Imjin-oorlog

In 1402 kreeg de Japanse shogun Ashikaga Yoshimitsu (ondanks dat hij niet de keizer van Japan was) van de Chinese keizer de titel "Koning vanJapan " toegekend en door deze titel had hij vanaf 1404 op dezelfde manier een positie in het keizerlijke schatplichtige systeem aanvaard. De relatie eindigde in 1408 toen Japan, in tegenstelling totKorea , ervoor koos om de erkenning vanChina's regionale hegemonie te beëindigen en alle verdere eerbetoonmissies te annuleren.Het lidmaatschap van het schatplichtige systeem was een voorwaarde voor elke economische uitwisseling met China.Door het systeem te verlaten, gaf Japan zijn handelsrelatie met China op.Tegen het laatste decennium van de 16e eeuw had Toyotomi Hideyoshi, de meest vooraanstaande daimyō, heel Japan verenigd in een korte periode van vrede.Aangezien hij aan de macht kwam bij gebrek aan een legitieme opvolger van de Minamoto-lijn die nodig was voor de keizerlijke shōgun-commissie, zocht hij militaire macht om zijn heerschappij te legitimeren en zijn afhankelijkheid van de keizerlijke familie te verminderen.Er wordt ook gesuggereerd dat Hideyoshi een invasie van China plande om de dromen van zijn overleden heer, Oda Nobunaga , te vervullen en om de mogelijke dreiging van burgerlijke wanorde of rebellie die uitgaat van het grote aantal nu inactieve samurai en soldaten in verenigd Japan te verminderen.Het is ook mogelijk dat Hideyoshi een realistischer doel heeft gesteld om de kleinere buurstaten (de Ryukyu-eilanden, Taiwan en Korea) te onderwerpen en de grotere of verder weg gelegen landen als handelspartners te behandelen, omdat Hideyoshi tijdens de invasie van Korea naar voor legale handel met China.Door te proberen China binnen te vallen, claimde Hideyoshi in feite voor Japan de rol die China traditioneel speelde in Oost-Azië als het centrum van de Oost-Aziatische internationale orde.Hij verzamelde steun in Japan als een man van relatief bescheiden afkomst die zijn positie te danken had aan zijn militaire macht.Ten slotte hadden de wakō in de jaren 1540-1550 een reeks samoerai-invallen in Korea georganiseerd, waarvan sommige zo groot waren dat het "mini-invasies" waren.Hideyoshi dacht ten onrechte dat zijn vijanden zwak waren.

De bouw van maar liefst 2.000 schepen kan al in 1586 zijn begonnen. Om de sterkte van het Koreaanse leger in te schatten, stuurde Hideyoshi in 1587 een aanvalsmacht van 26 schepen naar de zuidkust vanKorea . vriendschappelijke betrekkingen metChina aangaan lang voordat hij de eenwording van Japan had voltooid.Hij hielp ook bij het bewaken van de handelsroutes tegen de wokou.

In 1587 stuurde Hideyoshi zijn eerste gezant Yutani Yasuhiro naarKorea , tijdens het bewind van koning Seonjo, om de diplomatieke betrekkingen tussen Korea enJapan te herstellen (verbroken sinds de inval in Wokou in 1555).Hideyoshi hoopte het als een stichting te gebruiken om de Koreaanse rechtbank ertoe te bewegen zich bij Japan aan te sluiten in een oorlog tegen Ming China .Rond mei 1589 bereikte Hideyoshi's tweede ambassade Korea en verzekerde zich van de belofte van een Koreaanse ambassade in Japan in ruil voor een groep Koreaanse rebellen die hun toevlucht hadden gezocht in Japan.In 1587 had Hideyoshi opdracht gegeven om een ​​ultimatum naar de Joseon-dynastie te sturen om zich aan Japan te onderwerpen en deel te nemen aan de verovering van China, of het vooruitzicht van een openlijke oorlog met Japan onder ogen te zien.In april 1590 vroegen de Koreaanse ambassadeurs Hideyoshi om een ​​antwoord aan de Koreaanse koning te schrijven, waarop ze 20 dagen wachtten in de haven van Sakai.Bij de terugkeer van de ambassadeurs voerde de Joseon-rechtbank serieuze discussies over de uitnodiging van Japan.Desalniettemin drongen ze erop aan dat er een oorlog op handen was.Sommigen, onder wie koning Seonjo, voerden aan dat Ming op de hoogte moest worden gebracht van de betrekkingen met Japan, aangezien het niet doen Ming de loyaliteit van Korea zou kunnen doen vermoeden, maar de rechtbank besloot uiteindelijk verder te wachten tot de juiste handelwijze definitief werd.Uiteindelijk leverden Hideyoshi's diplomatieke onderhandelingen met Korea niet het gewenste resultaat op.Het Joseon-hof benaderde Japan als een land dat inferieur is aan Korea, en zag zichzelf als superieur op basis van zijn favoriete positie binnen het Chinese schatplichtige systeem.Het evalueerde ten onrechte Hideyoshi's dreigementen van invasies als niet beter dan de gewone wokou Japanse piratenaanvallen.De Koreaanse rechtbank overhandigde aan Shigenobu en Genso, de derde ambassade van Hideyoshi, de brief van koning Seonjo waarin Hideyoshi werd berispt voor het aanvechten van het Chinese schatplichtige systeem.Hideyoshi antwoordde met nog een brief, maar aangezien die niet persoonlijk door een diplomaat was overhandigd, zoals gebruikelijk was, negeerde de rechtbank die.Na deze weigering van zijn tweede verzoek, lanceerde Hideyoshi in 1592 zijn legers tegen Korea.

De Japanse invasiemacht, bestaande uit 400 transportschepen met 18.700 man onder bevel van Konishi Yukinaga, vertrok op 23 mei van het eiland Tsushima en arriveerde zonder enig incident in de haven van Busan.De Joseon- vloot van 150 schepen deed niets en bleef in de haven liggen.Een enkel schip met de daimyō van Tsushima, Sō Yoshitoshi (die in 1589 lid was geweest van de Japanse missie naar Korea), maakte zich los van de Japanse vloot met een brief aan de commandant van Busan, Yeong Bal, waarin hij eiste dat de Koreaanse strijdkrachten stand zouden houden om de Japanse legers in staat te stellen verder te trekken richting China.De brief bleef onbeantwoord en de Japanners begonnen de volgende ochtend vanaf vier uur met de landingsoperaties.

Terwijl Sō Yoshitoshi Busan aanviel, leidde Konishi een kleinere strijdmacht tegen het fort van Dadaejin, een paar kilometer ten zuidwesten van Busan aan de monding van de Nantong-rivier.De eerste aanval van Konishi Yukinaga werd afgeslagen door Yun Heungsin.De tweede aanval kwam 's nachts toen Japanse troepen de gracht vulden met stenen en hout onder dekking van geweervuur ​​voordat ze de muren beklommen met behulp van bamboeladders.Het hele garnizoen werd afgeslacht.

De Japanners probeerden eerst de zuidelijke poort van Busan Castle in te nemen, maar leden zware verliezen en werden gedwongen over te schakelen naar de noordelijke poort.De Japanners namen hoge grondposities in op de berg achter Busan en schoten met hun haakbus op Koreaanse verdedigers in de stad totdat ze een bres sloegen in hun noordelijke verdediging.De Japanners overweldigden de Koreaanse verdediging door de muren te beklimmen onder dekking van de haakbussen.Deze nieuwe technologie vernietigde de Koreanen op de muren.Keer op keer zouden de Japanners veldslagen winnen met haakbussen (Korea zou pas met deze vuurwapens beginnen te trainen als de Koreaanse generaal Kim Si-min ze smeedde in een Koreaans arsenaal).Generaal Jeong Bal werd neergeschoten en gedood.Het moreel daalde onder de Koreaanse soldaten en het fort werd rond 9.00 uur 's ochtends onder de voet gelopen - bijna alle strijdkrachten van Busan kwamen om.De Japanners slachtten het resterende garnizoen en niet-strijders af.Zelfs dieren werden niet gespaard.Yoshitoshi beval zijn soldaten waardevolle voorwerpen te plunderen en te verbranden.Het Japanse leger bezette nu Busan.De komende jaren zou Busan een bevoorradingsdepot voor de Japanners zijn.De Japanners bleven troepen en voedsel leveren over de zee naar Busan totdat de Koreaanse admiraal Yi Sun-sin Busan aanviel met zijn marine.

