فتح ویتنام توسط فرانسه (1858-1885) یک جنگ طولانی و محدود بین امپراتوری دوم فرانسه، بعدها جمهوری سوم فرانسه و امپراتوری ویتنامی Đại Nam در اواسط اواخر قرن 19 بود.پایان و نتایج آن پیروزی برای فرانسوی ها بود، زیرا آنها ویتنامی ها و متحدانچینی آنها را در سال 1885 شکست دادند، ویتنام، لائوس و کامبوج را به هم پیوستند، و در نهایت قوانین فرانسه را بر سرزمین های تشکیل دهنده هندوچین فرانسوی بر سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی در سال 1887 برقرار کردند.یک اکسپدیشن مشترک فرانسوی واسپانیایی در سال 1858 به دا نانگ حمله کرد و سپس برای حمله به سایگون عقب نشینی کرد.پادشاه تو دوک در ژوئن 1862 معاهده ای را امضا کرد که به فرانسه حاکمیت بر سه استان جنوبی داد.فرانسوی ها در سال 1867 سه استان جنوب غربی را ضمیمه کردند تا کوچینچینا را تشکیل دهند.فرانسوی‌ها پس از تثبیت قدرت خود در کوچینچینا، بقیه ویتنام را از طریق یک سری نبرد در تونکین بین سال‌های 1873 و 1886 فتح کردند.هم چین و هم فرانسه این منطقه را حوزه نفوذ خود می دانستند و به آنجا نیرو فرستادند.فرانسوی‌ها در نهایت بیشتر نیروهای چینی را از ویتنام بیرون راندند، اما بقایای ارتش‌های آن در برخی استان‌های ویتنام همچنان کنترل تونکین را تهدید می‌کنند.دولت فرانسه فورنیه را به تیانجین فرستاد تا بر سر قرارداد تیانجین مذاکره کند، طبق آن چین اقتدار فرانسه را بر آنام و تونکین به رسمیت شناخت و ادعاهای خود را مبنی بر حاکمیت بر ویتنام کنار گذاشت.در 6 ژوئن 1884، معاهده هو امضا شد که ویتنام را به سه منطقه تقسیم کرد: تونکین، آنام، و کوچینچینا، که هر کدام تحت سه رژیم جداگانه متفاوت بودند.کوچینچینا مستعمره فرانسه بود، در حالی که تونکین و آنام تحت الحمایه بودند و دربار نگویان تحت نظارت فرانسه قرار گرفت.