جنگ ائتلاف اول

پرواز سلطنتی به وارن در شب 20 تا 21 ژوئن 1791، یک قسمت مهم در انقلاب فرانسه بود که در آن پادشاه لوئیس شانزدهم فرانسه، ملکه ماری آنتوانت، و خانواده نزدیکشان تلاش ناموفقی برای فرار ازپاریس برای شروع یک مقابله کردند. -انقلاب در راس نیروهای وفادار تحت فرماندهی افسران سلطنت طلب متمرکز در مونت مدی در نزدیکی مرز.آنها فقط تا شهر کوچک Varennes-en-Argonne فرار کردند، جایی که پس از شناسایی در ایستگاه قبلی خود در Sainte-Menehould دستگیر شدند.

انقلاب هائیتی یک شورش موفقیت آمیز توسط بردگان خودآزاد علیه حاکمیت استعماری فرانسه در سنت-دومینگ، اکنون ایالت مستقل هائیتی بود.این شورش در 22 اوت 1791 آغاز شد و در سال 1804 با استقلال مستعمره سابق پایان یافت.این شامل سیاه‌پوستان، ملاتوها، فرانسوی‌ها، اسپانیایی‌ها، بریتانیایی‌ها و شرکت‌کنندگان لهستانی می‌شد - با برده سابق توسن لوورتور که به عنوان کاریزماتیک‌ترین قهرمان هائیتی ظاهر شد.انقلاب تنها قیام بردگان بود که به تأسیس دولتی انجامید که هم از بردگی آزاد بود (البته نه از کار اجباری)، و هم غیر سفیدپوستان و اسیران سابق بر آن حکومت می کردند.اکنون به طور گسترده به عنوان یک لحظه تعیین کننده در تاریخ جهان آتلانتیک دیده می شود.

اعلامیه پیلنیتز، بیانیه ای بود که در 27 اوت 1791 در قلعه پیلنیتز در نزدیکی درسدن (زاکسونی) توسط فردریک ویلیام دوم از پروس و امپراتور روم مقدس هابسبورگ، لئوپولد دوم، که برادر ماری آنتوانت بود، صادر شد.حمایت مشترک امپراتوری مقدس روم و پروس از لویی شانزدهم پادشاه فرانسه در برابر انقلاب فرانسه را اعلام کرد.از زمان انقلاب فرانسه در سال 1789، لئوپولد به طور فزاینده‌ای نگران امنیت خواهرش، ماری آنتوانت، و خانواده‌اش شده بود، اما احساس می‌کرد که هرگونه مداخله در امور فرانسه تنها خطر آنها را افزایش می‌دهد.در همان زمان، بسیاری از اشراف فرانسوی از فرانسه فرار می‌کردند و در کشورهای همسایه اقامت می‌کردند و ترس از انقلاب را گسترش می‌دادند و برای حمایت خارجی از لویی شانزدهم تحریک می‌کردند.پس از آنکه لویی و خانواده‌اشاز پاریس به امید تحریک ضدانقلاب معروف به پرواز به وارن در ژوئن 1791 فرار کردند، لویی دستگیر شد و به پاریس بازگردانده شد و تحت نگهبانی مسلح قرار گرفت.در 6 ژوئیه 1791، لئوپولد بخشنامه پادوآ را صادر کرد و از حاکمان اروپا خواست تا در خواست آزادی لویی به او بپیوندند.

مقامات فرانسوی نگران تحریک اشراف مهاجر در خارج از کشور، به ویژه در هلند اتریش و ایالت های کوچک آلمان شدند.در پایان، فرانسه ابتدا به اتریش اعلان جنگ کرد و مجلس در 20 آوریل 1792 به جنگ رای داد. وزیر امور خارجه تازه منصوب شده، چارلز فرانسوا دوموریز، تهاجمی به هلند اتریش را آماده کرد، جایی که انتظار داشت جمعیت محلی علیه حکومت اتریش قیام کنند.با این حال، انقلاب ارتش فرانسه را که نیروهای کافی برای تهاجم نداشت، کاملاً از هم ریخته بود.سربازان آن در اولین نشانه نبرد (نبرد Marquain) فرار کردند، به طور دسته جمعی ترک کردند، در یک مورد ژنرال Théobald Dillon را به قتل رساندند.

