இந்தோனேசியாவின் வரலாறு

பிற்சேர்க்கைகள்

பாத்திரங்கள்

அடிக்குறிப்புகள்

குறிப்புகள்


Play button

2000 BCE - 2023

இந்தோனேசியாவின் வரலாறு



இந்தோனேசியாவின் வரலாறு புவியியல் நிலை, அதன் இயற்கை வளங்கள், தொடர்ச்சியான மனித இடம்பெயர்வு மற்றும் தொடர்புகள், வெற்றியின் போர்கள், கிபி 7 ஆம் நூற்றாண்டில் சுமத்ரா தீவில் இருந்து இஸ்லாம் பரவியது மற்றும் இஸ்லாமிய ராஜ்யங்களை நிறுவுதல் ஆகியவற்றால் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.நாட்டின் மூலோபாய கடல் பாதை நிலை தீவு மற்றும் சர்வதேச வர்த்தகத்தை வளர்த்தது;வர்த்தகம் இந்தோனேசிய வரலாற்றை அடிப்படையாக வடிவமைத்துள்ளது.இந்தோனேசியாவின் பகுதி பல்வேறு புலம்பெயர்ந்த மக்களால் நிரம்பியுள்ளது, கலாச்சாரங்கள், இனங்கள் மற்றும் மொழிகளின் பன்முகத்தன்மையை உருவாக்குகிறது.தீவுக்கூட்டத்தின் நிலப்பரப்பு மற்றும் காலநிலை விவசாயம் மற்றும் வர்த்தகம் மற்றும் மாநிலங்களின் உருவாக்கம் ஆகியவற்றில் குறிப்பிடத்தக்க தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.இந்தோனேசியா மாநிலத்தின் எல்லைகள் டச்சு கிழக்கு இந்தியத் தீவுகளின் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் எல்லைகளுடன் பொருந்துகின்றன.நவீன மக்கள்தொகையில் பெரும்பான்மையான ஆஸ்ட்ரோனேசிய மக்கள், முதலில் தைவானில் இருந்து வந்தவர்கள் மற்றும் கிமு 2000 இல் இந்தோனேசியாவிற்கு வந்ததாக கருதப்படுகிறது.7 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து, சக்திவாய்ந்தஸ்ரீவிஜய கடற்படை இராச்சியம் இந்து மற்றும் பௌத்த தாக்கங்களைக் கொண்டு செழித்தது.விவசாய பௌத்த சைலேந்திரா மற்றும் இந்து மாதரம் வம்சங்கள் பின்னர் உள்நாட்டு ஜாவாவில் வளர்ச்சியடைந்து வீழ்ச்சியடைந்தன.கடைசி குறிப்பிடத்தக்க முஸ்லிம் அல்லாத இராச்சியம், இந்து மஜாபாஹித் இராச்சியம், 13 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியிலிருந்து செழித்தது, மேலும் அதன் செல்வாக்கு இந்தோனேசியாவின் பெரும்பகுதியில் பரவியது.இந்தோனேசியாவில் இஸ்லாமியமயமாக்கப்பட்ட மக்கள்தொகையின் ஆரம்ப சான்றுகள் வடக்கு சுமத்ராவில் 13 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை;பிற இந்தோனேசியப் பகுதிகள் படிப்படியாக இஸ்லாத்தை ஏற்றுக்கொண்டன, இது ஜாவா மற்றும் சுமத்ராவில் 12 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் 16 ஆம் நூற்றாண்டு வரை மேலாதிக்க மதமாக மாறியது.பெரும்பாலும், இஸ்லாம் ஏற்கனவே இருக்கும் கலாச்சார மற்றும் மத தாக்கங்களுடன் மேலெழுந்து கலந்துள்ளது.போர்த்துகீசியர்கள் போன்ற ஐரோப்பியர்கள் 16 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து இந்தோனேசியாவிற்கு வந்து மலுகுவில் உள்ள மதிப்புமிக்க ஜாதிக்காய், கிராம்பு மற்றும் க்யூப் மிளகு ஆகியவற்றின் மூலங்களை ஏகபோகமாக்க முயன்றனர்.1602 இல், டச்சு கிழக்கிந்திய நிறுவனத்தை (VOC) நிறுவியது மற்றும் 1610 இல் ஆதிக்கம் செலுத்தும் ஐரோப்பிய சக்தியாக ஆனது. திவால்நிலையைத் தொடர்ந்து, VOC முறையாக 1800 இல் கலைக்கப்பட்டது, மேலும் நெதர்லாந்து அரசாங்கம் டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகளை அரசாங்கக் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் நிறுவியது.20 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், டச்சு ஆதிக்கம் தற்போதைய எல்லைகளுக்கு விரிவடைந்தது.இரண்டாம் உலகப் போரின் போது 1942-1945 ஆம் ஆண்டுஜப்பானிய படையெடுப்பு மற்றும் அடுத்தடுத்த ஆக்கிரமிப்பு டச்சு ஆட்சியை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்தது, மேலும் முன்னர் ஒடுக்கப்பட்ட இந்தோனேசிய சுதந்திர இயக்கத்தை ஊக்குவித்தது.ஆகஸ்ட் 1945 இல் ஜப்பான் சரணடைந்த இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு, தேசியவாத தலைவர் சுகர்னோ சுதந்திரத்தை அறிவித்து ஜனாதிபதியானார்.நெதர்லாந்து அதன் ஆட்சியை மீண்டும் நிறுவ முயன்றது, ஆனால் கசப்பான ஆயுதம் மற்றும் இராஜதந்திர போராட்டம் 1949 டிசம்பரில் முடிவுக்கு வந்தது, சர்வதேச அழுத்தத்தை எதிர்கொண்டு டச்சுக்காரர்கள் இந்தோனேசிய சுதந்திரத்தை முறையாக அங்கீகரித்தனர்.1965ல் நடந்த ஒரு சதிப்புரட்சி ஒரு வன்முறை இராணுவம் தலைமையிலான கம்யூனிச எதிர்ப்பு சுத்திகரிப்புக்கு வழிவகுத்தது, இதில் அரை மில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்கள் கொல்லப்பட்டனர்.ஜெனரல் சுகார்டோ அரசியல் ரீதியாக ஜனாதிபதி சுகர்னோவை விஞ்சினார், மார்ச் 1968 இல் ஜனாதிபதியானார். அவரது புதிய ஒழுங்கு நிர்வாகம் மேற்கு நாடுகளின் ஆதரவைப் பெற்றது, இந்தோனேசியாவில் அவரது முதலீடு மூன்று தசாப்தங்களாக கணிசமான பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு முக்கிய காரணியாக இருந்தது.இருப்பினும், 1990களின் பிற்பகுதியில், கிழக்கு ஆசிய நிதி நெருக்கடியால் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்ட நாடாக இந்தோனேசியா இருந்தது, இது மக்கள் எதிர்ப்புக்களுக்கு வழிவகுத்தது மற்றும் 1998 மே 21 அன்று சுஹார்டோவின் ராஜினாமாவுக்கு வழிவகுத்தது. சுஹார்டோவின் ராஜினாமாவைத் தொடர்ந்து சீர்திருத்த சகாப்தம், ஜனநாயக செயல்முறைகளை வலுப்படுத்த வழிவகுத்தது. ஒரு பிராந்திய சுயாட்சி திட்டம், கிழக்கு திமோரின் பிரிவினை மற்றும் 2004 இல் முதல் நேரடி ஜனாதிபதித் தேர்தல். அரசியல் மற்றும் பொருளாதார உறுதியற்ற தன்மை, சமூக அமைதியின்மை, ஊழல், இயற்கை பேரழிவுகள் மற்றும் பயங்கரவாதம் ஆகியவை முன்னேற்றத்தை மெதுவாக்கியுள்ளன.வெவ்வேறு மத மற்றும் இனக்குழுக்களுக்கு இடையேயான உறவுகள் பெரும்பாலும் இணக்கமானதாக இருந்தாலும், கடுமையான குறுங்குழுவாத அதிருப்தியும் வன்முறையும் சில பகுதிகளில் பிரச்சினைகளாகவே இருக்கின்றன.
HistoryMaps Shop

கடையை பார்வையிடவும்

2000 BCE Jan 1

முன்னுரை

Indonesia
நவீன மக்கள்தொகையில் ஆஸ்ட்ரோனேசிய மக்கள் பெரும்பான்மையாக உள்ளனர்.அவர்கள் கிமு 2000 இல் இந்தோனேசியாவிற்கு வந்திருக்கலாம் மற்றும் தைவானில் தோன்றியிருக்கலாம் என்று கருதப்படுகிறது.[81] இந்தக் காலக்கட்டத்தில், இந்தோனேசியாவின் சில பகுதிகள் கடல்சார் ஜேட் சாலையில் பங்கேற்றன, இது கிமு 2000 முதல் 1000 கிபி வரை 3,000 ஆண்டுகளாக இருந்தது.[82] டோங் சோன் கலாச்சாரம் இந்தோனேசியாவிற்கு பரவியது, அதனுடன் ஈர-வயலில் நெல் சாகுபடி, சடங்கு எருமை பலி, வெண்கல வார்ப்பு, மெகாலிதிக் நடைமுறைகள் மற்றும் இகாட் நெசவு முறைகள் போன்ற நுட்பங்களைக் கொண்டு வந்தது.இந்த நடைமுறைகளில் சில சுமத்ராவின் படாக் பகுதிகள், சுலவேசியில் உள்ள டோராஜா மற்றும் நுசா தெங்கராவில் உள்ள பல தீவுகள் உள்ளிட்ட பகுதிகளில் உள்ளன.ஆரம்பகால இந்தோனேசியர்கள், இறந்தவர்களின் ஆவிகளை மதித்து, அவர்களின் ஆன்மா அல்லது உயிர் சக்தி இன்னும் உயிருடன் இருப்பவர்களுக்கு உதவ முடியும் என்று நம்பியவர்கள்.சிறந்த விவசாய நிலைமைகள், மற்றும் கிமு 8 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் ஈர வயல் நெல் சாகுபடியில் தேர்ச்சி பெற்றது, [83] கிபி 1 ஆம் நூற்றாண்டில் கிராமங்கள், நகரங்கள் மற்றும் சிறிய ராஜ்யங்கள் செழிக்க அனுமதித்தது.இந்த ராஜ்ஜியங்கள் (குட்டித் தலைவர்களுக்கு அடிபணிந்த கிராமங்களின் தொகுப்புகளைக் காட்டிலும் கொஞ்சம் அதிகம்) அவற்றின் சொந்த இன மற்றும் பழங்குடி மதங்களுடன் பரிணாம வளர்ச்சியடைந்தன.ஜாவாவின் வெப்பமான மற்றும் சமமான வெப்பநிலை, ஏராளமான மழை மற்றும் எரிமலை மண், ஈரமான நெல் சாகுபடிக்கு ஏற்றதாக இருந்தது.இத்தகைய விவசாயத்திற்கு நன்கு ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட சமூகம் தேவைப்பட்டது, உலர்-வயல் அரிசியை அடிப்படையாகக் கொண்ட சமூகத்திற்கு மாறாக, இது மிகவும் எளிமையான சாகுபடியாகும், அதை ஆதரிக்க ஒரு விரிவான சமூக அமைப்பு தேவையில்லை.
▲
●
300 - 1517
இந்து-பௌத்த நாகரிகங்கள்ornament
பெருநிறுவன
தருமநகர காலத்தின் பிற்பகுதியிலிருந்து (5-7 ஆம் நூற்றாண்டு) ஆரம்பகால ஸ்ரீவிஜய செல்வாக்கு (7-10 ஆம் நூற்றாண்டு) வரையிலான, கரவாங்கில் உள்ள பதுஜயா பௌத்த ஸ்தூபியின் அடிப்பகுதியில் உள்ள சிறந்த செங்கல் வேலைகள். ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
450 Jan 1 - 669

பெருநிறுவன

Jakarta, Indonesia
தென்கிழக்கு ஆசியாவின் பெரும்பகுதியைப் போலவே இந்தோனேசியாவும்இந்திய கலாச்சாரத்தால் பாதிக்கப்பட்டது.2ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து, பல்லவ, குப்தர், பாலா, சோழர் போன்ற இந்திய வம்சங்கள் மூலம் 12ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான அடுத்தடுத்த நூற்றாண்டுகளில் இந்தியப் பண்பாடு தென்கிழக்காசியா முழுவதும் பரவியது.தருமநகரா அல்லது தரும இராச்சியம் அல்லது வெறும் தருமா என்பது மேற்கு ஜாவாவில் அமைந்துள்ள ஒரு ஆரம்பகால சுண்டானிய இந்திய ராஜ்ஜியமாகும், அதன் 5 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆட்சியாளரான பூர்ணவர்மன் ஜாவாவில் அறியப்பட்ட ஆரம்பகால கல்வெட்டுகளை உருவாக்கினார், அவை கிபி 450 க்கு முந்தையதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.இந்த இராச்சியத்துடன் தொடர்புடைய குறைந்தது ஏழு கல்வெட்டுகள் மேற்கு ஜாவா பகுதியில், போகோர் மற்றும் ஜகார்த்தாவிற்கு அருகில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன.அவை சியாருட்யூன், கெபோன் கோபி, ஜம்பு, பாசிர் அவி மற்றும் போகோர் அருகே உள்ள முரா சியான்டென் கல்வெட்டுகள்;வடக்கு ஜகார்த்தாவில் சிலின்சிங் அருகே துகு கல்வெட்டு;மற்றும் சிடாங்கியாங் கல்வெட்டு லெபக் கிராமத்தில், முன்ஜுல் மாவட்டம், பான்டனுக்கு தெற்கே உள்ளது.
▲
●
கலிங்க இராச்சியம்
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
500 Jan 1 - 600

கலிங்க இராச்சியம்

Java, Indonesia
கலிங்கா இந்தோனேசியாவின் மத்திய ஜாவாவின் வடக்கு கடற்கரையில் 6 ஆம் நூற்றாண்டில் இந்தியமயமாக்கப்பட்ட இராச்சியம் ஆகும்.இது மத்திய ஜாவாவில் உள்ள ஆரம்பகால இந்து-பௌத்த இராச்சியமாகும், மேலும் குடாய், தருமநகரா, சலகநகரா மற்றும் கண்டிஸ் ஆகியவை இந்தோனேசிய வரலாற்றில் பழமையான இராச்சியங்களாகும்.
▲
●
சுந்தா இராச்சியம்
ஜங் சசங்கா வாங்குனன் ரிங் டாடர்நாகரி டினிரு என்ற ஒரு வகை குப்பையால் சுண்டானிய அரச குடும்பம் மஜாபாஹித்துக்குப் பயணம் செய்தது, இது மரத்தாலான டோவல்களுடன் இரும்பு ஆணிகளைப் பயன்படுத்துதல், நீர் புகாத மொத்தத் தலையை உருவாக்குதல் மற்றும் மத்திய சுக்கான் சேர்ப்பு போன்ற சீன நுட்பங்களையும் உள்ளடக்கியது. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
669 Jan 1 - 1579

சுந்தா இராச்சியம்

Bogor, West Java, Indonesia
சுந்தா இராச்சியம் என்பது ஜாவா தீவின் மேற்குப் பகுதியில் 669 முதல் 1579 வரை அமைந்துள்ள ஒரு சுண்டானிய இந்து இராச்சியம் ஆகும், இது இன்றைய பான்டென், ஜகார்த்தா, மேற்கு ஜாவா மற்றும் மத்திய ஜாவாவின் மேற்குப் பகுதியை உள்ளடக்கியது.சுந்தா இராச்சியத்தின் தலைநகரம் அதன் வரலாற்றின் போது பல முறை நகர்ந்தது, கிழக்கில் கலுஹ் (காவாலி) பகுதிக்கும் மேற்கில் பகுவான் பஜாஜரனுக்கும் இடையில் மாறியது.1482 முதல் 1521 வரையிலான மன்னர் ஸ்ரீ படுகா மகாராஜாவின் ஆட்சியின் போது இராச்சியம் அதன் உச்சத்தை எட்டியது, அவரது ஆட்சி பாரம்பரியமாக சுண்டானிய மக்களிடையே அமைதி மற்றும் செழிப்புக்கான காலமாக நினைவுகூரப்படுகிறது.ராஜ்யத்தின் குடிமக்கள் முதன்மையாக பெயரிடப்பட்ட இனமான சுண்டானிஸ், அதே சமயம் பெரும்பான்மை மதம் இந்து மதம்.
▲
●
Play button
671 Jan 1 - 1288

ஸ்ரீவிஜய பேரரசு

Palembang, Palembang City, Sou
ஸ்ரீவிஜயா, தென்கிழக்கு ஆசியாவின் பெரும்பகுதியை பாதித்த சுமத்ரா தீவை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு பௌத்த தலசக்ரடிக் [5] பேரரசு ஆகும்.7 முதல் 12 ஆம் நூற்றாண்டு வரை பௌத்தத்தின் விரிவாக்கத்திற்கு ஸ்ரீவிஜயா ஒரு முக்கிய மையமாக இருந்தது.மேற்கு கடல்சார் தென்கிழக்கு ஆசியாவின் பெரும்பகுதியை ஆதிக்கம் செலுத்திய முதல் அரசியல் அமைப்பு ஸ்ரீவிஜயா ஆகும்.அதன் இருப்பிடம் காரணமாக, ஸ்ரீவிஜயா கடல் வளங்களைப் பயன்படுத்தி சிக்கலான தொழில்நுட்பத்தை உருவாக்கியது.கூடுதலாக, அதன் பொருளாதாரம் பிராந்தியத்தில் வளர்ந்து வரும் வர்த்தகத்தை படிப்படியாக நம்பியிருந்தது, இதனால் அது ஒரு மதிப்புமிக்க பொருட்கள் சார்ந்த பொருளாதாரமாக மாற்றப்பட்டது.[6]7 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த முதல் குறிப்பு இது.டாங் வம்சத்தைச் சேர்ந்த சீனத் துறவியான யிஜிங், 671ஆம் ஆண்டு ஸ்ரீவிஜயாவுக்கு ஆறு மாதங்கள் விஜயம் செய்ததாக எழுதினார்.[7] [8] 16 ஜூன் 682 தேதியிட்ட சுமத்ராவின் பாலேம்பாங்கிற்கு அருகில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கெடுகன் புக்கிட் கல்வெட்டில் ஸ்ரீவிஜயா என்ற பெயர் 7 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தது. [9] 7 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியிலும் 11 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்திலும், ஸ்ரீவிஜயா தென்கிழக்கு ஆசியாவில் ஒரு மேலாதிக்கமாக உயர்ந்தார்.இது அண்டை நாடுகளான மாதரம், கெமர் மற்றும் சம்பாவுடன் நெருங்கிய தொடர்புகளில் ஈடுபட்டது, அடிக்கடி போட்டிகள்.ஸ்ரீவிஜயாவின் முக்கிய வெளிநாட்டு ஆர்வம், டாங் முதல் சாங் வம்சம் வரை நீடித்த சீனாவுடனான இலாபகரமான வர்த்தக ஒப்பந்தங்களை வளர்ப்பதாகும்.ஸ்ரீவிஜயா வங்காளத்தின் பௌத்த பாலா மற்றும் மத்திய கிழக்கில் உள்ள இஸ்லாமிய கலிபாவுடன் மத, கலாச்சார மற்றும் வர்த்தக தொடர்புகளைக் கொண்டிருந்தார்.12 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முன், ஸ்ரீவிஜயா முதன்மையாக ஒரு கடல்சார் சக்தியைக் காட்டிலும் நிலத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு அரசாக இருந்தது, கடற்படைகள் கிடைத்தன, ஆனால் நில சக்தியின் முன்கணிப்பை எளிதாக்குவதற்கு தளவாட ஆதரவாக செயல்பட்டது.கடல்சார் ஆசியப் பொருளாதாரத்தில் ஏற்பட்ட மாற்றத்திற்கு விடையிறுக்கும் வகையில், மற்றும் அதன் சார்புகளின் இழப்பால் அச்சுறுத்தப்பட்ட ஸ்ரீவிஜயா அதன் சரிவைத் தாமதப்படுத்த ஒரு கடற்படை உத்தியை உருவாக்கியது.ஸ்ரீவிஜயாவின் கடற்படை உத்தி முக்கியமாக தண்டனைக்குரியதாக இருந்தது;வணிகக் கப்பல்களை தங்கள் துறைமுகத்திற்கு வரவழைப்பதற்காக இது செய்யப்பட்டது.பின்னர், கடற்படையின் மூலோபாயம் கடற்படையைத் தாக்கும் நிலைக்குச் சிதைந்தது.[10]போட்டியாளர் ஜாவானீஸ் சிங்கசாரி மற்றும் மஜாபாஹித் பேரரசுகளின் விரிவாக்கம் உட்பட பல்வேறு காரணிகளால் 13 ஆம் நூற்றாண்டில் இராச்சியம் இல்லாமல் போனது.[11] ஸ்ரீவிஜயா வீழ்ந்த பிறகு, அது பெரும்பாலும் மறக்கப்பட்டது.1918 ஆம் ஆண்டு வரை பிரெஞ்சு வரலாற்றாசிரியர் ஜார்ஜ் கோடெஸ், எல்'கோல் ஃபிரான்சைஸ் டி'எக்ஸ்ட்ரீம்-ஓரியண்ட், அதன் இருப்பை முறையாகக் கூறவில்லை.
▲
●
மாதரம் இராச்சியம்
போரோபுதூர், உலகின் மிகப்பெரிய ஒற்றை பௌத்த கட்டிடம், மாதரம் இராச்சியத்தின் சைலேந்திர வம்சத்தால் கட்டப்பட்ட நினைவுச்சின்னங்களில் ஒன்றாகும். ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
716 Jan 1 - 1016

