کیوان روس

قبل از ظهور روسیه کیوان در قرن نهم پس از میلاد، سرزمین‌های بین دریای بالتیک و دریای سیاه عمدتاً توسط قبایل اسلاو شرقی ساکن بودند.در منطقه شمالی اطراف نووگورود، اسلاوهای ایلمن و کریویچی همسایه بودند که مناطق اطراف سرچشمه رودخانه های دوینا غربی، دنیپر و ولگا را اشغال کردند.در شمال آنها، در مناطق لادوگا و کارلیا، قبیله فینیک چاد قرار داشتند.در جنوب، در ناحیه اطراف کیف، پولیان، گروهی از قبایل اسلاوی شده با ریشه ایرانی ، درولیان در غرب دنیپر و سوریانه در شرق قرار داشتند.در شمال و شرق آنها، ویاتیچی ها قرار داشتند، و در جنوب آنها زمین های جنگلی بود که توسط کشاورزان اسلاو سکنی گزیدند، و جای خود را به دشت های ساکن شده توسط گله داران عشایری دادند.مناقشه بر سر اینکه روس ها وارنگی یا اسلاو بودند ادامه دارد، با اجماع دانشمندان فعلی که بر این باورند که آنها یک قوم نورس اجدادی بودند که به سرعت در فرهنگ اسلاو جذب شدند.این عدم قطعیت عمدتاً به دلیل کمبود منابع معاصر است.تلاش‌ها برای پرداختن به این سوال در عوض بر شواهد باستان‌شناسی، گزارش‌های ناظران خارجی، و افسانه‌ها و ادبیات قرن‌ها بعد تکیه می‌کنند.تا حدودی این مناقشه به اسطوره های بنیادی دولت های مدرن در منطقه مربوط می شود.با این وجود، ارتباط نزدیک بین روس ها و اسکاندیناوی ها هم توسط اسکان گسترده اسکاندیناوی ها در بلاروس، روسیه و اوکراین و هم توسط تأثیرات اسلاو در زبان سوئدی تأیید شده است.با توجه به استدلال‌های زبان‌شناختی دانشمندان ناسیونالیست، اگر روسی‌های اولیه نورس بودند، باید به سرعت بومی شده بودند و زبان‌های اسلاوی و دیگر شیوه‌های فرهنگی را پذیرفته بودند.

محاصره قسطنطنیه تنها لشکرکشی نظامی بزرگ خاقانات روسیه بود که در منابع بیزانسی و اروپای غربی ثبت شده است.casus belli ساخت قلعه سارکل توسط مهندسان بیزانسی بود که مسیر تجاری روسیه را در امتداد رودخانه دون به نفع خزرها محدود کرد.حساب ها با اختلافات بین منابع معاصر و منابع بعدی متفاوت است و نتیجه در جزئیات ناشناخته است.از منابع بیزانسی مشخص است که روس‌ها قسطنطنیه را ناآماده گرفتند، در حالی که امپراتوری درگیر جنگ‌های اعراب و بیزانس بود و قطعاً در ابتدا قادر به پاسخگویی مؤثر به این حمله نبود.روسها پس از غارت حومه پایتخت بیزانس، یک روز عقب نشینی کردند و پس از خسته کردن نیروهای بیزانسی و ایجاد بی نظمی در شب به محاصره خود ادامه دادند.روس ها قبل از حمله به خود شهر به عقب برگشتند.این حمله اولین برخورد بین روس ها و بیزانس ها بود و باعث شد پاتریارک مبلغانی را به شمال بفرستد تا روس ها و اسلاوها را تغییر دهند.

طبق کرونیکل اولیه، سرزمین های اسلاوهای شرقی در قرن نهم بین وارنگیان و خزرها تقسیم شد.در سال 859، قبایل فنلاندی و اسلاو در ناحیه نووگورود علیه وارنگیان شورش کردند، و آنها را به آن سوی دریا برگرداندند و با امتناع از خراج بیشتر، از وارنگیان نام بردند. خود را اداره کنند."با این حال، قبایل هیچ قانونی نداشتند، و به زودی شروع به جنگ با یکدیگر کردند، و آنها را بر آن داشت تا وارنگیان را برای حکومت بر آنها و ایجاد صلح در منطقه دعوت کنند.آنها با خود گفتند: "بیایید به دنبال شاهزاده ای بگردیم که بر ما حکومت کند و ما را مطابق شریعت داوری کند."آنها بر این اساس به خارج از کشور به روسیه وارنگی رفتند.... چودها، اسلاوها، کریویچ ها و وس ها سپس به روس ها گفتند: "سرزمین ما بزرگ و غنی است، اما نظمی در آن وجود ندارد. بیایید تا بر ما حکومت کنید و سلطنت کنید."بنابراین آنها سه برادر را به همراه خویشاوندان خود انتخاب کردند که تمام روسها را با خود بردند و مهاجرت کردند.این سه برادر - روریک، سینئوس و تروور - به ترتیب در نووگورود، بلوزرو و ایزبورسک مستقر شدند.دو تن از برادران مردند و روریک تنها حاکم قلمرو و زاده سلسله روریک شد.