مانیفست برانزویک اعلامیه ای بود که توسط چارلز ویلیام فردیناند، دوک برانسویک، فرمانده ارتش متفقین (عمدتاً اتریش و پروس) در ۲۵ ژوئیه ۱۷۹۲ به مردمپاریس ، فرانسه در طول جنگ ائتلاف اول صادر شد.مانیفست تهدید می کرد که اگر خانواده سلطنتی فرانسه آسیب ببیند، غیرنظامیان فرانسوی نیز آسیب خواهند دید.گفته می‌شود که این اقدامی بود که قصد داشت پاریس را مرعوب کند، اما بیشتر به تحریک بیشتر انقلاب رادیکال فرانسه کمک کرد و در نهایت به جنگ بین فرانسه انقلابی و سلطنت‌های ضدانقلاب منجر شد.

قیام 10 اوت 1792 یکی از رویدادهای تعیین کننده انقلاب فرانسه بود، زمانی که انقلابیون مسلح درپاریس که به طور فزاینده ای در تضاد با سلطنت فرانسه بودند، به کاخ تویلری یورش بردند.این درگیری باعث شد فرانسه سلطنت را لغو کند و یک جمهوری ایجاد کند.درگیری بین پادشاه لوئیس شانزدهم فرانسه و مجلس قانونگذاری انقلابی جدید کشور تا بهار و تابستان 1792 افزایش یافت زیرا لوئی اقدامات رادیکال را که توسط مجمع به تصویب رسید وتو کرد.تنش ها در 1 اوت زمانی که اخباری به پاریس رسید مبنی بر اینکه فرمانده ارتش متفقین پروس و اتریش مانیفست برانسویک را صادر کرده است، به طرز چشمگیری شتاب گرفت و تهدید کرد که "انتقام فراموش نشدنی" پاریس باید به سلطنت فرانسه آسیب برساند.در 10 آگوست، گارد ملی کمون پاریس و فدرال‌های مارسی و بریتانی به اقامتگاه پادشاه در کاخ تویلری در پاریس، که توسط گارد سوئیس دفاع می‌شد، یورش بردند.در این نبرد صدها محافظ سوئیسی و 400 انقلابی کشته شدند و لویی و خانواده سلطنتی به مجلس قانونگذاری پناه بردند.پایان رسمی سلطنت شش هفته بعد در 21 سپتامبر به عنوان یکی از اولین اقدامات کنوانسیون ملی جدید رخ داد که در روز بعد جمهوری را تأسیس کرد.

نبرد والمی که به نام توپ والمی نیز شناخته می شود، اولین پیروزی بزرگ ارتش فرانسه در طول جنگ های انقلابی پس از انقلاب فرانسه بود.این نبرد در 20 سپتامبر 1792 در حالی رخ داد که نیروهای پروس به فرماندهی دوک برانسویک تلاش کردند به پاریس راهپیمایی کنند.ژنرال های فرانسوا کلرمن و چارلز دوموریز پیشروی را در نزدیکی روستای شمالی والمی در شامپاین آردن متوقف کردند.در این بخش اولیه از جنگ‌های انقلابی - معروف به جنگ ائتلاف اول - دولت جدید فرانسه تقریباً از هر نظر ثابت نشده بود، و بنابراین پیروزی کوچک و محلی در والمی به یک پیروزی روانی بزرگ برای انقلاب در کل تبدیل شد.نتیجه از سوی ناظران معاصر کاملاً غیرمنتظره بود - یک توجیه برای انقلابیون فرانسوی و یک شکست خیره کننده برای ارتش افتخارآمیز پروس.این پیروزی، کنوانسیون ملی تازه تشکیل شده را برای اعلام رسمی پایان سلطنت در فرانسه و تأسیس جمهوری فرانسه جرات بخشید.والمی توسعه انقلاب و همه اثرات موجی ناشی از آن را مجاز دانست و به همین دلیل توسط مورخان به عنوان یکی از مهم ترین نبردهای تاریخ تلقی می شود.

نبرد جماپز در نزدیکی شهر جیمپس در هاینو، هلند اتریش (بلژیک کنونی)، در نزدیکی مونس در طول جنگ ائتلاف اول، بخشی از جنگ‌های انقلاب فرانسه، رخ داد.یکی از اولین نبردهای تهاجمی مهم جنگ، پیروزی برای ارتش های جمهوری نوپا فرانسه بود، و ارتش فرانسه ارتش دو نور، که شامل بسیاری از داوطلبان بی تجربه بود، یک ارتش منظم اتریشی را شکست داد.

