Mehmed Zdobywca

Mehmed II urodził się w Edirne, wówczas stolicy państwa osmańskiego .Jego ojcem był sułtan Murad II (1404–1451), a matką Hüma Hatun, niewolnica niepewnego pochodzenia.

Kiedy Mehmed II miał jedenaście lat, został wysłany do Amasyi ze swoimi dwoma lala (doradcami), aby rządzić, a tym samym zdobywać doświadczenie, zgodnie ze zwyczajem władców osmańskich przed jego czasami.Sułtan Murad II wysłał również wielu nauczycieli, aby mógł się uczyć.Ta islamska edukacja miała ogromny wpływ na ukształtowanie sposobu myślenia Mehmeda i wzmocnienie jego muzułmańskich przekonań.W swojej praktyce epistemologii islamskiej wywarli na niego wpływ praktycy nauki, zwłaszcza jego mentor Molla Gürani, i podążał za ich podejściem.Wpływ Akshamsaddina na życie Mehmeda stał się dominujący od najmłodszych lat, zwłaszcza w imperatywie wypełnienia jego islamskiego obowiązku obalenia Cesarstwa Bizantyjskiego poprzez podbój Konstantynopola.

Za pierwszego panowania Mehmeda II pokonał krucjatę prowadzoną przez Jana Hunyadiego po tym, jak węgierskie najazdy na jego kraj złamały warunki rozejmu w Segedynie we wrześniu 1444 r. Kardynał Julian Cesarini, przedstawiciel papieża, przekonał króla Węgier że zerwanie rozejmu z muzułmanami nie było zdradą.W tym czasie Mehmed II poprosił swojego ojca Murada II o odzyskanie tronu, ale Murad II odmówił.Według XVII-wiecznych kronik Mehmed II napisał: „Jeśli jesteś sułtanem, przyjdź i poprowadź swoje armie. Jeśli jestem sułtanem, niniejszym rozkazuję ci przyjść i poprowadzić moje armie”.Następnie Murad II poprowadził armię osmańską i wygrał bitwę pod Warną 10 listopada 1444 r.

W 1448 roku John Hunyadi dostrzegł właściwy moment, aby poprowadzić kampanię przeciwko Imperium Osmańskiemu .Po klęsce w bitwie pod Warną (1444) zebrał kolejną armię do ataku na Turków.Jego strategia opierała się na oczekiwanym buncie narodu bałkańskiego, ataku z zaskoczenia i zniszczeniu głównych sił Osmanów w jednej bitwie.W trzydniowej bitwie armia osmańska pod dowództwem sułtana Murada II pokonała armię krzyżowców regenta Jana Hunyadiego.

Pierwsze oblężenie Krujë miało miejsce w 1450 r., kiedy armia osmańska licząca około 100 000 ludzi obległa albańskie miasto Krujë.Liga Lezha, dowodzona przez Skanderbega, doświadczyła niskiego morale po utracie Swetigradu i Berata w latach 1448–1450. Niemniej jednak nawoływania Skanderbega i wsparcie duchowieństwa, które utrzymywało, że miał wizje aniołów i zwycięstwa, zmotywowały Albańczyków do obrony za wszelką cenę stolicę Ligi, Krujë.Po opuszczeniu garnizonu ochronnego składającego się z 4000 ludzi pod dowództwem swojego zaufanego porucznika Vrany Kontiego (znanego również jako Kont Urani), Skanderbeg nękał obozy osmańskie wokół Krujë i zaatakował karawany zaopatrzeniowe armii sułtana Murada II.We wrześniu w obozie osmańskim panował chaos, gdy morale spadło i szerzyły się choroby.Armia osmańska uznała, że ​​zamek Krujë nie upadnie siłą broni, zniosła oblężenie i przedostała się do Edirne.Wkrótce potem, zimą 1450–1451, Murad zmarł w Edirne, a jego następcą został jego syn Mehmed II.

W 1446 roku Murad II powrócił na tron, Mehmed II zachował tytuł sułtana, ale pełnił jedynie funkcję gubernatora Manisy.Po śmierci Murada II w 1451 roku Mehmed II został sułtanem po raz drugi.İbrahim Bey z Karaman najechał sporny obszar i wzniecił różne bunty przeciwko rządom osmańskim.Mehmed II przeprowadził pierwszą kampanię przeciwko İbrahimowi z Karaman;Bizantyjczycy zagrozili uwolnieniem osmańskiego pretendenta Orhana.