روریک تا زمان مرگش در حدود سال 879 رهبری روس ها را برعهده داشت و پادشاهی خود را به هموطن خود شاهزاده اولگ به عنوان نایب السلطنه پسر جوانش ایگور سپرد.در 880–82، اولگ یک نیروی نظامی را در امتداد رودخانه دنیپر رهبری کرد، اسمولنسک و لیوبچ را قبل از رسیدن به کیف، تصرف کرد و در آنجا آسکولد و دیر را خلع کرد و کشت، خود را شاهزاده معرفی کرد و کیف را "مادر شهرهای روسیه" اعلام کرد.اولگ تصمیم گرفت قدرت خود را بر منطقه اطراف و رودخانه های شمال به نووگورود تحکیم کند و ادای احترام به قبایل اسلاو شرقی را تحمیل کند.

در سال 883 ، شاهزاده اولگ درولیان ها را فتح کرد و ادای خز را بر آنها تحمیل کرد.تا سال 885 او پولیان، سوریانه، ویاتیچی و رادیمیچ ها را تحت سلطه خود درآورد و آنها را از پرداخت خراج بیشتر به خزرها منع کرد.اولگ به توسعه و گسترش شبکه ای از قلعه های روسیه در سرزمین های اسلاو ادامه داد که توسط روریک در شمال آغاز شد.ایالت جدید کیوان به دلیل عرضه فراوان خز، موم زنبور عسل، عسل و بردگان برای صادرات و به دلیل کنترل سه راه اصلی تجاری اروپای شرقی، رونق گرفت.در شمال، نووگورود به عنوان یک ارتباط تجاری بین دریای بالتیک و مسیر تجاری ولگا به سرزمین‌های بلغارهای ولگا، خزرها و در سراسر دریای خزر تا بغداد عمل می‌کرد و دسترسی به بازارها و محصولات آسیای مرکزی و خاورمیانه.تجارت از دریای بالتیک نیز در شبکه ای از رودخانه ها و بندرهای کوتاه در امتداد دنیپر که به «مسیر وارنگیان به یونانیان» معروف است، به سمت جنوب حرکت کرد و تا دریای سیاه و قسطنطنیه ادامه یافت.کیف یک پاسگاه مرکزی در امتداد مسیر دنیپر و یک مرکز با مسیر تجارت زمینی شرق به غرب بین خزرها و سرزمین‌های ژرمنی اروپای مرکزی بود.این ارتباطات تجاری باعث غنای تجار و شاهزادگان روس، تامین مالی نیروهای نظامی و ساخت کلیساها، کاخ ها، استحکامات و شهرهای بیشتر شد.تقاضا برای کالاهای لوکس تولید جواهرات گران قیمت و اجناس مذهبی را تقویت کرد و امکان صادرات آنها را فراهم کرد و همچنین ممکن است یک سیستم اعتباری و پولی پیشرفته نیز وجود داشته باشد.

مسیر تجاری از وارنگیان به یونانیان یک مسیر تجاری قرون وسطایی بود که اسکاندیناوی، روسیه کیوان و امپراتوری روم شرقی را به هم متصل می کرد.این مسیر به بازرگانان در طول خود اجازه داد تا تجارت پر رونق مستقیمی با امپراتوری برقرار کنند و برخی از آنها را بر آن داشت تا در سرزمین‌های بلاروس، روسیه و اوکراین کنونی ساکن شوند.اکثر مسیر شامل یک آبراه طولانی، از جمله دریای بالتیک، رودخانه‌های متعددی که به دریای بالتیک می‌ریزند، و رودخانه‌های سیستم رودخانه دنیپر، با درگاه‌هایی بر روی شکاف‌های زهکشی می‌شد.یک مسیر جایگزین در امتداد رودخانه Dniestr با توقف در ساحل غربی دریای سیاه بود.گاهی اوقات به این مسیرهای فرعی خاص تر به ترتیب مسیر تجاری دنیپر و مسیر تجاری دنیستر نیز گفته می شود.این مسیر از مراکز تجاری اسکاندیناوی مانند Birka، Hedeby و Gotland آغاز شد، مسیر شرقی از دریای بالتیک عبور کرد، وارد خلیج فنلاند شد و رودخانه نوا را به دریاچه لادوگا دنبال کرد.سپس رودخانه ولخوف را در بالادست دنبال کرد و از شهرهای Staraya Ladoga و Velikiy Novgorod گذشت، از دریاچه ایلمن گذشت و رودخانه Lovat، رودخانه Kunya و احتمالاً رودخانه Seryozha را ادامه داد.از آنجا یک باربری به رودخانه توروپا و در پایین دست به رودخانه دوینا غربی منتهی می شد.از دوینا غربی، کشتی‌ها در امتداد رودخانه کاسپلیا به سمت بالا رفتند و دوباره به رودخانه کاتینکا (نزدیک کاتین)، یکی از شاخه‌های دنیپر منتقل شدند.محتمل به نظر می رسد که پس از ایجاد مسیر، کالاها برای عبور از حمل و نقل در حمل و نقل زمینی تخلیه شده و مجدداً در کشتی های منتظر در دنیپر بارگیری شده اند.