جنگ های انقلابی فرانسه با شروع 1793 دوباره تشدید شد.قدرت های جدید چند روز پس از اعدام پادشاه لوئیس شانزدهم در 21 ژانویه وارد ائتلاف اول شدند.اسپانیا و پرتغال از این جمله بودند.سپس در 1 فوریه فرانسه به بریتانیا و هلند اعلام جنگ کرد.سه قدرت دیگر در ماه‌های بعد به سرزمین‌هایی که اکثراً فرانسوی‌زبان بودند حمله کردند و فرانسه را بر آن داشت تا ارتشی متشکل از 1200000 سرباز را در داخل کشور جمع کند.ژاکوبن‌های بسیار بالادست هزاران نفر از مخالفان اثبات شده و مشکوک را در مرحله نهایی و اوج سلطنت ترور اعدام کردند.نیروهای ضد انقلاب تولون را در 29 اوت به بریتانیا و اسپانیا تسلیم کردند و بخش اعظمی از نیروی دریایی فرانسه را به تصرف خود درآوردند، بندری که توسط دوگومیر (با کمک ناپلئون بناپارت جوان) تا 19 دسامبر بازپس گرفته نشد.در بین این ماه‌ها، نبردی در مرز شمالی، در ماه سپتامبر، توسط فرانسه به پیروزی رسید که محاصره دانکرک عمدتاً توسط بریتانیا لغو شد.سال بعد با دولت فرانسه به پایان رسید، کنوانسیون ملی که پایه‌های اولین جمهوری فرانسه را پایه‌گذاری کرد، در سال بعد آغاز شد و حملات جنوب و جنوب شرق را دفع کرد، اما در پیمونت (به سمت تورین) مقابله ناموفق داشت.

در قتل عام سپتامبر، بین 1100 تا 1600 زندانی که در زندان های پاریس نگهداری می شدند بطور خلاصه اعدام شدند که اکثریت قریب به اتفاق آنها جنایتکاران عادی بودند.در 22 سپتامبر، کنوانسیون جمهوری اول فرانسه را جایگزین سلطنت کرد و تقویم جدیدی را معرفی کرد که سال 1792 به «سال اول» تبدیل شد.چند ماه بعد با محاکمه Citoyen Louis Capet، لویی شانزدهم سابق همراه شد.در حالی که کنوانسیون به طور مساوی در مورد مسئله گناه او تقسیم شده بود، اعضا به طور فزاینده ای تحت تأثیر رادیکال های متمرکز در باشگاه های ژاکوبین و کمون پاریس قرار گرفتند.در 16 ژانویه 1793 او محکوم شد و در 21 ژانویه با گیوتین اعدام شد.

جنگ در وندیه یک ضد انقلاب در منطقه وندی فرانسه در طول انقلاب فرانسه بود.وندی یک منطقه ساحلی است که بلافاصله در جنوب رودخانه لوار در غرب فرانسه واقع شده است.در ابتدا، جنگ شبیه به قیام دهقانان ژاکری در قرن چهاردهم بود، اما به سرعت به مضامینی دست یافت که توسط دولت ژاکوبن در پاریس به عنوان ضدانقلابی و سلطنتی تلقی می شد.قیام به رهبری ارتش کاتولیک و سلطنتی تازه تأسیس با Chouannerie قابل مقایسه بود که در ناحیه شمال Loire رخ داد.

در پاسخ به این وضعیت ناامیدکننده، در جنگ با کشورهای اروپایی و شورش، درخواست‌کنندگان پاریس و فدرال‌ها از کنوانسیون خواستند که به طور دسته جمعی یک ضامن را وضع کند.در پاسخ، برتراند بارر، عضو کنوانسیون، از کنوانسیون خواست تا "اعلامیه رسمی را صادر کند که مردم فرانسه به طور کلی برای دفاع از استقلال خود قیام خواهند کرد".کنوانسیون درخواست باریر را در 16 آگوست برآورده کرد، زمانی که آنها اعلام کردند که این بند به طور انبوه اعمال خواهد شد.همه مردان مجرد دارای توان بدنی بین 18 تا 25 سال با اثر فوری برای خدمت سربازی درخواست شدند.این امر تعداد مردان ارتش را به میزان قابل توجهی افزایش داد و در سپتامبر 1794 به اوج خود در حدود 1500000 نفر رسید، اگرچه قدرت واقعی جنگ احتمالاً بیش از 800000 نفر نبود.با وجود همه لفاظی‌ها، لهو به طور انبوه محبوبیتی نداشت.فرار و فرار زیاد بود.با این حال، تلاش برای تغییر روند جنگ کافی بود و تا سال 1797، زمانی که سیستم دائمی تری از پذیرش سالانه برقرار شد، نیازی به سربازگیری بیشتر نبود.نتیجه اصلی آن، حفاظت از مرزهای فرانسه در برابر همه دشمنان، اروپا را غافلگیر و شوکه کرد.این سنگر به طور انبوه از این نظر نیز مؤثر بود که با به میدان گذاشتن مردان بسیاری، حتی آموزش ندیده، مخالفان فرانسه را ملزم می کرد که تمامی دژها را مدیریت کنند و ارتش خود را گسترش دهند، بسیار فراتر از ظرفیت آنها برای پرداخت سربازان حرفه ای.

