تاریخ تایوان

ضمیمه ها

شخصیت ها

پانویسها و منابع

منابع


Play button

6000 BCE - 2023

تاریخ تایوان



تاریخ تایوان ده ها هزار سال را در بر می گیرد، [1] با اولین شواهد مربوط به سکونت انسان و ظهور فرهنگ کشاورزی در حدود 3000 سال قبل از میلاد، که به اجداد مردمان بومی تایوانی امروزی نسبت داده می شود.[2] این جزیره باچینی هان در اواخر قرن 13 و سکونتگاه های بعدی در قرن 17 تماس گرفت.اکتشافات اروپایی منجر به نامگذاری جزیره به نام فورموسا توسط پرتغالی ها شد که هلندی ها جنوب واسپانیایی ها شمال را مستعمره کردند.حضور اروپایی ها با هجوم مهاجران چینی هوکلو و هاکا همراه شد.در سال 1662، کوکسینگا هلندی‌ها را شکست داد و یک دژ مستحکم ایجاد کرد که بعداً در سال 1683 توسط سلسله چینگ ضمیمه شد. تحت حکومت کینگ، جمعیت تایوان افزایش یافت و به دلیل مهاجرت از سرزمین اصلی چین، عمدتاً چینی هان شدند.در سال 1895، پس از شکست چینگ در جنگ اول چین و ژاپن، تایوان و پنگو بهژاپن واگذار شد.تحت حکومت ژاپن، تایوان با رشد صنعتی روبرو شد و به یک صادرکننده مهم برنج و شکر تبدیل شد.همچنین در طول جنگ دوم چین و ژاپن به عنوان یک پایگاه استراتژیک عمل کرد و تهاجم به چین و سایر مناطق را در طول جنگ جهانی دوم تسهیل کرد.پس از جنگ، در سال 1945، تایوان تحت کنترل جمهوری چین (ROC) به رهبری کومینتانگ (KMT) در پی توقف جنگ جهانی دوم قرار گرفت.با این حال، مشروعیت و ماهیت کنترل ROC، از جمله انتقال حاکمیت، همچنان موضوع بحث است.[3]در سال 1949، ROC که سرزمین اصلی چین را در جنگ داخلی چین از دست داده بود، به تایوان عقب نشینی کرد، جایی که چیانگ کای شک حکومت نظامی اعلام کرد و KMT یک کشور تک حزبی را تأسیس کرد.این به مدت چهار دهه ادامه داشت تا اینکه اصلاحات دموکراتیک در دهه 1980 انجام شد، که در اولین انتخابات مستقیم ریاست جمهوری در سال 1996 به اوج خود رسید. در طول سال های پس از جنگ، تایوان شاهد صنعتی شدن و پیشرفت اقتصادی قابل توجهی بود که معروف به "معجزه تایوان" نامیده می شود. یکی از "چهار ببر آسیایی".
HistoryMaps Shop

بازدید از فروشگاه

Play button
3000 BCE Jan 1

اولین انسان ساکن تایوان

Taiwan
در اواخر پلیستوسن، سطح دریا به طور قابل توجهی پایین تر بود، که کف تنگه تایوان را به عنوان یک پل زمینی در معرض دید قرار داد.[4] فسیل های مهره داران قابل توجهی بین تایوان و جزایر پنگو کشف شد، به ویژه یک استخوان فک متعلق به گونه ای ناشناس از جنس همو که بین 450000 تا 190000 سال تخمین زده می شود.[5] شواهد بشر مدرن در مورد تایوان به بین 20000 تا 30000 سال پیش برمی‌گردد، [1] که قدیمی‌ترین مصنوعات ابزارهای سنگریزه‌شده از فرهنگ چانگبین پارینه سنگی است.این فرهنگ تا 5000 سال پیش وجود داشته است، [6] که توسط سایت های Eluanbi گواه است.علاوه بر این، تجزیه و تحلیل رسوب از دریاچه ماه خورشید نشان می دهد که کشاورزی بریده بریده و سوزانده شده از 11000 سال پیش آغاز شد و 4200 سال پیش با افزایش کشت برنج متوقف شد.[7] با شروع هولوسن 10000 سال پیش، سطح دریاها بالا رفت و تنگه تایوان را تشکیل داد و تایوان را از سرزمین اصلی جدا کرد.[4]تقریباً در 3000 سال قبل از میلاد، فرهنگ نوسنگی Dapenkeng ظهور کرد و به سرعت در سراسر سواحل تایوان گسترش یافت.این فرهنگ که با ظروف سیمی و ابزار سنگی صیقلی متمایز بود، برنج و ارزن را کشت می‌کرد، اما به شدت به منابع دریایی وابسته بود.باور عمومی بر این است که فرهنگ داپنکنگ توسط اجداد بومیان کنونی تایوانی که به زبان‌های اولیه آسترونزی صحبت می‌کردند به تایوان معرفی شد.[2] نوادگان این افراد از تایوان به مناطق مختلف آسیای جنوب شرقی، اقیانوس آرام و اقیانوس هند مهاجرت کردند.به طور قابل توجه، زبان‌های مالایی-پلینزیایی، که اکنون در سراسر سرزمین‌های وسیع صحبت می‌شوند، تنها یکی از شاخه‌های خانواده آسترونزیایی را تشکیل می‌دهند و شاخه‌های باقی‌مانده منحصر به تایوان است.[8] علاوه بر این، تجارت با مجمع الجزایر فیلیپین از اوایل هزاره دوم قبل از میلاد آغاز شد و استفاده از یشم تایوانی در فرهنگ یشم فیلیپین را در بر گرفت.[9] چندین فرهنگ جانشین Dapenkeng شدند، با معرفی آهن در فرهنگ هایی مانند Niaosung، [10] و در حدود سال 400 پس از میلاد، بلومرهای محلی آهن فرفورژه را تولید کردند، فناوری که احتمالاً از فیلیپین به دست آمده است.[11]
1292 Jan 1

تماس چینی هان با تایوان

Taiwan
در طولسلسله یوان (1271-1368)، هان چینی شروع به کاوش در تایوان کرد.[12] امپراتور یوان، کوبلای خان، مقاماتی را در سال 1292 به پادشاهی ریوکیو اعزام کرد تا تسلط یوان را تثبیت کند، اما آنها به اشتباه در تایوان فرود آمدند.پس از درگیری که منجر به کشته شدن سه سرباز شد، آنها بلافاصله به کوانژو چین بازگشتند.وانگ دایوان در سال 1349 از تایوان دیدن کرد و مشاهده کرد که ساکنان آن آداب و رسوم متفاوتی با ساکنان پنگو دارند.او به دیگر مهاجران چینی اشاره نکرد، اما سبک زندگی متنوع در مناطقی به نام لیوکیو و پیشه را برجسته کرد.[13] کشف سفال چوهو از ژجیانگ نشان می دهد که تاجران چینی در دهه 1340 از تایوان دیدن کرده بودند.[14]
اولین گزارش کتبی تایوان
قبایل بومی تایوان ©HistoryMaps
1349 Jan 1

اولین گزارش کتبی تایوان

Taiwan
در سال 1349، وانگ دایوان سفر خود به تایوان را مستند کرد، [15] به غیبت مهاجران چینی در جزیره، اما حضور آنها در پنگو اشاره کرد.[16] او مناطق مختلف تایوان را به عنوان Liuqiu و Pisheye متمایز کرد.Liuqiu به عنوان سرزمین جنگل ها و کوه های وسیع با آب و هوای گرم تر از Penghu توصیف شد.ساکنان آن آداب و رسوم منحصر به فردی داشتند، برای حمل و نقل به قایق تکیه می کردند، لباس های رنگارنگ می پوشیدند و نمک را از آب دریا و مشروب را از نیشکر می گرفتند.آنها در برابر دشمنان آدم خواری می کردند و انواع محصولات محلی و اقلام تجاری داشتند.[17] از سوی دیگر، پیشیه، واقع در شرق، به دلیل کوهستانی بودن و کشاورزی محدود آن مشخص بود.ساکنان آن خالکوبی‌های مشخصی داشتند، موهای خود را تافت می‌پوشیدند و در حمله و آدم‌ربایی مشغول بودند.[18] مورخ Efren B. Isorena استنباط کرد که مردم پیشه تایوان و ویسایان‌های فیلیپین با هم ارتباط نزدیکی داشتند، زیرا ویزایان‌ها قبل از حمله به چین به تایوان سفر می‌کردند.[19]
عصر تجارت اولیه و دزدان دریایی تایوان
سربازان ضد ووکو مینگ با شمشیر و سپر. ©Anonymous
1550 Jan 1

عصر تجارت اولیه و دزدان دریایی تایوان

Taiwan
در اوایل قرن شانزدهم، تعداد ماهیگیران، بازرگانان و دزدان دریاییچینی که در بخش جنوب غربی تایوان رفت و آمد می کردند، افزایش قابل توجهی داشت.برخی از بازرگانان فوجیایی حتی به زبان‌های فرموزان مسلط بودند.با گذشت قرن، تایوان به یک نقطه استراتژیک برای بازرگانان و دزدان دریایی چینی تبدیل شد که از قدرت مینگ طفره می رفتند و برخی از آنها سکونتگاه های کوتاهی در جزیره ایجاد کردند.نام‌هایی مانند Xiaodong dao و Dahui guo برای اشاره به تایوان در این دوره استفاده می‌شد که "تایوان" از قبیله Tayouan گرفته شده بود.دزدان دریایی برجسته ای مانند لین دائوکیان و لین فنگ نیز قبل از مواجهه با مخالفت گروه های بومی و نیروی دریایی مینگ از تایوان به عنوان پایگاه موقت استفاده می کردند.در سال 1593، مقامات مینگ به طور رسمی شروع به تأیید تجارت غیرقانونی موجود در شمال تایوان با صدور مجوز برای آشغال های چینی برای تجارت در آنجا کردند.[20]بازرگانان چینی در ابتدا آهن و منسوجات را با مردم بومی شمال تایوان در ازای منابعی مانند زغال سنگ، گوگرد، طلا و گوشت گوزن مبادله می کردند.با این حال، با گذشت زمان، منطقه جنوب غربی تایوان به دلیل فراوانی ماهی کفال و پوست گوزن به کانون اصلی تاجران چینی تبدیل شد.دومی به ویژه سودآور بود، زیرا برای سود قابل توجهی بهژاپنی ها فروخته شد.[21] این تجارت پس از 1567 رونق گرفت، و به عنوان راهی غیرمستقیم برای چینی ها برای شرکت در تجارت چین و ژاپن با وجود ممنوعیت ها بود.در سال 1603، چن دی یک سفر به تایوان را برای مبارزه با دزدان دریایی Wokou رهبری کرد، [20] که طی آن با قبایل بومی محلی و شیوه زندگی آنها در "Dongfanji (گزارشی از بربرهای شرقی)" مواجه شد و آنها را مستند کرد.
اولین اروپایی ها در تایوان
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1582 Jan 1

اولین اروپایی ها در تایوان

Tainan, Taiwan
ملوانان پرتغالی که در سال 1544 از تایوان عبور کردند، برای اولین بار نام جزیره Ilha Formosa را در سیاهه کشتی یادداشت کردند که به معنای "جزیره زیبا" است.در سال 1582، بازماندگان یک کشتی غرق شده پرتغالی ده هفته (45 روز) را صرف مبارزه با مالاریا و بومیان قبل از بازگشت به ماکائو با یک قایق کردند.
1603 Jan 1

گزارشی از بربرهای شرقی

Taiwan
در اوایل قرن هفدهم، چن دی در طی یک اکسپدیشن علیهدزدان دریایی Wokou از تایوان بازدید کرد.[21] پس از یک درگیری، ژنرال شن از Wuyu بر دزدان دریایی غلبه کرد و رئیس بومی دامیلا هدایایی را برای قدردانی ارائه کرد.[22] چن مشاهدات خود را با دقت در Dongfanji (گزارشی از بربرهای شرقی) مستند کرد، [23] بینشی در مورد ساکنان بومی تایوان و شیوه زندگی آنها ارائه کرد.چن مردم بومی معروف به بربرهای شرقی را در مناطق مختلف تایوان مانند وانگانگ، دایوان و یائوگانگ توصیف کرد.این جوامع، از 500 تا 1000 نفر، فاقد رهبری متمرکز بودند که اغلب به افرادی که بیشترین فرزندان را داشتند احترام می گذاشتند و از آنها پیروی می کردند.ساکنان آن ورزشکار و سریع بودند و قادر به دویدن مسافت های وسیع با سرعتی شبیه اسب بودند.آنها اختلافات را از طریق نبرد توافقی، تمرین شکار سر، [24] حل و فصل کردند و از طریق اعدام در ملاء عام با سارقان برخورد کردند.[25]آب و هوای منطقه گرم بود و مردم محلی را مجبور به پوشیدن لباس های حداقلی می کرد.مردان موهای کوتاه و گوش سوراخ می کردند، در حالی که زنان موهای خود را بلند نگه می داشتند و دندان های خود را آراسته می کردند.قابل ذکر است که زنان سخت کوش و نان آور خانه اصلی بودند، در حالی که مردان تمایل به بیکاری داشتند.[25] مردم بومی فاقد سیستم تقویم رسمی بودند و در نتیجه زمان و سن خود را از دست دادند.[24]خانه های آنها از بامبو و کاهگل ساخته شده بود، موادی که در منطقه فراوان بود.جوامع قبیله ای یک "خانه مشترک" برای مردان مجرد داشتند، که همچنین به عنوان نقطه ملاقات برای گفتگو عمل می کرد.آداب و رسوم ازدواج منحصر به فرد بود.پس از انتخاب شریک زندگی، پسری به دختر مورد علاقه مهره های عقیق هدیه می دهد.پذیرش هدیه منجر به خواستگاری موسیقایی می‌شود و به دنبال آن پسر پس از ازدواج با خانواده دختر به خانه می‌رود، دلیلی که دختران بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند.از نظر کشاورزی، بومیان به کشاورزی بریده بریده می پرداختند.آنها محصولاتی مانند سویا، عدس و کنجد کشت می کردند و از انواع سبزیجات و میوه ها از جمله سیب زمینی شیرین، مرکبات و نیشکر لذت می بردند.برنج آنها از نظر طعم و طول در مقایسه با آنچه چن با آن آشنا بود برتر توصیف شد.ضیافت ها شامل نوشیدن مشروب تهیه شده از برنج و گیاهان تخمیر شده، همراه با آواز و رقص بود.[26] رژیم غذایی آنها شامل گوشت گوزن و خوک بود، اما مرغ را حذف کرد، [27] و آنها با استفاده از نیزه های بامبو و آهن به شکار می پرداختند.جالب اینجاست که علیرغم اینکه ساکنان جزیره بودند، به دریا نرفتند و ماهیگیری خود را محدود به جویبارهای کوچک کردند.از نظر تاریخی، در دوره یونگل، کاشف معروف ژنگ هی تلاش کرد با این قبایل بومی ارتباط برقرار کند، اما آنها گریزان ماندند.در دهه 1560، پس از حملات دزدان دریایی Wokou، قبایل بومی شروع به تعامل با چین کردند.تاجران چینی از بندرهای مختلف پیوندهای تجاری ایجاد کردند و کالاها را با محصولات گوزن مبادله کردند.مردم بومی اقلامی مانند لباس چینی را ارزشمند می‌دانستند و فقط در هنگام تعاملات تجاری از آن‌ها استفاده می‌کردند.چن، با تأمل در سبک زندگی آنها، از سادگی و رضایت آنها قدردانی کرد.
حمله شوگونات توکوگاوا به تایوان
یک کشتی ژاپنی مهر قرمز ©Anonymous
1616 Jan 1