மாதரம் இராச்சியம்

Java, Indonesia
மாதரம் இராச்சியம் ஒரு ஜாவானிய இந்து-பௌத்த இராச்சியம் ஆகும், இது 8 மற்றும் 11 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில் செழித்து வளர்ந்தது.இது மத்திய ஜாவாவிலும் பின்னர் கிழக்கு ஜாவாவிலும் அமைந்தது.சஞ்சய மன்னனால் நிறுவப்பட்ட இந்த ராஜ்ஜியத்தை ஷைலேந்திர வம்சம் மற்றும் இஷானா வம்சம் ஆளியது.அதன் வரலாற்றின் பெரும்பகுதியில் இராச்சியம் விவசாயத்தை, குறிப்பாக விரிவான நெல் விவசாயத்தை பெரிதும் நம்பியிருப்பதாகத் தெரிகிறது, மேலும் பின்னர் கடல் வணிகத்திலும் பயனடைந்தது.வெளிநாட்டு ஆதாரங்கள் மற்றும் தொல்பொருள் கண்டுபிடிப்புகளின்படி, இராச்சியம் நன்கு மக்கள்தொகை கொண்டதாகவும், மிகவும் செழிப்பானதாகவும் தெரிகிறது.இந்த இராச்சியம் ஒரு சிக்கலான சமுதாயத்தை உருவாக்கியது, [12] நன்கு வளர்ந்த கலாச்சாரம் இருந்தது, மேலும் அதிநவீன மற்றும் செம்மைப்படுத்தப்பட்ட நாகரீகத்தை அடைந்தது.8 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதிக்கும் 9 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதிக்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில், இராச்சியம் பாரம்பரிய ஜாவானிய கலை மற்றும் கட்டிடக்கலையின் மலர்ச்சியைக் கண்டது, இது கோயில் கட்டுமானத்தின் விரைவான வளர்ச்சியில் பிரதிபலிக்கிறது.மாதரத்தில் அதன் மையப்பகுதியின் நிலப்பரப்பில் கோயில்கள் அமைந்திருந்தன.மாதரத்தில் கட்டப்பட்ட கோயில்களில் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கவை கலசன், சேவு, போரோபுதூர் மற்றும் பிரம்பனன் ஆகும், இவை அனைத்தும் இன்றைய யோக்யகர்த்தா நகருக்கு மிக அருகில் உள்ளன.அதன் உச்சக்கட்டத்தில், ஜாவாவில் மட்டுமல்ல, சுமத்ரா, பாலி, தெற்கு தாய்லாந்து , பிலிப்பைன்ஸின் இந்தியமயமாக்கப்பட்ட ராஜ்ஜியங்கள் மற்றும் கம்போடியாவில் கெமர் ஆகிய நாடுகளிலும் தனது அதிகாரத்தை செலுத்தும் ஒரு மேலாதிக்கப் பேரரசாக மாறியது.[13] [14] [15]பின்னர் வம்சம் மத ஆதரவால் அடையாளம் காணப்பட்ட இரண்டு ராஜ்யங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டது - பௌத்த மற்றும் ஷைவ வம்சங்கள்.உள்நாட்டுப் போர் தொடர்ந்தது.இதன் விளைவாக மாதரம் சாம்ராஜ்யம் இரண்டு சக்திவாய்ந்த ராஜ்ஜியங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டது;ஜாவாவில் உள்ள மாதரம் சாம்ராஜ்யத்தின் ஷைவ வம்சமானது ராகாய் பிகாடன் தலைமையிலானது மற்றும் பாலபுத்ரதேவா தலைமையிலான சுமத்ராவில் ஸ்ரீவிஜய இராச்சியத்தின் புத்த வம்சம்.1016 ஆம் ஆண்டு ஸ்ரீவிஜயாவை தளமாகக் கொண்ட ஷைலேந்திர குலத்தினர் மாதரம் சாம்ராஜ்யத்தின் அடிமையான வுராவாரியால் கிளர்ச்சியைத் தூண்டி, கிழக்கு ஜாவாவில் உள்ள வடுகலுவின் தலைநகரைக் கைப்பற்றும் வரை அவர்களுக்கு இடையேயான பகைமை முடிவுக்கு வரவில்லை.ஸ்ரீவிஜயா பிராந்தியத்தில் மறுக்கமுடியாத மேலாதிக்கப் பேரரசாக உயர்ந்தது.ஷைவ வம்சம் தப்பிப்பிழைத்தது, 1019 இல் கிழக்கு ஜாவாவை மீட்டெடுத்தது, பின்னர் பாலியின் உதயணனின் மகன் ஏர்லாங்கா தலைமையில் கஹுரிபன் இராச்சியத்தை நிறுவியது.
▲
●
கண்ணுக்கு தெரியாத ராஜ்யம்
பெலஹான் கோவிலில் காணப்படும் விஷ்ணு கருடனை ஏற்றிச் செல்வதாக அரசர் ஏர்லாங்கா சித்தரிக்கப்பட்டார். ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1019 Jan 1 - 1045

கண்ணுக்கு தெரியாத ராஜ்யம்

Surabaya, Surabaya City, East
கஹுரிபன் என்பது 11 ஆம் நூற்றாண்டின் ஜாவானீஸ் இந்து-பௌத்த இராச்சியம் ஆகும், அதன் தலைநகரம் கிழக்கு ஜாவாவில் உள்ள பிரண்டாஸ் நதி பள்ளத்தாக்கின் முகத்துவாரத்தைச் சுற்றி அமைந்துள்ளது.இந்த இராச்சியம் குறுகிய காலமே நீடித்தது, 1019 மற்றும் 1045 க்கு இடையில் மட்டுமே இருந்தது, மேலும் ஸ்ரீவிஜயா படையெடுப்பிற்குப் பிறகு மாதரம் இராச்சியத்தின் இடிபாடுகளிலிருந்து கட்டப்பட்ட இராச்சியத்தின் ஒரே ராஜாவாக ஏர்லாங்கா இருந்தது.ஏர்லாங்கா பின்னர் 1045 இல் தனது இரண்டு மகன்களுக்கு ஆதரவாக பதவி துறந்தார் மற்றும் ராஜ்யத்தை ஜங்கலா மற்றும் பஞ்சலு (கதிரி) எனப் பிரித்தார்.பின்னர் 14 முதல் 15 ஆம் நூற்றாண்டில், முன்னாள் இராச்சியம் மஜாபாஹித்தின் 12 மாகாணங்களில் ஒன்றாக அங்கீகரிக்கப்பட்டது.
▲
●
Play button
1025 Jan 1 - 1030

ஸ்ரீவிஜயா மீது சோழர் படையெடுப்பு

Palembang, Palembang City, Sou
அவர்களது பகிரப்பட்ட வரலாறு முழுவதும், பண்டைய இந்தியாவும் இந்தோனேசியாவும் நட்பு மற்றும் அமைதியான உறவை அனுபவித்து வந்தன, இதனால் இந்தஇந்தியப் படையெடுப்பு ஆசிய வரலாற்றில் ஒரு தனித்துவமான நிகழ்வாக அமைந்தது.9 மற்றும் 10 ஆம் நூற்றாண்டுகளில், ஸ்ரீவிஜயா வங்காளத்தில் உள்ள பாலப் பேரரசுடன் நெருங்கிய உறவைப் பேணி வந்தார், மேலும் 860 CE நாளந்தா கல்வெட்டு, ஸ்ரீவிஜய மஹாராஜா பாலபுத்ரா பாலா பிரதேசத்தில் உள்ள நாளந்தா மகாவிஹாராவில் ஒரு மடத்தை அர்ப்பணித்ததாக பதிவு செய்கிறது.ஸ்ரீவிஜய மற்றும் தென்னிந்தியாவின் சோழ வம்சத்தினருக்கு இடையேயான உறவு, முதலாம் ராஜ ராஜ சோழனின் ஆட்சியின் போது நட்பாக இருந்தது. இருப்பினும், முதலாம் ராஜேந்திர சோழனின் ஆட்சியின் போது, ​​சோழர்களின் கடற்படை ஸ்ரீவிஜய நகரங்களில் தாக்குதல் நடத்தியதால், உறவுகள் மோசமடைந்தன.சோழர்கள் கடற்கொள்ளை மற்றும் வெளிநாட்டு வணிகம் ஆகிய இரண்டிலும் பயனடைந்ததாக அறியப்படுகிறது.சில சமயங்களில் சோழர்களின் கடற்பயணம் தென்கிழக்கு ஆசியா வரை நேரடியான கொள்ளை மற்றும் வெற்றிக்கு வழிவகுத்தது.[16] ஸ்ரீவிஜயா இரண்டு முக்கிய கடற்படை மூச்சுத் திணறல் புள்ளிகளை ( மலாக்கா மற்றும் சுந்தா ஜலசந்தி) கட்டுப்படுத்தினார், மேலும் அந்த நேரத்தில் வலிமைமிக்க கடற்படைப் படைகளைக் கொண்ட ஒரு பெரிய வர்த்தகப் பேரரசாக இருந்தது.மலாக்கா ஜலசந்தியின் வடமேற்குத் திறப்பு மலாய் தீபகற்பப் பகுதியிலுள்ள கெடாவிலிருந்தும் சுமத்ரான் பக்கத்திலுள்ள பன்னையிலிருந்தும் கட்டுப்படுத்தப்பட்டது, அதே சமயம் மலாயு (ஜம்பி) மற்றும் பாலேம்பாங் அதன் தென்கிழக்கு திறப்பு மற்றும் சுந்தா ஜலசந்தியைக் கட்டுப்படுத்தியது.அவர்கள் கடற்படை வர்த்தக ஏகபோகத்தை கடைப்பிடித்தனர், இது அவர்களின் கடல் வழியாக செல்லும் எந்தவொரு வணிகக் கப்பல்களையும் தங்கள் துறைமுகங்களுக்கு அழைக்கவோ அல்லது கொள்ளையடிக்கவோ கட்டாயப்படுத்தியது.இந்தக் கடற்படைப் பயணத்திற்கான காரணங்கள் தெளிவாக இல்லை, வரலாற்றாசிரியர் நீலகண்ட சாஸ்திரி, கிழக்குடன் (குறிப்பாக சீனா) சோழர்களின் வர்த்தகத்தில் தடைகளை ஏற்படுத்த ஸ்ரீவிஜயன் முயற்சித்ததால் இந்தத் தாக்குதல் நடந்திருக்கலாம் என்று பரிந்துரைத்தார். ராஜேந்திரன் தனது திக்விஜயத்தை கடலுக்கு அப்பால் உள்ள நாடுகளுக்கு தனது வீட்டில் உள்ளவர்களுக்கு நன்கு தெரியும், அதனால் அவரது கிரீடத்திற்கு பிரகாசம் சேர்க்கிறார்.சோழன் படையெடுப்பு ஸ்ரீவிஜய சைலேந்திர வம்சத்தின் வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுத்தது.
▲
●
கேதிரி இராச்சியம்
வஜ்ரசத்வா.கிழக்கு ஜாவா, கெதிரி காலம், 10-11 ஆம் நூற்றாண்டு CE, வெண்கலம், 19.5 x 11.5 செ.மீ. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1042 Jan 1 - 1222

கேதிரி இராச்சியம்

Kediri, East Java, Indonesia
கெதிரி இராச்சியம் 1042 முதல் 1222 வரை கிழக்கு ஜாவாவில் அமைந்த ஒரு இந்து-பௌத்த ஜாவானீஸ் இராச்சியமாக இருந்தது. கேதிரி என்பது ஏர்லாங்காவின் கஹுரிபன் இராச்சியத்தின் வாரிசு, மேலும் ஜாவாவில் இஸ்யானா வம்சத்தின் தொடர்ச்சியாக கருதப்படுகிறது.1042 ஆம் ஆண்டில், ஏர்லாங்கா தனது கஹுரிபனின் ராஜ்யத்தை ஜங்கலா மற்றும் பஞ்சலு (கதிரி) என இரண்டாகப் பிரித்தார், மேலும் தனது மகன்களுக்கு ஆதரவாக ஒரு துறவியாக வாழ துறவறம் செய்தார்.கேதிரி இராச்சியம் 11 முதல் 12 ஆம் நூற்றாண்டு முழுவதும் சுமத்ராவை தளமாகக் கொண்ட ஸ்ரீவிஜய பேரரசுடன் இருந்தது, மேலும்சீனாவுடனும் ஓரளவுஇந்தியாவுடனும் வர்த்தக உறவுகளைப் பேணி வந்ததாகத் தெரிகிறது.சீனக் கணக்கு இந்த இராச்சியத்தை Tsao-wa அல்லது Chao-wa (Java) என அடையாளப்படுத்துகிறது, சீன ஆய்வாளர்கள் மற்றும் வர்த்தகர்கள் இந்த இராச்சியத்திற்கு அடிக்கடி வந்ததை சீன பதிவுகளின் எண்ணிக்கை குறிக்கிறது.இந்து புராணங்கள், நம்பிக்கைகள் மற்றும் மகாபாரதம் மற்றும் ராமாயணம் போன்ற இதிகாசங்களால் ஈர்க்கப்பட்ட ஜாவானிய ராகாவி (கவிஞர் அல்லது அறிஞர்) இலக்கியங்களை எழுதியதால், இந்தியாவுடனான உறவுகள் கலாச்சார ஒன்றாக இருந்தன.11 ஆம் நூற்றாண்டில், இந்தோனேசிய தீவுக்கூட்டத்தில் ஸ்ரீவிஜயன் மேலாதிக்கம் வீழ்ச்சியடையத் தொடங்கியது, இது மலாய் தீபகற்பம் மற்றும் சுமத்ரா மீதான ராஜேந்திர சோழன் படையெடுப்பால் குறிக்கப்பட்டது.கோரமண்டலின் சோழ மன்னன் கெடாவை ஸ்ரீவிஜயாவிடம் இருந்து கைப்பற்றினான்.ஸ்ரீவிஜயன் மேலாதிக்கத்தின் பலவீனம், வணிகத்தை விட விவசாயத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட கேதிரி போன்ற பிராந்திய சாம்ராஜ்யங்களை உருவாக்க உதவியது.பின்னர் கெதிரி மலுக்கு மசாலா வர்த்தக வழிகளை கட்டுப்படுத்த முடிந்தது.
▲
●
1200
இஸ்லாமிய நாடுகளின் வயதுornament
Play button
1200 Jan 1

இந்தோனேசியாவில் இஸ்லாம்

Indonesia
8ஆம் நூற்றாண்டிலேயே அரபு முஸ்லிம் வர்த்தகர்கள் இந்தோனேசியாவிற்குள் நுழைந்ததற்கான சான்றுகள் உள்ளன.[19] [20] இருப்பினும், 13 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில்தான் இஸ்லாம் பரவத் தொடங்கியது.[19] முதலில், அரபு முஸ்லீம் வர்த்தகர்கள் மூலமாக இஸ்லாம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது, பின்னர் அறிஞர்களால் மிஷனரி நடவடிக்கை.உள்ளூர் ஆட்சியாளர்களால் தத்தெடுப்பு மற்றும் உயரடுக்கினரின் மதமாற்றம் ஆகியவற்றால் இது மேலும் உதவியது.[20] மிஷனரிகள் பல நாடுகள் மற்றும் பிராந்தியங்களில் இருந்து தோன்றினர், ஆரம்பத்தில் தெற்காசியா (அதாவது குஜராத்) மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியா (அதாவது சம்பா), [21] பின்னர் தெற்கு அரேபிய தீபகற்பத்தில் இருந்து (அதாவது ஹத்ரமாட்).[20]13 ஆம் நூற்றாண்டில், சுமத்ராவின் வடக்கு கடற்கரையில் இஸ்லாமிய அரசியல் உருவாகத் தொடங்கியது.மார்கோ போலோ, 1292 இல்சீனாவிலிருந்து வீட்டிற்குச் செல்லும் வழியில், குறைந்தது ஒரு முஸ்லீம் நகரத்தையாவது அறிவித்தார்.[22] முஸ்லீம் வம்சத்தின் முதல் ஆதாரம் சமுதேரா பாசாய் சுல்தானகத்தின் முதல் முஸ்லீம் ஆட்சியாளரான சுல்தான் மாலிக் அல் சலேயின் CE 1297 தேதியிட்ட கல்லறை ஆகும்.13 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில், வடக்கு சுமத்ராவில் இஸ்லாம் நிறுவப்பட்டது.14 ஆம் நூற்றாண்டில், வடகிழக்கு மலாயா, புருனே, தென்மேற்கு பிலிப்பைன்ஸ் மற்றும் கடலோர கிழக்கு மற்றும் மத்திய ஜாவாவின் சில நீதிமன்றங்கள் மற்றும் 15 ஆம் நூற்றாண்டில், மலாக்கா மற்றும் மலாய் தீபகற்பத்தின் பிற பகுதிகளில் இஸ்லாம் நிறுவப்பட்டது.[23] 15 ஆம் நூற்றாண்டில், அரேபியா,இந்தியா , சுமத்ரா மற்றும் மலாய் தீபகற்பத்தைச் சேர்ந்த முஸ்லீம் வர்த்தகர்கள் மற்றும் சீனாவின் பிராந்திய வர்த்தகத்தில் ஆதிக்கம் செலுத்தத் தொடங்கியதால், இந்து ஜாவானிய மஜாபாஹித் பேரரசு வீழ்ச்சியடைந்தது.சீன மிங் வம்சம் மலாக்காவிற்கு முறையான ஆதரவை வழங்கியது.மிங் சீன ஜெங் ஹெயின் பயணங்கள் (1405 முதல் 1433 வரை) பாலேம்பாங் மற்றும் ஜாவாவின் வடக்கு கடற்கரையில் சீன முஸ்லீம் குடியேற்றத்தை உருவாக்கிய பெருமைக்குரியது.[24] மலாக்கா பிராந்தியத்தில் இஸ்லாமிற்கு மாறுவதை தீவிரமாக ஊக்குவித்தார், அதே நேரத்தில் மிங் கடற்படையானது வடக்கு கடலோர ஜாவாவில் சீன-மலாய் முஸ்லிம் சமூகத்தை தீவிரமாக நிறுவியது, இதனால் ஜாவாவின் இந்துக்களுக்கு நிரந்தர எதிர்ப்பை உருவாக்கியது.1430 வாக்கில், பயணங்கள் முஸ்லீம் சீன, அரபு மற்றும் மலாய் சமூகங்களை ஜாவாவின் வடக்கு துறைமுகங்களான செமராங், டெமாக், துபன் மற்றும் ஆம்பெல் போன்றவற்றில் நிறுவின;இதனால், ஜாவாவின் வடக்கு கடற்கரையில் இஸ்லாம் காலூன்றத் தொடங்கியது.மலாக்கா சீன மிங் பாதுகாப்பின் கீழ் செழித்தது, அதே சமயம் மஜாபாஹிட் சீராக பின்தள்ளப்பட்டது.[25] இந்த நேரத்தில் ஆதிக்கம் செலுத்திய முஸ்லீம் ராஜ்ஜியங்களில் வடக்கு சுமத்ராவில் உள்ள சமுதேரா பாசாய், கிழக்கு சுமத்ராவில் மலாக்கா சுல்தானகம், மத்திய ஜாவாவில் டெமாக் சுல்தானகம், தெற்கு சுலவேசியில் கோவா சுல்தானகம் மற்றும் கிழக்கு தீவுகளில் டெர்னேட் மற்றும் டிடோர் சுல்தான்கள் ஆகியவை அடங்கும்.
▲
●
சிங்காசாரி இராச்சியம்
சிங்காசாரியின் கடைசி மன்னரான கெர்தனேகராவின் நினைவாக சிங்காசாரி கோயில் கட்டப்பட்டது. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1222 Jan 1 - 1292