محاصره تولون (29 اوت - 19 دسامبر 1793) یک درگیری نظامی بود که در جریان شورش‌های فدرالیستی در جنگ‌های انقلابی فرانسه رخ داد.این توسط نیروهای جمهوری خواه علیه شورشیان سلطنتی تحت حمایت نیروهای انگلیسی-اسپانیایی در شهر تولون در جنوب فرانسه انجام شد.در طول این محاصره بود که ناپلئون بناپارت جوان برای اولین بار به شهرت و ترفیع دست یافت، زمانی که نقشه او، شامل تصرف استحکامات بالای بندر، به عنوان وادار کردن شهر به تسلیم و عقب نشینی ناوگان انگلیسی-اسپانیایی شناخته شد.محاصره بریتانیا در سال 1793 اولین درگیری نیروی دریایی سلطنتی با انقلاب فرانسه بود.

در سراسر زمستان 1792 و بهار 1793،پاریس با شورش های غذایی و گرسنگی توده ای مواجه بود.کنوانسیون جدید تا اواخر بهار 1793 برای رفع مشکل کار چندانی انجام نداد و در عوض به مسائل جنگی مشغول بود.سرانجام، در 6 آوریل 1793، کنوانسیون کمیته ایمنی عمومی را ایجاد کرد و وظیفه ای عظیم به آن واگذار شد: "برای مقابله با جنبش های رادیکال خشمگین ها، کمبود مواد غذایی و شورش ها، شورش در وندی و بریتانی، شکست های اخیر. از ارتش آن و ترک خدمت ژنرال فرمانده آن.»مهم‌تر از همه، کمیته امنیت عمومی سیاست وحشت را به اجرا درآورد، و گیوتین با سرعت فزاینده‌ای بر سر دشمنان جمهوری‌خواه فرود آمد و دوره‌ای که امروز به نام سلطنت ترور شناخته می‌شود آغاز شد.در تابستان 1793 در میان سیاستمداران برجسته فرانسه بین جنگ داخلی گسترده و ضدانقلاب احساس اضطراری وجود داشت.برتراند بار در 5 سپتامبر 1793 در این کنوانسیون فریاد زد: "بیایید ترور را امری عادی کنیم!"این نقل قول اغلب به عنوان آغاز یک "سیستم وحشت" فرضی تفسیر شده است، تفسیری که امروزه دیگر توسط مورخان حفظ نشده است.تا آن زمان، از ژوئن 1793، 16594 حکم اعدام رسمی در سراسر فرانسه صادر شده بود که 2639 مورد آن تنها در پاریس بود.و 10000 نفر دیگر در زندان، بدون محاکمه، یا تحت هر دوی این شرایط جان باختند.ترور با ادعای جان 20000، انقلاب را نجات داد.

در مرزهای آلپ، با شکست تهاجم فرانسه به پیمونت، تغییرات اندکی رخ داد.در مرز اسپانیا، فرانسوی ها به فرماندهی ژنرال دوگومیر از مواضع دفاعی خود در بایون و پرپینیان تجمع کردند و اسپانیایی ها را از روسیلون بیرون کردند و به کاتالونیا حمله کردند.دوگومیر در ماه نوامبر در نبرد کوه سیاه کشته شد.در جبهه شمالی در کمپین فلاندر، اتریشی ها و فرانسوی ها هر دو تهاجماتی را در بلژیک تدارک دیدند و اتریشی ها لندرسیس را محاصره کردند و به سمت مونس و ماوبوژ پیشروی کردند.فرانسوی ها تهاجمی را در چند جبهه آماده کردند، با دو ارتش در فلاندر به فرماندهی Pichegru و Moreau، و Jourdan از مرز آلمان حمله کردند.در جبهه راین میانی در ژوئیه، ارتش راین ژنرال میشاد دو حمله در ماه ژوئیه در Vosges انجام داد، که دومی موفقیت‌آمیز بود، اما امکان انجام ضدحمله پروس در سپتامبر را فراهم نکرد.در غیر این صورت این بخش از جلو در طول سال تا حد زیادی ساکت بود.در دریا، ناوگان آتلانتیک فرانسه موفق شد تلاش بریتانیا برای جلوگیری از یک کاروان غلات حیاتی از ایالات متحده را در اول ژوئن متوقف کند، هر چند به قیمت یک چهارم قدرت آن.در دریای کارائیب، ناوگان بریتانیا در ماه فوریه در مارتینیک فرود آمد و تا 24 مارس کل جزیره را تصرف کرد و آن را تا صلح آمیان و در ماه آوریل در گوادلوپ نگه داشت.در پایان سال، ارتش فرانسه در همه جبهه ها پیروز شده بود و با پایان یافتن سال، شروع به پیشروی به سمت هلند کردند.

