ປະຫວັດສາດຂອງ Hinduism

ອ້າງອີງ


Play button

3300 BCE - 2023

ປະຫວັດສາດຂອງ Hinduism



ປະຫວັດສາດຂອງ Hinduism ກວມເອົາຄວາມຫລາກຫລາຍຂອງປະເພນີທາງສາສະຫນາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງທີ່ມີຖິ່ນກໍາເນີດຢູ່ໃນອະນຸພາກພື້ນອິນເດຍ .ປະຫວັດສາດຂອງມັນທັບຊ້ອນກັນຫຼືກົງກັບການພັດທະນາຂອງສາສະຫນາໃນອະນຸພາກພື້ນອິນເດຍນັບຕັ້ງແຕ່ອາຍຸທາດເຫຼັກ, ມີບາງປະເພນີຂອງມັນຕິດຕາມກັບສາສະຫນາກ່ອນປະຫວັດສາດເຊັ່ນອາລະຍະທໍາຂອງ Bronze Age Indus Valley.ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງໄດ້ຖືກເອີ້ນວ່າ "ສາສະຫນາເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດ" ໃນໂລກ.ນັກວິຊາການຖືວ່າ Hinduism ເປັນການສັງເຄາະຂອງວັດທະນະ ທຳ ແລະປະເພນີອິນເດຍຕ່າງໆ, ມີຮາກທີ່ຫຼາກຫຼາຍແລະບໍ່ມີຜູ້ກໍ່ຕັ້ງ.ການສັງເຄາະ Hindu ນີ້ເກີດຂື້ນຫຼັງຈາກໄລຍະເວລາ Vedic, ລະຫວ່າງ ca.500–200 BC ແລະປະມານປີ.300 CE, ໃນໄລຍະການຫັນເປັນຕົວເມືອງທີສອງແລະຍຸກຄລາສສິກຂອງ Hinduism, ໃນເວລາທີ່ Epics ແລະ Purānas ທໍາອິດໄດ້ຖືກປະກອບ.ມັນຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງໃນຍຸກສະ ໄໝ ກາງ, ດ້ວຍການຫຼຸດລົງຂອງ ພຸດທະສາສະ ໜາ ໃນປະເທດອິນເດຍ.ປະຫວັດສາດຂອງ Hinduism ມັກຈະແບ່ງອອກເປັນໄລຍະເວລາຂອງການພັດທະນາ.ໄລຍະທໍາອິດແມ່ນໄລຍະເວລາກ່ອນຍຸກວິດິກ, ເຊິ່ງປະກອບມີອາລະຍະທໍາຂອງຮ່ອມພູ Indus ແລະສາສະຫນາກ່ອນປະຫວັດສາດທ້ອງຖິ່ນ, ສິ້ນສຸດລົງໃນປະມານ 1750 BCE.ໄລຍະເວລານີ້ແມ່ນປະຕິບັດຕາມຢູ່ໃນພາກເຫນືອຂອງອິນເດຍໂດຍໄລຍະເວລາ Vedic, ເຊິ່ງໄດ້ເຫັນການນໍາສາສະຫນາ Vedic ປະຫວັດສາດກັບການເຄື່ອນຍ້າຍຂອງອິນໂດ - ອາຣີຢາ, ເລີ່ມຕົ້ນບາງບ່ອນລະຫວ່າງ 1900 BCE ແລະ 1400 BCE.ໄລຍະຕໍ່ມາ, ລະຫວ່າງ 800 BCE ແລະ 200 BCE, ແມ່ນ "ຈຸດປ່ຽນລະຫວ່າງສາສະຫນາ Vedic ແລະສາສະຫນາ Hindu", ແລະເປັນໄລຍະເວລາທີ່ມີຮູບແບບສໍາລັບ Hinduism, Jainism ແລະສາສະຫນາພຸດ.ໄລຍະເວລາ Epic ແລະ Early Puranic, ຈາກ ຄ.200 BCE ກັບ 500 CE, ໄດ້ເຫັນ "ຍຸກທອງ" ຄລາສສິກຂອງ Hinduism (c. 320-650 CE), ເຊິ່ງ coincides ກັບ Gupta Empire.ໃນໄລຍະນີ້, ຫົກສາຂາຂອງປັດຊະຍາ Hindu ໄດ້ພັດທະນາ, ຄື Samkhya, Yoga, Nyaya, Vaisheshika, Mīmāṃsā, ແລະ Vedānta.ນິກາຍ monotheistic ເຊັ່ນ Shaivism ແລະ Vaishnavism ພັດທະນາໃນໄລຍະເວລາດຽວກັນນີ້ໂດຍຜ່ານການເຄື່ອນໄຫວ Bhakti.ໄລຍະເວລາປະມານ 650 ຫາ 1100 CE ປະກອບເປັນໄລຍະເວລາຄລາສສິກທ້າຍຫຼືຍຸກກາງຕົ້ນ, ເຊິ່ງໃນແບບຄລາສສິກ Puranic Hinduism ໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ, ແລະການລວມຕົວທີ່ມີອິດທິພົນຂອງ Adi Shankara ຂອງ Advaita Vedanta.Hinduism ພາຍ​ໃຕ້​ການ​ປົກ​ຄອງ​ທັງ Hindu ແລະ​ອິດ​ສະ​ລາມ​ຈາກ​ຄ.1200 ຫາ 1750 CE, ໄດ້ເຫັນຄວາມໂດດເດັ່ນຂອງການເຄື່ອນໄຫວ Bhakti, ເຊິ່ງຍັງຄົງມີອິດທິພົນໃນມື້ນີ້.ໄລຍະເວລາອານານິຄົມໄດ້ເຫັນການປະກົດຕົວຂອງການເຄື່ອນໄຫວປະຕິຮູບ Hindu ຕ່າງໆສ່ວນຫນຶ່ງໄດ້ຮັບການດົນໃຈຈາກການເຄື່ອນໄຫວຂອງຕາເວັນຕົກ, ເຊັ່ນ Unitarianism ແລະ Theosophy.ການແບ່ງແຍກຂອງປະເທດອິນເດຍໃນປີ 1947 ແມ່ນໄປຕາມສາຍທາງສາສະ ໜາ, ໂດຍມີສາທາລະນະລັດອິນເດຍເກີດຂື້ນໂດຍມີຊາວຮິນດູສ່ວນໃຫຍ່.ໃນລະຫວ່າງສະຕະວັດທີ 20, ເນື່ອງຈາກການ diaspora ຂອງອິນເດຍ, ຊົນກຸ່ມນ້ອຍ Hindu ໄດ້ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນທຸກທະວີບ, ມີຊຸມຊົນທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນຈໍານວນຢ່າງແທ້ຈິງໃນ ສະຫະລັດ ແລະສະຫະລາຊະອານາຈັກ.
HistoryMaps Shop

ເຂົ້າຊົມຮ້ານ

10000 BCE Jan 1

ບົດບັນຍາຍ

India
Hinduism ອາດຈະມີຮາກຢູ່ໃນສາສະຫນາ prehistoric Mesolithic, ເຊັ່ນ: ຫຼັກຖານສະແດງຢູ່ໃນຮູບແຕ້ມຫີນຂອງ Bhimbetka ທີ່ພັກອາໄສຫີນ, ເຊິ່ງມີອາຍຸປະມານ 10,000 ປີ (c. 8,000 BCE), ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຍຸກ neolithic.ຢ່າງຫນ້ອຍບາງທີ່ພັກອາໄສເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຖືກຄອບຄອງຫຼາຍກວ່າ 100,000 ປີກ່ອນຫນ້ານີ້.ສາສະໜາຫຼາຍເຜົ່າຍັງມີຢູ່, ເຖິງແມ່ນວ່າການປະຕິບັດຂອງພວກມັນອາດຈະບໍ່ຄ້າຍຄືກັບສາສະໜາກ່ອນປະຫວັດສາດ.
▲
●
1750 BCE - 500 BCE
ໄລຍະເວລາ Vedicornament
Play button
1500 BCE Jan 1 - 500 BCE

ອາຍຸ Vedic

India
ໄລຍະເວລາ Vedic, ຫຼືຍຸກ Vedic (c. 1500 – c. 500 BCE), ແມ່ນໄລຍະເວລາໃນທ້າຍຍຸກທອງແດງແລະຍຸກທາດເຫຼັກຕົ້ນຂອງປະຫວັດສາດອິນເດຍ ໃນເວລາທີ່ວັນນະຄະດີ Vedic, ລວມທັງ Vedas (ປະມານ 1300–900. BCE), ໄດ້ຖືກປະກອບຢູ່ໃນອະນຸພາກພື້ນອິນເດຍທາງເຫນືອ, ລະຫວ່າງການສິ້ນສຸດຂອງອາລະຍະທໍາ Urban Indus Valley ແລະການຫັນເປັນຕົວເມືອງທີສອງເຊິ່ງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນພາກກາງຂອງ Indo-Gangetic Plain c.600 BC.Vedas ແມ່ນບົດເລື່ອງ liturgical ທີ່ເປັນພື້ນຖານຂອງ Hinduism ທີ່ທັນສະໄຫມ, ເຊິ່ງໄດ້ພັດທະນາຢູ່ໃນອານາຈັກ Kuru.Vedas ມີລາຍລະອຽດຂອງຊີວິດໃນໄລຍະເວລານີ້ທີ່ໄດ້ຮັບການຕີຄວາມຫມາຍວ່າເປັນປະຫວັດສາດແລະເປັນແຫຼ່ງຕົ້ນຕໍສໍາລັບການເຂົ້າໃຈໄລຍະເວລາ.ເອກະສານເຫຼົ່ານີ້, ຄຽງຄູ່ກັບບັນທຶກໂບຮານຄະດີທີ່ສອດຄ້ອງກັນ, ອະນຸຍາດໃຫ້ວິວັດທະນາການຂອງວັດທະນະທໍາ Vedic ໄດ້ຮັບການຕິດຕາມແລະສົມມຸດຕິຖານ.
▲
●
ຣິກເວດາ
ຣິກເວດາ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1500 BCE Jan 1

ຣິກເວດາ

Indus River
The Rigveda ຫຼື Rig Veda ແມ່ນການລວບລວມເພງສັນລະເສີນ Vedic Sanskrit ຂອງອິນເດຍບູຮານ (sūktas).ມັນແມ່ນ ໜຶ່ງ ໃນສີ່ບົດເລື່ອງຮິນດູທີ່ສັກສິດ (śruti) ທີ່ເອີ້ນວ່າ Vedas.The Rigveda ແມ່ນຂໍ້ຄວາມ Vedic Sanskrit ທີ່ເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດທີ່ຮູ້ຈັກ.ຊັ້ນຕົ້ນຂອງມັນແມ່ນໃນບັນດາບົດເລື່ອງເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດຢູ່ໃນພາສາອິນໂດ - ເອີຣົບ.ສຽງແລະບົດເລື່ອງຂອງ Rigveda ໄດ້ຖືກຖ່າຍທອດທາງປາກຕັ້ງແຕ່ສະຫັດສະວັດທີ 2 BCE.ຫຼັກຖານທາງດ້ານ philological ແລະ linguistic ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າສ່ວນໃຫຍ່ຂອງ Rigveda Samhita ໄດ້ຖືກປະກອບຢູ່ໃນພາກພື້ນຕາເວັນຕົກສຽງເຫນືອ (ເບິ່ງ Rigvedic ແມ່ນ້ໍາ) ຂອງອະນຸທະວີບອິນເດຍ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນລະຫວ່າງຄ.1500 ແລະ 1000 BCE, ເຖິງ​ແມ່ນ​ວ່າ​ການ​ປະ​ມານ​ທີ່​ກວ້າງ​ກວ່າ​ຂອງ c.1900–1200 ກ່ອນ ຄ.ສ.ຂໍ້ຄວາມແມ່ນຊັ້ນປະກອບດ້ວຍ Samhita, Brahmanas, Aranyakas ແລະ Upanishads.The Rigveda Samhita ເປັນຂໍ້ຄວາມຫຼັກ, ແລະເປັນການເກັບກໍາຂອງ 10 ຫນັງສື (maṇḍalas) ມີ 1,028 ເພງສັນລະເສີນ (sūktas) ໃນປະມານ 10,600 ຂໍ້ (ເອີ້ນວ່າ ṛc, eponymous ຂອງຊື່ Rigveda).ໃນ 8 ປຶ້ມ – ປຶ້ມ 2 ເຖິງ 9 – ທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປະ​ກອບ​ເປັນ​ທໍາ​ອິດ​, ເພງ​ສວດ​ສ່ວນ​ໃຫຍ່​ແມ່ນ​ປຶກ​ສາ​ຫາ​ລື cosmology​, rites​, rituals ແລະ​ສັນ​ລະ​ເສີນ deities​.ປື້ມທີ່ຜ່ານມາ (ປື້ມ 1 ແລະ 10) ໃນບາງສ່ວນຍັງຈັດການກັບຄໍາຖາມທາງ philosophical ຫຼື speculative, ຄຸນງາມຄວາມດີເຊັ່ນ: dāna (ການກຸສົນ) ໃນສັງຄົມ, ຄໍາຖາມກ່ຽວກັບຕົ້ນກໍາເນີດຂອງຈັກກະວານແລະລັກສະນະຂອງອັນສູງສົ່ງ, ແລະບັນຫາ metaphysical ອື່ນໆໃນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເພງສວດ.
▲
●
ສາສະຫນາພື້ນເມືອງຂອງ Dravidian
ເທວະດາພື້ນເມືອງ Dravidian Ayyanar ກັບພັນລະຍາສອງຄົນ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1500 BCE Jan 1

ສາສະຫນາພື້ນເມືອງຂອງ Dravidian

India
ສາດສະຫນາ Dravidian ໃນຕອນຕົ້ນໄດ້ປະກອບເປັນຮູບແບບທີ່ບໍ່ແມ່ນ Vedic ຂອງ Hinduism ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາເປັນປະຫວັດສາດຫຼືໃນປະຈຸບັນ Āgamic.Agamas ແມ່ນບໍ່ມີຕົ້ນກໍາເນີດມາຂອງ Vedic, ແລະໄດ້ຖືກລົງວັນທີບໍ່ວ່າຈະເປັນບົດເລື່ອງ post-Vedic, ຫຼືເປັນອົງປະກອບຂອງ pre-Vedic.Agamas ແມ່ນການສະສົມຂອງພຣະຄໍາພີ Tamil ແລະ Sanskrit ຕົ້ນຕໍປະກອບດ້ວຍວິທີການຂອງການກໍ່ສ້າງພຣະວິຫານແລະການສ້າງ murti, ວິທີການນະມັດສະການ deities, ຄໍາສອນ philosophical, ການປະຕິບັດສະມາທິ, ການບັນລຸຄວາມປາຖະຫນາຫົກເທົ່າແລະສີ່ປະເພດຂອງ Yoga.ການນະມັດສະການພະເຈົ້າ tutelary, ພືດທີ່ສັກສິດແລະສັດໃນ Hinduism ຍັງຖືກຮັບຮູ້ວ່າເປັນຄວາມຢູ່ລອດຂອງສາສະຫນາ Pre-Vedic Dravidian.ອິດທິພົນທາງພາສາ Dravidian ຢູ່ໃນສາສະຫນາ Vedic ໃນຕອນຕົ້ນແມ່ນເຫັນໄດ້ຊັດເຈນ, ລັກສະນະເຫຼົ່ານີ້ມີຢູ່ໃນພາສາ Indo-Aryan ທີ່ເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດ, ພາສາຂອງ Rigveda (ຄ.ຫຼັກຖານທາງດ້ານພາສາສາດສໍາລັບຜົນກະທົບຂອງ Dravidian ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງແຂງແຮງຍ້ອນວ່າຫນຶ່ງຍ້າຍຈາກ Samhitas ລົງຜ່ານການເຮັດວຽກ Vedic ຕໍ່ມາແລະເຂົ້າໄປໃນວັນນະຄະດີຄລາສສິກຫລັງ Vedic.ອັນນີ້ສະແດງເຖິງການລວມຕົວ ຫຼືການສັງເຄາະທາງສາສະໜາ ແລະວັດທະນະທຳໃນຕົ້ນໆລະຫວ່າງ Dravidians ແລະ Indo-Aryans ທີ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ອາລະຍະທຳອິນເດຍ.
▲
●
ຢາຈູເວດາ
ຂໍ້ຄວາມ Yajurveda ອະທິບາຍສູດແລະ mantras ທີ່ຈະ utters ໃນລະຫວ່າງການ rituals ການເສຍສະລະໄຟ (yajna), ສະແດງໃຫ້ເຫັນ.ປົກກະຕິແລ້ວເຄື່ອງຖວາຍແມ່ນ ghee (ມັນເບີທີ່ຈະແຈ້ງ), ເມັດພືດ, ເມັດທີ່ມີກິ່ນຫອມ, ແລະນົມງົວ. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1203 BCE Jan 1

ຢາຈູເວດາ

India
Yajurveda (Sanskrit: यजुर्वेद, yajurveda, ຈາກ yajus ຫມາຍຄວາມວ່າ "ການໄຫວ້", ແລະ veda ຫມາຍຄວາມວ່າ "ຄວາມຮູ້") ແມ່ນ Veda ຕົ້ນຕໍຂອງ mantras prose ສໍາລັບ rituals ການໄຫວ້.ຂໍ້ພຣະຄໍາພີ Vedic Sanskrit ບູຮານ, ມັນແມ່ນການລວບລວມສູດການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາທີ່ກ່າວໂດຍນັກບວດໃນຂະນະທີ່ບຸກຄົນປະຕິບັດພິທີກໍາເຊັ່ນ: ກ່ອນທີ່ຈະໄຟ yajna.Yajurveda ແມ່ນຫນຶ່ງໃນສີ່ Vedas, ແລະຫນຶ່ງໃນພຣະຄໍາພີຂອງ Hinduism.ສະຕະວັດທີ່ແນ່ນອນຂອງອົງປະກອບຂອງ Yajurveda ແມ່ນບໍ່ຮູ້ຈັກ, ແລະຄາດຄະເນໂດຍ Witzel ໃນລະຫວ່າງ 1200 ແລະ 800 BCE, contemporaneous ກັບ Samaveda ແລະ Atharvaveda.Yajurveda ຖືກຈັດກຸ່ມຢ່າງກວ້າງຂວາງເປັນສອງ - "ສີດໍາ" ຫຼື "ຊ້ໍາ" (Krishna) Yajurveda ແລະ "ສີຂາວ" ຫຼື "ສົດໃສ" (Shukla) Yajurveda.ຄໍາວ່າ "ສີດໍາ" ຫມາຍເຖິງ "ການເກັບລວບລວມທີ່ບໍ່ຊັດເຈນ, ບໍ່ຊັດເຈນ," ຂອງຂໍ້ໃນ Yajurveda, ກົງກັນຂ້າມກັບ "ສີຂາວ" ເຊິ່ງຫມາຍເຖິງ Yajurveda "ຈັດລຽງໄດ້ດີ, ຊັດເຈນ".Yajurveda ສີດໍາໄດ້ຢູ່ລອດໃນສີ່ recensions, ໃນຂະນະທີ່ສອງ recensions ຂອງ Yajurveda ສີຂາວໄດ້ຢູ່ລອດເຂົ້າໄປໃນຍຸກສະໄຫມ.ຊັ້ນຕົ້ນແລະວັດຖຸບູຮານທີ່ສຸດຂອງ Yajurveda samhita ປະກອບມີປະມານ 1,875 ຂໍ້, ທີ່ແຕກຕ່າງແຕ່ຢືມແລະສ້າງຂຶ້ນບົນພື້ນຖານຂອງຂໍ້ພຣະຄໍາພີໃນ Rigveda.ຊັ້ນກາງປະກອບມີ Satapatha Brahmana, ຫນຶ່ງໃນບົດເລື່ອງ Brahmana ທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນການເກັບກໍາ Vedic.ຊັ້ນທີ່ນ້ອຍທີ່ສຸດຂອງຂໍ້ຄວາມ Yajurveda ປະກອບມີການເກັບກໍາທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງ Upanishads ປະຖົມ, ມີອິດທິພົນຕໍ່ໂຮງຮຽນຕ່າງໆຂອງປັດຊະຍາ Hindu.ເຫຼົ່ານີ້ລວມມີ Brihadaranyaka Upanishad, Isha Upanishad, Taittiriya Upanishad, Katha Upanishad, Shvetashvatara Upanishad ແລະ Maitri Upanishad. ສອງສະບັບຂອງຫນັງສືໃບລານທີ່ເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດຂອງພາກ Shukla Yajurveda ໄດ້ຖືກຄົ້ນພົບຢູ່ໃນເນປານແລະທິເບດຕາເວັນຕົກ. ລົງວັນທີ 12 ສະຕະວັດທີ CE.
▲
●
ຊາມາເວດາ
ຊາມາເວດາ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1202 BCE Jan 1