Op de ochtend van 25 mei 1592 arriveerde de Eerste Divisie in Dongnae eupseong.Konishi stuurde een bericht naar Song Sanghyǒn, de commandant van het Dongnae-fort, waarin hij hem uitlegde dat zijn doel de verovering van China was en dat als de Koreanen zich zouden onderwerpen, hun leven zou worden gespaard.Song antwoordde: "Het is gemakkelijk voor mij om te sterven, maar moeilijk om je te laten passeren", wat Konishi ertoe bracht te bevelen dat er geen gevangenen werden genomen om Song te straffen voor zijn verzet.De resulterende belegering van Dongnae duurde twaalf uur, doodde 3.000 en resulteerde in de Japanse overwinning. De Japanners namen geen gevangenen en doodden iedereen in Dongnae, burgers en militairen, en doodden zelfs alle katten en honden van Dongnae.

Konishi verdeelde zijn leger in twee groepen.De eerste, geleid door Konishi en Matsura Shigenobu, nam de stad Sangju zonder slag of stoot in.De tweede, bestaande uit 6700 mannen onder leiding van Sō Yoshitoshi, Ōmura Yoshiaki en Gotō Mototsugu, ging rechtstreeks de confrontatie aan met Yi.Ze naderden door een bos, geobserveerd maar buiten het bereik van Yi's boogschutters.De boogschutters stuurden geen waarschuwing naar Yi, uit angst voor hetzelfde lot als de man die zojuist was onthoofd, en Yi was zich niet bewust van de Japanse nadering totdat de voorhoede uit het bos tevoorschijn kwam en een verkenner neerschoot op minder dan 100 meter van zijn positie. .Het Japanse leger waaierde vervolgens uit in drie groepen en snelde de Koreanen binnen.Op 50 meter hoogte braken Yi's ongetrainde troepen en werden neergehaald.Yi slaagde erin naar het noorden te ontsnappen, waarbij hij zijn pantser en zijn paard aflegde.Hij vervolgde zijn weg door de strategische Choryong-pas, die met succes tegen de Japanners had kunnen worden gehouden, en voegde zich bij zijn superieur, generaal Sin Rip in Chungju.

Echter, net als bij eerdere gevechten, brachten het superieure bereik en de vuurkracht van de met haakbus bewapende ashigaru-soldaten zware verliezen toe aan de overvolle Koreaanse strijdkrachten, terwijl ze buiten het bereik van de bogen en speren van de verdediger bleven.Sin Rip slaagde erin één cavalerie-aanval uit te voeren, maar ontdekte dat verschillende vegetatie op de vlakte zijn paarden belemmerde en dat de Japanse strijdkrachten ook een aanzienlijk aantal piekeniers in dienst hadden, die zijn aanval konden breken voordat hij de Japanse linies kon binnendringen.Sin Rip en een aantal van zijn commandanten te paard wisten aan de ramp te ontkomen;de meeste van zijn mannen werden echter neergehaald door de Japanners toen ze probeerden zich terug te trekken.Sin Rip pleegde later zelfmoord om de nederlaag goed te maken door zichzelf te verdrinken in een bron op korte afstand van Chungju.

Konishi arriveerde op 10 juni als eerste in Hanseong, terwijl de Tweede Divisie bij de rivier werd gestopt zonder boten om mee over te steken.De Eerste Divisie vond het kasteel onverdedigd met de poorten stevig op slot, aangezien koning Seonjo en de koninklijke familie de dag ervoor waren gevlucht.De Japanners braken in een kleine sluisdeur in de kasteelmuur en openden de poort van de hoofdstad van binnenuit.Katō's Tweede Divisie arriveerde de volgende dag in de hoofdstad (nadat ze dezelfde route hadden genomen als de Eerste Divisie), en de Derde en Vierde Divisie de dag erna.Delen van Hanseong waren al geplunderd en in brand gestoken, inclusief bureaus die de slavenregisters en wapens bijhielden, en ze waren al verlaten door de inwoners.De onderdanen van de koning stalen de dieren in de koninklijke stallen en vluchtten voor hem uit, waardoor de koning afhankelijk was van boerderijdieren.In elk dorp werd het gezelschap van de koning opgewacht door inwoners, die langs de weg in de rij stonden, treurend dat hun koning hen in de steek liet en hun plicht om eer te bewijzen verwaarloosden.

Bij het uitbreken van de vijandelijkheden had admiraal Yi zijn vloot uitgezonden voor een marine-oefening.Toen hij hoorde dat Pusan ​​was gevangengenomen, zette Yi onmiddellijk koers naar het oosten naar Pusan, in de hoop de opmars van de Japanse zee langs de kust te blokkeren om hun landmacht te helpen.Zijn eerste ontmoeting bij Okpo was een beslissende overwinning, waarbij hij bijna de helft van de schepen van de verankerde Japanse vloot van Todo Takatora vernietigde.Voorafgaand aan de Okpo-campagne patrouilleerde Yi voornamelijk op de zeeën nabij zijn Jeolla-provincie, om zijn positie te versterken voordat hij naar het westen begon te trekken, vanwege de roep om hulp van admiraal Won Gyun.Een dag later, na het vernietigen van nog eens 18 Japanse transportschepen in nabijgelegen wateren (bij Happo en Jeokjinpo), gingen Yi Sun-sin en Won Gyun uit elkaar en keerden terug naar hun thuishavens nadat ze het nieuws hadden ontvangen over de val van Hanseong.Yi behandelde elk gevecht echter met uiterste zorg en zorgde ervoor dat hij weinig ernstige verliezen leed.Van zijn Okpo-gevecht was het enige slachtoffer een kleine schotwond op een roeier door verdwaald geweervuur.De Slag om Okpo veroorzaakte angst en nervositeit onder de Japanners, omdat Yi daarna zijn marine begon in te zetten om Japanse bevoorradings- en transportschepen aan te vallen.

De Hamgyong-campagne was grotendeels te danken aan de hulp van Koreaanse overlopers die ook hun prinsen Sunhwa en Imhae aan de Japanners overdroegen.De Japanners bereikten de noordoostelijke rand van Hamgyeong, staken de rivier de Duman over en vielen de Orangai Jurchens aan, maar stuitten op hevig verzet.Katō keerde terug naar het zuiden en vestigde zich in Anbyeon, terwijl Nabeshima Naoshige zijn hoofdkantoor in Gilju had.Tegen de winter begon het lokale verzet de Japanse bezetting terug te dringen en belegerde Gilju.

Vanaf het begin van de oorlog organiseerden de Koreanen milities die ze "rechtvaardige legers" noemden (Koreaans: もっとる) om de Japanse invasie te weerstaan.Deze vechtbendes werden door het hele land opgericht en namen deel aan veldslagen, guerrilla-aanvallen, belegeringen en het transport en de constructie van oorlogsbenodigdheden.Er waren drie hoofdtypen Koreaanse milities van het "rechtvaardige leger" tijdens de oorlog: de overlevende en leiderloze Koreaanse reguliere soldaten, de patriottische yangbans (aristocraten) en gewone mensen, en boeddhistische monniken.Tegen de zomer van 1592 waren er ongeveer 22.200 Koreaanse guerrillastrijders die het Rechtvaardige Leger dienden, die een groot deel van de Japanse strijdmacht vastbonden.Tijdens de eerste invasie bleef de provincie Jeolla het enige ongerepte gebied op het Koreaanse schiereiland.Naast de succesvolle patrouilles op zee door Yi Sun-sin, zetten de activiteiten van vrijwillige troepen de Japanse troepen onder druk om de provincie te vermijden ten gunste van andere prioriteiten.