نبرد فلوروس، در 26 ژوئن 1794، درگیری بین ارتش جمهوری اول فرانسه به فرماندهی ژنرال ژان باپتیست ژوردان و ارتش ائتلاف (بریتانیا، هانوفر، جمهوری هلند و سلطنت هابسبورگ) به فرماندهی شاهزاده جوزیاس بود. کوبورگ، در مهم ترین نبرد مبارزات انتخاباتی فلاندر در کشورهای پایین در طول جنگ های انقلاب فرانسه.هر دو طرف نیروهایی در حدود 80000 نفر داشتند، اما فرانسوی ها توانستند نیروهای خود را متمرکز کنند و ائتلاف اول را شکست دهند.شکست متفقین منجر به از دست دادن دائمی هلند اتریشی و نابودی جمهوری هلند شد.این نبرد نقطه عطفی برای ارتش فرانسه بود که تا پایان جنگ ائتلاف اول همچنان در حال صعود باقی ماند.استفاده فرانسوی ها از بالون شناسایی l'Entreprenant اولین استفاده نظامی از یک هواپیما بود که بر نتیجه یک نبرد تأثیر گذاشت.

سقوط ماکسیمیلیان روبسپیر به مجموعه وقایعی اشاره دارد که با سخنرانی ماکسیمیلیان روبسپیر در کنوانسیون ملی در 26 ژوئیه 1794، دستگیری او در روز بعد و اعدام او در 28 ژوئیه 1794 آغاز می شود. روبسپیر از وجود دشمنان داخلی، توطئه گران صحبت می کند و منتخبین، در کنوانسیون و کمیته های حاکم.او از ذکر نام آنها امتناع کرد، و این باعث نگرانی نمایندگان شد که می ترسیدند روبسپیر در حال تدارک پاکسازی دیگری از کنوانسیون باشد.در روز بعد، این تنش در کنوانسیون به ژان لمبرت تالین، یکی از توطئه‌گرانی که روبسپیر در نکوهش خود در ذهن داشت، اجازه داد تا کنوانسیون را علیه روبسپیر برگرداند و حکم دستگیری او را صادر کند.در پایان روز بعد، روبسپیر در میدان انقلاب، جایی که پادشاه لوئیس شانزدهم یک سال پیش از آن اعدام شده بود، اعدام شد.او را مانند بقیه با گیوتین اعدام کردند.

نبرد کوه سیاه بین ارتش جمهوری اول فرانسه و ارتش های متحدپادشاهی اسپانیا و پادشاهی پرتغال .فرانسوی ها به رهبری ژاک فرانسوا دوگومیر متفقین را که لوئیس فیرمین د کارواخال، کوند د لا یونیون فرماندهی می کردند، شکست دادند.پیروزی فرانسه منجر به تصرف فیگرس و محاصره رزها (رزاس)، بندری در کاتالونیا شد.

سال با نیروهای فرانسوی در روند حمله به جمهوری هلند در میانه زمستان آغاز شد.مردم هلند به فراخوان فرانسه دست زدند و انقلاب باتاوی را آغاز کردند.با سقوط هلند، پروس نیز تصمیم به خروج از ائتلاف گرفت و در 6 آوریل صلح بازل را امضا کرد و کرانه غربی رود راین را به فرانسه واگذار کرد.این امر پروس را برای پایان دادن به اشغال لهستان آزاد کرد.ارتش فرانسه در اسپانیا پیشروی کرد و در کاتالونیا پیشروی کرد و بیلبائو و ویتوریا را گرفت و به سمت کاستیل پیشروی کرد.تا 10 ژوئیه، اسپانیا نیز تصمیم به صلح گرفت و دولت انقلابی را به رسمیت شناخت و قلمرو سانتو دومینگو را واگذار کرد، اما به مرزهای قبل از جنگ در اروپا بازگشت.این امر باعث شد ارتش‌های پیرنه برای لشکرکشی به سمت شرق و تقویت ارتش در کوه‌های آلپ آزاد باشند و ارتش ترکیبی پیمونت را تصرف کرد.در همین حال، تلاش بریتانیا برای تقویت شورشیان در وانده با فرود نیروها در کیبرون شکست خورد و توطئه برای سرنگونی دولت جمهوری از درون زمانی پایان یافت که پادگان ناپلئون بناپارت از توپ برای شلیک گلوله به سمت اوباش مهاجم استفاده کرد (که منجر به تأسیس فهرست راهنما).در شمال ایتالیا، پیروزی در نبرد لوانو در نوامبر به فرانسه امکان دسترسی به شبه جزیره ایتالیا را داد.