حمله شوگونات توکوگاوا به تایوان

Nagasaki, Japan
در سال 1616، مورایاما توان توسط شوگونات توکوگاوا هدایت شد تا به تایوان حمله کند.[28] این به دنبال اولین ماموریت اکتشافی توسط آریما هارونوبو در سال 1609 انجام شد. هدف این بود که پایگاهی برای عرضه مستقیم ابریشم ازچین ایجاد کند، [29] به جای تامین آن از ماکائو تحت کنترل پرتغال یامانیل تحت کنترل اسپانیا . .مورایاما ناوگانی متشکل از 13 کشتی و حدود 4000 مرد تحت فرماندهی یکی از پسرانش داشت.آنها ناکازاکی را در 15 مه 1616 ترک کردند. با این حال، تلاش برای تهاجم با شکست به پایان رسید.یک طوفان ناوگان را پراکنده کرد و به تلاش های تهاجم زودهنگام پایان داد.[30] پادشاه Ryukyu Sho Nei به مینگ چین در مورد قصد ژاپن برای تصرف جزیره و استفاده از آن به عنوان پایگاه تجاری با چین هشدار داده بود، [29] اما در هر صورت فقط یک کشتی موفق به رسیدن به جزیره شد و آن نیز موفق شد. توسط نیروهای خودی دفع شد.تک کشتی در یک نهر فورموسان در کمین قرار گرفت و همه خدمه او برای جلوگیری از دستگیری خودکشی کردند ("seppuku").[28] چندین کشتی خود را برای غارت سواحل چین منحرف کردند و گزارش شده است که "بیش از 1200 چینی را کشتند، و همه بارها یا آشغال هایی را که با آنها برخورد کردند، بردند و مردم را به دریا انداختند".[31]
1624 - 1668
مستعمرات هلند و اسپانیاornament
فورموسای هلندی
شرکت هند شرقی هلند ©Anonymous
1624 Jan 2 - 1662

فورموسای هلندی

Tainan, Taiwan
از سال 1624 تا 1662 و دوباره از 1664 تا 1668، جزیره تایوان، که اغلب با نام فورموسا شناخته می شود، تحت کنترل استعماری جمهوری هلند بود.در دوران اکتشاف، شرکت هند شرقی هلند پایگاه خود را در فورموسا ایجاد کرد تا تجارت با مناطق همسایه مانند امپراتوری مینگ درچین و شوگونات توکوگاوا درژاپن را تسهیل کند.علاوه بر این، هدف آنها مقابله با تجارت و تلاش های استعماری پرتغالی ها واسپانیایی ها در شرق آسیا بود.با این حال، هلندی ها با مقاومت مواجه شدند و مجبور شدند قیام های مردم بومی و مهاجران اخیر چینی هان را سرکوب کنند.با ظهور سلسله چینگ در قرن هفدهم، شرکت هند شرقی هلند در ازای دسترسی نامحدود به مسیرهای تجاری، وفاداری خود را از مینگ به کینگ تغییر داد.این فصل استعماری پس از محاصره نیروهای کوکسینگا در سال 1662، فورت زلاندیا را به پایان رساند که منجر به اخراج هلندی ها و تأسیس پادشاهی تونگنینگ وفادار به مینگ و ضد کینگ شد.
فورموسای اسپانیایی
فورموسای اسپانیایی ©Andrew Howat
1626 Jan 1 - 1642

فورموسای اسپانیایی

Keelung, Taiwan
اسپانیایی فورموسا مستعمره امپراتوری اسپانیا بود که از سال 1626 تا 1642 در شمال تایوان واقع شده بود. که برای محافظت از تجارت منطقه ای با فیلیپین در برابر مداخله هلندی ها تأسیس شد، بخشی از هند شرقی اسپانیا مستقر در مانیل بود.با این حال، اهمیت مستعمره کاهش یافت و مقامات اسپانیایی در مانیل تمایلی به سرمایه گذاری بیشتر در دفاع از آن نداشتند.پس از 17 سال، هلندی ها آخرین قلعه اسپانیایی را محاصره و تصرف کردند و کنترل بخش بزرگی از تایوان را به دست گرفتند.این قلمرو در نهایت در طول جنگ هشتاد ساله به جمهوری هلند واگذار شد.
در تایوان آغاز شد
زن هاکا در تایوان. ©HistoryMaps
1630 Jan 1

در تایوان آغاز شد

Taoyuan, Taiwan
قوم هاکا در حدود قرن سوم پیش از میلاد در استان های هونان و شانتونگ در شمال مرکزیچین زندگی می کردند.سپس آنها مجبور شدند برای فرار از انبوهی از عشایر متجاوز از شمال، به سمت جنوب رودخانه یانگ تسه حرکت کنند.آنها سرانجام در کیانگسی، فوکین، کوانگ تونگ، کوانگسی و هاینان ساکن شدند.مردم بومی آنها را "غریبه" می نامیدند.اولین مهاجرت هاکا به تایوان در حدود سال 1630 زمانی که قحطی شدید سرزمین اصلی را گرفتار کرد، اتفاق افتاد.[33] در زمان ورود هکاها، بهترین زمین توسط هوکلوس ها گرفته شده بود و شهرها قبلاً ایجاد شده بودند.علاوه بر این، این دو قوم به گویش های متفاوتی صحبت می کردند.«غریبه ها» به سختی جایی در جوامع هوکلو پیدا کردند.اکثر اهالی هاکا به مناطق روستایی منتقل شدند و در آنجا زمین های حاشیه ای را کشت می کردند.اکثریت هاکا هنوز در مناطق کشاورزی مانند تائویوان، هسینچو، میائولی و پینگ تونگ زندگی می کنند.کسانی که در Chiayi، Hualien و Taitung بودند از مناطق دیگر در طول اشغال ژاپن به آنجا مهاجرت کردند.دومین مهاجرت هاکاها به تایوان در سال‌های پس از ۱۶۶۲ بود، زمانی که چنگ چنگ کونگ، ژنرال دربار مینگ و در غرب به نام کوکسینگا، هلندی‌ها را از جزیره اخراج کرد.برخی از مورخان ادعا می کنند که چنگ، بومی آموی، هاکا بود.بنابراین، هکاها یک بار دیگر به "غریبه" تبدیل شدند، زیرا اکثر کسانی که به تایوان مهاجرت کردند پس از قرن شانزدهم آمدند.
نبرد خلیج لیائولو
©Anonymous
1633 Jul 7 - Oct 19

نبرد خلیج لیائولو

Fujian, China
در قرن هفدهم، سواحل چین با افزایش تجارت دریایی مواجه شد، اما نیروی دریایی ضعیف مینگ به دزدان دریایی اجازه داد تا این تجارت را کنترل کنند.رهبر برجسته دزدان دریایی، ژنگ ژیلونگ، با استفاده از فناوری اروپایی، بر سواحل فوجیان تسلط داشت.در سال 1628، سلسله رو به زوال مینگ تصمیم به استخدام او گرفتند.در همین حال، هلندی ها ، با هدف تجارت آزاد درچین ، در ابتدا موقعیتی را در Pescadores ایجاد کردند.با این حال، پس از شکست از مینگ، آنها به تایوان نقل مکان کردند.ژنگ که اکنون یک دریاسالار مینگ است، برای مبارزه با دزدی دریایی با فرماندار هلندی تایوان، هانس پوتمانز، متحد شد.با این حال، تنش‌ها بر سر وعده‌های تجاری محقق نشده ژنگ به وجود آمد که به حمله غافلگیرانه هلندی به پایگاه ژنگ در سال 1633 ختم شد.ناوگان ژنگ که به شدت تحت تأثیر طراحی اروپایی قرار گرفته بود، با حمله هلندی ها غافلگیر شد و آنها را متحد تصور می کرد.بیشتر ناوگان نابود شد و تنها چند کارگر سرنشین آن بودند که از صحنه گریختند.پس از این حمله، هلندی ها بر دریا تسلط یافتند، روستاها را غارت کردند و کشتی ها را تصرف کردند.آنها حتی یک ائتلاف دزدان دریایی تشکیل دادند.با این حال، تاکتیک های تهاجمی آنها ژنگ را با مخالفان سیاسی خود متحد کرد.ژنگ در حال آماده شدن برای انتقام جویی، ناوگان خود را بازسازی کرد و با استفاده از تاکتیک های توقف، منتظر فرصت عالی برای حمله بود.در اکتبر 1633، نبرد دریایی در مقیاس بزرگ در خلیج لیائولو درگرفت.ناوگان مینگ با استفاده از کشتی های آتش نشانی خسارت قابل توجهی به هلندی ها وارد کرد.تکنولوژی برتر قایقرانی دومی به برخی اجازه فرار داد، اما پیروزی کلی نصیب مینگ شد.پیروزی مینگ در خلیج لیائولو اقتدار چین را در تنگه تایوان احیا کرد و باعث شد هلندی ها دزدی دریایی خود را در امتداد سواحل چین متوقف کنند.در حالی که هلندی ها معتقد بودند که قدرت خود را نشان داده اند، مینگ احساس می کرد که به پیروزی قابل توجهی دست یافته است.موقعیت ژنگ ژیلونگ پس از نبرد ارتقا یافت و او از نفوذ خود برای اعطای امتیازات تجاری به هلندی ها استفاده کرد.در نتیجه، در حالی که ژنگ تصمیم گرفت کشتی های اروپایی از دست رفته در حمله 1633 را بازسازی نکند، او قدرت را بر تجارت خارج از کشور چین تثبیت کرد و به یکی از ثروتمندترین افراد در چین تبدیل شد.
کمپین صلح هلندی
رابرت جونیوس، یکی از رهبران اکسپدیشن ماتائو ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1635 Jan 1 - 1636 Feb

کمپین صلح هلندی

Tainan, Taiwan
در دهه 1630، شرکت هند شرقی هلند (VOC) با هدف گسترش کنترل خود بر جنوب غربی تایوان، جایی که در تایوان جای پای خود را ایجاد کرده بود، اما با مقاومت روستاهای بومی محلی مواجه شد.روستای ماتائو به ویژه خصمانه بود و در سال 1629 شصت سرباز هلندی را به کمین انداخت و کشت.نمایش قوی قدرت نظامی هلند منجر به انقیاد سریع روستاهای کلیدی مانند Mattau و Soulang شد.با شاهد این امر، روستاهای اطراف بسیاری داوطلبانه به دنبال صلح با هلندی ها بودند و تسلیم شدن را به درگیری ترجیح می دادند.تثبیت حکومت هلند در جنوب غربی راه را برای موفقیت های آینده مستعمره هموار کرد.قلمروهای تازه تصاحب شده فرصت هایی را در تجارت گوزن باز کردند که برای هلندی ها بسیار سودآور شد.علاوه بر این، زمین‌های حاصلخیز کارگران چینی را جذب می‌کرد که برای کشت آن‌ها به آنجا آورده شدند.روستاهای بومی متحد نه تنها به شرکای تجاری تبدیل شدند، بلکه جنگجویان را برای کمک به هلندی ها در درگیری های مختلف فراهم کردند.علاوه بر این، منطقه تثبیت شده به مبلغان هلندی اجازه داد تا عقاید مذهبی خود را منتشر کنند و پایه و اساس مستعمره را بیشتر تأسیس کنند.این دوره از ثبات نسبی گاهی اوقات توسط محققان و مورخان به عنوان Pax Hollandica (صلح هلندی) نامیده می شود و مشابهی با Pax Romana ترسیم می کند.[39]
1652 Sep 7 - Sep 11

شورش Guo Huaiyi

Tainan, Taiwan
در اواسط قرن هفدهم، هلندی ها مهاجرت گستردهچینی هان به تایوان را تشویق کردند، عمدتاً از جنوب فوجیان.این مهاجران، عمدتاً مردان مجرد جوان، برای اسکان در جزیره مردد بودند، جزیره ای که شهرت تهدیدآمیزی در میان ملوانان و کاشفان به دست آورده بود.تنش ها به دلیل افزایش قیمت برنج، مالیات های ظالمانه هلندی و مقامات فاسد تشدید شد و به شورش Guo Huaiyi در سال 1652 رسید. این شورش پاسخی مستقیم به این عوامل بود و توسط هلندی ها به طرز وحشیانه ای سرکوب شد و 25٪ از شورشیان کشته شدند. در یک بازه کوتاه[32]در اواخر دهه 1640، چالش‌های مختلف از جمله افزایش جمعیت، مالیات‌های تحمیلی هلندی و محدودیت‌ها منجر به نارضایتی بیشتر در میان مهاجران چینی شد.در سال 1643، یک دزد دریایی به نام Kinwang شروع به حمله به روستاهای بومی کرد که باعث بی ثباتی بیشتر منطقه شد.او در نهایت توسط بومیان دستگیر و برای اعدام به هلندی ها تحویل داده شد.با این حال، میراث او زمانی ادامه یافت که سندی کشف شد که چینی ها را به شورش علیه هلندی ها تحریک می کرد.شورش به رهبری Guo Huaiyi در سال 1652 شاهد حمله ارتش دهقانان چینی به ساکام بود.علیرغم تعدادشان، آنها با ترکیبی از قدرت آتش هلندی و جنگجویان بومی پیشی گرفتند.عواقب پس از آن شاهد کشتار قابل توجهی از شورشیان چینی بود که هزاران نفر جان خود را از دست دادند.پس از شورش، تایوان به دلیل از دست دادن نیروی کار روستایی خود با بحران کشاورزی مواجه شد، زیرا بسیاری از شورشیان کشاورز بودند.برداشت بعدی در سال 1653 به دلیل کمبود نیروی کار بسیار ضعیف بود.با این حال، مهاجرت بیشتر چینی ها به تایوان به دلیل ناآرامی های سرزمین اصلی منجر به بهبود متوسط ​​کشاورزی در سال بعد شد.روابط بین چینی ها و هلندی ها بیشتر بدتر شد و هلندی ها خود را به عنوان محافظ سرزمین های بومی در برابر توسعه چین قرار دادند.این دوره همچنین شاهد افزایش احساسات ضد چینی بود و به بومیان توصیه شد که از مهاجران چینی فاصله بگیرند.با وجود شورش قابل توجه، هلندی ها با تکیه بر این واقعیت که بسیاری از چینی های ثروتمند به آنها وفادار مانده بودند، حداقل آمادگی های نظامی را انجام دادند.
پایان نفوذ هلند در تایوان
تسلیم فورت زلاندیا ©Jan van Baden
1661 Mar 30 - 1662 Feb 1

پایان نفوذ هلند در تایوان

Fort Zeelandia, Guosheng Road,
محاصره فورت زلاندیا (1661-1662) یک لحظه مهم در تاریخ تایوان را رقم زد و به تسلط شرکت هند شرقی هلند پایان داد و حکومت پادشاهی تونگنینگ را آغاز کرد.هلندی ها حضور خود را در تایوان، به ویژه در فورت زلاندیا و فورت پرووینتیا تثبیت کرده بودند.با این حال، در اواسط دهه 1660، کوکسینگا، یک وفادار به مینگ ، اهمیت استراتژیک تایوان را دید.کوکسینگا با داشتن اطلاعات دقیق از یک فراری و داشتن ناوگان و ارتش قدرتمند، تهاجمی را آغاز کرد.علیرغم مقاومت اولیه، هلندی ها مغلوب شدند و از آنها غلبه کردند.پس از یک محاصره طولانی، منابع رو به کاهش و هیچ امیدی به نیروهای کمکی، هلندی ها به رهبری فرماندار فردریک کویت، فورت زلاندیا را به کوکسینگا تسلیم کردند.هر دو طرف در طول درگیری از تاکتیک های وحشیانه استفاده کردند.چینی ها بسیاری از زندانیان هلندی را اسیر کردند و در پی تلاش های شکست خورده در مذاکره، چندین نفر از جمله مبلغ مبلغ آنتونیوس هامبروک را اعدام کردند.زنان و کودکان هلندی به بردگی گرفته شدند و برخی از زنان مجبور به صیغه شدند.هلندی‌ها همچنین با جوامع بومی محلی تایوانی که در مقاطع مختلف با هلندی‌ها و چینی‌ها متحد شده بودند، رویارویی داشتند.پس از محاصره، هلندی ها تلاش کردند تا سرزمین های از دست رفته خود را پس بگیرند اما با چالش های مداوم مواجه شدند.آنها با سلسله چینگ علیه نیروهای ژنگ اتحاد تشکیل دادند که منجر به نبردهای دریایی پراکنده شد.در سال 1668، مقاومت بومیان و چالش‌های استراتژیک، هلندی‌ها را مجبور کرد که آخرین سنگر خود را در کیلونگ رها کنند، و این نشان دهنده خروج کامل آنها از تایوان بود.با این حال، درگیری های دریایی بین هلندی ها و جانشینان کوکسینگا ادامه یافت و هلندی ها شکست های بیشتری را متحمل شدند.
Play button
1661 Jun 14 - 1683

