امپراتوری اشکانی

شخصیت ها

منابع


Play button

247 BCE - 224

امپراتوری اشکانی



امپراتوری اشکانی که به امپراتوری اشکانیان نیز معروف است، از 247 پیش از میلاد تا 224 پس از میلاد، قدرت سیاسی و فرهنگی عمده ایرانیان در ایران باستان بود.نام اخیر آن برگرفته از بنیانگذار آن، Arsaces یکم، که رهبری قبیله پرنی را در فتح منطقه پارت در شمال شرقی ایران، سپس ساتراپی (استان) تحت آندراگوراس، در شورش علیه امپراتوری سلوکی بر عهده داشت.میتریدات اول با تصرف ماد و بین النهرین از سلوکیان امپراتوری را تا حد زیادی گسترش داد.امپراتوری اشکانی در اوج خود، از نواحی شمالی فرات، در منطقه مرکزی-شرق ترکیه امروزی تا افغانستان امروزی و پاکستان غربی امتداد داشت.این امپراتوری که در مسیر تجارت جاده ابریشم بین امپراتوری روم در حوزه مدیترانه و سلسله هان چین قرار داشت، به مرکز تجارت و بازرگانی تبدیل شد.اشکانیان عمدتاً هنر، معماری، باورهای مذهبی و نشانه های سلطنتی امپراتوری ناهمگون فرهنگی خود را که فرهنگ های ایرانی، هلنیستی و منطقه ای را در بر می گرفت، پذیرفتند.دربار اشکانی تقریباً در نیمه اول عمر خود عناصری از فرهنگ یونانی را پذیرفت، اگرچه در نهایت شاهد احیای تدریجی سنت‌های ایرانی بود.فرمانروایان اشراقی به عنوان ادعای وارثان امپراتوری هخامنشی لقب «شاه شاهان» را داشتند.در واقع، آنها بسیاری از پادشاهان محلی را به عنوان دست نشاندگان می پذیرفتند که هخامنشیان به طور مرکزی ساتراپ هایی را منصوب می کردند، البته تا حد زیادی خودمختار.دربار تعداد کمی از ساتراپ‌ها را عمدتاً در خارج از ایران منصوب کرد، اما این ساتراپی‌ها کوچک‌تر و کمتر از قدرت‌های هخامنشی بودند.با گسترش قدرت اشکانیان، مقر حکومت مرکزی از نساء به تیسفون در امتداد دجله (جنوب بغداد امروزی، عراق) تغییر یافت، اگرچه چندین مکان دیگر نیز به عنوان پایتخت عمل می کردند.اولین دشمنان اشکانیان سلوکیان در غرب و سکاها در شمال بودند.با این حال، با گسترش پارت به سمت غرب، آنها با پادشاهی ارمنستان و در نهایت جمهوری روم متاخر درگیر شدند.روم و پارت برای تثبیت پادشاهان ارمنستان به عنوان مشتریان تابع خود با یکدیگر رقابت کردند.اشکانیان ارتش مارکوس لیسینیوس کراسوس را در نبرد کاره در سال 53 قبل از میلاد نابود کردند و در 40 تا 39 پیش از میلاد، نیروهای اشکانی کل شام به جز صور را از رومیان تصرف کردند.با این حال، مارک آنتونی ضد حمله ای را علیه پارت رهبری کرد، اگرچه موفقیت های او عموماً در غیاب او و تحت رهبری ستوانش ونتیدیوس به دست آمد.امپراتوران مختلف روم یا ژنرال های منصوب شده آنها در طول جنگ های روم و اشکانی متعاقب چند قرن بعدی به بین النهرین حمله کردند.رومیان طی این درگیری ها چندین بار شهرهای سلوکیه و تیسفون را تصرف کردند، اما هرگز نتوانستند آنها را حفظ کنند.جنگ‌های داخلی مکرر بین رقبای اشکانی برای تاج و تخت برای ثبات امپراتوری خطرناک‌تر از تهاجم خارجی بود، و قدرت اشکانی با شورش اردشیر اول، فرمانروای استخر در پارس، علیه اشکانیان و کشتن آخرین حاکم آنها، آرتابانوس چهارم، در سال 224 میلادی، از بین رفت. .اردشیر امپراتوری ساسانی را تأسیس کرد که تا زمان فتوحات مسلمانان در قرن هفتم پس از میلاد بر ایران و بیشتر خاور نزدیک حکومت می کرد، اگرچه سلسله اشکانی از طریق شاخه هایی از خانواده ای که بر ارمنستان ،ایبریا و آلبانی در قفقاز حکومت می کردند زندگی می کردند.
HistoryMaps Shop

بازدید از فروشگاه

247 BCE - 141 BCE
شکل گیری و گسترش اولیهornament
پرنی فتح پارت
پرنی فتح پارت ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
247 BCE Jan 1 00:01

پرنی فتح پارت

Ashgabat, Turkmenistan
در سال 245 قبل از میلاد، آندراگوراس، فرماندار سلوکی (ساتراپ) پارت، استقلال خود را از سلوکیان اعلام کرد، زمانی که - پس از مرگ آنتیوخوس دوم - بطلمیوس سوم کنترل پایتخت سلوکیان در انطاکیه را به دست گرفت و "به این ترتیب آینده سلسله سلوکیان را ترک کرد. در همین حال، «مردی به نام آرشیس، سکایی یا باختری، به رهبری قبایل پرنی انتخاب شد».به دنبال جدایی پارت از امپراتوری سلوکی و در نتیجه از دست دادن حمایت نظامی سلوکی، آندراگوراس در حفظ مرزهای خود با مشکل مواجه شد و در حدود سال 238 پیش از میلاد - به فرماندهی "آرشیس و برادرش تیریدات" - پرنی ها به پارت حمله کردند و کنترل را به دست گرفتند. استابنه (استاوا) ناحیه شمالی آن قلمرو که مرکز اداری آن کبوچان (کوچان در ولگات) بود.اندکی بعد، پرنی ها بقیه پارت را از آندراگوراس گرفتند و در این راه او را کشتند.با فتح این استان، اشکانیان در منابع یونانی و رومی به اشکانیان معروف شدند.آرشاس اول اولین پادشاه پارت و همچنین بنیانگذار و همنام سلسله اشکانی پارت شد.
▲
●
لشکرکشی های آنتیوخوس سوم
کالواری سلوکی در مقابل پیاده نظام رومی ©Igor Dzis
209 BCE Jan 1

لشکرکشی های آنتیوخوس سوم

Turkmenistan
آنتیوخوس سوم لشکرکشی را برای به دست گرفتن کنترل استان های شرقی به راه انداخت و پس از شکست اشکانیان در نبرد، با موفقیت دوباره کنترل منطقه را به دست گرفت.اشکانیان مجبور به پذیرش موقعیت رعیت شدند و اکنون فقط بر سرزمینی که مطابق با ایالت سلوکی سابق پارت بود، تسلط داشتند.با این حال، تحت سلطه پارت در بهترین حالت فقط اسمی بود و فقط به این دلیل بود که ارتش سلوکی در آستانه آنها بود.آنتیوخوس به خاطر بازپس گیری استان های شرقی و ایجاد مرزهای سلوکی تا شرق که در زمان سلوکوس اول نیکاتور بود، لقب بزرگ را از جانب اشرافش دریافت کرد.خوشبختانه برای اشکانیان، امپراتوری سلوکی دشمنان زیادی داشت و دیری نپایید که آنتیوخوس نیروهای خود را به سمت غرب هدایت کرد تابا مصر بطلمیوسی و جمهوری رو به رشد روم مبارزه کند.سلوکیان پس از شکست سلوکیان در مگنزیا در سال 190 پیش از میلاد قادر به مداخله بیشتر در امور اشکانیان نبودند.پریاپاتیوس (حدود 191–176 پ.م.) جانشین آرشاس دوم شد و فراتس اول (176–171 پ.م.) سرانجام بر تخت اشکانیان نشست.فراتس اول بدون دخالت بیشتر سلوکیان بر پارت حکومت کرد.
▲
●
تهدید از شرق
جنگجویان ساکا ©JFoliveras
177 BCE Jan 1