De Japanse voorhoede was het leger onder Konishi Yukinaga en Sō Yoshitoshi, gevolgd door het leger van Kato Kiyomasa en het leger van Kuroda Nagamasa.De Japanse troepen kwamen zonder problemen aan bij de Imjin-rivier, maar ontdekten dat de Koreanen er eindelijk in waren geslaagd een effectieve verdediging op te zetten en 10.000 soldaten op de andere oever hadden verzameld onder het bevel van Gim Myeongweon.Toen ze zagen dat de Koreanen na tien dagen wachten niet zouden toegeven, voerden de Japanse troepen een valse terugtocht uit om hen tot een aanval te verleiden.De Koreanen trapten in het aas en een onervaren commandant Sin Hal beval zijn mannen onmiddellijk de rivier over te steken en de Japanners aan te vallen.Een deel van het Koreaanse leger stak zo de rivier over en snelde langs de verlaten Japanse camping de hinderlaag in.De Japanners beschoten hen met musketten en joegen hen naar de rivier waar ze werden afgeslacht.De Japanners staken op 7 juli de rivier over en namen Kaesong zonder slag of stoot in.Daarna splitsten de drie divisies zich op.Konishi Yukinaga ging noordwaarts naar Pyeongyang, Kuroda Nagamasa ging westwaarts naar Hwanghae en Katō Kiyomasa ging noordoostwaarts naar Hamgyeong.

Admiraal Yi vertrok weer oostwaarts en ontmoette een andere strijdmacht rond het Sacheon-Dangpo-gebied, waar hij opnieuw kleine schermutselingen voerde tegen de Japanse vloot.De vloot van Yi Sunsin slaagde erin 13 grote Japanse schepen te vernietigen.Het was de eerste slag van admiraal Yi's 2e campagne in de Imjin-oorlog, tussen Japan en Korea, toen het schildpaddenschip voor het eerst werd gebruikt.De felle en plotselinge Koreaanse aanval schokte de Japanners.Maar in tegenstelling tot hun eerdere slechte prestatie in de Slag om Okpo, vochten de Japanse soldaten dapper en schoten ze tijdig terug met hun haakbussen.Helaas voor de Japanners kregen ze geen kans om aan boord van de Koreaanse schepen te gaan vanwege geconcentreerd Koreaans kanonvuur.Ook was het onmogelijk om aan boord van het schildpaddenschip te komen vanwege ijzeren spijkers op het dak.Toen begonnen de Japanners in paniek te raken toen het schildpaddenschip tegen de Japanse linies botste en in alle richtingen schoot.

Toen de Koreaanse vloot de haven van Dangpo naderde, merkte Yi Sun-shin op dat het vlaggenschip van deze Japanse vloot voor anker lag tussen de andere schepen.Admiraal Yi realiseerde zich de gouden kans en leidde de aanval met zijn eigen vlaggenschip (een schildpaddenschip) gericht op het Japanse vlaggenschip.Door de stevige constructie van zijn voogdijschip kon Yi Sun-shin gemakkelijk door de linie van Japanse schepen rammen en zijn schip precies naast het verankerde Japanse vlaggenschip positioneren.De lichte constructie van het Japanse schip was niet opgewassen tegen een volledige aanval van de zijkant en was binnen enkele minuten gezonken.Vanaf het schildpaddenschip regende een regen van kanonskogels op de andere schepen, waardoor meer schepen werden vernietigd.De Koreanen omcirkelden de andere schepen die voor anker lagen en begonnen ze te laten zinken.Vervolgens schoot de Koreaanse generaal Kwon Joon een pijl in Kurushima.De Japanse commandant viel dood neer en een Koreaanse kapitein sprong aan boord en hakte zijn hoofd eraf.De Japanse soldaten raakten in paniek bij het zien van de onthoofding van hun admiraal en werden in hun verwarring afgeslacht door de Koreanen.

De Koreaanse vloot nam een ​​cirkelvormige formatie aan om door de omsloten baai te navigeren en bombardeerde om de beurt de Japanners.Zich realiserend dat dit de Japanners alleen maar zou dwingen landinwaarts te vluchten, beval Yi Sunsin een valse terugtocht.De Japanse vloot viel voor de truc en zette de achtervolging in, maar werd omsingeld en tot splinters geschoten.Enkele Japanners wisten naar de kust te vluchten en hun toevlucht te zoeken in de heuvels.Alle Japanse schepen werden vernietigd.Na het veiligstellen van dit gebied (het laatste in de reeks kustverdedigingen van Jeolla), besloot admiraal Yi het voordeel van de inactiviteit van zijn vijand te benutten en vertrok naar het Noryang-Hansando-gebied.De Koreaanse vloot was de volgende dagen op zoek naar Japanse schepen, maar kon er geen vinden.Op 18 juli werd de vloot ontbonden en keerde elke commandant terug naar hun respectievelijke havens.

Realiserend dat de Japanse aanval eraan kwam, liet de Koreaanse generaal Gim Myeongweon zijn overgebleven mannen hun kanonnen en wapens in een vijver laten zinken om te voorkomen dat ze in handen van de Japanners zouden vallen, en vluchtte noordwaarts naar Sunan.De Japanners staken op 24 juli de rivier over en vonden de stad volledig verlaten.Konishi en Kuroda vermoedden een valstrik en stuurden verkenners naar een nabijgelegen heuvel om te bevestigen voordat ze de lege stad binnengingen.In de pakhuizen van de stad vonden ze zevenduizend ton rijst, genoeg om hun leger enkele maanden te voeden.De Japanse bezetting van Pyeongyang zou pas worden betwist als Ming -generaal Zhu Chengxun op 23 augustus 1592 met 6.000 man arriveerde.

Wanhopige Koreaanse gezanten waren uiteindelijk naar de Verboden Stad in Peking gestuurd om de Wanli-keizer te vragen zijn loyale vazallen in Korea te beschermen door een leger te sturen om de Japanners te verdrijven.De Chinezen verzekerden de Koreanen dat er een leger zou worden gestuurd, maar ze waren verwikkeld in een grote oorlog in Ningxia en de Koreanen zouden moeten wachten op de komst van hun hulp.

Toyotomi Hideyoshi gaf Kobayakawa Takakage het bevel om de provincie Jeolla aan te vallen.De provincie Jeolla was beroemd om zijn rijst, en Japan had die rijst nodig om hun leger te voeden.Ook was de zeemacht van admiraal Yi Sun-sin gestationeerd in de provincie Jeolla.De verovering van de provincie Jeolla zou het Japanse leger een landroute bieden om admiraal Yi aan te vallen, die de afgelopen twee maanden de Japanse aanvoerlijnen had verstoord.Dus Kobayakawa, die op dat moment in Seoul was, rukte op om het Koreaanse leger aan te vallen.Het Japanse leger moest van Geumsan County naar Jeonju gaan om de provincie te veroveren.Er waren twee wegen die de Japanners konden bewandelen.Eén pad werd geblokkeerd door een heuvel genaamd Ungchi en de andere werd geblokkeerd door de Ichi-heuvel.De Japanners verdeelden hun strijdkrachten en de Koreanen ook.Dus de strijd om Ichi en Ungchi vond tegelijkertijd plaats.Tegelijkertijd rukte Ko Kyong-myong op naar Geumsan om te proberen de Japanners in de val te lokken.Hoewel de strijdmacht bij Ichi tegen de 8e aan het winnen was, rukte de Koreaanse strijdmacht bij Ungchi op dat moment op naar Jeonju en rukte de Japanse strijdmacht op naar Jeonju via dat pad.Later trok het Japanse leger zich echter terug uit Ichi en Jeonju.De strijdmacht van Ko Kyong-myong is gearriveerd en viel de Japanse achterhoede aan.De Koreanen wonnen deze strijd en weerhielden het Japanse leger ervan op te rukken naar de provincie Jeolla.Als gevolg hiervan kon Japan niet genoeg rijst leveren voor zijn leger, wat zijn vermogen om te vechten aantastte.

