Powrót Phibuna do władzy zbiegł się z początkiem zimnej wojny i ustanowieniem reżimu komunistycznego w Wietnamie Północnym.W latach 1948, 1949 i 1951 zwolennicy Pridi próbowali dokonać kontrataku, przy czym druga próba doprowadziła do ciężkich walk między armią a marynarką wojenną, zanim Phibun wyszedł zwycięsko.Podczas próby marynarki wojennej w 1951 r., popularnie zwanej zamachem stanu na Manhattanie, Phibun omal nie zginął, gdy statek, na którym był przetrzymywany jako zakładnik, został zbombardowany przez prorządowe siły powietrzne.Chociaż Tajlandia była nominalnie monarchią konstytucyjną, była rządzona przez szereg rządów wojskowych, na których czele stał Phibun, przeplatanych krótkimi okresami demokracji.Tajlandia brała udział w wojnie koreańskiej .Siły partyzanckie Komunistycznej Partii Tajlandii działały w kraju od wczesnych lat sześćdziesiątych do 1987 roku. W szczytowym okresie ruchu liczyły 12 000 pełnoetatowych bojowników, ale nigdy nie stanowiły poważnego zagrożenia dla państwa.W 1955 roku Phibun tracił wiodącą pozycję w armii na rzecz młodszych rywali pod wodzą feldmarszałka Sarita Thanarata i generała Thanoma Kittikachorna. 17 września 1957 roku armia Sarita dokonała bezkrwawego zamachu stanu, kończąc na dobre karierę Phibuna.Zamach stanu rozpoczyna długą tradycję wspieranych przez USA reżimów wojskowych w Tajlandii.Thanom był premierem do 1958 r., po czym ustąpił swoje miejsce Saritowi, prawdziwemu szefowi reżimu.Sarit sprawował władzę aż do swojej śmierci w 1963 r., kiedy to Thanom ponownie objął prowadzenie.Reżimy Sarita i Thanoma były silnie wspierane przez Stany Zjednoczone .Tajlandia formalnie stała się sojusznikiem USA w 1954 r. wraz z utworzeniem SEATO. Podczas gdy wojna w Indochinach toczyła się pomiędzy Wietnamczykami i Francuzami , Tajlandia (nielubiąca obu w równym stopniu) trzymała się z daleka, ale gdy stała się wojną między USA a Francją Wietnamscy komuniści Tajlandia zdecydowanie zobowiązali się po stronie amerykańskiej, zawierając tajne porozumienie z USA w 1961 r., wysyłając wojska do Wietnamu i Laosu oraz zezwalając Stanom Zjednoczonym na wykorzystanie baz lotniczych na wschodzie kraju do prowadzenia wojny bombowej przeciwko Wietnamowi Północnemu .Wietnamczycy w odwecie wspierali powstanie Komunistycznej Partii Tajlandii na północy, północnym wschodzie, a czasem na południu, gdzie partyzanci współpracowali z lokalnymi niezadowolonymi muzułmanami.W okresie powojennym Tajlandia utrzymywała bliskie stosunki z USA, które postrzegała jako obrońcę przed rewolucjami komunistycznymi w sąsiednich krajach.Siedziba Siódmego i Trzynastego Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych znajdowała się w bazie Królewskich Tajskich Sił Powietrznych Udon.^[70]Agent Orange, herbicyd i środek chemiczny defoliujący używany przez armię amerykańską w ramach programu broni chwastobójczej Operacja Ranch Hand, został przetestowany przez Stany Zjednoczone w Tajlandii podczas wojny w Azji Południowo-Wschodniej.Zakopane bębny odkryto i w 1999 r. potwierdzono, że są to Agent Orange. ^[71] Pracownicy, którzy odkryli bębny, zachorowali podczas modernizacji lotniska w pobliżu dystryktu Hua Hin, 100 km na południe od Bangkoku.^[72]