سلسله Nguyễn آخرین سلسله ویتنامی بود که قبل از آن اربابان Nguyễn بودند و قبل از اینکه تحت الحمایه فرانسه قرار بگیرند، مستقلاً از سال 1802 تا 1883 بر دولت متحد ویتنام حکومت کردند.در طول عمر خود، این امپراتوری به ویتنام جنوبی، کامبوج و لائوس امروزی از طریق تداوم جنگ‌های چند قرن طولانی Nam Tiến و سیامی -ویتنام گسترش یافت.با فتح ویتنام توسط فرانسه، سلسله نگوین مجبور شد در سال‌های 1862 و 1874 از حاکمیت فرانسه بر بخش‌هایی از ویتنام جنوبی چشم پوشی کند و پس از سال 1883 سلسله نگویان تنها به طور اسمی بر تحت الحمایه فرانسوی آنام (در ویتنام مرکزی) و همچنین حکومت اسمی حکومت کرد. تونکین (در ویتنام شمالی).آنها بعداً قراردادهای خود را با فرانسه لغو کردند و برای مدت کوتاهی تا 25 اوت 1945 امپراتوری ویتنام بودند.خانواده Nguyễn Phúc قبل از شکست سلسله Tây Sơn و ایجاد حکومت امپراتوری خود در قرن 19، به عنوان اربابان Nguyễn (1558-1777، 1780-1802) در قرن شانزدهم حکومت فئودالی را بر مقادیر زیادی از قلمرو برقرار کردند.حکومت سلسله با بر تخت نشستن جیا لانگ در سال 1802 و پس از پایان دادن به سلسله قبلی تای سون آغاز شد.سلسله Nguyễn در طول چند دهه در نیمه دوم قرن نوزدهم به تدریج توسط فرانسه جذب شد، که با کمپین کوچینچینا در سال 1858 شروع شد که منجر به اشغال منطقه جنوبی ویتنام شد.مجموعه ای از معاهدات نابرابر به دنبال داشت.سرزمین اشغالی در معاهده سایگون 1862 به مستعمره کوچینچینا فرانسه تبدیل شد و معاهده هوآ در 1863 به فرانسه اجازه دسترسی به بنادر ویتنامی و افزایش کنترل بر امور خارجی آن را داد.سرانجام، معاهده‌های 1883 و 1884 هوآ، سرزمین باقی‌مانده ویتنامی را به تحت الحمایه آنام و تونکین تحت حاکمیت اسمی نگویان فوک تقسیم کرد.در سال 1887، کوچینچینا، آنام، تونکین، و تحت الحمایه فرانسه کامبوج با هم گروه شدند تا هندوچین فرانسه را تشکیل دهند.سلسله Nguyễn تا جنگ جهانی دوم امپراتورهای رسمی آنام و تونکین در هندوچین باقی ماندند.ژاپن هندوچین را با همکاری فرانسه در سال 1940 اشغال کرده بود، اما از آنجایی که جنگ به طور فزاینده ای شکست خورده به نظر می رسید، دولت فرانسه را در مارس 1945 سرنگون کرد و برای کشورهای سازنده آن اعلام استقلال کرد.امپراتوری ویتنام تحت فرمان امپراتور باو دای یک دولت دست نشانده ژاپنی بود که در ماه های آخر جنگ ظاهراً مستقل بود.با کناره گیری امپراتور باو دای پس از تسلیم ژاپن و انقلاب اوت توسط وینت مین ضد استعمار در اوت 1945 به پایان رسید. این به حکومت 143 ساله سلسله نگویان پایان داد.^[188]