald R. (1989). The War of 1812: A Forgotten Conflict. Urbana; Chicago: University of Illinois Press. ISBN 0-252-01613-0, p. 44.
  2. Hickey 1989, pp. 32, 42–43.
  3. Greenspan, Jesse (29 August 2018). "How U.S. Forces Failed to Capture Canada 200 Years Ago". History.com.
  4. Benn, Carl (2002). The War of 1812. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 978-1-84176-466-5, pp. 56–57.
  5. "History of Sandwich". City of Winsdor. Archived from the original on 26 September 2020. Retrieved 16 July 2020.
  6. Benn, Carl; Marston, Daniel (2006). Liberty or Death: Wars That Forged a Nation. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 1-84603-022-6, p. 214.
  7. Auchinleck, Gilbert (1855). A History of the War Between Great Britain and the United States of America: During the Years 1812, 1813, and 1814. Maclear & Company. p. 49.
  8. Laxer, James (2012). Tecumseh and Brock: The War of 1812. House of Anansi Press. ISBN 978-0-88784-261-0, p. 131.
  9. Aprill, Alex (October 2015). "General William Hull". Michigan Tech.
  10. Laxer, James (2012). Tecumseh and Brock: The War of 1812. House of Anansi Press. ISBN 978-0-88784-261-0.
  11. Benn & Marston 2006, p. 214.
  12. Rosentreter, Roger (2003). Michigan's Early Military Forces: A Roster and History of Troops Activated Prior to the American Civil War. Great Lakes Books. ISBN 0-8143-3081-9, p. 74.
  13. Marsh, James H. (23 October 2011). "Capture of Detroit, War of 1812". Canadian Encyclopedia.
  14. Hickey, Donald R. (1989). The War of 1812: A Forgotten Conflict. Urbana; Chicago: University of Illinois Press. ISBN 0-252-01613-0, p. 84.
  15. Arthur, Brian (2011). How Britain Won the War of 1812: The Royal Navy's Blockades of the United States. Boydell Press. ISBN 978-1-84383-665-0, p. 73.
  16. Benn 2002, p. 55.
  17. Hickey 1989, p. 214.
  18. Hannay, David (1911). "American War of 1812" . In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. Vol. 1 (11th ed.). Cambridge University Press, p. 849.
  19. Hickey 2012, p. 153.
  20. Benn 2002, pp. 55–56.
  21. Benn 2002, p. 56.
  22. Leckie, Robert (1998). The Wars of America. University of Michigan. ISBN 0-06-012571-3, p. 255.
  23. Benn 2002, pp. 56–57.
  24. Benn 2002, p. 57.
  25. Benn 2002, p. 57.
  26. Horsman, Reginald (1962). The Causes of the War of 1812. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 0-498-04087-9, p. 264.
  27. Toll, Ian W. (2006). Six Frigates: The Epic History of the Founding of the U.S. Navy. New York: W. W. Norton. ISBN 978-0-393-05847-5, pp. 278–279.
  28. Allen, Robert S. (1996). "Chapter 5: Renewing the Chain of Friendship". His Majesty's Indian allies: British Indian Policy in the Defence of Canada, 1774–1815. Toronto: Dundurn Press. ISBN 1-55002-175-3, pp. 115–116.
  29. Risjord, Norman K. (1961). "1812: Conservatives, War Hawks, and the Nation's Honor". William and Mary Quarterly. 18 (2): 196–210. doi:10.2307/1918543. JSTOR 1918543, pp. 205, 207–209.
  30. "Battle of Lacolle Mill | The Canadian Encyclopedia". www.thecanadianencyclopedia.ca.
  31. "Backgrounder | The Battles Along the Lacolle River, Québec".
  32. Eaton, J.H. (2000) [1st published in 1851]. Returns of Killed and Wounded in Battles or Engagements with Indians and British and Mexican Troops, 1790–1848, Compiled by Lt. Col J. H. Eaton. Washington, D.C.: National Archives and Records Administration. p. 7.
  33. Latimer, Jon (2007). 1812: War with America. Cambridge: Belknap Press. ISBN 978-0-674-02584-4, pp. 156–157.
  34. Hickey 1989, p. 153.
  35. Peppiatt, Liam. "Chapter 31B: Fort York". Robertson's Landmarks of Toronto.
  36. Charles W. Humphries, The Capture of York, in Zaslow, p. 264
  37. "The Mace – The Speaker". Speaker.ontla.on.ca.
  38. Charles W. Humphries, The Capture of York, in Zaslow, p. 265
  39. Benn 1993, p. 66.
  40. "War of 1812: The Battle of York". Toronto Public Library. 2019.
  41. Charles W. Humphries, The Capture of York, in Zaslow, pp. 267–268.
  42. Blumberg, Arnold (2012). When Washington Burned: An Illustrated History of the War of 1812. Casemate. ISBN 978-1-6120-0101-2, p. 82.
  43. Berton 2011, p. 59.
  44. Skaggs, David Curtis (2006). Oliver Hazard Perry: honor, courage, and patriotism in the early U.S. Navy. Naval Institute Press. p. 302. ISBN 978-1-59114-792-3, p. 50
  45. White, James T. (1895). Oliver Hazard Perry. National Cyclopaedia of American Biography, p. 288.
  46. "The White House at War: The White House Burns: The War of 1812". White House Historical Association.
  47. Greenpan, Jesse (August 22, 2014). "The British Burn Washington, D.C., 200 Years Ago". History.com.
  48. The War of 1812, Scene 5 "An Act of Nature" (Television production). History Channel. 2005.
  49. "Colonial Period" Aiming for Pensacola: Fugitive Slaves on the Atlantic and Southern Frontiers. Retrieved 2016-10-25.
  50. Hyde, Samuel C. (2004): A Fierce and Fractious Frontier: The Curious Development of Louisiana's Florida Parishes, 1699–2000. Louisiana State University Press. ISBN 0807129232, p. 97.
  51. Hitsman, J. Mackay (1999). The Incredible War of 1812. University of Toronto Press. ISBN 1-896941-13-3, p. 270.

References



  • "$100 in 1812 → 1815 – Inflation Calculator". Officialdata.org. Retrieved 8 February 2019.
  • Adams, Donald R. (1978). "A Study of Stephen Girard's Bank, 1812–1831". Finance and enterprise in early America: a study of Stephen Girard's bank, 1812–1831. University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-8122-7736-4. JSTOR j.ctv4t814d.