پادشاهی Tungning

Tainan, Taiwan
پادشاهی تونگنینگ یک ایالت دریایی سلسله ای بود که از سال 1661 تا 1683 بخش هایی از جنوب غربی تایوان و جزایر پنگو را اداره می کرد. این پادشاهی توسط کوکسینگا (ژنگ چنگ گونگ) تأسیس شد که پس از به دست گرفتن کنترل تایوان، زلاندیا را به آنپینگ و استان را به چیکان [40] تغییر نام داد. از هلندی ها .در 29 می 1662، چیکان به "پایتخت شرقی مینگ" (دونگدو مینگجینگ) تغییر نام داد.بعدها «پایتخت شرقی» (دونگدو) به دانگنینگ (Tungning) تغییر نام داد که به معنای «آرامش شرقی» است، [41]به عنوان اولین ایالت در تاریخ تایوان که عمدتاً قومی هان است، به رسمیت شناخته شد، نفوذ دریایی آن در مسیرهای دریایی اصلی در هر دو دریای چین گسترش یافت و ارتباطات تجاری ازژاپن به آسیای جنوب شرقی می رسید.این پادشاهی به عنوان پایگاهی برای وفاداران سلسله مینگ ، که توسط سلسله چینگ در سرزمین اصلیچین پیشی گرفته بود، خدمت کرد.تایوان در طول حکومت خود، به دلیل اینکه سلسله ژنگ قصد داشت مقاومت خود را در برابر چینگ تقویت کند، دچار سینوزیت شد.این پادشاهی تا زمان الحاق آن به سلسله چینگ در سال 1683 وجود داشت.
سینی سازی
ژنگ جینگ ©HistoryMaps
1665 Jan 1

سینی سازی

Taiwan
ژنگ جینگ میراث حکومت مینگ در تایوان را ادامه داد و حمایت وفاداران مینگ را به دست آورد.دولت او به رهبری خانواده و افسرانش، بر توسعه کشاورزی و زیربنایی متمرکز بود.تا سال 1666، تایوان از نظر برداشت غلات خودکفا بود.[42] تحت حکومت او، مؤسسات فرهنگی و آموزشی مختلفی از جمله آکادمی امپراتوری و زیارتگاه کنفوسیوس، همراه با اجرای امتحانات منظم خدمات کشوری تأسیس شد.[43] ژنگ جینگ همچنین به دنبال آموزش قبایل بومی بود و آنها را با تکنیک های پیشرفته کشاورزی و زبان چینی آشنا کرد.[44]با وجود تلاش‌ها برای جذب مردم بومی، گسترش شهرک‌های چینی منجر به تنش‌ها و شورش‌ها شد.حکومت ژنگ جینگ برای کسانی که در برابر سیاست های او مقاومت می کردند سخت بود.برای مثال، چند صد نفر از اعضای قبیله شالو در طی یک لشکرکشی کشته شدند.در همان زمان، جمعیت چین در تایوان بیش از دو برابر شد، [45] و نیروهای نظامی به مستعمرات نظامی منتقل شدند.در سال 1684، زمین های زیر کشت تایوان در مقایسه با آنچه در پایان دوران هلند در سال 1660 بود، [سه] برابر شده بود.تایوان تحت رهبری ژنگ جینگ نه تنها انحصار کالاهای خاصی مانند پوست آهو و نیشکر را در اختیار داشت، بلکه به تنوع اقتصادی بیشتری نسبت به مستعمره هلندی که جایگزین آن شد، دست یافت.علاوه بر این، در پایان حکومت ژنگ در سال 1683، دولت بیش از 30 درصد بیشتر از سال 1655 تحت سلطه هلندی ها درآمد سالانه نقره ایجاد می کرد.
فتح کینگ تایوان
نیروی دریایی سلسله چینگ ©Anonymous
1683 Jul 1

فتح کینگ تایوان

Penghu, Taiwan
شی لانگ که در ابتدا یک رهبر نظامی تحت رهبری ژنگ ژیلونگ بود، بعداً پس از درگیری با ژنگ چنگ گونگ به سلسله چینگ فرار کرد.به عنوان بخشی از چینگ، شی نقش کلیدی در مبارزات علیه نیروهای ژنگ با استفاده از دانش نزدیک خود از عملکرد داخلی ژنگ ایفا کرد.او درجات را طی کرد و در سال 1662 به عنوان فرمانده نیروی دریایی فوجیان منصوب شد. در طول سال‌ها، او پیوسته از ژنگ‌ها حمایت کرد و اقدامات تهاجمی علیه ژنگ‌ها را رهبری کرد، حتی در تعقیب‌هایش با نیروهای هلندی درگیر شد.تا سال 1664، با وجود برخی موفقیت ها، شی نتوانست به طور کامل دژ ژنگ در سرزمین اصلی چین را از بین ببرد.شی لانگ با تاکید بر لزوم حمله پیشگیرانه به ژنگ ها، حمله استراتژیک به تایوان را پیشنهاد کرد.با این حال، اختلاف نظر در رویکرد با مقاماتی مانند یائو کیشنگ به تنش‌های بوروکراتیک منجر شد.طرح شی ابتدا بر تصرف پنگو متمرکز بود، اما یائو حملات همزمان در چند جبهه را پیشنهاد کرد.امپراتور کانگشی در ابتدا کنترل کامل تهاجم را به شی اعطا نکرد.در همین حال، در تایوان، درگیری های داخلی و فشارهای خارجی موقعیت ژنگ را تضعیف کرد و منجر به جدایی و بی ثباتی بیشتر شد.در سال 1683، شی که اکنون با یک ناوگان و ارتش عظیم، حمله به تایوان را آغاز کرد.پس از چند شکست اولیه و تجدید سازمان تاکتیکی، نیروهای شی قاطعانه ناوگان ژنگ را در خلیج ماگونگ شکست دادند که منجر به تلفات قابل توجه ژنگ شد.به دنبال این پیروزی، نیروهای چینگ به سرعت پنگو و متعاقباً تایوان را تصرف کردند.رهبری جزیره، از جمله ژنگ کشوانگ، رسماً تسلیم شد و آداب و رسوم کینگ را پذیرفت و عملاً به سلطنت ژنگ در تایوان پایان داد.
1683 - 1895
قانون چینگornament
1684 Jan 1 - 1795

کینگ تایوان: مردان، مهاجرت و ازدواج

Taiwan
در دوران حکومت سلسله چینگ بر تایوان، دولت در ابتدا مهاجرت از سرزمین اصلی به تایوان را به دلیل ترس از جمعیت زیاد و درگیری های ناشی از آن محدود کرد.با وجود این، مهاجرت غیرقانونی رونق گرفت، زیرا کمبود نیروی انسانی محلی باعث شد مقامات به سمت دیگری نگاه کنند یا حتی فعالانه مردم را به آنجا بیاورند.در طول قرن هجدهم، دولت چینگ سیاست‌های مهاجرت را تلنگر زد و در برخی مواقع به خانواده‌ها اجازه ورود به تایوان را می‌داد و در برخی مواقع مانع از ورود آن‌ها به تایوان می‌شد.این ناسازگاری ها منجر به جمعیت مهاجر اکثریت مرد شد که اغلب به صورت محلی ازدواج می کردند و اصطلاح "پدر تانگشان دارد، مادر تانگشان ندارد" را ایجاد کرد.دولت چینگ در رویکرد اداری خود به تایوان، به ویژه در مورد گسترش سرزمینی و تعامل با جمعیت بومی جزیره، محتاط بود.آنها در ابتدا کنترل اداری را به بنادر کلیدی و مناطق دشتی خاص محدود کردند و مستلزم مجوز برای مهاجران برای گسترش فراتر از این مناطق بودند.با گذشت زمان، به دلیل ادامه احیای غیرقانونی زمین و مهاجرت، چینگ کنترل کل دشت های غربی را گسترش داد.مردم بومی به گروه‌هایی که فرهنگ‌پذیر بودند (شوفان) و کسانی که نداشتند (شنگ‌فان) طبقه‌بندی شدند، اما تلاش‌ها برای اداره این گروه‌ها بسیار کم بود.مرزها برای جداسازی بومیان از مهاجران ایجاد شد و چندین بار در طول سال ها تقویت شد.با این حال، اجرای ضعیف بود و منجر به تجاوز مستمر مهاجران به مناطق بومی شد.علیرغم موضع محتاطانه دولت چینگ و تلاش برای مدیریت امور بومیان، مهاجران اغلب از ازدواج با زنان بومی به عنوان وسیله ای برای ادعای زمین استفاده می کردند که منجر به ممنوعیت چنین اتحادیه هایی در سال 1737 شد.در اواخر قرن هجدهم، دولت چینگ شروع به کاهش مقررات سختگیرانه خود در مورد مهاجرت از طریق تنگه کرد و در نهایت دخالت فعال خود را متوقف کرد و در نهایت در سال 1875 تمام محدودیت‌های ورود به تایوان را لغو کرد.
شورش های بومیان
دستگیری ژوانگ داتیان ©Anonymous
1720 Jan 1 - 1786

شورش های بومیان

Taiwan
در طول حکومت سلسله چینگ بر تایوان، شورش های مختلفی رخ داد که منعکس کننده پویایی پیچیده بین گروه های قومی مختلف و دولت بود.در سال 1723، قبایل بومی در امتداد دشت ساحلی مرکزی و مهاجران هان در شهرستان Fengshan به طور جداگانه شورش کردند، که بر تنش بین مردم محلی و حکومت چینگ تأکید کرد.در سال 1720، شورش زو ییگوی به عنوان پاسخی به افزایش مالیات ظاهر شد که نشان دهنده فشارهای اقتصادی بود که توسط جمعیت محلی احساس می شد.ژو ییگوئی و رهبر هاکا، لین جونیینگ، شورشیان را در پیروزی گسترده بر نیروهای چینگ در سراسر تایوان رهبری کردند.با این حال، اتحاد آنها کوتاه مدت بود، و یک ناوگان چینگ به رهبری شی شیبیان برای سرکوب شورش اعزام شد.ژو ییگوی دستگیر و اعدام شد و یکی از مهم ترین قیام های ضد کینگ در تایوان در این دوره خاموش شد.در سال 1786، شورش جدیدی به رهبری لین شوانگ ون از جامعه تیاندیهویی آغاز شد که با دستگیری اعضای انجمن به دلیل فرار مالیاتی جرقه زد.شورش در ابتدا شتاب گرفت و بسیاری از شورشیان متشکل از تازه واردان از سرزمین اصلی چین بودند که برای یافتن زمین تلاش می کردند.علیرغم تلاش برای جلب حمایت مردم هاکا، چینگ موفق شد تا سال 1788 قیام را با 50000 سرباز به رهبری لی شیائو و بعداً نیروهای اضافی به رهبری فوکانگان و هایلانکا سرکوب کند.برخلاف شورش‌های قبلی، شورش تیاندیهویی اساساً ناشی از نارضایتی‌های ملی یا قومی نبود، بلکه بیشتر نشانه ناآرامی‌های اجتماعی گسترده بود.لین شوانگ ون اعدام شد، که نشان دهنده پایان چالش مهم دیگری برای قدرت چینگ در تایوان بود.در طول 200 سال حکومت چینگ، اشاره شده است که بومیان دشت عمدتاً غیر شورشی بودند و بومیان کوهستانی عمدتاً تا دهه‌های پایانی حکومت چینگ تنها مانده بودند.بیشتر شورش ها توسط مهاجران هان آغاز شد، اغلب به دلایلی مانند مالیات یا اختلافات اجتماعی و نه منافع قومی یا ملی.
تهاجم ناموفق بریتانیا به تایوان
کشتی شرکت هند شرقی (قرن نوزدهم) ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1840 Jan 1 - 1841

تهاجم ناموفق بریتانیا به تایوان

Keelung, Taiwan
در سال 1831، شرکت هند شرقی تصمیم گرفت که دیگر نمی‌خواهد باچینی‌ها بر اساس شرایط آنها تجارت کند و اقدامات تهاجمی‌تری را برنامه‌ریزی کرد.با توجه به ارزش استراتژیک و تجاری تایوان، پیشنهادات بریتانیا در سال های 1840 و 1841 برای تصرف این جزیره وجود داشت.ویلیام هاتمن در نامه ای به لرد پالمرستون به "حکومت خوش خیم چین بر تایوان و اهمیت استراتژیک و تجاری جزیره" اشاره کرد.[47] او پیشنهاد کرد که تایوان می تواند تنها با یک کشتی جنگی و کمتر از 1500 سرباز اشغال شود و انگلیسی ها بتوانند مسیحیت را در میان بومیان گسترش دهند و همچنین تجارت را توسعه دهند.[48] ​​در سال 1841، در طول جنگ اول تریاک، بریتانیایی ها سه بار تلاش کردند تا ارتفاعات اطراف بندر کیلونگ را بالا ببرند اما شکست خوردند.[49] در نهایت، انگلیسی ها نتوانستند جای پای محکمی ایجاد کنند، و این اکسپدیشن شکست خورده تلقی می شود.
اکسپدیشن فورموسا
حمله تفنگداران دریایی و ملوانان ایالات متحده به دزدان دریایی جزیره فورموسا، هند شرقی، هفته نامه هارپر ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1867 Jun 1

اکسپدیشن فورموسا

Hengchun, Hengchun Township, P
اکسپدیشن فورموسا یک اکسپدیشن تنبیهی بود که توسط ایالات متحده علیه پایوان، یک قبیله بومی تایوانی راه اندازی شد.این اکسپدیشن در تلافی حادثه مریخ نورد انجام شد، که در آن روور، یک پوست آمریکایی، شکسته شد و خدمه آن توسط جنگجویان پایوان در مارس 1867 قتل عام شدند. یک شرکت نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ایالات متحده در جنوب تایوان فرود آمد و تلاش کرد به سمت تایوان پیشروی کند. روستای پایوانپایوان با جنگ چریکی، مکرراً کمین، درگیری، خلع و عقب نشینی پاسخ داد.سرانجام فرمانده تفنگداران دریایی کشته شد و آنها به دلیل خستگی و گرمازدگی به کشتی خود عقب نشینی کردند و پایوان متفرق شد و به داخل جنگل عقب نشینی کرد.این اقدام به عنوان یک شکست آمریکا تلقی می شود.
حادثه مودان
Ryūjō گل سرسبد اکسپدیشن تایوان بود. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1874 May 6 - Dec 3

حادثه مودان

Taiwan
در دسامبر 1871، یک کشتی ریوکیوان در سواحل تایوان غرق شد که منجر به کشته شدن 54 ملوان به دست بومیان پایوان شد.این رویداد که به عنوان حادثه مودان شناخته می شود، در نهایت توجه بین المللی را به خود جلب کرد.در ابتدا، سلسله چینگ ، که سابقه طولانی در بازگرداندن بازماندگان کشتی غرق شده ریوکیوان داشت، با تسهیل بازگشت ملوانان بازمانده، اوضاع را مدیریت کرد.با این حال، این حادثه به تنش های سیاسی دامن زد، به ویژه زمانی که ژنرال ژاپنی سوکنوری کابایاما از اقدام نظامی علیه تایوان دفاع کرد وژاپن پادشاه ریوکیوان را از سلطنت خلع کرد.مذاکرات دیپلماتیک بین ژاپن و چینگ چین تشدید شد و به یک لشکرکشی نظامی ژاپنی به تایوان در سال 1874 ختم شد.نمایندگان چینگ و قبایل محلی از تجاوز ژاپنی ها شکایت کردند اما تا حد زیادی نادیده گرفته شدند.ژاپنی‌ها اردوگاه‌ها و پرچم‌هایی برپا کردند و صلاحیت خود را بر سرزمین‌هایی که با آن‌ها برخورد کردند، اعلام کردند.در نهایت، فشار بین المللی و وخامت وضعیت سلامتی نیروی اعزامی ژاپنی منجر به مذاکرات دیپلماتیک بین ژاپن و چین چینگ شد که منجر به توافق پکن شد.ژاپن ریوکیو را به عنوان دولت تابع خود به رسمیت شناخت و غرامتی از چین دریافت کرد و در نهایت در دسامبر 1874 نیروهای خود را از تایوان خارج کرد. حادثه مودان و پیامدهای آن نقطه حساسی را در روابط چین و ژاپن نشان داد و قدرت فزاینده ژاپن در منطقه را برجسته کرد. امور و ایجاد سابقه ای برای درگیری های آینده بین دو ملت.
فرهنگ پذیری و مقاومت: بومیان تایوان تحت حکومت چینگ
©Anonymous
1875 Jan 1 - 1895

