Od VII do X wieku Champa wkroczyła w swój złoty wiek.Państwo Cham urosło do rangi potęgi morskiej, a floty Cham kontrolowały handel przyprawami i jedwabiem międzyChinami ,Indiami , wyspami indonezyjskimi i imperium Abbasydów w Bagdadzie.Uzupełniali swoje dochody ze szlaków handlowych nie tylko eksportem kości słoniowej i aloesu, ale także zajmując się piractwem i najazdami.^[77] Jednakże rosnący wpływ Czampy zwrócił uwagę sąsiedniej talasokracji, która uważała Czampę za rywala, Jawajczyków (Javaka, prawdopodobnie odnosi się do Srivijaya, władcy Półwyspu Malajskiego , Sumatry i Jawy).W 767 r. wybrzeże Tonkin zostało napadnięte przez flotę jawajską (Daba) i piratów z Kunlun. ^[78] Champa zostało następnie zaatakowane przez statki jawajskie lub Kunlun w latach 774 i 787. ^[79] W 774 r. rozpoczęto atak na Po-Nagar w Nha Trang, gdzie piraci zburzyli świątynie, natomiast w 787 r. rozpoczęto szturm na Virapurę, niedaleko Phan Rang.^[80] Jawajscy najeźdźcy nadal okupowali południowe wybrzeże Czampy, aż do czasu, gdy zostali wypędzeni przez Indravarmana I (787–801) w 799 r. ^[81]W 875 r. nowa dynastia buddyjska założona przez Indravarmana II (r.? – 893) ponownie przeniosła stolicę, czyli główne centrum Czampy, na północ.Indravarman II założył miasto Indrapura, niedaleko Mojego Syna i starożytnej Simhapury.^[82] Buddyzm mahajany przyćmił hinduizm , stając się religią państwową.^[83] Historycy sztuki często przypisują okres między 875 a 982 rokiem złotym wiekiem sztuki i kultury Champa (w odróżnieniu od współczesnej kultury Cham).^[84] Niestety, inwazja wietnamska w 982 r. pod wodzą króla Le Hoana z Dai Viet, a następnie Lưu Kế Tông (r. 986–989), fanatycznego wietnamskiego uzurpatora, który objął tron ​​​​Champa w 983 r., ^[85] sprowadziła masowe zniszczenie północnej Champy.^[86] Indrapura była nadal jednym z głównych ośrodków Czampy, dopóki w XII wieku nie została przekroczona przez Widźaję.^[87]