Сулолаи Хан (206 пеш аз милод - 220 милод) сулолаи дуюми императории Чин буд.Он баъд аз сулолаи Цин (221–206 пеш аз милод), ки Давлатҳои Ҷанги Чинро бо забт муттаҳид карда буд.Онро Лю ​​Банг (пас аз марг бо номи император Гаозуи Ҳан маълум аст) таъсис додааст.Сулола ба ду давра тақсим мешавад: Ҳанҳои Ғарбӣ (206 то милод - 9 эраи мо) ва Ҳани Шарқӣ (25–220 мелодӣ), ки аз ҷониби сулолаи Син (9–23 эраи мо) Ван Манг ба муддати кӯтоҳ қатъ карда шуд.Ин унвонҳо мутаносибан аз шаҳрҳои пойтахт Чанъан ва Луоян гирифта шудаанд.Пойтахти сеюм ва ниҳоии сулола Сючан буд, ки дар соли 196 мелодӣ дар давраи нооромиҳои сиёсӣ ва ҷанги шаҳрвандӣ ба он ҷо кӯчид.Сулолаи Хан дар давраи консолидацияи фарҳангии Чин, таҷрибаҳои сиёсӣ, шукуфоии нисбии иқтисодӣ ва камолот ва пешрафти бузурги технологӣ ҳукмронӣ мекард.Дар ин ҷо васеъшавии бесобиқаи ҳудудӣ ва иктишофӣ ба амал омад, ки дар натиҷаи мубориза бо халқҳои ғайрихитоӣ, бахусус сунгнуҳои бодиянишини Дашти Авруосиё оғоз ёфт.Императорҳои Ҳан дар аввал маҷбур буданд, ки рақиби Синну Чанюйро ҳамчун баробарҳуқуқи худ эътироф кунанд, аммо дар асл Хан шарики пасттар дар иттифоқи шохобӣ ва издивоҷи шоҳона буд, ки бо номи Ҳекин маъруф аст.Ин созишнома замоне вайрон шуд, ки император Вуи Ҳан (ҳукмронии 141–87 пеш аз милод) як қатор маъракаҳои ҳарбиро оғоз кард, ки дар ниҳоят боиси пошхӯрии Федератсияи Синнуҳо гардид ва сарҳади Чинро аз нав муайян кард.Малакути Хан ба долони Ҳексии музофоти муосири Гансу, ҳавзаи Тарими Шинҷони муосир, Юннан ва Ҳайнани муосир, Ветнамҳои шимолии муосир,Кореяи Шимолӣ ва ҷануби Муғулистон васеъ карда шуд.Дарбори Хань бо ҳокимон то ғарби Арсакиён, ки ба дарбори онҳо дар Ктесифони Байнаннаҳрайн монархҳои Ханҳо фиристода фиристоданд, муносибатҳои тиҷорӣ ва шохобӣ барқарор кард.Буддизм бори аввал ба Чин дар давраи Хан ворид шуда, аз ҷониби миссионерон аз Парфия ва империяи Кушон дар шимоли Ҳиндустон ва Осиёи Марказӣ паҳн шудааст.