በ911 ከክርስቶስ ልደት በፊት ዳግማዊ አዳድ-ኒራሪ ከገባበት ጊዜ አንስቶ እስከ 7ኛው መቶ ክፍለ ዘመን መገባደጃ ድረስ ያለው የኒዮ-አሦር መንግሥት የጥንቱን የአሦር ታሪክ አራተኛውን እና የመጨረሻውን ደረጃ ያመለክታል።ከዚህ በፊት ታይቶ በማይታወቅ የጂኦፖለቲካዊ የበላይነት እና የአለም የበላይነት ርዕዮተ አለም ምክንያት እንደ መጀመሪያው እውነተኛ የአለም ኢምፓየር ተቆጥሯል።^[29] ይህ ኢምፓየር ባቢሎናውያንን ፣ አኬማኒድስን እና ሴሉሲዶችን ጨምሮ በጥንታዊው ዓለም ላይ ከፍተኛ ተጽዕኖ አሳድሯል ፣ እና በሜሶጶጣሚያ ፣በሌቫን ፣ በግብፅ ፣ በአናቶሊያ ፣ በአረቢያ ፣ በኢራን እና በዘመኑ ጠንካራ ወታደራዊ ኃይል ነበር ። አርሜኒያ .^[30]ቀደምት የኒዮ-አሦራውያን ነገሥታት በሰሜናዊ ሜሶጶጣሚያ እና በሶርያ ላይ ቁጥጥርን ወደነበረበት መመለስ ላይ አተኩረው ነበር።አሹርናሲርፓል II (883-859 ዓክልበ.) አሦርን በቅርብ ምስራቅ ውስጥ የበላይ ኃይል አድርጎ እንደገና አቋቋመ።የግዛቱ ዘመን በወታደራዊ ዘመቻዎች ሜዲትራኒያን ውቅያኖስን በመድረስ የንጉሠ ነገሥቱን ዋና ከተማ ከአሱር ወደ ንምሩድ በማዛወር ነበር።ሻልማኔዘር ሳልሳዊ (859-824 ዓክልበ.) ግዛቱን የበለጠ አስፋፍቷል፣ ምንም እንኳን ከሞቱ በኋላ “የመኳንንቱ ዘመን” በመባል የሚታወቀው የመቀዛቀዝ ጊዜ ቢያጋጥመውም።ግዛቱ የባቢሎንን ድል እና የሌቫን ክፍሎች ጨምሮ ግዛቱን በከፍተኛ ሁኔታ በማስፋፋት በቲግላት-ፒሌሰር III (745-727 ዓክልበ.) ስር ኃይሉን መልሶ አገኘ።የሳርጎኒድ ሥርወ መንግሥት (722 ዓ.ዓ. እስከ ንጉሠ ነገሥቱ ውድቀት ድረስ) አሦር ከፍተኛ ደረጃ ላይ ሲደርስ ተመልክቷል።ቁልፍ ስኬቶች ሰናክሬም (705-681 ዓክልበ.) ዋና ከተማዋን ወደ ነነዌ ማዛወር እና ኢሳርሐዶን (681-669 ዓክልበ.) ግብፅን ድል ማድረግን ያካትታሉ።ግዛቱ ከፍተኛ ደረጃ ላይ ቢደርስም በባቢሎናውያን አመጽ እና በሜዲያውያን ወረራ ምክንያት በ7ኛው መቶ ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ ግዛቱ በፍጥነት ወደቀ።የዚህ ፈጣን ውድቀት ምክንያቶች የምሁራን ክርክር ርዕስ ሆኖ ቀጥሏል።የኒዮ-አሦር ኢምፓየር ስኬት በመስፋፋቱ እና በአስተዳደራዊ ብቃቱ ተጠቃሽ ነው።ወታደራዊ ፈጠራዎች ለሺህ ዓመታት ጦርነት ላይ ተጽእኖ የሚያሳድሩ የፈረሰኞችን እና አዲስ ከበባ ቴክኒኮችን በስፋት መጠቀምን ያካትታሉ።^[30] ግዛቱ በመካከለኛው ምስራቅ እስከ 19ኛው ክፍለ ዘመን ድረስ በፍጥነት ወደር የማይገኝለት የሪሌይ ጣቢያዎች እና በጥሩ ሁኔታ የተያዙ መንገዶች ያለው የተራቀቀ የግንኙነት ስርዓት ዘረጋ።^[31] በተጨማሪም የመልሶ ማቋቋሚያ ፖሊሲው የተወረሩ መሬቶችን በማዋሃድ እና የአሦርን የግብርና ቴክኒኮችን በማስተዋወቅ የደበዘዘ የባህል ልዩነት እንዲኖር እና ኦሮምኛ ቋንቋ ቋንቋ እንዲጨምር ረድቷል።^[32]የግዛቱ ውርስ በኋለኞቹ ኢምፓየሮች እና ባህላዊ ወጎች ላይ ከፍተኛ ተጽዕኖ አሳድሯል።የፖለቲካ አወቃቀሯ ለተተኪዎች ተምሳሌት ሆነ፣ እና የአለም አቀፋዊ አገዛዝ ጽንሰ-ሀሳብ የወደፊት ኢምፓየሮችን አስተሳሰቦች አነሳስቷል።የኒዮ-አሦራውያን ተፅእኖ የጥንቱን የአይሁድ ሥነ-መለኮት በመቅረጽ፣ በአይሁድ እምነት ፣ በክርስትና እናበእስልምና ላይ ተጽዕኖ ያሳደረ ነበር።የግዛቱ ተረት እና ስነ-ጽሑፋዊ ወጎች በሰሜናዊ ሜሶጶጣሚያ ድህረ-ግዛት ውስጥ ማስተጋባታቸውን ቀጥለዋል።ከመጠን ያለፈ የጭካኔ አመለካከት በተቃራኒ የአሦራውያን ወታደራዊ እርምጃዎች ከሌሎች ታሪካዊ ሥልጣኔዎች ጋር ሲነፃፀሩ ልዩ ጭካኔ የተሞላባቸው አልነበሩም።^[33]