سلسله ایوبی که توسط صلاح الدین در سال 1171 پس از میلاد تأسیس شد، تحولی چشمگیر در خاورمیانه قرون وسطی رقم زد.صلاح الدین، یک مسلمان سنی تبار کُرد، در ابتدا زیر نظر نورالدین سوریه خدمت کرد و نقشی محوری در نبردها علیه صلیبیون در مصر فاطمی ایفا کرد.پس از مرگ نورالدین، صلاح الدین توسط خلافت عباسی به عنوان اولین سلطان مصر معرفی شد.سلطنت تازه تأسیس او به سرعت گسترش یافت و بخش زیادی از شام، حجاز، یمن، بخش هایی از نوبیا، تارابولوس، سیرنائیکا، جنوب آناتولی و شمال عراق را در بر گرفت.پس از مرگ صلاح الدین در سال 1193 پس از میلاد، پسرانش برای کنترل با هم رقابت کردند، اما در نهایت برادرش العدل در سال 1200 میلادی سلطان شد.این سلسله از طریق فرزندان او در قدرت باقی ماند.در دهه 1230، امیران سوریه به دنبال استقلال بودند که منجر به یک قلمرو تقسیم شده ایوبی شد تا اینکه صالح ایوب تا سال 1247 میلادی بیشتر سوریه را دوباره متحد کرد.با این حال، سلسله های مسلمان محلی ایوبیان را از یمن، حجاز و بخش هایی از بین النهرین بیرون راندند.ایوبیان علیرغم یک سلطنت نسبتاً کوتاه، منطقه، به ویژه مصر را متحول کردند.آنها آن را از یک شیعه به یک نیروی مسلط سنی تغییر دادند و تا زمان فتح عثمانی در سال 1517، آن ​​را به یک مرکز سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی تبدیل کردند.سلطنت ممالیک ، که به دنبال آن، حکومت ایوبیان حماه را تا سال 1341 حفظ کرد و میراث حکومت ایوبیان در منطقه را به مدت 267 سال ادامه داد.