Als reactie op het succes van de Koreaanse marine riep Toyotomi Hideyoshi drie commandanten terug van activiteiten op het land: Wakisaka Yasuharu, Katō Yoshiaki en Kuki Yoshitaka.Zij waren de eerste commandanten met maritieme verantwoordelijkheden in het geheel van de Japanse invasietroepen.Hideyoshi begreep dat als de Koreanen het bevel over de zee zouden krijgen, dit het einde zou zijn van de invasie van Korea, en beval de vernietiging van de Koreaanse vloot met het hoofd van Yi Sun Sin om naar hem toe te brengen.Kuki, een voormalige piraat, had de meeste zee-ervaring, terwijl Katō Yoshiaki een van de "Seven Spears of Shizugatake" was.De commandanten arriveerden echter negen dagen voordat Hideyoshi's bevel daadwerkelijk werd uitgevaardigd in Busan en verzamelden een squadron om de Koreaanse marine tegen te gaan.Uiteindelijk voltooide Wakisaka zijn voorbereidingen, en zijn gretigheid om militaire eer te winnen, zette hem ertoe aan een aanval op de Koreanen te lanceren zonder te wachten tot de andere commandanten klaar waren.De gecombineerde Koreaanse marine van 53 schepen onder het bevel van Yi Sun-sin en Yi Eok-gi voerde een zoek-en-vernietigingsoperatie uit omdat de Japanse troepen aan land oprukten naar de provincie Jeolla.De Jeolla-provincie was het enige Koreaanse gebied dat onaangetast bleef door een grote militaire actie, en diende als thuis voor de drie commandanten en de enige actieve Koreaanse zeemacht.De Koreaanse marine vond het het beste om de marinesteun voor de Japanners te vernietigen om de effectiviteit van de vijandelijke grondtroepen te verminderen.Op 13 augustus 1592 ontving de Koreaanse vloot die vanaf het Miruk-eiland bij Dangpo voer, lokale informatie dat er een grote Japanse vloot in de buurt was.Na een storm te hebben overleefd, was de Koreaanse vloot voor anker gegaan bij Dangpo, waar een lokale man op het strand verscheen met het nieuws dat de Japanse vloot zojuist de nauwe zeestraat van Gyeonnaeryang was binnengevaren die het eiland Koje scheidde.De volgende ochtend zag de Koreaanse vloot de Japanse vloot van 82 schepen voor anker liggen in de Straat van Gyeonnaeryang.Vanwege de smalheid van de zeestraat en het gevaar van de onderwaterrotsen, stuurde Yi Sun-sin zes schepen als aas om 63 Japanse schepen de wijdere zee in te lokken;de Japanse vloot achtervolgd.Eenmaal in het open water werd de Japanse vloot omsingeld door de Koreaanse vloot in een halfronde formatie, door Yi Sun-sin een "kraanvleugel" genoemd.Met ten minste drie schildpaddenschepen (waarvan er twee onlangs zijn voltooid) die de strijd tegen de Japanse vloot aanvoerden, vuurden de Koreaanse schepen salvo's kanonskogels af op de Japanse formatie.De Koreaanse schepen voerden vervolgens een gevecht voor iedereen met de Japanse schepen, waarbij ze voldoende afstand aanhielden om te voorkomen dat de Japanners aan boord zouden gaan;Yi Sun-sin stond melee-gevechten alleen toe tegen zwaar beschadigde Japanse schepen.Tijdens de slag maakte de Koreaanse marine gebruik van een brandbom met metalen behuizing die aanzienlijke schade aanrichtte aan Japanse dekbemanningen en hevige branden veroorzaakte aan boord van hun schepen.De strijd eindigde in een Koreaanse overwinning, met Japanse verliezen van 59 schepen - 47 vernietigd en 12 veroverd.Geen enkel Koreaans schip ging verloren tijdens de slag.Wakisaka Yasuharu ontsnapte vanwege de snelheid van zijn vlaggenschip.Hierna richtte Yi zijn hoofdkwartier op het Hansan-eiland zelf op en begon hij plannen te maken om de belangrijkste Japanse basis in de haven van Pusan ​​​​aan te vallen.

Het nieuws over de Japanse nederlaag op het eiland Hansan bereikte Busan binnen enkele uren en twee Japanse commandanten, Kuki Yoshitaka en Kato Yoshiaki, vertrokken onmiddellijk met 42 schepen naar de haven van Angolpo, waar ze hoopten de Koreaanse vloot dicht bij de kust te trotseren.Yi Sun-sin ontving op 15 augustus nieuws over hun bewegingen en hij rukte op naar Angolpo om hen te confronteren.Deze keer waren de Japanners niet bereid de Koreanen naar open water te volgen en bleven ze aan land.Ze zouden het aas niet nemen.Als reactie daarop trok de Koreaanse vloot naar voren en bombardeerde urenlang de verankerde Japanse vloot totdat ze zich landinwaarts terugtrokken.Later keerden de Japanners terug en ontsnapten op kleine boten.Zowel Kuki als Kato hebben de strijd overleefd.De veldslagen van Hansan Island en Angolpo dwongen Hideyoshi om zijn marinecommandanten een direct bevel te geven om alle onnodige marineoperaties stop te zetten en de activiteit te beperken tot het directe gebied rond de haven van Pusan.Hij vertelde zijn commandanten dat hij persoonlijk naar Korea zou komen om zelf de zeestrijdkrachten te leiden, maar Hideyoshi kon dit nooit volhouden omdat zijn gezondheid snel achteruitging.Dit betekende dat alle gevechten in Korea zouden plaatsvinden, niet in China, en dat Pyongyang de verste noordwestelijke opmars van de Japanse legers zou zijn (om zeker te zijn, de korte mars van Katō Kiyomasa's tweede contingent naar Mantsjoerije was de noordelijkste opmars van Japan, maar Mantsjoerije was dat niet. een deel van Imperial China in de 16e eeuw).Hoewel het onwaarschijnlijk was dat Hideyoshi China zou kunnen binnenvallen en een groot deel ervan zou kunnen veroveren, blokkeerden de veldslagen van Hansan Island en Angolpo zijn aanvoerroutes en belemmerden zijn bewegingen in Korea.

Toen ze de crisis in Joseon zagen, waren de Wanli-keizer van de Ming-dynastie en zijn hof aanvankelijk vervuld van verwarring en scepsis over hoe hun zijrivier zo snel onder de voet had kunnen lopen.De Koreaanse rechtbank aarzelde aanvankelijk om de hulp van de Ming-dynastie in te roepen en begon zich terug te trekken naar Pyongyang.Na herhaalde verzoeken van koning Seonjo en nadat het Japanse leger de Koreaanse grens met China al had bereikt, schoot China uiteindelijk Korea te hulp.China was ook enigszins verplicht om Korea te hulp te komen, omdat Korea een vazalstaat van China was en de Ming-dynastie de mogelijkheid van een Japanse invasie van China niet tolereerde.De lokale gouverneur van Liaodong reageerde uiteindelijk op het verzoek van koning Seonjo om hulp na de verovering van Pyongyang door een kleine troepenmacht van 5.000 soldaten onder leiding van Zu Chengxun te sturen.Zu, een generaal die met succes tegen de Mongolen en de Jurchens had gevochten, was overmoedig en minachtte de Japanners.Het gecombineerde leger van Zhu Chengxun en Shi Ru arriveerde op 23 augustus 1592 in Pyeongyang in een stromende regen 's nachts.De Japanners werden volledig overrompeld en het Ming- leger was in staat om de onverdedigde Chilsongmun ("Seven Stars Gate") in de noordelijke muur in te nemen en de stad binnen te gaan.De Japanners beseften echter al snel hoe klein het Ming-leger eigenlijk was, dus verspreidden ze zich, waardoor het vijandelijke leger zich uitstrekte en zich verspreidde.De Japanners profiteerden toen van de situatie en vielen in de tegenaanval met geweervuur.Kleine groepen geïsoleerde Ming-soldaten werden opgepikt totdat het signaal om zich terug te trekken klonk.Het Ming-leger was omgedraaid, de stad uit verdreven, de achterblijvers neergemaaid.Tegen het einde van de dag werd Shi Ru gedood terwijl Zhu Chengxun terug naar Uiju ontsnapte.Ongeveer 3.000 Ming-soldaten werden gedood.Zhu Chengxun probeerde de nederlaag te bagatelliseren door koning Seonjo te adviseren dat hij vanwege het weer alleen een "tactische terugtocht" had gemaakt en uit China zou terugkeren nadat hij meer troepen had bijeengebracht.Bij zijn terugkeer in Liaodong schreef hij echter een officieel rapport waarin hij de Koreanen de schuld gaf van de nederlaag.Ming-gezanten die naar Korea waren gestuurd, vonden deze beschuldiging ongegrond.