تهدید از شرق

Bactra, Afghanistan
در حالی که اشکانیان سرزمین های از دست رفته در غرب را پس گرفتند، تهدید دیگری در شرق پدید آمد.در سال‌های 177 تا 176 قبل از میلاد، کنفدراسیون عشایری شیونگنو، یوئژی‌های عشایری را از سرزمین‌هایشان در استان گانسو فعلی در شمال غربیچین بیرون کرد.سپس یوئژی ها به غرب به باختر مهاجرت کردند و قبایل ساکا (سکایی) را آواره کردند.ساکاها مجبور شدند به سمت غرب حرکت کنند و در آنجا به مرزهای شمال شرقی امپراتوری اشکانی حمله کردند.بنابراین میتریدات پس از فتح بین النهرین مجبور به بازنشستگی به هیرکانی شد.برخی از ساکاها در نیروهای فراتس علیه آنتیوخوس ثبت نام کردند.با این حال، آنها برای شرکت در درگیری خیلی دیر رسیدند.هنگامی که فراتس از پرداخت دستمزد خود امتناع کرد، ساکا شورش کرد، که او سعی کرد با کمک سربازان سلوکی آن را سرکوب کند، اما آنها نیز فراتس را رها کردند و به طرف ساکا پیوستند.فراتس دوم علیه این نیروی ترکیبی لشکرکشی کرد، اما در نبرد کشته شد.مورخ رومی جاستین گزارش می دهد که جانشین او آرتابانوس اول (128-124 پیش از میلاد) سرنوشت مشابهی داشت که با عشایر در شرق می جنگید.
▲
●
جنگ در شرق
©Angus McBride
163 BCE Jan 1 - 155 BCE

جنگ در شرق

Balkh, Afghanistan
فراتس اول به عنوان گسترش کنترل پارت از دروازه های اسکندر و اشغال آپامئا راگیانا ثبت شده است.مکان اینها مشخص نیست.با این حال، بزرگترین گسترش قدرت و قلمرو اشکانیان در زمان سلطنت برادر و جانشین او میتریدات یکم (حدود 171–132 پ.میتریدات اول نگاه خود را متوجه پادشاهی یونانی-باختری کرد که در نتیجه جنگ‌هایش علیه سغدی‌ها، درانگیان و هندی‌های همسایه ضعیف شده بود.پادشاه جدید یونانی-باختری اوکراتید اول (ح. 171-145 پ. مزیت اوزمانی بین سال‌های 163 تا 155 قبل از میلاد، میتریداتس اول به قلمروهای اوکراتیدیس حمله کرد و او را شکست داد و آریا، مارگیانا و باختری غربی را از آنها گرفت.همانطور که توسط مورخان کلاسیک ژوستین و استرابون نشان داده شده است، اوکراتیدس به عنوان یک دست نشانده اشکانی شناخته شده است.مرو به دژ تسلط اشکانیان در شمال شرقی تبدیل شد.برخی از سکه های برنزی میتریدات یکم فیل را با افسانه "پادشاه بزرگ، آرشیس" در پشت آن نشان می دهد.یونانی-باختری ها سکه هایی با تصاویر فیل ضرب می کردند، که نشان می دهد سکه های ضرب سکه های میتریدات یکم از همین حیوان احتمالاً برای جشن گرفتن فتح باختری بوده است.
▲
●
141 BCE - 63 BCE
عصر طلایی و درگیری با رومornament
گسترش به بابل
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
141 BCE Jan 1 00:01

گسترش به بابل

Babylon, Iraq
با توجه به قلمرو سلوکی ، میتریدات اول به ماد حمله کرد و اکباتانا را در 148 یا 147 قبل از میلاد اشغال کرد.این منطقه اخیراً پس از سرکوب شورش توسط سلوکیان به رهبری تیمارخوس ناپایدار شده بود.پس از آن، میتریدات اول، برادرش باگاسیس را به عنوان فرماندار منطقه منصوب کرد.این پیروزی با فتح آتروپاتن ماد توسط اشکانیان انجام شد.در سال 141 پیش از میلاد، میتریدات یکم بابل را در بین النهرین تصرف کرد، جایی که سکه هایی در سلوکیه ضرب کرد و مراسم رسمی سرمایه گذاری را برگزار کرد.در آنجا به نظر می رسد که میتریداتس اول رژه جشن سال نو را در بابل معرفی کرده است که در آن مجسمه ای از خدای باستانی بین النهرین مردوک با گرفتن دستان الهه ایشتار از معبد اساگیلا به سمت راهپیمایی هدایت می شود.با توجه به اینکه بین النهرین اکنون در دست اشکانیان است، تمرکز اداری امپراتوری به جای شرق ایران به آنجا منتقل شد.میتریدات یکم اندکی پس از آن به هیرکانی بازنشسته شد، در حالی که نیروهای او پادشاهی الیمایس و شاراسین را تسخیر کردند و شوش را اشغال کردند.در این زمان، قدرت اشکانی تا رود سند در شرق گسترش یافت.
▲
●
فتح پارس
کاتافراکت های اشکانی ©Angus McBride
138 BCE Jan 1

فتح پارس

Persia
فرمانروای سلوکی دمتریوس دوم نیکاتور ابتدا در تلاش های خود برای فتح مجدد بابل موفق بود، اما در نهایت سلوکیان شکست خوردند و خود دیمیتریوس در سال 138 قبل از میلاد توسط نیروهای اشکانی دستگیر شد.او سپس در مقابل یونانیان ماد و بین النهرین رژه رفت تا آنها را وادار به پذیرش حکومت اشکانی کند.پس از آن، میتریداتس اول دمتریوس را به یکی از قصرهای خود در هیرکانی فرستاد.در آنجا میتریداتس اول با اسیر او با مهمان نوازی فراوان رفتار کرد.او حتی دخترش رادوگون را با دمتریوس ازدواج کرد.به گفته ژوستین، میتریداتس اول برای سوریه برنامه‌هایی داشت و قصد داشت از دمتریوس به عنوان ابزار خود در برابر فرمانروای جدید سلوکی آنتیوخوس هفتم سایدتس (ح. 138–129 ق.م) استفاده کند.ازدواج او با رودگون در واقع تلاشی بود از سوی میتریدات یکم برای الحاق سرزمین های سلوکی به قلمرو در حال گسترش اشکانیان.سپس میتریدات یکم پادشاهی اشکانی الیمایس را به دلیل کمک به سلوکیان مجازات کرد - او یک بار دیگر به منطقه حمله کرد و دو شهر بزرگ آنها را تصرف کرد.تقریباً در همان دوره، میتریدات یکم منطقه جنوب غربی ایران پارس را فتح کرد و ودفرداد دوم را به عنوان فراتراکای آن برگزید.به احتمال زیاد در تلاش برای حفظ روابط سالم با پارس، زیرا امپراتوری اشکانی درگیر درگیری دائمی با ساکاها، سلوکیان و مسنی ها بود، به او خودمختاری بیشتری اعطا کرد.او ظاهراً اولین پادشاه اشکانی بود که در امور پارس نفوذ داشت.ضرب سکه وادفرداد دوم نشان دهنده تأثیر سکه های ضرب شده در زمان میتریدات اول است.132 ق.م، و پسرش فراتس دوم جانشین او شد.
▲
●
زوال امپراتوری سلوکیان
تیراندازی سربازان اشکانی به سوی دشمنان ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
129 BCE Jan 1