ຊາມາເວດາ

India
Samaveda, ແມ່ນ Veda ຂອງ melodies ແລະ chants.ມັນແມ່ນຂໍ້ຄວາມ Vedic Sanskrit ບູຮານ, ແລະເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງພຣະຄໍາພີຂອງ Hinduism.ຫນຶ່ງໃນສີ່ Vedas, ມັນເປັນຂໍ້ຄວາມ liturgical ເຊິ່ງປະກອບດ້ວຍ 1,875 ຂໍ້.ທັງໝົດແຕ່ 75 ຂໍ້ໄດ້ຖືກເອົາມາຈາກ Rigveda.ສາມ recensions ຂອງ Samaveda ໄດ້ຢູ່ລອດ, ແລະຫນັງສືໃບລານ variant ຂອງ Veda ໄດ້ຖືກພົບເຫັນຢູ່ໃນພາກສ່ວນຕ່າງໆຂອງອິນເດຍ.ໃນຂະນະທີ່ພາກສ່ວນທໍາອິດທີ່ເຊື່ອກັນວ່າມາຮອດປັດຈຸບັນຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຂອງໄລຍະເວລາ Rigvedic, ການລວບລວມທີ່ມີຢູ່ແລ້ວແມ່ນມາຈາກໄລຍະເວລາ post-Rigvedic Mantra ຂອງ Vedic Sanskrit, ລະຫວ່າງ ຄ.ຄ.ສ.ຝັງຢູ່ໃນ Samaveda ແມ່ນການສຶກສາຢ່າງກວ້າງຂວາງ Chandogya Upanishad ແລະ Kena Upanishad, ພິຈາລະນາເປັນ Upanishads ປະຖົມແລະເປັນອິດທິພົນຕໍ່ຫົກໂຮງຮຽນຂອງປັດຊະຍາ Hindu, ໂດຍສະເພາະໂຮງຮຽນ Vedanta.Samaveda ໄດ້ຕັ້ງພື້ນຖານທີ່ສໍາຄັນສໍາລັບດົນຕີອິນເດຍຕໍ່ມາ.
▲
●
ທາລະສະຕຣາ
ໜັງສືສັນສະກິດກ່ຽວກັບກົດໝາຍ ແລະ ການປະພຶດ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1000 BCE Jan 1

ທາລະສະຕຣາ

India
Dharmaśāstra ແມ່ນປະເພດຂອງບົດເລື່ອງ Sanskrit ກ່ຽວກັບກົດຫມາຍແລະການປະພຶດ, ແລະຫມາຍເຖິງ treatises (śāstras) ກ່ຽວກັບ dharma.ບໍ່ເຫມືອນກັບ Dharmasūtra ທີ່ອີງໃສ່ Vedas, ບົດເລື່ອງເຫຼົ່ານີ້ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນອີງໃສ່ Puranas.ມີ​ພຣະ​ທັມ​ຫຼາຍ​ອົງ, ຄາດ​ຄະ​ເນ​ຕ່າງ​ກັນ​ວ່າ​ມີ​ແຕ່ 18 ເຖິງ 100 ອົງ, ມີ​ຈຸດ​ພິ​ເສດ​ທີ່​ແຕກ​ຕ່າງ​ກັນ​ແລະ​ຂັດ​ແຍ່ງ​ກັນ.ແຕ່​ລະ​ບົດ​ເລື່ອງ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ມີ​ຢູ່​ໃນ​ຫຼາຍ​ສະ​ບັບ​ທີ່​ແຕກ​ຕ່າງ​ກັນ​, ແລະ​ແຕ່​ລະ​ແມ່ນ​ຮາກ​ໃນ​ບົດ​ເລື່ອງ Dharmasutra ລົງ​ວັນ​ທີ 1 ສະ​ຫັດ​ສະ​ວັດ BCE ທີ່​ເກີດ​ຈາກ​ການ​ສຶກ​ສາ Kalpa (Vedanga​) ໃນ​ຍຸກ Vedic​.ເນື້ອ​ໃນ​ຕົວ​ໜັງ​ສື​ຂອງ Dharmaśāstra ໄດ້​ຖືກ​ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ​ບົດ​ກະ​ວີ, ແມ່ນ​ສ່ວນ​ໜຶ່ງ​ຂອງ Hindu Smritis, ປະ​ກອບ​ເປັນ​ຄຳ​ເຫັນ​ທີ່​ແຕກ​ຕ່າງ​ກັນ ແລະ​ບັນ​ດາ​ບົດ​ບັນ​ຍາຍ​ກ່ຽວ​ກັບ​ໜ້າ​ທີ່, ຄວາມ​ຮັບ​ຜິດ​ຊອບ ແລະ​ຈັນ​ຍາ​ບັນ​ຕໍ່​ຕົນ​ເອງ, ຕໍ່​ຄອບ​ຄົວ ແລະ​ສະ​ມາ​ຊິກ​ຂອງ​ສັງ​ຄົມ.ບົດເລື່ອງປະກອບມີການສົນທະນາຂອງ ashrama (ຂັ້ນຕອນຂອງຊີວິດ), varna (ສັງຄົມ), Purushartha (ເປົ້າຫມາຍທີ່ເຫມາະສົມຂອງຊີວິດ), ຄຸນງາມຄວາມດີສ່ວນບຸກຄົນແລະຫນ້າທີ່ເຊັ່ນ: ahimsa (ບໍ່ຮຸນແຮງ) ຕໍ່ທຸກສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ, ກົດລະບຽບຂອງສົງຄາມ, ແລະອື່ນໆ. ຫົວຂໍ້.Dharmaśāstra ໄດ້ກາຍເປັນອິດທິພົນໃນປະຫວັດສາດອານານິຄົມອິນເດຍທີ່ທັນສະໄຫມ, ເມື່ອພວກເຂົາຖືກສ້າງຂື້ນໂດຍຜູ້ບໍລິຫານອານານິຄົມອັງກິດໃນຕົ້ນໆເພື່ອເປັນກົດຫມາຍຂອງແຜ່ນດິນສໍາລັບທຸກຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນຊາວມຸດສະລິມ ( Hindus, Jains, Buddhists, Sikhs) ໃນອາຊີໃຕ້, ຫຼັງຈາກ Sharia ເຊັ່ນ Fatawa al ຂອງ Empire Mughal. -Alamgir ກໍານົດໂດຍ Emperor Muhammad Aurangzeb, ໄດ້ຖືກຍອມຮັບແລ້ວເປັນກົດຫມາຍສໍາລັບຊາວມຸດສະລິມໃນອານານິຄົມອິນເດຍ.
▲
●
ພົມມະນາ
Brahmanas ແມ່ນ Vedic śruti ວຽກງານທີ່ຕິດກັບ Samhitas (ເພງສວດແລະ mantras) ຂອງ Rig, Sama, Yajur, ແລະ Atharva Vedas ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
900 BCE Jan 1

ພົມມະນາ

India
The Brahmanas ແມ່ນ Vedic śruti ວຽກງານທີ່ຕິດກັບ Samhitas (ເພງສວດແລະ mantras) ຂອງ Rig, Sama, Yajur, ແລະ Atharva Vedas.ພວກເຂົາເປັນຊັ້ນຮອງຫຼືການຈັດປະເພດຂອງບົດເລື່ອງສັນສະກິດທີ່ຝັງຢູ່ໃນແຕ່ລະ Veda, ມັກຈະອະທິບາຍແລະແນະນໍາ Brahmins ກ່ຽວກັບການປະຕິບັດພິທີກໍາ Vedic (ເຊິ່ງ Samhitas ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງໄດ້ຖືກບັນຍາຍ).ນອກເຫນືອຈາກການອະທິບາຍສັນຍາລັກແລະຄວາມ ໝາຍ ຂອງ Samhitas, ວັນນະຄະດີ Brahmana ຍັງອະທິບາຍເຖິງຄວາມຮູ້ທາງວິທະຍາສາດຂອງຍຸກ Vedic, ລວມທັງດາລາສາດການສັງເກດການແລະ, ໂດຍສະເພາະກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງແທ່ນບູຊາ, ເລຂາຄະນິດ.ຄວາມແຕກຕ່າງໃນທໍາມະຊາດ, ບາງ Brahmanas ຍັງມີອຸປະກອນການ mystical ແລະ philosophical ທີ່ປະກອບເປັນ Aranyakas ແລະ Upanishads.ແຕ່ລະ Veda ມີ Brahmanas ຂອງຕົນເອງຫນຶ່ງຫຼືຫຼາຍກວ່ານັ້ນ, ແລະ Brahmana ແຕ່ລະຄົນໂດຍທົ່ວໄປແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບ Shakha ຫຼືໂຮງຮຽນ Vedic.ໜ້ອຍກວ່າຊາວ Brahmanas ປະຈຸບັນຍັງເຫຼືອຢູ່, ເພາະວ່າສ່ວນໃຫຍ່ໄດ້ຖືກສູນເສຍ ຫຼືຖືກທຳລາຍ.ວັນທີຂອງ codification ສຸດທ້າຍຂອງ Brahmanas ແລະບົດເລື່ອງ Vedic ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງແມ່ນໂຕ້ແຍ້ງ, ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາຖືກບັນທຶກໄວ້ຫຼັງຈາກຫຼາຍສະຕະວັດຂອງການຖ່າຍທອດທາງປາກ.Brahmana ເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດແມ່ນລົງວັນທີປະມານ 900 BCE, ໃນຂະນະທີ່ເດັກນ້ອຍທີ່ສຸດແມ່ນລົງວັນທີປະມານ 700 BCE.
▲
●
Upanishads
Adi Shankara, expounder ຂອງ Advaita Vedanta ແລະ commentator (bhashya) ກ່ຽວກັບ Upanishads ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
800 BCE Jan 1

Upanishads

India
The Upanishads ແມ່ນບົດເລື່ອງ Vedic Sanskrit ຂອງປັດຊະຍາ Hindu ທີ່ສະຫນອງພື້ນຖານຂອງປັດຊະຍາ Hindu ຕໍ່ມາ.ພວກເຂົາເຈົ້າແມ່ນພາກສ່ວນທີ່ຜ່ານມາທີ່ສຸດຂອງ Vedas, ພຣະຄໍາພີເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດຂອງ Hinduism, ແລະຈັດການກັບສະມາທິ, ປັດຊະຍາ, ສະຕິແລະຄວາມຮູ້ ontological;ພາກສ່ວນກ່ອນຫນ້າຂອງ Vedas ຈັດການກັບ mantras, benedictions, rituals, ພິທີ, ແລະການເສຍສະລະ.ໃນຂະນະທີ່ໃນບັນດາວັນນະຄະດີທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດຂອງສາສະຫນາແລະວັດທະນະທໍາອິນເດຍ, Upanishads ບັນທຶກຄວາມຫລາກຫລາຍຂອງ "ພິທີການ, incarnations, ແລະຄວາມຮູ້ esoteric" ອອກຈາກ ritualism Vedic ແລະຕີຄວາມຫມາຍໃນຮູບແບບຕ່າງໆໃນປະເພນີຄໍາເຫັນຕໍ່ມາ.ຂອງວັນນະຄະດີ Vedic ທັງຫມົດ, Upanishads ດຽວແມ່ນເປັນທີ່ຮູ້ຈັກຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ແລະແນວຄວາມຄິດທີ່ຫຼາກຫຼາຍຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຕີລາຄາໃນລັກສະນະຕ່າງໆ, ໄດ້ແຈ້ງໃຫ້ຊາບປະເພນີຕໍ່ມາຂອງ Hinduism.Upanishads ແມ່ນໂດຍທົ່ວໄປເອີ້ນວ່າ Vedānta.Vedanta ໄດ້ຖືກຕີຄວາມວ່າເປັນ "ບົດສຸດທ້າຍ, ພາກສ່ວນຂອງ Veda" ແລະອີກທາງເລືອກຫນຶ່ງເປັນ "ຈຸດປະສົງ, ຈຸດປະສົງສູງສຸດຂອງ Veda".ຈຸດປະສົງຂອງ Upanishads ທັງຫມົດແມ່ນເພື່ອສືບສວນລັກສະນະຂອງ Ātman (ຕົນເອງ), ແລະ "ຊີ້ນໍາ [ing] enquirer ໄປຫາມັນ."ແນວຄວາມຄິດຕ່າງໆກ່ຽວກັບຄວາມສໍາພັນລະຫວ່າງ Atman ແລະ Brahman ສາມາດພົບໄດ້, ແລະຕໍ່ມານັກສະແດງຄວາມຄິດເຫັນໄດ້ພະຍາຍາມປະສົມກົມກຽວກັບຄວາມຫຼາກຫຼາຍນີ້.ຄຽງຄູ່ກັບ Bhagavad Gita ແລະ Brahmasutra, mukhya Upanishads (ເອີ້ນວ່າລວມກັນເປັນ Prasthanatrayi) ສະຫນອງພື້ນຖານສໍາລັບໂຮງຮຽນຕໍ່ມາຫຼາຍໆແຫ່ງຂອງ Vedanta, ລວມທັງ Advaita Vedanta ຂອງ Adi Shankara (monistic ຫຼື nonndualistic), Ramanuja (c. 1077-1157 CE) Vishishtadvaita (monism ມີຄຸນວຸດທິ), ແລະ Madhvacharya ຂອງ (1199-1278 CE) Dvaita (dualism).ປະມານ 108 Upanishads ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກ, ຊຶ່ງໃນນັ້ນອາຍແກັສທໍາອິດຫຼືຫຼາຍແມ່ນເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດແລະສໍາຄັນທີ່ສຸດແລະຖືກເອີ້ນວ່າເປັນຕົ້ນຕໍຫຼືຕົ້ນຕໍ (mukhya) Upanishads.mukhya Upanishads ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນພົບເຫັນຢູ່ໃນພາກສະຫຼຸບຂອງ Brahmanas ແລະ Aranyakas ແລະ, ສໍາລັບສັດຕະວັດແລ້ວ, ຈື່ຈໍາໂດຍແຕ່ລະລຸ້ນແລະຖ່າຍທອດທາງປາກ.The mukhya Upanishads predate the common Era , ແຕ່ບໍ່ມີຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມຂອງນັກວິຊາການໃນວັນທີຂອງພວກເຂົາ, ຫຼືແມ່ນແຕ່ວ່າອັນໃດແມ່ນກ່ອນຫຼືຫລັງພຸດທະສາດສະຫນາ.Brhadaranyaka ໄດ້ຖືກເຫັນວ່າເປັນວັດຖຸບູຮານໂດຍສະເພາະໂດຍນັກວິຊາການທີ່ທັນສະໄຫມ.ໃນຈໍານວນທີ່ຍັງເຫຼືອ, 95 Upanishads ແມ່ນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງພຣະຄໍາພີ Muktika, ປະກອບດ້ວຍປະມານສະຕະວັດທີ່ຜ່ານມາຂອງສະຕະວັດທີ 1-millennium BCE ຈົນເຖິງປະມານສະຕະວັດທີ 15 CE.New Upanishads, ນອກເຫນືອຈາກ 108 ໃນ Muktika canon, ສືບຕໍ່ຖືກປະກອບຜ່ານຍຸກສະ ໄໝ ໃໝ່ ແລະຍຸກສະ ໄໝ ກ່ອນ, ເຖິງແມ່ນວ່າມັກຈະຈັດການກັບວິຊາທີ່ບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບ Vedas.
▲
●
Play button
700 BCE Jan 1

ສາດສະ ໜາ ເຊນ

India
Jainism ເປັນສາດສະຫນາທີ່ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນອິນເດຍບູຮານ.Jains ຕິດຕາມປະຫວັດສາດຂອງເຂົາເຈົ້າໂດຍຜ່ານຊາວສີ່ tirthankara ແລະ revere Rishabhanatha ເປັນ tirthankara ທໍາອິດ (ໃນວົງຈອນທີ່ໃຊ້ເວລາໃນປະຈຸບັນ).ວັດຖຸບູຮານບາງອັນທີ່ພົບເຫັນຢູ່ໃນອາລະຍະທໍາຂອງຮ່ອມພູ Indus ໄດ້ຖືກແນະນໍາວ່າເປັນຕົວເຊື່ອມຕໍ່ຂອງວັດທະນະທໍາ Jain ວັດຖຸບູຮານ, ແຕ່ວ່າມີຫນ້ອຍທີ່ຮູ້ຈັກກ່ຽວກັບສັນຍາລັກແລະຕົວຫນັງສືຂອງ Indus Valley.ສອງ tirthankara ສຸດທ້າຍ, 23 tirthankara Parshvanatha (c. 9th-8th ສະຕະວັດ BCE) ແລະ 24 tirthankara Mahavira (c. 599 – c. 527 BCE) ຖືວ່າເປັນຕົວເລກປະຫວັດສາດ.Mahavira ເປັນຍຸກສະໄຫມຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ.ອີງຕາມການສະເຫນີ 1925 ຂອງ Glasenapp, ຕົ້ນກໍາເນີດຂອງ Jainism ສາມາດຕິດຕາມໄດ້ເຖິງ 23th Tirthankara Parshvanatha (c. 8-7th ສະຕະວັດ BCE), ແລະລາວພິຈາລະນາຊາວສອງ Tirthankaras ທໍາອິດເປັນຕົວເລກ mythical legendary.ສອງນິກາຍຫຼັກຂອງສາສະໜາເຊນ, ນິກາຍ Digambara ແລະ Śvētāmbara, ອາດຈະເລີ່ມສ້າງຕັ້ງຂື້ນໃນສະຕະວັດທີ 3 ກ່ອນ ຄ.ສ. ແລະ ການແຕກແຍກໄດ້ສຳເລັດພາຍໃນປະມານສະຕະວັດທີ 5 CE.ຕໍ່ມານິກາຍເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ແບ່ງອອກເປັນຫຼາຍນິກາຍຍ່ອຍເຊັ່ນ: ຖານາຄາວາຊີ ແລະ ເທຣາປັນທິສ.ວິຫານປະຫວັດສາດຫຼາຍແຫ່ງທີ່ຍັງຄົງມີຢູ່ໃນປັດຈຸບັນນີ້ໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນໃນສະຕະວັດທີ 1 ສະຕະວັດທີ CE.ຫຼັງຈາກສັດຕະວັດທີ 12, ວັດວາອາຮາມ, ການເດີນທາງໄປທ່ຽວຊົມແລະ naked (skyclad) ປະເພນີ ascetic ຂອງ Jain ໄດ້ຮັບການຂົ່ມເຫັງໃນໄລຍະການປົກຄອງຂອງຊາວມຸດສະລິມ, ຍົກເວັ້ນ Akbar ທີ່ມີຄວາມອົດທົນທາງສາສະຫນາແລະການສະຫນັບສະຫນູນສໍາລັບ Jainism ນໍາໄປສູ່ການຫ້າມຊົ່ວຄາວກ່ຽວກັບການຂ້າສັດໃນລະຫວ່າງສາດສະຫນາ Jain. ງານບຸນ Dasa Lakshana.
▲
●
600 BCE - 200 BCE
ຕົວເມືອງທີສອງ & ການຫຼຸດລົງຂອງ Brahmanismornament
Play button
600 BCE Jan 1 - 300 BCE