Kiedy Mehmed II ponownie wstąpił na tron ​​w 1451 roku, poświęcił się wzmocnieniu floty osmańskiej i poczynił przygotowania do ataku na Konstantynopol.W wąskiej Cieśninie Bosfor twierdza Anadoluhisarı została zbudowana przez jego pradziadka Bayezida I po stronie azjatyckiej;Mehmed wzniósł po stronie europejskiej jeszcze silniejszą fortecę zwaną Rumelihisarı, dzięki czemu uzyskał całkowitą kontrolę nad cieśniną.Po ukończeniu swoich fortec Mehmed przystąpił do pobierania myta od statków przepływających w zasięgu ich armaty.Wenecki statek ignorujący sygnały zatrzymania został zatopiony jednym strzałem, a wszystkim marynarzom, którzy przeżyli, ścięto głowy, z wyjątkiem kapitana, który został wbity na pal i dosiadany jako ludzki strach na wróble jako ostrzeżenie dla dalszych marynarzy w cieśninie.

Flota osmańska pod dowództwem Baltoghlu nie mogła wejść do Złotego Rogu z powodu łańcucha, który Bizantyjczycy wcześniej rozciągnęli w poprzek wejścia.Mehmed nakazał budowę drogi z natłuszczonych kłód przez Galata po północnej stronie Złotego Rogu i 22 kwietnia przeciągnął swoje statki przez wzgórze, bezpośrednio do Złotego Rogu, omijając barierę łańcuchową.Akcja ta poważnie zagroziła przepływowi zaopatrzenia ze statków genueńskich z nominalnie neutralnej kolonii Pera i zdemoralizowała bizantyjskich obrońców.

Atakującą armią osmańską , która znacznie przewyższała liczebnie obrońców Konstantynopola, dowodził 21-letni sułtan Mehmed II (zwany później „Zdobywcą”), natomiast armią bizantyjską dowodził cesarz Konstantyn XI Palaiologos .Po zdobyciu miasta Mehmed II uczynił Konstantynopol nową stolicą osmańską, zastępując Adrianopol.Upadek Konstantynopola oznaczał koniec Cesarstwa Bizantyjskiego, a właściwie koniec Cesarstwa Rzymskiego, państwa, które sięgało 27 roku p.n.e. i trwało prawie 1500 lat.Zdobycie Konstantynopola, miasta, które wyznaczyło podział między Europą a Azją Mniejszą, umożliwiło również Osmanom skuteczniejszą inwazję na Europę kontynentalną, co ostatecznie doprowadziło do przejęcia przez Turków dużej części Półwyspu Bałkańskiego.

Pierwsze kampanie Mehmeda II po Konstantynopolu były w kierunku Serbii.Mehmed poprowadził kampanię przeciwko Serbii, ponieważ serbski władca Đurađ Branković odmówił wysłania daniny i zawarł sojusz z Królestwem Węgier.Armia osmańska podbiła ważne górnicze miasto Novo Brdo.Armia osmańska posunęła się aż do Belgradu, gdzie próbowała podbić miasto od Johna Hunyadiego podczas oblężenia Belgradu 14 lipca 1456 r., Ale nie udało jej się to.

Następnie tron ​​serbski został zaoferowany przyszłemu królowi Bośni Stephenowi Tomaševićowi, co rozwścieczyło sułtana Mehmeda.Sułtan Mehmed II postanowił całkowicie podbić Serbię i przybył do Smederewa;nowy władca nawet nie próbował bronić miasta.Po negocjacjach Bośniakom pozwolono opuścić miasto, a Serbia została oficjalnie podbita przez Turków 20 czerwca 1459 r., Kończąc istnienie despotatu serbskiego.