زوال امپراتوری سلوکیان

Ecbatana, Hamadan Province, Ir
Antiochus VII Sidetes، برادر دمتریوس، تاج و تخت سلوکی را به دست گرفت و با همسر دومی کلئوپاترا تئا ازدواج کرد.پس از شکست دادن دیودوت تریفون، آنتیوخوس در سال 130 قبل از میلاد لشکرکشی را برای بازپس گیری بین النهرین ، که اکنون تحت فرمانروایی فراتس دوم است، آغاز کرد (132-127 پیش از میلاد).اینداتس سردار اشکانی در امتداد زاب بزرگ شکست خورد و به دنبال آن شورش محلی رخ داد که در آن فرماندار اشکانی بابل کشته شد.آنتیوخوس بابل را فتح کرد و شوش را اشغال کرد و در آنجا سکه ضرب کرد.پس از پیشروی ارتش خود به سوی ماد، اشکانیان برای صلح تلاش کردند که آنتیوخوس از پذیرش آن امتناع کرد، مگر اینکه اشکانیان همه سرزمین‌ها را به جز پارت به او واگذار کنند، خراج سنگینی پرداختند و دمتریوس را از اسارت آزاد کردند.آرشاس دیمیتریوس را آزاد کرد و به سوریه فرستاد، اما سایر خواسته‌ها را رد کرد.تا بهار 129 قبل از میلاد، مادها در شورش آشکار علیه آنتیوخوس بودند که ارتشش منابع روستاها را در طول زمستان تمام کرده بود.هنگام تلاش برای سرکوب شورش ها، نیروی اصلی اشکانی به منطقه حمله کرد و آنتیوخوس را در نبرد اکباتان در سال 129 قبل از میلاد کشت.جسد او در تابوت نقره ای به سوریه فرستاده شد.پسرش سلوکوس گروگان اشکانی شد و دختری به حرمسرا فراتس پیوست.
▲
●
میترادات دوم
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
124 BCE Jan 1 - 115 BCE

میترادات دوم

Sistan, Afghanistan
به گفته جاستین، میتریدات دوم انتقام مرگ «والدین یا اجداد» خود (ultor iniuriae parentum) را گرفت، که نشان می دهد او با توچاری ها که آرتابانوس اول و فراتس دوم را کشته بودند جنگید و شکست داد.میتریدات دوم نیز باختر غربی را از سکاها فتح کرد.ضرب سکه های اشکانی و گزارش های پراکنده حاکی از آن است که میتریدات دوم بر باکترا، کامپیرتپا و ترمز حکومت می کرد، به این معنی که او همان سرزمین هایی را که توسط همنامش میتریدات اول (ح. 171 - 132 ق. م.) فتح شده بود، دوباره فتح کرد.کنترل بر آمودریای میانی از جمله آمل برای اشکانیان حیاتی بود تا از تهاجم عشایر ماوراءالنهر، به ویژه از سغد جلوگیری کنند.ضرب سکه های اشکانی در باختر غربی و آمودریا تا زمان سلطنت گوترز دوم (ح. 40-51 م) ادامه یافت.تهاجمات عشایری به استان شرقی اشکانی درانگیانا نیز رسیده بود، جایی که سلطه‌های قوی ساکاها ایجاد شده بود، بنابراین نام ساکاستان ("سرزمین ساکا") به وجود آمد.این کوچ نشینان احتمالاً به دلیل فشاری که آرتابانوس اول و میتریداتوس دوم بر آنها در شمال وارد می کردند به این منطقه مهاجرت کرده بودند.بین سالهای 124 تا 115 پیش از میلاد، میتریدات دوم ارتشی را به رهبری ژنرال خاندان سورن برای بازپس گیری به منطقه فرستاد.پس از اینکه ساکاستان دوباره به قلمرو اشکانیان الحاق شد، میتریدات دوم منطقه را به سردار سورنی به عنوان شاهنشاهی خود پاداش داد.گستره شرقی امپراتوری اشکانی به رهبری میتریدات دوم تا آراخوسیا می رسید.
▲
●
روابط تجاری هان و اشکانی
سمرقند در امتداد جاده ابریشم ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
121 BCE Jan 1

روابط تجاری هان و اشکانی

China
به دنبال سرمایه‌گذاری دیپلماتیک ژانگ کیان به آسیای مرکزی در زمان امپراتور وو از هان (ح. 141–87 قبل از میلاد)، امپراتوری هانچین هیئتی را در سال 121 قبل از میلاد به دربار میتریدات دوم فرستاد.سفارت هان روابط تجاری رسمی با پارت را از طریق جاده ابریشم باز کرد، اما به اتحاد نظامی مطلوبی علیه کنفدراسیون شیونگنو دست نیافت.امپراتوری اشکانی با اخذ مالیات بر تجارت کاروان های اوراسیا در ابریشم، گران ترین کالای لوکس وارداتی توسط رومیان، غنی شد.مروارید نیز وارداتی با ارزش از چین بود، در حالی که چینی ها ادویه ها، عطرها و میوه های اشکانی را خریداری می کردند.حیوانات عجیب و غریب نیز به عنوان هدیه از Arsacid به دادگاه هان داده شد.در سال 87 پس از میلاد، پاکور دوم پارت، شیرها و غزال‌های ایرانی را نزد امپراتور ژانگ هان (ح. 75–88 م.) فرستاد.علاوه بر ابریشم، کالاهای اشکانی خریداری شده توسط بازرگانان رومی شامل آهن از هند، ادویه جات ترشی جات و چرم خوب بود.کاروان هایی که از طریق امپراتوری اشکانی سفر می کردند ظروف شیشه ای لوکس آسیای غربی و گاهی رومی را به چین می آوردند.بازرگانان سغدی که به زبان ایرانی شرقی صحبت می‌کردند، واسطه‌های اصلی این تجارت حیاتی ابریشم بین پارت و چین هان بودند.
▲
●
تیسفون تاسیس شد
طاق راه تیسفون ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
120 BCE Jan 1

تیسفون تاسیس شد

Salman Pak, Madain, Iraq
تیسفون در اواخر دهه 120 قبل از میلاد تاسیس شد.این بنا در محل اردوگاهی نظامی ساخته شد که توسط میتریدات اول پارت در مقابل سلوکیه ایجاد شد.در دوران حکومت گوترز، تیسفون را به عنوان یک مرکز سیاسی و تجاری به اوج خود رساند.این شهر در حدود سال 58 قبل از میلاد در زمان سلطنت Orodes دوم پایتخت امپراتوری شد.به تدریج، این شهر با پایتخت قدیمی هلنیستی سلوکیه و سایر سکونتگاه های مجاور ادغام شد و یک کلان شهر جهانی را تشکیل داد.
▲
●
ارمنستان دست نشانده اشکانیان می شود
رزمندگان ارمنی ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
120 BCE Jan 1

ارمنستان دست نشانده اشکانیان می شود

Armenia
تقریباً در سال 120 پیش از میلاد، پادشاه اشکانی ، میتریدات دوم (ح. 124–91 پ.آرتاواسدس اول مجبور شد تیگرانس را که یا پسر یا برادرزاده اش بود به اشکانیان به گروگان بدهد.تیگرانس در دربار اشکانی در تیسفون زندگی می کرد، جایی که در فرهنگ اشکانی آموزش دید.تیگرانس تا قبل از میلاد در دربار اشکانی گروگان باقی ماند.96/95 ق.م، زمانی که میتریدات دوم او را آزاد کرد و به عنوان پادشاه ارمنستان منصوب کرد.تیگران منطقه ای به نام «هفتاد دره» در دریای خزر را یا به عنوان گرو یا به دلیل درخواست میتریدات دوم به میتریدات دوم واگذار کرد.آریازات دختر تیگرانس نیز با پسری از میتریدات دوم ازدواج کرده بود، که توسط مورخ مدرن ادوارد دبرووا پیشنهاد شده است که اندکی قبل از جلوس او بر تاج و تخت ارمنستان به عنوان تضمین وفاداری او رخ داده است.تیگرانس تا پایان دهه 80 پیش از میلاد در دست اشکانیان باقی ماند.
▲
●
تماس با رومی ها
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
96 BCE Jan 1