சிங்காசாரி இராச்சியம்

Malang, East Java, Indonesia
1222 மற்றும் 1292 க்கு இடையில் கிழக்கு ஜாவாவில் அமைந்துள்ள ஒரு ஜாவானிய இந்து இராச்சியம் சிங்காசாரி. கிழக்கு ஜாவாவில் ஆதிக்க இராச்சியமாக கெதிரி இராச்சியத்திற்குப் பின் இந்த இராச்சியம் வந்தது.சிங்கசாரி கென் அரோக் (1182-1227/1247) என்பவரால் நிறுவப்பட்டது, இவருடைய கதை மத்திய மற்றும் கிழக்கு ஜாவாவில் பிரபலமான நாட்டுப்புறக் கதையாகும்.1275 ஆம் ஆண்டில், 1254 ஆம் ஆண்டு முதல் ஆட்சி செய்து வந்த சிங்காசாரியின் ஐந்தாவது ஆட்சியாளரான கிங் கெர்தனேகரா, தொடர்ச்சியான இலங்கை கடற்கொள்ளையர் தாக்குதல்கள் மற்றும் இந்தியாவில் இருந்து சோழ இராச்சியத்தின் படையெடுப்பிற்கு பதிலளிக்கும் விதமாக ஸ்ரீவிஜயா [17] பலவீனமான எச்சங்களை நோக்கி வடக்கு நோக்கி அமைதியான கடற்படை பிரச்சாரத்தை தொடங்கினார். 1025 இல் ஸ்ரீவிஜயாவின் கெடாவைக் கைப்பற்றியது. இந்த மலாயா ராஜ்ஜியங்களில் வலிமையானது ஜம்பி ஆகும், இது 1088 இல் ஸ்ரீவிஜய தலைநகரைக் கைப்பற்றியது, அதைத் தொடர்ந்து தர்மாஸ்ரயா இராச்சியம் மற்றும் சிங்கப்பூரின் தெமாசெக் இராச்சியம்.1275 முதல் 1292 வரையிலான பமாலாயு பயணம், சிங்காசாரியின் காலத்திலிருந்து மஜாபாஹித் வரை, ஜாவானிய சுருளான நகராக்ருதகமாவில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது.சிங்காசாரியின் பிரதேசம் இவ்வாறு மஜாபாஹிட் பிரதேசமாக மாறியது.1284 ஆம் ஆண்டில், மன்னர் கெர்தனேகரா பாலிக்கு ஒரு விரோதமான பாபாலி பயணத்திற்கு தலைமை தாங்கினார், இது பாலியை சிங்கசாரி இராச்சியத்தின் எல்லைக்குள் ஒருங்கிணைத்தது.மன்னன் சுந்தா-கலூ இராச்சியம், பகாங் இராச்சியம், பாலகானா இராச்சியம் (கலிமந்தன்/போர்னியோ) மற்றும் குருன் இராச்சியம் (மலுகு) போன்ற அருகிலுள்ள பிற ராஜ்யங்களுக்கும் படைகள், பயணங்கள் மற்றும் தூதர்களை அனுப்பினார்.சம்பா (வியட்நாம்) மன்னருடன் கூட்டணியையும் ஏற்படுத்தினார்.1290 ஆம் ஆண்டில் ஜாவா மற்றும் பாலியில் இருந்து ஸ்ரீவிஜயன் செல்வாக்கை ராஜா கேர்தனேகரா முற்றிலும் அழித்தார். இருப்பினும், விரிவான பிரச்சாரங்கள் இராச்சியத்தின் பெரும்பாலான இராணுவப் படைகளை சோர்வடையச் செய்தன.மலாயா தீபகற்பத்தின் வர்த்தகக் காற்றின் மையமாக, ஜாவானீஸ் சிங்கசாரி பேரரசின் உயரும் சக்தி, செல்வாக்கு மற்றும் செல்வம் ஆகியவைசீனாவை தளமாகக் கொண்ட மங்கோலிய யுவான் வம்சத்தின் குப்லாய் கானின் கவனத்திற்கு வந்தது.
▲
●
டெர்னேட் சுல்தான்ட்
பிரான்சிஸ் டிரேக்கின் வருகையை டெர்னேடியன் கேலிகள் வரவேற்றனர். ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1256 Jan 1

டெர்னேட் சுல்தான்ட்

Ternate, Ternate City, North M
டிடோர், ஜெய்லோலோ மற்றும் பேகன் தவிர இந்தோனேசியாவின் மிகப் பழமையான முஸ்லீம் ராஜ்ஜியங்களில் டெர்னேட் சுல்தானேட் ஒன்றாகும்.டெர்னேட்டின் முதல் தலைவரான மொமோல் சிகோவால் டெர்னேட் இராச்சியம் 1257 இல் பாரம்பரியமாக பாப் மஷூர் மலாமோ என்ற பட்டத்துடன் நிறுவப்பட்டது. இது சுல்தான் பாபுல்லா (1570-1583) ஆட்சியின் போது அதன் பொற்காலத்தை அடைந்தது மற்றும் கிழக்குப் பகுதியின் பெரும்பகுதியை உள்ளடக்கியது. இந்தோனேசியா மற்றும் தெற்கு பிலிப்பைன்ஸின் ஒரு பகுதி.டெர்னேட் கிராம்புகளின் முக்கிய உற்பத்தியாளராகவும், 15 முதல் 17 ஆம் நூற்றாண்டு வரை பிராந்திய சக்தியாகவும் இருந்தது.
▲
●
மஜாபாஹித் பேரரசு
©Anonymous
1293 Jan 1 - 1527

மஜாபாஹித் பேரரசு

Mojokerto, East Java, Indonesi
மஜாபாஹித் தென்கிழக்கு ஆசியாவில் ஜாவா தீவை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஜாவானிய இந்து - பௌத்த தலசாக்ரடிக் பேரரசு ஆகும்.இது 1293 முதல் சுமார் 1527 வரை இருந்தது மற்றும் ஹயாம் வுருக்கின் சகாப்தத்தில் அதன் மகிமையின் உச்சத்தை எட்டியது, 1350 முதல் 1389 வரையிலான ஆட்சி தென்கிழக்கு ஆசியா முழுவதும் பரவிய வெற்றிகளால் குறிக்கப்பட்டது.அவரது சாதனை அவரது பிரதமரான கஜா மாடனுக்கும் உள்ளது.1365 இல் எழுதப்பட்ட நகரகிரேடகம (தேசவர்ணனா) படி, மஜாபாஹித் 98 துணை நதிகளின் பேரரசாக இருந்தது, இது சுமத்ராவிலிருந்து நியூ கினியா வரை நீண்டுள்ளது;இன்றைய இந்தோனேஷியா, சிங்கப்பூர் , மலேசியா , புருனே, தெற்கு தாய்லாந்து , திமோர் லெஸ்டே, தென்மேற்கு பிலிப்பைன்ஸ் (குறிப்பாக சுலு தீவுக்கூட்டம்) ஆகியவை மஜாபாஹித் செல்வாக்கு மண்டலத்தின் நோக்கம் இன்னும் வரலாற்றாசிரியர்களிடையே விவாதத்திற்கு உட்பட்டது.மஜாபாஹித் உறவுகளின் தன்மை மற்றும் அதன் வெளிநாட்டு அடிமைகள் மீதான தாக்கங்கள் மற்றும் ஒரு பேரரசாக அதன் நிலை இன்னும் விவாதங்களைத் தூண்டுகின்றன.இந்தோனேசியா மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியாவின் வரலாற்றில் மிகப் பெரிய மற்றும் சக்திவாய்ந்த பேரரசுகளில் ஒன்றாகக் கருதப்படும் மஜாபாஹித் பிராந்தியத்தின் கடைசி பெரிய இந்து-பௌத்த பேரரசுகளில் ஒன்றாகும்.இது சில சமயங்களில் இந்தோனேசியாவின் நவீன எல்லைகளுக்கு முன்னோடியாகக் காணப்படுகிறது. அதன் செல்வாக்கு இந்தோனேசியாவின் நவீன பிரதேசத்திற்கு அப்பால் நீண்டுள்ளது மற்றும் பல ஆய்வுகளுக்கு உட்பட்டது.
▲
●
Play button
1293 Jan 22 - Aug

ஜாவா மீது மங்கோலிய படையெடுப்பு

East Java, Indonesia
குப்லாய் கானின் கீழ் யுவான் வம்சம் 1292 இல் 20,000 [18] முதல் 30,000 வீரர்களுடன் நவீன இந்தோனேசியாவின் ஜாவா தீவை ஆக்கிரமிக்க முயன்றது.யுவானுக்குக் கப்பம் செலுத்த மறுத்து, அவர்களது தூதுவர்களில் ஒருவரைக் காயப்படுத்திய சிங்கசாரியின் கெர்தனேகராவுக்கு எதிரான தண்டனைப் பயணமாக இது கருதப்பட்டது.குப்லாய் கானின் கூற்றுப்படி, யுவான் படைகள் சிங்காசாரியை தோற்கடிக்க முடிந்தால், அதைச் சுற்றியுள்ள மற்ற நாடுகள் தங்களைத் தாங்களே அடிபணியச் செய்யும்.வர்த்தகத்தில் தீவுக்கூட்டத்தின் மூலோபாய புவியியல் நிலையின் காரணமாக, யுவான் வம்சத்தால் ஆசிய கடல் வர்த்தக வழிகளை கட்டுப்படுத்த முடியும்.எவ்வாறாயினும், கெர்தனேகாராவின் மறுப்பு மற்றும் ஜாவா மீதான பயணத்தின் வருகைக்கு இடைப்பட்ட ஆண்டுகளில், கெர்தனேகாரா கொல்லப்பட்டார் மற்றும் சிங்கசாரி கேதிரியால் அபகரிக்கப்பட்டார்.எனவே, யுவான் பயணப் படை, அதற்குப் பதிலாக அதன் வாரிசு மாநிலமான கெதிரியின் சமர்ப்பிப்பைப் பெறுமாறு அறிவுறுத்தப்பட்டது.ஒரு கடுமையான பிரச்சாரத்திற்குப் பிறகு, கெதிரி சரணடைந்தார், ஆனால் யுவான் படைகள் ராடன் விஜயாவின் கீழ் அவர்களின் முன்னாள் கூட்டாளியான மஜாபாஹிட்டால் காட்டிக் கொடுக்கப்பட்டன.இறுதியில், படையெடுப்பு யுவான் தோல்வி மற்றும் புதிய மாநிலமான மஜாபஹிட்டின் வெற்றியுடன் முடிந்தது.
▲
●
1500 - 1949
காலனித்துவ காலம்ornament
மலாக்காவை கைப்பற்றுதல்
போர்த்துகீசிய கேரக்.போர்த்துகீசிய கடற்படை அதன் சக்திவாய்ந்த பீரங்கிகளுடன் தரையிறங்கும் துருப்புக்களுக்கு தீ ஆதரவை வழங்கியது ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1511 Aug 15

மலாக்காவை கைப்பற்றுதல்

Malacca, Malaysia
1511 இல் மலாக்காவைக் கைப்பற்றியது போர்த்துகீசிய இந்தியாவின் கவர்னர் அபோன்சோ டி அல்புகெர்கி 1511 இல் மலாக்கா நகரைக் கைப்பற்றியபோது நிகழ்ந்தது. மலாக்கா துறைமுக நகரமானது மலாக்காவின் குறுகிய, மூலோபாய ஜலசந்தியைக் கட்டுப்படுத்தியது, இதன் மூலம்சீனாவிற்கும்இந்தியாவிற்கும் இடையிலான அனைத்து கடல் வர்த்தகம் குவிந்தது.[26] மலாக்காவை கைப்பற்றியது போர்ச்சுகல் மன்னர் மானுவல் I இன் திட்டத்தின் விளைவாகும், அவர் 1505 ஆம் ஆண்டு முதல் காஸ்டிலியர்களை தூர கிழக்கிற்கு தோற்கடிக்க நினைத்தார், மேலும் அல்புகெர்கியின் சொந்த திட்டமான போர்த்துகீசிய இந்தியாவிற்கு ஹார்முஸுடன் இணைந்து உறுதியான அடித்தளங்களை நிறுவினார். கோவா மற்றும் ஏடன், இறுதியில் வர்த்தகத்தைக் கட்டுப்படுத்தவும், இந்தியப் பெருங்கடலில் முஸ்லீம் கப்பல் போக்குவரத்தைத் தடுக்கவும்.[27]ஏப்ரல் 1511 இல் கொச்சியில் இருந்து கப்பலில் பயணம் செய்யத் தொடங்கியதால், எதிர்மாறான பருவக்காற்று காரணமாக பயணம் திரும்ப முடியவில்லை.நிறுவனம் தோல்வியுற்றிருந்தால், போர்த்துகீசியர்கள் வலுவூட்டல்களை நம்ப முடியாது மற்றும் இந்தியாவில் உள்ள தங்கள் தளங்களுக்குத் திரும்ப முடியாது.அதுவரை மனிதகுல வரலாற்றில் மிகத் தொலைதூரப் பிராந்திய வெற்றி இதுவாகும்.[28]
▲
●
Play button
1595 Jan 1

கிழக்கிந்திய தீவுகளுக்கு முதல் டச்சு பயணம்

Indonesia
16 ஆம் நூற்றாண்டின் போது மசாலா வர்த்தகம் மிகவும் இலாபகரமானதாக இருந்தது, ஆனால் போர்த்துகீசியப் பேரரசு மசாலாப் பொருட்களின் மூலமான இந்தோனேசியாவைக் கட்டுப்படுத்தியது.நெதர்லாந்தின் வணிகர்கள் இதை ஏற்றுக்கொண்டு தங்கள் மசாலாப் பொருட்கள் அனைத்தையும் போர்ச்சுகலில் உள்ள லிஸ்பனில் வாங்குவதில் திருப்தி அடைந்தனர், ஏனெனில் ஐரோப்பா முழுவதும் அதை மறுவிற்பனை செய்வதன் மூலம் இன்னும் நல்ல லாபம் ஈட்ட முடியும்.இருப்பினும், 1590 களில், நெதர்லாந்துடன் போரில் ஈடுபட்டிருந்த ஸ்பெயின், போர்ச்சுகலுடன் ஒரு வம்ச ஒன்றியத்தில் இருந்தது, இதனால் தொடர்ந்து வர்த்தகம் நடைமுறையில் சாத்தியமற்றது.[29] போர்த்துகீசிய ஏகபோகத்தை முறியடித்து நேராக இந்தோனேசியாவிற்குச் செல்வதில் மகிழ்ச்சியடையும் டச்சுக்காரர்களால் இது சகிக்க முடியாததாக இருந்தது.கிழக்கிந்தியத் தீவுகளுக்கான முதல் டச்சுப் பயணம் என்பது 1595 முதல் 1597 வரை நடந்த ஒரு பயணமாகும். இறுதியில் டச்சு கிழக்கிந்திய கம்பெனியை உருவாக்கிய வணிகர்களுக்கு இந்தோனேசிய மசாலா வர்த்தகத்தைத் திறப்பதில் இது முக்கிய பங்கு வகித்தது மற்றும் போர்த்துகீசியப் பேரரசின் ஆதிக்கத்தின் முடிவைக் குறித்தது. பிராந்தியம்.
▲
●
டச்சு கிழக்கிந்திய தீவுகளில் கம்பெனி ஆட்சி
டச்சு கிழக்கிந்திய கம்பெனி. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1610 Jan 1 - 1797

டச்சு கிழக்கிந்திய தீவுகளில் கம்பெனி ஆட்சி

Jakarta, Indonesia
டச்சு கிழக்கிந்திய தீவுகளில் கம்பெனி ஆட்சி டச்சு கிழக்கிந்திய கம்பெனி டச்சு கிழக்கிந்தியாவின் முதல் கவர்னர் ஜெனரலை 1610 இல் நியமித்தது, [30] 1800 இல் திவாலான நிறுவனம் கலைக்கப்பட்டு அதன் உடைமைகள் டச்சு கிழக்காக தேசியமயமாக்கப்பட்டது. இண்டீஸ்.அதற்குள் அது தீவுக்கூட்டத்தின் பெரும்பகுதியில், குறிப்பாக ஜாவாவில் பிராந்திய கட்டுப்பாட்டை செலுத்தியது.1603 ஆம் ஆண்டில், இந்தோனேசியாவில் முதல் நிரந்தர டச்சு வர்த்தக நிலையம் வடமேற்கு ஜாவாவின் பாண்டனில் நிறுவப்பட்டது.1619 முதல் படேவியா தலைநகராக மாறியது.[31] ஊழல், போர், கடத்தல் மற்றும் தவறான நிர்வாகம் ஆகியவை 18 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் நிறுவனத்தின் திவால்நிலைக்கு வழிவகுத்தன.நிறுவனம் முறையாக 1800 இல் கலைக்கப்பட்டது மற்றும் அதன் காலனித்துவ உடைமைகள் டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகளாக படேவியன் குடியரசால் தேசியமயமாக்கப்பட்டன.[32]
▲
●
1740 படேவியா படுகொலை
1740 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 10 ஆம் தேதி டச்சுக்காரர்களால் சீனக் கைதிகள் தூக்கிலிடப்பட்டனர். ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1740 Oct 9 - Nov 22

1740 படேவியா படுகொலை

Jakarta, Indonesia
1740 படாவியா படுகொலை என்பது ஒரு படுகொலை மற்றும் படுகொலை ஆகும், இதில் டச்சு கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் ஐரோப்பிய வீரர்கள் மற்றும் ஜாவானிய கூட்டுப்பணியாளர்கள் டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகளில் உள்ள துறைமுக நகரமான படேவியாவில் (இன்றைய ஜகார்த்தா)சீன இன மக்களைக் கொன்றனர்.நகரத்தில் வன்முறை 9 அக்டோபர் 1740 முதல் அக்டோபர் 22 வரை நீடித்தது, சுவர்களுக்கு வெளியே சிறிய மோதல்கள் அந்த ஆண்டு நவம்பர் பிற்பகுதியில் தொடர்ந்தன.குறைந்தது 10,000 சீன இனத்தவர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டதாக வரலாற்றாசிரியர்கள் மதிப்பிட்டுள்ளனர்;600 முதல் 3,000 பேர் மட்டுமே உயிர் பிழைத்ததாக நம்பப்படுகிறது.செப்டம்பர் 1740 இல், சீன மக்களிடையே அமைதியின்மை அதிகரித்தது, அரசாங்க அடக்குமுறை மற்றும் சரிவு சர்க்கரை விலைகளால் தூண்டப்பட்டது, கவர்னர்-ஜெனரல் அட்ரியன் வால்கெனியர் எந்தவொரு எழுச்சியும் கொடிய சக்தியுடன் எதிர்கொள்ளப்படும் என்று அறிவித்தார்.அக்டோபர் 7 ஆம் தேதி, நூற்றுக்கணக்கான சீன இனத்தவர், அவர்களில் பலர் சர்க்கரை ஆலை தொழிலாளர்கள், 50 டச்சு வீரர்களைக் கொன்றனர், டச்சுப் படைகள் சீன மக்களிடமிருந்து அனைத்து ஆயுதங்களையும் பறிமுதல் செய்து, சீனர்களை ஊரடங்கு உத்தரவின் கீழ் வைக்க வழிவகுத்தது.இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு, சீன அட்டூழியங்கள் பற்றிய வதந்திகளால், மற்ற படேவியன் இனக்குழுக்கள் பெசார் ஆற்றங்கரையில் சீன வீடுகளை எரித்தனர் மற்றும் டச்சு வீரர்கள் பழிவாங்கும் வகையில் சீன வீடுகள் மீது பீரங்கிகளை வீசினர்.வன்முறை விரைவில் படாவியா முழுவதும் பரவியது, மேலும் சீனர்கள் கொல்லப்பட்டனர்.அக்டோபர் 11 ஆம் தேதி வால்கெனியர் பொது மன்னிப்பை அறிவித்தாலும், ஒழுங்கற்ற கும்பல்கள் அக்டோபர் 22 வரை சீனர்களை வேட்டையாடி கொன்றனர், அப்போது கவர்னர் ஜெனரல் விரோதத்தை நிறுத்துமாறு மிகவும் வலுக்கட்டாயமாக அழைத்தார்.நகர சுவர்களுக்கு வெளியே, டச்சு துருப்புக்களுக்கும் கலவரத்தில் ஈடுபட்ட சர்க்கரை ஆலை தொழிலாளர்களுக்கும் இடையே மோதல்கள் தொடர்ந்தன.பல வார சிறு சிறு மோதல்களுக்குப் பிறகு, டச்சு தலைமையிலான துருப்புக்கள் அப்பகுதி முழுவதும் உள்ள சர்க்கரை ஆலைகளில் சீன கோட்டைகளைத் தாக்கின.அடுத்த ஆண்டு, ஜாவா முழுவதும் சீன இன மக்கள் மீதான தாக்குதல்கள் இரண்டு வருட ஜாவா போரைத் தூண்டியது, இது டச்சு துருப்புக்களுக்கு எதிராக சீன மற்றும் ஜாவானிய இனப் படைகளை நிறுத்தியது.வால்கெனியர் பின்னர் நெதர்லாந்திற்கு திரும்ப அழைக்கப்பட்டார் மற்றும் படுகொலை தொடர்பான குற்றங்களில் குற்றம் சாட்டப்பட்டார்.இந்த படுகொலைகள் டச்சு இலக்கியத்தில் பெரிதும் இடம்பெற்றுள்ளன, மேலும் ஜகார்த்தாவில் உள்ள பல பகுதிகளின் பெயர்களுக்கான சாத்தியமான சொற்பிறப்பியல் எனவும் குறிப்பிடப்படுகிறது.
▲
●
டச்சு ஈஸ்ட் இண்டீஸ்
பியூடென்சோர்க்கிற்கு அருகிலுள்ள டி க்ரோட் போஸ்ட்வெக்கின் காதல் சித்தரிப்பு. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1800 Jan 1 - 1949

