پادشاهی راتاناکوسین در سال 1782 با تأسیس راتاناکوسین (بانکوک) تأسیس شد که جایگزین شهر تونبوری به عنوان پایتخت سیام شد.حداکثر منطقه نفوذ راتاناکوسین شامل ایالت های تابع کامبوج ، لائوس ، ایالت های شان و ایالت های شمالی مالایی بود.این پادشاهی توسط راما اول از سلسله چاکری تأسیس شد.نیمه اول این دوره با تثبیت قدرت سیامی در مرکز سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی مشخص شد و با رقابت ها و جنگ ها برای برتری منطقه ای با قدرت های رقیب برمه و ویتنام مشخص شد.^[56] دوره دوم یکی از درگیری‌ها با قدرت‌های استعماری بریتانیا و فرانسه بود که در آن سیام تنها کشور آسیای جنوب شرقی بود که استقلال خود را حفظ کرد.^[57]در داخل، پادشاهی به یک دولت ملی متمرکز، مطلق‌گرا و با مرزهایی که با تعامل با قدرت‌های غربی مشخص می‌شد، توسعه یافت.این دوره با تمرکز فزاینده قدرت های پادشاه، لغو کنترل کار، گذار به اقتصاد کشاورزی، گسترش کنترل بر دولت های خراجی دور، ایجاد هویت ملی یکپارچه، و ظهور میانه شهری مشخص شد. کلاسبا این حال، شکست در اجرای اصلاحات دموکراتیک با انقلاب سیامی در سال 1932 و استقرار یک سلطنت مشروطه به اوج خود رسید.