تماس با رومی ها

Rome, Metropolitan City of Rom
سال بعد، میتریدات دوم به آدیابنه، گوردین و اوسرهون حمله کرد و این شهرها را فتح کرد و مرز غربی قلمرو اشکانیان را به فرات تغییر داد.در آنجا اشکانیان برای اولین بار با رومیان روبرو شدند.در سال 96 قبل از میلاد میتریدات دوم یکی از مقامات خود به نام اوروبازوس را به عنوان فرستاده ای نزد سولا فرستاد.با افزایش قدرت و نفوذ رومیان، اشکانیان به دنبال روابط دوستانه با رومیان بودند و بنابراین می خواستند به توافقی برسند که احترام متقابل بین دو قدرت را تضمین کند.مذاکراتی دنبال شد که در آن سولا ظاهراً دست برتر را به دست آورد که اوروبازوس و اشکانیان را مانند دعانویسان جلوه داد.اوروبازوس بعداً اعدام شد.
▲
●
عصر تاریکی اشکانی
عصر تاریکی اشکانی ©Angus McBride
91 BCE Jan 1 - 57 BCE

عصر تاریکی اشکانی

Turkmenistan
به اصطلاح «عصر تاریک اشکانی» به دوره‌ای سه دهه‌ای در تاریخ امپراتوری اشکانی بین مرگ (یا سال‌های آخر) میتریداتیس دوم در سال 91 قبل از میلاد و به سلطنت رسیدن اورودس دوم در سال 57 پیش از میلاد اشاره دارد. با تاریخ های مختلفی که توسط محققان ذکر شده است.به دلیل فقدان اطلاعات روشن در مورد وقایع این دوره در امپراتوری، به جز یک سلسله سلطنت، ظاهراً همپوشانی، به آن «عصر تاریک» می گویند.هیچ منبع مکتوبی که این دوره را توصیف کند، باقی نمانده است و محققان به دلیل ابهامات موجود، نتوانسته‌اند جانشینی حاکمان و سال‌های سلطنت آنها را با استفاده از منابع سکه‌شناسی موجود بازسازی کنند.هیچ سند قانونی و اداری از این دوره حفظ نشده است.نظریه های متعددی برای پرداختن به این مشکل سکه شناسی ارائه شده است.بر اساس منابع کلاسیک، نام فرمانروایان در این دوره عبارتند از سیناتروس و پسرش فراتس (III)، میتریداتس (III/IV)، ارودس (II)، پسران فراتس سوم و داریوش معین (I). حاکم ماد (یا آتروپاتن مدیا؟).دو نام دیگر به نام های گوترز (I) و اورودس (I) در الواح میخی تاریخ دار بابل به اثبات رسیده است.
▲
●
مجموعه مرز پارت و روم
نبرد تیگرانوسرتا ©Angus McBride
69 BCE Oct 6

مجموعه مرز پارت و روم

Euphrates River, Iraq
به دنبال وقوع جنگ سوم میتریداتیک، میتریدات ششم از پونتوس (ح. 119–63 پ.م.)، متحد تیگران دوم ارمنستان، از پارت در برابر روم درخواست کمک کرد، اما سیناتروسس از کمک خودداری کرد.هنگامی که لوکولوس فرمانده رومی در سال 69 قبل از میلاد علیه پایتخت ارمنستان تیگرانوسرتا لشکرکشی کرد، میتریدات ششم و تیگران دوم از فراتس سوم درخواست کمک کردند (rc 71–58).فراتس به هیچکدام کمکی نفرستاد و پس از سقوط تیگرانوسرتا مجدداً با لوکولوس فرات را به عنوان مرز بین پارت و روم تأیید کرد.
▲
●
Play button
53 BCE Jan 1

کاره

Harran, Şanlıurfa, Turkey
مارکوس لیسینیوس کراسوس، یکی از تریومویرها، که اکنون معاون سوریه بود، در سال 53 قبل از میلاد در حمایت دیرهنگام از میتریدات به پارت حمله کرد.همانطور که ارتش او به سمت کاره (حاران امروزی، جنوب شرقی ترکیه) لشکر کشید، اورودس دوم به ارمنستان حمله کرد و پشتیبانی متحد روم، آرتاواسدس دوم ارمنستان (ح. 53–34 ق.م.) را قطع کرد.اورودس آرتاواسدس را متقاعد کرد که بین ولیعهد پاکوروس اول پارت (متوفی 38 ق. م.) و خواهر آرتاواسدس، یک اتحاد ازدواج ایجاد کند.سورنا با ارتشی کاملاً سوار بر اسب به دیدار کراسوس رفت.تعداد 1000 کاتافراکت سورنا (مسلح به نیزه) و 9000 کماندار اسب تقریباً چهار به یک از ارتش کراسوس بیشتر بود که شامل هفت لژیون رومی و نیروهای کمکی از جمله گول های سواره و پیاده نظام سبک بود.ارتش اشکانی با استفاده از قطار توشه ای متشکل از حدود 1000 شتر، تیرهای ثابتی را در اختیار کمانداران اسب قرار می داد.کمانداران اسب از تاکتیک "تیراندازی اشکانی" استفاده می کردند: تظاهر به عقب نشینی برای بیرون کشیدن دشمن، سپس چرخیدن و تیراندازی به سمت آنها در صورت افشا شدن.این تاکتیک که با کمان های مرکب سنگین در دشت هموار اجرا شد، پیاده نظام کراسوس را ویران کرد.کراسوس با کشته شدن حدود 20000 رومی، تقریباً 10000 اسیر و تقریباً 10000 دیگر در حال فرار از غرب، به حومه ارمنستان گریخت.سورنا در راس ارتش خود به کراسوس نزدیک شد و پیشنهاد گفتگو کرد که کراسوس پذیرفت.با این حال، او زمانی کشته شد که یکی از افسران کوچکترش، مشکوک به یک تله، تلاش کرد او را از سوار شدن به اردوگاه سورنا منع کند.شکست کراسوس در Carrhae یکی از بدترین شکست های نظامی تاریخ روم بود.پیروزی پارت شهرت آن را به عنوان یک قدرت مهیب، اگر نگوییم برابر با روم، تثبیت کرد.سورنا با پیروان اردوگاه خود، اسیران جنگی و غنیمت های گرانبهای رومی، حدود 700 کیلومتر (430 مایل) را طی کرد و به سلوکیه بازگشت، جایی که پیروزی او جشن گرفته شد.با این حال، از ترس جاه طلبی های خود حتی برای تاج و تخت Arsacid، Orodes بلافاصله پس از آن سورنا را اعدام کرد.
▲
●
50 BCE - 224
دوره بی ثباتی و درگیری های داخلیornament
نبرد دروازه های کیلیکیا
رومیان در حال نبرد با اشکانیان ©Angus McBride
39 BCE Jan 1