Vaishnavism

India
Vaishnavism ແມ່ນຫນຶ່ງໃນບັນດານິກາຍ Hindu ທີ່ສໍາຄັນພ້ອມກັບ Shaivism, Shaktism, ແລະ Smartism.ອີງຕາມການຄາດຄະເນໃນປີ 2010 ໂດຍ Johnson ແລະ Grim, Vaishnavites ແມ່ນນິກາຍ Hindu ທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ເຊິ່ງປະກອບດ້ວຍປະມານ 641 ລ້ານຄົນຫຼື 67.6% ຂອງຊາວຮິນດູ.ມັນຍັງຖືກເອີ້ນວ່າ Vishnuism ເນື່ອງຈາກວ່າມັນຖືວ່າ Vishnu ເປັນສິ່ງສູງສຸດທີ່ເປັນຜູ້ນໍາພາພະເຈົ້າ Hindu ອື່ນໆ, ເຊັ່ນ Mahavishnu.ຜູ້ຕິດຕາມຂອງມັນຖືກເອີ້ນວ່າ Vaishnavites ຫຼື Vaishnavas (IAST: Vaiṣṇava), ແລະມັນປະກອບມີນິກາຍຍ່ອຍເຊັ່ນ Krishnaism ແລະ Ramaism, ເຊິ່ງຖືວ່າ Krishna ແລະ Rama ເປັນສິ່ງສູງສຸດຕາມລໍາດັບ.ການປະກົດຕົວເກົ່າແກ່ຂອງ Vaishnavism ແມ່ນບໍ່ຈະແຈ້ງ, ແລະສົມມຸດຕິຖານຢ່າງກວ້າງຂວາງວ່າເປັນການລວມຕົວຂອງສາສະຫນາທີ່ບໍ່ແມ່ນ Vedic ພາກພື້ນຕ່າງໆກັບ Vishnu.ການລວມຕົວຂອງປະເພນີສາດສະຫນາທີ່ບໍ່ແມ່ນ Vedic ທີ່ນິຍົມຫລາຍຢ່າງ, ໂດຍສະເພາະ cults Bhagavata ຂອງ Vāsudeva-krishna ແລະ Gopala-Krishna, ແລະ Narayana, ພັດທະນາໃນສະຕະວັດທີ 7 ຫາ 4 BCE.ມັນໄດ້ຖືກປະສົມປະສານກັບ Vedic ພຣະເຈົ້າ Vishnu ໃນຕົ້ນສະຕະວັດທີ CE, ແລະສຸດທ້າຍເປັນ Vaishnavism, ໃນເວລາທີ່ມັນໄດ້ພັດທະນາຄໍາສອນ avatar, wherein deities ຕ່າງໆທີ່ບໍ່ແມ່ນ Vedic ແມ່ນ revered ເປັນ incarnations ທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງ Vishnu ສູງສຸດ.Rama, Krishna, Narayana, Kalki, Hari, Vithoba, Venkateswara, Shrinathji, ແລະ Jagannath ແມ່ນໃນບັນດາຊື່ຂອງ avatars ທີ່ນິຍົມທັງຫມົດທີ່ເຫັນວ່າເປັນລັກສະນະທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງສິ່ງສູງສຸດດຽວກັນ.ປະເພນີ Vaishnavite ແມ່ນເປັນທີ່ຮູ້ຈັກສໍາລັບການອຸທິດຕົນດ້ວຍຄວາມຮັກຕໍ່ຮູບປັ້ນຂອງ Vishnu (ມັກຈະ Krishna), ແລະດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເປັນກຸນແຈສໍາຄັນຕໍ່ການແຜ່ຂະຫຍາຍຂອງການເຄື່ອນໄຫວ Bhakti ໃນອາຊີໃຕ້ໃນສະຕະວັດທີ 2 ສະຫັດສະວັດຂອງ CE.ມັນມີສີ່ປະເພດຕົ້ນຕໍຂອງ sampradayas (ກຸ່ມ, ໂຮງຮຽນຍ່ອຍ): ໂຮງຮຽນ Vishishtadvaita ຍຸກກາງຂອງ Ramanuja, ໂຮງຮຽນ Dvaita (Tattvavada) ຂອງ Madhvacharya, ໂຮງຮຽນ Dvaitadvaita ຂອງ Nimbarkacharya, ແລະ Pushtimarg ຂອງ Vallabhacharya.Ramananda (ສະຕະວັດທີ 14) ໄດ້ສ້າງການເຄື່ອນໄຫວທີ່ມຸ່ງໄປສູ່ Rama, ໃນປັດຈຸບັນເປັນກຸ່ມວັດທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນອາຊີ.ບົດເລື່ອງທີ່ສໍາຄັນໃນ Vaishnavism ປະກອບມີ Vedas, Upanishads, Bhagavad Gita, Pancaratra (Agama), Nalayira Divya Prabhandham ແລະ Bhagavata Purana.
▲
●
ສາດສະຫນາ Ramaṇa
ເປັນພຣະສົງ Jain ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
600 BCE Jan 1

ສາດສະຫນາ Ramaṇa

India
Śramaṇa (ສັນສະກິດ; ພາສາປາລີ: samaṇa) ຫມາຍຄວາມວ່າ "ຜູ້ທີ່ອອກແຮງງານ, ເຮັດວຽກ, ຫຼືອອກແຮງງານຂອງຕົນເອງ (ເພື່ອຈຸດປະສົງທີ່ສູງກວ່າຫຼືທາງສາສະຫນາ)" ຫຼື "ຜູ້ສະແຫວງຫາ, ຜູ້ທີ່ປະຕິບັດຄວາມເຄັ່ງຄັດ, ບວດ".ໃນລະຫວ່າງການພັດທະນາຂອງມັນ, ຄໍາສັບດັ່ງກ່າວໄດ້ກ່າວເຖິງສາສະຫນາ ascetic ທີ່ບໍ່ແມ່ນ Brahmanical ຫຼາຍຂະຫນານກັບແຕ່ແຍກອອກຈາກສາສະຫນາ Vedic.ປະເພນີ Śramaṇa ປະກອບມີສາດສະຫນາຈັກ, ພຸດທະສາດສະຫນາ , ແລະອື່ນໆເຊັ່ນ: Ājīvika.ສາດສະຫນາ śramaṇa ໄດ້ກາຍເປັນທີ່ນິຍົມໃນວົງການດຽວກັນຂອງຜູ້ແນະນໍາຈາກ Magadha ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ນໍາໄປສູ່ການພັດທະນາການປະຕິບັດທາງວິນຍານ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບແນວຄວາມຄິດທີ່ນິຍົມໃນທຸກສາສະຫນາອິນເດຍທີ່ສໍາຄັນເຊັ່ນ: saṃsāra (ວົງຈອນຂອງການເກີດແລະການຕາຍ) ແລະ moksha (ການປົດປ່ອຍຈາກ. ວົງຈອນນັ້ນ).ປະເພນີ Śramaṇic ມີຄວາມຫລາກຫລາຍຂອງຄວາມເຊື່ອ, ຕັ້ງແຕ່ການຍອມຮັບຫຼືປະຕິເສດແນວຄວາມຄິດຂອງຈິດວິນຍານ, ຄວາມຕາຍເພື່ອຄວາມຕັ້ງໃຈເສລີ, ອຸດົມການຂອງ asceticism ທີ່ສຸດກັບຊີວິດຄອບຄົວ, ການປະຖິ້ມ, ahimsa ທີ່ເຄັ່ງຄັດ (ບໍ່ຮຸນແຮງ) ແລະ vegetarianism ກັບການອະນຸຍາດໃຫ້ຄວາມຮຸນແຮງ. ແລະການກິນຊີ້ນ.
▲
●
ການສັງເຄາະ Hindu
ການສັງເຄາະ Hindu ©Edwin Lord Weeks
500 BCE Jan 1 - 300

ການສັງເຄາະ Hindu

India
ການຫຼຸດລົງຂອງ Brahmanism ໄດ້ຖືກເອົາຊະນະໂດຍການສະຫນອງການບໍລິການໃຫມ່ແລະການລວມເອົາມໍລະດົກທາງສາສະຫນາທີ່ບໍ່ແມ່ນ Vedic Indo-Aryan ຂອງ Ganges ຕາເວັນອອກແລະປະເພນີທາງສາສະຫນາທ້ອງຖິ່ນ, ເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດ Hinduism ໃນປະຈຸບັນ.ລະຫວ່າງ 500–200 BCE ແລະ ຄ.300 CE "ການສັງເຄາະຮິນດູ" ພັດທະນາ, ເຊິ່ງລວມເອົາອິດທິພົນຂອງ Sramanic ແລະພຸດທະສາສະ ໜາ ແລະປະເພນີ Bhakti ທີ່ພົ້ນເດັ່ນຂື້ນເຂົ້າໄປໃນພັບ Brahmanical ຜ່ານວັນນະຄະດີ smriti.ການສັງເຄາະນີ້ເກີດຂື້ນພາຍໃຕ້ຄວາມກົດດັນຂອງຄວາມສໍາເລັດຂອງພຸດທະສາດສະຫນາແລະສາດສະຫນາຈັກ.ອີງຕາມການ Embree, ປະເພນີທາງສາສະຫນາອື່ນໆຈໍານວນຫນຶ່ງໄດ້ມີຢູ່ຄຽງຂ້າງກັບສາສະຫນາ Vedic.ສາສະຫນາພື້ນເມືອງເຫຼົ່ານີ້ "ໃນທີ່ສຸດໄດ້ພົບເຫັນສະຖານທີ່ພາຍໃຕ້ mantle ກວ້າງຂອງສາດສະຫນາ Vedic".ໃນເວລາທີ່ສາດສະຫນາ Brahman ກໍາລັງຫຼຸດລົງແລະຕ້ອງແຂ່ງຂັນກັບສາສະຫນາພຸດແລະ Jain, ສາດສະຫນາທີ່ນິຍົມມີໂອກາດທີ່ຈະຢືນຢັນຕົນເອງ.ນີ້ "Brahmanism ໃຫມ່" ໄດ້ຂໍອຸທອນກັບຜູ້ປົກຄອງ, ຜູ້ທີ່ຖືກດຶງດູດເອົາອໍານາດ supernatural ແລະຄໍາແນະນໍາການປະຕິບັດທີ່ Brahmins ສາມາດສະຫນອງໄດ້, ແລະສົ່ງຜົນໃຫ້ມີການຟື້ນຕົວຂອງອິດທິພົນ Brahmanical, ຄອບງໍາສັງຄົມອິນເດຍນັບຕັ້ງແຕ່ຍຸກຄລາສສິກຂອງ Hinduism ໃນຕົ້ນສະຕະວັດທີ CE.ມັນສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນໃນຂະບວນການຂອງ Sanskritization, ເປັນຂະບວນການທີ່ "ປະຊາຊົນຈາກຫຼາຍຊັ້ນຂອງສັງຄົມໃນທົ່ວ subcontinent ມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະປັບຊີວິດທາງສາສະຫນາແລະສັງຄົມຂອງເຂົາເຈົ້າກັບບັນທັດຖານຂອງ Brahmanic".ມັນສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນໃນແນວໂນ້ມທີ່ຈະກໍານົດ deities ທ້ອງຖິ່ນກັບ gods ຂອງບົດເລື່ອງ Sanskrit ໄດ້.
▲
●
Vedanga
Vedanga ©Edwin Lord Weeks
400 BCE Jan 1

Vedanga

India
The Vedanga (Sanskrit: वेदाङ्ग vedāṅga, "ແຂນຂາຂອງ Veda") ແມ່ນຫົກວິໄນຊ່ວຍຂອງ Hinduism ທີ່ພັດທະນາໃນສະ ໄໝ ໂບຮານແລະໄດ້ພົວພັນກັບການສຶກສາຂອງ Vedas.ລັກສະນະຂອງ Vedangas ມີຮາກຢູ່ໃນສະ ໄໝ ບູຮານ, ແລະ Brihadaranyaka Upanishad ກ່າວເຖິງມັນເປັນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງຊັ້ນ Brahmanas ຂອງບົດເລື່ອງ Vedic.ລະບຽບວິໄນຊ່ວຍຂອງການສຶກສາເຫຼົ່ານີ້ເກີດຂື້ນກັບ codification ຂອງ Vedas ໃນອາຍຸທາດເຫຼັກອິນເດຍ.ມັນບໍ່ຈະແຈ້ງໃນເວລາທີ່ບັນຊີລາຍຊື່ຂອງຫົກ Vedangas ໄດ້ຖືກສ້າງແນວຄວາມຄິດຄັ້ງທໍາອິດ.Vedangas ອາດຈະພັດທະນາໄປສູ່ການສິ້ນສຸດຂອງໄລຍະເວລາ Vedic, ປະມານຫຼືຫຼັງຈາກກາງສະຕະວັດທີ 1 BCE.ຂໍ້ຄວາມຕົ້ນໆຂອງປະເພດແມ່ນ Nighantu ໂດຍ Yaska, ລົງວັນທີປະມານສະຕະວັດທີ 5 BCE.ຂົງເຂດຊ່ວຍເຫຼືອເຫຼົ່ານີ້ຂອງການສຶກສາ Vedic ເກີດຂື້ນເພາະວ່າພາສາຂອງບົດເລື່ອງ Vedic ປະກອບດ້ວຍສັດຕະວັດກ່ອນຫນ້ານັ້ນໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ເກີນໄປສໍາລັບປະຊາຊົນໃນເວລານັ້ນ.Vedangas ພັດທະນາເປັນການສຶກສາເສີມສໍາລັບ Vedas, ແຕ່ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງມັນເຂົ້າໄປໃນແມັດ, ໂຄງສ້າງຂອງສຽງແລະພາສາ, ໄວຍາກອນ, ການວິເຄາະພາສາແລະວິຊາອື່ນໆທີ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ການສຶກສາຫລັງ Vedic, ສິລະປະ, ວັດທະນະທໍາແລະໂຮງຮຽນຕ່າງໆຂອງປັດຊະຍາ Hindu.ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ການສຶກສາຂອງ Kalpa Vedanga, ເຮັດໃຫ້ເກີດພຣະຄໍາພີ-sutras, ເຊິ່ງຕໍ່ມາໄດ້ຂະຫຍາຍໄປສູ່ Dharma-shastras.
▲
●
ການຫຼຸດລົງຂອງ Brahmanism
ການຫຼຸດລົງຂອງ Brahmanism ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
320 BCE Jan 1

ການຫຼຸດລົງຂອງ Brahmanism

India
ໄລຍະຫຼັງວິດິກຂອງ ການຫັນເປັນຕົວເມືອງຄັ້ງທີ 2 ໄດ້ເຫັນການຫຼຸດໜ້ອຍຖອຍລົງຂອງສາສະໜາພຸດ.ໃນຕອນທ້າຍຂອງໄລຍະເວລາ Vedic, ຄວາມຫມາຍຂອງຄໍາສັບຕ່າງໆຂອງ Vedas ໄດ້ກາຍເປັນຄວາມມືດ, ແລະຖືກຮັບຮູ້ວ່າເປັນ "ລໍາດັບສຽງຄົງທີ່" ທີ່ມີພະລັງວິເສດ, "ຫມາຍເຖິງການສິ້ນສຸດ."ດ້ວຍ​ການ​ເຕີບ​ໂຕ​ຂອງ​ຕົວ​ເມືອງ​ທີ່​ເປັນ​ໄພ​ຂົ່ມ​ຂູ່​ຕໍ່​ລາຍ​ຮັບ​ແລະ​ການ​ອຸ​ປະ​ຖໍາ​ຂອງ Brahmins ຊົນນະບົດ;ການເຕີບໃຫຍ່ຂອງ ພຸດທະສາສະ ໜາ ;ແລະຂະບວນການອິນເດຍຂອງ Alexander the Great (327-325 BCE), ການຂະຫຍາຍຂອງຈັກກະພັດ Mauryan (322-185 BCE) ດ້ວຍການຍອມຮັບຂອງພຸດທະສາດສະຫນາ, ແລະການຮຸກຮານ Saka ແລະການປົກຄອງຂອງອິນເດຍຕາເວັນຕົກສຽງເຫນືອ (2th c. BCE - 4th c. . ຄ.ສ.), ລັດສະໝີ Brahman ປະເຊີນກັບໄພຂົ່ມຂູ່ທີ່ຮ້າຍແຮງຕໍ່ການມີຢູ່ຂອງມັນ.ໃນບາງບົດເລື່ອງຕໍ່ມາ, Northwest-India (ເຊິ່ງບົດເລື່ອງກ່ອນຫນ້າພິຈາລະນາເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງ "Aryavarta") ເຖິງແມ່ນວ່າ "ບໍ່ສະອາດ", ອາດຈະເປັນຍ້ອນການບຸກລຸກ.The Karnaparva 43.5-8 ກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນ Sindhu ແລະຫ້າແມ່ນ້ໍາຂອງ Punjab ແມ່ນ impure ແລະ dharmabahya.
▲
●
200 BCE - 1200
ການສັງເຄາະຮິນດູ & ຮິນດູຄລາສສິກornament
ສົມລິດ
ສົມລິດ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
200 BCE Jan 2 - 100