  • Adams, Henry (1918) [1891]. History of the United States of America during the First Administration of James Madison. Vol. II: History of the United States During the First Administration of James Madison. New York: Scribner & Sons.
  • "African Nova Scotians in the Age of Slavery and Abolition". Government of Nova Scotia Programs, services and information. 4 December 2003.
  • Akenson, Donald Harman (1999). The Irish in Ontario: A Study in Rural History. McGill-Queens. ISBN 978-0-7735-2029-5.
  • Allen, Robert S. (1996). "Chapter 5: Renewing the Chain of Friendship". His Majesty's Indian allies: British Indian Policy in the Defence of Canada, 1774–1815. Toronto: Dundurn Press. ISBN 1-55002-175-3.
  • "American Merchant Marine and Privateers in War of 1812". Usmm.org. Archived from the original on 11 April 2012. Retrieved 8 February 2019.
  • "American Military History, Army Historical Series, Chapter 6". Retrieved 1 July 2013.
  • Anderson, Chandler Parsons (1906). Northern Boundary of the United States: The Demarcation of the Boundary Between the United States and Canada, from the Atlantic to the Pacific ... United States Government Printing Office. Retrieved 25 July 2020.
  • Antal, Sandy (1998). Wampum Denied: Procter's War of 1812. McGill-Queen's University Press. ISBN 9780886293185.
  • Aprill, Alex (October 2015). "General William Hull". Michigan Tech.
  • Army and Navy Journal Incorporated (1865). The United States Army and Navy Journal and Gazette of the Regular and Volunteer Forces. Vol. 3. Princeton University.
  • Arnold, James R.; Frederiksen, John C.; Pierpaoli, Paul G. Jr.; Tucker, Spener C.; Wiener, Roberta (2012). The Encyclopedia of the War of 1812: A Political, Social, and Military History. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-956-6.
  • Arthur, Brian (2011). How Britain Won the War of 1812: The Royal Navy's Blockades of the United States. Boydell Press. ISBN 978-1-84383-665-0.
  • Auchinleck, Gilbert (1855). A History of the War Between Great Britain and the United States of America: During the Years 1812, 1813, and 1814. Maclear & Company. p. 49.
  • Banner, James M. (1970). To the Hartford Convention: The Federalists and the Origins of Party Politics in Massachusetts, 1789–1815. New York: Knopf.
  • Barnes, Celia (2003). Native American power in the United States, 1783-1795. Fairleigh Dickinson University Press. ISBN 978-0838639580.
  • Barney, Jason (2019). Northern Vermont in the War of 1812. Charleston, South Carolina. ISBN 978-1-4671-4169-7. OCLC 1090854645.
  • "Battle of Mackinac Island, 17 July 1812". HistoryofWar.org. Retrieved 23 May 2017.
  • Benn, Carl (2002). The War of 1812. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 978-1-84176-466-5.
  • Benn, Carl; Marston, Daniel (2006). Liberty or Death: Wars That Forged a Nation. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 1-84603-022-6.
  • Benn, Carl; O'Neil, Robert (2011). The War of 1812 - The Fight for American Trade Rights. New York: Rosen Publishing Group. ISBN 978-1-4488-1333-9.
  • Bergquist, H. E. Jr. (1973). "The Boston Manufacturing Company and Anglo-American relations 1807–1820". Business History. 15 (1): 45–55. doi:10.1080/00076797300000003.
  • Bermingham, Andrew P. (2003). Bermuda Military Rarities. Bermuda Historical Society; Bermuda National Trust. ISBN 978-0-9697893-2-1.
  • "Bermuda Dockyard and the War of 1812 Conference". United States Naval Historical Foundation. 7–12 June 2012. Archived from the original on 4 July 2020. Retrieved 31 July 2020.
  • Berthier-Foglar, Susanne; Otto, Paul (2020). Permeable Borders: History, Theory, Policy, and Practice in the United States. Berghahn Books. ISBN 978-1-78920-443-8.
  • Berton, Pierre (2001) [1981]. Flames Across the Border: 1813–1814. ISBN 0-385-65838-9.
  • Bickham, Troy (2012). The Weight of Vengeance: The United States, the British Empire, and the War of 1812. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-994262-6.
  • Bickham, Troy (15 July 2017). "Should we still care about the War of 1812?". OUPblog. Oxford University Press.
  • Bickerton, Ian J.; Hagan, Kenneth J. (2007). Unintended Consequences: The United States at War. Reaktion Books. ISBN 978-1-86189-512-7.
  • "Black History Month: British Corps of Colonial Marines (1808-1810, 1814-1816)". The Royal Gazette. City of Hamilton, Bermuda. 12 February 2016. Archived from the original on 4 July 2020. Retrieved 29 July 2020.
  • "Black Sailors and Soldiers in the War of 1812". War of 1812. PBS. 2012. Archived from the original on 24 June 2020. Retrieved 1 October 2014.
  • Black, Jeremy (2002). America as a Military Power: From the American Revolution to the Civil War. Westport, Connecticut: Praeger. ISBN 9780275972981.
  • Black, Jeremy (August 2008). "A British View of the Naval War of 1812". Naval History Magazine. Vol. 22, no. 4. U.S. Naval Institute. Retrieved 22 March 2017.
  • "Black Loyalists in New Brunswick, 1789–1853". Atlanticportal.hil.unb.ca. Atlantic Canada Portal, University of New Brunswick. Retrieved 8 February 2019.
  • Bowler, R Arthur (March 1988). "Propaganda in Upper Canada in the War of 1812". American Review of Canadian Studies. 18 (1): 11–32. doi:10.1080/02722018809480915.
  • Bowman, John Stewart; Greenblatt, Miriam (2003). War of 1812. Infobase Publishing. ISBN 978-1-4381-0016-6.
  • Brands, H. W. (2005). Andrew Jackson: His Life and Times. Random House Digital. ISBN 978-1-4000-3072-9.
  • Braund, Kathryn E. Holland (1993). Deerskins & Duffels: The Creek Indian Trade with Anglo-America, 1685-1815. University of Nebraska Press. ISBN 978-0-8032-1226-8.
  • Braund, Kathryn E. Holland (2012). Tohopeka: Rethinking the Creek War and the War of 1812. University of Alabama Press. ISBN 978-0-8173-5711-5.
  • Brewer, D. L. III (May 2004). "Merchant Mariners – America's unsung heroes". Sealift. Military Sealift Command. Archived from the original on 12 August 2004. Retrieved 22 October 2008.