فرهنگ پذیری و مقاومت: بومیان تایوان تحت حکومت چینگ

Taiwan
دوره 1874 تا پایان حکومت چینگ در تایوان با تلاش های قابل توجهی برای اعمال کنترل بر جزیره و مدرن کردن آن مشخص شد.پس از تهاجم موقتژاپن در سال 1874، دولت چینگ قصد داشت تسلط خود را بر تایوان، به ویژه در مناطقی که بومیان ساکن بودند، تقویت کند.پروژه های زیرساختی، از جمله جاده های کوهستانی و خطوط تلگراف، آغاز شد و قبایل بومی به طور رسمی تحت حکومت چینگ قرار گرفتند.علیرغم این تلاش ها، چینگ با چالش هایی مانند جنگ چین و فرانسه مواجه شد که فرانسوی ها به طور موقت بخش هایی از تایوان را اشغال کردند.تایوان تحت حکومت چینگ دستخوش تغییرات مختلفی در حکومت و زیرساخت ها شد.لیو مینگ چوان، کمیسر دفاعی تایوان، به ویژه در تلاش‌های نوسازی، از جمله معرفی روشنایی الکتریکی، راه‌آهن و ماشین‌آلات صنعتی، فعال بود.با این حال، این تلاش ها با موفقیت محدود مواجه شد و انتقادهایی را به دلیل هزینه های بالای آنها نسبت به مزایای آنها برانگیخت.لیو سرانجام در سال 1891 استعفا داد و تلاش‌های فعال برای استعمار متوقف شد.تا پایان دوره چینگ، این جزیره حدود 2.5 میلیون ساکن چینی داشت که در دشت های غربی متمرکز شده بودند، در حالی که مناطق کوهستانی تا حد زیادی خودمختار باقی ماندند و بومیان در آن ساکن بودند.اگرچه تلاش‌هایی برای در نظر گرفتن بومیان تحت کنترل چینگ انجام شد، با حدود 148479 نفر که رسماً تسلیم شدند، هزینه این تلاش‌ها بالا بود و کاملاً مؤثر نبود.علاوه بر این، فرهنگ‌پذیری هجوم‌های قابل‌توجهی ایجاد کرده بود و وضعیت فرهنگی و مالکیت زمینی بومیان دشت را از بین برده بود.
کمپین کیلونگ
La Galissonnière دفاع چین در Keelung، 5 اوت 1884 را بمباران کرد ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1884 Aug 1 - 1885 Mar

کمپین کیلونگ

Taiwan, Northern Taiwan
در طول جنگ چین و فرانسه، فرانسوی ها تایوان را در کمپین کیلونگ در سال 1884 هدف قرار دادند. در ابتدا، نیروهای فرانسوی به رهبری سباستین لسپ، بندر کیلونگ را بمباران کردند اما با مقاومت نیروهایچینی بزرگتر تحت رهبری لیو مینگچوان مواجه شدند و آنها را مجبور به عقب نشینی کردند.با این حال، در 1 اکتبر، Amedée Courbet 2250 سرباز فرانسوی را رهبری کرد تا با موفقیت کیلونگ را تصرف کنند، علیرغم شکست در تصرف تامسوی.سپس فرانسوی ها تایوان را محاصره کردند، اما تا حدی موثر بود.کشتی‌های فرانسوی زباله‌های اطراف سواحل سرزمین اصلی چین را تصرف کردند تا از سرنشینان برای ساخت آثار دفاعی در کیلونگ استفاده کنند، اما زباله‌های تدارکاتی همچنان به تاکائو و آنپینگ می‌رسند و محاصره را تضعیف می‌کنند.در اواخر ژانویه 1885، نیروهای چینی شکست قابل توجهی در اطراف کیلونگ متحمل شدند.با وجود تصرف شهر، فرانسوی ها نتوانستند کنترل خود را فراتر از محدوده آن گسترش دهند.تلاش‌ها برای تصرف تامسویی در ماه مارس بار دیگر با شکست مواجه شد و بمباران نیروی دریایی فرانسه منجر به تسلیم پنگو شد.با این حال، بسیاری از سربازان فرانسوی اندکی پس از آن بیمار شدند و توانایی های رزمی آنها را ضعیف کرد.آتش بس در 15 آوریل 1885 انجام شد که نشان دهنده پایان خصومت ها بود.فرانسوی ها تخلیه خود را از کیلونگ تا 21 ژوئن کامل کردند و پنگو تحت کنترل چین باقی ماند.با وجود موفقیت های اولیه و تحمیل محاصره، لشکرکشی فرانسه به تایوان در نهایت دستاوردهای استراتژیک محدودی را به همراه داشت.
1895 - 1945
امپراتوری ژاپنornament
سلسله چینگ تایوان را به ژاپن واگذار کرد
چاپ چوبی مذاکرات پیمان شیمونوسکی ©Courtesy of Freer Gallery of Art, Smithsonian Institution, Washington, D.C.
1895 Apr 17

سلسله چینگ تایوان را به ژاپن واگذار کرد

Shimonoseki, Yamaguchi, Japan
پیمان شیمونوسکی پیمانی بود که در هتل شونپانرو، شیمونوسکی، ژاپن در 17 آوریل 1895 بین امپراتوریژاپن و چین چینگ امضا شد و به جنگ اول چین و ژاپن پایان داد.از جمله شروط معاهده،مواد 2 و 3: چین برای همیشه و حاکمیت کامل گروه پسکادورس، فورموسا (تایوان) و بخش شرقی خلیج شبه جزیره لیائودانگ (دالیان) همراه با تمام استحکامات، زرادخانه ها و اموال عمومی به ژاپن واگذار می کند.در خلال نشست بین نمایندگان ژاپن و چینگ در مارس و آوریل 1895، نخست وزیر هیروبومی ایتو و وزیر امور خارجه مونیمیتسو موتسو می خواستند قدرت سلسله چینگ را نه تنها در شبه جزیره کره بلکه در جزایر تایوان نیز کاهش دهند.علاوه بر این، موتسو قبلاً به اهمیت آن برای گسترش قدرت نظامی ژاپن به سمت جنوب چین و آسیای جنوب شرقی پی برده بود.همچنین عصر امپریالیسم بود، بنابراین ژاپن آرزو داشت آنچه را که کشورهای غربی انجام می‌دادند تقلید کند.امپراتوری ژاپن به دنبال مستعمرات و منابع در شبه جزیره کره و سرزمین اصلی چین برای رقابت با حضور قدرت های غربی در آن زمان بود.این راهی بود که رهبری ژاپن برای نشان دادن سرعت پیشرفت امپراتوری ژاپن در مقایسه با غرب از زمان بازسازی میجی در سال 1867 انتخاب کرد و تا چه حد می خواست معاهدات نابرابر را که در خاور دور توسط قدرت های غربی منعقد شده بود اصلاح کند.در کنفرانس صلح بین امپراتوری ژاپن و سلسله چینگ، لی هنگژانگ و لی جینگ فانگ، سفیران حاضر در میز مذاکره سلسله چینگ، در ابتدا قصد نداشتند تایوان را واگذار کنند، زیرا آنها همچنین متوجه موقعیت عالی تایوان برای تجارت با غرب بودند.بنابراین، با وجود اینکه چینگ در قرن نوزدهم در جنگ علیه بریتانیا و فرانسه شکست خورده بود، امپراتور چینگ در مورد حفظ تایوان تحت حاکمیت خود، که در سال 1683 آغاز شد، جدی بود.در نیمه اول کنفرانس، ایتو و موتسو ادعا کردند که تسلیم حاکمیت کامل تایوان یک شرط مطلق است و از لی درخواست کردند که حاکمیت کامل جزایر پنگو و بخش شرقی خلیج لیائوتنگ (دالیان) را واگذار کند.لی هنگ‌ژانگ به این دلیل که تایوان در طول اولین جنگ چین و ژاپن بین سال‌های 1894 و 1895 هرگز میدان جنگ نبوده است، امتناع کرد. بخشی از خلیج شبه جزیره لیائوتنگ به امپراتوری ژاپن، او هنوز از تحویل تایوان خودداری کرد.از آنجایی که تایوان از سال 1885 یک استان بود، لی اظهار داشت: "تایوان در حال حاضر یک استان است و بنابراین نباید واگذار شود."با این حال، چون امپراتوری ژاپن از مزیت نظامی برخوردار بود و در نهایت لی تایوان را واگذار کرد.در 17 آوریل 1895، معاهده صلح بین امپراتوری ژاپن و سلسله چینگ امضا شد و با حمله موفقیت آمیز ژاپن به تایوان دنبال شد.این تأثیر عظیم و ماندگاری بر تایوان داشت، واگذاری جزیره به امپراتوری ژاپن نشان دهنده پایان 200 سال حکومت چینگ با وجود مقاومت محلی چین در برابر الحاق بود که به سرعت توسط ژاپنی ها سرکوب شد.
Play button
1895 Apr 17 - 1945

تایوان تحت سلطه ژاپن

Taiwan
تایوان در سال 1895 پس از معاهده شیمونوسکی کهاولین جنگ چین و ژاپن را به پایان رساند، تحت سلطه ژاپن قرار گرفت.سلسله چینگ این قلمرو را بهژاپن واگذار کرد که منجر به پنج دهه حکومت ژاپن شد.این جزیره به عنوان اولین مستعمره ژاپن عمل کرد و در نظر گرفته شده بود که با سرمایه گذاری گسترده در توسعه اقتصادی و عمومی، یک "مستعمره نمونه" باشد.ژاپن همچنین هدف خود را جذب فرهنگی تایوان و ایجاد انحصارات مختلف بر روی کالاهای ضروری مانند تریاک، نمک و نفت بود.پایان جنگ جهانی دوم نشان دهنده پایان کنترل اداری ژاپن بر تایوان بود.ژاپن در سپتامبر 1945 تسلیم شد و جمهوری چین (ROC) کنترل این قلمرو را به دنبال صدور فرمان عمومی شماره 1 به دست گرفت. ژاپن با معاهده سانفرانسیسکو که در 28 آوریل اجرایی شد، رسماً از حاکمیت بر تایوان صرف نظر کرد. 1952.دوره حکومت ژاپن میراث پیچیده ای در تایوان به جا گذاشته است.بحث‌های پس از جنگ جهانی دوم در تایوان دیدگاه‌های متفاوتی در مورد چندین موضوع مربوط به این دوران دارد، از جمله کشتار 28 فوریه 1947، روز بازگشت به عقب تایوان، و وضعیت اسفبار زنان تایوانی.این تجربه همچنین در بحث‌های جاری درباره هویت ملی و قومی تایوان و همچنین جنبش استقلال رسمی آن نقش دارد.
حمله ژاپن به تایوان
نیروهای ژاپنی تایپه را اشغال کردند، 7 ژوئن 1895 ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1895 May 29 - Oct 18

حمله ژاپن به تایوان

Tainan, Taiwan
تهاجم ژاپن به تایوان درگیری بین امپراتوریژاپن و نیروهای مسلح جمهوری کوتاه مدت فورموزا به دنبال واگذاری تایوان توسط سلسله چینگ به ژاپن در آوریل 1895 در پایان جنگ اول چین و ژاپن بود .ژاپنی ها به دنبال کنترل مالکیت جدید خود بودند، در حالی که نیروهای جمهوری خواه برای مقاومت در برابر اشغال ژاپن می جنگیدند.ژاپنی ها در 29 مه 1895 در نزدیکی Keelung در ساحل شمالی تایوان فرود آمدند و در یک کارزار پنج ماهه به سمت جنوب تا Tainan حرکت کردند.اگرچه پیشروی آنها به دلیل فعالیت چریکی کند شد، اما ژاپنی ها هر زمان که می خواستند موضع گیری کنند، نیروهای فورموسان (مخلوطی از واحدهای چینی معمولی و شبه نظامیان محلی هاکا) را شکست دادند.پیروزی ژاپن در باگواشان در 27 اوت، بزرگترین نبردی که تا کنون در خاک تایوان انجام شده است، مقاومت فورموسان را محکوم به شکست زودهنگام کرد.سقوط تاینان در 21 اکتبر به مقاومت سازمان یافته در برابر اشغال ژاپن پایان داد و پنج دهه حکومت ژاپن را در تایوان آغاز کرد.
مقاومت مسلحانه در برابر حکومت ژاپن
قیام موشا (ووشه) در سال 1930 به رهبری مردم سیدیق. ©Seediq Bale (2011)
1895 Nov 1 - 1930 Jan

مقاومت مسلحانه در برابر حکومت ژاپن

Taiwan
حکومت استعماریژاپن در تایوان، که در سال 1895 آغاز شد، با مقاومت مسلحانه قابل توجهی مواجه شد که تا اوایل قرن بیستم ادامه داشت.مقاومت اولیه توسط جمهوری فورموسا، مقامات چینگ و شبه نظامیان محلی رهبری شد.قیام های مسلحانه حتی پس از سقوط تایپه نیز ادامه یافت و روستاییان هاکا و ملی گرایان چینی اغلب شورش ها را رهبری می کردند.شایان ذکر است، هزاران نفر در قتل عام و قیام های مختلف مانند کشتار یونلین و جنگ مقاومت اولیه در سال 1895 کشته شدند. شورش های عمده تا سال 1902 کم و بیش فروکش کردند، اما حوادثی مانند قیام بیپو در سال 1907 و حادثه تاپانی در سال 1915 نشان دهنده تنش ها و تنش ها بود. مخالفت با حکومت ژاپنجوامع بومی نیز تا دهه 1930 به شدت در برابر کنترل ژاپن مقاومت کردند.لشکرکشی‌های دولت در مناطق کوهستانی تایوان منجر به ویران شدن روستاهای بومی متعددی شد که به‌ویژه بر قبایل آتایال و بونون تأثیر گذاشت.آخرین قیام مهم بومیان قیام موشا (ووشه) در سال 1930 به رهبری مردم سیدیق بود.این شورش صدها کشته برجای گذاشت و با خودکشی رهبران سیدیق به پایان رسید.مخالفت خشونت‌آمیز با حکومت ژاپن منجر به تغییر سیاست استعماری، از جمله موضع آشتی‌جویانه‌تر نسبت به جمعیت‌های بومی پس از حادثه موشا شد.با این وجود، میراث مقاومت تأثیر عمیقی بر تاریخ و حافظه جمعی تایوان داشته است و بر روابط پیچیده و اغلب وحشیانه بین استعمارگران و استعمارگران تأکید می کند.رویدادهای این دوره عمیقاً در بافت اجتماعی و سیاسی تایوان ریشه دوانده است و همچنان بر بحث ها و دیدگاه ها در مورد هویت ملی و آسیب های تاریخی تأثیر می گذارد.
Play button
1927 Aug 1 - 1949 Dec 7

جنگ داخلی چین

China
جنگ داخلی چین بین دولت جمهوری چین (ROC) به رهبری کومینتانگ (KMT) و نیروهای حزب کمونیست چین (ح‌ک‌پی) درگرفت که پس از سال 1927 به‌طور متناوب ادامه یافت.جنگ به طور کلی به دو مرحله با یک فاصله تقسیم می شود: از آگوست 1927 تا 1937، اتحاد KMT-CCP ​​در طول اکسپدیشن شمالی فروپاشید و ناسیونالیست ها بیشتر چین را کنترل کردند.از سال 1937 تا 1945، خصومت ها عمدتاً متوقف شد زیرا جبهه متحد دوم با حمله ژاپن به چین با کمک نهایی متفقین در جنگ جهانی دوم مبارزه کرد، اما حتی در آن زمان همکاری بین KMT و ح‌ک‌چ بسیار کم بود و درگیری‌های مسلحانه بین آنها رایج بودند.تشدید اختلافات در داخل چین این بود که یک دولت دست نشانده، تحت حمایت ژاپن و به رهبری اسمی وانگ جینگوی، تشکیل شد تا به طور اسمی بخش هایی از چین را تحت اشغال ژاپن اداره کند.جنگ داخلی به محض اینکه آشکار شد که شکست ژاپن قریب الوقوع است، از سر گرفته شد و ح‌ک‌چ در مرحله دوم جنگ از سال 1945 تا 1949، که عموماً به آن انقلاب کمونیستی چین می‌گویند، دست برتر را به دست آورد.کمونیست ها کنترل سرزمین اصلی چین را به دست آوردند و جمهوری خلق چین (PRC) را در سال 1949 تأسیس کردند و رهبری جمهوری چین را مجبور به عقب نشینی به جزیره تایوان کردند.از دهه 1950، یک بن بست سیاسی و نظامی پایدار بین دو طرف تنگه تایوان به وجود آمد، به طوری که ROC در تایوان و PRC در سرزمین اصلی چین هر دو رسماً ادعا کردند که دولت قانونی تمام چین هستند.پس از دومین بحران تنگه تایوان، هر دو به طور ضمنی آتش را در سال 1979 متوقف کردند.با این حال، هیچ معاهده آتش بس یا صلحی هرگز امضا نشده است.
Play button
1937 Jan 1 - 1945