Katō Kiyomasa, die de Tweede Divisie van meer dan 20.000 man leidde, stak het schiereiland over naar Anbyon County met een tiendaagse mars en trok noordwaarts langs de oostkust.Een van de veroverde kastelen was Hamhung, de provinciale hoofdstad van de provincie Hamgyong.Daar werd een deel van de Tweede Divisie toegewezen aan defensie en civiel bestuur.De rest van de divisie, 10.000 man, trok verder naar het noorden en vocht op 23 augustus een veldslag tegen de zuidelijke en noordelijke Hamgyong-legers onder bevel van Yi Yong bij Songjin.Een Koreaanse cavaleriedivisie profiteerde van het open veld bij Songjin en duwde de Japanse strijdkrachten een graanopslagplaats binnen.Daar barricadeerden de Japanners zich met balen rijst en sloegen met succes een aanval van de Koreaanse strijdkrachten af ​​met hun haakbussen.Terwijl de Koreanen van plan waren de strijd 's ochtends te hervatten, viel Katō Kiyomasa hen' s nachts in een hinderlaag;de Tweede Divisie omsingelde de Koreaanse strijdkrachten volledig, met uitzondering van een opening die naar een moeras leidde.Degenen die vluchtten werden gevangen en afgeslacht in het moeras.Koreanen die vluchtten alarmeerden de andere garnizoenen, waardoor de Japanse troepen gemakkelijk Kilju County, Myongchon County en Kyongsong County konden veroveren.De Tweede Divisie keerde vervolgens landinwaarts door Puryong County in de richting van Hoeryong, waar twee Koreaanse prinsen hun toevlucht hadden gezocht.Op 30 augustus 1592 trok de Tweede Divisie Hoeryong binnen, waar Katō Kiyomasa de Koreaanse prinsen en de provinciale gouverneur Yu Yong-rip ontving, die al gevangen waren genomen door de lokale bewoners.Kort daarna overhandigde een Koreaanse krijgersband het hoofd van een anonieme Koreaanse generaal, plus generaal Han Kuk-ham, vastgebonden in touwen.

Op aandringen van koning Seonjo vaardigde de boeddhistische monnik Hyujeong een manifest uit waarin hij alle monniken opriep de wapens op te nemen en schreef: "Helaas, de weg naar de hemel is niet meer. Het lot van het land neemt af. In weerwil van de hemel en de rede, de wrede vijand had het lef om de zee over te steken aan boord van duizend schepen".Hyujeong noemde de samurai "giftige duivels" die "zo virulent als slangen of woeste dieren" waren, wiens wreedheid rechtvaardigde het opgeven van het pacifisme van het boeddhisme om de zwakken en onschuldigen te beschermen.Hyujeong beëindigde zijn oproep met een oproep aan monniken die gezond waren om "het pantser van genade van Bodhisattva's aan te trekken, het gekoesterde zwaard in de hand te houden om de duivel te verslaan, de bliksemschicht van de Acht Goden te hanteren en naar voren te komen!".Minstens 8.000 monniken reageerden op de oproep van Hyujeong, sommigen uit een gevoel van Koreaans patriottisme en anderen gemotiveerd door de wens om de status van het boeddhisme te verbeteren, dat werd gediscrimineerd door een sinofiele rechtbank die het confucianisme wilde promoten.Hyujeong en de monnik Yeonggyu verzamelden een troepenmacht van 2.600 man om Cheongju aan te vallen, dat diende als het administratieve centrum van centraal Korea en een grote graanschuur van de regering bevatte.Het werd eerder op 4 juni ingenomen en stond onder controle van Hachisuka Iemasa.Toen de Koreanen aanvielen, waren sommige Japanners nog steeds op zoek naar voedsel.De Japanners kwamen naar buiten en schoten op de Koreanen, maar ze werden omsingeld en gedood.De Koreanen wisten niet hoe ze de lontslotvuurwapens moesten gebruiken, dus gebruikten ze ze als knuppels.Op dit punt begon een zware stortbui, zodat de Koreanen zich terugtrokken en zich terugtrokken.De volgende dag ontdekten de Koreanen dat de Japanners uit Cheongju waren geëvacueerd en de stad zonder slag of stoot hadden ingenomen.

Na de overwinning in de Slag om Cheongju begonnen de Koreaanse leiders onderling ruzie te maken over wie het meest verantwoordelijk was, en toen de Koreanen het offensief namen, weigerden de stamgasten onder Yun Songak deel te nemen, terwijl het Rechtvaardige Leger onder Hyujeong en de krijgermonniken onder abt Yeonggyu marcheerden afzonderlijk.Op 22 september 1592 viel Hyujeong met 700 guerrillastrijders van het Rechtvaardige Leger een Japanse strijdmacht van 10.000 onder leiding van Kobayakawa Takakage aan.Turnbull beschreef de tweede slag om Geumsan als een daad van dwaasheid van Jo's kant, toen zijn in de minderheid zijnde strijdmacht het opnam tegen "10.000 van de sterkste samoerai", die het Rechtvaardige Leger omsingelden en hen "uitroeiden", waarbij de hele Koreaanse strijdmacht werd weggevaagd zoals Kobayakawa beval. er worden geen gevangenen genomen.De abt Yeonggyu voelde zich verplicht om Jo te hulp te komen en leidde nu zijn krijgermonniken tegen Kobayakawa tijdens de derde slag om Geumsan, die eveneens hetzelfde lot onderging: "totale vernietiging".Omdat de Geumsan-saillant echter in één maand drie opeenvolgende Koreaanse aanvallen op rij had ondergaan, werd de 6e Divisie onder Kobayakawa teruggetrokken toen Toyotomi Hideyoshi besloot dat de saillant niet de moeite waard was om hem vast te houden, en voor de lijdende mensen van de saillant. regio, dat was het enige dat er toe deed.De Japanse terugtrekking inspireerde verdere guerrilla-aanvallen en een leider van het Rechtvaardige Leger, Pak Chin, liet een voorwerp over de muren van de door Japan bezette stad Gyeongju slingeren, waardoor 'de overvallers', zoals Koreaanse verhalen de Japanners altijd noemden, gingen onderzoeken. Het;het object bleek een bom te zijn waarbij 30 Japanners omkwamen.Uit angst dat zijn garnizoen nu te weinig sterkte had, gaf de Japanse commandant opdracht zich terug te trekken naar de wajo (kasteel) aan de kust van Sosaengpo.

