Stosunki handlowe zChinami iIndiami nawiązano już w I wieku p.n.e.^[32] Na Borneo odnaleziono odłamki chińskiej ceramiki pochodzące z I wieku n.e., po ekspansji dynastii Han na południe.^[33] Na początku pierwszego tysiąclecia mieszkańcy Półwyspu Malajskiego przyjęli indyjskie religie hinduizmu i buddyzmu , co wywarło ogromny wpływ na język i kulturę mieszkańców Malezji.^[34] Sanskrycki system pisma był używany już w IV wieku.^[35]Ptolemeusz, grecki geograf, pisał o Złotym Chersonese, co wskazywało, że handel z Indiami i Chinami istniał od I wieku n.e.^[36] W tym czasie istniejące nadbrzeżne państwa-miasta miały sieć obejmującą południową część półwyspu indochińskiego i zachodnią część archipelagu malajskiego.Te nadmorskie miasta utrzymywały stałe stosunki handlowe i dopływowe z Chinami, będąc jednocześnie w stałym kontakcie z indyjskimi kupcami.Wygląda na to, że łączyła ich wspólna, rdzenna kultura.Stopniowo władcy zachodniej części archipelagu przejmowali indyjskie wzorce kulturowe i polityczne.Trzy inskrypcje znalezione w Palembang (Sumatra Południowa) i na wyspie Bangka, zapisane w języku malajskim i alfabetami wywodzącymi się z pisma Pallava, świadczą o tym, że archipelag przyjął wzorce indyjskie, zachowując przy tym swój rodzimy język i system społeczny.Inskrypcje te ujawniają istnienie Dapunta Hyang (pana) Srivijaya, który poprowadził wyprawę przeciwko swoim wrogom i który przeklina tych, którzy nie przestrzegają jego prawa.Będąc na morskim szlaku handlowym łączącym Chiny z południowymi Indiami, Półwysep Malajski był zaangażowany w ten handel.Dolina Bujang, strategicznie położona przy północno-zachodnim wejściu do Cieśniny Malakka, a także naprzeciwko Zatoki Bengalskiej, była stale odwiedzana przez kupców z Chin i południowych Indii.Świadczyły o tym odkrycia ceramiki handlowej, rzeźb, inskrypcji i pomników datowanych na okres od V do XIV wieku.