بخاری

Taiwan
در طول دوره استعمارژاپن در تایوان، دولت میجی ترکیبی از سیاست‌های اجباری و جذب‌کننده را برای برقراری کنترل اجرا کرد.کنت کوداما جنتارو، چهارمین فرماندار کل، و گوتو شینپی، رئیس امور داخلی وی، رویکرد «هویج و چماق» را برای حکمرانی معرفی کردند.[34] یکی از اصلاحات کلیدی گوتو، سیستم هوکو بود که از سیستم بائوجیای سلسله چینگ برای اعمال کنترل جامعه اقتباس شده بود.این سیستم شامل سازماندهی جوامع به گروه های ده خانواری به نام Ko برای کارهایی مانند جمع آوری مالیات و نظارت بر جمعیت بود.گوتو همچنین ایستگاه‌های پلیسی را در سراسر جزیره ایجاد کرد که نقش‌های دیگری مانند آموزش و حفظ اقتصادهای مبادله‌ای کوچک در مناطق روستایی و بومی را بر عهده گرفتند.در سال 1914، جنبش همسان سازی تایوان، به رهبری Itagaki Taisuke، به دنبال ادغام تایوان با ژاپن بود و به درخواست های نخبگان تایوانی پاسخ داد.انجمن دوکاکای تایوان برای این منظور تشکیل شد و به سرعت از سوی جمعیت ژاپنی و تایوانی حمایت شد.با این حال، جامعه در نهایت منحل شد و رهبران آن دستگیر شدند.یکسان سازی کامل به ندرت حاصل می شد و [سیاست] جداسازی شدید بین ژاپنی ها و تایوانی ها تا سال 1922 ادامه داشت.در سال 1937، زمانی که ژاپن وارد جنگ باچین شد، دولت استعماری سیاست‌های کومینکا را با هدف ژاپنی‌سازی کامل جامعه تایوانی اجرا کرد.این شامل ریشه‌کن کردن فرهنگ تایوانی، از جمله ممنوعیت زبان چینی از روزنامه‌ها و آموزش، [36] پاک کردن تاریخ چین و تایوان، [37] و جایگزینی آداب و رسوم ژاپنی با آداب و رسوم سنتی تایوانی بود.با وجود این تلاش ها، نتایج متفاوت بود.تنها 7 درصد از تایوانی ها نام های ژاپنی را برگزیدند، [38] و بسیاری از خانواده های تحصیل کرده نتوانستند زبان ژاپنی را یاد بگیرند.این سیاست‌ها تأثیری ماندگار بر چشم‌انداز فرهنگی تایوان گذاشت و بر ماهیت پیچیده تاریخ استعماری آن تأکید کرد.
1945
جمهوری چینornament
روز بازگشت به عقب تایوان
چن (راست) دریافت سفارش شماره 1 را که توسط ریکیچی آندو (سمت چپ)، آخرین فرماندار ژاپنی تایوان، در تالار شهر تایپه امضا شده بود، پذیرفت. ©Anonymous
1945 Oct 25

روز بازگشت به عقب تایوان

Taiwan
در سپتامبر 1945، جمهوری چین حکومت استانی تایوان را تأسیس کرد [50] و 25 اکتبر 1945 را به عنوان "روز بازگشت تایوان" اعلام کرد، که روز تسلیم نیروهای ژاپنی بود.با این حال، این الحاق یکجانبه تایوان توسط متفقین جنگ جهانی دوم به رسمیت شناخته نشد، زیراژاپن هنوز به طور رسمی از حاکمیت بر جزیره دست نکشیده بود.در سال‌های اولیه پس از جنگ، دولت کومینتانگ (KMT) به رهبری چن یی با فساد و فروپاشی نظم و انضباط نظامی مواجه بود که به شدت زنجیره فرماندهی را به خطر انداخت.اقتصاد این جزیره نیز با چالش‌های مهمی مواجه بود که وارد رکود اقتصادی شد و مشکلات مالی گسترده‌ای را ایجاد کرد.قبل از پایان جنگ، تقریباً 309000 ساکن ژاپن در تایوان زندگی می کردند.[51] پس از تسلیم ژاپن در سال 1945 تا 25 آوریل 1946، نیروهای جمهوری چین 90 درصد از این ساکنان ژاپنی را به ژاپن بازگرداندند.[52] در کنار این بازگشت، سیاست "ژاپن زدایی" اجرا شد که منجر به شکاف های فرهنگی شد.دوره گذار همچنین تنش هایی را بین جمعیت ورودی از سرزمین اصلی چین و ساکنان جزیره قبل از جنگ ایجاد کرد.انحصار قدرت توسط چن یی این مسائل را تشدید کرد و به یک محیط ناپایدار منجر شد که با مشکلات اقتصادی و تنش های اجتماعی مشخص شد.
Play button
1947 Feb 28 - May 16

حادثه 28 فوریه

Taiwan
حادثه 28 فوریه در سال 1947 نقطه عطف مهمی در تاریخ مدرن تایوان بود و جنبش استقلال تایوان را برانگیخت.قیام ضد دولتی زمانی آغاز شد که ماموران انحصار تنباکو با غیرنظامیان درگیر شدند که منجر به تیراندازی و کشته شدن یک مرد شد.این حادثه به سرعت تشدید شد زیرا جمعیت در تایپه و در نهایت در سراسر تایوان علیه دولت جمهوری چین به رهبری کومینتانگ (KMT) تظاهرات کردند.شکایات آنها شامل فساد، تورم و بیکاری بود.علیرغم کنترل اولیه غیرنظامیان تایوانی که فهرستی متشکل از 32 درخواست برای اصلاحات را ارائه کردند، دولت تحت رهبری چن یی، فرماندار استان، منتظر نیروهای کمکی از سرزمین اصلی چین بود.با ورود نیروهای کمکی، سرکوب وحشیانه ای آغاز شد.گزارش ها به تفصیل قتل و دستگیری های بی رویه توسط سربازان را گزارش می دهد.سازمان‌دهندگان برجسته تایوانی به طور سیستماتیک زندانی یا اعدام شدند، با تخمین‌ها تعداد کل کشته‌ها از 18000 تا 28000 نفر بود.[53] برخی از گروه های تایوانی "کمونیست" اعلام شدند که منجر به دستگیری و اعدام اعضای آنها شد.این حادثه به‌ویژه برای تایوانی‌هایی که قبلاً در ارتش امپراتوری ژاپن خدمت می‌کردند، ویران‌کننده بود، زیرا آنها به طور خاص در جریان انتقام‌جویی دولت هدف قرار گرفتند.حادثه 28 فوریه پیامدهای سیاسی ماندگاری داشت.علیرغم "وحشیگری بی رحمانه" که در سرکوب قیام به نمایش گذاشته شد، چن یی تنها یک سال بعد از وظایف فرماندار کل خلاص شد.او سرانجام در سال 1950 به دلیل تلاش برای جدایی از حزب کمونیست چین اعدام شد.وقایع تا حد زیادی به جنبش استقلال تایوان دامن زد و فصل تاریکی در روابط تایوان و ROC باقی مانده است.
حکومت نظامی در تایوان
لغو حکومت نظامی و گشایش تایوان ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1949 May 20 - 1987 Jul 15

حکومت نظامی در تایوان

Taiwan
حکومت نظامی در تایوان توسط چن چنگ، رئیس دولت استانی تایوان، در 19 مه 1949 در بحبوحه جنگ داخلی چین اعلام شد.این اعلامیه استانی بعداً با یک اعلامیه حکومت نظامی در سراسر کشور از طرف دولت مرکزی جمهوری چین جایگزین شد که توسط یوان قانونی در 14 مارس 1950 تصویب شد. دوره حکومت نظامی که توسط نیروهای مسلح جمهوری چین و جمهوری چین نظارت می شد. دولت تحت رهبری کومینتانگ تا زمانی که در 15 ژوئیه 1987 توسط رئیس جمهور چیانگ چینگ کوئو لغو شد دوام آورد. دوره حکومت نظامی در تایوان برای بیش از 38 سال تمدید شد و آن را طولانی‌ترین دوره حکومت نظامی تحمیل شده توسط هر رژیمی در تایوان کرد. جهان در آن زماناین رکورد بعدها توسط سوریه پیشی گرفت.
ترور سفید
بازرسی هولناک توسط چاپگر تایوانی لی جون. این کتاب محیط خصمانه تایوان را اندکی پس از حادثه 28 فوریه توصیف می کند، که نشانگر آغاز دوره وحشت سفید بود. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1949 May 20 00:01 - 1990

ترور سفید

Taiwan
در تایوان، ترور سفید برای توصیف سرکوب سیاسی بر غیرنظامیان ساکن در جزیره و مناطق اطراف تحت کنترل آن توسط دولت تحت حاکمیت کومینتانگ (KMT، یعنی حزب ملی گرای چین) استفاده می شود.دوره ترور سفید عموماً زمانی آغاز شده است که در 19 مه 1949 در تایوان حکومت نظامی اعلام شد که توسط مقررات موقت 1948 علیه شورش کمونیستی امکان پذیر شد و در 21 سپتامبر 1992 با لغو ماده 100 این قانون به پایان رسید. قانون جنایی، که به تعقیب افراد به دلیل فعالیت های "ضد دولتی" اجازه داد.مقررات موقت یک سال قبل در 22 آوریل 1991 لغو شد و حکومت نظامی در 15 ژوئیه 1987 لغو شد.
Play button
1949 Oct 25 - Oct 27

نبردی که تایوان را نجات داد: نبرد گونینگتو

Jinning, Jinning Township, Kin
نبرد کونینگتو که به نام نبرد کینمن نیز شناخته می شود، در سال 1949 در طول جنگ داخلی چین رخ داد.این یک نبرد محوری بود که بر سر جزیره کینمن در تنگه تایوان درگرفت.ارتش آزادیبخش خلق کمونیست (PLA) قصد داشت جزایر کینمن و ماتسو را به عنوان پلکانی برای تهاجم بزرگتر به تایوان که تحت کنترل جمهوری چین (ROC) تحت کنترل چیانگ کای شک بود، تصرف کند.PLA نیروهای ROC در Kinmen را دست کم گرفت و فکر کرد که آنها به راحتی با 19000 سرباز خود بر آنها غلبه خواهند کرد.با این حال، پادگان ROC به خوبی آماده شده بود و به شدت مستحکم بود، حمله آبی خاکی PLA را خنثی کرد و تلفات سنگینی به بار آورد.نبرد در 25 اکتبر زمانی آغاز شد که نیروهای PLA مشاهده شدند و با مقاومت شدید روبرو شدند.برنامه ریزی ضعیف، دست کم گرفتن قابلیت های ROC، و مشکلات لجستیکی منجر به فرود نامنظم و شکست در ایمن سازی ساحل برای PLA شد.نیروهای ROC به طور مؤثر ضدحمله کردند و از دفاعیات، مین‌های زمینی و زره‌های خود استفاده کردند.PLA متحمل خسارات سنگینی شد و کشتی‌های فرود آن‌ها به دلیل تغییرات جزر و مدی سرگردان شدند و آنها را در برابر حمله کشتی‌های نیروی دریایی ROC و نیروهای زمینی آسیب‌پذیر کرد.شکست PLA در دستگیری Kinmen پیامدهای گسترده ای داشت.برای ROC، این یک پیروزی روحیه‌بخش بود که عملاً برنامه‌های کمونیست‌ها برای حمله به تایوان را متوقف کرد.آغاز جنگ کره در سال 1950 و متعاقب آن امضای معاهده دفاع متقابل چین و آمریکا در سال 1954، طرح های تهاجم کمونیست ها را بیشتر منصرف کرد.این نبرد تا حد زیادی در سرزمین اصلی چین به طور گسترده منتشر نشده است، اما در تایوان مهم تلقی می شود، زیرا زمینه را برای وضعیت فعلی سیاسی بین تایوان و سرزمین اصلی چین فراهم می کند.
Play button
1949 Dec 7

عقب نشینی کومینتانگ به تایوان

Taiwan
عقب نشینی کومین تانگ به تایوان به مهاجرت بقایای دولت شناخته شده بین المللی جمهوری چین (ROC) به جزیره تایوان (فورموسا) پس از شکست در جنگ داخلی چین در 7 دسامبر 1949 اشاره دارد. سرزمین اصلی.کومینتانگ (حزب ملی گرای چین)، افسران آن، و تقریباً 2 میلیون سرباز ROC، علاوه بر بسیاری از غیرنظامیان و پناهندگان، در این عقب نشینی شرکت کردند که از پیشروی ارتش آزادیبخش خلق حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) فرار کردند.سربازان ROC عمدتاً از استان های جنوب چین، به ویژه استان سیچوان، جایی که آخرین موضع ارتش اصلی ROC در آنجا برگزار شد، به تایوان گریختند.پرواز به تایوان بیش از چهار ماه پس از اعلام تاسیس جمهوری خلق چین (PRC) در پکن در 1 اکتبر 1949 توسط مائو تسه تونگ انجام شد. جزیره تایوان در طول اشغال جزئی از ژاپن باقی ماند تا اینکه ژاپن ادعاهای ارضی خود را قطع کرد. در معاهده سانفرانسیسکو که در سال 1952 لازم الاجرا شد.پس از عقب نشینی، رهبری ROC، به ویژه ژنرالیسیمو و رئیس جمهور چیانگ کای شک، برنامه ریزی کردند که این عقب نشینی را موقتی کنند، به این امید که مجدداً جمع شوند، تقویت شوند و سرزمین اصلی را دوباره تسخیر کنند.[54] این طرح، که هرگز به نتیجه نرسید، به عنوان "پروژه افتخار ملی" شناخته شد و اولویت ملی ROC در تایوان شد.هنگامی که آشکار شد که چنین طرحی نمی‌تواند محقق شود، تمرکز ملی ROC به نوسازی و توسعه اقتصادی تایوان معطوف شد.
توسعه اقتصادی
فروشگاه مواد غذایی در تایوان دهه 1950 ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1950 Jan 1

توسعه اقتصادی

Taiwan
در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم و در طول جنگ داخلی چین ، تایوان با چالش‌های اقتصادی شدیدی از جمله تورم افسارگسیخته و کمبود کالا مواجه شد.حزب کومینتانگ (KMT) کنترل تایوان را به دست گرفت و دارایی هایی را که قبلاً متعلق بهژاپنی ها بود، ملی کرد.با تمرکز بر کشاورزی در ابتدا، اقتصاد تایوان تا سال 1953 به سطح قبل از جنگ خود بازگشت.سیاست‌های جایگزینی واردات برای حمایت از صنایع داخلی وضع شد و در دهه 1960، تایوان شروع به تغییر تمرکز خود به سمت رشد صادرات محور، جذب سرمایه‌گذاری خارجی و ایجاد اولین منطقه پردازش صادراتی آسیا در کائوسیونگ کرد.این تلاش ها نتیجه داد، زیرا تایوان میانگین رشد اقتصادی سالانه بالایی را از سال 1968 تا بحران نفتی 1973 حفظ کرد.در طول این دوره بهبود و رشد، دولت KMT سیاست‌های اصلاحات ارضی قابل توجهی را اجرا کرد که تأثیرات مثبت گسترده‌ای داشت.قانون 375 کاهش اجاره بها بار مالیاتی بر دهقانان را کاهش داد، در حالی که قانون دیگری زمین را بین کشاورزان کوچک توزیع کرد و به مالکان بزرگ با کالاها و سهام در صنایع دولتی غرامت پرداخت کرد.این رویکرد دوگانه نه تنها بار مالی جامعه کشاورزی را کاهش داد، بلکه باعث ظهور اولین نسل از سرمایه‌داران صنعتی تایوان شد.سیاست های مالی محتاطانه دولت، مانند انتقال ذخایر طلای چین به تایوان، به تثبیت دلار جدید تایوان جدید و مهار تورم فوق العاده کمک کرد.دارایی‌های مستغلات، ملی شده از ژاپن، همراه با کمک‌های آمریکا مانند قانون کمک به چین و کمیسیون مشترک چین و آمریکا در بازسازی روستایی نیز به بهبود سریع تایوان پس از جنگ کمک کردند.تایوان با سرمایه گذاری بر این ابتکارات و کمک های خارجی، با موفقیت از یک اقتصاد کشاورزی به یک نیروگاه تجاری و صنعتی رو به رشد تبدیل شد.
اصلاحات ارضی در تایوان
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1950 Jan 1