نبرد دروازه های کیلیکیا

Mersin, Akdeniz/Mersin, Turkey
نیروهای اشکانی پس از شکست ارتش روم به فرماندهی کراسوس در نبرد کاره، چندین حمله به قلمرو روم انجام دادند.رومیان به رهبری گایوس کاسیوس لونگینوس از مرز در برابر این تهاجمات اشکانی با موفقیت دفاع کردند.با این حال، در سال 40 قبل از میلاد، یک نیروی تهاجمی اشکانی که با نیروهای شورشی رومی متحد شده بودند که تحت فرماندهی کوئینتوس لابینوس خدمت می کردند، به استان های روم شرقی حمله کردند، آنها از موفقیت بزرگی برخوردار شدند زیرا لابینوس تمام آسیای صغیر به جز چند شهر را تصرف کرد، در حالی که شاهزاده جوان پاکوروس اول پارت. سوریه و دولت حسمونی در یهودیه را تصرف کرد.پس از این حوادث، مارک آنتونی فرماندهی نیروهای روم شرقی را به ستوان خود، پوبلیوس ونتیدیوس باسوس، ژنرال نظامی ماهر که زیر نظر ژولیوس سزار خدمت می کرد، سپرد.ونتیدیوس به طور غیرمنتظره ای در سواحل آسیای صغیر فرود آمد، که لابینوس را مجبور کرد که به کیلیکیه برگردد و در آنجا نیروهای کمکی اشکانی بیشتری از پاکوروس دریافت کرد.پس از اینکه لابیینوس با نیروهای اضافی پاکوروس دوباره جمع شد، ارتش او و ونتیدیوس در جایی در کوه‌های توروس با هم ملاقات کردند.نبرد دروازه‌های کیلیکیا در سال 39 قبل از میلاد یک پیروزی قاطع برای ژنرال رومی پوبلیوس ونتیدیوس باسوس بر ارتش اشکانی و متحدان رومی آن بود که زیر نظر کوئینتوس لابینوس در آسیای صغیر خدمت می‌کردند.
▲
●
لشکرکشی اشکانی آنتونی شکست می خورد
©Angus McBride
36 BCE Jan 1

لشکرکشی اشکانی آنتونی شکست می خورد

Lake Urmia, Iran
جنگ اشکانی آنتونی یک لشکرکشی نظامی توسط مارک آنتونی، تریومویر شرقی جمهوری روم، علیه امپراتوری اشکانی تحت فرمان فراتس چهارم بود.ژولیوس سزار برای حمله به پارت برنامه ریزی کرده بود اما قبل از اینکه بتواند آن را اجرا کند ترور شد.در سال 40 قبل از میلاد، نیروهای پمپئی به پارتها پیوستند و برای مدت کوتاهی بخش زیادی از شرق روم را تصرف کردند، اما نیرویی که توسط آنتونی فرستاده شد آنها را شکست داد و دستاوردهای آنها را معکوس کرد.آنتونی که با چندین پادشاهی از جمله ارمنستان متحد شد، در سال 36 قبل از میلاد لشکرکشی به پارت را با نیروی عظیم آغاز کرد.جبهه فرات قوی بود و آنتونی مسیر ارمنستان را انتخاب کرد.با ورود به آتروپاتن، قطار باربری رومی و موتورهای محاصره که مسیر دیگری را در پیش گرفته بودند، توسط نیروی سواره نظام اشکانی منهدم شد.آنتونی همچنان پایتخت آتروپاتن را محاصره کرد اما موفق نشد.سفر طاقت فرسا عقب نشینی به ارمنستان و سپس سوریه خسارات سنگینی به نیروی او وارد کرد.منابع رومی پادشاه ارمنستان را مقصر این شکست سنگین می دانند، اما منابع مدرن به مدیریت و برنامه ریزی ضعیف آنتونی اشاره می کنند.آنتونی بعداً به ارمنستان حمله کرد و آن را غارت کرد و پادشاه آن را اعدام کرد.
▲
●
پادشاهی هند و اشکانی
پادشاهی هند و اشکانی توسط گوندوفارس تأسیس شد ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
19 Jan 1 - 226

پادشاهی هند و اشکانی

Taxila, Pakistan
پادشاهی هند و اشکانی یک پادشاهی اشکانی بود که توسط گوندوفارها تأسیس شد و از 19 پس از میلاد تا ق.226 بعد از میلاددر دوران اوج خود، بر منطقه‌ای حکومت می‌کردند که بخش‌هایی از شرق ایران ، بخش‌های مختلف افغانستان و نواحی شمال غربیشبه قاره هند (بیشتر پاکستان امروزی و بخش‌هایی از شمال غربی هند) را در بر می‌گرفت.حاکمان ممکن است اعضای خاندان سورن بوده باشند و حتی برخی از نویسندگان این پادشاهی را "پادشاهی سورن" نامیده اند. این پادشاهی در سال 19 تاسیس شد، زمانی که فرماندار درانگیانا (ساکستان) گوندوفارها استقلال خود را از امپراتوری اشکانی اعلام کرد.او بعداً لشکرکشی به شرق انجام داد و قلمروهایی را از هند و سکاها و هندو یونانیان فتح کرد و بدین ترتیب پادشاهی خود را به یک امپراتوری تبدیل کرد.در پی حملات کوشانی ها در نیمه دوم قرن اول، قلمرو هند و اشکانیان به شدت کاهش یافت.قرن.آنها توانستند کنترل ساکاستان را تا زمان فتح آن توسط امپراتوری ساسانی در سال 1394 حفظ کنند.224/5.در بلوچستان، پاراتارجاها، یک سلسله محلی هند و اشکانی، در حدود سال 262 پس از میلاد در مدار امپراتوری ساسانی افتادند.
▲
●
جنگ جانشینی ارامنه
©Angus McBride
58 Jan 1 - 63

جنگ جانشینی ارامنه

Armenia
جنگ روم و اشکانی ۵۸–۶۳ یا جنگ جانشینی ارمنیان بین امپراتوری روم و امپراتوری اشکانی بر سر کنترل ارمنستان، یک دولت حائل حیاتی بین دو قلمرو، درگرفت.ارمنستان از زمان امپراطور آگوستوس یک کشور وابسته به روم بود، اما در سال 52/53 اشکانیان موفق شدند نامزد خود، تیریدات را بر تاج و تخت ارمنی بنشانند.این وقایع مصادف شد با روی کار آمدن نرون به تاج و تخت شاهنشاهی در رم و امپراتور جوان تصمیم گرفت به شدت واکنش نشان دهد.جنگ، که تنها لشکرکشی خارجی بزرگ در دوران سلطنت او بود، با موفقیت سریع برای نیروهای رومی به رهبری ژنرال توانا گنائوس دومیتیوس کوربولو آغاز شد.آنها بر نیروهای وفادار به تیرید غلبه کردند و نامزد خود تیگران ششم را بر تخت سلطنت ارمنستان نشاندند و کشور را ترک کردند.رومیان از این واقعیت کمک کردند که پادشاه اشکانی ولوگاسس در سرکوب یک سری شورش ها در کشور خود درگیر بود.با این حال، به محض رسیدگی به این موارد، اشکانیان توجه خود را به ارمنستان معطوف کردند و پس از چند سال لشکرکشی بی نتیجه، در نبرد راندیا شکست سنگینی بر رومیان وارد کردند.درگیری به زودی پس از آن، در یک بن بست مؤثر و یک سازش رسمی پایان یافت: شاهزاده اشکانی از نسل اشکانیان از این پس بر تخت سلطنت ارمنستان می نشست، اما نامزدی او باید توسط امپراتور روم تأیید می شد.این درگیری اولین رویارویی مستقیم بین پارت ها و رومیان از زمان لشکرکشی فاجعه بار کراسوس و لشکرکشی های مارک آنتونی در یک قرن قبل بود و اولین جنگ از یک سلسله جنگ طولانی بین روم و قدرت های ایرانی بر سر ارمنستان بود.
▲
●
تهاجم آلان
©JFoliveras
72 Jan 1

تهاجم آلان

Ecbatana, Hamadan Province, Ir
از آلانی ها نیز در زمینه حمله عشایری به امپراتوری اشکانی در سال 72 میلادی یاد شده است.آنها از شمال شرق قلمرو اشکانی را در نوردیدند و به ماد در غرب ایران امروزی رسیدند و حرمسرای سلطنتی پادشاه اشکانی، ولوژس یکم (والخش اول) را به تصرف خود درآوردند.از ماد به ارمنستان حمله کردند و لشکر تیریدات را که نزدیک بود اسیر شود شکست دادند.اشکانیان و ارمنیان از ویرانی های این مهاجمان کوچ نشین چنان نگران بودند که از روم درخواست کمک فوری کردند، اما رومیان از کمک خودداری کردند (فرای: 240).خوشبختانه برای اشکانیان و ارمنیان، آلانی ها پس از جمع آوری مقدار زیادی غنیمت به استپ های وسیع اوراسیا بازگشتند (کالج: 52).
▲
●
ماموریت دیپلماتیک چین در رم
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
97 Jan 1