In oktober 1592 besloot Katō Kiyomasa een nabijgelegen Jurchen-kasteel aan de overkant van de Tumen-rivier in Mantsjoerije aan te vallen om zijn troepen te testen tegen de "barbaren", zoals de Koreanen de Jurchens noemden.Kato's leger van 8.000 kreeg gezelschap van 3.000 Koreanen in Hamgyong, omdat de Jurchens periodiek over de grens vielen.Al snel plunderde de gecombineerde strijdmacht het kasteel en kampeerde bij de grens;nadat de Koreanen naar huis waren vertrokken, leden de Japanse troepen een vergeldingsaanval van de Jurchens.Katō Kiyomasa trok zich met zijn troepen terug om zware verliezen te voorkomen.Vanwege deze invasie bood de opkomende Jurchen-leider Nurhaci militaire hulp aan de Joseon en Ming in de oorlog.Het aanbod werd echter door beide landen afgewezen, met name door Joseon , die zeiden dat het een schande zou zijn om hulp te accepteren van de "barbaren" in het noorden.

Voor de kust van Busan besefte de verenigde Joseon- vloot dat de Japanse marine hun schepen had klaargemaakt voor de strijd en dat het Japanse leger zich rond de kustlijn had gestationeerd.De verenigde Joseon-vloot verzamelde zich in de Jangsajin, of "Long Snake" -formatie, met veel schepen die in een rij oprukten, en viel rechtstreeks de Japanse vloot aan.Overweldigd door de Joseon-vloot liet de Japanse marine hun schepen achter en vluchtte naar de kust waar hun leger was gestationeerd.Het Japanse leger en de marine bundelden hun krachten en vielen wanhopig de Joseon-vloot aan vanuit de nabijgelegen heuvels.De Joseon-vloot schoot pijlen vanaf hun schepen om hun aanvallen te verdedigen en te beperken, en concentreerde ondertussen hun kanonvuur op het vernietigen van Japanse schepen. De Koreaanse schepen schoten op de Japanse vloot en verbrandden ze met vuurpijlen terwijl de Japanners van bovenaf op hen schoten in hun forten.Zelfs met kanonnen die bij Busan waren buitgemaakt, brachten de Japanners weinig schade toe aan de Koreaanse oorlogsschepen.Tegen de tijd dat de dag voorbij was, waren 128 Japanse schepen vernietigd.Yi Sunsin gaf het bevel zich terug te trekken, waarmee een einde kwam aan de strijd.Yi Sun Shin was oorspronkelijk van plan alle overgebleven Japanse schepen te vernietigen, maar hij realiseerde zich dat dit de Japanse soldaten effectief in de val zou lokken op het Koreaanse schiereiland, waar ze landinwaarts zouden reizen en de inboorlingen zouden afslachten.Daarom liet Yi een klein aantal Japanse schepen ongedeerd en trok hij zijn marine terug om te bevoorraden.En precies zoals Yi vermoedde, gingen de overgebleven Japanse soldaten onder dekking van de duisternis aan boord van hun overgebleven schepen en trokken zich terug.Na deze slag verloren de Japanse strijdkrachten de controle over de zee.De verwoestende slag die de Japanse vloot werd toegebracht, isoleerde hun legers in Korea en sneed ze af van hun thuisbasis.Omdat de Japanse troepen het belang beseften van de verdedigingslinies van Busan Bay om de aanvoerlijn veilig te stellen, probeerden ze het westelijke deel van Busan onder hun controle te krijgen toen de Joseon-marine arriveerde.

De Japanners benaderden het fort van Jinju van harte.Ze verwachtten weer een gemakkelijke overwinning bij Jinju, maar de Koreaanse generaal Kim Si-min trotseerde de Japanners en hield stand met zijn 3.800 man.Opnieuw waren de Koreanen in de minderheid.Kim Si-min had onlangs ongeveer 170 haakbussen aangeschaft, gelijk aan wat de Japanners gebruikten.Kim Si-min liet ze trainen en geloofde dat hij Jinju kon verdedigen.Na drie dagen vechten werd Kim Si-min geraakt door een kogel in de zijkant van zijn hoofd en viel, niet in staat zijn troepen te leiden.De Japanse commandanten drongen toen nog harder aan op de Koreanen om hen te ontmoedigen, maar de Koreanen vochten door.De Japanse soldaten waren nog steeds niet in staat de muren te beklimmen, zelfs niet met zwaar vuur van haakbussen.De Koreanen bevonden zich niet in een goede positie sinds Kim Si-min gewond was geraakt en het garnizoen nu bijna geen munitie meer had.Gwak Jae-u, een van de belangrijkste leiders van de Rechtvaardige legers van Korea, arriveerde 's nachts met een extreem kleine groep, niet genoeg om de Koreanen bij Jinju af te lossen.Gwak beval zijn mannen om de aandacht te trekken door op hoorns te blazen en geluiden te maken.Ongeveer 3.000 guerrillastrijders en ongeregelde troepen kwamen ter plaatse.Op dat moment beseften de Japanse commandanten hun gevaar en werden gedwongen het beleg te staken en trokken zich terug.

De Ming- keizer mobiliseerde en stuurde een grotere strijdmacht onder leiding van generaal Li Rusong en keizerlijke hoofdinspecteur Song Yingchang.Volgens de verzameling brieven die Song Yingchang heeft achtergelaten, bedroeg de sterkte van het Ming-leger ongeveer 40.000, voornamelijk samengesteld uit garnizoenen uit het noorden, waaronder ongeveer 3.000 mannen met ervaring tegen Japanse piraten onder Qi Jiguang.Li wilde een wintercampagne omdat de bevroren grond zijn artillerietrein gemakkelijker zou laten bewegen dan onder de wegen die door de herfstregens in modder waren veranderd.In Uiju verwelkomden koning Sonjo en de Koreaanse rechtbank Li en de andere Chinese generaals formeel in Korea, waar de strategie werd besproken.Op 5 januari leidt Wu Weizhong 5.000 man over de rivier de Yalu.Het 35.000 man tellende leger van Li Rusong bereikt een paar weken later de rivier de Yalu.

Een Ming- macht van 43.000 met meer dan 200 kanonnen en een Joseon-leger van 10.000 met 4200 monniken belegert Pyongyang dat in handen is van de Japanners.In de ochtend van 8 januari rukte het leger van Li Rusong op naar de stad, hun dicht opeengepakte gelederen "zagen eruit als de schubben van een vis. De Japanse verdediging was bijna te veel. Hoewel ze er in naam in slaagden de vijanden af ​​​​te weren, waren de Japanners niet langer in staat van de verdediging van de stad. Alle poorten waren doorbroken, er was geen voedsel meer en ze hadden vreselijke verliezen geleden. Met dit in gedachten leidde Konishi het hele garnizoen de nacht in en sloop over de bevroren Daedong-rivier terug naar Hanseong. Konishi's mannen bereikte Hanseong op 17 februari. Song Yingchang nodigde Seonjo van Joseon uit om op 6 maart terug te keren naar Pyeongyang.

De slag om Byeokjegwan was een militair gevecht op 27 februari 1593 tussen de legers van de Ming- dynastie onder leiding van Li Rusong en Japanse troepen onder leiding van Kobayakawa Takakage.Het resulteerde in de Japanse overwinning en de terugtrekking van Ming.De strijd duurde van de late ochtend tot de middag.Uiteindelijk werd Li Rusong gedwongen zich terug te trekken ondanks een overmacht.De Japanners verbrandden al het gras in de buurt van Hanseong om de Ming-cavalerie van voer te beroven.

De Japanse aanval onder leiding van Konishi Yukinaga met 30.000 man.Ze vielen om beurten de palissade aan vanwege de beperkte ruimte.De Koreanen namen wraak met pijlen, kanonnen en hwacha.Na drie aanvallen, een met een belegeringstoren en een waarbij Ishida Mitsunari gewond raakte, slaagde Ukita Hideie erin de buitenste verdediging te doorbreken en de binnenmuur te bereiken.Toen de Koreanen bijna geen pijlen meer hadden, arriveerde I Bun met bevoorradingsschepen met nog 10.000 pijlen, en ze bleven vechten tot de schemering toen de Japanners zich terugtrokken.Afgezien van de nederlaag werd de Japanse situatie zelfs nog zwakker nadat Zha Dashou een kleine groep overvallers naar Hanseong leidde en meer dan 6.500 ton graan verbrandde.Hierdoor hadden de Japanners minder dan een maand proviand.