டச்சு ஈஸ்ட் இண்டீஸ்

Indonesia
டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகள் டச்சு காலனியாக இருந்தது, அது இப்போது இந்தோனேசியாவாக உள்ளது.இது 1800 இல் டச்சு அரசாங்கத்தின் நிர்வாகத்தின் கீழ் வந்த டச்சு கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் தேசியமயமாக்கப்பட்ட வர்த்தக இடங்களிலிருந்து உருவாக்கப்பட்டது.19 ஆம் நூற்றாண்டின் போது, ​​டச்சு உடைமைகளும் மேலாதிக்கமும் விரிவடைந்து, 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் மிகப்பெரிய பிராந்திய அளவை எட்டியது.டச்சு ஈஸ்ட் இண்டீஸ் ஐரோப்பிய ஆட்சியின் கீழ் மிகவும் மதிப்புமிக்க காலனிகளில் ஒன்றாகும், மேலும் 19 முதல் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் மசாலா மற்றும் பணப் பயிர் வர்த்தகத்தில் டச்சு உலகளாவிய முக்கியத்துவத்திற்கு பங்களித்தது.[33] காலனித்துவ சமூக ஒழுங்குமுறையானது கடினமான இன மற்றும் சமூகக் கட்டமைப்புகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது, டச்சு உயரடுக்குடன் தனித்தனியாக வாழும் ஆனால் அவர்களின் சொந்த குடிமக்களுடன் இணைக்கப்பட்டது.இந்தோனேசியா என்ற சொல் புவியியல் இருப்பிடத்திற்கு 1880 க்குப் பிறகு பயன்படுத்தப்பட்டது. 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், உள்ளூர் அறிவுஜீவிகள் இந்தோனேசியாவை ஒரு தேசிய நாடாக உருவாக்கத் தொடங்கினர், மேலும் ஒரு சுதந்திர இயக்கத்திற்கு மேடை அமைத்தனர்.
▲
●
பத்ரி போர்
பத்ரி போரின் ஒரு அத்தியாயம்.டச்சு மற்றும் பத்ரி வீரர்கள் 1831 இல் டச்சு தரநிலைக்கு எதிராக சண்டையிட்டனர். ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1803 Jan 1 - 1837

பத்ரி போர்

Sumatra, Indonesia
பத்ரி போர் 1803 முதல் 1837 வரை இந்தோனேசியாவின் மேற்கு சுமத்ராவில் பத்ரி மற்றும் அடாட் இடையே நடைபெற்றது.இந்தோனேசியாவின் மேற்கு சுமத்ராவில் உள்ள மினாங்கபாவ் நாட்டில் ஷரியாவைத் திணிக்க விரும்பிய சுமத்ராவைச் சேர்ந்த முஸ்லீம் மதகுருக்கள் பத்ரி.அடாட் மினாங்கபாவ் பிரபுக்கள் மற்றும் பாரம்பரிய தலைவர்களை உள்ளடக்கியது.அவர்கள் டச்சுக்காரர்களின் உதவியைக் கேட்டனர், அவர் 1821 இல் தலையிட்டு, பத்ரி பிரிவைத் தோற்கடிக்க பிரபுக்களுக்கு உதவினார்.
▲
●
ஜாவா படையெடுப்பு
கேப்டன் ராபர்ட் மவுன்செல், ஜூலை 1811 இல் இந்திரமாயோவின் வாயிலிருந்து பிரெஞ்சு துப்பாக்கிப் படகுகளைக் கைப்பற்றினார் ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1811 Aug 1 - Sep 18

ஜாவா படையெடுப்பு

Java, Indonesia
1811 ஆம் ஆண்டில் ஜாவா மீதான படையெடுப்பு நெப்போலியன் போர்களின் போது ஆகஸ்ட் மற்றும் செப்டம்பர் 1811 க்கு இடையில் நடந்த டச்சு கிழக்கு இந்திய தீவான ஜாவாவிற்கு எதிரான ஒரு வெற்றிகரமான பிரிட்டிஷ் நீர்வீழ்ச்சி நடவடிக்கையாகும்.முதலில் டச்சுக் குடியரசின் காலனியாக நிறுவப்பட்ட ஜாவா, பிரெஞ்சுப் புரட்சி மற்றும் நெப்போலியன் போர்கள் முழுவதும் டச்சுக் கைகளிலேயே இருந்தது, அந்த நேரத்தில் பிரெஞ்சு குடியரசை ஆக்கிரமித்து 1795 இல் படேவியன் குடியரசையும், 1806 இல் ஹாலந்து இராச்சியத்தையும் நிறுவியது. 1810 இல் ஹாலந்து முதல் பிரெஞ்சுப் பேரரசுடன் இணைக்கப்பட்டது, மேலும் ஜாவா ஒரு பெயரிடப்பட்ட பிரெஞ்சு காலனியாக மாறியது, இருப்பினும் அது முதன்மையாக டச்சு பணியாளர்களால் நிர்வகிக்கப்பட்டு பாதுகாக்கப்பட்டது.1809 மற்றும் 1810 இல் மேற்கிந்தியத் தீவுகளில் பிரெஞ்சு காலனிகளின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு, 1810 மற்றும் 1811 இல் மொரீஷியஸில் பிரெஞ்சு உடைமைகளுக்கு எதிரான வெற்றிகரமான பிரச்சாரத்திற்குப் பிறகு, டச்சு கிழக்கு இந்தியத் தீவுகள் மீது கவனம் திரும்பியது.ஏப்ரல் 1811 இல் இந்தியாவிலிருந்து ஒரு பயணம் அனுப்பப்பட்டது, அதே நேரத்தில் ஒரு சிறிய போர்க் கப்பல்கள் தீவில் ரோந்து செல்லவும், கப்பலைத் தாக்கி, வாய்ப்பு இலக்குகளுக்கு எதிராக நீர்வீழ்ச்சி தாக்குதல்களை நடத்தவும் உத்தரவிடப்பட்டது.ஆகஸ்ட் 4 ஆம் தேதி துருப்புக்கள் தரையிறக்கப்பட்டன, ஆகஸ்ட் 8 இல் பாதுகாப்பற்ற நகரமான படேவியா சரணடைந்தது.ஆகஸ்ட் 26 அதிகாலையில் ஆங்கிலேயர்கள் முற்றுகையிட்ட ஃபோர்ட் கார்னெலிஸ் கோட்டைக்கு பாதுகாவலர்கள் பின்வாங்கினர்.மீதமுள்ள பாதுகாவலர்கள், டச்சு மற்றும் பிரெஞ்சு ரெகுலர்கள் மற்றும் பூர்வீக போராளிகளின் கலவையானது, பிரிட்டிஷாரால் பின்தொடரப்பட்டது.தொடர்ச்சியான நீர்வீழ்ச்சி மற்றும் நிலத் தாக்குதல்கள் எஞ்சியிருந்த பெரும்பாலான கோட்டைகளைக் கைப்பற்றியது, செப்டம்பர் 16 அன்று சலாதிகா நகரம் சரணடைந்தது, அதைத் தொடர்ந்து செப்டம்பர் 18 அன்று தீவை அதிகாரப்பூர்வமாக ஆங்கிலேயர்களிடம் சரணடைந்தது.
▲
●
1814 ஆம் ஆண்டு ஆங்கிலோ-டச்சு ஒப்பந்தம்
லண்டன்டெரியின் லார்ட் காசல்ரீ மார்க்வெஸ் ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1814 Jan 1

1814 ஆம் ஆண்டு ஆங்கிலோ-டச்சு ஒப்பந்தம்

London, UK
1814 ஆம் ஆண்டு ஆங்கிலோ-டச்சு ஒப்பந்தம் 1814 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 13 ஆம் தேதி லண்டனில் ஐக்கிய இராச்சியம் மற்றும் நெதர்லாந்தால் கையெழுத்தானது. நெப்போலியன் போர்களில் பிரிட்டன் கைப்பற்றிய மொலுக்காஸ் மற்றும் ஜாவாவில் உள்ள பெரும்பாலான பகுதிகளை இந்த ஒப்பந்தம் மீட்டெடுத்தது, ஆனால் பிரிட்டிஷ் வசம் இருப்பதை உறுதிப்படுத்தியது. ஆப்பிரிக்காவின் தெற்கு முனையில் உள்ள கேப் காலனி மற்றும் தென் அமெரிக்காவின் பகுதிகள்.இதில் பிரிட்டிஷ் சார்பாக ராபர்ட் ஸ்டீவர்ட், விஸ்கவுன்ட் காஸில்ரீ மற்றும் டச்சு சார்பாக இராஜதந்திரி ஹென்ட்ரிக் ஃபேகல் ஆகியோர் கையெழுத்திட்டனர்.
▲
●
ஜாவா போர்
டி காக்கிற்கு டிப்போ நெகோரோவை சமர்ப்பித்தல். ©Nicolaas Pieneman
1825 Sep 25 - 1830 Mar 28

ஜாவா போர்

Central Java, Indonesia
ஜாவா போர் மத்திய ஜாவாவில் 1825 முதல் 1830 வரை காலனித்துவ டச்சு பேரரசுக்கும் பூர்வீக ஜாவானிய கிளர்ச்சியாளர்களுக்கும் இடையில் நடந்தது.முன்னதாக டச்சுக்காரர்களுடன் ஒத்துழைத்த ஜாவானிய பிரபுத்துவத்தின் முன்னணி உறுப்பினரான இளவரசர் டிபோனெகோரோ தலைமையிலான கிளர்ச்சியாக போர் தொடங்கியது.கிளர்ச்சிப் படைகள் யோக்யகர்த்தாவை முற்றுகையிட்டன, இது விரைவான வெற்றியைத் தடுத்தது.இது காலனித்துவ மற்றும் ஐரோப்பிய துருப்புக்களுடன் தங்கள் இராணுவத்தை வலுப்படுத்த டச்சுக்களுக்கு நேரம் கொடுத்தது, 1825 இல் முற்றுகையை முடிவுக்கு கொண்டு வர அனுமதித்தது. இந்த தோல்விக்குப் பிறகு, கிளர்ச்சியாளர்கள் ஐந்து ஆண்டுகளாக கொரில்லா போரைத் தொடர்ந்தனர்.டச்சு வெற்றியில் போர் முடிந்தது, இளவரசர் டிபோனெகோரோ அமைதி மாநாட்டிற்கு அழைக்கப்பட்டார்.அவர் காட்டிக் கொடுக்கப்பட்டு சிறைபிடிக்கப்பட்டார்.போரின் விலை காரணமாக, டச்சு காலனித்துவ அதிகாரிகள் டச்சு கிழக்கிந்திய தீவுகள் முழுவதும் பெரிய சீர்திருத்தங்களை காலனிகள் லாபகரமாக இருப்பதை உறுதி செய்தனர்.
▲
●
சாகுபடி முறை
ஜாவாவில் தோட்டத்தில் இயற்கை ரப்பர்களை சேகரித்தல்.ரப்பர் மரம் தென் அமெரிக்காவிலிருந்து டச்சுக்காரர்களால் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1830 Jan 1 - 1870

சாகுபடி முறை

Indonesia
டச்சு நில வரி முறையிலிருந்து வருமானம் அதிகரித்த போதிலும், ஜாவா போர் மற்றும் பத்ரி போர்களின் விலையால் டச்சு நிதி கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டது.1830 இல் பெல்ஜியப் புரட்சி மற்றும் டச்சு இராணுவத்தை 1839 வரை போர்க்கால அடிப்படையில் வைத்திருப்பதற்கான செலவுகள் நெதர்லாந்தை திவால்நிலைக்கு கொண்டு வந்தன.1830 ஆம் ஆண்டில், டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகளின் வளங்களை சுரண்டுவதை அதிகரிக்க ஜோஹன்னஸ் வான் டென் போஷ் என்ற புதிய கவர்னர் ஜெனரல் நியமிக்கப்பட்டார்.சாகுபடி முறை முதன்மையாக காலனித்துவ அரசின் மையமான ஜாவாவில் செயல்படுத்தப்பட்டது.நில வரிகளுக்குப் பதிலாக, கிராம நிலத்தின் 20% ஏற்றுமதிக்காக அரசாங்க பயிர்களுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட வேண்டும் அல்லது அதற்கு மாற்றாக, விவசாயிகள் ஆண்டுக்கு 60 நாட்கள் அரசுக்கு சொந்தமான தோட்டங்களில் வேலை செய்ய வேண்டியிருந்தது.இந்தக் கொள்கைகளைச் செயல்படுத்த அனுமதிக்க, ஜாவானிய கிராம மக்கள் தங்கள் கிராமங்களுடன் மிகவும் முறையாக இணைக்கப்பட்டனர் மற்றும் சில சமயங்களில் அனுமதியின்றி தீவைச் சுற்றி சுதந்திரமாக பயணம் செய்வதிலிருந்து தடுக்கப்பட்டனர்.இந்தக் கொள்கையின் விளைவாக, ஜாவாவின் பெரும்பகுதி டச்சு தோட்டமாக மாறியது.கோட்பாட்டளவில் 20% நிலம் மட்டுமே ஏற்றுமதி பயிர்த் தோட்டமாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது அல்லது விவசாயிகள் 66 நாட்கள் வேலை செய்ய வேண்டும், நடைமுறையில் அவர்கள் அதிகமான நிலங்களைப் பயன்படுத்தினார்கள் (அதே ஆதாரங்கள் கிட்டத்தட்ட 100% அடையும் என்று கூறுகின்றன) பூர்வீக மக்கள் உணவுப் பயிரிடுவதற்கு சிறிதும் இல்லை. பயிர்கள் பல பகுதிகளில் பஞ்சம் மற்றும் சில நேரங்களில், விவசாயிகள் இன்னும் 66 நாட்களுக்கு மேல் வேலை செய்ய வேண்டியிருந்தது.இந்தக் கொள்கையானது டச்சுக்கு ஏற்றுமதி வளர்ச்சியின் மூலம் மகத்தான செல்வத்தைக் கொண்டு வந்தது, சராசரியாக 14%.இது நெதர்லாந்தை திவால் விளிம்பில் இருந்து மீட்டு டச்சு கிழக்கிந்திய தீவுகளை தன்னிறைவு மற்றும் மிக விரைவாக லாபம் ஈட்டச் செய்தது.1831 ஆம் ஆண்டிலேயே, இந்தக் கொள்கையானது டச்சு ஈஸ்ட் இண்டீஸ் வரவு செலவுத் திட்டத்தை சமநிலைப்படுத்த அனுமதித்தது, மேலும் உபரி வருவாயானது செயலிழந்த VOC ஆட்சியில் எஞ்சியிருந்த கடன்களைச் செலுத்த பயன்படுத்தப்பட்டது.[34] இருப்பினும், சாகுபடி முறையானது, 1840களில் பஞ்சம் மற்றும் தொற்றுநோய்களுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது, முதலில் சைர்பன் மற்றும் பின்னர் மத்திய ஜாவாவில், அரிசிக்கு பதிலாக இண்டிகோ மற்றும் சர்க்கரை போன்ற பணப்பயிர்களை வளர்க்க வேண்டியிருந்தது.[35]நெதர்லாந்தில் ஏற்பட்ட அரசியல் அழுத்தங்கள் ஓரளவு பிரச்சனைகள் மற்றும் ஓரளவுக்கு சுதந்திர வர்த்தகம் அல்லது உள்ளூர் விருப்பத்தை விரும்பும் சுயாதீன வணிகர்களை வாடகைக்கு எடுத்ததன் விளைவாக இறுதியில் இந்த அமைப்புமுறையை ஒழித்துவிட்டு, தனியார் நிறுவனத்தை ஊக்குவித்த சுதந்திர சந்தை தாராளவாத காலகட்டத்திற்கு வழிவகுத்தது.
▲
●
இந்தோனேசியாவில் ரயில் போக்குவரத்து
செமராங்கில் உள்ள நெடர்லாந்து-இண்டிஸ்ச் ஸ்பூர்வேக் மாட்ஸ்சாப்பிஜ் (டச்சு-இண்டீஸ் இரயில்வே நிறுவனம்) இன் முதல் நிலையத்தின் தளம். ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1864 Jun 7

இந்தோனேசியாவில் ரயில் போக்குவரத்து

Semarang, Central Java, Indone
இந்தோனேசியா (டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகள்) ஆசியாவில்இந்தியாவிற்குப் பிறகு ரயில் போக்குவரத்தை நிறுவிய இரண்டாவது நாடு;சீனாவும் ஜப்பானும் அடுத்தடுத்த இடங்களைப் பிடித்தன.ஜூன் 7, 1864 இல், கவர்னர் ஜெனரல் பரோன் ஸ்லோட் வான் டென் பீலே, மத்திய ஜாவாவில் உள்ள செமராங், கெமிஜென் கிராமத்தில் இந்தோனேசியாவில் முதல் ரயில் பாதையைத் தொடங்கினார்.இது ஆகஸ்ட் 10, 1867 இல் மத்திய ஜாவாவில் செயல்படத் தொடங்கியது மற்றும் முதல் கட்டப்பட்ட செமராங் நிலையத்தை டாங்குங்குடன் 25 கிலோமீட்டர்களுக்கு இணைத்தது.21 மே 1873 வாக்கில், இந்த பாதை மத்திய ஜாவாவில் உள்ள சோலோவுடன் இணைக்கப்பட்டது, பின்னர் யோககர்த்தா வரை நீட்டிக்கப்பட்டது.இந்த லைன் ஒரு தனியார் நிறுவனத்தால் இயக்கப்பட்டது, நெடர்லாண்ட்ஸ்ச்-இண்டிஸ்ச் ஸ்பூர்வெக் மாட்ஸ்சாப்பிஜ் (என்ஐஎஸ் அல்லது என்ஐஎஸ்எம்) மற்றும் 1,435 மிமீ (4 அடி 8+1⁄2 அங்குலம்) நிலையான கேஜ் கேஜ் பயன்படுத்தப்பட்டது.பின்னர் தனியார் மற்றும் மாநில இரயில்வே நிறுவனங்களின் கட்டுமானம் 1,067 மிமீ (3 அடி 6 அங்குலம்) பாதையைப் பயன்படுத்தியது.சகாப்தத்தின் தாராளவாத டச்சு அரசாங்கம் அதன் சொந்த இரயில் பாதையை உருவாக்க தயங்கியது, தனியார் நிறுவனங்களுக்கு இலவச கட்டுப்பாட்டை வழங்க விரும்புகிறது.
▲
●
இந்தோனேசியாவில் லிபரல் காலம்
1939 இல்/முன் காலனித்துவ காலத்தில் ஜாவாவில் புகையிலை இலைகளை வரிசைப்படுத்துதல். ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1870 Jan 1 - 1901