جنگ روسیه و بیزانس در سال 907 در کرونیکل اولیه با نام اولگ نووگورود مرتبط است.وقایع نگاری نشان می دهد که این موفقیت آمیزترین عملیات نظامی روسیه کیوان علیه امپراتوری بیزانس بود.به طرز متناقضی، منابع یونانی اصلاً به آن اشاره نمی کنند.این که مبارزات انتخاباتی اولگ تخیلی نیست، از متن معتبر پیمان صلح، که در وقایع نگاری گنجانده شده بود، مشخص است.پژوهش کنونی تمایل دارد سکوت منابع یونانی را در رابطه با کمپین اولگ با گاهشماری نادرست وقایع نگاری اولیه توضیح دهد.هنگامی که نیروی دریایی او در دید قسطنطنیه قرار گرفت، دروازه شهر را بسته و ورودی بسفر را با زنجیرهای آهنی مسدود کرد.در این مرحله، اولگ به دخیل متوسل شد: او در ساحل فرود آمد و حدود 2000 قایق دوگوت (مونوکسیلا) مجهز به چرخ داشت.پس از اینکه قایق‌هایش به وسیله نقلیه تبدیل شدند، آنها را به دیوارهای قسطنطنیه هدایت کرد و سپر خود را به دروازه‌های پایتخت امپراتوری ثابت کرد.خطر قسطنطنیه در نهایت با مذاکرات صلح که در قرارداد روسیه و بیزانس در سال 907 به ثمر نشست، برطرف شد. بر اساس این معاهده، بیزانسی ها برای هر قایق روسیه دوازده گریونا خراج می دادند.

اولگا از سال 945 تا 960 برای پسرش اسویاتوسلاو نایب السلطنه روسیه کیوان بود. پس از غسل تعمید او، اولگا نام النا را به خود گرفت.او به خاطر انقیادش از درولیان ها، قبیله ای که شوهرش ایگور کی یف را کشته بود، شهرت دارد.اگرچه این نوه او ولادیمیر بود که تمام ملت را به مسیحیت تبدیل کرد، به دلیل تلاش های او برای گسترش مسیحیت از طریق روسیه، اولگا به عنوان یک قدیس در کلیسای ارتدکس شرقی با نام "برابر با رسولان" مورد احترام قرار می گیرد. روز جشن 11 جولای است.او اولین زنی بود که بر کیوان روس حکومت کرد.اطلاعات کمی در مورد دوران تصدی اولگا به عنوان حاکم کیف وجود دارد، اما Primary Chronicle شرحی از به سلطنت رسیدن او و انتقام خونین او از Drevlians به دلیل قتل همسرش و همچنین بینش هایی در مورد نقش او به عنوان رهبر مدنی ارائه می دهد. مردم کیوان

تهاجم اسویاتوسلاو به بلغارستان به درگیری‌هایی اشاره دارد که از سال 967/968 شروع شد و در سال 971 پایان یافت، در شرق بالکان انجام شد و روسیه کیوان، بلغارستان و امپراتوری بیزانس را درگیر کرد.بیزانسی ها اسویاتوسلاو فرمانروای روسیه را تشویق کردند که به بلغارستان حمله کند، که منجر به شکست نیروهای بلغاری و اشغال شمال و شمال شرق کشور توسط روس ها برای دو سال بعد شد.متفقین سپس علیه یکدیگر قرار گرفتند و درگیری نظامی متعاقب آن با پیروزی بیزانس به پایان رسید.روس ها عقب نشینی کردند و بلغارستان شرقی به امپراتوری بیزانس ملحق شد.در سال 927، معاهده صلحی بین بلغارستان و بیزانس امضا شد که به چندین سال جنگ پایان داد و چهل سال صلح را برقرار کرد.هر دو ایالت در این میان رونق یافتند، اما توازن قوا به تدریج به نفع بیزانسی ها تغییر کرد، که دستاوردهای ارضی بزرگی در برابر خلافت عباسی در شرق به دست آوردند و شبکه ای از اتحادها را در اطراف بلغارستان تشکیل دادند.تا سال 965/966، امپراتور جدید بیزانسی جنگجو، نیکفوروس دوم فوکاس، از تمدید خراج سالانه که بخشی از قرارداد صلح بود، خودداری کرد و به بلغارستان اعلام جنگ کرد.نیکفور که مشغول لشکرکشی‌های خود در شرق بود، تصمیم گرفت به‌وسیله نیابت در جنگ بجنگد و از سویاتوسلاو حاکم روس دعوت کرد تا به بلغارستان حمله کند.لشکرکشی بعدی اسویاتوسلاو بسیار فراتر از انتظارات بیزانسی ها بود که او را تنها وسیله ای برای اعمال فشار دیپلماتیک بر بلغارها می دانستند.شاهزاده روس در 967-969 نواحی مرکزی دولت بلغارستان در شمال شرقی بالکان را فتح کرد، بوریس دوم تزار بلغارستان را تصرف کرد و عملاً از طریق او کشور را اداره کرد.