ສົມລິດ

India
Smriti, "ສິ່ງທີ່ຈື່" ແມ່ນເນື້ອໃນຂອງບົດເລື່ອງຮິນດູທີ່ມັກຈະເປັນຜູ້ຂຽນ, ຕາມປະເພນີທີ່ຂຽນລົງ, ກົງກັນຂ້າມກັບ Śrutis (ວັນນະຄະດີ Vedic) ຖືວ່າບໍ່ມີປະສິດຕິຜົນ, ໄດ້ຖືກຖ່າຍທອດດ້ວຍວາຈາໃນທົ່ວລຸ້ນແລະຄົງທີ່.Smriti ເປັນວຽກງານມັດທະຍົມທີ່ມາຈາກຕົວຕົນແລະຖືກພິຈາລະນາຫນ້ອຍກວ່າ Sruti ໃນ Hinduism, ຍົກເວັ້ນໃນໂຮງຮຽນ Mimamsa ຂອງປັດຊະຍາ Hindu.ສິດອໍານາດຂອງ smriti ຍອມຮັບໂດຍໂຮງຮຽນແບບດັ້ງເດີມ, ແມ່ນມາຈາກຂອງ shruti, ເຊິ່ງມັນອີງໃສ່.ວັນນະຄະດີ Smrti ແມ່ນກຸ່ມຂອງບົດເລື່ອງທີ່ຫຼາກຫຼາຍຊະນິດ.ຮ່າງກາຍນີ້ປະກອບມີ, ແຕ່ບໍ່ຈໍາກັດພຽງແຕ່ຫົກ Vedāngas (ວິທະຍາສາດຊ່ວຍໃນ Vedas), epics (Mahābhārataແລະ Rāmāyana), Dharmasūtras ແລະ Dharmaśāstras (ຫຼື Smritiśāstras), the Arthasaśāstras, the Purānas, the poānas. , Bhasyas ຢ່າງກວ້າງຂວາງ (ການທົບທວນຄືນແລະຄໍາຄິດຄໍາເຫັນກ່ຽວກັບ Shrutis ແລະບົດເລື່ອງທີ່ບໍ່ແມ່ນ Shruti), ແລະ Nibandhas ຈໍານວນຫລາຍ ( digests) ກວມເອົາການເມືອງ, ຈັນຍາບັນ (Nitisastras), ວັດທະນະທໍາ, ສິລະປະແລະສັງຄົມ. ແຕ່ລະຂໍ້ຄວາມ Smriti ມີຢູ່ໃນຫຼາຍສະບັບ, ມີການອ່ານທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍ.Smritis ໄດ້ຖືກພິຈາລະນາເປັນນ້ໍາແລະຂຽນໃຫມ່ໂດຍບໍ່ເສຍຄ່າໂດຍຜູ້ໃດໃນປະເພນີຮິນດູບູຮານແລະຍຸກກາງ.
▲
●
Shaivism
ນັກບວດ Shaiva ຍິງສອງຄົນ (ຮູບແຕ້ມສະຕະວັດທີ 18) ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
50 BCE Jan 1

Shaivism

India
Shaivism ແມ່ນ ໜຶ່ງ ໃນປະເພນີຮິນດູທີ່ ສຳ ຄັນທີ່ນະມັດສະການ Shiva, Parvati, Durga ແລະ Mahakali.ໃນຖານະທີ່ສູງສຸດ.ຫນຶ່ງໃນນິກາຍ Hindu ທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ມັນລວມເອົາປະເພນີຍ່ອຍຈໍານວນຫຼາຍຕັ້ງແຕ່ສາດສະຫນາຈັກສອງແບບທີ່ອຸທິດຕົນເຊັ່ນ Shaiva Siddhanta ກັບ Yoga-oriented monistic ບໍ່ແມ່ນ theism ເຊັ່ນ Kashmiri Shaivism.ມັນພິຈາລະນາທັງບົດເລື່ອງ Vedas ແລະ Agama ເປັນແຫຼ່ງທີ່ສໍາຄັນຂອງສາດສະຫນາສາດ.Shaivism ພັດທະນາເປັນການລວມກັນຂອງສາສະ ໜາ ກ່ອນຍຸກວິດິກແລະປະເພນີທີ່ມາຈາກປະເພນີແລະປັດຊະຍາຂອງ Shaiva Siddhanta ພາກໃຕ້ຂອງ Tamil, ເຊິ່ງຖືກປະສົມປະສານເຂົ້າໃນປະເພນີທີ່ບໍ່ແມ່ນປະເພນີຂອງ Vedic.ໃນຂະບວນການຂອງ Sanskritization ແລະການສ້າງຕັ້ງຂອງ Hinduism, ເລີ່ມຕົ້ນໃນສະຕະວັດທີ່ຜ່ານມາ BCE ປະເພນີ Pre-Vedic ເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ກາຍເປັນສອດຄ່ອງກັບ Vedic deity Rudra ແລະ Vedic deities ອື່ນໆ, ການລວມເອົາປະເພນີທີ່ບໍ່ແມ່ນ Vedic Shiva ເຂົ້າໄປໃນ Vedic-Brahmanical.ທັງການອຸທິດຕົນ ແລະສາສະໜາ Shaivism ໄດ້ກາຍເປັນທີ່ນິຍົມໃນສະຕະວັດທີ 1 ສະຫັດສະວັດຂອງ CE, ກາຍເປັນປະເພນີທາງສາສະຫນາທີ່ເດັ່ນຊັດຂອງຫຼາຍອານາຈັກຮິນດູ.ມັນໄດ້ມາຮອດອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ບໍ່ດົນຫຼັງຈາກນັ້ນ, ນໍາໄປສູ່ການກໍ່ສ້າງວັດ Shaiva ຫຼາຍພັນແຫ່ງຢູ່ໃນເກາະຂອງ ອິນໂດເນເຊຍ ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ ກໍາປູເຈຍ ແລະ ຫວຽດນາມ , ຮ່ວມມືກັບ ພຸດທະສາດສະຫນາ ໃນພາກພື້ນເຫຼົ່ານີ້.ເທວະດາ Shaivite ຕັ້ງແຕ່ Shiva ເປັນຜູ້ສ້າງ, ປົກປ້ອງ, ແລະການທໍາລາຍເຖິງຄວາມຄ້າຍຄືກັນກັບ Atman (ຕົວມັນເອງ) ພາຍໃນຕົວເອງແລະທຸກໆສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ.ມັນມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງຢ່າງໃກ້ຊິດກັບ Shaktism, ແລະບາງ Shaivas ນະມັດສະການຢູ່ໃນວັດ Shiva ແລະ Shakti.ມັນເປັນປະເພນີຮິນດູທີ່ສ່ວນໃຫຍ່ຍອມຮັບເອົາຊີວິດຂອງນັກບວດແລະເນັ້ນຫນັກໃສ່ໂຍຜະລິດ, ແລະເຊັ່ນດຽວກັນກັບປະເພນີຮິນດູອື່ນໆ, ຊຸກຍູ້ໃຫ້ບຸກຄົນຄົ້ນພົບແລະເປັນອັນນຶ່ງອັນດຽວກັນກັບ Shiva ພາຍໃນ.ຜູ້ຕິດຕາມຂອງ Shaivism ຖືກເອີ້ນວ່າ "Shaivites" ຫຼື "Saivas".
▲
●
Hinduism ໃນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້
ອັງກໍວັດ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
50 Jan 1

Hinduism ໃນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້

Indonesia
ອິດທິພົນຂອງຮິນດູໄດ້ເຂົ້າໄປໃນຫມູ່ເກາະ ອິນໂດເນເຊຍ ໃນຕົ້ນສະຕະວັດທໍາອິດ.​ໃນ​ເວລາ​ນີ້,ອິນ​ເດຍ ​ເລີ່​ມມີ​ອິດ​ທິພົນ​ຢ່າງ​ແຂງ​ແຮງ​ຕໍ່​ບັນດາ​ປະ​ເທດ​ອາຊີ​ຕາ​ເວັນ​ອອກສຽງ​ໃຕ້.ເສັ້ນທາງ​ການ​ຄ້າ​ໄດ້​ເຊື່ອມ​ຕໍ່​ອິນ​ເດຍກັບ ​ມຽນມາ ​ໃຕ້, ພາກ​ກາງ​ແລະ​ພາກ​ໃຕ້ ​ຂອງ​ສະຫຍາມ , ກຳປູ​ເຈຍ ​ຕອນ​ໃຕ້​ແລະ ​ຫວຽດນາມ ​ໃຕ້​ແລະ​ການ​ຕັ້ງ​ຖິ່ນ​ຖານ​ຢູ່​ແຄມ​ທະ​ເລ​ທີ່​ມີ​ຕົວ​ເມືອງ​ຫຼາຍ​ແຫ່ງ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ສ້າງ​ຕັ້ງ​ຂຶ້ນ.ສໍາລັບຫຼາຍກວ່າຫນຶ່ງພັນປີ, ອິດທິພົນຂອງ Hindu / ພຸດທະສາດສະຫນາຂອງອິນເດຍແມ່ນ, ດັ່ງນັ້ນ, ປັດໃຈສໍາຄັນທີ່ນໍາເອົາລະດັບຄວາມສາມັກຄີທາງວັດທະນະທໍາໃຫ້ກັບປະເທດຕ່າງໆໃນພາກພື້ນ.ພາສາປາລີ ແລະສັນສະກິດ ແລະຕົວໜັງສືອິນເດຍ ພ້ອມກັບ ພຸດທະສາສະໜາ Theravada ແລະ Mahayana, Brahmanism ແລະ Hinduism ໄດ້ຖືກຖ່າຍທອດມາຈາກການຕິດຕໍ່ໂດຍກົງເຊັ່ນດຽວກັບຜ່ານບົດເລື່ອງສັກສິດ ແລະວັນນະຄະດີອິນເດຍ ເຊັ່ນ: Ramayana ແລະ Mahabharata epics.
▲
●
ພາຣານາສ
ເທບທິດາ Durga ນໍາພາແປດ Matrikas ໃນການຕໍ່ສູ້ຕ້ານ Demon Raktabija, Folio ຈາກ Devi Mahatmyam, Markandeya Purana. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
200 Jan 1

ພາຣານາສ

India
Purana ແມ່ນປະເພດວັນນະຄະດີອິນເດຍທີ່ກວ້າງຂວາງກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ທີ່ກວ້າງຂວາງ, ໂດຍສະເພາະກ່ຽວກັບນິທານແລະນິທານພື້ນເມືອງອື່ນໆ.Puranas ແມ່ນເປັນທີ່ຮູ້ຈັກສໍາລັບຂັ້ນຕອນທີ່ສັບສົນຂອງສັນຍາລັກທີ່ສະແດງຢູ່ໃນເລື່ອງຂອງເຂົາເຈົ້າ.ໃນເບື້ອງຕົ້ນປະກອບດ້ວຍພາສາສັນສະກິດແລະພາສາອິນເດຍອື່ນໆ, ຫນັງສືເຫຼົ່ານີ້ຈໍານວນຫນຶ່ງໄດ້ຖືກຕັ້ງຊື່ຕາມ deities Hindu ທີ່ສໍາຄັນເຊັ່ນ: Vishnu, Shiva, Brahma ແລະ Shakti.ປະເພດຂອງວັນນະຄະດີ Puranic ແມ່ນພົບເຫັນຢູ່ໃນທັງ Hinduism ແລະ Jainism.ວັນນະຄະດີ Puranic ແມ່ນ encyclopedic, ແລະມັນປະກອບມີຫົວຂໍ້ທີ່ຫຼາກຫຼາຍເຊັ່ນ: cosmogony, cosmology, genealogies ຂອງ gods, goddesses, ກະສັດ, heroes, sages, ແລະ demigods, ນິທານພື້ນເມືອງ, pilgrimages, ວັດ, ຢາປົວພະຍາດ, ດາລາສາດ, ໄວຍາກອນ, ແຮ່ທາດ, humor, ຄວາມຮັກ. ເລື່ອງ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ theology ແລະປັດຊະຍາ.ເນື້ອໃນແມ່ນມີຄວາມບໍ່ສອດຄ່ອງກັນສູງໃນທົ່ວ Puranas, ແລະແຕ່ລະ Purana ໄດ້ລອດຊີວິດຢູ່ໃນຫນັງສືໃບລານຈໍານວນຫລາຍທີ່ຕົນເອງບໍ່ສອດຄ່ອງ.ຮິນດູ Maha Puranas ແມ່ນປະເພນີຂອງ "Vyasa", ແຕ່ນັກວິຊາການຫຼາຍຄົນຖືວ່າພວກເຂົາເປັນວຽກງານຂອງຜູ້ຂຽນຫຼາຍສັດຕະວັດແລ້ວ;ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, Jaina Puranas ສ່ວນໃຫຍ່ສາມາດລົງວັນທີແລະຜູ້ຂຽນຂອງພວກເຂົາຖືກມອບຫມາຍ.ມີ 18 Mukhya Puranas (Major Puranas) ແລະ 18 Upa Puranas (Minor Puranas), ມີຫຼາຍກວ່າ 400,000 ຂໍ້.ສະບັບທໍາອິດຂອງ Puranas ຕ່າງໆມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະປະກອບດ້ວຍລະຫວ່າງສະຕະວັດທີ 3 ແລະສະຕະວັດທີ 10 CE.Puranas ບໍ່ມີຄວາມສຸກກັບສິດອໍານາດຂອງພຣະຄໍາພີໃນ Hinduism, ແຕ່ຖືກຖືວ່າເປັນ Smritis.
▲
●
ໄລຍະເວລາ Gupta
ໄລຍະເວລາ Gupta ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
300 Jan 1 - 500

ໄລຍະເວລາ Gupta

Pataliputra, Bihar, India
ໄລຍະເວລາ Gupta (ສະຕະວັດທີ 4 ຫາສະຕະວັດທີ 6) ໄດ້ເຫັນການອອກດອກຂອງທຶນການສຶກສາ, ການປະກົດຕົວຂອງໂຮງຮຽນຄລາສສິກຂອງປັດຊະຍາ Hindu, ແລະວັນນະຄະດີຄລາສສິກ Sanskrit ໂດຍທົ່ວໄປໃນຫົວຂໍ້ຕ່າງໆຕັ້ງແຕ່ຢາປົວພະຍາດ, ວິທະຍາສາດສັດຕະວະແພດ, ຄະນິດສາດ , ກັບໂຫລາສາດແລະດາລາສາດແລະຟີຊິກດາລາສາດ.Aryabhata ແລະ Varahamihira ທີ່ມີຊື່ສຽງຢູ່ໃນຍຸກນີ້.Gupta ໄດ້ສ້າງຕັ້ງລັດຖະບານກາງທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ຍັງອະນຸຍາດໃຫ້ມີລະດັບການຄວບຄຸມທ້ອງຖິ່ນ.ສັງຄົມ Gupta ໄດ້ຖືກສັ່ງໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບຄວາມເຊື່ອຂອງ Hindu.ອັນນີ້ລວມເຖິງລະບົບຊັ້ນວັນນະທີ່ເຄັ່ງຄັດ, ຫຼືລະບົບຊັ້ນຄົນ.ສັນຕິພາບແລະຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງທີ່ສ້າງຂຶ້ນພາຍໃຕ້ການນໍາພາຂອງ Gupta ເຮັດໃຫ້ການສະແຫວງຫາຄວາມພະຍາຍາມທາງດ້ານວິທະຍາສາດແລະສິລະປະ.
▲
●
ອານາຈັກ Pallava
ເສົາຫຼັກທີ່ມີຊ້າງຫຼາຍຫົວ.ວັດໄກສອນທາຣາ, ໄກສອນພົມວິຫານ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
300 Jan 1 - 800

ອານາຈັກ Pallava

Southeast Asia
Pallavas (ສັດຕະວັດທີ 4 ຫາ 9) ແມ່ນ, ຄຽງຄູ່ກັບ Guptas ຂອງພາກເຫນືອ, patronisers ຂອງ Sanskrit ໃນພາກໃຕ້ຂອງ subcontinent ຂອງອິນເດຍ.ການປົກຄອງຂອງ Pallava ໄດ້ເຫັນການຈາລຶກພາສາສັນສະກິດຄັ້ງທໍາອິດໃນຕົວອັກສອນທີ່ເອີ້ນວ່າ Grantha.Pallavas ໄດ້ໃຊ້ສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Dravidian ເພື່ອສ້າງວັດແລະໂຮງຮຽນ Hindu ທີ່ສໍາຄັນຈໍານວນຫນຶ່ງໃນ Mahabalipuram, Kanchipuram ແລະສະຖານທີ່ອື່ນໆ;ການ​ປົກຄອງ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຫັນ​ການ​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ຂອງ​ນັກ​ກະວີ​ທີ່​ຍິ່ງ​ໃຫຍ່, ຜູ້​ທີ່​ມີ​ຊື່​ສຽງ​ຄື Kalidasa.ໃນໄລຍະຕົ້ນຂອງ Pallavas, ມີການເຊື່ອມໂຍງທີ່ແຕກຕ່າງກັນກັບອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ແລະປະເທດອື່ນໆ.ເນື່ອງຈາກວ່າມັນ, ໃນຍຸກກາງ, Hinduism ໄດ້ກາຍເປັນສາສະຫນາຂອງລັດໃນຫຼາຍອານາຈັກຂອງອາຊີ, ອັນທີ່ເອີ້ນວ່າອິນເດຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ - ຈາກອັຟການິສຖານ (ຄາບູລ) ໃນຕາເວັນຕົກແລະລວມທັງເກືອບທັງຫມົດອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ( ກໍາປູເຈຍ , ຫວຽດນາມ , ອິນໂດເນເຊັຽ , ຟີລິບປິນ ) - ແລະພຽງແຕ່ໃນສະຕະວັດທີ 15 ເທົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ໃກ້ກັບທຸກແຫ່ງຫົນຂອງ ພຸດທະສາສະໜາ ແລະອິດສະລາມ.
▲
●
ອາຍຸທອງຂອງອິນເດຍ
ອາຍຸທອງຂອງອິນເດຍ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
320 Jan 1 - 650

