در سال 1509، نبرد بزرگ دیو (1509) بین پرتغالی ها و ناوگان مشترک سلطان گجرات،سلطان نشین مملوکمصر ، زامورین کالیکوت با حمایت امپراتوری عثمانی رخ داد.از سال 1517، عثمانی ها تلاش کردند تا نیروهای خود را با گجرات ترکیب کنند تا با پرتغالی ها دور از دریای سرخ و در منطقههند مبارزه کنند.نیروهای طرفدار عثمانی به فرماندهی کاپیتان هوکا سفر توسط سلمان رئیس در دیو مستقر شده بودند.دیو در گجرات (که اکنون ایالتی در غرب هند است)، با سورات، یکی از نقاط اصلی عرضه ادویه به مصر عثمانی در آن زمان بود.با این حال، مداخله پرتغال با کنترل ترافیک در دریای سرخ، این تجارت را خنثی کرد.در سال 1530، ونیزی ها نتوانستند از طریق مصر ادویه جات تهیه کنند.محاصره دیو زمانی رخ داد که ارتشی از سلطنت گجرات به فرماندهی خاجر صفر، با کمک نیروهای امپراتوری عثمانی، تلاش کردند تا شهر دیو را در سال 1538 تصرف کنند که در آن زمان در دست پرتغالی ها بود.پرتغالی ها با موفقیت در برابر محاصره چهار ماهه مقاومت کردند.شکست نیروهای ترکیبی ترک و گجراتی در دیو نشان دهنده یک عقبگرد مهم در برنامه های عثمانی برای گسترش نفوذ خود در اقیانوس هند بود.بدون پایگاه یا متحدان مناسب، شکست در دیو به این معنی بود که عثمانی‌ها قادر به ادامه لشکرکشی خود به هند نبودند و پرتغالی‌ها را در سواحل غربی هند بی‌رقیب می‌گذاشتند.دیگر هرگز ترکان عثمانی چنین ناوگانی به هند نمی فرستادند.