இந்தோனேசியாவில் லிபரல் காலம்

Java, Indonesia
நெதர்லாந்தில் 1840களில் பஞ்சம் மற்றும் தொற்றுநோய்களால் பாதிக்கப்பட்ட ஜாவானீஸ் விவசாயிகளுக்கு சாகுபடி முறை மிகவும் பொருளாதார நெருக்கடியைக் கொண்டு வந்தது, இது நெதர்லாந்தில் மிகவும் விமர்சனப் பொதுக் கருத்தை ஈர்த்தது.19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் மந்தநிலைக்கு முன்பு, நெதர்லாந்தில் கொள்கை வகுப்பதில் லிபரல் கட்சி ஆதிக்கம் செலுத்தியது.அதன் தடையற்ற சந்தை தத்துவம் இண்டீசுக்கு வழிவகுத்தது, அங்கு சாகுபடி முறை ஒழுங்குபடுத்தப்படவில்லை.[36] 1870 இல் இருந்து விவசாய சீர்திருத்தங்களின் கீழ், உற்பத்தியாளர்கள் ஏற்றுமதிக்கான பயிர்களை வழங்க வேண்டிய கட்டாயம் இல்லை, ஆனால் இண்டீஸ் தனியார் நிறுவனத்திற்கு திறந்திருந்தது.டச்சு வணிகர்கள் பெரிய, லாபகரமான தோட்டங்களை அமைத்தனர்.1870 மற்றும் 1885 க்கு இடையில் சர்க்கரை உற்பத்தி இரட்டிப்பாகியது;தேயிலை மற்றும் சின்கோனா போன்ற புதிய பயிர்கள் செழித்து வளர்ந்தன, மேலும் ரப்பர் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது, இது டச்சு லாபத்தில் வியத்தகு அதிகரிப்புக்கு வழிவகுத்தது.[37]மாற்றங்கள் ஜாவா அல்லது விவசாயத்திற்கு மட்டும் அல்ல;சுமத்ரா மற்றும் கலிமந்தனில் இருந்து எண்ணெய் ஐரோப்பாவை தொழில்மயமாக்குவதற்கு ஒரு மதிப்புமிக்க வளமாக மாறியது.புகையிலை மற்றும் ரப்பரின் எல்லைப்புற தோட்டங்கள் வெளிப்புற தீவுகளில் காட்டின் அழிவைக் கண்டன.[36] டச்சு வணிக நலன்கள் 19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் நேரடி டச்சு அரசாங்கத்தின் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் அல்லது மேலாதிக்கத்தின் கீழ் வருவதன் மூலம் அதிகமான நிலப்பரப்புடன் ஜாவாவிலிருந்து வெளி தீவுகளுக்கு விரிவடைந்தது.[37] பல்லாயிரக்கணக்கான கூலிகள் சீனா, இந்தியா மற்றும் ஜாவாவிலிருந்து வெளித் தீவுகளுக்கு தோட்டங்களில் வேலை செய்வதற்காக கொண்டு வரப்பட்டனர் மற்றும் அவர்கள் கொடூரமான முறையில் நடத்தப்பட்டனர் மற்றும் அதிக இறப்பு விகிதத்தை அனுபவித்தனர்.[36]தாராளவாதிகள் பொருளாதார விரிவாக்கத்தின் பலன்கள் உள்ளூர் மட்டத்திற்கு குறையும் என்றார்.[36] இருப்பினும், அரிசி உற்பத்திக்கான நிலப்பற்றாக்குறை, வியத்தகு முறையில் அதிகரித்து வரும் மக்கள்தொகையுடன் இணைந்து, குறிப்பாக ஜாவாவில், மேலும் கஷ்டங்களுக்கு வழிவகுத்தது.[37] 1880களின் பிற்பகுதியிலும், 1890களின் முற்பகுதியிலும் ஏற்பட்ட உலகளாவிய மந்தநிலை, இந்தியத் தீவுகள் சார்ந்திருந்த பொருட்களின் விலைகள் சரிந்தன.முந்தைய ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட சாகுபடி முறை பொருளாதாரத்தின் கீழ் இருந்ததை விடவும், பல்லாயிரக்கணக்கான மக்கள் பட்டினியால் வாடுவதையும் காட்டிலும் பெரும்பான்மையான இந்திய தீவுகள் மக்கள் முன்னேற்றம் அடையவில்லை என்பதை பத்திரிகையாளர்கள் மற்றும் அரசு ஊழியர்கள் கவனித்தனர்.[36]
▲
●
ஆச்சே போர்
1878 இல் சமலங்கா போரின் கலைஞரின் சித்தரிப்பு. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1873 Jan 1 - 1913

ஆச்சே போர்

Aceh, Indonesia
ஆச்சே போர் என்பது ஆச்சே சுல்தானகத்திற்கும் நெதர்லாந்து இராச்சியத்திற்கும் இடையிலான ஆயுதமேந்திய [இராணுவ] மோதலாகும், இது 1873 ஆம் ஆண்டின் முற்பகுதியில் சிங்கப்பூரில் ஆச்சே மற்றும் அமெரிக்காவின் பிரதிநிதிகளுக்கு இடையே நடந்த விவாதங்களால் தூண்டப்பட்டது. 19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இது நவீன இந்தோனேசியாவில் டச்சு ஆட்சியை ஒருங்கிணைத்தது.நெதர்லாந்தில் இறப்பு எண்ணிக்கை பற்றிய புகைப்படங்கள் மற்றும் கணக்குகள் பதிவாகியதால் இந்த பிரச்சாரம் சர்ச்சையை ஏற்படுத்தியது.தனிமைப்படுத்தப்பட்ட இரத்தக்களரி கிளர்ச்சிகள் 1914 ஆம் ஆண்டின் பிற்பகுதியில் தொடர்ந்தன [38] மேலும் அச்செனிஸ் எதிர்ப்பின் குறைவான வன்முறை வடிவங்கள் இரண்டாம் உலகப் போர் மற்றும்ஜப்பானிய ஆக்கிரமிப்பு வரை தொடர்ந்து நீடித்தன.
▲
●
பாலியில் டச்சு தலையீடு
சனூரில் டச்சு குதிரைப்படை. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1906 Jan 1

பாலியில் டச்சு தலையீடு

Bali, Indonesia
1906 இல் பாலியில் டச்சு தலையீடு டச்சு காலனித்துவ அடக்குமுறையின் ஒரு பகுதியாக பாலியில் டச்சு இராணுவத் தலையீடு ஆகும், இதில் 1,000 க்கும் மேற்பட்ட மக்கள் கொல்லப்பட்டனர், அவர்களில் பெரும்பாலோர் பொதுமக்கள்.நெதர்லாந்தின் கிழக்கிந்தியத் தீவுகளின் பெரும்பகுதியை அடக்குவதற்கான டச்சுப் பிரச்சாரத்தின் ஒரு பகுதியாக இது இருந்தது.இந்த பிரச்சாரம் படுங்கின் பாலினீஸ் ஆட்சியாளர்களையும் அவர்களது மனைவிகள் மற்றும் குழந்தைகளையும் கொன்றது, அதே போல் தெற்கு பாலி ராஜ்யங்களான படுங் மற்றும் தபானனை அழித்து க்லுங்குங் இராச்சியத்தை பலவீனப்படுத்தியது.பாலியில் இது ஆறாவது டச்சு இராணுவத் தலையீடு ஆகும்.
▲
●
1908
இந்தோனேசியாவின் தோற்றம்ornament
புடி உடோமோ
அனைத்து பாலியின் பெயரளவிலான ஆட்சியாளரான க்லுங்குங்கின் தேவா அகுங், டச்சுக்காரர்களுடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்த கியான்யாருக்கு வருகிறார். ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1908 Jan 1

புடி உடோமோ

Indonesia
புடி உடோமோ டச்சு கிழக்கிந்திய தீவுகளில் முதல் தேசியவாத சமூகமாக கருதப்படுகிறது.புடி உட்டோமோவின் நிறுவனர் வஹிதின் சோர்டிரோஹோசோடோ, ஓய்வு பெற்ற அரசு மருத்துவர் ஆவார், அவர் கல்வி மற்றும் கலாச்சாரத்தின் மூலம் பூர்வீக அறிவுஜீவிகள் பொது நலனை மேம்படுத்த வேண்டும் என்று கருதினார்.[40]புடி உட்டோமோவின் முதன்மை நோக்கம் முதலில் அரசியல் அல்ல.இருப்பினும், பழமைவாத Volksraad (மக்கள் கவுன்சில்) மற்றும் ஜாவாவில் உள்ள மாகாண சபைகளில் பிரதிநிதிகளுடன் படிப்படியாக அரசியல் நோக்கங்களை நோக்கி நகர்ந்தது.புடி உட்டோமோ அதிகாரப்பூர்வமாக 1935 இல் கலைக்கப்பட்டது. அதன் கலைப்புக்குப் பிறகு, சில உறுப்பினர்கள் அந்தக் காலத்தின் மிகப்பெரிய அரசியல் கட்சியான மிதவாத கிரேட்டர் இந்தோனேசியக் கட்சியில் (பரிந்திரா) சேர்ந்தனர்.இந்தோனேசியாவில் நவீன தேசியவாதத்தின் தொடக்கத்தைக் குறிக்க புடி உடோமோவைப் பயன்படுத்துவது சர்ச்சை இல்லாமல் இல்லை.புடி உட்டோமோ முதல் நவீன உள்நாட்டு அரசியல் அமைப்பாக இருக்கலாம் என்று பல அறிஞர்கள் ஒப்புக்கொண்டாலும், [41] மற்றவர்கள் அதன் மதிப்பை இந்தோனேசிய தேசியவாதத்தின் குறியீடாகக் கேள்வி எழுப்புகின்றனர்.
▲
●
முஹம்மதியா
கௌமன் பெரிய மசூதி முஹம்மதியா இயக்கத்தின் ஸ்தாபனத்திற்கு பின்னணியாக அமைந்தது ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1912 Nov 18

முஹம்மதியா

Yogyakarta, Indonesia
நவம்பர் 18, 1912 இல், அஹ்மத் டஹ்லான் - யோக்யகர்த்தாவின் கிராடோனின் நீதிமன்ற அதிகாரியும், மக்காவைச் சேர்ந்த ஒரு படித்த முஸ்லீம் அறிஞருமான - யோககர்த்தாவில் முஹம்மதியாவை நிறுவினார்.இந்த இயக்கத்தை நிறுவுவதற்குப் பின்னால் பல நோக்கங்கள் இருந்தன.அவற்றில் முக்கியமானவை முஸ்லிம் சமூகத்தின் பின்தங்கிய நிலை மற்றும் கிறிஸ்தவத்தின் ஊடுருவல்.எகிப்திய சீர்திருத்தவாதி முஹம்மது அப்துவால் அதிகம் தாக்கம் பெற்ற அஹ்மத் டஹ்லான், இந்த மதத்தை சீர்திருத்துவதில் நவீனமயமாக்கல் மற்றும் ஒத்திசைவான நடைமுறைகளிலிருந்து மதத்தை சுத்தப்படுத்துவது மிகவும் முக்கியமானது என்று கருதினார்.எனவே, முஹம்மதியா அதன் தொடக்கத்திலிருந்தே சமூகத்தில் தவ்ஹீத் மற்றும் ஏகத்துவத்தை செம்மைப்படுத்துவதில் மிகுந்த அக்கறை கொண்டுள்ளார்.
▲
●
இந்தோனேசியாவின் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி
1955 தேர்தல் கூட்டத்தில் பேசிய டி.என் ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1914 Jan 1 - 1966

இந்தோனேசியாவின் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி

Jakarta, Indonesia
இண்டீஸ் சமூக ஜனநாயக சங்கம் 1914 இல் டச்சு சோசலிஸ்ட் ஹென்க் ஸ்னீவ்லியட் மற்றும் மற்றொரு இந்திய சோசலிஸ்ட் ஆகியோரால் நிறுவப்பட்டது.85 உறுப்பினர்களைக் கொண்ட ISDV ஆனது இரண்டு டச்சு சோசலிஸ்ட் கட்சிகளின் (SDAP மற்றும் நெதர்லாந்தின் சோசலிஸ்ட் கட்சி) இணைப்பாகும், இது நெதர்லாந்தின் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியாக டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகளின் தலைமையுடன் மாறும்.[42] ISDV இன் டச்சு உறுப்பினர்கள், காலனித்துவ ஆட்சியை எதிர்ப்பதற்கான வழிகளைத் தேடும் படித்த இந்தோனேசியர்களுக்கு கம்யூனிசக் கருத்துக்களை அறிமுகப்படுத்தினர்.பின்னர், இந்தோனேசியாவில் இதேபோன்ற எழுச்சிக்கான உத்வேகமாக ரஷ்யாவில் அக்டோபர் புரட்சியின் நிகழ்வுகளை ISDV கண்டது.தீவுக்கூட்டத்தில் டச்சு குடியேறியவர்களிடையே இந்த அமைப்பு வேகம் பெற்றது.மூன்று மாதங்களுக்குள் 3,000 எண்ணிக்கையிலான சிவப்பு காவலர்கள் உருவாக்கப்பட்டனர்.1917 இன் பிற்பகுதியில், சுரபயா கடற்படை தளத்தில் உள்ள வீரர்கள் மற்றும் மாலுமிகள் கிளர்ச்சி செய்து சோவியத்துகளை நிறுவினர்.காலனித்துவ அதிகாரிகள் சுரபயா சோவியத்துகளையும் ISDV ஐயும் அடக்கினர், அதன் டச்சு தலைவர்கள் (ஸ்னீவ்லியட் உட்பட) நெதர்லாந்திற்கு நாடு கடத்தப்பட்டனர்.ஏறக்குறைய அதே நேரத்தில், ISDV மற்றும் கம்யூனிஸ்ட் அனுதாபிகள் கிழக்கிந்தியத் தீவுகளில் உள்ள பிற அரசியல் குழுக்களுக்குள் ஊடுருவத் தொடங்கினர், இது "பிளாக் உள்ளே" உத்தி என்று அறியப்பட்டது.பான்-இஸ்லாம் நிலைப்பாடு மற்றும் காலனித்துவ ஆட்சியில் இருந்து சுதந்திரம் ஆகியவற்றை ஆதரித்த ஒரு தேசியவாத-மத அமைப்பான சரேகத் இஸ்லாம் (இஸ்லாமிய ஒன்றியம்) மீது மேற்கொள்ளப்பட்ட ஊடுருவல் மிகவும் வெளிப்படையான விளைவு ஆகும்.செமவுன் மற்றும் டார்சோனோ உட்பட பல உறுப்பினர்கள் தீவிர இடதுசாரிக் கருத்துக்களால் வெற்றிகரமாக தாக்கம் பெற்றனர்.இதன் விளைவாக, இந்தோனேசியாவின் மிகப்பெரிய இஸ்லாமிய அமைப்பில் கம்யூனிச சிந்தனைகளும் ISDV முகவர்களும் வெற்றிகரமாக விதைக்கப்பட்டனர்.பல டச்சு பணியாளர்கள் விருப்பமின்றி வெளியேறிய பிறகு, ஊடுருவல் நடவடிக்கைகளுடன் இணைந்து, உறுப்பினர் பெரும்பான்மை-டச்சுக்காரர்களிடமிருந்து பெரும்பான்மை-இந்தோனேசியாவுக்கு மாறியது.
▲
●
நஹ்த்லத்துல் உலமா
ஜோம்பாங் மசூதி, நஹ்த்லத்துல் உலமாவின் பிறப்பிடமாகும் ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1926 Jan 31

நஹ்த்லத்துல் உலமா

Indonesia
Nahdlatul Ulama இந்தோனேசியாவில் உள்ள ஒரு இஸ்லாமிய அமைப்பு.அதன் உறுப்பினர் மதிப்பீடுகள் 40 மில்லியன் (2013) [43] முதல் 95 மில்லியன் (2021) வரை இருக்கும், [44] இது உலகின் மிகப்பெரிய இஸ்லாமிய அமைப்பாகும்.[45] NU என்பது பள்ளிகள் மற்றும் மருத்துவமனைகளுக்கு நிதியளிக்கும் ஒரு தொண்டு நிறுவனமாகும், அத்துடன் வறுமையைப் போக்க உதவும் சமூகங்களை ஒழுங்கமைக்கிறது.NU 1926 இல் உலமா மற்றும் வணிகர்களால் பாரம்பரிய இஸ்லாமிய நடைமுறைகள் (ஷாஃபி பள்ளிக்கு ஏற்ப) மற்றும் அதன் உறுப்பினர்களின் பொருளாதார நலன்களைப் பாதுகாப்பதற்காக நிறுவப்பட்டது.[4] NU இன் மதக் கருத்துக்கள் "பாரம்பரியமாக" கருதப்படுகின்றன, ஏனெனில் அவை இஸ்லாமிய போதனைகளுக்கு முரண்படாத வரை உள்ளூர் கலாச்சாரத்தை பொறுத்துக்கொள்கின்றன.[46] இதற்கு மாறாக இந்தோனேசியாவின் இரண்டாவது பெரிய இஸ்லாமிய அமைப்பான முஹம்மதியா, குர்ஆன் மற்றும் சுன்னாவின் நேரடியான விளக்கத்தை எடுத்துக்கொள்வதால், "சீர்திருத்தவாதி" என்று கருதப்படுகிறது.[46]நஹ்த்லத்துல் உலமாவின் சில தலைவர்கள் இஸ்லாம் நுசந்தாராவின் தீவிர ஆதரவாளர்கள், இந்தோனேசியாவின் சமூக-கலாச்சார நிலைமைகளுக்கு ஏற்ப தொடர்பு, சூழல்மயமாக்கல், உள்நாட்டுமயமாக்கல், விளக்கம் மற்றும் வடமொழிமயமாக்கல் ஆகியவற்றிற்கு உட்பட்ட இஸ்லாத்தின் தனித்துவமான வகையாகும்.[47] இஸ்லாம் நுசந்தாரா மிதவாதம், அடிப்படைவாத எதிர்ப்பு, பன்மைவாதம், மற்றும் ஒரு அளவிற்கு ஒத்திசைவு ஆகியவற்றை ஊக்குவிக்கிறது.[48] ​​இருப்பினும், பல NU பெரியவர்கள், தலைவர்கள் மற்றும் மத அறிஞர்கள், இஸ்லாம் நுசந்தாராவை மிகவும் பழமைவாத அணுகுமுறைக்கு ஆதரவாக நிராகரித்துள்ளனர்.[49]
▲
●
டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகளின் ஜப்பானிய ஆக்கிரமிப்பு
சரணடைவதற்கான நிபந்தனைகளை ஜப்பானிய தளபதிகள் கேட்கிறார்கள் ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1942 Mar 1 - 1945 Sep

டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகளின் ஜப்பானிய ஆக்கிரமிப்பு

Indonesia
ஜப்பான் பேரரசு டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகளை (இப்போது இந்தோனேசியா) இரண்டாம் உலகப் போரின் போது மார்ச் 1942 முதல் செப்டம்பர் 1945 இல் போர் முடிவடையும் வரை ஆக்கிரமித்தது. இது நவீன இந்தோனேசிய வரலாற்றில் மிக முக்கியமான மற்றும் முக்கியமான காலகட்டங்களில் ஒன்றாகும்.மே 1940 இல், ஜெர்மனி நெதர்லாந்தை ஆக்கிரமித்தது, மேலும் டச்சு கிழக்கு இந்தியத் தீவுகளில் இராணுவச் சட்டம் அறிவிக்கப்பட்டது.டச்சு அதிகாரிகளுக்கும் ஜப்பானியர்களுக்கும் இடையிலான பேச்சுவார்த்தை தோல்வியடைந்ததைத் தொடர்ந்து, தீவுக்கூட்டத்தில் ஜப்பானிய சொத்துக்கள் முடக்கப்பட்டன.7 டிசம்பர் 1941 பேர்ல் துறைமுகத்தின் மீதான தாக்குதலைத் தொடர்ந்து டச்சுக்காரர்கள் ஜப்பான் மீது போரை அறிவித்தனர்.டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகள் மீதான ஜப்பானிய படையெடுப்பு 10 ஜனவரி 1942 இல் தொடங்கியது, இம்பீரியல் ஜப்பானிய இராணுவம் மூன்று மாதங்களுக்குள் முழு காலனியையும் கைப்பற்றியது.மார்ச் 8 அன்று டச்சுக்காரர்கள் சரணடைந்தனர்.ஆரம்பத்தில், பெரும்பாலான இந்தோனேசியர்கள் ஜப்பானியர்களை தங்கள் டச்சு காலனித்துவ எஜமானர்களிடமிருந்து விடுவிப்பவர்களாக வரவேற்றனர்.ஜாவாவில் பொருளாதார மேம்பாடு மற்றும் பாதுகாப்புத் திட்டங்களில் 4 முதல் 10 மில்லியன் இந்தோனேசியர்கள் கட்டாயத் தொழிலாளர்களாக (ரோமுஷா) பணியமர்த்தப்பட்டதால், உணர்வு மாறியது.200,000 முதல் அரை மில்லியன் பேர் ஜாவாவிலிருந்து வெளி தீவுகளுக்கும், பர்மா மற்றும் சியாம் வரைக்கும் அனுப்பப்பட்டனர்.1944-1945 இல், நேச நாட்டுப் படைகள் பெரும்பாலும் டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகளைக் கடந்து சென்றன, மேலும் ஜாவா மற்றும் சுமத்ரா போன்ற அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட பகுதிகளுக்குள் தங்கள் வழியில் போராடவில்லை.எனவே, ஆகஸ்ட் 1945 இல் ஜப்பான் சரணடைந்த நேரத்தில் டச்சு கிழக்கு இந்தியத் தீவுகளின் பெரும்பகுதி இன்னும் ஆக்கிரமிப்பில் இருந்தது.ஆக்கிரமிப்பு டச்சுக்காரர்களுக்கு அவர்களின் காலனியில் இருந்த முதல் கடுமையான சவாலாக இருந்தது மற்றும் டச்சு காலனித்துவ ஆட்சிக்கு முடிவு கட்டியது.அதன் முடிவில், மாற்றங்கள் பல மற்றும் அசாதாரணமானவையாக இருந்தன, அதைத் தொடர்ந்து இந்தோனேசிய தேசியப் புரட்சி சாத்தியமானது.டச்சுக்காரர்களைப் போலல்லாமல், ஜப்பானியர்கள் இந்தோனேசியர்களை கிராம மட்டம் வரை அரசியலாக்க உதவினார்கள்.ஜப்பானியர்கள் பல இளம் இந்தோனேசியர்களுக்கு கல்வி, பயிற்சி அளித்து ஆயுதம் கொடுத்து தங்கள் தேசியவாத தலைவர்களுக்கு அரசியல் குரல் கொடுத்தனர்.இவ்வாறு, டச்சு காலனித்துவ ஆட்சியின் அழிவு மற்றும் இந்தோனேசிய தேசியவாதத்தை எளிதாக்குதல் ஆகிய இரண்டின் மூலமாகவும், ஜப்பானிய ஆக்கிரமிப்பு பசிபிக் பகுதியில் ஜப்பான் சரணடைந்த சில நாட்களுக்குள் இந்தோனேசிய சுதந்திரத்தை பிரகடனப்படுத்துவதற்கான சூழ்நிலையை உருவாக்கியது.
▲
●
Play button
1945 Aug 17 - 1949 Dec 27