ອາຍຸທອງຂອງອິນເດຍ

India
ໃນໄລຍະນີ້, ອໍານາດແມ່ນສູນກາງ, ຄຽງຄູ່ກັບການຂະຫຍາຍຕົວຂອງການຄ້າທາງໄກ, ມາດຕະຖານຂອງຂັ້ນຕອນທາງດ້ານກົດຫມາຍ, ແລະການເຜີຍແຜ່ຄວາມຮູ້ທົ່ວໄປ.ພຸດທະສາສະນິກະຊົນ Mahayana ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ແຕ່ວັດທະນະ ທຳ ແບບດັ້ງເດີມຂອງ Brahmana ເລີ່ມຕົ້ນໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູໂດຍການອຸປະຖໍາຂອງລາຊະວົງ Gupta, ຜູ້ທີ່ເປັນ Vaishnavas.ຕໍາແຫນ່ງຂອງ Brahmans ໄດ້ຖືກເສີມສ້າງ, ວັດ Hindu ທໍາອິດທີ່ອຸທິດຕົນເພື່ອເທວະດາຂອງ Hindu, ໄດ້ເກີດຂື້ນໃນຊ່ວງທ້າຍອາຍຸ Gupta.ໃນລະຫວ່າງການປົກຄອງຂອງ Gupta, Puranas ທໍາອິດໄດ້ຖືກຂຽນ, ເຊິ່ງຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອເຜີຍແຜ່ "ອຸດົມການທາງສາສະຫນາຕົ້ນຕໍໃນບັນດາກຸ່ມທີ່ຮູ້ຫນັງສືກ່ອນແລະຊົນເຜົ່າທີ່ດໍາເນີນການປູກຝັງ".Guptas ໄດ້ໃຫ້ການອຸປະຖໍາຂອງສາດສະຫນາ Puranic ທີ່ເກີດຂື້ນໃຫມ່, ຊອກຫາຄວາມຊອບທໍາສໍາລັບລາຊະວົງຂອງພວກເຂົາ.ຜົນໄດ້ຮັບຂອງ Puranic Hinduism, ແຕກຕ່າງຈາກ Brahmanism ກ່ອນຫນ້າຂອງ Dharmasastras ແລະ smritis.ອີງຕາມການ PS Sharma, "ໄລຍະເວລາ Gupta ແລະ Harsha ປະກອບເປັນຈິງ, ຈາກທັດສະນະທາງປັນຍາຢ່າງເຂັ້ມງວດ, epocha ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນການພັດທະນາຂອງປັດຊະຍາອິນເດຍ", ຍ້ອນວ່າປັດຊະຍາ Hindu ແລະພຸດທະສາຈະເລີນເຕີບໂຕຄຽງຄູ່ກັນ.Charvaka, ໂຮງຮຽນວັດຖຸນິຍົມທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງ, ໄດ້ມີມາກ່ອນໃນພາກເຫນືອຂອງອິນເດຍກ່ອນສະຕະວັດທີ 8 CE.
▲
●
Play button
400 Jan 1

Brahma Sutras

India
The Brahma Sūtras ແມ່ນຂໍ້ຄວາມພາສາສັນສະກິດ, ຫມາຍເຖິງ sage Badarayana ຫຼື sage Vyasa, ຄາດຄະເນວ່າໄດ້ຮັບການສໍາເລັດໃນຮູບແບບທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນປະມານ.400–450 CE, ໃນຂະນະທີ່ສະບັບຕົ້ນສະບັບອາດຈະເປັນວັດຖຸບູຮານແລະປະກອບດ້ວຍລະຫວ່າງ 500 BCE ແລະ 200 BCE.ຂໍ້ຄວາມເປັນລະບົບແລະສະຫຼຸບແນວຄວາມຄິດທາງ philosophical ແລະທາງວິນຍານໃນ Upanishads.ການຕີຄວາມຂອງ sage Adi Shankara ຂອງ Brahmasutra ພະຍາຍາມສັງລວມຄໍາສອນທີ່ຫຼາກຫຼາຍແລະບາງຄັ້ງທີ່ຂັດແຍ້ງກັນປາກົດຂື້ນຂອງ Upanishads ໂດຍການໂຕ້ຖຽງ, ດັ່ງທີ່ John Koller ກ່າວວ່າ: "ວ່າ Brahman ແລະ Atman, ໃນບາງດ້ານ, ແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ວ່າ, ໃນລະດັບເລິກທີ່ສຸດ, ບໍ່ແມ່ນ. ແຕກຕ່າງກັນ (advaita), ຄືກັນ."ທັດສະນະຂອງ Vedanta ນີ້, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ບໍ່ແມ່ນທົ່ວໄປໃນຄວາມຄິດຂອງ Indic, ແລະຜູ້ສະແດງຄວາມຄິດເຫັນອື່ນໆຕໍ່ມາມີທັດສະນະທີ່ແຕກຕ່າງກັນ.ມັນແມ່ນ ໜຶ່ງ ໃນບົດເລື່ອງພື້ນຖານຂອງໂຮງຮຽນ Vedānta ຂອງປັດຊະຍາ Hindu.The Brahma Sūtras ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ 555 aphoristic verses (sutras​) ໃນ​ສີ່​ບົດ​.ຂໍ້ພຣະຄໍາພີເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຕົ້ນຕໍກ່ຽວກັບລັກສະນະຂອງການມີຢູ່ຂອງມະນຸດແລະຈັກກະວານ, ແລະແນວຄວາມຄິດກ່ຽວກັບຫຼັກການ metaphysical ຂອງ Ultimate Reality ເອີ້ນວ່າ Brahman.ບົດທີ 1 ສົນທະນາກ່ຽວກັບ metaphysics ຂອງຄວາມເປັນຈິງຢ່າງແທ້ຈິງ, ພາກທີສອງທົບທວນແລະແກ້ໄຂການຄັດຄ້ານທີ່ຍົກຂຶ້ນມາໂດຍແນວຄວາມຄິດຂອງການແຂ່ງຂັນແບບດັ້ງເດີມຂອງ philosophies Hindu ເຊັ່ນ Nyaya, Yoga, Vaisheshika ແລະ Mimamsa ເຊັ່ນດຽວກັນກັບໂຮງຮຽນ heterodox ເຊັ່ນ: ພຸດທະສາດສະຫນາ ແລະ Jainism. ບົດທີສາມສົນທະນາກ່ຽວກັບ epistemology ແລະເສັ້ນທາງໄປສູ່ການໄດ້ຮັບຄວາມຮູ້ການປົດປ່ອຍທາງວິນຍານ, ແລະບົດສຸດທ້າຍໄດ້ກ່າວເຖິງວ່າເປັນຫຍັງຄວາມຮູ້ດັ່ງກ່າວເປັນຄວາມຕ້ອງການຂອງມະນຸດທີ່ສໍາຄັນ.The Brahma Sūtras ແມ່ນ ໜຶ່ງ ໃນສາມບົດເລື່ອງທີ່ ສຳ ຄັນທີ່ສຸດໃນ Vedanta ພ້ອມກັບ Principal Upanishads ແລະ Bhagavad Gita.ມັນໄດ້ມີອິດທິພົນຕໍ່ໂຮງຮຽນຕ່າງໆຂອງປັດຊະຍາອິນເດຍ, ແຕ່ຖືກຕີຄວາມແຕກຕ່າງກັນໂດຍໂຮງຮຽນຍ່ອຍ Advaita Vedanta ທີ່ບໍ່ແມ່ນຄູ່, ໂຮງຮຽນຍ່ອຍ Vishishtadvaita ແລະ Dvaita Vedanta, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຄົນອື່ນ.ຄໍາຄິດຄໍາເຫັນຫຼາຍໆຢ່າງກ່ຽວກັບ Brahma Sūtras ແມ່ນສູນເສຍປະຫວັດສາດຫຼືຍັງພົບເຫັນ;ຂອງຜູ້ລອດຊີວິດ, ຄວາມຄິດເຫັນທີ່ໄດ້ສຶກສາໄດ້ດີທີ່ສຸດໃນ Brahma Sūtras ປະກອບມີ bhashya ໂດຍ Adi Shankara, Ramanuja, Madhvacharya, Bhaskara ແລະອື່ນໆຈໍານວນຫຼາຍ.ມັນຖືກເອີ້ນວ່າ Vedanta Sutra, ມາຈາກຊື່ນີ້ມາຈາກ Vedanta ເຊິ່ງຫມາຍຄວາມວ່າ "ຈຸດປະສົງສຸດທ້າຍຂອງ Vedas".ຊື່ອື່ນສໍາລັບ Brahma Sūtras ແມ່ນ Shariraka Sutra, ເຊິ່ງ Shariraka ຫມາຍຄວາມວ່າ "ສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນຮ່າງກາຍ (Sharira), ຫຼືຕົນເອງ, ຈິດວິນຍານ", ແລະ Bhikshu-sutra, ເຊິ່ງຫມາຍຄວາມວ່າ "Sutras ສໍາລັບພຣະສົງຫຼືຜູ້ດູແລ".
▲
●
Tantra
ພຸດທະສາສະ ໜາ Mahasiddhas ປະຕິບັດໂຍຄະທາງເພດຂອງ karmamudrā ("ການປະທັບຕາ"). ©Anonymous
500 Jan 1

Tantra

India
Tantra ແມ່ນປະເພນີ esoteric ຂອງ Hinduism ແລະ ພຸດທະສາສະ ໜາ ທີ່ພັດທະນາໃນປະເທດອິນເດຍ ຕັ້ງແຕ່ກາງສະຕະວັດທີ 1 CE ເປັນຕົ້ນມາ.ຄໍາວ່າ tantra, ໃນປະເພນີອິນເດຍ, ຍັງຫມາຍຄວາມວ່າ "ຂໍ້ຄວາມ, ທິດສະດີ, ລະບົບ, ວິທີການ, ເຄື່ອງມື, ເຕັກນິກຫຼືການປະຕິບັດລະບົບ".ລັກສະນະທີ່ສໍາຄັນຂອງປະເພນີເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນການໃຊ້ mantras, ແລະດັ່ງນັ້ນພວກມັນຖືກເອີ້ນທົ່ວໄປວ່າ Mantramārga ("ເສັ້ນທາງຂອງ Mantra") ໃນ Hinduism ຫຼື Mantrayāna ("Mantra Vehicle") ແລະ Guhyamantra ("Mantra ລັບ") ໃນພຸດທະສາດສະຫນາ.ເລີ່ມຕົ້ນໃນສະຕະວັດຕົ້ນຂອງຍຸກທົ່ວໄປ, Tantras ທີ່ຖືກເປີດເຜີຍໃຫມ່ໂດຍສູນກາງຂອງ Vishnu, Shiva ຫຼື Shakti ເກີດຂື້ນ.ມີເຊື້ອສາຍ tantric ໃນທຸກຮູບແບບຕົ້ນຕໍຂອງ Hinduism ທີ່ທັນສະໄຫມ, ເຊັ່ນ: ປະເພນີ Shaiva Siddhanta, ນິກາຍ Shakta ຂອງ Sri-Vidya, Kaula, ແລະ Kashmir Shaivism.ໃນພຸດທະສາສະນິກະຊົນ, ປະເພນີ Vajrayana ແມ່ນເປັນທີ່ຮູ້ຈັກສໍາລັບແນວຄວາມຄິດແລະການປະຕິບັດ tantric, ເຊິ່ງແມ່ນອີງໃສ່ Tantras ຂອງພຸດທະສາສະຫນາອິນເດຍ.ພວກມັນປະກອບມີພຸດທະສາສະນິກະຊົນອິນໂດ-ທິເບດ, ພຸດທະສາສະໜາ Esoteric ຂອງຈີນ, ພຸດທະສາສະໜາ Shingon ຂອງຍີ່ປຸ່ນ ແລະພຸດທະສາສະໜາ Nepalese Newar.ເຖິງແມ່ນວ່າພຸດທະສາສະ ໜາ Esoteric ພາກໃຕ້ບໍ່ໄດ້ອ້າງເຖິງ tantras ໂດຍກົງ, ແຕ່ການປະຕິບັດແລະແນວຄວາມຄິດຂອງມັນຂະ ໜານ ແໜ້ນ.ປະເພນີ Hindu ແລະພຸດທະສາສະນິກະຊົນຍັງມີອິດທິພົນຕໍ່ປະເພນີທາງສາສະຫນາຕາເວັນອອກອື່ນໆເຊັ່ນ: Jainism, ປະເພນີຂອງ Tibetan Bön, Daoism, ແລະປະເພນີ Shintō ຂອງຍີ່ປຸ່ນ.ບາງຮູບແບບຂອງການໄຫວ້ທີ່ບໍ່ແມ່ນ Vedic ເຊັ່ນ Puja ແມ່ນຖືວ່າເປັນ tantric ໃນແນວຄວາມຄິດແລະພິທີກໍາຂອງເຂົາເຈົ້າ.ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວການກໍ່ສ້າງວັດ Hindu ຍັງສອດຄ່ອງກັບ iconography ຂອງ tantra.ບົດເລື່ອງ Hindu ທີ່ອະທິບາຍຫົວຂໍ້ເຫຼົ່ານີ້ເອີ້ນວ່າ Tantras, Āgamas ຫຼື Samhitās.
▲
●
ອັດ​ວາ​ນິ ເວດ​ຕາ
Gaudapada, ຫນຶ່ງໃນນັກປັດຊະຍາກ່ອນŚaṅkaraທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດໃນປະເພນີ Advaita. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
500 Jan 1

ອັດ​ວາ​ນິ ເວດ​ຕາ

India
Advaita Vedānta ແມ່ນປະເພນີທີ່ເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດຂອງ Vedānta, ແລະເປັນຫນຶ່ງໃນຫົກປັດຊະຍາແບບດັ້ງເດີມ (āstika) Hindu (darśana).ປະຫວັດຂອງມັນອາດຈະຖືກຕິດຕາມໄປເຖິງການເລີ່ມຕົ້ນຂອງຍຸກສາມັນ, ແຕ່ມີຮູບຮ່າງທີ່ຊັດເຈນໃນສະຕະວັດທີ 6-7 ຂອງ CE, ດ້ວຍຜົນງານຂອງ Gaudapada, Maṇḍana Miśra, ແລະ Shankara, ເຊິ່ງຖືກພິຈາລະນາໂດຍປະເພນີແລະ Indologists Orientalist ເປັນ. ຕົວເລກທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດຂອງ Advaita Vedānta, ເຖິງແມ່ນວ່າຊື່ສຽງທາງປະຫວັດສາດແລະອິດທິພົນທາງດ້ານວັດທະນະທໍາຂອງ Shankara ເຕີບໂຕພຽງແຕ່ສັດຕະວັດຕໍ່ມາ, ໂດຍສະເພາະໃນຍຸກຂອງການຮຸກຮານຂອງຊາວມຸດສະລິມແລະການປົກຄອງຂອງອະນຸພາກພື້ນອິນເດຍ.ປະເພນີ Advaita Vedānta ດໍາລົງຊີວິດຢູ່ໃນຍຸກ medieval ໄດ້ຮັບອິດທິພົນຈາກ, ແລະປະກອບອົງປະກອບຈາກ, ປະເພນີ yogic ແລະບົດເລື່ອງຕ່າງໆເຊັ່ນ Yoga Vasistha ແລະ Bhagavata Purana.ໃນສະຕະວັດທີ 19, ເນື່ອງຈາກການພົວພັນລະຫວ່າງທັດສະນະຂອງຕາເວັນຕົກແລະລັດທິຊາດອິນເດຍ, Advaita ໄດ້ຖືກຖືວ່າເປັນຕົວຢ່າງທີ່ມີລັກສະນະທາງວິນຍານຂອງຮິນດູ, ເຖິງວ່າຈະມີການຄອບງໍາຈໍານວນຫລາຍຂອງສາດສະຫນາ Bkakti-oriented.ໃນເວລາທີ່ທັນສະໄຫມ, ທັດສະນະຂອງມັນປາກົດຢູ່ໃນການເຄື່ອນໄຫວ Neo-Vedānta ຕ່າງໆ.
▲
●
Play button
500 Jan 1 - 100 BCE

Nyāya Sutras

India
The Nyāya Sūtras ແມ່ນຂໍ້ຄວາມພາສາສັນສະກິດອິນເດຍບູຮານທີ່ປະກອບໂດຍ Akṣapāda Gautama, ແລະຂໍ້ຄວາມພື້ນຖານຂອງໂຮງຮຽນ Nyaya ຂອງປັດຊະຍາ Hindu.ວັນ​ທີ່​ບົດ​ເລື່ອງ​ນີ້​ໄດ້​ຖືກ​ປະ​ກອບ, ແລະ​ຊີ​ວະ​ປະ​ຫວັດ​ຂອງ​ຜູ້​ຂຽນ​ຂອງ​ມັນ​ແມ່ນ​ບໍ່​ຮູ້​ຈັກ, ແຕ່​ການ​ຄາດ​ຄະ​ເນ​ຕ່າງໆ​ໃນ​ລະ​ຫວ່າງ​ສັດ​ຕະ​ວັດ​ທີ 6 BCE ແລະ​ສັດ​ຕະ​ວັດ​ທີ 2 CE.ຂໍ້ຄວາມອາດຈະຖືກປະກອບໂດຍຜູ້ຂຽນຫຼາຍກວ່າຫນຶ່ງຄົນ, ໃນໄລຍະເວລາໃດຫນຶ່ງ.ໜັງສືປະກອບດ້ວຍ 5 ປຶ້ມ, ມີ 2 ບົດໃນແຕ່ລະປຶ້ມ, ມີສະສົມທັງໝົດ 528 ພຣະສູດ, ກ່ຽວກັບກົດລະບຽບຂອງເຫດຜົນ, ເຫດຜົນ, ນິກາຍສາດ ແລະປັດຊະຍາ.Nyāya Sūtras ເປັນຂໍ້ຄວາມຂອງ Hindu, ເປັນທີ່ໂດດເດັ່ນສໍາລັບການສຸມໃສ່ຄວາມຮູ້ແລະເຫດຜົນ, ແລະບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງພິທີກໍາ Vedic.ປື້ມທໍາອິດແມ່ນໂຄງສ້າງເປັນການແນະນໍາທົ່ວໄປແລະຕາຕະລາງເນື້ອໃນຂອງສິບຫົກປະເພດຂອງຄວາມຮູ້.ປື້ມສອງແມ່ນກ່ຽວກັບ pramana (epistemology), ປຶ້ມສາມແມ່ນກ່ຽວກັບ prameya ຫຼືວັດຖຸຂອງຄວາມຮູ້, ແລະຂໍ້ຄວາມສົນທະນາລັກສະນະຂອງຄວາມຮູ້ໃນຫນັງສືທີ່ຍັງເຫຼືອ.ມັນຕັ້ງພື້ນຖານສໍາລັບປະເພນີ Nyaya ຂອງທິດສະດີ empirical ຂອງຄວາມຖືກຕ້ອງແລະຄວາມຈິງ, ກົງກັນຂ້າມກັບການອຸທອນ uncritical ກັບ intuition ຫຼືສິດອໍານາດຂອງພຣະຄໍາພີ.The Nyaya sutras ກວມເອົາລະດັບຄວາມກ້ວາງຂອງຫົວຂໍ້, ລວມທັງ Tarka-Vidyā, ວິທະຍາສາດຂອງການໂຕ້ວາທີຫຼືVāda-Vidyā, ວິທະຍາສາດຂອງການສົນທະນາ.The Nyāya Sutras ແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບແຕ່ຂະຫຍາຍລະບົບ epistemological ແລະ metaphysical Vaiśeṣika.ຄໍາເຫັນຕໍ່ມາໄດ້ຂະຫຍາຍ, ອະທິບາຍແລະສົນທະນາ Nyaya sutras, ຄໍາເຫັນທີ່ມີຊີວິດຢູ່ກ່ອນຫນ້າແມ່ນVātsyāyana (c.450–500 CE), ຕິດຕາມດ້ວຍ Nyāyavārttika ຂອງ Uddyotakāra (c. 6th – 7th centuries), Vācaspati Miśra’s Tāday’thparyatīk (ສະຕະວັດທີ 99). Tātparyapariśuddhi (ສະຕະວັດທີ 10), ແລະ Nyāyamañjarīຂອງ Jayanta (ສະຕະວັດທີ 10).
▲
●
Play button
650 Jan 1