جنگ سالاران روس چندین جنگ را علیه قاقانات خزر به راه انداختند و تا دریای خزر یورش بردند.Schechter Letter داستان لشکرکشی علیه خزریه توسط HLGW (که اخیراً با نام اولگ چرنیگوف معرفی شد) در حدود سال 941 که در آن اولگ توسط پساخ ژنرال خزر شکست خورد، را روایت می کند.اتحاد خزر با امپراتوری بیزانس در اوایل قرن دهم شروع به فروپاشی کرد.نیروهای بیزانس و خزر ممکن است در کریمه با هم درگیر شده باشند، و در دهه 940 امپراتور بیزانس کنستانتین هفتم پورفیروژنیتوس در De Administrando Imperio در مورد راه هایی که خزرها را می توان منزوی کرد و به آنها حمله کرد، گمانه زنی می کرد.بیزانسی ها در همان دوره شروع به اتحاد با پچنگ ها و روس ها کردند، با درجات مختلف موفقیت.اسویاتوسلاو اول سرانجام در دهه 960 موفق شد قدرت امپراتوری خزر را در یک جاروی دایره ای که بر قلعه های خزر مانند سرکل و تاماتارخا غلبه کرد و تا کاسوجیان/چرکس های قفقازی و سپس به کیف بازگشت، نابود کند.سارکل در سال 965 سقوط کرد و پایتخت شهر آتیل به دنبال آن بود.968 یا 969. بنابراین، روسیه کیوان بر مسیرهای تجاری شمال-جنوب از طریق استپ و در سراسر دریای سیاه تسلط داشت.اگرچه پولیاک استدلال می‌کرد که پادشاهی خزر به طور کامل تسلیم لشکرکشی اسویاتوسلاو نشد، اما تا سال 1224، زمانی که مغول‌ها به روسیه حمله کردند، ادامه داشت، طبق اکثر گزارش‌ها، لشکرکشی‌های روس و اوغوز، خزریه را ویران کرد و شاید بسیاری از یهودیان خزری در حال فرار بودند. و پشت سر گذاشتن در بهترین حالت یک حالت ناقص جزئی.به جز برخی از نام‌های مکان، اثر کمی از خود بر جای گذاشت، و بدون شک بسیاری از جمعیت آن در گروه‌های جانشین جذب شدند.

ولادیمیر زمانی که پدرش اسویاتوسلاو اول در سال 972 درگذشت شاهزاده نووگورود بود. او در سال 976 پس از اینکه برادر ناتنی اش یاروپلک برادر دیگرش اولگ را به قتل رساند و کنترل روسیه را به دست گرفت، مجبور شد به اسکاندیناوی فرار کند.ولادیمیر در اسکاندیناوی، با کمک خویشاوندش ارل هاکون سیگوردسون، حاکم نروژ، ارتش وایکینگ ها را جمع آوری کرد و نووگورود و کیف را از یاروپلک دوباره فتح کرد.به عنوان شاهزاده کیف، برجسته ترین دستاورد ولادیمیر مسیحی شدن روسیه کیوان بود، روندی که در سال 988 آغاز شد.