پس از تصرف کشورهای پایین در یک حمله زمستانی غافلگیرکننده، فرانسه جمهوری باتاوی را به عنوان یک دولت دست نشانده تأسیس کرد.در اوایل سال 1795، مداخله جمهوری فرانسه منجر به سقوط جمهوری قدیمی هلند شد.جمهوری جدید از حمایت گسترده مردم هلند برخوردار شد و محصول یک انقلاب واقعی مردمی بود.با این وجود، آشکارا با حمایت مسلحانه نیروهای انقلابی فرانسه تأسیس شد.جمهوری باتاوی به یک دولت مشتری تبدیل شد، اولین کشور از "جمهوری های خواهر" و بعداً بخشی از امپراتوری فرانسه ناپلئون.سیاست این کشور عمیقاً تحت تأثیر فرانسوی‌ها بود، که کمتر از سه کودتا برای به قدرت رساندن جناح‌های سیاسی مختلف که فرانسه در مقاطع مختلف توسعه سیاسی خود از آنها حمایت می‌کرد، حمایت کردند.با این وجود، فرآیند ایجاد قانون اساسی مکتوب هلند عمدتاً تحت تأثیر عوامل سیاسی داخلی بود، نه تحت تأثیر فرانسه، تا زمانی که ناپلئون دولت هلند را مجبور کرد که برادرش، لوئی بناپارت، را به عنوان پادشاه بپذیرد.

حتی قبل از پایان سال 1794، پادشاه پروس از هر گونه مشارکت فعال در جنگ بازنشسته شد و در 5 آوریل 1795 صلح بازل را با فرانسه منعقد کرد که اشغال ساحل چپ رود راین توسط فرانسه به رسمیت شناخته شد. جدید تحت سلطه فرانسه. دولت هلند با تسلیم قلمرو هلند در جنوب آن رودخانه، صلح را خرید.در ماه ژوئیه پیمان صلح بین فرانسه واسپانیا به امضا رسید.دوک بزرگ توسکانی در ماه فوریه پذیرفته شده بود.بدین ترتیب ائتلاف رو به ویرانی رفت و خود فرانسه برای سالیان متمادی از تهاجم مصون بود.این معاهدات با حیله گری دیپلماتیک فراوان، به فرانسه این امکان را داد که دشمنان ائتلاف اول خود را یک به یک آرام کند و تفرقه بیندازد.پس از آن، فرانسه انقلابی به عنوان یک قدرت بزرگ اروپایی ظاهر شد.

Comte d'Artois با 1000 مهاجر و 2000 سرباز انگلیسی در Île d'Yu فرود آمد.با تقویت این نیرو، نیروهای سلطنتی در اوایل اکتبر 1795 به پاریس راهپیمایی کردند. این تعداد با نزدیکتر شدن به پایتخت افزایش یافت.ژنرال منو فرماندهی دفاع از پایتخت را برعهده داشت، اما او به شدت بیشتر بود و تنها 5000 سرباز برای مقاومت در برابر ارتش سلطنتی 30000 نفری داشت.ژنرال جوان ناپلئون بناپارت از این هیاهو آگاه بود و در همین زمان به کنوانسیون رسید تا بفهمد چه اتفاقی در حال رخ دادن است.بناپارت پذیرفت، اما به شرطی که به او آزادی حرکت کامل داده شود.بناپارت در تمام مدت درگیری دو ساعته فرماندهی کرد و علیرغم شلیک گلوله به اسبش از زیر او، سالم ماند.اثر انگور شات و رگبار نیروهای میهن پرستان باعث شد تا حمله سلطنتی ها متزلزل شود.بناپارت دستور یک ضد حمله را به رهبری اسکادران شاسور مورات داد.شکست قیام سلطنتی خطر کنوانسیون را خاموش کرد.بناپارت به یک قهرمان ملی تبدیل شد و به سرعت به Général de Division ارتقا یافت.در عرض پنج ماه، فرماندهی ارتش فرانسه که در ایتالیا عملیات انجام می داد به او واگذار شد.

