W pierwszej połowie XIX wieku panował wpływowy Władyka Petar Petrović Njegoš.W 1851 r. Danilo Petrović Njegoš został Władyką, ale w 1852 r. ożenił się i wyrzekł się charakteru kościelnego, przyjmując tytuł knjaza (księcia) Danilo I i przekształcił swoje ziemie w księstwo świeckie.Po zabójstwie Danilo przez Todora Kadicia w Kotorze w 1860 r. Czarnogórcy 14 sierpnia tego roku ogłosili Mikołaja I jego następcą.W latach 1861–1862 Mikołaj brał udział w nieudanej wojnie z Imperium Osmańskim .Za Mikołaja I kraj otrzymał także pierwszą konstytucję (1905), a w 1910 roku został podniesiony do rangi królestwa.Po powstaniu w Hercegowinie, częściowo zainicjowanym przez jego tajną działalność, po raz kolejny wypowiedział wojnę Turcji.Serbia dołączyła do Czarnogóry, ale w tym samym roku została pokonana przez siły tureckie.Teraz dołączyła Rosja i zdecydowanie rozgromiła Turków w latach 1877–78 .Traktat z San Stefano (marzec 1878) był bardzo korzystny dla Czarnogóry, a także Rosji, Serbii, Rumunii i Bułgarii .Jednak zyski zostały nieco ograniczone przez traktat berliński (1878).Ostatecznie Czarnogóra została uznana na arenie międzynarodowej za niepodległe państwo, jej terytorium zostało skutecznie podwojone przez dodanie 4900 kilometrów kwadratowych (1900 mil kwadratowych), port w Barze i wszystkie wody Czarnogóry zostały zamknięte dla okrętów wojennych wszystkich narodów;a administracja policji morskiej i sanitarnej na wybrzeżu została oddana w ręce Austrii.