  • Brown, Roger H. (1971). The Republic in Peril (illustrated ed.). Norton. ISBN 978-0-393-00578-3.
  • Brunsman, Denver; Hämäläinen, Pekka; Johnson, Paul E.; McPherson, James M.; Murrin, John M. (2015). Liberty, Equality, Power: A History of the American People, Volume 1: To 1877. Cengage Learning. ISBN 978-1-305-68633-5.
  • Buckner, Phillip Alfred (2008). Canada and the British Empire. Oxford University Press. pp. 47–48. ISBN 978-0-19-927164-1.
  • Bullard, Mary Ricketson (1983). Black Liberation on Cumberland Island in 1815. M. R. Bullard.
  • Bunn, Mike; Williams, Clay (2008). Battle for the Southern Frontier: The Creek War and the War of 1812. Arcadia Publishing Incorporated. ISBN 978-1-62584-381-4.
  • Burroughs, Peter (1983). Prevost, Sir George. Vol. V. University of Toronto.
  • Burt, Alfred LeRoy (1940). The United States, Great Britain and British North America from the revolution to the establishment of peace after the war of 1812. Yale University Press.
  • Caffrey, Kate (1977). The Twilight's Last Gleaming: Britain vs. America 1812–1815. New York: Stein and Day. ISBN 0-8128-1920-9.
  • Calloway, Colin G. (1986). "The End of an Era: British-Indian Relations in the Great Lakes Region after the War of 1812". Michigan Historical Review. 12 (2): 1–20. doi:10.2307/20173078. JSTOR 20173078.
  • Carlisle, Rodney P.; Golson, J. Geoffrey (1 February 2007). Manifest Destiny and the Expansion of America. ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-833-0.
  • Carr, James A. (July 1979). "The Battle of New Orleans and the Treaty of Ghent". Diplomatic History. 3 (3): 273–282. doi:10.1111/j.1467-7709.1979.tb00315.x.
  • Carroll, Francis M. (2001). A Good and Wise Measure: The Search for the Canadian-American Boundary, 1783–1842. Toronto: University of Toronto. p. 24. ISBN 978-0-8020-8358-6.
  • Carroll, Francis M. (March 1997). "The Passionate Canadians: The Historical Debate about the Eastern Canadian-American Boundary". The New England Quarterly. 70 (1): 83–101. doi:10.2307/366528. JSTOR 366528.
  • Carstens, Patrick Richard; Sanford, Timothy L. (2011). Searching for the Forgotten War - 1812 Canada. Toronto: University of Toronto Press. ISBN 978-1-4535-8892-5.
  • Cave, Alfred A. (2006). Prophets of the Great Spirit. Lincoln: University of Nebraska Press. ISBN 978-0-8032-1555-9.
  • Chartrand, René (2012). Forts of the War of 1812. Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-78096-038-8.
  • Churchill, Winston (1958). A History of the English-Speaking Peoples. Vol. 3. ISBN 9780396082750.
  • Clarke, James Stanier (1812). The Naval Chronicle, Volume 28. J. Gold.
  • Clark, Connie D.; Hickey, Donald R., eds. (2015). The Routledge Handbook of the War of 1812. Routledge. ISBN 978-1-317-70198-9.
  • Clarke Historical Library. "The War of 1812". Central Michigan University. Archived from the original on 4 August 2020. Retrieved 17 October 2018.
  • Clodfelter, M. (2017). Warfare and Armed Conflicts: A Statistical Encyclopedia of Casualty and Other Figures, 1492–2015 (4th ed.). Jefferson, North Carolina: McFarland. ISBN 9780786474707.
  • Clymer, Adam (13 January 1991). "Confrontation in the Gulf; Congress acts to authorize war in Gulf; Margins are 5 votes in Senate, 67 in House". The New York Times. Retrieved 30 July 2017.
  • Cogliano, Francis D. (2008). Revolutionary America, 1763–1815: A Political History (2nd ed.). Routledge. ISBN 978-0-415-96486-9.
  • Cole, Cyrenus (1921). A History of the People of Iowa. Cedar Rapids, Iowa: The Torch press. ISBN 978-1-378-51025-4.
  • Coleman, William (Winter 2015). "'The Music of a well tun'd State': 'The Star-Spangled Banner' and the Development of a Federalist Musical Tradition". Journal of the Early Republic. 35 (4): 599–629. doi:10.1353/jer.2015.0063. S2CID 146831812.
  • Coles, Harry L. (2018). The War of 1812. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-22029-1.
  • "Come and discover more about the fortress once known as the Gibraltar of the West". Royal Naval Dockyard, Bermuda. Archived from the original on 25 August 2020. Retrieved 31 July 2020.
  • Connolly, Amanda (5 July 2018). "What's Driving the Dispute over U.S. Border Patrols and Canadian fishermen around Machias Seal Island?". Global News. Retrieved 25 July 2020.
  • Cooper, James Fenimore (1856). The history of the navy of the United States of America. Vol. II. Philadelphia, Lea & Blanchard.
  • Crawford, Michael J.; Dudley, William S., eds. (1985). The Naval War of 1812: A Documentary History. Vol. 1. Washington, DC: Naval Historical Center, Department of the Navy. ISBN 978-1-78039-364-3.
  • Crawford, Michael J.; Dudley, William S., eds. (1992). The Naval War of 1812: A Documentary History. Vol. 2. Washington, DC: Naval Historical Center, Departmen of the Navy. ISBN 978-0-94527-406-3.
  • Dangerfield, George (1952). The Era of Good Feelings. Harcourt, Brace. ISBN 978-0-929587-14-1.
  • Dauber, Michele L. (2003). "The War of 1812, September 11th, and the Politics of Compensation". DePaul Law Review. 53 (2): 289–354.
  • Daughan, George C. (2011). 1812: The Navy's War. New York: Basic Books. ISBN 978-0-465-02046-1.
  • Dean, William G.; Heidenreich, Conrad; McIlwraith, Thomas F.; Warkentin, John, eds. (1998). "Plate 38". Concise Historical Atlas of Canada. Illustrated by Geoffrey J. Matthews and Byron Moldofsky. University of Toronto Press. p. 85. ISBN 978-0-802-04203-3.
  • DeCosta-Klipa, Nik (22 July 2018). "The Long, Strange History of the Machias Seal Island Dispute". Boston.com. Retrieved 25 July 2020.