اصلاحات ارضی در تایوان

Taiwan
در دهه های 1950 و 1960، تایوان دستخوش اصلاحات ارضی قابل توجهی شد که در سه مرحله اولیه اجرا شد.مرحله اول در سال 1949 شامل سقف اجاره کشاورزی در 37.5٪ از برداشت بود.مرحله دوم در سال 1951 آغاز شد و بر فروش زمین های عمومی به کشاورزان مستاجر متمرکز شد.مرحله سوم و آخر در سال 1953 آغاز شد و بر تجزیه زمین های وسیع برای توزیع مجدد آنها به کشاورزان مستاجر متمرکز شد، رویکردی که معمولاً به عنوان "زمین به کشاورز" شناخته می شود.پس از عقب نشینی دولت ملی گرا به تایوان، کمیسیون مشترک چین و آمریکا در بازسازی روستایی بر اصلاحات ارضی و توسعه جامعه نظارت داشت.یکی از عواملی که این اصلاحات را دلپذیرتر کرد این بود که بسیاری از مالکان اصلی ژاپنی بودند که قبلاً جزیره را ترک کرده بودند.مالکان بزرگ باقی مانده با دارایی های تجاری و صنعتی ژاپنی که پس از بازگشت تایوان به حاکمیت چین در سال 1945 مصادره شده بود، غرامت دریافت کردند.علاوه بر این، برنامه اصلاحات ارضی از این واقعیت سود می برد که اکثریت رهبری کومینتانگ از سرزمین اصلی چین آمده بودند و به همین ترتیب، ارتباطات محدودی با زمین داران محلی تایوانی داشتند.این فقدان روابط محلی، اجرای مؤثر اصلاحات ارضی را برای دولت آسان‌تر کرد.
کمک های آمریکا
در کنار رئیس جمهور چیانگ کای شک، رئیس جمهور ایالات متحده دوایت دی. آیزنهاور در سفر خود به تایپه در ژوئن 1960 برای جمعیت دست تکان داد. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1950 Jan 1 - 1962

کمک های آمریکا

United States
بین سال‌های 1950 تا 1965، تایوان دریافت‌کننده کمک‌های مالی قابل‌توجهی از ایالات متحده بود که مجموعاً 1.5 میلیارد دلار کمک اقتصادی و 2.4 میلیارد دلار دیگر به عنوان حمایت نظامی دریافت کرد.[55] این کمک در سال 1965 به پایان رسید، زمانی که تایوان با موفقیت یک بنیاد مالی قوی ایجاد کرد.پس از این دوره تثبیت مالی، رئیس جمهور ROC چیانگ چینگ-کو، پسر چیانگ کای شک، تلاش های دولتی مانند ده پروژه ساختمانی بزرگ را آغاز کرد.[56] این پروژه ها زمینه را برای توسعه یک اقتصاد قدرتمند که توسط صادرات هدایت می شود، ایجاد کرد.
معاهده سانفرانسیسکو
یوشیدا و اعضای هیئت ژاپنی معاهده را امضا می کنند. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1951 Sep 8

معاهده سانفرانسیسکو

San Francisco, CA, USA
معاهده سانفرانسیسکو در 8 سپتامبر 1951 امضا شد و در 28 آوریل 1952 به اجرا درآمد و رسماً به وضعیت جنگ بینژاپن و قدرت های متفقین پایان داد و به عنوان پیمان صلح ژاپن پس از جنگ جهانی دوم عمل کرد.قابل ذکر است کهچین برای شرکت در مذاکرات معاهده به دلیل اختلافاتی که بر سر اینکه کدام دولت - جمهوری چین (ROC) یا جمهوری خلق چین (PRC) - به طور قانونی نماینده مردم چین هستند دعوت نشد.در این معاهده ژاپن همه ادعاهای خود نسبت به تایوان، پسکادورس، جزایر اسپراتلی و جزایر پاراسل را رد کرد.عبارت مبهم معاهده در مورد وضعیت سیاسی تایوان به نظریه وضعیت نامشخص تایوان منجر شده است.این نظریه نشان می دهد که حاکمیت ROC یا PRC بر تایوان ممکن است نامشروع یا موقت باشد و تأکید می کند که این موضوع باید از طریق اصل تعیین سرنوشت حل شود.این نظریه عموماً به استقلال تایوان متمایل است و معمولاً ادعا نمی کند که ژاپن همچنان باید بر تایوان حاکمیت داشته باشد، اگرچه برخی استثناها وجود دارد.
Play button
1954 Sep 3 - 1955 May 1

اولین بحران تنگه تایوان

Penghu County, Taiwan
اولین بحران تنگه تایوان در 3 سپتامبر 1954 آغاز شد، زمانی که ارتش آزادیبخش خلق (PLA) جمهوری خلق کمونیست چین (PRC) شروع به بمباران جزیره Quemoy تحت کنترل جمهوری چین (ROC) کرد، که تنها چند مایلی دورتر از آن قرار داشت. سرزمین اصلی چیندرگیری بعداً گسترش یافت و سایر جزایر نزدیک تحت کنترل ROC مانند ماتسو و داچن را نیز در بر گرفت.علیرغم اینکه ایالات متحده در ابتدا این جزایر را از نظر نظامی بی‌اهمیت می‌نگرید، اما برای ROC برای هرگونه کمپین احتمالی آینده برای بازپس‌گیری سرزمین اصلی چین از اهمیت حیاتی برخوردار بودند.در پاسخ به اقدامات PLA، کنگره ایالات متحده قطعنامه Formosa را در 24 ژانویه 1955 تصویب کرد که به رئیس جمهور اجازه داد تا از تایوان و جزایر فراساحلی آن دفاع کند.فعالیت نظامی PLA با تصرف جزیره ییجیانگشان در ژانویه 1955، جایی که 720 سرباز ROC کشته یا زخمی شدند، به اوج خود رسید.این امر ایالات متحده و ROC را بر آن داشت تا معاهده دفاع متقابل چین و آمریکا را در دسامبر 1954 رسمی کنند، که به نیروی دریایی ایالات متحده اجازه می داد تا نیروهای ملی گرا را از مواضع آسیب پذیر مانند جزایر داچن پشتیبانی کند.این بحران در مارس 1955 زمانی که PLA فعالیت های گلوله باران خود را متوقف کرد، شاهد کاهش تنش موقت بود.اولین بحران تنگه تایوان رسماً در آوریل 1955 در جریان کنفرانس باندونگ به پایان رسید، زمانی که نخست وزیر ژو انلای قصد چین را برای مذاکره با ایالات متحده اعلام کرد.بحث‌های بعدی در سطح سفیر در ژنو در اوت 1955 آغاز شد، اگرچه مسائل اصلی زیربنای این درگیری حل نشد و زمینه را برای بحران دیگری سه سال بعد فراهم کرد.
Play button
1958 Aug 23 - Dec 1

دومین بحران تنگه تایوان

Penghu, Magong City, Penghu Co
دومین بحران تنگه تایوان در 23 اوت 1958 آغاز شد که شامل درگیری های هوایی و دریایی نظامی بین جمهوری خلق چین (PRC) و جمهوری چین (ROC) بود.PRC بمباران توپخانه ای را در جزایر Kinmen (Quemoy) و جزایر Matsu تحت کنترل ROC آغاز کرد، در حالی که ROC با گلوله باران Amoy در سرزمین اصلی تلافی کرد.ایالات متحده با تأمین جت‌های جنگنده، موشک‌های ضدهوایی و کشتی‌های تهاجمی آبی خاکی به ROC مداخله کرد، اما از تحقق درخواست چیانگ کای‌شک برای بمباران سرزمین اصلی چین کوتاهی کرد.آتش بس غیررسمی زمانی آغاز شد که جمهوری خلق چین در 25 اکتبر اعلام کرد که کینمن را فقط در روزهای فرد بمباران می کند و به ROC اجازه می دهد تا ارتش خود را در روزهای زوج تجدید کند.این بحران بسیار مهم بود، زیرا منجر به تنش‌های شدید شد و خطر کشاندن ایالات متحده را به یک درگیری گسترده‌تر، حتی یک درگیری هسته‌ای بالقوه داشت.ایالات متحده با چالش های دیپلماتیک، از جمله خطر بیگانگی متحدان کلیدی مانند فرانسه و ژاپن مواجه بود.یک تشدید قابل توجه در ژوئن 1960 زمانی که رئیس جمهور آیزنهاور از تایپه بازدید کرد، رخ داد.جمهوری خلق چین با تشدید بمباران های خود پاسخ داد که منجر به تلفات در هر دو طرف شد.با این حال، پس از دیدار آیزنهاور، اوضاع به وضعیت ناآرام قبلی خود بازگشت.بحران در نهایت در 2 دسامبر کاهش یافت، زمانی که ایالات متحده به طور محتاطانه دارایی های دریایی اضافی خود را از تنگه تایوان خارج کرد و به نیروی دریایی ROC اجازه داد تا وظایف رزمی و اسکورت خود را از سر بگیرد.در حالی که این بحران یک نتیجه وضعیت موجود در نظر گرفته می شد، جان فاستر دالس، وزیر امور خارجه ایالات متحده را به این نتیجه رساند که نباید اجازه داد چنین وضعیتی دوباره تکرار شود.این درگیری تنها در سال‌های 1995 تا 1996 با بحران دیگری در تنگه تایوان همراه شد، اما از سال 1958 تاکنون هیچ بحران دیگری که شامل ایالات متحده باشد در منطقه رخ نداده است.
تایوان از سازمان ملل اخراج شد
تایوان از سازمان ملل اخراج شد ©Anonymous
1971 Oct 25

تایوان از سازمان ملل اخراج شد

United Nations Headquarters, E
در سال 1971، دولت جمهوری چین (ROC) درست قبل از اینکه این سازمان جمهوری خلق چین (PRC) را به عنوان نماینده قانونی کرسی چین در سازمان ملل به رسمیت بشناسد، از سازمان ملل خارج شد.در حالی که پیشنهاد نمایندگی دوگانه روی میز بود، چیانگ کای شک، رهبر ROC، بر حفظ کرسی در شورای امنیت سازمان ملل اصرار داشت، شرطی که جمهوری خلق چین با آن موافقت نخواهد کرد.چیانگ موضع خود را در یک سخنرانی قابل توجه بیان کرد و گفت: "آسمان برای دو خورشید به اندازه کافی بزرگ نیست."در نتیجه، مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه 2758 را در اکتبر 1971 به تصویب رساند و "نمایندگان چیانگ کای شک" و در نتیجه ROC را برکنار کرد و جمهوری خلق چین را به عنوان "چین" رسمی در سازمان ملل متحد تعیین کرد.در سال 1979، ایالات متحده نیز به رسمیت شناختن دیپلماتیک خود را از تایپه به پکن منتقل کرد.
ده پروژه بزرگ ساختمانی
بندر تایچونگ، یکی از ده پروژه بزرگ ساختمانی ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1974 Jan 1

ده پروژه بزرگ ساختمانی

Taiwan
ده پروژه ساختمانی بزرگ پروژه های زیربنایی ملی در دهه 1970 در تایوان بودند.دولت جمهوری چین بر این باور بود که این کشور فاقد تاسیسات کلیدی مانند بزرگراه ها، بنادر دریایی، فرودگاه ها و نیروگاه ها است.علاوه بر این، تایوان اثرات قابل توجهی را از بحران نفتی 1973 تجربه کرد.از این رو، دولت برای ارتقای صنعت و توسعه کشور، ده پروژه عظیم ساختمانی را به عهده گرفت.آنها در سال 1974 توسط نخست وزیر چیانگ چینگ-کو پیشنهاد شدند و با تکمیل برنامه ریزی شده تا سال 1979. شش پروژه حمل و نقل، سه پروژه صنعتی و یک پروژه ساخت نیروگاه وجود داشت که در نهایت بیش از 300 میلیارد دلار NT هزینه داشت.ده پروژه:آزادراه شمال - جنوب (بزرگراه سراسری شماره 1)برقی‌سازی خط راه‌آهن ساحل غربیراه آهن شمال لینکفرودگاه بین المللی چیانگ کای شک (که بعدها به فرودگاه بین المللی تائویوان تغییر نام داد)بندر تایچونگبندر سوآئوکارخانه کشتی سازی بزرگ (کائوسیونگ کشتی سازی شرکت کشتی سازی چین)کارخانه فولاد یکپارچه (شرکت فولاد چین)پالایشگاه نفت و پارک صنعتی (پالایشگاه Kaohsiung از CPC Corporation)نیروگاه هسته ای (نیروگاه هسته ای جینشان)
1979 Apr 10

قانون روابط تایوان

United States
قانون روابط تایوان (TRA) توسط کنگره ایالات متحده در سال 1979 به تصویب رسید تا روابط غیررسمی اما اساسی بین ایالات متحده و تایوان را پس از به رسمیت شناختن رسمی جمهوری خلق چین (PRC) توسط ایالات متحده وضع کند.این اقدام پس از انحلال معاهده دفاع متقابل چین و آمریکا با جمهوری چین (ROC)، مرجع حاکم تایوان صورت گرفت.با تصویب هر دو مجلس و امضای رئیس جمهور جیمی کارتر، TRA مؤسسه آمریکایی را در تایوان (AIT) به عنوان یک شرکت غیرانتفاعی برای رسیدگی به تعاملات تجاری، فرهنگی و سایر موارد بدون نمایندگی رسمی دیپلماتیک تأسیس کرد.این قانون به طور عطف به ماسبق در 1 ژانویه 1979 اعمال شد و معتقد است که قراردادهای بین المللی قبل از 1979 بین ایالات متحده و ROC هنوز معتبر هستند مگر اینکه صراحتاً فسخ شوند.TRA چارچوبی برای همکاری نظامی و دفاعی فراهم می کند.اگر تایوان توسط جمهوری خلق چین مورد حمله قرار گیرد، مداخله نظامی ایالات متحده را تضمین نمی کند، اما ایالات متحده را موظف می کند که کالاها و خدمات دفاعی تایوان را «به مقدار لازم برای توانمند ساختن تایوان برای حفظ قابلیت دفاع شخصی کافی» در اختیار تایوان قرار دهد.این قانون تاکید می کند که هرگونه تلاش غیر صلح آمیز برای تصمیم گیری در مورد آینده تایوان برای ایالات متحده "نگرانی شدید" خواهد بود و ایالات متحده را ملزم می کند که ظرفیت مقاومت در برابر هر نیرویی را داشته باشد که امنیت، سیستم اجتماعی یا اقتصادی تایوان را به خطر می اندازد.در طول سال‌ها، علی‌رغم درخواست‌های جمهوری خلق چین و سیاست چین واحد ایالات متحده، دولت‌های متوالی ایالات متحده به فروش تسلیحات به تایوان بر اساس مفاد TRA ادامه داده‌اند.این قانون به عنوان یک سند اساسی برای تشریح سیاست ایالات متحده در قبال تایوان عمل می کند و موضعی از "ابهام استراتژیک" را با هدف منصرف کردن تایوان از اعلام استقلال و چین از اتحاد اجباری تایوان با سرزمین اصلی چین در بر می گیرد.
Play button
1987 Feb 1

