بغداد که در قرن هشتم تأسیس شد، به سرعت به پایتخت خلافت عباسی و مرکز فرهنگی مرکزی جهان اسلام تبدیل شد.آسورستان به مدت پانصد سال مرکز استان خلافت عباسی و مرکز عصر طلایی اسلامی شد.پس از فتح مسلمانان ، آسورستان شاهد هجوم تدریجی اما گسترده مردم مسلمان بود.ابتدا ورود اعراب به جنوب، اما بعدها شامل اقوام ایرانی (کرد) و ترک در اواسط تا اواخر قرون وسطی نیز شد.عصر طلایی اسلامی، دوران پیشرفت علمی ، اقتصادی و فرهنگی چشمگیر در تاریخ اسلام است که به طور سنتی از قرن هشتم تا سیزدهم می باشد.^[49] این دوران اغلب با سلطنت هارون الرشید خلیفه عباسی (786-809) و تأسیس بیت الحکمه در بغداد آغاز شده است.این مؤسسه به مرکزی برای یادگیری تبدیل شد و دانشمندان را از سراسر جهان اسلام برای ترجمه دانش کلاسیک به عربی و فارسی جذب کرد.بغداد که در آن زمان بزرگترین شهر جهان بود، در این دوره مرکز فعالیت های فکری و فرهنگی بود.^[50]با این حال، در قرن نهم، خلافت عباسی شروع به افول کرد.در اواخر قرن نهم تا اوایل قرن یازدهم، مرحله‌ای به نام « اینترمزوی ایرانی »، امارت‌های مختلف کوچک ایرانی، از جمله طاهریان، صفاریان، سامانیان، بویه‌ها و سالاریان، بر بخش‌هایی از عراق کنونی حکومت می‌کردند.در سال 1055 طغرل از امپراتوری سلجوقی بغداد را تصرف کرد، اگرچه خلفای عباسی همچنان نقش تشریفاتی داشتند.علیرغم از دست دادن قدرت سیاسی، دربار عباسی در بغداد، به ویژه در مسائل مذهبی، بسیار تأثیرگذار باقی ماند.عباسیان بر خلاف فرقه های اسماعیلیه و شیعه اسلام، نقش اساسی در حفظ ارتدوکس فرقه سنی داشتند.مردم آشور به تحمل خود ادامه دادند و اعراب‌سازی، ترک‌سازی و اسلامی‌سازی را رد کردند و تا اواخر قرن چهاردهم به تشکیل اکثریت جمعیت شمال ادامه دادند تا اینکه قتل‌عام تیمور تعداد آنها را به شدت کاهش داد و سرانجام شهر اسور متروک شد. .پس از این دوره، آشوریان بومی به اقلیت قومی، زبانی و مذهبی در سرزمین خود تبدیل شدند که تا به امروز هستند.