இந்தோனேசிய தேசிய புரட்சி

Indonesia
இந்தோனேசிய தேசியப் புரட்சி என்பது இந்தோனேசியா குடியரசுக்கும் டச்சுப் பேரரசுக்கும் இடையிலான ஆயுத மோதல் மற்றும் இராஜதந்திரப் போராட்டம் மற்றும் போருக்குப் பிந்தைய காலனித்துவ இந்தோனேசியாவின் போது ஒரு உள் சமூகப் புரட்சியாகும்.இது 1945 இல் இந்தோனேசியாவின் சுதந்திரப் பிரகடனத்திற்கும் 1949 ஆம் ஆண்டின் இறுதியில் டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகளின் மீதான நெதர்லாந்தின் இறையாண்மையை இந்தோனேசியாவின் அமெரிக்கக் குடியரசிற்கு மாற்றுவதற்கும் இடையில் நடந்தது.நான்காண்டு காலப் போராட்டத்தில் ஆங்காங்கே ஆனால் இரத்தக்களரி ஆயுத மோதல்கள், உள் இந்தோனேசிய அரசியல் மற்றும் வகுப்புவாத எழுச்சிகள் மற்றும் இரண்டு முக்கிய சர்வதேச இராஜதந்திர தலையீடுகள் ஆகியவை அடங்கும்.டச்சு இராணுவப் படைகள் (மற்றும், சிறிது காலத்திற்கு, இரண்டாம் உலகப் போரின் கூட்டாளிகளின் படைகள்) ஜாவா மற்றும் சுமத்ராவில் உள்ள குடியரசுக் கட்சியின் மையப்பகுதிகளில் உள்ள முக்கிய நகரங்கள், நகரங்கள் மற்றும் தொழில்துறை சொத்துக்களை கட்டுப்படுத்த முடிந்தது, ஆனால் கிராமப்புறங்களைக் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை.1949 வாக்கில், நெதர்லாந்து மீதான சர்வதேச அழுத்தம், நெதர்லாந்திற்கான இரண்டாம் உலகப் போரின் மறுகட்டமைப்பு முயற்சிகளுக்கான அனைத்து பொருளாதார உதவிகளையும் நிறுத்துவதாக அமெரிக்கா அச்சுறுத்தியது மற்றும் பகுதி இராணுவ முட்டுக்கட்டை நெதர்லாந்து டச்சு கிழக்கிந்திய தீவுகள் மீதான இறையாண்மையை குடியரசிற்கு மாற்றியது. இந்தோனேசியா அமெரிக்கா.இந்தப் புரட்சி நியூ கினியாவைத் தவிர, டச்சு கிழக்கு இந்தியத் தீவுகளின் காலனித்துவ நிர்வாகத்தின் முடிவைக் குறித்தது.இது இன சாதிகளை கணிசமாக மாற்றியதுடன், பல உள்ளூர் ஆட்சியாளர்களின் (ராஜா) அதிகாரத்தையும் குறைத்தது.ஒரு சில இந்தோனேசியர்கள் வர்த்தகத்தில் பெரிய பங்கைப் பெற முடிந்தாலும், பெரும்பான்மையான மக்களின் பொருளாதார அல்லது அரசியல் அதிர்ஷ்டத்தை இது கணிசமாக மேம்படுத்தவில்லை.
▲
●
இந்தோனேசியாவில் தாராளவாத ஜனநாயக காலம்
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1950 Aug 17 - 1959 Jul 5

இந்தோனேசியாவில் தாராளவாத ஜனநாயக காலம்

Indonesia
இந்தோனேசியாவில் லிபரல் டெமாக்ரசி காலம் என்பது இந்தோனேசிய அரசியல் வரலாற்றில் ஒரு காலகட்டமாகும், இது 17 ஆகஸ்ட் 1950 இல் தொடங்கிய இந்தோனேசியாவின் கூட்டாட்சி ஐக்கிய மாகாணங்கள் உருவான ஒரு வருடத்திற்குள் கலைக்கப்பட்டதைத் தொடர்ந்து நாடு தாராளவாத ஜனநாயக அமைப்பின் கீழ் இருந்தது. இராணுவச் சட்டம் மற்றும் ஜனாதிபதி சுகர்னோவின் ஆணை திணிக்கப்பட்டது, இதன் விளைவாக 5 ஜூலை 1959 இல் வழிகாட்டப்பட்ட ஜனநாயக காலம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.4 ஆண்டுகளுக்கும் மேலான மிருகத்தனமான சண்டை மற்றும் வன்முறையைத் தொடர்ந்து, இந்தோனேசிய தேசியப் புரட்சி முடிவுக்கு வந்தது, டச்சு-இந்தோனேசிய வட்ட மேசை மாநாட்டின் விளைவாக இந்தோனேசியாவின் ஐக்கிய நாடுகளுக்கு (RIS) இறையாண்மை மாற்றப்பட்டது.இருப்பினும், RIS அரசாங்கத்திற்கு உள்ளே ஒற்றுமை இல்லை மற்றும் பல குடியரசுக் கட்சியினரால் எதிர்க்கப்பட்டது.ஆகஸ்ட் 17, 1950 இல், வட்ட மேசை மாநாட்டு ஒப்பந்தம் மற்றும் நெதர்லாந்துடனான இறையாண்மையை அங்கீகரித்ததன் விளைவாக ஒரு மாநில வடிவமாக இருந்த இந்தோனேசியா குடியரசு (RIS) அதிகாரப்பூர்வமாக கலைக்கப்பட்டது.அரசாங்க அமைப்பும் பாராளுமன்ற ஜனநாயகமாக மாற்றப்பட்டது மற்றும் 1950 இன் தற்காலிக அரசியலமைப்பை அடிப்படையாகக் கொண்டது.இருப்பினும், இந்தோனேசிய சமூகத்தில் பிளவுகள் தோன்றத் தொடங்கின.பழக்கவழக்கங்கள், ஒழுக்கங்கள், பாரம்பரியம், மதம், கிறிஸ்தவம் மற்றும் மார்க்சியத்தின் தாக்கம் மற்றும் ஜாவானிய அரசியல் ஆதிக்கத்தின் பயம் ஆகியவற்றில் பிராந்திய வேறுபாடுகள் அனைத்தும் ஒற்றுமையின்மைக்கு பங்களித்தன.புதிய நாடு வறுமை, குறைந்த கல்வி நிலைகள் மற்றும் சர்வாதிகார மரபுகளால் வகைப்படுத்தப்பட்டது.புதிய குடியரசை எதிர்க்க பல்வேறு பிரிவினைவாத இயக்கங்களும் எழுந்தன: போராளி தாருல் இஸ்லாம் ('இஸ்லாமிய டொமைன்') "இந்தோனேசியாவின் இஸ்லாமிய அரசு" என்று அறிவித்து 1948 முதல் 1962 வரை மேற்கு ஜாவாவில் குடியரசிற்கு எதிராக கெரில்லா போராட்டத்தை நடத்தினார்;மலுகுவில், அம்போனிஸ், முன்பு ராயல் நெதர்லாந்து ஈஸ்ட் இண்டீஸ் இராணுவம், தெற்கு மலுகுவின் சுதந்திரக் குடியரசை அறிவித்தது;பெர்மெஸ்டா மற்றும் PRRI கிளர்ச்சியாளர்கள் 1955 மற்றும் 1961 க்கு இடையில் சுலவேசி மற்றும் மேற்கு சுமத்ராவில் மத்திய அரசாங்கத்துடன் போரிட்டனர்.ஜப்பானிய ஆக்கிரமிப்பின் மூன்று வருடங்கள் மற்றும் டச்சுக்கு எதிரான நான்கு வருட போரைத் தொடர்ந்து பொருளாதாரம் ஒரு பேரழிவு நிலையில் இருந்தது.ஒரு இளம் மற்றும் அனுபவமற்ற அரசாங்கத்தின் கைகளில், பொருளாதாரம் வேகமாக அதிகரித்து வரும் மக்கள்தொகைக்கு ஏற்ப உணவு மற்றும் பிற தேவைகளின் உற்பத்தியை அதிகரிக்க முடியவில்லை.மக்களில் பெரும்பாலோர் கல்வியறிவற்றவர்களாகவும், திறமையற்றவர்களாகவும், நிர்வாகத் திறன்களின் பற்றாக்குறையால் பாதிக்கப்பட்டவர்களாகவும் இருந்தனர்.பணவீக்கம் அதிகமாக இருந்தது, கடத்தல் காரணமாக மத்திய அரசுக்கு அந்நிய செலாவணி தேவைப்பட்டது, மேலும் பல தோட்டங்கள் ஆக்கிரமிப்பு மற்றும் போரின் போது அழிக்கப்பட்டன.தாராளமய ஜனநாயகத்தின் காலம் அரசியல் கட்சிகளின் வளர்ச்சி மற்றும் பாராளுமன்ற ஆட்சி முறை அமலுக்கு வந்தது.இந்த காலகட்டம் நாட்டின் வரலாற்றில் முதல் சுதந்திரமான மற்றும் நியாயமான தேர்தல்களைக் கண்டது, அதே போல் 1999 சட்டமன்றத் தேர்தல் வரை முதல் மற்றும் ஒரே சுதந்திரமான மற்றும் நியாயமான தேர்தலைக் கண்டது, இது புதிய ஒழுங்கு ஆட்சியின் முடிவில் நடைபெற்றது.இந்த காலகட்டத்தில் அரசாங்கங்கள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக வீழ்ச்சியடைந்து நீண்ட கால அரசியல் ஸ்திரமின்மையையும் கண்டது.[70]
▲
●
இந்தோனேசியாவில் வழிகாட்டப்பட்ட ஜனநாயகம்
ஜனாதிபதி சுகர்னோ தனது ஆணையை ஜூலை 5, 1959 இல் வாசித்தார். ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1959 Jul 5 - 1966 Jan 1

இந்தோனேசியாவில் வழிகாட்டப்பட்ட ஜனநாயகம்

Indonesia
இந்தோனேசியாவில் தாராளவாத ஜனநாயகக் காலம், 1950 இல் ஒரு ஒற்றையாட்சி குடியரசு மீண்டும் நிறுவப்பட்டது முதல் 1957 இல் இராணுவச் சட்டம் [71] பிரகடனம் வரை, ஆறு அமைச்சரவைகளின் எழுச்சி மற்றும் வீழ்ச்சியைக் கண்டது, இது இரண்டு ஆண்டுகளுக்கும் குறைவான காலம் நீடித்தது.1955 இல் இந்தோனேசியாவின் முதல் தேசியத் தேர்தல் கூட அரசியல் ஸ்திரத்தன்மையைக் கொண்டுவரத் தவறியது.வழிகாட்டப்பட்ட ஜனநாயகம் என்பது இந்தோனேசியாவில் 1959 முதல் 1966 இல் புதிய ஆணை தொடங்கும் வரை நடைமுறையில் இருந்த அரசியல் அமைப்பாகும். இது ஜனாதிபதி சுகர்னோவின் சிந்தனையாகும், மேலும் இது அரசியல் ஸ்திரத்தன்மையைக் கொண்டுவரும் முயற்சியாகும்.இந்தோனேசியாவில் தாராளவாத ஜனநாயக காலத்தில் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்ட நாடாளுமன்ற முறையானது, அந்த நேரத்தில் அதன் பிளவுபட்ட அரசியல் சூழ்நிலையின் காரணமாக பயனற்றது என்று சுகர்னோ நம்பினார்.மாறாக, கிராமப் பெரியவர்களின் வழிகாட்டுதலின் கீழ் நிகழ்ந்த பாரம்பரிய கிராம விவாதம் மற்றும் கருத்தொற்றுமையின் அடிப்படையில் ஒரு அமைப்பை அவர் நாடினார்.இராணுவச் சட்டம் மற்றும் இந்த முறை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதன் மூலம், இந்தோனேசியா ஜனாதிபதி முறைக்குத் திரும்பியது மற்றும் சுகர்னோ மீண்டும் அரசாங்கத்தின் தலைவராக ஆனார்.சுகர்னோ தேசியவாதம் (தேசியவாதம்), ஆகமம் (மதம்) மற்றும் கம்யூனிசம் (கம்யூனிசம்) ஆகியவற்றின் மூன்று மடங்கு கலவையை ஒரு கூட்டுறவு நாஸ்-ஏ-கோம் அல்லது நாசகோம் அரசாங்கக் கருத்தாக்கமாக முன்மொழிந்தார்.இது இந்தோனேசிய அரசியலில் நான்கு முக்கிய பிரிவுகளை-இராணுவம், மதச்சார்பற்ற தேசியவாதிகள், இஸ்லாமிய குழுக்கள் மற்றும் கம்யூனிஸ்டுகளை திருப்திபடுத்தும் நோக்கம் கொண்டது.இராணுவத்தின் ஆதரவுடன், அவர் 1959 இல் வழிகாட்டப்பட்ட ஜனநாயகத்தை அறிவித்தார் மற்றும் இந்தோனேசியாவின் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி உட்பட அனைத்து முக்கிய அரசியல் கட்சிகளையும் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் அமைச்சரவையை முன்மொழிந்தார், இருப்பினும் பிந்தையவர்களுக்கு உண்மையில் செயல்பாட்டு அமைச்சரவை பதவிகள் வழங்கப்படவில்லை.
▲
●
1965
புதிய ஆர்டர்ornament
30 செப்டம்பர் இயக்கம்
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1965 Oct 1

30 செப்டம்பர் இயக்கம்

Indonesia
1950 களின் பிற்பகுதியில் இருந்து, ஜனாதிபதி சுகர்னோவின் நிலைப்பாடு இராணுவம் மற்றும் PKI இன் எதிர் மற்றும் பெருகிய விரோத சக்திகளை சமநிலைப்படுத்துவதில் தங்கியிருந்தது.அவரது "ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பு" சித்தாந்தம் இந்தோனேசியாவை சோவியத் யூனியனையும் , குறிப்பாகசீனாவையும் சார்ந்திருக்கச் செய்தது.1965 வாக்கில், பனிப்போரின் உச்சத்தில், PKI அரசாங்கத்தின் அனைத்து மட்டங்களிலும் பரவலாக ஊடுருவியது.சுகர்னோ மற்றும் விமானப்படையின் ஆதரவுடன், கட்சி இராணுவத்தின் இழப்பில் செல்வாக்கு அதிகரித்து, இராணுவத்தின் பகைமையை உறுதி செய்தது.1965 ஆம் ஆண்டின் பிற்பகுதியில், இராணுவம் PKI உடன் இணைந்த இடதுசாரி பிரிவுக்கும் அமெரிக்காவால் அனுசரிக்கப்படும் வலதுசாரி பிரிவுக்கும் இடையே பிரிக்கப்பட்டது.சோவியத் யூனியனுக்கு எதிரான பனிப்போரில் இந்தோனேசிய நட்பு நாடுகளின் தேவையில், அமெரிக்கா இராணுவ அதிகாரிகளுடன் பரிமாற்றங்கள் மற்றும் ஆயுத ஒப்பந்தங்கள் மூலம் பல உறவுகளை வளர்த்துக்கொண்டது.இது இராணுவ அணிகளில் பிளவை ஏற்படுத்தியது, அமெரிக்காவும் மற்றவர்களும் PKI பக்கம் சாய்ந்த இடதுசாரி பிரிவுக்கு எதிராக ஒரு வலதுசாரி பிரிவுக்கு ஆதரவளித்தனர்.முப்பதாவது செப்டம்பர் இயக்கம் இந்தோனேசிய தேசிய ஆயுதப் படை உறுப்பினர்களின் சுய-அறிவிக்கப்பட்ட அமைப்பாகும், அவர்கள் 1 அக்டோபர் 1965 அதிகாலையில் ஆறு இந்தோனேசிய இராணுவ ஜெனரல்களை ஒரு சதிப்புரட்சியில் படுகொலை செய்தனர்.அன்று காலை, அந்த அமைப்பு ஊடகங்கள் மற்றும் தகவல் தொடர்பு நிலையங்களின் கட்டுப்பாட்டில் இருப்பதாகவும், ஜனாதிபதி சுகர்னோவை தனது பாதுகாப்பின் கீழ் எடுத்துக்கொண்டதாகவும் அறிவித்தது.நாள் முடிவில், ஜகார்த்தாவில் ஆட்சிக் கவிழ்ப்பு முயற்சி தோல்வியடைந்தது.இதற்கிடையில், மத்திய ஜாவாவில் ஒரு இராணுவப் பிரிவு மற்றும் பல நகரங்களைக் கட்டுப்படுத்தும் முயற்சி நடந்தது.இந்த கிளர்ச்சியை அடக்குவதற்குள், மேலும் இரண்டு மூத்த அதிகாரிகள் இறந்துவிட்டனர்.
▲
●
இந்தோனேசிய படுகொலைகள்
இந்தோனேசிய படுகொலைகள் ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1965 Nov 1 - 1966