در اوایل سال 911، از وارنگیان به عنوان مزدوران برای بیزانس یاد می شود.حدود 700 وارنگی به همراه دالماسی ها به عنوان تفنگداران دریایی در لشکرکشی های دریایی بیزانس علیه امارت کرت در سال 902 خدمت کردند و نیرویی متشکل از 629 نفر به رهبری کنستانتین پورفیروژنیتوس در سال 949 به کرت بازگشتند. یک واحد 415 وارنگی در لشکرکشی ایتالیایی در سال 936 شرکت داشت. همچنین ثبت شده است که در میان نیروهایی که در سال 955 با اعراب در سوریه جنگیدند، گروه‌های وارنگی نیز وجود داشتند.در سال 988، باسیل دوم از ولادیمیر اول کیف برای کمک به دفاع از تاج و تختش درخواست کمک نظامی کرد.ولادیمیر بر اساس پیمانی که پدرش پس از محاصره دورستولون (971) منعقد کرد، 6000 نفر را به باسیل فرستاد.ولادیمیر از این فرصت استفاده کرد و خود را از شر سرکش ترین جنگجویان خود خلاص کرد که در هر صورت قادر به پرداخت آن نبود.این تاریخ فرضی برای تأسیس رسمی و دائمی یک گارد نخبگان است.در ازای جنگجویان، ولادیمیر خواهر ریحان، آنا را به عقد خود درآوردند.ولادیمیر همچنین پذیرفت که به مسیحیت گرویده و مردم خود را به ایمان مسیحی بیاورد.در سال 989، این وارنگیان، به رهبری خود باسیل دوم، در کریزوپولیس فرود آمدند تا ژنرال شورشی بارداس فوکاس را شکست دهند.در میدان نبرد، فوکاس بر اثر سکته در مقابل دیدگان کامل حریفش درگذشت.پس از مرگ رهبر خود، نیروهای فوکاس برگشتند و فرار کردند.وحشیگری وارنگیان زمانی مورد توجه قرار گرفت که آنها ارتش فراری را تعقیب کردند و "با شادی آنها را تکه تکه کردند".این مردان هسته گارد وارنگی را تشکیل دادند که در قرن یازدهم در جنوب ایتالیا خدمات گسترده ای را شاهد بود، زیرا نورمن ها و لومباردها برای خاموش کردن اقتدار بیزانس در آنجا تلاش می کردند.در سال 1018، باسیل دوم درخواستی را از خانواده خود در ایتالیا، باسیل بویوانس، دریافت کرد که برای سرکوب شورش لومبارد ملوس باری، نیروی کمکی دریافت کند.یک دسته از گارد وارنگیان اعزام شد و در نبرد کنا، بیزانسی ها به پیروزی قاطعی دست یافتند.

مسیحی شدن روسیه کیوان در چند مرحله انجام شد.در اوایل سال 867، پاتریارک فوتیوس قسطنطنیه به سایر پدرسالاران مسیحی اعلام کرد که روسها که توسط اسقف او تعمید داده شده بودند، با اشتیاق خاصی به مسیحیت می روند.به نظر می‌رسد تلاش‌های فوتیوس برای مسیحی‌سازی کشور هیچ پیامد ماندگاری در پی نداشته است، زیرا تواریخ اولیه و دیگر منابع اسلاوونی روسیه قرن دهم را به‌طور محکمی در بت پرستی توصیف می‌کنند.به دنبال تواریخ اولیه، مسیحی شدن قطعی روسیه کیوان از سال 988 (سال مورد مناقشه)، زمانی که ولادیمیر کبیر در خرسونسوس غسل تعمید یافت و اقدام به تعمید خانواده و مردم خود در کیف کرد، آغاز شد.رویدادهای اخیر به طور سنتی در ادبیات اوکراین و روسیه به عنوان غسل تعمید روس نامیده می شود.کاهنان، معماران و هنرمندان بیزانسی دعوت شدند تا روی کلیساها و کلیساهای متعدد در اطراف روسیه کار کنند و نفوذ فرهنگی بیزانس را بیش از پیش گسترش دهند.

یاروسلاو، معروف به "حکیم"، با برادرانش برای قدرت مبارزه کرد.او پسر ولادیمیر کبیر بود و در زمان مرگ پدرش در سال 1015 نایب السلطنه نووگورود بود. متعاقباً، بزرگترین برادر بازمانده او، سویاتوپولک ملعون، سه برادر دیگرش را کشت و قدرت را در کیف به دست گرفت.یاروسلاو با حمایت فعال نوگورودی ها و کمک مزدوران وایکینگ، سویاتوپولک را شکست داد و در سال 1019 شاهزاده بزرگ کیف شد.یاروسلاو اولین قانون قانون اسلاوی شرقی، Russkaya Pravda را منتشر کرد.ساخت کلیسای جامع سنت سوفیا در کیف و کلیسای جامع سنت سوفیا در نووگورود.حمایت از روحانیون محلی و رهبانیت؛و گفته می شود که سیستم مدرسه ای را پایه گذاری کرده است.پسران یاروسلاو صومعه بزرگ کیف پچرسک لاورا (صومعه) را توسعه دادند که در کیوان روسیه به عنوان یک آکادمی کلیسایی کار می کرد.در قرن‌های پس از تأسیس این ایالت، فرزندان روریک قدرت را بر کیوان روس تقسیم کردند.جانشینی شاهزاده از بزرگتر به برادر کوچکتر و از عمو به برادرزاده و همچنین از پدر به پسر منتقل شد.اعضای جوان این سلسله معمولاً مشاغل رسمی خود را به عنوان حاکمان یک ناحیه کوچک آغاز می کردند، به سمت پادشاهی های پرسودتر پیشرفت می کردند و سپس برای تاج و تخت آرزوی کیف رقابت می کردند.سلطنت یاروسلاو اول (حکیم) در کیوان روس از هر نظر اوج فدراسیون بود.