فرانسوی ها پیشروی بزرگی را در سه جبهه، با ژوردان و ژان ویکتور ماری مورو در رود راین و ناپلئون بناپارت تازه ارتقا یافته در ایتالیا، آماده کردند.قرار بود سه ارتش در تیرول به هم متصل شوند و به وین راهپیمایی کنند.در کمپین راین در سال 1796 ، ژوردان و مورو از رودخانه راین عبور کردند و به سمت آلمان پیشروی کردند.جوردان در اواخر اوت تا آمبرگ پیشروی کرد در حالی که مورئو تا سپتامبر به باواریا و لبه تیرول رسید.با این حال جوردان توسط آرشیدوک چارلز، دوک تشن شکست خورد و هر دو ارتش مجبور به عقب نشینی در سراسر راین شدند.از سوی دیگر، ناپلئون در تهاجم جسورانه به ایتالیا موفق بود.در مبارزات انتخاباتی مونتنوت ، او ارتش ساردینیا و اتریش را از هم جدا کرد و هر یک را به نوبه خود شکست داد و سپس به ساردینیا صلح کرد.به دنبال آن، ارتش او میلان را تصرف کرد و محاصره مانتوآ را آغاز کرد.بناپارت در حالی که به محاصره ادامه می داد، ارتش های متوالی اتریشی را که به رهبری یوهان پیتر بولیو، داگوبرت زیگموند فون وورمسر و یوزف آلوینچی علیه او فرستاده شده بودند، شکست داد.

در لشکرکشی راین در سال 1796 (ژوئن 1796 تا فوریه 1797)، دو ارتش ائتلاف اول به فرماندهی کل آرشیدوک چارلز بر دو ارتش جمهوری خواه فرانسه مانور دادند و آنها را شکست دادند.این آخرین کارزار جنگ ائتلاف اول، بخشی از جنگ های انقلابی فرانسه بود.استراتژی نظامی فرانسه علیه اتریش خواستار تهاجم سه جانبه برای محاصره وین بود که در حالت ایده آل شهر را تصرف کرده و امپراتور مقدس روم را مجبور به تسلیم و پذیرش تمامیت ارضی انقلاب فرانسه کرد.فرانسوی ها ارتش سامبر و میوز به فرماندهی ژان باپتیست ژوردان را در مقابل ارتش اتریش راین پایین در شمال جمع آوری کردند.ارتش راین و موزل به رهبری ژان ویکتور ماری مورئو با ارتش اتریش راین علیا در جنوب مخالفت کرد.ارتش سوم، ارتش ایتالیا، به فرماندهی ناپلئون بناپارت، از طریق شمال ایتالیا به وین نزدیک شد.

اکسپدیشن فرانسه به ایرلند، که در فرانسه به عنوان Expedition d'Irlande ("اکسپدیشن به ایرلند") شناخته می شود، تلاش ناموفق جمهوری فرانسه برای کمک به انجمن غیرقانونی ایرلندی های متحد، یک گروه شورشی جمهوری خواه ایرلندی، در برنامه ریزی های خود بود. شورش علیه حکومت بریتانیا در طول جنگ های انقلاب فرانسه.فرانسوی ها قصد داشتند در زمستان 1796-1797 یک نیروی اعزامی بزرگ را در ایرلند پیاده کنند که به ایرلندی های متحد ملحق شده و انگلیسی ها را از ایرلند بیرون کنند.فرانسوی‌ها پیش‌بینی می‌کردند که این ضربه بزرگی به روحیه، اعتبار و کارآیی نظامی بریتانیا خواهد بود و احتمالاً اولین مرحله تهاجم نهایی به خود بریتانیا باشد.برای این منظور، دایرکتوری نیرویی متشکل از 15000 سرباز را در برست به فرماندهی ژنرال لازار هوچه در اواخر سال 1796 جمع آوری کرد تا برای فرود عمده در خلیج Bantry در ماه دسامبر آماده شوند.این عملیات در یکی از طوفانی ترین زمستان های قرن هجدهم آغاز شد و ناوگان فرانسوی برای چنین شرایط سختی آماده نبود.ناوچه های بریتانیایی که در حال گشت زنی بودند، خروج ناوگان را مشاهده کردند و به ناوگان کانال بریتانیا اطلاع دادند که بیشتر آنها برای زمستان در اسپیتهد پناه گرفته بودند.در عرض یک هفته ناوگان متلاشی شد، اسکادران های کوچک و کشتی های فردی از طریق طوفان، مه و گشت های بریتانیا راه خود را به برست بازگشتند.در مجموع، فرانسوی ها 12 کشتی را از دست دادند که اسیر یا شکسته شدند و هزاران سرباز و ملوان غرق شدند، بدون اینکه حتی یک نفر به ایرلند برسد، مگر به عنوان اسیر جنگی.