இந்தோனேசிய படுகொலைகள்

Indonesia
1965 முதல் 1966 வரை இந்தோனேசியாவில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் (PKI) உறுப்பினர்களை குறிவைத்து பெரிய அளவிலான கொலைகள் மற்றும் உள்நாட்டு அமைதியின்மை நடத்தப்பட்டது. பாதிக்கப்பட்ட மற்ற குழுக்களில் கம்யூனிஸ்ட் அனுதாபிகள், கெர்வானி பெண்கள், இன சீனர்கள், நாத்திகர்கள், "அவிசுவாசிகள்" என்று கூறப்பட்டவர்கள் மற்றும் இடதுசாரிகள் எனக் கூறப்பட்டவர்கள் அடங்குவர். .அக்டோபர் 1965 முதல் மார்ச் 1966 வரையிலான வன்முறையின் முக்கிய காலகட்டத்தில் 500,000 முதல் 1,000,000 பேர் வரை கொல்லப்பட்டதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. சுஹார்டோவின் கீழ் இந்தோனேசிய இராணுவத்தால் அட்டூழியங்கள் தூண்டப்பட்டன.இந்தோனேசிய அதிகாரிகள் அமெரிக்கா மற்றும் யுனைடெட் கிங்டம் போன்ற வெளிநாடுகளின் ஆதரவைப் பெற்றனர் என்பதை ஆராய்ச்சி மற்றும் வகைப்படுத்தப்பட்ட ஆவணங்கள் நிரூபிக்கின்றன.[50] [51] [52] ] [ [53] [54] [55]செப்டம்பர் 30 இயக்கத்தின் ஒரு சர்ச்சைக்குரிய சதி முயற்சியைத் தொடர்ந்து இது கம்யூனிச எதிர்ப்பு சுத்திகரிப்பு என்று தொடங்கியது.மிகவும் பரவலாக வெளியிடப்பட்ட மதிப்பீடுகளின்படி, குறைந்தது 500,000 முதல் 1.2 மில்லியன் மக்கள் கொல்லப்பட்டனர், [56] [57] [58] சில மதிப்பீடுகள் இரண்டு முதல் மூன்று மில்லியன் வரை இருக்கும்.[59] [60] "புதிய ஒழுங்கு" க்கு மாறுதல் மற்றும் PKI ஐ ஒரு அரசியல் சக்தியாக நீக்குதல், உலகளாவிய பனிப்போரில் தாக்கங்களை ஏற்படுத்தியதில் இந்த தூய்மைப்படுத்தல் ஒரு முக்கிய நிகழ்வாகும்.[61] எழுச்சிகள் ஜனாதிபதி சுகர்னோவின் வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுத்தது மற்றும் சுஹார்டோவின் மூன்று தசாப்த கால சர்வாதிகார ஜனாதிபதி பதவிக்கு வழிவகுத்தது.கைவிடப்பட்ட சதி முயற்சி இந்தோனேசியாவில் அடக்கி வைக்கப்பட்ட வகுப்புவாத வெறுப்பை வெளியிட்டது;இவை இந்தோனேசிய இராணுவத்தால் தூண்டப்பட்டன, இது PKI மீது விரைவாக குற்றம் சாட்டியது.கூடுதலாக, அமெரிக்கா, யுனைடெட் கிங்டம் மற்றும் ஆஸ்திரேலியாவின் புலனாய்வு அமைப்புகள் இந்தோனேசிய கம்யூனிஸ்டுகளுக்கு எதிராக கறுப்பின பிரச்சாரத்தில் ஈடுபட்டன.பனிப்போரின் போது, ​​அமெரிக்கா, அதன் அரசாங்கம் மற்றும் அதன் மேற்கத்திய கூட்டாளிகள் கம்யூனிசத்தின் பரவலைத் தடுத்து, நாடுகளை வெஸ்டர்ன் பிளாக் செல்வாக்கின் எல்லைக்குள் கொண்டு வருவதை இலக்காகக் கொண்டிருந்தனர்.சுகர்னோவை அகற்றுவதற்கு பிரிட்டன் கூடுதல் காரணங்களைக் கொண்டிருந்தது, ஏனெனில் அவரது அரசாங்கம் முன்னாள் பிரிட்டிஷ் காலனிகளின் காமன்வெல்த் கூட்டமைப்பான அண்டை நாடான மலாயா கூட்டமைப்புடன் அறிவிக்கப்படாத போரில் ஈடுபட்டது.கம்யூனிஸ்டுகள் அரசியல், சமூக மற்றும் இராணுவ வாழ்க்கையிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டனர், மேலும் PKI தானே கலைக்கப்பட்டு தடைசெய்யப்பட்டது.ஆட்சிக் கவிழ்ப்பு முயற்சிக்கு அடுத்த சில வாரங்களில், அக்டோபர் 1965 இல் வெகுஜனக் கொலைகள் தொடங்கி, 1966 இன் ஆரம்ப மாதங்களில் குறைவதற்கு முன், ஆண்டு முழுவதும் உச்சத்தை எட்டின. அவை தலைநகர் ஜகார்த்தாவில் தொடங்கி மத்திய மற்றும் கிழக்கு ஜாவா வரை பரவியது. பின்னர் பாலி.ஆயிரக்கணக்கான உள்ளூர் கண்காணிப்பாளர்கள் மற்றும் இராணுவப் பிரிவுகள் உண்மையான மற்றும் கூறப்படும் PKI உறுப்பினர்களைக் கொன்றனர்.மத்திய ஜாவா, கிழக்கு ஜாவா, பாலி மற்றும் வடக்கு சுமத்ராவின் PKI கோட்டைகளில் மிகவும் தீவிரமான கொலைகள் நாடு முழுவதும் நிகழ்ந்தன.மார்ச் 1967 இல், இந்தோனேசியாவின் தற்காலிக பாராளுமன்றத்தால் சுகர்னோ தனது எஞ்சியிருந்த அதிகாரத்தை பறித்தார், மேலும் சுஹார்டோ செயல் தலைவராக நியமிக்கப்பட்டார்.மார்ச் 1968 இல், சுஹார்டோ முறையாக ஜனாதிபதியாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.1962 ஆம் ஆண்டு சிஐஏ குறிப்பீட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளபடி, [62] மற்றும் கம்யூனிச எதிர்ப்பு இராணுவ அதிகாரிகளுக்கும் இடையே விரிவான தொடர்புகள் இருப்பது போல, "சுகர்னோவை கலைக்க வேண்டும்" என்று அமெரிக்க மற்றும் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கங்களின் உயர் மட்டத்தில் ஒருமித்த கருத்து இருந்தபோதிலும். அமெரிக்க இராணுவ ஸ்தாபனம் – 1,200 அதிகாரிகளுக்குப் பயிற்சி அளித்தல், "மூத்த இராணுவப் பிரமுகர்கள் உட்பட", மற்றும் ஆயுதங்கள் மற்றும் பொருளாதார உதவிகளை வழங்குதல் [63] [64] - CIA கொலைகளில் தீவிர ஈடுபாட்டை மறுத்தது.2017 இல் வெளியிடப்பட்ட அமெரிக்க ஆவணங்கள், அமெரிக்க அரசாங்கம் ஆரம்பத்தில் இருந்தே வெகுஜனக் கொலைகள் பற்றிய விரிவான அறிவைக் கொண்டிருந்தது மற்றும் இந்தோனேசிய இராணுவத்தின் நடவடிக்கைகளுக்கு ஆதரவாக இருந்தது என்பதை வெளிப்படுத்தியது.[65] [66] [67] இந்தோனேசிய கொலைக் குழுக்களுக்கு PKI அதிகாரிகளின் விரிவான பட்டியலை வழங்குவது உட்பட கொலைகளில் US உடந்தையாக இருந்தது, வரலாற்றாசிரியர்கள் மற்றும் பத்திரிகையாளர்களால் முன்னர் நிறுவப்பட்டது.[66] [61]1968 ஆம் ஆண்டு முதல் இரகசிய சிஐஏ அறிக்கை, படுகொலைகள் "20 ஆம் நூற்றாண்டின் மிக மோசமான வெகுஜன படுகொலைகளில் ஒன்றாக வரிசைப்படுத்தப்படுகின்றன, 1930 களின் சோவியத் சுத்திகரிப்பு, இரண்டாம் உலகப் போரின் போது நாஜி படுகொலைகள் மற்றும் மாவோயிஸ்டுகளின் இரத்தக்களரி ஆகியவற்றுடன். 1950களின் முற்பகுதி."[37] [38]
▲
●
Play button
1966 Jan 1 - 1998

புதிய ஆணைக்கு மாற்றம்

Indonesia
புதிய ஆணை என்பது இரண்டாவது இந்தோனேசிய ஜனாதிபதி சுஹார்டோ 1966 இல் ஆட்சிக்கு வந்ததும், 1998 இல் அவர் ராஜினாமா செய்யும் வரை தனது நிர்வாகத்தை வகைப்படுத்துவதற்காக உருவாக்கப்பட்டது.1965ல் நடந்த ஆட்சிக் கவிழ்ப்பு முயற்சியைத் தொடர்ந்து, அரசியல் நிலைமை நிச்சயமற்றதாக இருந்தது, சுஹார்டோவின் புதிய ஆணை, சுதந்திரம் பெற்றதில் இருந்து இந்தோனேசியாவின் பிரச்சனைகளில் இருந்து பிரிந்து செல்ல விரும்பும் குழுக்களிடமிருந்து பெரும் ஆதரவைப் பெற்றது.'66 தலைமுறை' (அங்கடன் 66) ஒரு புதிய இளம் தலைவர்கள் மற்றும் புதிய அறிவார்ந்த சிந்தனை பற்றிய பேச்சின் சுருக்கம்.இந்தோனேசியாவின் வகுப்புவாத மற்றும் அரசியல் மோதல்கள் மற்றும் அதன் பொருளாதார சரிவு மற்றும் 1950 களின் பிற்பகுதியில் இருந்து 1960 களின் நடுப்பகுதி வரை சமூக முறிவைத் தொடர்ந்து, "புதிய ஒழுங்கு" அரசியல் ஒழுங்கை அடைவதற்கும் பராமரிப்பதற்கும், பொருளாதார மேம்பாடு மற்றும் வெகுஜன பங்கேற்பை அகற்றுவதற்கும் உறுதியளித்தது. அரசியல் செயல்முறை.1960 களின் பிற்பகுதியிலிருந்து நிறுவப்பட்ட "புதிய ஒழுங்கின்" அம்சங்கள் இராணுவத்திற்கு வலுவான அரசியல் பாத்திரமாக இருந்தன, அரசியல் மற்றும் சமூக அமைப்புகளின் அதிகாரத்துவம் மற்றும் பெருநிறுவனமயமாக்கல் மற்றும் எதிரிகளைத் தேர்ந்தெடுத்த ஆனால் மிருகத்தனமான அடக்குமுறை.கடுமையான கம்யூனிச எதிர்ப்பு, சோசலிச எதிர்ப்பு மற்றும் இஸ்லாமிய எதிர்ப்பு கோட்பாடு அதன் அடுத்த 30 ஆண்டுகளாக ஜனாதிபதி பதவியின் அடையாளமாக இருந்தது.இருப்பினும், ஒரு சில ஆண்டுகளுக்குள், அதன் அசல் கூட்டாளிகள் பலர், ஒரு குறுகிய சிவிலியன் குழுவால் ஆதரிக்கப்படும் இராணுவப் பிரிவை உள்ளடக்கிய புதிய ஒழுங்கை அலட்சியமாகவோ அல்லது வெறுப்பாகவோ மாறிவிட்டனர்.1998 இந்தோனேசியப் புரட்சியில் சுஹார்டோவை ராஜினாமா செய்ய நிர்ப்பந்தித்து பின்னர் அதிகாரத்தைப் பெற்ற பெரும்பாலான ஜனநாயக-சார்பு இயக்கங்களில், "புதிய ஒழுங்கு" என்ற சொல் இழிவான முறையில் பயன்படுத்தப்பட்டது.சுஹார்டோ காலத்துடன் பிணைக்கப்பட்ட நபர்களை விவரிக்க இது அடிக்கடி பயன்படுத்தப்படுகிறது, அல்லது ஊழல், கூட்டு மற்றும் உறவுமுறை போன்ற அவரது சர்வாதிகார நிர்வாகத்தின் நடைமுறைகளை நிலைநிறுத்தியது.
▲
●
கிழக்கு திமோர் மீதான இந்தோனேசிய படையெடுப்பு
இந்தோனேசிய வீரர்கள் நவம்பர் 1975 இல் கிழக்கு திமோரின் படுகேடில் கைப்பற்றப்பட்ட போர்த்துகீசியக் கொடியுடன் போஸ் கொடுத்தனர். ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1975 Dec 7 - 1976 Jul 17

கிழக்கு திமோர் மீதான இந்தோனேசிய படையெடுப்பு

East Timor
கிழக்கு திமோர் அதன் பிராந்திய தனித்துவத்தை மற்ற திமோர் மற்றும் இந்தோனேசிய தீவுக்கூட்டம் முழுவதுமாக, டச்சுக்காரர்களைக் காட்டிலும் போர்த்துகீசியர்களால் காலனித்துவப்படுத்தப்பட்டதற்கு கடன்பட்டுள்ளது;1915 இல் தீவை இரு சக்திகளுக்கு இடையே பிரிக்கும் ஒப்பந்தம் கையெழுத்தானது . இரண்டாம் உலகப் போரின் போதுஜப்பானியர்களால் காலனித்துவ ஆட்சி மாற்றப்பட்டது, அதன் ஆக்கிரமிப்பு ஒரு எதிர்ப்பு இயக்கத்தை உருவாக்கியது, இதன் விளைவாக 60,000 பேர் இறந்தனர், அந்த நேரத்தில் மக்கள் தொகையில் 13 சதவீதம் பேர்.போரைத் தொடர்ந்து, டச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகள் இந்தோனேசியா குடியரசாக சுதந்திரத்தைப் பெற்றன மற்றும் போர்த்துகீசியர்கள் இதற்கிடையில், கிழக்கு திமோரின் கட்டுப்பாட்டை மீண்டும் நிறுவினர்.இந்தோனேசிய தேசியவாத மற்றும் இராணுவக் கடும்போக்காளர்கள், குறிப்பாக உளவுத்துறை நிறுவனமான கோப்காம்டிப் மற்றும் சிறப்பு நடவடிக்கைப் பிரிவான ஓப்சஸின் தலைவர்கள், 1974 போர்த்துகீசிய சதியை கிழக்கு திமோரை இந்தோனேசியாவுடன் இணைப்பதற்கான வாய்ப்பாகக் கண்டனர்.[72] Opsus இன் தலைவரும், இந்தோனேசிய ஜனாதிபதி சுஹார்டோவின் நெருங்கிய ஆலோசகருமான மேஜர் ஜெனரல் அலி முர்டோபோ மற்றும் அவரது ஆதரவாளர் பிரிகேடியர் ஜெனரல் பென்னி முர்டானி ஆகியோர் இராணுவ உளவுத்துறை நடவடிக்கைகளுக்கு தலைமை தாங்கினர் மற்றும் இந்தோனேசியா சார்பு தூண்டுதலுக்கு தலைமை தாங்கினர்.இந்தோனேசிய இராணுவம் (ABRI/TNI) 1974 இல் தோன்றிய ஃப்ரெட்டிலின் ஆட்சியைத் தூக்கியெறிய, காலனித்துவ எதிர்ப்பு மற்றும் கம்யூனிச எதிர்ப்பு என்ற சாக்குப்போக்கின் கீழ் கிழக்கு திமோரை ஆக்கிரமித்தபோது, ​​கிழக்கு திமோரின் மீதான இந்தோனேசியப் படையெடுப்பு 7 டிசம்பர் 1975 அன்று தொடங்கியது. மற்றும் சுருக்கமாக ஃப்ரெட்டிலின் தலைமையிலான அரசாங்கம் கால் நூற்றாண்டு வன்முறை ஆக்கிரமிப்பைத் தூண்டியது, இதில் சுமார் 100,000-180,000 வீரர்கள் மற்றும் பொதுமக்கள் கொல்லப்பட்டனர் அல்லது பட்டினியால் இறந்ததாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.[73] கிழக்கு திமோரில் உள்ள வரவேற்பு, உண்மை மற்றும் நல்லிணக்கத்திற்கான கமிஷன், 1974 முதல் 1999 வரையிலான முழு காலகட்டத்திலும் கிழக்கு திமோரில் 102,000 மோதல்கள் தொடர்பான இறப்புகளை ஆவணப்படுத்தியுள்ளது, இதில் 18,600 வன்முறைக் கொலைகள் மற்றும் 84,200 பேர் நோய் மற்றும் பட்டினியால் இறந்தனர்;70% கொலைகளுக்கு இந்தோனேசியப் படைகளும் அவற்றின் துணைப் படைகளும் இணைந்து பொறுப்பேற்றன.[74] [75]ஆக்கிரமிப்பின் முதல் மாதங்களில், இந்தோனேசிய இராணுவம் தீவின் மலைப்பகுதியின் உட்பகுதியில் கடுமையான கிளர்ச்சி எதிர்ப்பை எதிர்கொண்டது, ஆனால் 1977 முதல் 1978 வரை, ஃப்ரெட்டிலின் கட்டமைப்பை அழிக்க இராணுவம் அமெரிக்கா மற்றும் பிற நாடுகளில் இருந்து புதிய மேம்பட்ட ஆயுதங்களை வாங்கியது.நூற்றாண்டின் கடைசி இரண்டு தசாப்தங்களில் கிழக்கு திமோரின் நிலை தொடர்பாக இந்தோனேசிய மற்றும் கிழக்கு திமோர் குழுக்களுக்கு இடையே தொடர்ச்சியான மோதல்கள் நிகழ்ந்தன, 1999 வரை, கிழக்கு திமோரின் பெரும்பான்மையினர் சுதந்திரத்திற்காக பெருமளவில் வாக்களித்தனர் (மாற்று விருப்பம் "சிறப்பு சுயாட்சி" ஆகும். )மூன்று வெவ்வேறு ஐக்கிய நாடுகளின் பணிகளின் கீழ் மேலும் இரண்டரை ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, கிழக்கு திமோர் 20 மே 2002 அன்று சுதந்திரம் அடைந்தது.
▲
●
இலவச ஆச்சே இயக்கம்
GAM கமாண்டர் அப்துல்லா சியாஃபியுடன் இலவச ஆச்சே இயக்கத்தின் பெண் வீரர்கள், 1999 ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1976 Dec 4 - 2002

இலவச ஆச்சே இயக்கம்

Aceh, Indonesia
சுதந்திர ஆச்சே இயக்கம் என்பது இந்தோனேசியாவின் சுமத்ராவின் ஆச்சே பகுதிக்கு சுதந்திரம் கோரும் ஒரு பிரிவினைவாதக் குழுவாகும்.1976 முதல் 2005 வரை ஆச்சே கிளர்ச்சியில் இந்தோனேசிய அரசாங்கப் படைகளுக்கு எதிராக GAM போராடியது, இதன் போது 15,000 க்கும் மேற்பட்ட உயிர்கள் கொல்லப்பட்டதாக நம்பப்படுகிறது.[76] இந்த அமைப்பு தனது பிரிவினைவாத நோக்கங்களை சரணடைந்தது மற்றும் 2005 ஆம் ஆண்டு இந்தோனேசிய அரசாங்கத்துடனான சமாதான உடன்படிக்கையைத் தொடர்ந்து அதன் ஆயுதப் பிரிவைக் கலைத்தது, பின்னர் அதன் பெயரை ஆச்சே மாற்றக் குழுவாக மாற்றியது.
▲
●
Play button
1993 Jan 1

ஜெமா இஸ்லாமியா நிறுவப்பட்டது

Indonesia
Jemaah Islamiyah என்பது இந்தோனேசியாவை தளமாகக் கொண்ட ஒரு தென்கிழக்கு ஆசிய இஸ்லாமிய போராளிக் குழு ஆகும், இது தென்கிழக்கு ஆசியாவில் ஒரு இஸ்லாமிய அரசை ஸ்தாபிப்பதற்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது.2002 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 25 ஆம் தேதி, JI நடத்திய பாலி குண்டுவெடிப்பைத் தொடர்ந்து, UN பாதுகாப்பு கவுன்சில் தீர்மானம் 1267 இல், அல்-கொய்தா அல்லது தலிபானுடன் தொடர்புடைய பயங்கரவாதக் குழுவாக JI சேர்க்கப்பட்டது.JI என்பது இந்தோனேசியா, சிங்கப்பூர் , மலேசியா மற்றும் பிலிப்பைன்ஸ் ஆகிய நாடுகளில் உள்ள செல்களைக் கொண்ட ஒரு நாடுகடந்த அமைப்பாகும்.[78] அல்-கொய்தாவைத் தவிர, இந்தக் குழுவானது மோரோ இஸ்லாமிய விடுதலை முன்னணி [78] மற்றும் ஜமாஹ் அன்ஷாருத் தௌஹித், 27 ஜூலை 2008 அன்று அபு பக்கர் பாசிர் என்பவரால் உருவாக்கப்பட்ட JI இன் பிளவுப் பிரிவிற்கும் தொடர்பு இருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது. இந்த குழுவை ஐக்கிய நாடுகள் சபை, ஆஸ்திரேலியா, கனடா ,சீனா ,ஜப்பான் , இங்கிலாந்து மற்றும் அமெரிக்கா ஆகிய நாடுகள் பயங்கரவாத குழுவாக அறிவித்துள்ளன.நவம்பர் 16, 2021 அன்று, இந்தோனேசிய தேசிய காவல்துறை ஒரு ஒடுக்குமுறை நடவடிக்கையைத் தொடங்கியது, இது இந்தோனேசிய மக்கள் தாவா கட்சி என்ற அரசியல் கட்சியாக மாறுவேடத்தில் செயல்பட்டது என்பதை வெளிப்படுத்தியது.இந்தோனேசியாவில் முதன்முறையாக ஒரு பயங்கரவாத அமைப்பு அரசியல் கட்சியாக மாறுவேடமிட்டு, இந்தோனேசிய அரசியல் அமைப்பில் தலையிட்டு பங்கேற்க முயற்சித்தது, இந்த வெளிப்பாடு பலரை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது.[79]
▲
●
1998
சீர்திருத்த சகாப்தம்ornament
2004 இந்தியப் பெருங்கடல் பூகம்பம்
சுமத்ரா கடற்கரைக்கு அருகில் ஒரு கிராமம் பாழடைந்து கிடக்கிறது. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
2004 Dec 26

2004 இந்தியப் பெருங்கடல் பூகம்பம்

Aceh, Indonesia
2004 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 26 ஆம் தேதி இந்தியப் பெருங்கடல் நிலநடுக்கத்தால் உருவாக்கப்பட்ட பூகம்பம் மற்றும் சுனாமியால் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்ட முதல் நாடு இந்தோனேஷியா ஆகும், இது சுமத்ராவின் வடக்கு மற்றும் மேற்கு கடலோரப் பகுதிகளையும், சுமத்ராவிற்கு அப்பால் உள்ள சிறிய தீவுகளையும் சதுப்புக்குள்ளாக்கியது.ஏறக்குறைய அனைத்து உயிரிழப்புகளும் சேதங்களும் ஆச்சே மாகாணத்தில் நடந்தன.பயங்கரமான நிலநடுக்கத்திற்குப் பிறகு 15 முதல் 30 நிமிடங்களுக்குள் சுனாமி வந்த நேரம்.ஏப்ரல் 7, 2005 அன்று, காணாமல் போனவர்களின் எண்ணிக்கை 50,000-க்கும் அதிகமாகக் குறைக்கப்பட்டது, மொத்தமாக 167,540 பேர் இறந்தனர் மற்றும் காணவில்லை.[77]
▲
●
Play button
2014 Oct 20 - 2023