رشد تایوان در صنعت کلیدی نیمه هادی

Hsinchu, Hsinchu City, Taiwan
در سال 1986، موریس چانگ توسط Li Kwoh-ting، نماینده یوان اجرایی تایوان، به ریاست موسسه تحقیقات فناوری صنعتی (ITRI) با هدف تقویت صنعت نیمه هادی تایوان دعوت شد.در آن زمان، هزینه‌ها و ریسک‌های بالای مرتبط با بخش نیمه‌رسانا، یافتن سرمایه‌گذاران را با چالش مواجه می‌کرد.در نهایت، فیلیپس با سرمایه گذاری مشترک موافقت کرد و با مشارکت 58 میلیون دلاری و انتقال فناوری برای 27.5 درصد از سهام شرکت تازه تاسیس تولید نیمه هادی تایوان (TSMC) موافقت کرد.دولت تایوان 48 درصد از سرمایه استارت‌آپ‌ها را تامین کرد، در حالی که بقیه از خانواده‌های ثروتمند تایوانی تامین می‌شد و این امر TSMC را از همان ابتدا به یک پروژه شبه دولتی تبدیل کرد.TSMC از آن زمان تاکنون رشد قابل توجهی داشته است، البته با نوسانات ناشی از تقاضای بازار.در سال 2011، این شرکت قصد داشت هزینه های تحقیق و توسعه خود را تقریباً 39 درصد افزایش دهد و به 50 میلیارد NT دلار برای مقابله با رقابت فزاینده برساند.همچنین برنامه ریزی کرده است تا ظرفیت های تولیدی خود را تا 30 درصد افزایش دهد تا تقاضای قوی بازار را برآورده کند.در سال‌های بعد، شرکت سرمایه‌گذاری‌های سرمایه‌ای خود را افزایش داد، از جمله ۵۶۸ میلیون دلار مورد تأیید هیئت‌مدیره در سال ۲۰۱۴ برای افزایش قابلیت‌های تولید و ۳.۰۵ میلیارد دلار اضافی در اواخر همان سال.امروزه، TSMC یک شرکت تایوانی چند ملیتی تولید و طراحی نیمه هادی است و دارای امتیاز به عنوان اولین کارخانه ریخته گری نیمه هادی اختصاصی در جهان است.این با ارزش ترین شرکت نیمه هادی در سطح جهان و بزرگترین شرکت در تایوان است.اگرچه اکثریت سرمایه گذاران خارجی را در اختیار دارد، دولت مرکزی تایوان همچنان بزرگترین سهامدار است.TSMC همچنان در زمینه خود پیشرو است و دفتر مرکزی و عملیات اولیه آن در پارک علمی Hsinchu در Hsinchu، تایوان واقع شده است.
Play button
1990 Mar 16 - Mar 22

جنبش دانشجویی زنبق وحشی

Liberty Square, Zhongshan Sout
جنبش دانشجویی لیلی وحشی یک تظاهرات شش روزه در مارس 1990 با هدف ترویج دموکراسی در تایوان بود.به ابتکار دانشجویان دانشگاه ملی تایوان، این تحصن در میدان یادبود در تایپه (که بعداً به افتخار جنبش به میدان آزادی تغییر نام داد) برگزار شد و شاهد افزایش مشارکت 22000 تظاهرکننده بود.معترضان که با نیلوفرهای سفید فورموسا به عنوان نماد دموکراسی مزین شده بودند، خواستار برگزاری انتخابات مستقیم برای رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور تایوان و همچنین انتخابات جدید مردمی برای همه نمایندگان در مجلس ملی شدند.این تظاهرات مصادف شد با مراسم تحلیف لی تنگ هوی، که تحت سیستم حکومت تک حزبی کومینتانگ انتخاب شده بود.رئیس‌جمهور لی تنگ‌هوی در اولین روز ریاست‌جمهوری خود با پنجاه نماینده دانشجویی ملاقات کرد و حمایت خود را از آرمان‌های دموکراتیک آنها ابراز کرد و قول داد که در تابستان آن اصلاحات دموکراتیک را آغاز کند.این جنبش تحت رهبری دانشجویان نقطه عطف مهمی در چشم انداز سیاسی تایوان بود و زمینه را برای اصلاحات دموکراتیک فراهم کرد.شش سال پس از جنبش، لی در انتخاباتی با بیش از 95 درصد مشارکت رای‌دهندگان، اولین رهبر منتخب مردم تایوان شد.مراسم بزرگداشت بعدی این جنبش همچنان در 21 مارس برگزار می شود و فراخوان هایی مبنی بر انتقال روز جوان تایوان به این تاریخ برای قدردانی از مشارکت دانشجویان در دموکراسی وجود دارد.تأثیر جنبش دانشجویی نیلوفر وحشی در مقابل واکنش دولت چین به اعتراضات میدان تیان‌آن‌من، که درست یک سال قبل از جنبش تایوانی رخ داد، به‌ویژه قابل توجه است.چن شوی بین، جانشین لی، به تفاوت فاحش در برخورد دو دولت با اعتراضات دانشجویی اشاره کرد.در حالی که اعتراضات تیان‌آن‌من به سرکوب خشونت‌آمیز ختم شد، جنبش تایوانی به اصلاحات دموکراتیک ملموس منجر شد، از جمله رای مجلس ملی به انحلال خود در سال 2005.
Play button
1996 Mar 23

انتخابات ریاست جمهوری تایوان در سال 1996

Taiwan
انتخابات ریاست جمهوری که در 23 مارس 1996 در تایوان برگزار شد، یک نقطه عطف تاریخی به عنوان اولین انتخابات مستقیم ریاست جمهوری این کشور بود.پیش از این رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور از سوی نمایندگان مجلس شورای ملی انتخاب می شدند.لی تنگ هوی، رئیس فعلی و نامزد کومینتانگ حاکم، با کسب 54 درصد آرا در انتخابات پیروز شد.پیروزی او علی‌رغم تلاش‌های جمهوری خلق چین (PRC) برای ارعاب رأی‌دهندگان تایوانی از طریق آزمایش‌های موشکی به دست آمد، تاکتیکی که در نهایت شکست خورد.میزان مشارکت رای دهندگان 76.0 درصد بود.در آستانه انتخابات، ارتش آزادی‌بخش خلق چین بین 8 تا 15 مارس موشک‌های بالستیک به آب‌های نزدیک بنادر کیلونگ و کائوسیونگ تایوان شلیک کرد. پنگ، که پکن او را به تلاش برای "تقسیم سرزمین مادری" متهم کرد.دیگر شخصیت‌های سیاسی، مانند چن لی آن، حتی هشدار دادند که رای دادن به لی به معنای انتخاب جنگ است.این بحران زمانی خنثی شد که ایالات متحده دو گروه جنگی ناو هواپیمابر را در نزدیکی تایوان مستقر کرد.این انتخابات نه تنها یک پیروزی برای لی بود، بلکه او را به عنوان یک رهبر قدرتمند که قادر به ایستادگی در برابر جمهوری خلق چین است به نمایش گذاشت.این حادثه بسیاری از رای دهندگان، از جمله رای دهندگان جنوب تایوان که طرفدار استقلال بودند، رای خود را به لی را تحت تاثیر قرار داد.به گزارش یونایتد دیلی نیوز، یک روزنامه تایپه، 14 تا 15 درصد از سهم 54 درصدی لی توسط حامیان حزب دموکراتیک مترقی (DPP) به دست آمده است که نشان دهنده جذابیت گسترده ای است که او به دلیل مدیریت بحران به دست آورده بود. .
Play button
2000 Jan 1

پایان قانون کومینتانگ (KMT).

Taiwan
انتخابات ریاست جمهوری سال 2000 پایان حکومت کومینتانگ (KMT) بود.چن شوی‌بیان، نامزد حزب دموکراتیک خلق، در رقابتی سه جانبه پیروز شد که در آن رای پان‌آبی توسط جیمز سونگ مستقل (که قبلاً از کومینتانگ بود) و نامزد کومین تانگ، لین چان، تقسیم شد.چن 39 درصد آرا را به دست آورد.
2005 Mar 14

قانون ضد جدایی

China
قانون ضد جدایی در 14 مارس 2005 توسط کنگره ملی خلق جمهوری خلق چین به تصویب رسید و بلافاصله اجرایی شد.این قانون که توسط رئیس جمهور هو جین تائو رسمیت یافت، شامل ده ماده است و به طور مشخص به وضوح نشان می دهد که چین ممکن است از نیروی نظامی علیه تایوان استفاده کند، اگر ابزار صلح آمیز برای جلوگیری از استقلال تایوان به پایان برسد.در حالی که این قانون به صراحت "چین" را به عنوان جمهوری خلق چین تعریف نمی کند، این قانون منحصر به فرد است زیرا تنها قانونی است که توسط کنگره ملی خلق بدون پیشوند "جمهوری خلق چین" یا نامگذاری به عنوان "تصمیم/قطعنامه" تصویب شده است. "این قانون منجر به اعتراضات قابل توجهی در تایوان شد و صدها هزار نفر در 26 مارس 2005 به خیابان های تایپه آمدند تا نارضایتی خود را ابراز کنند.در حالی که برخی گفتگوهای سیاسی بین چین و تایوان از زمان تصویب این قانون رخ داده است، روابط بین تنگه ای مملو از عدم اطمینان است.
Play button
2014 Mar 18 - Apr 10

جنبش دانشجویی آفتابگردان

Legislative Yuan, Zhongshan So
جنبش دانشجویی گل آفتابگردان در تایوان بین 18 مارس و 10 آوریل 2014 آشکار شد که جرقه آن تصویب موافقتنامه تجارت خدمات بین المللی (CSSTA) با چین توسط حزب حاکم کومینتانگ (KMT) بدون بررسی کامل بود.معترضان، عمدتاً دانش‌آموزان و گروه‌های مدنی، یوان قانونی و بعداً یوان اجرایی را اشغال کردند و با پیمان تجاری مخالفت کردند که معتقد بودند به اقتصاد تایوان آسیب می‌رساند و آسیب‌پذیری آن را در برابر فشارهای سیاسی چین افزایش می‌دهد.خواسته های اولیه آنها برای بررسی بند به بند توافق در نهایت به درخواست هایی برای رد کامل آن، ایجاد قانونی برای نظارت دقیق بر توافقات آتی با چین و بحث های تحت رهبری شهروندان در مورد اصلاحات قانون اساسی تبدیل شد.علیرغم کمی بازبینی KMT برای بررسی خط به خط توافق، حزب بازگرداندن آن برای بررسی کمیته را رد کرد.حزب اپوزیسیون دموکراتیک مترقی (DPP) نیز پیشنهاد بعدی KMT برای تشکیل کمیته بازنگری مشترک را رد کرد و تاکید کرد که همه توافقات بین تنگه باید مورد بازنگری قرار گیرند و به استناد افکار عمومی جریان اصلی.پیشنهاد DPP به نوبه خود توسط KMT رد شد.به گفته سازمان‌دهندگان، در تظاهرات 30 مارس صدها هزار نفر برای حمایت از جنبش آفتابگردان گرد هم آمدند، در حالی که فعالان و گروه‌های طرفدار چین نیز تظاهرات‌هایی را در مخالفت برگزار کردند.وانگ جین پینگ، رئیس قوه مقننه در نهایت وعده داد که هر گونه بازبینی پیمان تجاری را تا زمانی که قانونی برای نظارت بر همه توافقات بین تنگه وضع شود، به تعویق می اندازد، که باعث شد معترضان اعلام کنند که در 10 آوریل اماکن اشغال شده را تخلیه خواهند کرد. در حالی که KMT نسبت به وانگ ابراز نارضایتی کرد. DPP از تصمیم یکجانبه حمایت کرد.پرزیدنت ما یینگ جئو، که از قبل از اقدامات وانگ مطلع نبود، همچنان خواستار تصویب زودهنگام پیمان تجاری شد و امتیازات را غیرواقعی خواند.معترضان در نهایت مجلس مقننه را خالی کردند و قول دادند که به حرکت خود در جامعه گسترده تر تایوان ادامه دهند و قبل از ترک اتاق قانونگذاری را تمیز کردند.
2020 Jan 11

انتخابات ریاست جمهوری 2020 تایوان

Taiwan
انتخابات ریاست جمهوری تایوان در 11 ژانویه 2020 و در کنار دهمین دوره انتخابات یوان قانونگذاری برگزار شد.رئیس جمهور فعلی تسای اینگ ون و معاون وی، نخست وزیر سابق لای چینگ ته، هر دو از حزب دموکراتیک مترقی (DPP) پیروز شدند.آنها شهردار کائوسیونگ، هان کو-یو از کومینتانگ (KMT) و معاون او، چانگ سان-چنگ، و همچنین نامزد حزب ثالث، جیمز سونگ را شکست دادند.این پیروزی پس از استعفای تسای از ریاست حزبش در پی شکست های بزرگ در انتخابات محلی 2018 و با چالش اصلی لای چینگ ته، به دست آمد.در سمت KMT، هان کو یو در یک رقابت مقدماتی رقابتی، اریک چو، نامزد سابق ریاست جمهوری و تری گو، مدیر عامل فاکسکان را شکست داد.این کمپین حول محور مسائل داخلی مانند اصلاحات کار و مدیریت اقتصادی و همچنین روابط بین تنگه‌ای بود.هان از تسای به دلیل شکست‌های محسوس در حوزه‌های مختلف سیاست انتقاد کرد، اما موضع قاطع تسای در برابر فشارهای پکن برای اتحاد با رای‌دهندگان طنین‌انداز شد.این امر به ویژه در بحبوحه اعتراضات گسترده ضد استرداد در هنگ کنگ صادق بود.این انتخابات دارای مشارکت بالای رأی دهندگان 74.9 درصدی بود، که بالاترین میزان در انتخابات سراسری از سال 2008 بود. تسای رکورد شکستن 8.17 میلیون رای یا 57.1 درصد از آرای مردمی را به خود اختصاص داد که بالاترین سهم رای برای یک نامزد DPP در انتخابات ریاست جمهوری است.DPP موفق شد ثروت KMT را در مناطق بزرگ شهری، به ویژه در کائوسیونگ، معکوس کند.در همین حال، KMT به نشان دادن قدرت در برخی مناطق شرقی و حوزه های انتخابیه خارج از جزیره ادامه داد.Tsai Ing-wen و Lai Ching-te در 20 مه 2020 افتتاح شدند و آغاز دوره خود را نشان دادند.