Na de Slag om Byeokjegwan nam het Ming-leger een voorzichtige aanpak en trok later in februari weer naar Hanseong na de succesvolle Koreaanse verdediging in de Slag om Haengju.De twee partijen bleven de komende maanden in een patstelling tussen de lijn Kaesong en Hanseong, waarbij beide partijen niet in staat en onwillig waren om zich in te zetten voor verdere offensieven.Het ontbrak de Japanners aan voldoende voorraden om naar het noorden te trekken, en de nederlaag bij Pyongyang had ertoe geleid dat een deel van de Japanse leiders, zoals Konishi Yukinaga en Ishida Mitsunari, serieus overwoog om te onderhandelen met de strijdkrachten van de Ming-dynastie.Dit bracht hen in een verhit debat met andere agressieve generaals zoals Katō Kiyomasa, en deze conflicten zouden uiteindelijk verdere implicaties hebben na de oorlog in Japan, toen de twee partijen rivalen werden in de Slag om Sekigahara.De Ming-troepen hadden hun eigen problemen.Kort na aankomst in Korea begonnen de Ming-functionarissen de ontoereikende logistieke bevoorrading van de Koreaanse rechtbank op te merken.De verslagen van Qian Shizhen merkten op dat zelfs na het beleg van Pyongyang de Ming-troepen al bijna een week vastzaten vanwege een gebrek aan voorraden, voordat ze verder trokken naar Kaesong.Naarmate de tijd verstreek, werd de situatie alleen maar ernstiger.Toen het weer warmer werd, werd de toestand van de wegen in Korea ook verschrikkelijk, zoals talloze brieven van Song Yingchang en andere Ming-officieren bevestigen, waardoor bevoorrading vanuit China zelf ook een moeizaam proces werd.Het Koreaanse platteland was al verwoest door de invasie toen de Ming-troepen arriveerden, en midden in de winter was het voor de Koreanen buitengewoon moeilijk om voldoende voorraden te verzamelen.Hoewel de rechtbank de meerderheid van de aanwezige mannen had aangewezen om de situatie aan te pakken, resulteerden hun wens om hun land terug te winnen, samen met de militair onervaren aard van veel van hun bestuurders, in hun voortdurende verzoeken aan de Ming-troepen om op te rukken ondanks de situatie.Deze gebeurtenissen creëerden een toenemend wantrouwen tussen de twee partijen.Hoewel medio april 1593, geconfronteerd met steeds grotere logistieke druk van een Koreaanse zeeblokkade van Yi Sun-sin naast een speciale operatie van de Ming-troepen die erin slaagde een zeer aanzienlijk deel van de Japanse graanopslag af te branden, braken de Japanners af praat en trok zich terug uit Hanseong.

De Japanners begonnen op 20 juli 1593. Eerst vernietigden ze de randen van de dijken rond Jinju om de gracht droog te leggen, daarna rukten ze op naar het fort met bamboeschilden.De Koreanen schoten op hen en sloegen de aanval af.Op 22 juli probeerden de Japanners het opnieuw met belegeringstorens, maar die werden vernietigd door kanonvuur.Op 24 juli wisten de Japanners met succes een deel van de buitenmuur onder mobiele schuilplaatsen te ontginnen.Op 27 juli vielen de Japanners nu aan met gepantserde karren genaamd "schildpadkarren", waardoor de Japanners de muren konden oprukken, waar de geniesoldaten de stenen eruit zouden trekken en het verzwakte deel van de muur aanvielen, en met behulp van een regenbui, zijn fundamenten konden losmaken.Het fort werd snel ingenomen.Zoals na de meeste Japanse overwinningen in grotendeels bevolkte gebieden, was er een bloedbad.De Japanners trokken zich vervolgens terug in Busan.

Er waren twee factoren die de Japanners ertoe brachten zich terug te trekken: ten eerste drong een Chinees commando Hanseong (het huidige Seoul) binnen en verbrandde pakhuizen in Yongsan, waarbij het grootste deel van wat er nog over was van de uitgeputte voedselvoorraad van de Japanse troepen werd vernietigd.Ten tweede verscheen Shen Weijing opnieuw om onderhandelingen te voeren en dreigde de Japanners met een aanval door 400.000 Chinezen.De Japanners onder Konishi Yukinaga en Katō Kiyomasa, zich bewust van hun zwakke situatie, kwamen overeen zich terug te trekken naar het Busan-gebied terwijl de Chinezen zich terug zouden trekken naar China.Er werd een staakt-het-vuren afgekondigd en een Ming-afgezant werd naar Japan gestuurd om vredesvoorwaarden te bespreken.Gedurende de volgende drie jaar werd er weinig gevochten omdat de Japanners de controle over een paar kustforten behielden terwijl de rest van Korea werd gecontroleerd door de Koreanen.Op 18 mei 1594 hadden alle Japanse soldaten zich teruggetrokken in het gebied rond Busan en velen begonnen terug te keren naar Japan.De Ming-regering trok het grootste deel van haar expeditieleger terug, maar hield 16.000 man op het Koreaanse schiereiland om de wapenstilstand te bewaken.

Na de mislukte vredesonderhandelingen van het interbellum lanceerde Hideyoshi de tweede invasie van Korea.Een van de belangrijkste strategische verschillen tussen de eerste en tweede invasie was dat het veroveren van China niet langer een expliciet doel was voor de Japanners.Omdat het geen voet aan de grond kreeg tijdens de Chinese campagne van Katō Kiyomasa en de bijna volledige terugtrekking van de Japanse strijdkrachten tijdens de eerste invasie, was vastgesteld dat hetKoreaanse schiereiland het voorzichtigere en realistischere doel was.Kort nadat de Ming- ambassadeurs in 1597 veilig waren teruggekeerd naar China, stuurde Hideyoshi ongeveer 200 schepen met naar schatting 141.100 man onder het opperbevel van Kobayakawa Hideaki.De tweede strijdmacht van Japan arriveerde in 1596 zonder tegenstand aan de zuidkust van de provincie Gyeongsang.

Bovendien benoemde de Ming- rechtbank in Peking, na het horen van het nieuws in China, Yang Hao als de opperbevelhebber van een eerste mobilisatie van 55.000 troepen uit verschillende (en soms afgelegen) provincies in heel China, zoals Sichuan, Zhejiang, Huguang, Fujian, en Guangdong.Een zeemacht van 21.000 was bij de inspanning inbegrepen.Ray Huang, een Chinees-Amerikaanse filosoof en historicus, schatte dat de gecombineerde sterkte van het Chinese leger en de marine op het hoogtepunt van de tweede campagne ongeveer 75.000 bedroeg.

Voorafgaand aan de slag was de vorige marine-commandant Yi Sun-sin uit zijn functie ontheven.De minder ervaren Won Gyun kreeg promotie in de plaats van Yi.Won Gyun zette op 17 augustus koers naar Busan met de hele vloot, zo'n 200 schepen.De Koreaanse vloot arriveerde op 20 augustus 1597 in de buurt van Busan. Toen de dag ten einde liep, ontmoetten ze een troepenmacht van 500 tot 1.000 Japanse schepen die tegen hen waren opgesteld.Won Gyun beval een algemene aanval op de vijandelijke armada, maar de Japanners trokken zich terug en lieten de Koreanen achtervolgen.Na een paar heen en weer uitwisselingen, waarbij de een de ander achtervolgde en de een zich terugtrok, draaiden de Japanners zich nog een laatste keer om, vernietigden 30 schepen en verspreidden de Koreaanse vloot.Zijn schepen werden overweldigd door haakbusvuur en de traditionele Japanse boardingaanvallen, die grotendeels resulteerden in de vernietiging van zijn hele vloot.Bae Seol verplaatste 12 schepen naar een inham verderop in de zeestraat en wist te ontsnappen.