  • Deeben, John P. (Summer 2012). "The War of 1812 Stoking the Fires: The Impressment of Seaman Charles Davis by the U.S. Navy". Prologue Magazine. Vol. 44, no. 2. U.S. National Archives and Records Administration. Retrieved 1 October 2014.
  • "The Defense and Burning of Washington in 1814: Naval Documents of the War of 1812". Navy Department Library. U.S. Naval History & Heritage Command. Archived from the original on 2 July 2013. Retrieved 23 June 2013.
  • De Kay, James Tertius (2010). A Rage for Glory: The Life of Commodore Stephen Decatur, USN. Simon and Schuster. ISBN 978-1-4391-1929-7.
  • Dotinga, Randy; Hickey, Donald R. (8 June 2012). "Why America forgets the War of 1812". The Christian Science Monitor. Retrieved 16 July 2020.
  • Dowd, Gregory (2002). War Under Heaven: Pontiac, the Indian Nations, and the British Empire (2004 ed.). Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0801878923.
  • Dowd, Gregory (1991). A Spirited Resistance: The North American Indian Struggle for Unity, 1745-1815. Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0801842368.
  • Edmunds, David R (1997). Tecumseh and the Quest for Indian Leadership. Pearson Longman. ISBN 978-0673393364.
  • Edwards, Rebecca; Kazin, Michael; Rothman, Adam, eds. (2009). The Princeton Encyclopedia of American Political History. Princeton University Press. ISBN 978-1-4008-3356-6.
  • Egan, Clifford L. (April 1974). "The Origins of the War of 1812: Three Decades of Historical Writing". Military Affairs. 38 (2): 72–75. doi:10.2307/1987240. JSTOR 1987240.
  • Elting, John R. (1995). Amateurs to Arms. New York: Da Capo Press. ISBN 0-306-80653-3.
  • "Essex". Dictionary of American Naval Fighting Ships (DANFS). Washington, DC: Naval Historical Center. 1991. Archived from the original on 9 May 2011. Retrieved 15 November 2007.
  • Eustace, Nicole (2012). 1812: War and the Passions of Patriotism. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-81-220636-4.
  • Fanis, Maria (2011). Secular Morality and International Security: American and British Decisions about War. Ann Harbor, Michigan: University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-11755-0.
  • Faye, Kert (1997). Prize and Prejudice Privateering and Naval Prize in Atlantic Canada in the War of 1812. St. John's, Nfld: International Maritime Economic History Association.
  • "First United States Infantry". Iaw.on.ca. Archived from the original on 28 July 2012. Retrieved 27 August 2012.
  • Fixico, Donald. "A Native Nations Perspective on the War of 1812". The War of 1812. PBS. Retrieved 2 January 2021.[permanent dead link]
  • Forester, C. S. (1970) [1957]. The Age of Fighting Sail. New English Library. ISBN 0-939218-06-2.
  • Franklin, Robert E. "Prince de Neufchatel". Archived from the original on 6 December 2004. Retrieved 26 July 2010.[unreliable source?]
  • Frazer, Edward; Carr Laughton, L. G. (1930). The Royal Marine Artillery 1803–1923. Vol. 1. London: Royal United Services Institution. OCLC 4986867.
  • Gardiner, Robert, ed. (1998). The Naval War of 1812: Caxton pictorial history. Caxton Editions. ISBN 1-84067-360-5.
  • Gardiner, Robert (2000). Frigates of the Napoleonic Wars. London: Chatham Publishing.
  • Gash, Norman (1984). Lord Liverpool: The Life and Political Career of Robert Banks Jenkinson, Second Earl of Liverpool, 1770–1828. Weidenfeld and Nicolson. ISBN 0-297-78453-6.
  • Gilje, Paul A. (1980). "The Baltimore Riots of 1812 and the Breakdown of the Anglo-American Mob Tradition". Journal of Social History. Oxford University Press. 13 (4): 547–564. doi:10.1353/jsh/13.4.547. JSTOR 3787432.
  • Gleig, George Robert (1836). The campaigns of the British army at Washington and New Orleans, in the years 1814-1815. Murray, J. OCLC 1041596223.
  • Goodman, Warren H. (1941). "The Origins of the War of 1812: A Survey of Changing Interpretations". Mississippi Valley Historical Review. 28 (2): 171–186. doi:10.2307/1896211. JSTOR 1896211.
  • Greenspan, Jesse (29 August 2018). "How U.S. Forces Failed to Capture Canada 200 Years Ago". History.com. Retrieved 20 July 2020.
  • Grodzinski, John R. (September 2010). "Review". Canadian Historical Review. 91 (3): 560–561. doi:10.1353/can.2010.0011. S2CID 162344983.
  • Grodzinski, John, ed. (September 2011a). "Instructions to Major-General Sir Edward Pakenham for the New Orleans Campaign". The War of 1812 Magazine (16).
  • Grodzinski, John R. (27 March 2011b). "Atlantic Campaign of the War of 1812". War of 1812. Archived from the original on 27 October 2016. Retrieved 26 October 2016. From the Canadian Encyclopedia.
  • Grodzinski, John R. (2013). Defender of Canada: Sir George Prevost and the War of 1812. University of Oklahoma Press. ISBN 978-0-8061-5071-0.
  • Gwyn, Julian (2003). Frigates and Foremasts: The North American Squadron in Nova Scotian Waters, 1745–1815. UBC Press.
  • Hacker, Louis M. (March 1924). "Western Land Hunger and the War of 1812: A Conjecture". Mississippi Valley Historical Review. X (4): 365–395. doi:10.2307/1892931. JSTOR 1892931.
  • Hannay, David (1911). "American War of 1812" . In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. Vol. 1 (11th ed.). Cambridge University Press.
  • Hannings, Bud (2012). The War of 1812: A Complete Chronology with Biographies of 63 General Officers. McFarland Publishing. p. 50. ISBN 978-0-7864-6385-5.
  • Harvey, D. C. (July 1938). "The Halifax–Castine expedition". Dalhousie Review. 18 (2): 207–213.
  • Hatter, Lawrence B. A. (2016). Citizens of Convenience: The Imperial Origins of American Nationhood on the U.S.-Canadian Border. University of Virginia Press. ISBN 978-0-8139-3955-1.
  • Hatter, B. A. (Summer 2012). "Party Like It's 1812: The War at 200". Tennessee Historical Quarterly. Tennessee Historical Society. 71 (2): 90–111. JSTOR 42628248.