ການເຄື່ອນໄຫວ Bhakti

South India
ການເຄື່ອນໄຫວ Bhakti ແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວທາງສາສະຫນາທີ່ສໍາຄັນໃນ Hinduism ໃນຍຸກກາງທີ່ພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ການປະຕິຮູບທາງສາສະຫນາໄປສູ່ທຸກຊັ້ນຂອງສັງຄົມໂດຍການໃຊ້ວິທີການອຸທິດຕົນເພື່ອບັນລຸຄວາມລອດ.ມັນ​ເປັນ​ທີ່​ພົ້ນ​ເດັ່ນ​ນັບ​ຕັ້ງ​ແຕ່​ສັດ​ຕະ​ວັດ​ທີ 7 ໃນ​ພາກ​ໃຕ້​ຂອງ​ອິນ​ເດຍ​, ແລະ​ແຜ່​ຂະ​ຫຍາຍ​ໄປ​ທາງ​ເຫນືອ​.ມັນ​ໄດ້​ພັດ​ຜ່ານ​ພາກ​ຕາ​ເວັນ​ອອກ​ແລະ​ພາກ​ເຫນືອ​ຂອງ​ອິນ​ເດຍ​ຈາກ​ສັດ​ຕະ​ວັດ​ທີ 15 ເປັນ​ຕົ້ນ​ໄປ​, ເຖິງ​ຈຸດ​ສູງ​ສຸດ​ລະ​ຫວ່າງ​ສັດ​ຕະ​ວັດ​ທີ 15 ແລະ 17 CE​.ການເຄື່ອນໄຫວ Bhakti ພັດທະນາຢູ່ໃນພາກພື້ນປະມານເທບພະເຈົ້າແລະເທບທິດາທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ແລະບາງນິກາຍຍ່ອຍແມ່ນ Vaishnavism (Vishnu), Shaivism (Shiva), Shaktism ( Shakti goddesses), ແລະ Smartism.ການເຄື່ອນໄຫວ Bhakti ປະກາດໃຊ້ພາສາທ້ອງຖິ່ນເພື່ອໃຫ້ຂໍ້ຄວາມເຂົ້າເຖິງມະຫາຊົນ.ການເຄື່ອນໄຫວດັ່ງກ່າວໄດ້ຮັບການດົນໃຈໂດຍນັກກະວີ-ໄພ່ພົນຈໍານວນຫຼາຍ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຊະນະຕໍາແຫນ່ງ philosophical ຢ່າງກວ້າງຂວາງຕັ້ງແຕ່ Dualism theistic ຂອງ Dvaita ກັບ monism ຢ່າງແທ້ຈິງຂອງ Advaita Vedanta.ການເຄື່ອນໄຫວດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກພິຈາລະນາຕາມປະເພນີການປະຕິຮູບທາງດ້ານສັງຄົມທີ່ມີອິດທິພົນໃນ Hinduism ໃນມັນສະຫນອງເສັ້ນທາງທາງເລືອກທີ່ສຸມໃສ່ບຸກຄົນຕໍ່ວິນຍານໂດຍບໍ່ຄໍານຶງເຖິງການເກີດຫຼືເພດ.ນັກວິຊາການໃນຍຸກປະຈຸບັນຕັ້ງຄໍາຖາມວ່າການເຄື່ອນໄຫວ Bhakti ເຄີຍເປັນການປະຕິຮູບຫຼືການກະບົດຂອງປະເພດໃດ.ພວກເຂົາເຈົ້າແນະນໍາການເຄື່ອນໄຫວ Bhakti ແມ່ນການຟື້ນຟູ, reworking, ແລະ recontextualization ຂອງປະເພນີ Vedic ວັດຖຸບູຮານ.Bhakti ຫມາຍເຖິງການອຸທິດຕົນ passionate (ເພື່ອ deity).ພຣະຄໍາພີຂອງການເຄື່ອນໄຫວ Bhakti ປະກອບມີ Bhagavad Gita, Bhagavata Purana ແລະ Padma Purana.
▲
●
ກົດ​ລະ​ບຽບ Muslim​
ກົດ​ລະ​ບຽບ Muslim​ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
900 Jan 1

ກົດ​ລະ​ບຽບ Muslim​

India
ເຖິງແມ່ນວ່າອິດສະລາມເຂົ້າມາໃນອະນຸພາກພື້ນອິນເດຍໃນຕົ້ນສະຕະວັດທີ 7 ດ້ວຍການມາຮອດຂອງພໍ່ຄ້າແຂກອາຫລັບ, ມັນໄດ້ເລີ່ມສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ສາສະຫນາອິນເດຍຫຼັງຈາກສະຕະວັດທີ 10, ແລະໂດຍສະເພາະຫຼັງຈາກສະຕະວັດທີ 12 ດ້ວຍການສ້າງຕັ້ງແລະຫຼັງຈາກນັ້ນການຂະຫຍາຍຕົວຂອງການປົກຄອງຂອງອິດສະລາມ.Will Durant ເອີ້ນການພິຊິດຊາວມຸດສະລິມຂອງອິນເດຍວ່າ "ອາດຈະເປັນເລື່ອງທີ່ນອງເລືອດທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດ".ໃນໄລຍະນີ້, ພຸດທະສາສະ ໜາ ໄດ້ຫຼຸດລົງຢ່າງໄວວາໃນຂະນະທີ່ Hinduism ປະເຊີນ ​​​​ໜ້າ ກັບຄວາມຮຸນແຮງທາງສາສະ ໜາ ທີ່ນຳພາໂດຍທະຫານແລະ Sultanates.ມີການປະຕິບັດຢ່າງແຜ່ຫຼາຍຂອງການໂຈມຕີ, ການຍຶດແລະການເປັນຂ້າທາດຂອງຄອບຄົວຂອງຊາວຮິນດູ, ເຊິ່ງຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ຖືກຂາຍຢູ່ໃນເມືອງ Sultanate ຫຼືສົ່ງອອກໄປອາຊີກາງ.ບົດເລື່ອງບາງສະບັບຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າຊາວຮິນດູຈໍານວນຫນຶ່ງໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຫ້ປ່ຽນເປັນອິດສະລາມ.ເລີ່ມຕົ້ນຈາກສະຕະວັດທີ 13, ສໍາລັບໄລຍະເວລາປະມານ 500 ປີ, ບົດເລື່ອງຈໍານວນຫນ້ອຍຫຼາຍ, ຈາກຈໍານວນຫລາຍທີ່ຂຽນໂດຍນັກປະຫວັດສາດສານຊາວມຸດສະລິມ, ກ່າວເຖິງ "ການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສຂອງຊາວຮິນດູເປັນອິດສະລາມແບບສະຫມັກໃຈ", ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມບໍ່ສໍາຄັນແລະບາງທີອາດຫາຍາກຂອງການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສດັ່ງກ່າວ.ໂດຍປົກກະຕິຊາວຮິນດູທີ່ຕົກເປັນທາດໄດ້ປ່ຽນໄປເປັນອິດສະລາມເພື່ອໄດ້ຮັບອິດສະລະພາບຂອງພວກເຂົາ.ມີຂໍ້ຍົກເວັ້ນບາງເທື່ອຕໍ່ກັບຄວາມຮຸນແຮງທາງສາສະໜາຕໍ່ກັບສາສະໜາຮິນດູ.Akbar, ສໍາລັບການຍົກຕົວຢ່າງ, ຮັບຮູ້ Hinduism, ຫ້າມ enslavement ຂອງຄອບຄົວຂອງຊະເລີຍສົງຄາມ Hindu, ປົກປັກຮັກສາວັດ Hindu, ແລະຍົກເລີກການຈໍາແນກ Jizya (ພາສີຫົວຫນ້າ) ຕໍ່ Hindus.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຜູ້ປົກຄອງຊາວມຸດສະລິມຈໍານວນຫຼາຍຂອງ Delhi Sultanate ແລະ Mughal Empire , ກ່ອນແລະຫຼັງຈາກ Akbar, ຈາກສະຕະວັດທີ 12 ຫາ 18, ໄດ້ທໍາລາຍວັດ Hindu ແລະຂົ່ມເຫັງຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນຊາວມຸດສະລິມ.
▲
●
ເອກະພາບ Hinduism
Adi Shankara ກັບສານຸສິດ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1100 Jan 1

ເອກະພາບ Hinduism

India
ອີງຕາມ Nicholson, ແລ້ວໃນລະຫວ່າງສະຕະວັດທີ 12 ແລະສະຕະວັດທີ 16, "ນັກຄິດບາງຄົນເລີ່ມປະຕິບັດເປັນຄໍາສອນ philosophical ທີ່ຫຼາກຫຼາຍຂອງ Upanishads, epics, Puranas, ແລະໂຮງຮຽນທີ່ເອີ້ນກັນວ່າ "ຫົກລະບົບ" (saddarsana) ຂອງ. ປັດຊະຍາ Hindu ຕົ້ນຕໍ."Michaels ສັງເກດເຫັນວ່າປະຫວັດສາດໄດ້ປະກົດຂຶ້ນກ່ອນຊາດນິຍົມໃນພາຍຫລັງ, ແນວຄວາມຄິດທີ່ຊັດເຈນເຊິ່ງຍົກຍ້ອງ Hinduism ແລະອະດີດ.ນັກວິຊາການຫຼາຍຄົນແນະນໍາວ່າຊື່ສຽງປະຫວັດສາດແລະອິດທິພົນທາງດ້ານວັດທະນະທໍາຂອງ Shankara ແລະ Advaita Vedanta ໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໂດຍເຈດຕະນາໃນໄລຍະເວລານີ້.Vidyaranya (ຄ.ສ. 14), ເຊິ່ງເອີ້ນກັນວ່າ Madhava ແລະເປັນຜູ້ຕິດຕາມຂອງ Shankara, ໄດ້ສ້າງນິທານເພື່ອຫັນ Shankara, ເຊິ່ງມີປັດຊະຍາທີ່ສູງຂື້ນທີ່ບໍ່ມີການດຶງດູດຄວາມນິຍົມຢ່າງແຜ່ຫຼາຍ, ກາຍເປັນ "ວິລະຊົນຊັ້ນສູງອັນສູງສົ່ງທີ່ເຜີຍແຜ່ການສອນຂອງລາວຜ່ານ digvijaya" ການພິຊິດສາກົນ") ທົ່ວປະເທດອິນເດຍຄືກັບຜູ້ຊະນະໄຊຊະນະ."ໃນ Savadarsanasamgraha ຂອງລາວ ("ບົດສະຫຼຸບຂອງທັດສະນະທັງຫມົດ") Vidyaranya ນໍາສະເຫນີຄໍາສອນຂອງ Shankara ເປັນການປະຊຸມສຸດຍອດຂອງ darsanas ທັງຫມົດ, ນໍາສະເຫນີ darsanas ອື່ນໆເປັນຄວາມຈິງບາງສ່ວນທີ່ converged ໃນຄໍາສອນຂອງ Shankara.Vidyaranya ໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນຈາກກະສັດ, ແລະການສະຫນັບສະຫນຸນແລະຄວາມພະຍາຍາມທາງດ້ານວິທີການຂອງລາວໄດ້ຊ່ວຍສ້າງຕັ້ງ Shankara ເປັນສັນຍາລັກຂອງຄຸນຄ່າ, ເຜີຍແຜ່ອິດທິພົນທາງປະຫວັດສາດແລະວັດທະນະທໍາຂອງປັດຊະຍາVedāntaຂອງ Shankara, ແລະສ້າງຕັ້ງວັດວາອາຮາມ (mathas) ເພື່ອຂະຫຍາຍອິດທິພົນວັດທະນະທໍາຂອງ Shankara ແລະ Advaita.Vedānta.
▲
●
1200 - 1850
ຍຸກກາງ ແລະຍຸກສະໄໝຕົ້ນornament
ຕາເວັນອອກ Ganga ແລະລັດ Surya
ຕາເວັນອອກ Ganga ແລະລັດ Surya ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1200 Jan 1

ຕາເວັນອອກ Ganga ແລະລັດ Surya

Odisha, India
Ganga ຕາເວັນອອກແລະ Surya ແມ່ນການເມືອງ Hindu, ເຊິ່ງປົກຄອງສ່ວນໃຫຍ່ຂອງ Odisha ໃນປະຈຸບັນ (ປະຫວັດສາດເອີ້ນວ່າ Kalinga) ຈາກສະຕະວັດທີ 11 ຈົນເຖິງກາງສະຕະວັດທີ 16 CE.ໃນລະຫວ່າງສະຕະວັດທີ 13 ແລະ 14, ໃນເວລາທີ່ພາກສ່ວນໃຫຍ່ຂອງອິນເດຍ ຢູ່ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງອໍານາດຂອງຊາວມຸດສະລິມ, Kalinga ເອກະລາດໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຫມັ້ນຂອງສາສະຫນາ Hindu, ປັດຊະຍາ, ສິລະປະ, ແລະສະຖາປັດຕະຍະກໍາ.ຜູ້ປົກຄອງ Ganga ຕາເວັນອອກແມ່ນຜູ້ອຸປະຖໍາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງສາສະຫນາແລະສິລະປະ, ແລະວັດທີ່ເຂົາເຈົ້າສ້າງຂຶ້ນໄດ້ຖືກພິຈາລະນາໃນບັນດາ masterpieces ຂອງສະຖາປັດຕະ Hindu.
▲
●
ອານາຈັກວິໄຊຍານາກາ
Hinduism ແລະ Vijayanagar Empire ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1336 Jan 1

ອານາຈັກວິໄຊຍານາກາ

Vijayanagara, Karnataka, India
ພະຈັກກະພັດ Vijayanagara ມີຄວາມອົດທົນຕໍ່ທຸກສາສະ ໜາ ແລະນິກາຍ, ດັ່ງທີ່ບົດຂຽນຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດສະແດງໃຫ້ເຫັນ.ບັນດາກະສັດໄດ້ໃຊ້ຊື່ເຊັ່ນ Gobrahamana Pratipalanacharya (ຮູ້ຫນັງສື, "ຜູ້ປົກປ້ອງງົວແລະ Brahmins") ແລະ Hindurayasuratrana (lit. "upholder ຂອງສາດສະຫນາ Hindu") ທີ່ເປັນພະຍານເຖິງຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງພວກເຂົາໃນການປົກປ້ອງ Hinduism ແລະຍັງຢູ່ໃນຂະນະດຽວກັນກັບອິດສະລາມຢ່າງເຂັ້ມງວດ. ພິທີສານ ແລະເຄື່ອງແຕ່ງກາຍ.ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງຂອງຈັກກະພັດ, Harihara I ແລະ Bukka Raya I, ໄດ້ອຸທິດຕົນ Shaivas (ຜູ້ນະມັດສະການ Shiva), ແຕ່ໄດ້ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອແກ່ Vaishnava ຄໍາສັ່ງຂອງ Sringeri ກັບ Vidyaranya ເປັນໄພ່ພົນຂອງເຂົາ, ແລະກໍານົດ Varaha (ຫມູ, avatar ຂອງ Vishnu) ເປັນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ສັນຍາລັກ.ການລົ້ມລະລາຍຂອງຈັກກະພັດ Vijayanagara ກັບຜູ້ປົກຄອງຊາວມຸດສະລິມໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຈຸດສິ້ນສຸດຂອງການປ້ອງກັນຈັກກະພັດ Hindu ໃນ Deccan.
▲
●
ໄລຍະເວລາ Mughal
Hinduism ໃນຍຸກ Mughal ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1553 Jan 1

ໄລຍະເວລາ Mughal

India
ສາສະຫນາຂອງລັດຢ່າງເປັນທາງການຂອງ Mughal ອິນເດຍ ແມ່ນອິດສະລາມ, ມີຄວາມມັກທາງດ້ານນິຕິສາດຂອງ Hanafi Madhhab (Mazhab).Hinduism ຍັງຄົງຢູ່ພາຍໃຕ້ຄວາມເຄັ່ງຕຶງໃນລະຫວ່າງການປົກຄອງຂອງ Babur ແລະ Humanyun.Sher Shah Suri, ຜູ້ປົກຄອງອັຟການິສຖານຂອງອິນເດຍເຫນືອແມ່ນບໍ່ມີການປຽບທຽບ.Hinduism ເກີດຂື້ນໃນລະຫວ່າງການປົກຄອງສາມປີຂອງຜູ້ປົກຄອງ Hindu Hemu Vikramaditya ໃນລະຫວ່າງ 1553-1556 ໃນເວລາທີ່ລາວໄດ້ເອົາຊະນະ Akbar ທີ່ Agra ແລະ Delhi ແລະໄດ້ຂຶ້ນປົກຄອງຈາກ Delhi ເປັນ Hindu 'Vikramaditya' ຫຼັງຈາກ 'Rajyabhishake' ຂອງລາວຫຼື coronation ຢູ່. Purana Quila ໃນເດລີ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນປະຫວັດສາດຂອງ Mughal, ບາງຄັ້ງ, ວິຊາຕ່າງໆມີອິດສະລະໃນການປະຕິບັດສາດສະຫນາໃດໆທີ່ເຂົາເຈົ້າເລືອກ, ເຖິງແມ່ນວ່າຜູ້ຊາຍຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ມີສຸຂະພາບແຂງແຮງ kafir ມີພັນທະທີ່ຈະຈ່າຍຄ່າ jizya, ເຊິ່ງຫມາຍເຖິງສະຖານະພາບຂອງພວກເຂົາເປັນ dhimmis.
▲
●
Hinduism ໃນໄລຍະ Empire Maratha
Hinduism ໃນໄລຍະ Empire Maratha ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1674 Jan 1

Hinduism ໃນໄລຍະ Empire Maratha

Deccan Plateau, Andhra Pradesh
ຊາວຮິນດູ Marathas ເຄີຍອາໄສຢູ່ໃນເຂດ Desh ປະມານ Satara, ໃນພາກຕາເວັນຕົກຂອງພູພຽງ Deccan, ບ່ອນທີ່ພູພຽງໄດ້ພົບກັບເປີ້ນພູທາງຕາເວັນອອກຂອງພູເຂົາ Ghats ຕາເວັນຕົກ.ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຕ້ານ​ການ​ບຸກ​ລຸກ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ຂົງ​ເຂດ​ໂດຍ​ຜູ້​ປົກ​ຄອງ Muslim Mughal ໃນ​ພາກ​ເຫນືອ​ຂອງ​ອິນ​ເດຍ​.ພາຍໃຕ້ການເປັນຜູ້ນໍາທີ່ທະເຍີທະຍານຂອງເຂົາເຈົ້າ Chhatrapati Shivaji Maharaj, Maratha ໄດ້ປົດປ່ອຍຕົນເອງຈາກ sultans Muslim ຂອງ Bijapur ໄປທາງທິດຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້.ຕໍ່ມາ, ພາຍໃຕ້ການນໍາພາຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ Brahmin (Peshwas), Empire Maratha ໄດ້ບັນລຸຈຸດສູງສຸດ;Pune, ບ່ອນນັ່ງຂອງ Peshwas, ໄດ້ອອກດອກເປັນສູນກາງຂອງການຮຽນຮູ້ແລະປະເພນີ Hindu.
▲
●
Hinduism ໃນເນປານ
Hinduism ໃນເນປານ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1743 Jan 1

