جزیره سنگاپور که در ابتدا به نام Temasek شناخته می شد، یک بندر و سکونتگاه قابل توجه در قرن چهاردهم بود.در پایان آن قرن، حاکم آن پارامسوارا به دلیل حملات مجبور به نقل مکان شد که منجر به تأسیس سلطنت مالاکا شد.در حالی که محل سکونت در فورت کنینگ امروزی متروک بود، یک جامعه تجاری متوسط ​​همچنان ادامه داشت.بین قرن‌های 16 و 19، قدرت‌های استعماری اروپایی، که از پرتغالی‌ها شروع و سپس هلندی‌ها شروع کردند، بر مجمع‌الجزایر مالایی تسلط یافتند.در اوایل قرن نوزدهم، بریتانیا به دنبال به چالش کشیدن سلطه هلند در منطقه بود.سر توماس استمفورد رافلز با درک اهمیت استراتژیک مسیر تجاری بینچین وهند بریتانیایی از طریق تنگه مالاکا، یک بندر بریتانیایی را در این منطقه متصور شد.بسیاری از سایت‌های بالقوه یا تحت کنترل هلند بودند یا دارای چالش‌های لجستیکی بودند.سنگاپور، با موقعیت عالی خود در نزدیکی تنگه مالاکا، بندر عالی، و عدم اشغال هلندی، به عنوان گزینه مطلوب ظاهر شد.رافلز در 29 ژانویه 1819 وارد سنگاپور شد و یک شهرک مالایی به رهبری تمنگگونگ عبدالرحمان وفادار به سلطان جوهور را کشف کرد.به دلیل وضعیت پیچیده سیاسی در جوهور، جایی که سلطان حاکم تحت نفوذ هلند و بوگیس بود، رافلز با وارث قانونی، تنگکو حسین یا تنگکو لانگ، که در آن زمان در تبعید بود، مذاکره کرد.این حرکت استراتژیک استقرار بریتانیا در منطقه را تضمین کرد و پایه سنگاپور مدرن را نشان داد.