  • Hayes, Derek (2008). Canada: An Illustrated History. Douglas & McIntyre. ISBN 978-1-55365-259-5.
  • Heidler, David S.; Heidler, Jeanne T., eds. (1997). Encyclopedia of the War of 1812. Naval Institute Press. ISBN 0-87436-968-1.
  • Heidler, David S.; Heidler, Jeanne T. (2002). The War of 1812. Westport; London: Greenwood Press. ISBN 0-313-31687-2.
  • Heidler, David S.; Heidler, Jeanne T. (2003). Manifest Destiny. Greenwood Press.
  • Heller, John Roderick (2010). Democracy's Lawyer: Felix Grundy of the Old Southwest. ISBN 978-0-8071-3742-0.
  • Herrick, Carole L. (2005). August 24, 1814: Washington in Flames. Falls Church, Virginia: Higher Education Publications. ISBN 0-914927-50-7.
  • Hibbert, Christopher (1997). Wellington: A Personal History. Reading, Massachusetts: Perseus Books. ISBN 0-7382-0148-0.[permanent dead link]
  • Hickey, Donald R. (1978). "Federalist Party Unity and the War of 1812". Journal of American Studies. 12 (1): 23–39. doi:10.1017/S0021875800006162. S2CID 144907975.
  • Hickey, Donald R. (1989). The War of 1812: A Forgotten Conflict. Urbana; Chicago: University of Illinois Press. ISBN 0-252-01613-0.
  • The War of 1812: A Forgotten Conflict at Google Books
  • Hickey, Donald R. (2012). The War of 1812: A Forgotten Conflict, Bicentennial Edition. Urbana: University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-07837-8.
  • Hickey, Donald R. (2006). Don't Give Up the Ship! Myths of The War of 1812. Urbana: University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-03179-3.
  • Hickey, Donald R. (2012z). The War of 1812, A Short History. University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-09447-7.
  • Hickey, Donald R. (November 2012n). "Small War, Big Consequences: Why 1812 Still Matters". Foreign Affairs. Council on Foreign Relations. Archived from the original on 16 January 2013. Retrieved 26 July 2014.
  • Hickey, Donald R., ed. (2013). The War of 1812: Writings from America's Second War of Independence. Library of America. New York: Literary Classics of the United States. ISBN 978-1-59853-195-4.
  • Hickey, Donald R. (September 2014). "'The Bully Has Been Disgraced by an Infant'—The Naval War of 1812" (PDF). Michigan War Studies Review.
  • "Historic Lewinston, New York". Historical Association of Lewiston. Archived from the original on 10 October 2010. Retrieved 12 October 2010.
  • "History of Sandwich". City of Winsdor. Archived from the original on 26 September 2020. Retrieved 16 July 2020.
  • Hitsman, J. Mackay (1965). The Incredible War of 1812. Toronto: University of Toronto Press. ISBN 9781896941134.
  • Hooks, J. W. (2009). "A friendly salute: The President-Little Belt Affair and the coming of the war of 1812 (PDF) (PhD). University of Alabama. p. ii. Archived from the original (PDF) on 12 April 2019. Retrieved 5 June 2018.
  • Hooks, Jonathon (Spring 2012). "Redeemed Honor: The President-Little Belt Affair and the Coming of the War of 1812". The Historian. Taylor & Francis, Ltd. 74 (1): 1–24. doi:10.1111/j.1540-6563.2011.00310.x. JSTOR 4455772. S2CID 141995607.
  • Horsman, Reginald (1962). The Causes of the War of 1812. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 0-498-04087-9.
  • Horsman, Reginald (1967). Expansion and American Indian Policy, 1783 – 1812 (1992 ed.). University of Oklahoma Press. ISBN 978-0806124223.
  • Horsman, Reginald (1987). "On to Canada: Manifest Destiny and United States Strategy in the War of 1812". Michigan Historical Review. 13 (2): 1–24. JSTOR 20173101.
  • Howe, Daniel Walker (2007). What Hath God Wrought. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-507894-7.
  • Hurt, R. Douglas (2002). The Indian Frontier, 1763-1846. UNM Press. ISBN 978-0-8263-1966-1.
  • Ingersoll, Charles Jared (1845). Historical sketch of the second war between the United States of America, and Great Britain ... Vol. II. Philadelphia: Lea and Blanchard.
  • "Introduction". War of 1812. Galafilm. Archived from the original on 19 January 2000.
  • Ipsos Reid. "Americans (64%) less likely than Canadians (77%) to Believe War of 1812 had Significant Outcomes, Important to formation National Identity, but still more likely to Commemorate War" (PDF). Ipsos Reid. Archived from the original (PDF) on 6 November 2013. Retrieved 14 February 2012.
  • James, William (1817). A Full and Correct Account of the Chief Naval Occurrences of the Late War Between Great Britain and the United States of America ... T. Egerton.
  • Johnston, Louis; Williamson, Samuel H. (2019). "What Was the U.S. GDP Then? 1810–1815". Measuring Worth. Retrieved 31 July 2020.
  • Jones, Simon (7 April 2016). "Story behind historic map of island's reefs". The Royal Gazette. Hamilton, Bermuda. Retrieved 31 July 2020.
  • Jortner, Adam (2012). The Gods of Prophetstown: The Battle of Tippecanoe and the Holy War for the Early American Frontier. OUP. ISBN 978-0199765294.
  • Kaufman, Erik (1997). "Condemned to Rootlessness: The Loyalist Origins of Canada's Identity Crisis" (PDF). Nationalism and Ethnic Politics. 3 (1): 110–135. doi:10.1080/13537119708428495. S2CID 144562711.
  • Kennedy, David M.; Cohen, Lizabeth; Bailey, Thomas A. (2010). The American Pageant. Vol. I: To 1877 (14th ed.). Boston: Wadsworth Cengage Learning. ISBN 978-0-547-16659-9.
  • Kert, Faye M. (2015). Privateering: Patriots and Profits in the War of 1812. Johns Hopkins University Press. ISBN 978-1-4214-1747-9.
  • Kessel, William B.; Wooster, Robert (2005). Encyclopedia of Native American Wars and Warfare. Infobase Publishing. ISBN 978-0-8160-3337-9.
  • Kidd, Kenneth (7 January 2012). "The War of 1812, from A to Z". Toronto Star. Retrieved 20 July 2020.