Hinduism ໃນເນປານ

Nepal
ກະສັດ Prithvi Narayan Shah, ກະສັດ Gorkhali ສຸດທ້າຍ, ຕົນເອງໄດ້ປະກາດອານາຈັກອັນເປັນເອກະພາບໃຫມ່ຂອງເນປານເປັນ Asal Hindustan ("ດິນແດນທີ່ແທ້ຈິງຂອງຊາວຮິນດູ") ເນື່ອງຈາກອິນເດຍເຫນືອຖືກປົກຄອງໂດຍຜູ້ປົກຄອງຂອງອິດສະລາມ Mughal.ການປະກາດດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກປະຕິບັດເພື່ອບັງຄັບໃຊ້ລະຫັດສັງຄົມ Hindu Dharmashastra ໃນໄລຍະການປົກຄອງຂອງລາວແລະອ້າງເຖິງປະເທດຂອງລາວວ່າເປັນບ່ອນຢູ່ອາໄສຂອງຊາວຮິນດູ.ລາວຍັງໄດ້ເອີ້ນພາກເຫນືອຂອງອິນເດຍວ່າ Mughlan (ປະເທດຂອງ Mughals) ແລະເອີ້ນວ່າພາກພື້ນທີ່ຖືກແຊກແຊງໂດຍຊາວຕ່າງປະເທດມຸດສະລິມ.ຫຼັງຈາກການເອົາຊະນະ Gorkhali ຂອງຮ່ອມພູ Kathmandu, ກະສັດ Prithvi Narayan Shah ໄດ້ຂັບໄລ່ຜູ້ສອນສາດສະຫນາ Christian Capuchin ອອກຈາກ Patan ແລະປັບປຸງເນປານເປັນ Asal Hindustan ("ແຜ່ນດິນທີ່ແທ້ຈິງຂອງ Hindus").ຊາວຮິນດູ Tagadharis, ເຊິ່ງເປັນກຸ່ມສັງຄົມສາດສະ ໜາ ຮິນດູຂອງເນປານ, ໄດ້ຮັບສະຖານະພາບສິດທິພິເສດໃນນະຄອນຫຼວງຂອງເນປານ.ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ Hinduisation ໄດ້ກາຍເປັນນະໂຍບາຍທີ່ສໍາຄັນຂອງລາຊະອານາຈັກເນປານ.ສາດສະດາຈານ Harka Gurung ຄາດຄະເນວ່າການປະກົດຕົວຂອງການປົກຄອງຂອງອິດສະລາມ Mughal ແລະການປົກຄອງຂອງຊາວອັງກິດ Christian ໃນປະເທດອິນເດຍໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ພື້ນຖານຂອງ Brahmin Orthodoxy ໃນເນປານສໍາລັບຈຸດປະສົງສ້າງບ່ອນຈອດເຮືອສໍາລັບຊາວຮິນດູໃນອານາຈັກເນປານ.
▲
●
1850
ຮິນດູທີ່ທັນສະໄຫມornament
ຮິນດູ Renaissance
ຮູບພາບຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ Max Muller ©George Frederic Watts
1850 Jan 2

ຮິນດູ Renaissance

Indianapolis, IN, USA
ດ້ວຍການເລີ່ມຕົ້ນຂອງລາດຊະອານາຈັກອັງກິດ, ການຕົກເປັນອານານິຄົມຂອງອິນເດຍ ໂດຍ ອັງກິດ , ກໍ່ມີການເລີ່ມຕົ້ນຂອງ Hindu Renaissance ໃນສະຕະວັດທີ 19, ເຊິ່ງໄດ້ປ່ຽນແປງຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງ Hinduism ໃນອິນເດຍແລະຕາເວັນຕົກຢ່າງເລິກເຊິ່ງ.Indology ເປັນລະບຽບວິໄນທາງວິຊາການຂອງການສຶກສາວັດທະນະທໍາອິນເດຍຈາກທັດສະນະຂອງເອີຣົບໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນສະຕະວັດທີ 19, ນໍາພາໂດຍນັກວິຊາການເຊັ່ນ Max Müller ແລະ John Woodroffe.ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ນໍາເອົາວັນນະຄະດີ Vedic, Puranic ແລະ Tantric ແລະປັດຊະຍາໄປສູ່ເອີຣົບແລະ ສະຫະລັດ .ນັກ orientalist ຕາເວັນຕົກຄົ້ນຫາ "ຄວາມສໍາຄັນ" ຂອງສາສະຫນາອິນເດຍ, ເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້ໃນ Vedas, ແລະໃນຂະນະດຽວກັນກໍ່ສ້າງແນວຄິດຂອງ "ຮິນດູ" ທີ່ເປັນອົງປະກອບຂອງ praxis ທາງສາສະຫນາແລະຮູບພາບທີ່ນິຍົມຂອງ 'mystical India'.ແນວຄວາມຄິດຂອງ Vedic ນີ້ໄດ້ຖືກປະຕິບັດໂດຍການເຄື່ອນໄຫວປະຕິຮູບ Hindu ເປັນ Brahmo Samaj, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນໃນໄລຍະຫນຶ່ງໂດຍສາດສະຫນາຈັກ Unitarian, ຮ່ວມກັນກັບແນວຄວາມຄິດຂອງ Universalism ແລະ Perennialism, ແນວຄວາມຄິດທີ່ສາສະຫນາທັງຫມົດມີພື້ນຖານ mystic ທົ່ວໄປ."ລັດທິຮິນດູທີ່ທັນສະໄຫມ", ທີ່ມີຜູ້ສະຫນັບສະຫນູນເຊັ່ນ Vivekananda, Aurobindo ແລະ Radhakrishnan, ໄດ້ກາຍເປັນສູນກາງໃນຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ນິຍົມຂອງ Hinduism.
▲
●
Hindutva
Vinayak Damodar Savarkar ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1923 Jan 1

Hindutva

India
Hindutva (ແປ. Hinduness) ແມ່ນຮູບແບບເດັ່ນຂອງລັດທິຮິນດູໃນປະເທດອິນເດຍ.ໃນຖານະເປັນອຸດົມການທາງດ້ານການເມືອງ, ຄໍາວ່າ Hindutva ໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງໂດຍ Vinayak Damodar Savarkar ໃນປີ 1923. ມັນຖືກນໍາໃຊ້ໂດຍອົງການຈັດຕັ້ງ Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS), Vishva Hindu Parishad (VHP), ພັກ Bharatiya Janata (BJP) ແລະອົງການຈັດຕັ້ງອື່ນໆ, ຮ່ວມກັນ. ເອີ້ນວ່າ Sangh Parivar.ການເຄື່ອນໄຫວຂອງ Hindutva ໄດ້ຖືກອະທິບາຍວ່າເປັນຕົວແປຂອງ "ລັດທິຫົວຮຸນແຮງຝ່າຍຂວາ" ແລະເປັນ "ເກືອບ fascist ໃນຄວາມຫມາຍຄລາສສິກ", ຍຶດຫມັ້ນກັບແນວຄວາມຄິດຂອງສ່ວນໃຫຍ່ຂອງ homogenised ແລະ hegemony ວັດທະນະທໍາ.ນັກວິເຄາະບາງຄົນໂຕ້ແຍ້ງການກໍານົດ Hindutva ກັບ fascism, ແລະແນະນໍາ Hindutva ແມ່ນຮູບແບບການອະນຸລັກນິຍົມຫຼື "ຄວາມສົມບູນແບບຊົນເຜົ່າ".
▲
●