انشقاق بزرگ ، گسست اشتراکی بود که در قرن یازدهم بین کلیسای کاتولیک و کلیسای ارتدکس شرقی رخ داد.بلافاصله پس از انشقاق، تخمین زده می‌شود که مسیحیت شرقی اکثریت اندکی از مسیحیان در سراسر جهان را تشکیل می‌داد و اکثر مسیحیان باقی‌مانده کاتولیک بودند.در نتیجه، روابط تجاری که یاروسلاو ایجاد کرده بود کاهش یافت - جهان لاتین روس ها را بدعت گذار می دید.

یک سیستم جانشینی قدرت نامتعارف ایجاد شد (سیستم روتا) که به موجب آن قدرت به جای از پدر به پسر، یعنی در بیشتر موارد به برادر ارشد حاکم، به بزرگ‌ترین عضو سلسله حاکم منتقل می‌شد و باعث ایجاد نفرت و رقابت دائمی در خاندان سلطنتی می‌شد. خانواده.خانواده کشی اغلب برای به دست آوردن قدرت به کار گرفته شد و به ویژه در زمان یاروسلاویچی (فرزندان یاروسلاو)، زمانی که سیستم مستقر در استقرار ولادیمیر دوم مونوماخ به عنوان شاهزاده بزرگ کیف نادیده گرفته شد، قابل ردیابی است و به نوبه خود باعث ایجاد نزاع های بزرگ بین شد. اولگوویچی از چرنیهیو، مونوخس از پریاسلاو، ایزیاسلاویچی از توروف/ولهینیا، و شاهزادگان پولوتسک.فروپاشی تدریجی روسیه کیوان در قرن یازدهم، پس از مرگ یاروسلاو حکیم آغاز شد.موقعیت شاهزاده بزرگ کیف با نفوذ فزاینده قبیله های منطقه ای تضعیف شد.شاهزاده رقیب پولوتسک با اشغال نووگورود با قدرت شاهزاده بزرگ به رقابت می پرداخت، در حالی که روستیسلاو ولادیمیرویچ برای بندر Tmutarakan دریای سیاه متعلق به Chernihiv می جنگید.سه تن از پسران یاروسلاو که ابتدا با هم متحد شدند، متوجه شدند که با یکدیگر می جنگند.

کومان ها / پولوفتسی / کیپچاک ها برای اولین بار در تاریخ اولیه به عنوان پولوفسی در حدود سال 1055 ذکر شدند، زمانی که شاهزاده وسوولود با آنها پیمان صلح منعقد کرد.علیرغم این معاهده، در سال 1061، کیپچاک‌ها ظاهراً عملیات خاکی و قصرهای ساخته شده توسط شاهزاده‌های ولادیمیر و یاروسلاو را زیر پا گذاشتند و ارتشی به رهبری شاهزاده وسوولود را که برای رهگیری آنها بیرون آمده بود، شکست دادند.نبرد رودخانه آلتا درگیری در سال 1068 در رودخانه آلتا بین ارتش کومان از یک سو و نیروهای روس کیوان از شاهزاده بزرگ یاروسلاو اول کیف، شاهزاده سویاتوسلاو چرنیگوف و شاهزاده وسوولود پریاسلاول از سوی دیگر بود که در آن روس ها نیروها سرنگون شدند و با بی نظمی به کیف و چرنیگوف برگشتند.این نبرد منجر به قیام در کیف شد که برای مدت کوتاهی شاهزاده بزرگ یاروسلاو را خلع کرد.در غیاب یاروسلاو، شاهزاده اسویاتوسلاو موفق شد ارتش بسیار بزرگتر کومان را در 1 نوامبر 1068 شکست دهد و موج حملات کومان را متوقف کند.یک درگیری کوچک در سال 1071 تنها آشفتگی کومان ها برای دو دهه بعد بود.بنابراین، در حالی که نبرد رودخانه آلتا برای کیوان روس مایه شرمساری بود، پیروزی اسویاتوسلاو در سال بعد تهدید کومان ها را برای کیف و چرنیگوف برای مدت قابل توجهی از بین برد.