  • Kilby, William Henry (1888). Eastport and Passamaquoddy: A Collection of Historical and Biographical Sketches. E. E. Shead.
  • Kohler, Douglas (2013). "Teaching the War of 1812: Curriculum, Strategies, and Resources". New York History. Fenimore Art Museum. 94 (3–4): 307–318. JSTOR newyorkhist.94.3-4.307.
  • Lambert, Andrew (2012). The Challenge: Britain Against America in the Naval War of 1812. Faber and Faber. ISBN 9780571273218.
  • Lambert, Andrew (2016). "Creating Cultural Difference: The Military Political and Cultural Legacy of the Anglo-American War of 1812". In Forrest, Alan; Hagemann, Karen; Rowe, Michael (eds.). War, Demobilization and Memory: The Legacy of War in the Era of Atlantic Revolutions. Springer. ISBN 978-1-137-40649-1.
  • Landon, Fred (1941). Western Ontario and the American Frontier. McGill-Queen's Press. ISBN 978-0-7735-9162-2.
  • Langguth, A. J. (2006). Union 1812: The Americans Who Fought the Second War of Independence. New York: Simon & Schuster. ISBN 978-0-7432-2618-9.
  • Latimer, Jon (2007). 1812: War with America. Cambridge: Belknap Press. ISBN 978-0-674-02584-4.
  • Latimer, Jon (2009). Niagara 1814: The Final Invasion. Osprey Publishing. ISBN 978-1-84603-439-8.[permanent dead link]
  • Laxer, James (2012). Tecumseh and Brock: The War of 1812. House of Anansi Press. ISBN 978-0-88784-261-0.
  • Leckie, Robert (1998). The Wars of America. University of Michigan. ISBN 0-06-012571-3.
  • Leland, Anne (26 February 2010). American War and Military Operations Casualties: Lists and Statistics: RL32492 (PDF) (Report). Congressional Research Service.
  • Lloyd, Christopher (1970). The British Seaman 1200-1860: A Social Survey. Associated University Presse. ISBN 9780838677087.
  • Lucas, C. P. (1906). The Canadian War of 1812. Clarendon Press.
  • Maass, R. W. (2014). ""Difficult to Relinquish Territory Which Had Been Conquered": Expansionism and the War of 1812". Diplomatic History. 39: 70–97. doi:10.1093/dh/dht132.
  • MacDowell, Lillian Ione Rhoades (1900). The Story of Philadelphia. American Book Company. p. 315.
  • Mahan, A. T. (1905). "The Negotiations at Ghent in 1814". The American Historical Review. 11 (1): 60–87. doi:10.2307/1832365. JSTOR 1832365.
  • Malcomson, Robert (1998). Lords of the Lake: The Naval War on Lake Ontario 1812–1814. Toronto: Robin Brass Studio. ISBN 1-896941-08-7.
  • Malcomson, Thomas (2012). "Freedom by Reaching the Wooden World: American Slaves and the British Navy During the War of 1812" (PDF). The Northern Mariner. XXII (4): 361–392. doi:10.25071/2561-5467.294. S2CID 247337446.
  • Marsh, James H. (23 October 2011). "Capture of Detroit, War of 1812". Canadian Encyclopedia. Retrieved 12 July 2019.
  • McCranie, Kevin D. (2011). Utmost Gallantry: The U.S. and Royal Navies at Sea in the War of 1812. Naval Institute Press. ISBN 978-1-6125-1063-7.
  • McPherson, Alan (2013). Encyclopedia of U.S. Military Interventions in Latin America. Vol. 2. ABC-CLIO. p. 699. ISBN 978-1-59884-260-9.
  • Millett, Nathaniel (2013). The Maroons of Prospect Bluff and Their Quest for Freedom in the Atlantic World. University Press of Florida. ISBN 978-0-8130-4454-5.
  • Mills, David (1988). Idea of Loyalty in Upper Canada, 1784–1850. McGill-Queen's Press. ISBN 978-0-7735-6174-8.
  • Mills, Dudley (1921). "The Duke of Wellington and the Peace Negotiations at Ghent in 1814". Canadian Historical Review. 2 (1): 19–32. doi:10.3138/CHR-02-01-02. S2CID 161278429. Archived from the original on 28 January 2013.
  • Morales, Lisa R. (2009). The Financial History of the War of 1812 (PhD dissertation). University of North Texas. Retrieved 31 July 2020.
  • Morison, E. (1941). The Maritime History of Massachusetts, 1783–1860. Houghton Mifflin Company. ISBN 0-9728155-6-2.
  • Mowat, C. L. (1965). "A Study of Bias in British and American History Textbooks". Bulletin. British Association For American Studies. 10 (31): 35.
  • Nettels, Curtis P. (2017). The Emergence of a National Economy, 1775–1815. Taylor & Francis. ISBN 978-1-315-49675-7.
  • Nolan, David J. (2009). "Fort Johnson, Cantonment Davis, and Fort Edwards". In William E. Whittaker (ed.). Frontier Forts of Iowa: Indians, Traders, and Soldiers, 1682–1862. Iowa City: University of Iowa Press. pp. 85–94. ISBN 978-1-58729-831-8. Archived from the original on 5 August 2009. Retrieved 2 September 2009.
  • Nugent, Walter (2008). Habits of Empire:A History of American Expansionism. New York: Random House. ISBN 978-1-4000-7818-9.
  • O'Grady, Jean, ed. (2008). "Canadian and American Values". Interviews with Northrop Frye. Toronto: University of Toronto Press. pp. 887–903. doi:10.3138/9781442688377. ISBN 978-1-4426-8837-7. JSTOR 10.3138/9781442688377.
  • Order of the Senate of the United States (1828). Journal of the Executive Proceedings of the Senate of the United States of America. Ohio State University.
  • Owsley, Frank Lawrence (Spring 1972). "The Role of the South in the British Grand Strategy in the War of 1812". Tennessee Historical Quarterly. 31 (1): 22–38. JSTOR 42623279.
  • Owens, Robert M. (2002). "Jeffersonian Benevolence on the Ground: The Indian Land Cession Treaties of William Henry Harrison". Journal of the Early Republic. 22 (3): 405–435. doi:10.2307/3124810. JSTOR 3124810.
  • Owsley, Frank Lawrence (2000). Struggle for the Gulf Borderlands: The Creek War and the Battle of New Orleans, 1812-1815. University of Alabama Press. ISBN 978-0-8173-1062-2.