Despotat Morei odmówił płacenia corocznej daniny i zbuntował się.W odpowiedzi Mehmed poprowadził kampanię w Morei.Mehmed wkroczył do Morei w maju 1460 r. Stolica Mistra upadła dokładnie siedem lat po Konstantynopolu, 29 maja 1460 r. Demetrios trafił do niewoli Osmanów, a jego młodszy brat Tomasz uciekł.Pod koniec lata Osmanom udało się poddać praktycznie wszystkie miasta posiadane przez Greków.Mieszkańcy zostali pokonani, a ich terytoria zostały przyłączone do Imperium Osmańskiego .

Po tym, jak cesarz Cesarstwa Trebizondy odmówił płacenia daniny i zawarł sojusz z Akkoyunlu, Mehmed poprowadził kampanię przeciwko Trebizondzie drogą lądową i morską.Poprowadził sporą armię z Bursy drogą lądową i flotę osmańską drogą morską, najpierw do Sinope, łącząc siły z bratem Ismaila, Ahmedem (Czerwonym).Schwytał Sinope i zakończył oficjalne panowanie dynastii Jandaridów.Po oblężeniu trwającym ponad 32 dni Trebizond i cesarz poddali się, a Cesarstwo dobiegło końca.

Wład Palownik, który z pomocą Osmańskiego został osmańskim wasalem Wołoszczyzny , po kilku latach odmówił płacenia daniny i najechał terytorium osmańskie w północnej Bułgarii .W tym momencie Mehmed wraz z główną armią osmańską brał udział w kampanii Trebizondy w Azji.Kiedy Mehmed wrócił z kampanii na Trebizondzie, poprowadził kampanię przeciwko Wołoszczyźnie.Vlad uciekł po pewnym oporze wobec Węgier.Mehmed najpierw uczynił Wołoszczyznę oczom osmańskim, ale potem mianował brata Vlada, Radu, na władcę wasala.

Mehmed najechał Bośnię i podbił ją bardzo szybko, wykonując egzekucję Stephena Tomaševicia i jego wuja Radivoja.Bośnia oficjalnie upadła w 1463 roku i stała się najbardziej wysuniętą na zachód prowincją Imperium Osmańskiego .

Pierwsza wojna osmańsko-wenecka toczyła się pomiędzy Republiką Wenecką i jej sojusznikami a Imperium Osmańskim w latach 1463–1479. Toczyła się wkrótce po zdobyciu Konstantynopola i pozostałości Cesarstwa Bizantyjskiego przez Turków, w jej wyniku zginęło kilka Posiadłości weneckie w Albanii i Grecji , przede wszystkim na wyspie Negroponte (Evia), która przez wieki była protektoratem Wenecji.Podczas wojny nastąpił także szybki rozwój floty osmańskiej, która była w stanie rzucić wyzwanie Wenecjanom i Rycerzom Szpitalnikom o dominację na Morzu Egejskim.Jednakże w ostatnich latach wojny Republice udało się odrobić straty poprzez faktyczne przejęcie Cypryjskiego Królestwa Krzyżowców .

Chociaż Mehmed okupował Karaman w 1468 r., Nie był w stanie ujarzmić wielu plemion turkmeńskich żyjących w górach, które rozciągały się na wybrzeże Morza Śródziemnego.Plemiona te nie zostały pokonane przez następne pięćdziesiąt lat i od czasu do czasu wznosiły bunt wokół pretendentów do tronu Karamanidów.Po śmierci władcy Karamanidów między jego synami wybuchła wojna domowa, w którą zaangażował się także Uzun Hasan, władca Akkoyunlu.Po pewnym czasie Mehmed wkroczył na te tereny i przyłączył Karamanidów do Imperium Osmańskiego.

Stefan III z Mołdawii zaatakował Wołoszczyznę, wasala osmańskiego, i odmówił płacenia corocznej daniny.Armia osmańska została pokonana, a Mehmed poprowadził osobistą kampanię przeciwko Mołdawii.Pokonał Mołdawian w bitwie pod Valea Alba, po czym zgodzili się zapłacić daninę i przywrócono pokój.

Atak na Otranto był częścią nieudanej próby inwazji i podbojuWłoch przez Turków .Latem 1480 roku siły prawie 20 000 Turków osmańskich pod dowództwem Gedika Ahmeda Paszy najechały południowe Włochy.Według tradycyjnej relacji po zdobyciu miasta ścięto ponad 800 mieszkańców.