Ukita Hideie arriveert op Namwon met ongeveer 49.600 soldaten.Op 24 september vulden de Japanners de loopgraaf met stro en aarde.Daarna zochten ze onderdak in de uitgebrande huizen in de stad.Op 25 september vroegen de Japanners de verdedigers zich over te geven, maar die weigerden.In de nacht van 26 september bombardeerden de Japanners Namweon twee uur lang terwijl hun mannen de muren beklommen en vers stro gebruikten om een ​​helling naar de top te creëren.Niet in staat om de vochtige rijststengels te verbranden, waren de verdedigers hulpeloos tegen de Japanse aanval en viel het fort.

Het Hwangseoksan-fort bestond uit uitgestrekte muren die de Hwangseok-bergen omsloten en duizenden soldaten gelegerd onder leiding van de generaals Jo Jong-do en Gwak Jun. Toen Katō Kiyomasa de berg belegerde met het Leger van Rechts, dat hij 's nachts aanviel maan verloren de Koreanen het moreel en trokken zich terug met 350 slachtoffers.De succesvolle belegering leidde echter niet tot een latere opmars van buiten de provincie Gyeongsang.

Op 16 oktober 1597 arriveerde Kuroda Nagamasa's troepenmacht van 5.000 in Jiksan, waar 6.000 Ming- soldaten waren gestationeerd.Kuroda's troepen vielen de vijanden aan en kregen al snel gezelschap van de rest van het leger, waardoor de Japanse strijdkrachten op 30.000 kwamen.Hoewel de Japanners zwaar in de minderheid waren dan de Ming, konden ze niet veel schade aanrichten vanwege het superieure pantser van de Ming.Volgens Kuroda en Mōri Hidemoto konden hun vuurwapens de ijzeren schilden van Chinese soldaten niet doordringen en was hun pantser in ieder geval gedeeltelijk kogelvrij.De strijd duurde tot de schemering toen de twee partijen zich terugtrokken.Jiksan was het verst dat de Japanners ooit bereikten om Hanseong te bereiken tijdens de tweede invasie.Hoewel ze gedwongen werden zich terug te trekken bij Jiksan, was het geen groot verlies en resulteerde het in een ordelijke terugtocht naar het zuiden door de Japanners.

Met nog maar 13 schepen over van de rampzalige nederlaag van admiraal Won Gyun in de Slag om Chilchonryang, hield admiraal Yi de zeestraat als een "last stand"-strijd tegen de Japanse marine, die aan het zeilen was om de opmars van hun landleger naar de Joseon- hoofdstad Hanyang te ondersteunen. het hedendaagse Seoul).De dichte formatie Japanse schepen die zich in de nauwe zeestraat bevonden, vormde een perfect doelwit voor Joseon-kanonvuur.Tegen het einde van de strijd waren ongeveer 30 Japanse oorlogsschepen tot zinken gebracht.De onmiddellijke resultaten van de strijd waren een schok voor het Japanse commando.De legers van Joseon en Ming konden zich hergroeperen.

De strijd begon met een valse terugtocht die het Japanse garnizoen tot een frontale aanval lokte.Ze werden verslagen met 500 verliezen en werden gedwongen zich terug te trekken in het fort van Tosan.De geallieerden bezetten de stad Ulsan.Op 30 januari bombardeerden de geallieerden het fort en namen vervolgens de buitenmuur van Tosan in.De Japanners lieten veel van hun voedselvoorraden achter en trokken zich terug in het binnenste fort.De geallieerden vielen het binnenste fort aan en namen op een gegeven moment zelfs een deel van de muur in, maar leden zware verliezen.Op 19 februari vielen de geallieerden opnieuw aan en werden afgeslagen.Yang Hao zag Japanse versterkingen arriveren en besloot het beleg op te heffen en zich terug te trekken, maar de ongeorganiseerde beweging leidde ertoe dat veel achterblijvers door de Japanners werden neergehaald, wat leidde tot zware verliezen.

De Council of Five Elders vaardigde eind oktober het bevel uit om alle troepen uit Korea terug te trekken.De dood van Hideyoshi werd door de Raad geheim gehouden om het moreel van het leger te behouden.

De Chinezen geloofden dat Sacheon cruciaal was voor hun doel om de verloren kastelen in Korea te heroveren en gaven opdracht tot een algemene aanval.Hoewel de Chinezen aanvankelijk vooruitgang boekten, keerde het tij van de strijd toen Japanse versterkingen de achterkant van het Chinese leger aanvielen en de Japanse soldaten in het fort een uitval deden vanaf de poorten en een tegenaanval deden.De Chinese Ming- troepen trokken zich terug met 30.000 verliezen, met de Japanners in de achtervolging.Volgens Chinese en Koreaanse bronnen over de strijd hadden de troepen onder leiding van Dong Yi Yuan de kasteelmuur doorbroken en maakten ze vorderingen bij het veroveren van het kasteel totdat een buskruitongeluk een explosie in hun kamp veroorzaakte, en de Japanners maakten gebruik van de situatie om de verwarde en verzwakte troepen op de vlucht jagen.

De slag om Noryang, de laatste grote veldslag van de Japanse invasies van Korea (1592–1598), werd uitgevochten tussen de Japanse marine en de gecombineerde vloten van het Joseon-koninkrijk en de Ming-dynastie .De geallieerde troepenmacht van ongeveer 150 Joseon- en Ming-Chinese schepen, geleid door de admiraals Yi Sun-sin en Chen Lin, viel meer dan de helft van de 500 Japanse schepen onder bevel van Shimazu Yoshihiro aan, die probeerde aan te sluiten bij de Chinese vloot, en vernietigde of veroverde deze. Konishi Yukinaga.De gehavende overlevenden van Shimazu's vloot hinkten terug naar Pusan ​​en vertrokken een paar dagen later naar Japan.Op het hoogtepunt van de strijd werd Yi geraakt door een kogel uit een haakbus en stierf kort daarna.

De oorlog heeft in alle drie de landen aanzienlijke erfenissen nagelaten.In de context vanhet Japanse imperialisme worden de invasies gezien als de eerste Japanse poging om een ​​wereldmacht te worden.De gedeeltelijke bezetting van Korea ontwikkelde het Japanse concept dat Korea thuishoorde in de invloedssfeer van Japan, en de Japanse leiders van de late 19e en de vroege 20e eeuw gebruikten de invasies van 1592–1597 om de rechtvaardiging voor hun annexatie van Korea in de 20e eeuw te versterken.De prestaties van Yi-Sun Sin in de oorlog inspireerden ook Japanse marineofficieren in de 19e en 20e eeuw, en velen van hen noemden het belang van het bestuderen van zijn gevechtstactieken om hun marine verder te versterken.InChina werd de oorlog politiek gebruikt om nationalistisch verzet tegen het Japanse imperialisme in de 20e eeuw op te wekken.In de Chinese academische wereld noemen historici de oorlog als een van de "Three Great Punitive Campaigns" van de Wanli-keizer.Hedendaagse Chinese historici gebruiken de campagnes vaak als een voorbeeld van de vriendschap tussen China en Korea.InKorea is de oorlog een historisch fundament van Koreaans nationalisme en, net als in China, geïnspireerd en politiek gebruikt om nationalistisch verzet tegen het Japanse imperialisme in de 20e eeuw aan te wakkeren.Korea kreeg tijdens het conflict verschillende nationale helden, waaronder Yi Sun-sin en Chen Lin (oprichter van de Gwangdong Jin-clan).Het moderne anti-Japanse sentiment in Korea gaat terug tot de Japanse invasies in 1592, hoewel de belangrijkste oorzaak geworteld is in recentere gebeurtenissen, met name de ontberingen die Koreanen hebben geleden tijdens de Japanse bezetting van Korea van 1910 tot 1945.