W 1896 roku Francja i Imperium Brytyjskie podpisały porozumienie uznające wzajemne strefy wpływów nad Indochinami, zwłaszcza nad Syjamem .Na mocy tego porozumienia Syjam musiał oddać prowincję Battambang z powrotem kontrolowanej przez Francję Kambodży.Porozumienie uznawało francuską kontrolę nad Wietnamem (w tym kolonią Cochinchina oraz protektoratami Annam i Tonkin), Kambodżą, a także Laosem , który został dodany w 1893 r. po zwycięstwie Francji w wojnie francusko-syjamskiej i wpływach francuskich na wschodni Syjam.Rząd francuski umieścił później także w kolonii nowe stanowiska administracyjne i zaczął ją rozwijać gospodarczo, wprowadzając lokalną kulturę i język francuski w ramach programu asymilacji.^[81]W 1897 roku rządzący generał-rezydent poskarżył się do Paryża, że ​​obecny król Kambodży, król Norodom, nie nadaje się już do sprawowania rządów i poprosił o pozwolenie na przejęcie władzy królewskiej w zakresie pobierania podatków, wydawania dekretów, a nawet mianowania urzędników królewskich i wybierania korony książęta.Od tego czasu Norodom i przyszli królowie Kambodży byli figurantami i jedynie patronami religii buddyjskiej w Kambodży, chociaż ludność chłopska nadal postrzegała ich jako bogów-królów.Cała inna władza była w rękach generała-rezydenta i biurokracji kolonialnej.Biurokracja ta składała się głównie z urzędników francuskich, a jedynymi Azjatami, którym wolno było uczestniczyć w rządzie, byli etniczni Wietnamczycy, których uważano za dominujących Azjatów w Unii Indochińskiej.