ஜோகோ விடோடோ

Indonesia
ஜோகோவி சுரகார்த்தாவில் உள்ள ஒரு ஆற்றங்கரை சேரியில் பிறந்து வளர்ந்தார்.அவர் 1985 இல் கட்ஜா மடா பல்கலைக்கழகத்தில் பட்டம் பெற்றார், மேலும் ஒரு வருடம் கழித்து தனது மனைவி இரியானாவை மணந்தார்.அவர் 2005 இல் சுரகார்த்தாவின் மேயராக தேர்ந்தெடுக்கப்படுவதற்கு முன்பு ஒரு தச்சராகவும் தளபாடங்கள் ஏற்றுமதியாளராகவும் பணியாற்றினார். அவர் மேயராக தேசிய முக்கியத்துவத்தை அடைந்தார் மற்றும் 2012 இல் ஜகார்த்தாவின் ஆளுநராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார், பாசுகி த்ஜஹாஜா பூர்ணமா அவரது துணை.ஆளுநராக, அவர் உள்ளூர் அரசியலுக்கு புத்துயிர் அளித்தார், விளம்பரப்படுத்தப்பட்ட ப்ளூசுகன் வருகைகளை அறிமுகப்படுத்தினார் (அறிவிக்கப்படாத இடச் சோதனைகள்) [6] மற்றும் நகரின் அதிகாரத்துவத்தை மேம்படுத்தினார், செயல்பாட்டில் ஊழலைக் குறைத்தார்.உலகளாவிய சுகாதாரம் உட்பட வாழ்க்கைத் தரத்தை மேம்படுத்த பல ஆண்டுகள் தாமதமான திட்டங்களை அவர் அறிமுகப்படுத்தினார், வெள்ளத்தை குறைக்க நகரத்தின் முக்கிய நதியை தோண்டி, நகரின் சுரங்கப்பாதை அமைப்பின் கட்டுமானத்தை துவக்கினார்.2014 இல், அவர் அந்த ஆண்டு ஜனாதிபதித் தேர்தலில் PDI-P இன் வேட்பாளராக நியமிக்கப்பட்டார், ஜூசுப் கல்லாவை தனது துணையாகத் தேர்ந்தெடுத்தார்.ஜோகோவி தனது எதிரியான பிரபோவோ சுபியாண்டோவை எதிர்த்துத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார், அவர் தேர்தலின் முடிவை மறுத்து, 20 அக்டோபர் 2014 அன்று பதவியேற்றார். பதவியேற்றதிலிருந்து, ஜோகோவி பொருளாதார வளர்ச்சி மற்றும் உள்கட்டமைப்பு மேம்பாடு மற்றும் லட்சியமான சுகாதாரம் மற்றும் கல்வி நிகழ்ச்சி நிரலில் கவனம் செலுத்தினார்.வெளியுறவுக் கொள்கையில், அவரது நிர்வாகம் "இந்தோனேசியாவின் இறையாண்மையைப் பாதுகாப்பது", சட்டவிரோத வெளிநாட்டு மீன்பிடிக் கப்பல்களை மூழ்கடிப்பது மற்றும் போதைப்பொருள் கடத்தல்காரர்களுக்கு மரண தண்டனைக்கு முன்னுரிமை அளித்தல் மற்றும் திட்டமிடல் ஆகியவற்றை வலியுறுத்துகிறது.ஆஸ்திரேலியா மற்றும் பிரான்ஸ் உள்ளிட்ட வெளிநாட்டு சக்திகளின் தீவிர பிரதிநிதித்துவங்கள் மற்றும் இராஜதந்திர எதிர்ப்புகள் இருந்தபோதிலும் பிந்தையது.அவர் இரண்டாவது ஐந்தாண்டு காலத்திற்கு 2019 இல் மீண்டும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார், மீண்டும் பிரபோவோ சுபியாண்டோவை தோற்கடித்தார்.
▲
●

Appendices



APPENDIX 1

Indonesia Malaysia History of Nusantara explained


Play button




APPENDIX 2

Indonesia's Jokowi Economy, Explained


Play button




APPENDIX 3

Indonesia's Economy: The Manufacturing Superpower


Play button




APPENDIX 4

Story of Bali, the Last Hindu Kingdom in Southeast Asia


Play button




APPENDIX 5

Indonesia's Geographic Challenge


Play button

Characters



Joko Widodo

Joko Widodo

7th President of Indonesia

Ken Arok

Ken Arok

Founder of Singhasari Kingdom

Sukarno

Sukarno

First President of Indonesia

Suharto

Suharto

Second President of Indonesia

Balaputra

Balaputra

Maharaja of Srivijaya

Megawati Sukarnoputri

Megawati Sukarnoputri

Fifth President of Indonesia

Sri Jayanasa of Srivijaya

Sri Jayanasa of Srivijaya

First Maharaja (Emperor) of Srivijaya

Samaratungga

Samaratungga

Head of the Sailendra dynasty

Hamengkubuwono IX

Hamengkubuwono IX

Second Vice-President of Indonesia

Raden Wijaya

Raden Wijaya

Founder of Majapahit Empire

Cico of Ternate

Cico of Ternate

First King (Kolano) of Ternate

Abdul Haris Nasution

Abdul Haris Nasution

High-ranking Indonesian General

Kertanegara of Singhasari

Kertanegara of Singhasari

Last Ruler of the Singhasari Kingdom

Dharmawangsa

Dharmawangsa

Last Raja of the Kingdom of Mataram

Sutan Sjahrir

Sutan Sjahrir

Prime Minister of Indonesia

Wahidin Soedirohoesodo

Wahidin Soedirohoesodo

Founder of Budi Utomo

Rajendra Chola I

Rajendra Chola I

Chola Emperor

Diponegoro

Diponegoro

Javanese Prince opposed Dutch rule

Ahmad Dahlan

Ahmad Dahlan

Founder of Muhammadiyah

Sanjaya of Mataram

Sanjaya of Mataram

Founder of Mataram Kingdom

Airlangga

Airlangga

Raja of the Kingdom of Kahuripan

Cudamani Warmadewa

Cudamani Warmadewa

Emperor of Srivijaya

Mohammad Yamin

Mohammad Yamin

Minister of Information

Footnotes



  1. Zahorka, Herwig (2007). The Sunda Kingdoms of West Java, From Tarumanagara to Pakuan Pajajaran with Royal Center of Bogor, Over 1000 Years of Propsperity and Glory. Yayasan cipta Loka Caraka.
  2. "Batujaya Temple complex listed as national cultural heritage". The Jakarta Post. 8 April 2019. Retrieved 26 October 2020.
  3. Manguin, Pierre-Yves and Agustijanto Indrajaya (2006). The Archaeology of Batujaya (West Java, Indonesia):an Interim Report, in Uncovering Southeast Asia's past. ISBN 9789971693510.
  4. Manguin, Pierre-Yves; Mani, A.; Wade, Geoff (2011). Early Interactions Between South and Southeast Asia: Reflections on Cross-cultural Exchange. Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 9789814345101.
  5. Kulke, Hermann (2016). "Śrīvijaya Revisited: Reflections on State Formation of a Southeast Asian Thalassocracy". Bulletin de l'École française d'Extrême-Orient. 102: 45–96. doi:10.3406/befeo.2016.6231. ISSN 0336-1519. JSTOR 26435122.
  6. Laet, Sigfried J. de; Herrmann, Joachim (1994). History of Humanity. Routledge.
  7. Munoz. Early Kingdoms. p. 122.
  8. Zain, Sabri. "Sejarah Melayu, Buddhist Empires".
  9. Peter Bellwood; James J. Fox; Darrell Tryon (1995). "The Austronesians: Historical and Comparative Perspectives".
  10. Heng, Derek (October 2013). "State formation and the evolution of naval strategies in the Melaka Straits, c. 500-1500 CE". Journal of Southeast Asian Studies. 44 (3): 380–399. doi:10.1017/S0022463413000362. S2CID 161550066.
  11. Munoz, Paul Michel (2006). Early Kingdoms of the Indonesian Archipelago and the Malay Peninsula. Singapore: Editions Didier Millet. p. 171. ISBN 981-4155-67-5.
  12. Rahardjo, Supratikno (2002). Peradaban Jawa, Dinamika Pranata Politik, Agama, dan Ekonomi Jawa Kuno (in Indonesian). Komuntas Bambu, Jakarta. p. 35. ISBN 979-96201-1-2.
  13. Laguna Copperplate Inscription
  14. Ligor inscription
  15. Coedès, George (1968). Walter F. Vella, ed. The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
  16. Craig A. Lockard (27 December 2006). Societies, Networks, and Transitions: A Global History. Cengage Learning. p. 367. ISBN 0618386114. Retrieved 23 April 2012.
  17. Cœdès, George (1968). The Indianized states of Southeast Asia. University of Hawaii Press. ISBN 9780824803681.
  18. Weatherford, Jack (2004), Genghis khan and the making of the modern world, New York: Random House, p. 239, ISBN 0-609-80964-4
  19. Martin, Richard C. (2004). Encyclopedia of Islam and the Muslim World Vol. 2 M-Z. Macmillan.
  20. Von Der Mehden, Fred R. (1995). "Indonesia.". In John L. Esposito. The Oxford Encyclopedia of the Modern Islamic World. Oxford: Oxford University Press.
  21. Negeri Champa, Jejak Wali Songo di Vietnam. detik travel. Retrieved 3 October 2017.
  22. Raden Abdulkadir Widjojoatmodjo (November 1942). "Islam in the Netherlands East Indies". The Far Eastern Quarterly. 2 (1): 48–57. doi:10.2307/2049278. JSTOR 2049278.
  23. Juergensmeyer, Mark; Roof, Wade Clark (2012). Encyclopedia of Global Religion. SAGE. ISBN 978-0-7619-2729-7.
  24. AQSHA, DARUL (13 July 2010). "Zheng He and Islam in Southeast Asia". The Brunei Times. Archived from the original on 9 May 2013. Retrieved 28 September 2012.
  25. Sanjeev Sanyal (6 August 2016). "History of Indian Ocean shows how old rivalries can trigger rise of new forces". Times of India.
  26. The Cambridge History of the British Empire Arthur Percival Newton p. 11 [3] Archived 27 December 2022 at the Wayback Machine
  27. João Paulo de Oliveira e Costa, Vítor Luís Gaspar Rodrigues (2012) Campanhas de Afonso de Albuquerque: Conquista de Malaca, 1511 p. 13 Archived 27 December 2022 at the Wayback Machine
  28. João Paulo de Oliveira e Costa, Vítor Luís Gaspar Rodrigues (2012) Campanhas de Afonso de Albuquerque: Conquista de Malaca, 1511 p. 7 Archived 27 December 2022 at the Wayback Machine
  29. Masselman, George (1963). The Cradle of Colonialism. New Haven & London: Yale University Press.
  30. Kahin, Audrey (1992). Historical Dictionary of Indonesia, 3rd edition. Rowman & Littlefield Publishers, p. 125
  31. Brown, Iem (2004). "The Territories of Indonesia". Taylor & Francis, p. 28.
  32. Ricklefs, M.C. (1991). A History of Modern Indonesia Since c. 1300, 2nd Edition. London: MacMillan, p. 110.
  33. Booth, Anne, et al. Indonesian Economic History in the Dutch Colonial Era (1990), Ch 8
  34. Goh, Taro (1998). Communal Land Tenure in Nineteenth-century Java: The Formation of Western Images of the Eastern Village Community. Department of Anthropology, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University. ISBN 978-0-7315-3200-1. Retrieved 17 July 2020.
  35. Schendel, Willem van (17 June 2016). Embedding Agricultural Commodities: Using Historical Evidence, 1840s–1940s, edited by Willem van Schendel, from google (cultivation system java famine) result 10. ISBN 9781317144977.
  36. Vickers, Adrian (2005). A History of Modern Indonesia (illustrated, annotated, reprint ed.). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-83493-3, p.16
  37. Witton, Patrick (2003). Indonesia. Melbourne: Lonely Planet. ISBN 978-1-74059-154-6., pp. 23–25.
  38. Ricklefs, M.C (1993). A History of Modern Indonesia Since c. 1300. Hampshire, UK: MacMillan Press. pp. 143–46. ISBN 978-0-8047-2195-0, p. 185–88
  39. Ibrahim, Alfian. "Aceh and the Perang Sabil." Indonesian Heritage: Early Modern History. Vol. 3, ed. Anthony Reid, Sian Jay and T. Durairajoo. Singapore: Editions Didier Millet, 2001. p. 132–133
  40. Vickers, Adrian. 2005. A History of Modern Indonesia, Cambridge, UK: Cambridge University Press, p. 73
  41. Mrazek, Rudolf. 2002. Engineers of Happy Land: Technology and Nationalism in a Colony, Princeton, NJ: Princeton University Press. p. 89
  42. Marxism, In Defence of. "The First Period of the Indonesian Communist Party (PKI): 1914-1926". Retrieved 6 June 2016.
  43. Ranjan Ghosh (4 January 2013). Making Sense of the Secular: Critical Perspectives from Europe to Asia. Routledge. pp. 202–. ISBN 978-1-136-27721-4. Archived from the original on 7 April 2022. Retrieved 16 December 2015.
  44. Patrick Winn (March 8, 2019). "The world's largest Islamic group wants Muslims to stop saying 'infidel'". PRI. Archived from the original on 2021-10-29. Retrieved 2019-03-11.
  45. Esposito, John (2013). Oxford Handbook of Islam and Politics. OUP USA. p. 570. ISBN 9780195395891. Archived from the original on 9 April 2022. Retrieved 17 November 2015.
  46. Pieternella, Doron-Harder (2006). Women Shaping Islam. University of Illinois Press. p. 198. ISBN 9780252030772. Archived from the original on 8 April 2022. Retrieved 17 November 2015.
  47. "Apa yang Dimaksud dengan Islam Nusantara?". Nahdlatul Ulama (in Indonesian). 22 April 2015. Archived from the original on 16 September 2019. Retrieved 11 August 2017.
  48. F Muqoddam (2019). "Syncretism of Slametan Tradition As a Pillar of Islam Nusantara'". E Journal IAIN Madura (in Indonesian). Archived from the original on 2022-04-07. Retrieved 2021-02-15.
  49. Arifianto, Alexander R. (23 January 2017). "Islam Nusantara & Its Critics: The Rise of NU's Young Clerics" (PDF). RSIS Commentary. 18. Archived (PDF) from the original on 31 January 2022. Retrieved 21 March 2018.
  50. Leksana, Grace (16 June 2020). "Collaboration in Mass Violence: The Case of the Indonesian Anti-Leftist Mass Killings in 1965–66 in East Java". Journal of Genocide Research. 23 (1): 58–80. doi:10.1080/14623528.2020.1778612. S2CID 225789678.
  51. Bevins, Vincent (2020). The Jakarta Method: Washington's Anticommunist Crusade and the Mass Murder Program that Shaped Our World. PublicAffairs. ISBN 978-1541742406.
  52. "Files reveal US had detailed knowledge of Indonesia's anti-communist purge". The Associated Press via The Guardian. 17 October 2017. Retrieved 18 October 2017.
  53. "U.S. Covert Action in Indonesia in the 1960s: Assessing the Motives and Consequences". Journal of International and Area Studies. 9 (2): 63–85. ISSN 1226-8550. JSTOR 43107065.
  54. "Judges say Australia complicit in 1965 Indonesian massacres". www.abc.net.au. 20 July 2016. Retrieved 14 January 2021.
  55. Lashmar, Paul; Gilby, Nicholas; Oliver, James (17 October 2021). "Slaughter in Indonesia: Britain's secret propaganda war". The Observer.
  56. Melvin, Jess (2018). The Army and the Indonesian Genocide: Mechanics of Mass Murder. Routledge. p. 1. ISBN 978-1-138-57469-4.
  57. Blumenthal, David A.; McCormack, Timothy L. H. (2008). The Legacy of Nuremberg: Civilising Influence Or Institutionalised Vengeance?. Martinus Nijhoff Publishers. p. 80. ISBN 978-90-04-15691-3.
  58. "Indonesia Still Haunted by 1965-66 Massacre". Time. 30 September 2015. Retrieved 9 March 2023.
  59. Indonesia's killing fields Archived 14 February 2015 at the Wayback Machine. Al Jazeera, 21 December 2012. Retrieved 24 January 2016.
  60. Gellately, Robert; Kiernan, Ben (July 2003). The Specter of Genocide: Mass Murder in Historical Perspective. Cambridge University Press. pp. 290–291. ISBN 0-521-52750-3. Retrieved 19 October 2015.
  61. Bevins, Vincent (20 October 2017). "What the United States Did in Indonesia". The Atlantic.
  62. Allan & Zeilzer 2004, p. ??. Westad (2005, pp. 113, 129) which notes that, prior to the mid-1950s—by which time the relationship was in definite trouble—the US actually had, via the CIA, developed excellent contacts with Sukarno.
  63. "[Hearings, reports and prints of the House Committee on Foreign Affairs] 91st: PRINTS: A-R". 1789. hdl:2027/uc1.b3605665.
  64. Macaulay, Scott (17 February 2014). The Act of Killing Wins Documentary BAFTA; Director Oppenheimer’s Speech Edited Online. Filmmaker. Retrieved 12 May 2015.
  65. Melvin, Jess (20 October 2017). "Telegrams confirm scale of US complicity in 1965 genocide". Indonesia at Melbourne. University of Melbourne. Retrieved 21 October 2017.
  66. "Files reveal US had detailed knowledge of Indonesia's anti-communist purge". The Associated Press via The Guardian. 17 October 2017. Retrieved 18 October 2017.
  67. Dwyer, Colin (18 October 2017). "Declassified Files Lay Bare U.S. Knowledge Of Mass Murders In Indonesia". NPR. Retrieved 21 October 2017.
  68. Mark Aarons (2007). "Justice Betrayed: Post-1945 Responses to Genocide." In David A. Blumenthal and Timothy L. H. McCormack (eds). The Legacy of Nuremberg: Civilising Influence or Institutionalised Vengeance? (International Humanitarian Law). Archived 5 January 2016 at the Wayback Machine Martinus Nijhoff Publishers. ISBN 9004156917 p. 81.
  69. David F. Schmitz (2006). The United States and Right-Wing Dictatorships, 1965–1989. Cambridge University Press. pp. 48–9. ISBN 978-0-521-67853-7.
  70. Witton, Patrick (2003). Indonesia. Melbourne: Lonely Planet. pp. 26–28. ISBN 1-74059-154-2.
  71. Indonesian Government and Press During Guided Democracy By Hong Lee Oey · 1971
  72. Schwarz, A. (1994). A Nation in Waiting: Indonesia in the 1990s. Westview Press. ISBN 1-86373-635-2.
  73. Chega!“-Report of Commission for Reception, Truth and Reconciliation in East Timor (CAVR)
  74. "Conflict-Related Deaths in Timor-Leste 1974–1999: The Findings of the CAVR Report Chega!". Final Report of the Commission for Reception, Truth and Reconciliation in East Timor (CAVR). Retrieved 20 March 2016.
  75. "Unlawful Killings and Enforced Disappearances" (PDF). Final Report of the Commission for Reception, Truth and Reconciliation in East Timor (CAVR). p. 6. Retrieved 20 March 2016.
  76. "Indonesia agrees Aceh peace deal". BBC News. 17 July 2005. Retrieved 11 October 2008.
  77. "Joint evaluation of the international response to the Indian Ocean tsunami: Synthesis Report" (PDF). TEC. July 2006. Archived from the original (PDF) on 25 August 2006. Retrieved 9 July 2018.
  78. "UCDP Conflict Encyclopedia, Indonesia". Ucdp.uu.se. Retrieved 30 April 2013.
  79. Dirgantara, Adhyasta (16 November 2021). "Polri Sebut Farid Okbah Bentuk Partai Dakwah sebagai Solusi Lindungi JI". detiknews (in Indonesian). Retrieved 16 November 2021.
  80. "Jokowi chasing $196b to fund 5-year infrastructure plan". The Straits Times. 27 January 2018. Archived from the original on 1 February 2018. Retrieved 22 April 2018.
  81. Taylor, Jean Gelman (2003). Indonesia. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 978-0-300-10518-6, pp. 5–7.
  82. Tsang, Cheng-hwa (2000), "Recent advances in the Iron Age archaeology of Taiwan", Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association, 20: 153–158, doi:10.7152/bippa.v20i0.11751
  83. Taylor, Jean Gelman (2003). Indonesia. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 978-0-300-10518-6, pp. 8–9.

References



  • Brown, Colin (2003). A Short History of Indonesia. Crows Nest, New South Wales: Allen & Unwin.
  • Cribb, Robert. Historical atlas of Indonesia (Routledge, 2013).
  • Crouch, Harold. The army and politics in Indonesia (Cornell UP, 2019).
  • Drakeley, Steven. The History Of Indonesia (2005) online
  • Earl, George Windsor (1850). "On the Leading Characteristics of the Papuan, Australian and Malay-Polynesian Nations". Journal of the Indian Archipelago and Eastern Asia (JIAEA). 4.
  • Elson, Robert Edward. The idea of Indonesia: A history. Vol. 1 (Cambridge UP, 2008).
  • Friend, T. (2003). Indonesian Destinies. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-01137-3.
  • Gouda, Frances. American Visions of the Netherlands East Indies/Indonesia: US Foreign Policy and Indonesian Nationalism, 1920-1949 (Amsterdam University Press, 2002) online; another copy online
  • Hindley, Donald. The Communist Party of Indonesia, 1951–1963 (U of California Press, 1966).
  • Kahin, George McTurnan (1952). Nationalism and Revolution in Indonesia. Ithaca, NY: Cornell University Press.
  • Melvin, Jess (2018). The Army and the Indonesian Genocide: Mechanics of Mass Murder. Routledge. ISBN 978-1138574694.
  • Reid, Anthony (1974). The Indonesian National Revolution 1945–1950. Melbourne: Longman Pty Ltd. ISBN 978-0-582-71046-7.
  • Robinson, Geoffrey B. (2018). The Killing Season: A History of the Indonesian Massacres, 1965-66. Princeton University Press. ISBN 9781400888863.
  • Taylor, Jean Gelman (2003). Indonesia. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 978-0-300-10518-6.
  • Vickers, Adrian (2005). A History of Modern Indonesia. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-54262-3.
  • Woodward, Mark R. Islam in Java: Normative Piety and Mysticism in the Sultanate of Yogyakarta (1989)