ماموریت دیپلماتیک چین در رم

Persian Gulf (also known as th
در سال 97 پس از میلاد، ژنرال چینی هان بان چائو، محافظ کل مناطق غربی، فرستاده خود گان ینگ را به یک مأموریت دیپلماتیک فرستاد تا به امپراتوری روم برسد.گان قبل از عزیمت به رم از دربار پاکوروس دوم در هکاتومپیلوس بازدید کرد.او به سمت غرب تا خلیج فارس سفر کرد، جایی که مقامات اشکانی او را متقاعد کردند که یک سفر دریایی سخت در اطراف شبه جزیره عربستان تنها وسیله برای رسیدن به روم است.گان یینگ که از این امر دلسرد شده بود به دربار هان بازگشت و گزارش مفصلی در مورد امپراتوری روم بر اساس گزارش های شفاهی میزبانان اشکانی خود به امپراتور هی هان (88-105 میلادی) ارائه کرد.ویلیام واتسون حدس می‌زند که اشکانیان از تلاش‌های ناموفق امپراتوری هان برای باز کردن روابط دیپلماتیک با روم، به‌ویژه پس از پیروزی‌های نظامی بان چائو علیه شیونگنو در شرق آسیای مرکزی، آسوده می‌شدند.
▲
●
لشکرکشی تراژان به اشکانیان
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
115 Jan 1 - 117

لشکرکشی تراژان به اشکانیان

Levant
لشکرکشی پارتی تراژان توسط امپراتور روم تراژان در سال 115 علیه امپراتوری اشکانی در بین النهرین انجام شد.این جنگ در ابتدا برای رومیان موفقیت آمیز بود، اما مجموعه ای از شکست ها، از جمله شورش های گسترده در شرق مدیترانه و شمال آفریقا و مرگ تراژان در سال 117، به عقب نشینی روم پایان یافت.در سال 113، تراژان تصمیم گرفت که با شکست قاطع پارت و الحاق ارمنستان ، زمان حل نهایی «مسئله شرقی» فرا رسیده است.فتوحات او نشانگر تغییر عمدی سیاست روم در قبال پارت و تغییر تأکید در «استراتژی بزرگ» امپراتوری بود.در سال 114 تراژان به ارمنستان حمله کرد.آن را به عنوان یک استان روم ضمیمه کرد و پارتاماسیریس را که توسط خویشاوندش، پادشاه پارت، اسروئس اول، بر تخت سلطنت ارمنستان گذاشته بود، کشت.در سال 115 امپراتور روم بر شمال بین النهرین تسلط یافت و آن را نیز به روم ضمیمه کرد.فتح آن ضروری تلقی می‌شد، زیرا در غیر این صورت، اشکانیان می‌توانستند ارامنه را از جنوب جدا کنند.رومیان سپس پایتخت اشکانیان، تیسفون، را قبل از اینکه از رودخانه به سمت خلیج فارس حرکت کنند، تصرف کردند.با این حال، در آن سال شورش هایی در شرق مدیترانه، شمال آفریقا و شمال بین النهرین آغاز شد، در حالی که یک شورش بزرگ یهودیان در قلمرو روم رخ داد، که منابع نظامی روم را به شدت گسترش داد.تراژان نتوانست هاترا را بگیرد که از شکست کامل اشکانیان جلوگیری کرد.نیروهای اشکانی به مواضع کلیدی روم حمله کردند و پادگان های رومی در سلوکیه، نیسیبیس و ادسا توسط مردم محلی بیرون راندند.تراژان شورشیان را در بین النهرین تحت سلطه خود درآورد.شاهزاده اشکانی به نام پارتاماسپاتس را به عنوان فرمانروای مشتری برگزید و به سوریه عقب نشینی کرد.تراژان در سال 117 قبل از اینکه بتواند جنگ را تجدید کند درگذشت
▲
●
جنگ اشکانی لوسیوس وروس
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
161 Jan 1 - 166

جنگ اشکانی لوسیوس وروس

Armenia
جنگ روم و اشکانی 161-166 (همچنین به نام جنگ اشکانی لوسیوس وروس) بین امپراتوری روم و اشکانی بر سر ارمنستان و بین النهرین علیا درگرفت.پس از لشکرکشی موفقیت آمیز رومیان به بین النهرین سفلی و ماد و غارت تیسفون، پایتخت اشکانیان، این کار در سال 166 به پایان رسید.
▲
●
جنگ روم و اشکانی سوروس
محاصره هاترا ©Angus McBride
195 Jan 1

جنگ روم و اشکانی سوروس

Baghdad, Iraq
در اوایل سال 197 سوروس رم را ترک کرد و به سمت شرق حرکت کرد.او بروندیزیوم را سوار کرد و احتمالاً در بندر اژه در کیلیکیه فرود آمد و از طریق زمینی به سوریه سفر کرد.فوراً سپاه خود را جمع کرد و از فرات گذشت.آبگار نهم، پادشاه اوسرون، اما اساساً تنها فرمانروای ادسا از زمان الحاق پادشاهی خود به عنوان یک استان روم، فرزندان خود را به عنوان گروگان تحویل داد و با تهیه کمانداران به لشکرکشی سوروس کمک کرد.خسرو اول پادشاه ارمنستان نیز گروگان ها، پول و هدایا فرستاد.سوروس به سمت نیسیبیس رفت، که ژنرال او جولیوس لائتوس از افتادن آن به دست اشکانیان جلوگیری کرده بود.پس از آن سوروس به سوریه بازگشت تا یک کارزار جاه طلبانه تر را برنامه ریزی کند.سال بعد، او مبارزات موفقیت آمیز دیگری را علیه امپراتوری اشکانی رهبری کرد، که بنا به گزارش ها در تلافی حمایتی که از Pescenius نیجر کرده بود.سپاهیان او شهر سلطنتی اشکانی تیسفون را غارت کردند و نیمه شمالی بین النهرین را به امپراتوری ملحق کرد.سوروس لقب پارتیکوس ماکسیموس را به تبعیت از تراژان گرفت.با این حال، او حتی پس از دو محاصره طولانی نتوانست قلعه هاترا را تصرف کند - درست مانند تراژان که نزدیک به یک قرن قبل تلاش کرده بود.با این حال، سوروس در طول زمان خود در شرق، لیمز عربیکوس را نیز گسترش داد و استحکامات جدیدی در صحرای عربستان از Basie تا Dumatha ساخت.این جنگ ها منجر به تصاحب رومیان شمال بین النهرین تا نواحی اطراف نیسیبیس و سینگارا شد.
▲
●
جنگ اشکانی کاراکالا
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
216 Jan 1 - 217

جنگ اشکانی کاراکالا

Antakya, Küçükdalyan, Antakya/
جنگ اشکانی کاراکالا یک لشکرکشی ناموفق توسط امپراتوری روم تحت رهبری کاراکالا علیه امپراتوری اشکانی در سال‌های 216–17 پس از میلاد بود.اوج یک دوره چهار ساله بود که از سال 213 شروع شد، زمانی که کاراکالا یک کارزار طولانی را در مرکز و شرق اروپا و خاور نزدیک دنبال کرد.پس از مداخله برای سرنگونی فرمانروایان در پادشاهی های مشتری در مجاورت پارت، او در سال 216 با استفاده از پیشنهاد ازدواج ناموفق به دختر آرتابانوس پادشاه اشکانی به عنوان کاسوس بلی حمله کرد.نیروهای او قبل از عقب نشینی به آسیای صغیر، کشتارهای زیادی را در مناطق شمالی امپراتوری اشکانی انجام دادند، جایی که او در آوریل 217 ترور شد. جنگ سال بعد پس از پیروزی اشکانیان در نبرد در نیسیبیس، با پرداخت رومیان به پایان رسید. مبلغ هنگفت غرامت جنگی به اشکانیان.
▲
●
Play button
217 Jan 1