Appendices



APPENDIX 1

Taiwan's Indigenous Peoples, Briefly Explained


Play button




APPENDIX 2

Sun Yunsuan, Taiwan’s Economic Mastermind


Play button




APPENDIX

From China to Taiwan: On Taiwan's Han Majority


Play button




APPENDIX 4

Original geographic distributions of Taiwanese aboriginal peoples


Original geographic distributions of Taiwanese aboriginal peoples
Original geographic distributions of Taiwanese aboriginal peoples ©Bstlee

Characters



Chiang Kai-shek

Chiang Kai-shek

Chinese Nationalist Leader

Tsai Ing-wen

Tsai Ing-wen

President of the Republic of China

Koxinga

Koxinga

King of Tungning

Yen Chia-kan

Yen Chia-kan

President of the Republic of China

Sun Yat-sen

Sun Yat-sen

Chinese Revolutionary Statesman

Zheng Zhilong

Zheng Zhilong

Chinese Admiral

Chiang Ching-kuo

Chiang Ching-kuo

President of the Republic of China

Sun Yun-suan

Sun Yun-suan

Premier of the Republic of China

Zheng Jing

Zheng Jing

King of Tungning

Lee Teng-hui

Lee Teng-hui

President of the Republic of China

Zheng Keshuang

Zheng Keshuang

King of Tungning

Gotō Shinpei

Gotō Shinpei

Japanese Politician

Seediq people

Seediq people

Taiwanese Indigenous People

Chen Shui-bian

Chen Shui-bian

President of the Republic of China

Morris Chang

Morris Chang

CEO of TSMC

Footnotes



  1. Olsen, John W.; Miller-Antonio, Sari (1992), "The Palaeolithic in Southern China", Asian Perspectives, 31 (2): 129–160, hdl:10125/17011.
  2. Jiao, Tianlong (2007), The neolithic of southeast China: cultural transformation and regional interaction on the coast, Cambria Press, ISBN 978-1-934043-16-5, pp. 91–94.
  3. "Foreign Relations of the United States". US Dept. of State. January 6, 1951. The Cairo declaration manifested our intention. It did not itself constitute a cession of territory.
  4. Chang, K.C. (1989), translated by W. Tsao, ed. by B. Gordon, "The Neolithic Taiwan Strait" (PDF), Kaogu, 6: 541–550, 569.
  5. Chang, Chun-Hsiang; Kaifu, Yousuke; Takai, Masanaru; Kono, Reiko T.; Grün, Rainer; Matsu'ura, Shuji; Kinsley, Les; Lin, Liang-Kong (2015). "The first archaic Homo from Taiwan". Nature Communications. 6 (6037): 6037.
  6. Jiao (2007), pp. 89–90.
  7. 李壬癸 [ Li, Paul Jen-kuei ] (Jan 2011). 1. 台灣土著民族的來源 [1. Origins of Taiwan Aborigines]. 台灣南島民族的族群與遷徙 [The Ethnic Groups and Dispersal of the Austronesian in Taiwan] (Revised ed.). Taipei: 前衛出版社 [Avanguard Publishing House]. pp. 46, 48. ISBN 978-957-801-660-6.
  8. Blust, Robert (1999), "Subgrouping, circularity and extinction: some issues in Austronesian comparative linguistics", in E. Zeitoun; P.J.K Li (eds.), Selected papers from the Eighth International Conference on Austronesian Linguistics, Taipei: Academia Sinica, pp. 31–94.
  9. Bellwood, Peter; Hung, Hsiao-Chun; Iizuka, Yoshiyuki (2011), "Taiwan Jade in the Philippines: 3,000 Years of Trade and Long-distance Interaction" (PDF), in Benitez-Johannot, Purissima (ed.), Paths of Origins: The Austronesian Heritage in the Collections of the National Museum of the Philippines, the Museum Nasional Indaonesia, and the Netherlands Rijksmuseum voor Volkenkunde, Singapore: ArtPostAsia, pp. 31–41, hdl:1885/32545, ISBN 9789719429203, pp. 35–37, 41.
  10. Jiao (2007), pp. 94–103.
  11. Tsang, Cheng-hwa (2000), "Recent advances in the Iron Age archaeology of Taiwan", Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association, 20: 153–158.
  12. Andrade, Tonio (2008f), "Chapter 6: The Birth of Co-colonization", How Taiwan Became Chinese: Dutch, Spanish, and Han Colonization in the Seventeenth Century, Columbia University Press.
  13. Thompson, Lawrence G. (1964). "The earliest eyewitness accounts of the Formosan aborigines". Monumenta Serica. 23: 163–204. doi:10.1080/02549948.1964.11731044. JSTOR 40726116, p. 168–169.
  14. Knapp, Ronald G. (1980), China's Island Frontier: Studies in the Historical Geography of Taiwan, The University of Hawaii, p. 7–8.
  15. Rubinstein, Murray A. (1999), Taiwan: A New History, East Gate Books, p. 86.
  16. Wong, Young-tsu (2017), China's Conquest of Taiwan in the Seventeenth Century: Victory at Full Moon, Springer, p. 82.
  17. Thompson, Lawrence G. (1964). "The earliest eyewitness accounts of the Formosan aborigines". Monumenta Serica. 23: 163–204. doi:10.1080/02549948.1964.11731044. JSTOR 40726116, p. 168–169.
  18. Thompson 1964, p. 169–170.
  19. Isorena, Efren B. (2004). "The Visayan Raiders of the China Coast, 1174–1190 Ad". Philippine Quarterly of Culture and Society. 32 (2): 73–95. JSTOR 29792550.
  20. Andrade, Tonio (2008), How Taiwan Became Chinese: Dutch, Spanish, and Han Colonization in the Seventeenth Century, Columbia University Press.
  21. Jenco, Leigh K. (2020). "Chen Di's Record of Formosa (1603) and an Alternative Chinese Imaginary of Otherness". The Historical Journal. 64: 17–42. doi:10.1017/S0018246X1900061X. S2CID 225283565.
  22. Thompson 1964, p. 178.
  23. Thompson 1964, p. 170–171.
  24. Thompson 1964, p. 172.
  25. Thompson 1964, p. 175.
  26. Thompson 1964, p. 173.
  27. Thompson 1964, p. 176.
  28. Jansen, Marius B. (1992). China in the Tokugawa World. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 978-06-7411-75-32.
  29. Recent Trends in Scholarship on the History of Ryukyu's Relations with China and Japan Gregory Smits, Pennsylvania State University, p.13.
  30. Frei, Henry P.,Japan's Southward Advance and Australia, Univ of Hawaii Press, Honolulu, ç1991. p.34.
  31. Boxer, Charles. R. (1951). The Christian Century in Japan. Berkeley: University of California Press. OCLC 318190 p. 298.
  32. Andrade (2008), chapter 9.
  33. Strangers in Taiwan, Taiwan Today, published April 01, 1967.
  34. Huang, Fu-san (2005). "Chapter 6: Colonization and Modernization under Japanese Rule (1895–1945)". A Brief History of Taiwan. ROC Government Information Office.
  35. Rubinstein, Murray A. (1999). Taiwan: A New History. Armonk, NY [u.a.]: Sharpe. ISBN 9781563248153, p. 220–221.
  36. Rubinstein 1999, p. 240.
  37. Chen, Yingzhen (2001), Imperial Army Betrayed, p. 181.
  38. Rubinstein 1999, p. 240.
  39. Andrade (2008), chapter 3.
  40. Wong, Young-tsu (2017), China's Conquest of Taiwan in the Seventeenth Century: Victory at Full Moon, Springer, p. 105–106.
  41. Hang, Xing (2010), Between Trade and Legitimacy, Maritime and Continent, p. 209.
  42. Wong 2017, p. 115.
  43. Hang 2010, p. 209.
  44. Hang 2010, p. 210.
  45. Hang 2010, p. 195–196.
  46. Hang 2015, p. 160.
  47. Shih-Shan Henry Tsai (2009). Maritime Taiwan: Historical Encounters with the East and the West. Routledge. pp. 66–67. ISBN 978-1-317-46517-1.
  48. Leonard H. D. Gordon (2007). Confrontation Over Taiwan: Nineteenth-Century China and the Powers. Lexington Books. p. 32. ISBN 978-0-7391-1869-6.
  49. Elliott, Jane E. (2002), Some Did it for Civilisation, Some Did it for Their Country: A Revised View of the Boxer War, Chinese University Press, p. 197.
  50. 去日本化「再中國化」:戰後台灣文化重建(1945–1947),Chapter 1. Archived 2011-07-22 at the Wayback Machine publisher: 麥田出版社, author: 黃英哲, December 19, 2007.
  51. Grajdanzev, A. J. (1942). "Formosa (Taiwan) Under Japanese Rule". Pacific Affairs. 15 (3): 311–324. doi:10.2307/2752241. JSTOR 2752241.
  52. "Taiwan history: Chronology of important events". Archived from the original on 2016-04-16. Retrieved 2016-04-20.
  53. Forsythe, Michael (July 14, 2015). "Taiwan Turns Light on 1947 Slaughter by Chiang Kai-shek's Troops". The New York Times.
  54. Han, Cheung. "Taiwan in Time: The great retreat". Taipei Times.
  55. Chan (1997), "Taiwan as an Emerging Foreign Aid Donor: Developments, Problems, and Prospects", Pacific Affairs, 70 (1): 37–56, doi:10.2307/2761227, JSTOR 2761227.
  56. "Ten Major Construction Projects - 台灣大百科全書 Encyclopedia of Taiwan".

References



  • Andrade, Tonio (2008f), "Chapter 6: The Birth of Co-colonization", How Taiwan Became Chinese: Dutch, Spanish, and Han Colonization in the Seventeenth Century, Columbia University Press
  • Bellwood, Peter; Hung, Hsiao-Chun; Iizuka, Yoshiyuki (2011), "Taiwan Jade in the Philippines: 3,000 Years of Trade and Long-distance Interaction" (PDF), in Benitez-Johannot, Purissima (ed.), Paths of Origins: The Austronesian Heritage in the Collections of the National Museum of the Philippines, the Museum Nasional Indonesia, and the Netherlands Rijksmuseum voor Volkenkunde, Singapore: ArtPostAsia, pp. 31–41, hdl:1885/32545, ISBN 9789719429203.
  • Bird, Michael I.; Hope, Geoffrey; Taylor, David (2004), "Populating PEP II: the dispersal of humans and agriculture through Austral-Asia and Oceania" (PDF), Quaternary International, 118–119: 145–163, Bibcode:2004QuInt.118..145B, doi:10.1016/s1040-6182(03)00135-6, archived from the original (PDF) on 2014-02-12, retrieved 2007-04-12.
  • Blusse, Leonard; Everts, Natalie (2000), The Formosan Encounter: Notes on Formosa's Aboriginal Society – A selection of Documents from Dutch Archival Sources Vol. I & II, Taipei: Shung Ye Museum of Formosan Aborigines, ISBN 957-99767-2-4 and ISBN 957-99767-7-5.
  • Blust, Robert (1999), "Subgrouping, circularity and extinction: some issues in Austronesian comparative linguistics", in E. Zeitoun; P.J.K Li (eds.), Selected papers from the Eighth International Conference on Austronesian Linguistics, Taipei: Academia Sinica, pp. 31–94.
  • Borao Mateo, Jose Eugenio (2002), Spaniards in Taiwan Vol. II:1642–1682, Taipei: SMC Publishing, ISBN 978-957-638-589-6.
  • Campbell, Rev. William (1915), Sketches of Formosa, London, Edinburgh, New York: Marshall Brothers Ltd. reprinted by SMC Publishing Inc 1996, ISBN 957-638-377-3, OL 7051071M.
  • Chan (1997), "Taiwan as an Emerging Foreign Aid Donor: Developments, Problems, and Prospects", Pacific Affairs, 70 (1): 37–56, doi:10.2307/2761227, JSTOR 2761227.
  • Chang, K.C. (1989), translated by W. Tsao, ed. by B. Gordon, "The Neolithic Taiwan Strait" (PDF), Kaogu, 6: 541–550, 569, archived from the original (PDF) on 2012-04-18.
  • Ching, Leo T.S. (2001), Becoming "Japanese" – Colonial Taiwan and The Politics of Identity Formation, Berkeley: University of California Press., ISBN 978-0-520-22551-0.
  • Chiu, Hsin-hui (2008), The Colonial 'Civilizing Process' in Dutch Formosa, 1624–1662, BRILL, ISBN 978-90-0416507-6.
  • Clements, Jonathan (2004), Pirate King: Coxinga and the Fall of the Ming Dynasty, United Kingdom: Muramasa Industries Limited, ISBN 978-0-7509-3269-1.
  • Diamond, Jared M. (2000), "Taiwan's gift to the world", Nature, 403 (6771): 709–710, Bibcode:2000Natur.403..709D, doi:10.1038/35001685, PMID 10693781, S2CID 4379227.
  • Everts, Natalie (2000), "Jacob Lamay van Taywan: An Indigenous Formosan Who Became an Amsterdam Citizen", Ed. David Blundell; Austronesian Taiwan:Linguistics' History, Ethnology, Prehistory, Berkeley, CA: University of California Press.
  • Gates, Hill (1981), "Ethnicity and Social Class", in Emily Martin Ahern; Hill Gates (eds.), The Anthropology of Taiwanese Society, Stanford University Press, ISBN 978-0-8047-1043-5.
  • Guo, Hongbin (2003), "Keeping or abandoning Taiwan", Taiwanese History for the Taiwanese, Taiwan Overseas Net.
  • Hill, Catherine; Soares, Pedro; Mormina, Maru; Macaulay, Vincent; Clarke, Dougie; Blumbach, Petya B.; Vizuete-Forster, Matthieu; Forster, Peter; Bulbeck, David; Oppenheimer, Stephen; Richards, Martin (2007), "A Mitochondrial Stratigraphy for Island Southeast Asia", The American Journal of Human Genetics, 80 (1): 29–43, doi:10.1086/510412, PMC 1876738, PMID 17160892.
  • Hsu, Wen-hsiung (1980), "From Aboriginal Island to Chinese Frontier: The Development of Taiwan before 1683", in Knapp, Ronald G. (ed.), China's Island Frontier: Studies in the historical geography of Taiwan, University Press of Hawaii, pp. 3–29, ISBN 978-0-8248-0743-6.
  • Hu, Ching-fen (2005), "Taiwan's geopolitics and Chiang Ching-Kuo's decision to democratize Taiwan" (PDF), Stanford Journal of East Asian Affairs, 1 (1): 26–44, archived from the original (PDF) on 2012-10-15.
  • Jiao, Tianlong (2007), The neolithic of southeast China: cultural transformation and regional interaction on the coast, Cambria Press, ISBN 978-1-934043-16-5.
  • Katz, Paul (2005), When The Valleys Turned Blood Red: The Ta-pa-ni Incident in Colonial Taiwan, Honolulu, HA: University of Hawaii Press, ISBN 978-0-8248-2915-5.
  • Keliher, Macabe (2003), Out of China or Yu Yonghe's Tales of Formosa: A History of 17th Century Taiwan, Taipei: SMC Publishing, ISBN 978-957-638-608-4.
  • Kerr, George H (1966), Formosa Betrayed, London: Eyre and Spottiswoode, archived from the original on March 9, 2007.
  • Knapp, Ronald G. (1980), China's Island Frontier: Studies in the Historical Geography of Taiwan, The University of Hawaii
  • Leung, Edwin Pak-Wah (1983), "The Quasi-War in East Asia: Japan's Expedition to Taiwan and the Ryūkyū Controversy", Modern Asian Studies, 17 (2): 257–281, doi:10.1017/s0026749x00015638, S2CID 144573801.
  • Morris, Andrew (2002), "The Taiwan Republic of 1895 and the Failure of the Qing Modernizing Project", in Stephane Corcuff (ed.), Memories of the Future: National Identity issues and the Search for a New Taiwan, New York: M.E. Sharpe, ISBN 978-0-7656-0791-1.
  • Olsen, John W.; Miller-Antonio, Sari (1992), "The Palaeolithic in Southern China", Asian Perspectives, 31 (2): 129–160, hdl:10125/17011.
  • Rubinstein, Murray A. (1999), Taiwan: A New History, East Gate Books
  • Shepherd, John R. (1993), Statecraft and Political Economy on the Taiwan Frontier, 1600–1800, Stanford, California: Stanford University Press., ISBN 978-0-8047-2066-3. Reprinted 1995, SMC Publishing, Taipei. ISBN 957-638-311-0
  • Spence, Jonathan D. (1999), The Search for Modern China (Second Edition), USA: W.W. Norton and Company, ISBN 978-0-393-97351-8.
  • Singh, Gunjan (2010), "Kuomintang, Democratization and the One-China Principle", in Sharma, Anita; Chakrabarti, Sreemati (eds.), Taiwan Today, Anthem Press, pp. 42–65, doi:10.7135/UPO9781843313847.006, ISBN 978-0-85728-966-7.
  • Takekoshi, Yosaburō (1907), Japanese rule in Formosa, London, New York, Bombay and Calcutta: Longmans, Green, and co., OCLC 753129, OL 6986981M.
  • Teng, Emma Jinhua (2004), Taiwan's Imagined Geography: Chinese Colonial Travel Writing and Pictures, 1683–1895, Cambridge MA: Harvard University Press, ISBN 978-0-674-01451-0.
  • Tsang, Cheng-hwa (2000), "Recent advances in the Iron Age archaeology of Taiwan", Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association, 20: 153–158, doi:10.7152/bippa.v20i0.11751, archived from the original on 2012-03-25, retrieved 2012-06-07.
  • Wills, John E., Jr. (2006), "The Seventeenth-century Transformation: Taiwan under the Dutch and the Cheng Regime", in Rubinstein, Murray A. (ed.), Taiwan: A New History, M.E. Sharpe, pp. 84–106, ISBN 978-0-7656-1495-7.
  • Wong, Young-tsu (2017), China's Conquest of Taiwan in the Seventeenth Century: Victory at Full Moon, Springer
  • Xiong, Victor Cunrui (2012), Emperor Yang of the Sui Dynasty: His Life, Times, and Legacy, SUNY Press, ISBN 978-0-7914-8268-1.
  • Zhang, Yufa (1998), Zhonghua Minguo shigao 中華民國史稿, Taipei, Taiwan: Lian jing (聯經), ISBN 957-08-1826-3.