در سال 1096، بونیاک، خان کومان، به کیف حمله کرد، صومعه غارهای کیف را غارت کرد و کاخ شاهزاده را در برستوو به آتش کشید.او در سال 1107 توسط ولادیمیر مونوماخ، اولگ، اسویاتوپولک و دیگر شاهزادگان روسیه شکست خورد.

در سال 882، شاهزاده اولگ روسیه کیوان را تأسیس کرد، که نووگورود از آن زمان تا 1019-1020 بخشی از آن بود.شاهزاده های نوگورود توسط شاهزاده بزرگ کیف (معمولاً یکی از پسران بزرگتر) منصوب می شدند.جمهوری نووگورود رونق گرفت زیرا مسیرهای تجاری از رودخانه ولگا تا دریای بالتیک را کنترل می کرد.با افول کیوان روس، نووگورود مستقل تر شد.یک الیگارشی محلی بر نووگورود حکومت می کرد.تصمیمات عمده دولت توسط یک مجلس شهر گرفته می شد که همچنین یک شاهزاده را به عنوان رهبر نظامی شهر انتخاب می کرد.در سال 1136، نووگورود علیه کیف شورش کرد و مستقل شد.اکنون یک جمهوری شهری مستقل است که به آن "لرد نووگورود بزرگ" می گویند، "علاقه تجاری" خود را به غرب و شمال گسترش می دهد.به ترتیب به دریای بالتیک و مناطق جنگلی کم جمعیت.در سال 1169، نوگورود اسقف اعظم خود را به نام ایلیا به دست آورد که نشانه ای از اهمیت بیشتر و استقلال سیاسی بود.نووگورود از درجه وسیعی از خودمختاری برخوردار بود، اگرچه ارتباط نزدیکی با روسیه کیوان داشت.

مسکو توسط شاهزاده یوری دولگوروکی، شاهزاده روریکی روسی تأسیس شده است.اولین اشاره شناخته شده به مسکو به سال 1147 به عنوان محل ملاقات یوری دولگوروکی و اسویاتوسلاو اولگوویچ برمی گردد.در آن زمان این یک شهر کوچک در مرز غربی شاهزاده ولادیمیر-سوزدال بود.تواریخ می گوید: "برادر من به مسکوف بیا".

ائتلافی از شاهزادگان بومی به رهبری آندری بوگولیوبسکی از ولادیمیر کیف را غارت کردند.این تصور از کیف را تغییر داد و شاهدی بر تجزیه روسیه کیوان بود.در پایان قرن دوازدهم، ایالت کیوان حتی بیشتر از این تقسیم شد و تقریباً به دوازده حکومت مختلف تقسیم شد.

جنگ‌های صلیبی تغییری در مسیرهای تجاری اروپا ایجاد کرد که زوال روسیه کیوان را تسریع کرد.در سال 1204، نیروهای جنگ صلیبی چهارم قسطنطنیه را غارت کردند و مسیر تجاری دنیپر را در حاشیه قرار دادند.در همان زمان، برادران لیوونیایی شمشیر در حال تسخیر منطقه بالتیک و تهدید سرزمین های نووگورود بودند.همزمان با آن، فدراسیون روتنی کیوان روس با رشد سلسله روریک شروع به تجزیه شدن به شاهزادگان کوچکتر کرد.مسیحیت ارتدوکس محلی کیوان روسیه، در حالی که تلاش می‌کرد تا خود را در دولت غالباً بت پرست مستقر کند و پایگاه اصلی خود را در قسطنطنیه از دست داد، در آستانه انقراض بود.برخی از مراکز اصلی منطقه ای که بعدها توسعه یافتند عبارتند از: نووگورود، چرنیهف، هالیچ، کیف، ریازان، ولادیمیر-اپون-کلیازما، ولدیمیر-ولین و پولوتسک.