نبرد Nisibis

Nusaybin, Mardin, Turkey
نبرد Nisibis در تابستان 217 بین ارتش امپراتوری روم تحت فرمان امپراتور تازه به عروج ماکرینوس و ارتش اشکانی شاه آرتابانوس چهارم درگرفت.سه روز به طول انجامید و با پیروزی خونین اشکانیان به پایان رسید و هر دو طرف تلفات زیادی متحمل شدند.در نتیجه نبرد، مکرینوس مجبور شد به دنبال صلح باشد و مبلغ هنگفتی به اشکانیان بپردازد و حمله به بین النهرین را که کاراکالا یک سال قبل آغاز کرده بود، رها کرد.در ژوئن 218، مکرینوس توسط نیروهای حامی الاگابالوس در خارج از انطاکیه شکست خورد، در حالی که آرتابانوس با قیام طایفه ایرانی ساسانی به رهبری اردشیر اول مواجه شد. بنابراین نیسیبیس آخرین نبرد بزرگ بین روم و پارت بود، زیرا سلسله اشکانی توسط اردشیر کمی سرنگون شد. سالها بعدبا این حال، جنگ بین روم و ایران به زودی از سر گرفته شد، زیرا اردشیر و جانشین مکرینوس، اسکندر سوروس بر سر بین النهرین جنگیدند، و خصومت ها به طور متناوب تا زمان فتوحات مسلمانان ادامه یافت.
▲
●
224 - 226
زوال و سقوط به دست ساسانیانornament
پایان امپراتوری اشکانی
©Angus McBride
224 Jan 1 00:01

پایان امپراتوری اشکانی

Fars Province, Iran
امپراتوری اشکانی که به دلیل درگیری های داخلی و جنگ با روم تضعیف شده بود، به زودی توسط امپراتوری ساسانی دنبال شد.در واقع، اندکی پس از آن، اردشیر اول، فرمانروای محلی ایرانی پرس (استان فارس امروزی، ایران) اهل استخر شروع به انقیاد سرزمین‌های اطراف در سرپیچی از حکومت اشراقیان کرد.او در نبرد هرمزدگان در 28 آوریل 224 پس از میلاد، شاید در محلی نزدیک اصفهان، با آرتابانوس چهارم مقابله کرد و او را شکست داد و امپراتوری ساسانی را تأسیس کرد.با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد وولوگاس ششم تا اواخر سال 228 میلادی به ضرب سکه‌ها در سلوکیه ادامه داد.ساسانیان نه تنها میراث پارت را به عنوان دشمن ایرانی روم به عهده گرفتند، بلکه تلاش کردند تا با فتح مختصر شام، آناتولی ومصر از امپراتوری روم شرقی در زمان خسرو دوم، مرزهای امپراتوری هخامنشی را بازگردانند. 590-628 میلادی).با این حال، آنها این مناطق را به هراکلیوس - آخرین امپراتور روم قبل از فتوحات اعراب - از دست دادند.با این وجود، برای یک دوره بیش از 400 سال، آنها به عنوان رقیب اصلی روم از قلمرو اشکانی جانشین شدند.
▲
●