References



  • Allchin, Frank Raymond; Erdosy, George (1995), The Archaeology of Early Historic South Asia: The Emergence of Cities and States, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-37695-2, retrieved 25 November 2008
  • Anthony, David W. (2007), The Horse The Wheel And Language. How Bronze-Age Riders From the Eurasian Steppes Shaped The Modern World, Princeton University Press
  • Avari, Burjor (2013), Islamic Civilization in South Asia: A history of Muslim power and presence in the Indian subcontinent, Routledge, ISBN 978-0-415-58061-8
  • Ayalon, David (1986), Studies in Islamic History and Civilisation, BRILL, ISBN 978-965-264-014-7
  • Ayyappapanicker, ed. (1997), Medieval Indian Literature:An Anthology, Sahitya Akademi, ISBN 81-260-0365-0
  • Banerji, S. C. (1992), Tantra in Bengal (Second revised and enlarged ed.), Delhi: Manohar, ISBN 978-81-85425-63-4
  • Basham, Arthur Llewellyn (1967), The Wonder That was India
  • Basham, Arthur Llewellyn (1989), The Origins and Development of Classical Hinduism, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-507349-2
  • Basham, Arthur Llewellyn (1999), A Cultural History of India, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-563921-6
  • Beckwith, Christopher I. (2009), Empires of the Silk Road, Princeton University Press, ISBN 978-0-691-13589-2
  • Beversluis, Joel (2000), Sourcebook of the World's Religions: An Interfaith Guide to Religion and Spirituality (Sourcebook of the World's Religions, 3rd ed), Novato, Calif: New World Library, ISBN 978-1-57731-121-8
  • Bhaktivedanta, A. C. (1997), Bhagavad-Gita As It Is, Bhaktivedanta Book Trust, ISBN 978-0-89213-285-0, archived from the original on 13 September 2009, retrieved 14 July 2007
  • Bhaskarananda, Swami (1994), The Essentials of Hinduism: a comprehensive overview of the world's oldest religion, Seattle, WA: Viveka Press, ISBN 978-1-884852-02-2[unreliable source?]
  • Bhattacharya, Ramkrishna (2011). Studies on the Carvaka/Lokayata. Anthem Press. ISBN 978-0-85728-433-4.
  • Bhattacharya, Vidhushekhara (1943), Gauḍapādakārikā, Delhi: Motilal Banarsidass
  • Bhattacharyya, N.N (1999), History of the Tantric Religion (Second Revised ed.), Delhi: Manohar publications, ISBN 978-81-7304-025-2
  • Blake Michael, R. (1992), The Origins of Vīraśaiva Sects, Motilal Banarsidass, ISBN 978-81-208-0776-1
  • Bowker, John (2000), The Concise Oxford Dictionary of World Religions, Oxford University Press
  • Brodd, Jeffrey (2003), World Religions, Winona, MN: Saint Mary's Press, ISBN 978-0-88489-725-5
  • Bronkhorst, Johannes (2007), Greater Magadha: Studies in the Culture of Early India, BRILL, ISBN 9789004157194
  • Bronkhorst, Johannes (2011), Buddhism in the Shadow of Brahmanism, BRILL
  • Bronkhorst, Johannes (2015), "The historiography of Brahmanism", in Otto; Rau; Rupke (eds.), History and Religion:Narrating a Religious Past, Walter deGruyter
  • Bronkhorst, Johannes (2016), How the Brahmains Won, BRILL
  • Bronkhorst, Johannes (2017), "Brahmanism: Its place in ancient Indian society", Contributions to Indian Sociology, 51 (3): 361–369, doi:10.1177/0069966717717587, S2CID 220050987
  • Bryant, Edwin (2007), Krishna: A Sourcebook, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-514892-3
  • Burley, Mikel (2007), Classical Samkhya and Yoga: An Indian Metaphysics of Experience, Taylor & Francis
  • Cavalli-Sforza, Luigi Luca; Menozzi, Paolo; Piazza, Alberto (1994), The History and Geography of Human Genes, Princeton University Press, ISBN 978-0-691-08750-4
  • Chatterjee, Indrani; Eaton, Richard M., eds. (2006), Slavery and South Asian History, Indiana University Press, ISBN 978-0-253-34810-4
  • Chidbhavananda, Swami (1997), The Bhagavad Gita, Sri Ramakrishna Tapovanam
  • Clarke, Peter Bernard (2006), New Religions in Global Perspective, Routledge, ISBN 978-0-7007-1185-7
  • Cœdès, George (1968). The Indianized States of Southeast Asia. Translated by Susan Brown Cowing. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
  • Comans, Michael (2000), The Method of Early Advaita Vedānta: A Study of Gauḍapāda, Śaṅkara, Sureśvara, and Padmapāda, Delhi: Motilal Banarsidass
  • Cordaux, Richard; Weiss, Gunter; Saha, Nilmani; Stoneking, Mark (2004), "The Northeast Indian Passageway: A Barrier or Corridor for Human Migrations?", Molecular Biology and Evolution, 21 (8): 1525–1533, doi:10.1093/molbev/msh151, PMID 15128876
  • Cousins, L.S. (2010), "Buddhism", The Penguin Handbook of the World's Living Religions, Penguin, ISBN 978-0-14-195504-9
  • Crangle, Edward Fitzpatrick (1994), The Origin and Development of Early Indian Contemplative Practices, Otto Harrassowitz Verlag
  • Deutsch, Eliot; Dalvi, Rohit (2004), The essential Vedanta. A New Source Book of Advaita Vedanta, World Wisdom
  • Doniger, Wendy (1999), Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions, Merriam-Webster, ISBN 978-0-87779-044-0
  • Doniger, Wendy (2010), The Hindus: An Alternative History, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-959334-7
  • Duchesne-Guillemin, Jacques (Summer 1963), "Heraclitus and Iran", History of Religions, 3 (1): 34–49, doi:10.1086/462470, S2CID 62860085
  • Eaton, Richard M. (1993), The Rise of Islam and the Bengal Frontier, 1204–1760, University of California Press
  • Eaton, Richard M. (2000). "Temple Desecration and Indo-Muslim States". Journal of Islamic Studies. 11 (3): 283–319. doi:10.1093/jis/11.3.283.
  • Eaton, Richard M. (22 December 2000a). "Temple desecration in pre-modern India. Part I" (PDF). Frontline: 62–70.
  • Eaton, Richard M. Introduction. In Chatterjee & Eaton (2006).
  • Eliot, Sir Charles (2003), Hinduism and Buddhism: An Historical Sketch, vol. I (Reprint ed.), Munshiram Manoharlal, ISBN 978-81-215-1093-6
  • Embree, Ainslie T. (1988), Sources of Indian Tradition. Volume One. From the beginning to 1800 (2nd ed.), Columbia University Press, ISBN 978-0-231-06651-8
  • Esposito, John (2003), "Suhrawardi Tariqah", The Oxford Dictionary of Islam, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-512559-7
  • Feuerstein, Georg (2002), The Yoga Tradition, Motilal Banarsidass, ISBN 978-3-935001-06-9
  • Flood, Gavin D. (1996), An Introduction to Hinduism, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-43878-0
  • Flood, Gavin (2006), The Tantric Body. The Secret Tradition of Hindu Religion, I.B Taurus
  • Flood, Gavin (2008), The Blackwell Companion to Hinduism, John Wiley & Sons
  • Fort, Andrew O. (1998), Jivanmukti in Transformation: Embodied Liberation in Advaita and Neo-Vedanta, SUNY Press
  • Fowler, Jeaneane D. (1997), Hinduism: Beliefs and Practices, Sussex Academic Press
  • Fritz, John M.; Michell, George, eds. (2001), New Light on Hampi: Recent Research at Vijayanagara, Marg, ISBN 978-81-85026-53-4
  • Fritz, John M.; Michell, George (2016), Hampi Vijayanagara, Jaico, ISBN 978-81-8495-602-3
  • Fuller, C. J. (2004), The Camphor Flame: Popular Hinduism and Society in India, Princeton, NJ: Princeton University Press, ISBN 978-0-691-12048-5
  • Gaborieau, Marc (June 1985), "From Al-Beruni to Jinnah: Idiom, Ritual and Ideology of the Hindu-Muslim Confrontation in South Asia", Anthropology Today, 1 (3): 7–14, doi:10.2307/3033123, JSTOR 3033123
  • Garces-Foley, Katherine (2005), Death and religion in a changing world, M. E. Sharpe
  • Garg, Gaṅgā Rām (1992), Encyclopaedia of the Hindu World, Volume 1, Concept Publishing Company, ISBN 9788170223740
  • Gellman, Marc; Hartman, Thomas (2011), Religion For Dummies, John Wiley & Sons
  • Georgis, Faris (2010), Alone in Unity: Torments of an Iraqi God-Seeker in North America, Dorrance Publishing, ISBN 978-1-4349-0951-0
  • Ghurye, Govind Sadashiv (1980), The Scheduled Tribes of India, Transaction Publishers, ISBN 978-1-4128-3885-6
  • Gombrich, Richard F. (1996), Theravāda Buddhism. A Social History from Ancient Benares to Modern Colombo, London: Routledge, ISBN 978-0-415-07585-5
  • Gombrich, Richard F. (2006), Theravada Buddhism. A Social History from Ancient Benares to Modern Colombo (Second ed.), London and New York: Routledge, ISBN 978-1-134-21718-2
  • Gomez, Luis O. (2013), Buddhism in India. In: Joseph Kitagawa, "The Religious Traditions of Asia: Religion, History, and Culture", Routledge, ISBN 978-1-136-87590-8
  • Grapperhaus, F.H.M. (2009), Taxes through the Ages, ISBN 978-9087220549
  • Growse, Frederic Salmon (1996), Mathura – A District Memoir (Reprint ed.), Asian Educational Services
  • Hacker, Paul (1995), Philology and Confrontation: Paul Hacker on Traditional and Modern Vedanta, SUNY Press, ISBN 978-0-7914-2582-4
  • Halbfass, Wilhelm (1991), Tradition and Reflection, SUNY Press, ISBN 978-0-7914-0361-7
  • Halbfass, Wilhelm (1995), Philology and Confrontation: Paul Hacker on Traditional and Modern Vedānta, SUNY Press
  • Halbfass, Wilhelm (2007), Research and reflection: Responses to my respondents / iii. Issues of comparative philosophy (pp. 297-314). In: Karin Eli Franco (ed.), "Beyond Orientalism: the work of Wilhelm Halbfass and its impact on Indian and cross-cultural studies" (1st Indian ed.), Delhi: Motilal Banarsidass Publishers, ISBN 978-8120831100
  • Harman, William (2004), "Hindu Devotion", in Rinehart, Robin (ed.), Contemporary Hinduism: Ritual, Culture, and Practice, ABC-CLIO, pp. 99–122, ISBN 978-1-57607-905-8
  • Harshananda, Swami (1989), A Bird's Eye View of the Vedas, in "Holy Scriptures: A Symposium on the Great Scriptures of the World" (2nd ed.), Mylapore: Sri Ramakrishna Math, ISBN 978-81-7120-121-1
  • Hardy, P. (1977), "Modern European and Muslim explanations of conversion to Islam in South Asia: A preliminary survey of the literature", Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain & Ireland, 109 (2): 177–206, doi:10.1017/s0035869x00133866
  • Harvey, Andrew (2001), Teachings of the Hindu Mystics, Shambhala, ISBN 978-1-57062-449-0
  • Heesterman, Jan (2005), "Vedism and Brahmanism", in Jones, Lindsay (ed.), The Encyclopedia of Religion, vol. 14 (2nd ed.), Macmillan Reference, pp. 9552–9553, ISBN 0-02-865733-0
  • Hiltebeitel, Alf (2002), Hinduism. In: Joseph Kitagawa, "The Religious Traditions of Asia: Religion, History, and Culture", Routledge, ISBN 978-1-136-87597-7
  • Hiltebeitel, Alf (2007), Hinduism. In: Joseph Kitagawa, "The Religious Traditions of Asia: Religion, History, and Culture". Digital printing 2007, Routledge, ISBN 978-1-136-87590-8
  • Hoiberg, Dale (2000), Students' Britannica India. Vol. 1 A to C, Popular Prakashan, ISBN 978-0-85229-760-5
  • Hopfe, Lewis M.; Woodward, Mark R. (2008), Religions of the World, Pearson Education, ISBN 978-0-13-606177-9
  • Hori, Victor Sogen (1994), Teaching and Learning in the Zen Rinzai Monastery. In: Journal of Japanese Studies, Vol.20, No. 1, (Winter, 1994), 5-35 (PDF), archived from the original (PDF) on 7 July 2018
  • Inden, Ronald (1998), "Ritual, Authority, And Cycle Time in Hindu Kingship", in J.F. Richards (ed.), Kingship and Authority in South Asia, New Delhi: Oxford University Press
  • Inden, Ronald B. (2000), Imagining India, C. Hurst & Co. Publishers
  • Johnson, W.J. (2009), A Dictionary of Hinduism, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-861025-0
  • Jones, Constance; Ryan, James D. (2006), Encyclopedia of Hinduism, Infobase Publishing, ISBN 978-0-8160-7564-5
  • Jones, Constance; Ryan, James D. (2008), Encyclopedia of Hinduism, Fact on file, ISBN 978-0-8160-7336-8
  • Jouhki, Jukka (2006), "Orientalism and India" (PDF), J@rgonia (8), ISBN 951-39-2554-4, ISSN 1459-305X
  • Kamath, Suryanath U. (2001) [1980], A concise history of Karnataka: from pre-historic times to the present, Bangalore: Jupiter books, LCCN 80905179, OCLC 7796041
  • Kenoyer, Jonathan Mark (1998), Ancient Cities of the Indus Valley Civilisation, Karachi: Oxford University Press
  • Khanna, Meenakshi (2007), Cultural History of Medieval India, Berghahn Books
  • King, Richard (1999), "Orientalism and the Modern Myth of "Hinduism"", NUMEN, 46 (2): 146–185, doi:10.1163/1568527991517950, S2CID 45954597
  • King, Richard (2001), Orientalism and Religion: Post-Colonial Theory, India and "The Mystic East", Taylor & Francis e-Library
  • King, Richard (2002), Orientalism and Religion: Post-Colonial Theory, India and "The Mystic East", Routledge
  • Klostermaier, Klaus K. (2007), A Survey of Hinduism: Third Edition, SUNY Press, ISBN 978-0-7914-7082-4
  • Knott, Kim (1998), Hinduism: A Very Short Introduction, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-160645-8
  • Koller, J. M. (1984), "The Sacred Thread: Hinduism in Its Continuity and Diversity, by J. L. Brockington (Book Review)", Philosophy East and West, 34 (2): 234–236, doi:10.2307/1398925, JSTOR 1398925
  • Kramer, Kenneth (1986), World scriptures: an introduction to comparative religions, ISBN 978-0-8091-2781-8 – via Google Books; via Internet Archive
  • Kulke, Hermann; Rothermund, Dietmar (1998), High-resolution analysis of Y-chromosomal polymorphisms reveals signatures of population movements from central Asia and West Asia into India, Routledge, ISBN 978-0-415-15482-6, retrieved 25 November 2008
  • Kulke, Hermann; Rothermund, Dietmar (2004), A History of India, Routledge, ISBN 978-0-415-32920-0
  • Kumar, Dhavendra (2004), Genetic Disorders of the Indian Subcontinent, Springer, ISBN 978-1-4020-1215-0, retrieved 25 November 2008
  • Kuruvachira, Jose (2006), Hindu nationalists of modern India, Rawat publications, ISBN 978-81-7033-995-3
  • Kuwayama, Shoshin (1976). "The Turki Śāhis and Relevant Brahmanical Sculptures in Afghanistan". East and West. 26 (3/4): 375–407. ISSN 0012-8376. JSTOR 29756318.
  • Laderman, Gary (2003), Religion and American Cultures: An Encyclopedia of Traditions, Diversity, and Popular Expressions, ABC-CLIO, ISBN 978-1-57607-238-7
  • Larson, Gerald (1995), India's Agony Over Religion, SUNY Press, ISBN 978-0-7914-2411-7
  • Larson, Gerald James (2009), Hinduism. In: "World Religions in America: An Introduction", pp. 179-198, Westminster John Knox Press, ISBN 978-1-61164-047-2
  • Lockard, Craig A. (2007), Societies, Networks, and Transitions. Volume I: to 1500, Cengage Learning, ISBN 978-0-618-38612-3
  • Lorenzen, David N. (2002), "Early Evidence for Tantric Religion", in Harper, Katherine Anne; Brown, Robert L. (eds.), The Roots of Tantra, State University of New York Press, ISBN 978-0-7914-5306-3
  • Lorenzen, David N. (2006), Who Invented Hinduism: Essays on Religion in History, Yoda Press, ISBN 9788190227261
  • Malik, Jamal (2008), Islam in South Asia: A Short History, Brill Academic, ISBN 978-9004168596
  • Mallory, J.P. (1989), In Search of the Indo-Europeans: Language, Archaeology, and Myth, London: Thames & Hudson, p. 38f
  • Marshall, John (1996) [1931], Mohenjo Daro and the Indus Civilisation (reprint ed.), Asian Educational Services, ISBN 9788120611795
  • McMahan, David L. (2008), The Making of Buddhist Modernism, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-518327-6
  • McRae, John (2003), Seeing Through Zen. Encounter, Transformation, and Genealogy in Chinese Chan Buddhism, The University Press Group Ltd, ISBN 978-0-520-23798-8
  • Melton, Gordon J.; Baumann, Martin (2010), Religions of the World: A Comprehensive Encyclopedia of Beliefs and Practices, (6 volumes) (2nd ed.), ABC-CLIO, ISBN 978-1-59884-204-3
  • Michaels, Axel (2004), Hinduism. Past and present, Princeton, New Jersey: Princeton University Press
  • Michell, George (1977), The Hindu Temple: An Introduction to Its Meaning and Forms, University of Chicago Press, ISBN 978-0-226-53230-1
  • Minor, Rober Neil (1987), Radhakrishnan: A Religious Biography, SUNY Press
  • Misra, Amalendu (2004), Identity and Religion: Foundations of Anti-Islamism in India, SAGE
  • Monier-Williams, Monier (1974), Brahmanism and Hinduism: Or, Religious Thought and Life in India, as Based on the Veda and Other Sacred Books of the Hindus, Elibron Classics, Adamant Media Corporation, ISBN 978-1-4212-6531-5, retrieved 8 July 2007
  • Monier-Williams, Monier (2001) [first published 1872], English Sanskrit dictionary, Delhi: Motilal Banarsidass, ISBN 978-81-206-1509-0, retrieved 24 July 2007
  • Morgan, Kenneth W. (1953), The Religion of the Hindus, Ronald Press
  • Muesse, Mark William (2003), Great World Religions: Hinduism
  • Muesse, Mark W. (2011), The Hindu Traditions: A Concise Introduction, Fortress Press
  • Mukherjee, Namita; Nebel, Almut; Oppenheim, Ariella; Majumder, Partha P. (December 2001), "High-resolution analysis of Y-chromosomal polymorphisms reveals signatures of population movements from central Asia and West Asia into India", Journal of Genetics, 80 (3): 125–35, doi:10.1007/BF02717908, PMID 11988631, S2CID 13267463
  • Nakamura, Hajime (1990) [1950], A History of Early Vedanta Philosophy. Part One (reprint ed.), Delhi: Motilal Banarsidass Publishers
  • Nakamura, Hajime (2004) [1950], A History of Early Vedanta Philosophy. Part Two (reprint ed.), Delhi: Motilal Banarsidass Publishers
  • Naravane, M.S. (2014), Battles of the Honorourable East India Company, A.P.H. Publishing Corporation, ISBN 9788131300343
  • Narayanan, Vasudha (2009), Hinduism, The Rosen Publishing Group, ISBN 978-1-4358-5620-2
  • Nath, Vijay (2001), "From 'Brahmanism' to 'Hinduism': Negotiating the Myth of the Great Tradition", Social Scientist, 29 (3/4): 19–50, doi:10.2307/3518337, JSTOR 3518337
  • Neusner, Jacob (2009), World Religions in America: An Introduction, Westminster John Knox Press, ISBN 978-0-664-23320-4
  • Nicholson, Andrew J. (2010), Unifying Hinduism: Philosophy and Identity in Indian Intellectual History, Columbia University Press
  • Nikhilananda, Swami (trans.) (1990), The Upanishads: Katha, Iśa, Kena, and Mundaka, vol. I (5th ed.), New York: Ramakrishna-Vivekananda Centre, ISBN 978-0-911206-15-9
  • Nikhilananda, Swami (trans.) (1992), The Gospel of Sri Ramakrishna (8th ed.), New York: Ramakrishna-Vivekananda Centre, ISBN 978-0-911206-01-2
  • Novetzke, Christian Lee (2013), Religion and Public Memory, Columbia University Press, ISBN 978-0-231-51256-5
  • Nussbaum, Martha C. (2009), The Clash Within: Democracy, Religious Violence, and India's Future, Harvard University Press, ISBN 978-0-674-03059-6, retrieved 25 May 2013
  • Oberlies, T (1998), Die Religion des Rgveda, Vienna: Institut für Indologie der Universität Wien, ISBN 978-3-900271-32-9
  • Osborne, E (2005), Accessing R.E. Founders & Leaders, Buddhism, Hinduism and Sikhism Teacher's Book Mainstream, Folens Limited
  • Pande, Govind Chandra, ed. (2006). India's Interaction with Southeast Asia. History of Science, Philosophy and Culture in Indian Civilization, vol. 1, part 3. Delhi: Centre for Studies in Civilizations. ISBN 9788187586241.
  • Possehl, Gregory L. (11 November 2002), "Indus religion", The Indus Civilization: A Contemporary Perspective, Rowman Altamira, pp. 141–156, ISBN 978-0-7591-1642-9
  • Radhakrishnan, S. (October 1922). "The Hindu Dharma". International Journal of Ethics. Chicago: University of Chicago Press. 33 (1): 1–22. doi:10.1086/intejethi.33.1.2377174. ISSN 1539-297X. JSTOR 2377174. S2CID 144844920.
  • Radhakrishnan, S.; Moore, C. A. (1967), A Sourcebook in Indian Philosophy, Princeton University Press, ISBN 978-0-691-01958-1
  • Radhakrishnan, S. (Trans.) (1995), Bhagvada Gita, Harper Collins, ISBN 978-1-85538-457-6
  • Radhakrishnan, S. (2009). Indian Philosophy: Volume I (2nd ed.). Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 9780195698411.
  • Radhakrishnan, S. (2009). Indian Philosophy: Volume II (2nd ed.). Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 9780195698428.
  • Raju, P. T. (1992), The Philosophical Traditions of India, Delhi: Motilal Banarsidass Publishers
  • Ramaswamy, Sumathi (1997), Passions of the Tongue: Language Devotion in Tamil India, 1891–1970, University of California Press
  • Ramstedt, Martin (2004), Hinduism in Modern Indonesia: A Minority Religion Between Local, National, and Global Interests, New York: Routledge
  • Rawat, Ajay S. (1993), StudentMan and Forests: The Khatta and Gujjar Settlements of Sub-Himalayan Tarai, Indus Publishing
  • Renard, Philip (2010), Non-Dualisme. De directe bevrijdingsweg, Cothen: Uitgeverij Juwelenschip
  • Renou, Louis (1964), The Nature of Hinduism, Walker
  • Richman, Paula (1988), Women, branch stories, and religious rhetoric in a Tamil Buddhist text, Buffalo, NY: Maxwell School of Citizenship and Public Affairs, Syracuse University, ISBN 978-0-915984-90-9
  • Rinehart, Robin (2004), Contemporary Hinduism: Ritual, Culture, and Practice, ABC-CLIO
  • Rodrigues, Hillary (2006), Hinduism: the Ebook, JBE Online Books
  • Roodurmum, Pulasth Soobah (2002), Bhāmatī and Vivaraṇa Schools of Advaita Vedānta: A Critical Approach, Delhi: Motilal Banarsidass Publishers Private Limited
  • Rosen, Steven (2006), Essential Hinduism, Greenwood Publishing Group, ISBN 978-0-275-99006-0
  • Samuel, Geoffrey (2010), The Origins of Yoga and Tantra. Indic Religions to the Thirteenth Century, Cambridge University Press
  • Sarma, D. S. (1987) [first published 1953], "The nature and history of Hinduism", in Morgan, Kenneth W. (ed.), The Religion of the Hindus, Ronald Press, pp. 3–47, ISBN 978-8120803879
  • Sargeant, Winthrop; Chapple, Christopher (1984), The Bhagavad Gita, New York: State University of New York Press, ISBN 978-0-87395-831-8
  • Scheepers, Alfred (2000). De Wortels van het Indiase Denken. Olive Press.
  • Sen Gupta, Anima (1986), The Evolution of the Sāṃkhya School of Thought, South Asia Books, ISBN 978-81-215-0019-7
  • Sharf, Robert H. (August 1993), "The Zen of Japanese Nationalism", History of Religions, 33 (1): 1–43, doi:10.1086/463354, S2CID 161535877
  • Sharf, Robert H. (1995), Whose Zen? Zen Nationalism Revisited (PDF)
  • Sharf, Robert H. (2000), The Rhetoric of Experience and the Study of Religion. In: Journal of Consciousness Studies, 7, No. 11-12, 2000, pp. 267-87 (PDF), archived from the original (PDF) on 13 May 2013, retrieved 23 September 2015
  • Sharma, Arvind (2003), The Study of Hinduism, University of South Carolina Press
  • Sharma, B. N. Krishnamurti (2000), History of the Dvaita School of Vedānta and Its Literature: From the Earliest Beginnings to Our Own Times, Motilal Banarsidass Publishers, ISBN 9788120815759
  • Sharma, Chandradhar (1962). Indian Philosophy: A Critical Survey. New York: Barnes & Noble.
  • Silverberg, James (1969), "Social Mobility in the Caste System in India: An Interdisciplinary Symposium", The American Journal of Sociology, vol. 75, no. 3, pp. 442–443, doi:10.1086/224812
  • Singh, S.P. (1989), "Rigvedic Base of the Pasupati Seal of Mohenjo-Daro", Puratattva, 19: 19–26
  • Singh, Upinder (2008), A History of Ancient and Early Medieval India: From the Stone Age to the 12th Century, Pearson Education India, ISBN 978-81-317-1120-0
  • Sjoberg, Andree F. (1990), "The Dravidian Contribution to the Development of Indian Civilization: A Call for a Reassessment", Comparative Civilizations Review, 23: 40–74
  • Smart, Ninian (1993), "THE FORMATION RATHER THAN THE ORIGIN OF A TRADITION", DISKUS, 1 (1): 1, archived from the original on 2 December 2013
  • Smart, Ninian (2003), Godsdiensten van de wereld (The World's religions), Kampen: Uitgeverij Kok
  • Smelser, Neil J.; Lipset, Seymour Martin, eds. (2005), Social Structure and Mobility in Economic Development, Aldine Transaction, ISBN 978-0-202-30799-2
  • Smith, Huston (1991), The World's Religions: Our Great Wisdom Traditions, San Francisco: HarperSanFrancisco, ISBN 978-0-06-250799-0
  • Smith, Vincent A. (1999) [1908], The early history of India (3rd ed.), Oxford University Press
  • Smith, W.C. (1962), The Meaning and End of Religion, San Francisco: Harper and Row, ISBN 978-0-7914-0361-7
  • Srinivasan, Doris Meth (1997), Many Heads, Arms and Eyes: Origin, Meaning and Form in Multiplicity in Indian Art, Brill, ISBN 978-9004107588
  • Stein, Burton (2010), A History of India, Second Edition (PDF), Wiley-Blackwell, archived from the original (PDF) on 14 January 2014
  • Stevens, Anthony (2001), Ariadne's Clue: A Guide to the Symbols of Humankind, Princeton University Press
  • Sweetman, Will (2004), "The prehistory of Orientalism: Colonialism and the Textual Basis for Bartholomaus Ziegenbalg's Account of Hinduism" (PDF), New Zealand Journal of Asian Studies, 6 (2): 12–38
  • Thani Nayagam, Xavier S. (1963), Tamil Culture, vol. 10, Academy of Tamil Culture, retrieved 25 November 2008
  • Thapar, Romila (1978), Ancient Indian Social History: Some Interpretations (PDF), Orient Blackswan
  • Thapar, R. (1993), Interpreting Early India, Delhi: Oxford University Press
  • Thapar, Romula (2003), The Penguin History of Early India: From the Origins to AD 1300, Penguin Books India, ISBN 978-0-14-302989-2
  • Thompson Platts, John (1884), A dictionary of Urdu, classical Hindī, and English, W.H. Allen & Co., Oxford University
  • Tiwari, Shiv Kumar (2002), Tribal Roots of Hinduism, Sarup & Sons
  • Toropov, Brandon; Buckles, Luke (2011), The Complete Idiot's Guide to World Religions, Penguin
  • Turner, Bryan S. (1996a), For Weber: Essays on the Sociology of Fate, ISBN 978-0-8039-7634-4
  • Turner, Jeffrey S. (1996b), Encyclopedia of relationships across the lifespan, Greenwood Press
  • Vasu, Srisa Chandra (1919), The Catechism of Hindu Dharma, New York: Kessinger Publishing, LLC
  • Vivekananda, Swami (1987), Complete Works of Swami Vivekananda, Calcutta: Advaita Ashrama, ISBN 978-81-85301-75-4
  • Vivekjivandas (2010), Hinduism: An Introduction – Part 1, Ahmedabad: Swaminarayan Aksharpith, ISBN 978-81-7526-433-5
  • Walker, Benjamin (1968), The Hindu world: an encyclopedic survey of Hinduism
  • Werner, Karel (2005), A Popular Dictionary of Hinduism, Routledge, ISBN 978-1-135-79753-9
  • White, David Gordon (2000), Introduction. In: David Gordon White (ed.), "Tantra in Practice", Princeton University Press
  • White, David Gordon (2003). Kiss of the Yogini. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0-226-89483-5.
  • White, David Gordon (2006), Kiss of the Yogini: "Tantric Sex" in its South Asian Contexts, University of Chicago Press, ISBN 978-0-226-02783-8
  • Wink, Andre (1991), Al-Hind: the Making of the Indo-Islamic World, Volume 1, Brill Academic, ISBN 978-9004095090
  • Witzel, Michael (1995), "Early Sanskritization: Origin and Development of the Kuru state" (PDF), Electronic Journal of Vedic Studies, 1 (4): 1–26, archived from the original (PDF) on 11 June 2007
  • Zimmer, Heinrich (1951), Philosophies of India, Princeton University Press
  • Zimmer, Heinrich (1989), Philosophies of India (reprint ed.), Princeton University Press