  • Perkins, Bradford (1964). Castereagh and Adams: England and The United States, 1812–1823. Berkeley and Los Angeles: University of California Press. ISBN 9780520009974.
  • Pirtle, Alfred (1900). The battle of Tippecanoe: read before the Filson club, November 1, 1897. Louisville, Ky., J. P. Morton and company, printers.
  • Pratt, Julius W. (1925). Expansionists of 1812. New York: Macmillan.
  • Pratt, Julius W. (1955). A history of United States foreign-policy. ISBN 9780133922820.
  • "Proclamation: Province of Upper Canada". Library and Archives Canada. 1812. Retrieved 20 June 2012 – via flickr.
  • Prohaska, Thomas J. (21 August 2010). "Lewiston monument to mark Tuscarora heroism in War of 1812". The Buffalo News. Archived from the original on 11 June 2011. Retrieved 12 October 2010.
  • Quimby, Robert S. (1997). The U.S. Army in the War of 1812: An Operational and Command Study. East Lansing: Michigan State University Press.
  • Reilly, Robin (1974). The British at the Gates: The New Orleans Campaign in the War of 1812. New York: G. P. Putnam's Sons. ISBN 9780399112669.
  • Remini, Robert V. (1977). Andrew Jackson and the Course of American Empire, 1767–1821. New York: Harper & Row Publishers. ISBN 0-8018-5912-3.
  • Remini, Robert V. (1991). Henry Clay: Statesman for the Union. W. W. Norton & Company. ISBN 0-393-03004-0.
  • Remini, Robert V. (1999). The Battle of New Orleans: Andrew Jackson and America's First Military Victory. London: Penguin Books. ISBN 0-14-100179-8.
  • Remini, Robert V. (2002). Andrew Jackson and His Indian Wars. London: Penguin Books. ISBN 0-14-200128-7.
  • Ridler, Jason (4 March 2015). "Battle of Stoney Creek". The Canadian Encyclopedia. Retrieved 22 September 2020.
  • Riggs, Thomas, ed. (2015). "War of 1812". Gale Encyclopedia of U.S. Economic History. Vol. 3 (illustrated 2nd ed.). Cengage Gale. ISBN 978-1-57302-757-1.
  • Risjord, Norman K. (1961). "1812: Conservatives, War Hawks, and the Nation's Honor". William and Mary Quarterly. 18 (2): 196–210. doi:10.2307/1918543. JSTOR 1918543.
  • Rodger, N. A. M. (2005). Command of the Ocean. London: Penguin Books. ISBN 0-14-028896-1.
  • Rodriguez, Junius P. (2002). The Louisiana Purchase: A Historical and Geographical Encyclopedia. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-188-5.
  • Roosevelt, Theodore (1904). The Naval War of 1812. Vol. I. New York and London: G. P. Putnam's Sons.
  • Roosevelt, Theodore (1900). The Naval War of 1812. Vol. II. Annapolis: Naval Institute Press.
  • Rosentreter, Roger (2003). Michigan's Early Military Forces: A Roster and History of Troops Activated Prior to the American Civil War. Great Lakes Books. ISBN 0-8143-3081-9.
  • Rutland, Robert Allen (1994). James Madison and the American Nation, 1751-1836: An Encyclopedia. Simon & Schuster. ISBN 978-0-13-508425-0.
  • Simmons, Edwin H. (2003). The United States Marines: A History (4th ed.). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-790-5.
  • Skaggs, David Curtis (2012). The War of 1812: Conflict for a Continent. CUP. ISBN 978-0521898201.
  • Smelser, M. (March 1969). "Tecumseh, Harrison, and the War of 1812". Indiana Magazine of History. Indiana University Press. 65 (1): 25–44. JSTOR 27789557.
  • Smith, Dwight L. (1989). "A North American Neutral Indian Zone: Persistence of a British Idea". Northwest Ohio Quarterly. 61 (2–4): 46–63.
  • Smith, Joshua (2007). Borderland Smuggling. Gainesville, Florida: University Press of Florida. ISBN 978-0-8130-2986-3.
  • Smith, Joshua (2011). Battle for the Bay: The War of 1812. Fredericton, New Brunswick: Goose Lane Editions. ISBN 978-0-86492-644-9.
  • Solande r, Claire Turenner (2014). "Through the Looking Glass: Canadian Identity and the War of 1812". International Journal. 69 (2): 152–167. doi:10.1177/0020702014527892. S2CID 145286750.
  • Stagg, John C. A. (January 1981). "James Madison and the Coercion of Great Britain: Canada, the West Indies, and the War of 1812". William and Mary Quarterly. 38 (1): 3–34. doi:10.2307/1916855. JSTOR 1916855.
  • Stagg, John C. A. (1983). Mr. Madison's War: Politics, Diplomacy, and Warfare in the Early American Republic, 1783–1830. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. ISBN 9780691047027.
  • Stagg, John C. A. (2012). The War of 1812: Conflict for a Continent. Cambridge Essential Histories. ISBN 978-0-521-72686-3.
  • Stanley, George F. G. (1983). The War of 1812: Land Operations. Macmillan of Canada. ISBN 0-7715-9859-9.
  • "Star-Spangled Banner". Smithsonian. Retrieved 1 January 2021.
  • Starkey, Armstrong (2002). European and Native American Warfare 1675–1815. Routledge. ISBN 978-1-135-36339-0.
  • Stearns, Peter N., ed. (2008). The Oxford Encyclopedia of the Modern World. Vol. 7. p. 547.
  • Stevens, Walter B. (1921). Centennial History of Missouri (the Center State): One Hundred Years in the Union, 1820–1921. St. Louis and Chicago: S. J. Clarke. Retrieved 8 February 2019.
  • Stewart, Richard W., ed. (2005). "Chapter 6: The War of 1812". American Military History, Volume 1: The United States Army and the Forging of a Nation, 1775–1917. Washington, DC: Center of Military History, United States Army. Retrieved 8 February 2019 – via history.army.mil.
  • Stranack, Ian (1990). The Andrew and the Onions: The Story of the Royal Navy in Bermuda, 1795–1975 (2nd ed.). Bermuda Maritime Museum Press. ISBN 978-0-921560-03-6.
  • Stuart, Reginald (1988). United States Expansionism and British North America, 1775-1871. The University of North Carolina Press. ISBN 9780807864098.