Characters



Artabanus IV of Parthia

Artabanus IV of Parthia

Last Ruler of the Parthian Empire

Ardashir I

Ardashir I

Founder of the Sasanian Empire

Arsaces I of Parthia

Arsaces I of Parthia

Founder of the Arsacid dynasty of Parthia

Orodes II

Orodes II

King of the Parthian Empire

Mithridates I of Parthia

Mithridates I of Parthia

King of the Parthian Empire

References



  • An, Jiayao (2002), "When Glass Was Treasured in China", in Juliano, Annette L. and Judith A. Lerner (ed.), Silk Road Studies: Nomads, Traders, and Holy Men Along China's Silk Road, vol. 7, Turnhout: Brepols Publishers, pp. 79–94, ISBN 978-2-503-52178-7.
  • Asmussen, J.P. (1983). "Christians in Iran". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(2): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 924–948. ISBN 0-521-24693-8.
  • Assar, Gholamreza F. (2006). A Revised Parthian Chronology of the Period 91-55 BC. Parthica. Incontri di Culture Nel Mondo Antico. Vol. 8: Papers Presented to David Sellwood. Istituti Editoriali e Poligrafici Internazionali. ISBN 978-8-881-47453-0. ISSN 1128-6342.
  • Ball, Warwick (2016), Rome in the East: Transformation of an Empire, 2nd Edition, London & New York: Routledge, ISBN 978-0-415-72078-6.
  • Bausani, Alessandro (1971), The Persians, from the earliest days to the twentieth century, New York: St. Martin's Press, pp. 41, ISBN 978-0-236-17760-8.
  • Bickerman, Elias J. (1983). "The Seleucid Period". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(1): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 3–20. ISBN 0-521-20092-X..
  • Bivar, A.D.H. (1983). "The Political History of Iran Under the Arsacids". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(1): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 21–99. ISBN 0-521-20092-X..
  • Bivar, A.D.H. (2007), "Gondophares and the Indo-Parthians", in Curtis, Vesta Sarkhosh and Sarah Stewart (ed.), The Age of the Parthians: The Ideas of Iran, vol. 2, London & New York: I.B. Tauris & Co Ltd., in association with the London Middle East Institute at SOAS and the British Museum, pp. 26–36, ISBN 978-1-84511-406-0.
  • Boyce, Mary (1983). "Parthian Writings and Literature". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(2): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 1151–1165. ISBN 0-521-24693-8..
  • Bringmann, Klaus (2007) [2002]. A History of the Roman Republic. Translated by W. J. Smyth. Cambridge: Polity Press. ISBN 978-0-7456-3371-8.
  • Brosius, Maria (2006), The Persians: An Introduction, London & New York: Routledge, ISBN 978-0-415-32089-4.
  • Burstein, Stanley M. (2004), The Reign of Cleopatra, Westport, CT: Greenwood Press, ISBN 978-0-313-32527-4.
  • Canepa, Matthew (2018). The Iranian Expanse: Transforming Royal Identity Through Architecture, Landscape, and the Built Environment, 550 BCE–642 CE. Oakland: University of California Press. ISBN 9780520379206.
  • Colpe, Carsten (1983). "Development of Religious Thought". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(2): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 819–865. ISBN 0-521-24693-8..
  • Curtis, Vesta Sarkhosh (2007), "The Iranian Revival in the Parthian Period", in Curtis, Vesta Sarkhosh and Sarah Stewart (ed.), The Age of the Parthians: The Ideas of Iran, vol. 2, London & New York: I.B. Tauris & Co Ltd., in association with the London Middle East Institute at SOAS and the British Museum, pp. 7–25, ISBN 978-1-84511-406-0.
  • de Crespigny, Rafe (2007), A Biographical Dictionary of Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD), Leiden: Koninklijke Brill, ISBN 978-90-04-15605-0.
  • De Jong, Albert (2008). "Regional Variation in Zoroastrianism: The Case of the Parthians". Bulletin of the Asia Institute. 22: 17–27. JSTOR 24049232..
  • Demiéville, Paul (1986), "Philosophy and religion from Han to Sui", in Twitchett and Loewe (ed.), Cambridge History of China: the Ch'in and Han Empires, 221 B.C. – A.D. 220, vol. 1, Cambridge: Cambridge University Press, pp. 808–872, ISBN 978-0-521-24327-8.
  • Duchesne-Guillemin, J. (1983). "Zoroastrian religion". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(2): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 866–908. ISBN 0-521-24693-8..
  • Ebrey, Patricia Buckley (1999), The Cambridge Illustrated History of China, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-66991-7 (paperback).
  • Emmerick, R.E. (1983). "Buddhism Among Iranian Peoples". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(2): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 949–964. ISBN 0-521-24693-8..
  • Frye, R.N. (1983). "The Political History of Iran Under the Sasanians". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(1): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 116–180. ISBN 0-521-20092-X..
  • Garthwaite, Gene Ralph (2005), The Persians, Oxford & Carlton: Blackwell Publishing, Ltd., ISBN 978-1-55786-860-2.
  • Green, Tamara M. (1992), The City of the Moon God: Religious Traditions of Harran, BRILL, ISBN 978-90-04-09513-7.
  • Howard, Michael C. (2012), Transnationalism in Ancient and Medieval Societies: the Role of Cross Border Trade and Travel, Jefferson: McFarland & Company.
  • Katouzian, Homa (2009), The Persians: Ancient, Medieval, and Modern Iran, New Haven & London: Yale University Press, ISBN 978-0-300-12118-6.
  • Kennedy, David (1996), "Parthia and Rome: eastern perspectives", in Kennedy, David L.; Braund, David (eds.), The Roman Army in the East, Ann Arbor: Cushing Malloy Inc., Journal of Roman Archaeology: Supplementary Series Number Eighteen, pp. 67–90, ISBN 978-1-887829-18-2
  • Kurz, Otto (1983). "Cultural Relations Between Parthia and Rome". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(1): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 559–567. ISBN 0-521-20092-X..
  • Lightfoot, C.S. (1990), "Trajan's Parthian War and the Fourth-Century Perspective", The Journal of Roman Studies, 80: 115–126, doi:10.2307/300283, JSTOR 300283, S2CID 162863957
  • Lukonin, V.G. (1983). "Political, Social and Administrative Institutions: Taxes and Trade". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(2): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 681–746. ISBN 0-521-24693-8..
  • Mawer, Granville Allen (2013), "The Riddle of Cattigara", in Nichols, Robert; Woods, Martin (eds.), Mapping Our World: Terra Incognita to Australia, Canberra: National Library of Australia, pp. 38–39, ISBN 978-0-642-27809-8.
  • Mommsen, Theodor (2004) [original publication 1909 by Ares Publishers, Inc.], The Provinces of the Roman Empire: From Caesar to Diocletian, vol. 2, Piscataway (New Jersey): Gorgias Press, ISBN 978-1-59333-026-2.
  • Morton, William S.; Lewis, Charlton M. (2005), China: Its History and Culture, New York: McGraw-Hill, ISBN 978-0-07-141279-7.
  • Neusner, J. (1983). "Jews in Iran". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(2): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 909–923. ISBN 0-521-24693-8..
  • Olbrycht, Marek Jan (2016). "The Sacral Kingship of the early Arsacids. I. Fire Cult and Kingly Glory". Anabasis. 7: 91–106.
  • Posch, Walter (1998), "Chinesische Quellen zu den Parthern", in Weisehöfer, Josef (ed.), Das Partherreich und seine Zeugnisse, Historia: Zeitschrift für alte Geschichte, vol. 122 (in German), Stuttgart: Franz Steiner, pp. 355–364.
  • Rezakhani, Khodadad (2013). "Arsacid, Elymaean, and Persid Coinage". In Potts, Daniel T. (ed.). The Oxford Handbook of Ancient Iran. Oxford University Press. ISBN 978-0199733309.
  • Roller, Duane W. (2010), Cleopatra: a biography, Oxford: Oxford University Press, ISBN 978-0-19-536553-5.
  • Schlumberger, Daniel (1983). "Parthian Art". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(2): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 1027–1054. ISBN 0-521-24693-8..
  • Sellwood, David (1976). "The Drachms of the Parthian "Dark Age"". The Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland. Cambridge University Press. 1 (1): 2–25. doi:10.1017/S0035869X00132988. JSTOR 25203669. S2CID 161619682. (registration required)
  • Sellwood, David (1983). "Parthian Coins". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(1): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 279–298. ISBN 0-521-20092-X..
  • Shahbazi, Shahpur A. (1987), "Arsacids. I. Origin", Encyclopaedia Iranica, 2: 255
  • Shayegan, Rahim M. (2007), "On Demetrius II Nicator's Arsacid Captivity and Second Rule", Bulletin of the Asia Institute, 17: 83–103
  • Shayegan, Rahim M. (2011), Arsacids and Sasanians: Political Ideology in Post-Hellenistic and Late Antique Persia, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-76641-8
  • Sheldon, Rose Mary (2010), Rome's Wars in Parthia: Blood in the Sand, London & Portland: Valentine Mitchell, ISBN 978-0-85303-981-5
  • Skjærvø, Prods Oktor (2004). "Iran vi. Iranian languages and scripts". In Yarshater, Ehsan (ed.). Encyclopædia Iranica, Volume XIII/4: Iran V. Peoples of Iran–Iran IX. Religions of Iran. London and New York: Routledge & Kegan Paul. pp. 348–366. ISBN 978-0-933273-90-0.
  • Strugnell, Emma (2006), "Ventidius' Parthian War: Rome's Forgotten Eastern Triumph", Acta Antiqua, 46 (3): 239–252, doi:10.1556/AAnt.46.2006.3.3
  • Syme, Ronald (2002) [1939], The Roman Revolution, Oxford: Oxford University Press, ISBN 978-0-19-280320-7
  • Torday, Laszlo (1997), Mounted Archers: The Beginnings of Central Asian History, Durham: The Durham Academic Press, ISBN 978-1-900838-03-0
  • Wang, Tao (2007), "Parthia in China: a Re-examination of the Historical Records", in Curtis, Vesta Sarkhosh and Sarah Stewart (ed.), The Age of the Parthians: The Ideas of Iran, vol. 2, London & New York: I.B. Tauris & Co Ltd., in association with the London Middle East Institute at SOAS and the British Museum, pp. 87–104, ISBN 978-1-84511-406-0.
  • Waters, Kenneth H. (1974), "The Reign of Trajan, part VII: Trajanic Wars and Frontiers. The Danube and the East", in Temporini, Hildegard (ed.), Aufstieg und Niedergang der römischen Welt. Principat. II.2, Berlin: Walter de Gruyter, pp. 415–427.
  • Watson, William (1983). "Iran and China". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(1): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 537–558. ISBN 0-521-20092-X..
  • Widengren, Geo (1983). "Sources of Parthian and Sasanian History". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(2): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 1261–1283. ISBN 0-521-24693-8..
  • Wood, Frances (2002), The Silk Road: Two Thousand Years in the Heart of Asia, Berkeley and Los Angeles: University of California Press, ISBN 978-0-520-24340-8.
  • Yarshater, Ehsan (1983). "Iranian National History". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(1): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 359–480. ISBN 0-521-20092-X..
  • Yü, Ying-shih (1986), "Han Foreign Relations", in Twitchett, Denis and Michael Loewe (ed.), Cambridge History of China: the Ch'in and Han Empires, 221 B.C. – A.D. 220, vol. 1, Cambridge: Cambridge University Press, pp. 377–462, ISBN 978-0-521-24327-8.
  • Young, Gary K. (2001), Rome's Eastern Trade: International Commerce and Imperial Policy, 31 BC - AD 305, London & New York: Routledge, ISBN 978-0-415-24219-6.
  • Zhang, Guanuda (2002), "The Role of the Sogdians as Translators of Buddhist Texts", in Juliano, Annette L. and Judith A. Lerner (ed.), Silk Road Studies: Nomads, Traders, and Holy Men Along China's Silk Road, vol. 7, Turnhout: Brepols Publishers, pp. 75–78, ISBN 978-2-503-52178-7.
  • Daryaee, Touraj (2012). The Oxford Handbook of Iranian History. Oxford University Press. pp. 1–432. ISBN 978-0-19-987575-7. Archived from the original on 2019-01-01. Retrieved 2019-02-10.