پس از حمله مغولان به آسیای مرکزی و متعاقب آن فروپاشی امپراتوری خوارزمیان، یک نیروی مغول به فرماندهی ژنرال های جبه و سوبوتای به سمت عراق عجم پیشروی کرد.جبه از چنگیز خان امپراتور مغولستان اجازه خواست تا چند سال به فتوحات خود ادامه دهد و سپس از طریق قفقاز به ارتش اصلی بازگردد.در حالی که منتظر پاسخ چنگیز خان بودند، این دو نفر برای یورش به پادشاهی گرجستان حمله کردند.چنگیزخان به این دو نفر اجازه داد تا لشکرکشی خود را انجام دهند و پس از طی کردن راه خود در قفقاز، ائتلافی از قبایل قفقاز را قبل از شکست کومان ها شکست دادند.کومان خان به دربار داماد خود، شاهزاده مستیسلاو جسور هالیچ گریخت که او را متقاعد کرد که به جنگ با مغول ها کمک کند.مستیسلاو جسور اتحادی از شاهزادگان روسیه از جمله مستیسلاو سوم کیف را تشکیل داد.ارتش ترکیبی روسیه در ابتدا نیروهای عقب نشین مغول را شکست داد.روسها مغولها را که در یک عقب نشینی ساختگی به سر می بردند، برای چند روز تعقیب کردند و لشکرهای آنها را گسترش دادند.مغولان متوقف شدند و در سواحل رودخانه کالکا تشکیل جنگ را به عهده گرفتند.مستیسلاو جسور و متحدان کومانش بدون اینکه منتظر بقیه ارتش روسیه باشند به مغولان حمله کردند و شکست خوردند.در سردرگمی متعاقب آن، چندین شاهزاده دیگر روس شکست خوردند و مستیسلاو کیف مجبور شد به اردوگاهی مستحکم عقب نشینی کند.پس از سه روز بازداشت، در ازای وعده رفتاری امن برای خود و افرادش تسلیم شد.با این حال، هنگامی که آنها تسلیم شدند، مغول ها آنها را سلاخی کردند و مستیسلاو کیف را اعدام کردند.مستیسلاو جسور فرار کرد و مغول ها به آسیا بازگشتند و در آنجا به چنگیزخان پیوستند.

امپراتوری مغول در قرن سیزدهم به روسیه کیوان حمله کرد و آن را فتح کرد و شهرهای جنوبی متعددی از جمله بزرگترین شهرهای کیف (50000 نفر) و Chernihiv (30000 نفر) را ویران کرد و تنها شهرهای بزرگی که از ویرانی در امان ماندند نووگورود و پسکوف در شمال بودند. .این لشکرکشی توسط نبرد رودخانه کالکا در ماه مه 1223 اعلام شد که منجر به پیروزی مغول بر نیروهای چندین حکومت روس شد.مغول‌ها با جمع‌آوری اطلاعات خود که هدف شناسایی بود عقب‌نشینی کردند.تهاجم همه جانبه باتو خان ​​به روسیه از سال 1237 تا 1242 به دنبال داشت. این تهاجم با روند جانشینی مغول پس از مرگ اوگدی خان پایان یافت.همه امپراتوری های روسیه مجبور به تسلیم شدن در برابر فرمانروایی مغول شدند و دست نشاندگان گروه ترکان طلایی شدند که برخی از آنها تا سال 1480 ادامه یافت.این تهاجم که با آغاز فروپاشی کیوان روس در قرن سیزدهم تسهیل شد، پیامدهای عمیقی برای تاریخ اروپای شرقی داشت، از جمله تقسیم مردم اسلاو شرقی به سه ملت جداگانه: روسیه امروزی، اوکراین و بلاروس. .

دولت در نهایت تحت فشار حمله مغول به روسیه از هم پاشید و آن را به شاهزادگان جانشینی تقسیم کرد که به هورد طلایی (به اصطلاح یوغ تاتار) خراج می دادند.در اواخر قرن پانزدهم، دوک‌های بزرگ مسکوئی شروع به تسلط بر سرزمین‌های سابق کیوان کردند و طبق پروتکل‌های نظریه قرون وسطایی translatio imperii، خود را تنها جانشینان حقوقی شاهزاده کیوان معرفی کردند.در حاشیه غربی، کیوان روسیه توسط شاهزاده گالیسیا-ولهینیا جانشین شد.بعدها، زمانی که این سرزمین‌ها، که اکنون بخشی از اوکراین مرکزی مدرن و بلاروس هستند، به دست گدیمینیدها افتاد، دوک نشین بزرگ لیتوانی که عمدتاً روتنیزه شده بود، به شدت از سنت‌های فرهنگی و قانونی روسیه استفاده کرد.از سال 1398 تا اتحاد لوبلین در سال 1569 نام کامل آن دوک نشین بزرگ لیتوانی، روتنیا و ساموگیتیا بود.با توجه به این واقعیت که هسته اقتصادی و فرهنگی روسیه در قلمرو اوکراین مدرن قرار دارد، مورخان و محققان اوکراینی کیوان روس را یک ایالت موسس اوکراین می دانند.در حومه شمال شرقی کیوان روس، سنت ها در شاهزاده ولادیمیر-سوزدال اقتباس شد که به تدریج به سمت مسکو کشیده شد.در شمال، جمهوری‌های فئودالی نووگورود و پسکوف کمتر از ولادیمیر-سوزدال-مسکو مستبد بودند تا اینکه توسط دوک نشین بزرگ مسکو جذب شدند.مورخان روسی کیوان روس را اولین دوره تاریخ روسیه می دانند.