  • Sugden, John (January 1982). "The Southern Indians in the War of 1812: The Closing Phase". Florida Historical Quarterly. 60 (3): 273–312. JSTOR 30146793.
  • Sugden, John (1990). Tecumseh's Last Stand. University of Oklahoma Press. ISBN 978-0-8061-2242-7.
  • "Summer 1812: Congress stages fiery debates over whether to declare war on Britain". U.S. National Park Service. Retrieved 21 September 2017.
  • Swanson, Neil H. (1945). The Perilous Fight: Being a Little Known and Much Abused Chapter of Our National History in Our Second War of Independence. Recounted Mainly from Contemporary Records. Farrar and Rinehart.
  • Sword, Wiley (1985). President Washington's Indian War: The Struggle for the Old Northwest, 1790 – 1795. University of Oklahoma Press. ISBN 978-0806118642.
  • Taylor, Alan (2007). The Divided Ground: Indians, Settlers, and the Northern Borderland of the American Revolution. Vintage Books. ISBN 978-1-4000-4265-4.
  • Taylor, Alan (2010). The Civil War of 1812: American Citizens, British Subjects, Irish Rebels, & Indian Allies. Knopf Doubleday Publishing Group. ISBN 978-1-4000-4265-4.
  • Thompson, John Herd; Randall, Stephen J. (2008). Canada and the United States: Ambivalent Allies. University of Georgia Press. ISBN 978-0-8203-3113-3.
  • Toll, Ian W. (2006). Six Frigates: The Epic History of the Founding of the U.S. Navy. New York: W. W. Norton. ISBN 978-0-393-05847-5.
  • Trautsch, Jasper M. (January 2013). "The Causes of the War of 1812: 200 Years of Debate". Journal of Military History. 77 (1): 273–293.
  • Trautsch, Jasper M. (December 2014). "Review of Whose War of 1812? Competing Memories of the Anglo-American Conflict". Reviews in History. doi:10.14296/RiH/issn.1749.8155. ISSN 1749-8155.
  • "The Treaty of Ghent". War of 1812. PBS. Archived from the original on 5 July 2017. Retrieved 8 February 2019.
  • Trevelyan, G. M. (1901). British History in the Nineteenth Century (1782–1919).
  • "The Encyclopedia of North American Indian Wars, 1607–1890: A Political, Social, and Military History [3 volumes]". The Encyclopedia of North American Indian Wars, 1607–1890: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. 2011. p. 1097. ISBN 978-1-85109-603-9.
  • Tucker, Spencer C. (2012). The Encyclopedia of the War of 1812. Vol. 1 (illustrated ed.). Santa Barbara, California: ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-956-6.
  • Tunnell, Harry Daniel (2000). To Compel with Armed Force: A Staff Ride Handbook for the Battle of Tippecanoe. Combat Studies Institute, U.S. Army Command and General Staff College.
  • Turner, Wesley B. (2000). The War of 1812: The War That Both Sides Won. Toronto: Dundurn Press. ISBN 978-1-55002-336-7.
  • Turner, Wesley B. (2011). The Astonishing General: The Life and Legacy of Sir Isaac Brock. Dundurn Press. ISBN 9781459700079.
  • Updyke, Frank Arthur (1915). The Diplomacy of the War of 1812. Johns Hopkins University Press.
  • Upton, David (22 November 2003). "Soldiers of the Mississippi Territory in the War of 1812". Archived from the original on 6 September 2007. Retrieved 23 September 2010.
  • "The War of 1812: (1812–1815)". National Guard History eMuseum. Commonwealth of Kentucky. Archived from the original on 2 March 2009. Retrieved 22 October 2008.
  • Voelcker, Tim, ed. (2013). Broke of the Shannon and the war of 1812. Barnsley: Seaforth Publishing.
  • Ward, A. W.; Gooch, G. P. (1922). The Cambridge History of British Foreign Policy, 1783–1919: 1783–1815. Macmillan Company.
  • Waselkov, Gregory A. (2009) [2006]. A Conquering Spirit: Fort Mims and the Redstick War of 1813–1814 (illustrated ed.). University of Alabama Press. ISBN 978-0-8173-5573-9.
  • Webed, William (2013). Neither Victor nor Vanquished: America in the War of 1812. University of Nebraska Press, Potomac Books. doi:10.2307/j.ctt1ddr8tx. ISBN 978-1-61234-607-6. JSTOR j.ctt1ddr8tx.
  • "We Have Met The Enemy, and They are Ours". Dictionary of American History. Encyclopedia.com. Retrieved 12 June 2018.
  • Weiss, John McNish (2013). "The Corps of Colonial Marines: Black freedom fighters of the War of 1812". Mcnish and Weiss. Archived from the original on 8 February 2018. Retrieved 4 September 2016.
  • Second Duke of Wellington, ed. (1862). "The Earl of Liverpool to Viscount Castlereagh". Supplementary despatches, correspondence and memoranda of the Duke of Wellington, K. G. Vol. 9. London: John Murray. OCLC 60466520.
  • White, Richard (2010). The Middle Ground: Indians, Empires, and Republics in the Great Lakes Region, 1650–1815. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-00562-4.
  • Whitfield, Harvey Amani (September 2005). "The Development of Black Refugee Identity in Nova Scotia, 1813–1850". Left History: An Interdisciplinary Journal of Historical Inquiry and Debate. 10 (2). doi:10.25071/1913-9632.5679. Retrieved 31 July 2020.
  • Whitfield, Harvey Amani (2006). Blacks on the Border: The Black Refugees in British North America, 1815–1860. University of Vermont Press. ISBN 978-1-58465-606-7.
  • Wilentz, Sean (2005). Andrew Jackson. New York: Henry Holt and Company. ISBN 0-8050-6925-9.
  • Willig, Timothy D. (2008). Restoring the Chain of Friendship: British Policy and the Indians of the Great Lakes, 1783–1815 (2014 ed.). University of Nebraska Press. ISBN 978-0-8032-4817-5.
  • Woodworth, Samuel (4 July 1812). "The War". The War. New York: S. Woodworth & Co. Retrieved 8 February 2019 – via Internet Archive.
  • J. Leitch, Jr., Wright (April 1966). "British Designs on the Old Southwest". The Florida Historical Quarterly. Florida Historical Society. 44 (4): 265–284. JSTOR 30147226.
  • Zuehlke, Mark (2007). For Honour's Sake: The War of 1812 and the Brokering of an Uneasy Peace. Random House. ISBN 978-0-676-97706-6.