در 2 فوریه، ناپلئون سرانجام مانتوا را تصرف کرد و اتریشی ها 18000 نفر را تسلیم کردند.آرشیدوک چارلز اتریش نتوانست از حمله ناپلئون به تیرول جلوگیری کند و دولت اتریش در آوریل برای صلح شکایت کرد.در همان زمان تهاجم جدید فرانسوی ها به آلمان تحت رهبری مورئو و هوچه رخ داد.

پس از امضای معاهده سن ایلدفونسو در سال 1796 که نیروهای اسپانیایی و فرانسوی علیه بریتانیای کبیر متحد شدند، نیروی دریایی بریتانیا در سال 1797 اسپانیا را محاصره کرد و ارتباطات با امپراتوری اسپانیا را مختل کرد.اعلان جنگ اسپانیا به بریتانیا و پرتغال در اکتبر 1796 موقعیت بریتانیا را در مدیترانه غیرقابل دفاع کرد.مجموع ناوگان فرانسوی-اسپانیایی متشکل از 38 کشتی از این خط به شدت از ناوگان مدیترانه بریتانیا متشکل از 15 کشتی این خط بیشتر بود و بریتانیایی ها را مجبور کرد که مواضع خود را در ابتدا در کورس و سپس در البا تخلیه کنند.این یک پیروزی بزرگ و خوشایند برای نیروی دریایی سلطنتی بود - پانزده کشتی بریتانیایی ناوگان اسپانیایی 27 نفره را شکست دادند و کشتی‌های اسپانیایی تعداد بیشتری تفنگ و مرد داشتند.اما دریاسالار جرویس نیروی بسیار منظمی را آموزش داده بود و این در مقابل نیروی دریایی اسپانیایی بی تجربه تحت رهبری دون خوزه کوردوبا قرار گرفت.مردان اسپانیایی به شدت اما بدون جهت جنگیدند.پس از دستگیری سن خوزه، مشخص شد که برخی از اسلحه‌های او هنوز تامپیون‌های خود را در پوزه‌ها دارند.سردرگمی در میان ناوگان اسپانیایی به حدی بود که آنها قادر به استفاده از اسلحه های خود نبودند بدون اینکه آسیب بیشتری به کشتی های خود وارد کنند تا به انگلیسی ها.جرویس محاصره ناوگان اسپانیایی خود را در کادیز از سر گرفت.ادامه محاصره در بیشتر سه سال بعد، تا حد زیادی عملیات ناوگان اسپانیایی را تا زمان صلح آمیان در سال 1802 محدود کرد. مهار تهدید اسپانیا و تقویت بیشتر فرماندهی او، جرویس را قادر ساخت تا یک اسکادران بفرستد. سال بعد تحت رهبری نلسون به مدیترانه بازگشت.

معاهده کامپو فرمیو در 17 اکتبر 1797 توسط ناپلئون بناپارت و کنت فیلیپ فون کوبنزل به عنوان نمایندگان جمهوری فرانسه و سلطنت اتریش به امضا رسید.این معاهده به دنبال آتش بس لئوبن (18 آوریل 1797) بود که به دلیل لشکرکشی پیروزمندانه ناپلئون به ایتالیا، بر هابسبورگ ها تحمیل شده بود.به جنگ ائتلاف اول پایان داد و بریتانیای کبیر را تنها گذاشت که در برابر فرانسه انقلابی بجنگد.یافته های کلیدی:انقلاب فرانسه در برابر تهدیدات خارجی ایمن است - دستاوردهای ارضی فرانسه: هلند اتریش (بلژیک)، مناطق باقی مانده از راین، ساووی، نیس، هائیتی، جزایر ایونیگسترش حوزه نفوذ فرانسه: جمهوری باتاوی در هلند ، جمهوری های دختر در ایتالیا و سوئیس، برتری دریایی در مدیترانه -اسپانیا متحد فرانسه می شود.قلمروهای جمهوری ونیز بین اتریش و فرانسه تقسیم شد.بعلاوه، ایالت هایپادشاهی ایتالیا رسماً وفاداری به امپراتور مقدس روم را متوقف کردند و در نهایت به وجود رسمی آن پادشاهی (پادشاهی ایتالیا) پایان دادند، که به عنوان مالکیت شخصی امپراتور، به طور قانونی وجود داشت. اما حداقل از قرن 14 به بعد عملاً اینطور نیست.