غارت قسطنطنیه در آوریل 1204 رخ داد و نقطه اوج جنگ صلیبی چهارم بود.ارتش های صلیبی بخش هایی از قسطنطنیه را که در آن زمان پایتخت امپراتوری بیزانس بود، تصرف، غارت و ویران کردند.پس از تسخیر شهر، امپراتوری لاتین (که توسط بیزانس به نام فرانککراتیا یا اشغال لاتین شناخته می شد) تأسیس شد و بالدوین فلاندر به عنوان امپراتور بالدوین اول قسطنطنیه در ایاصوفیه تاج گذاری کرد.پس از غارت شهر، بیشتر قلمروهای امپراتوری بیزانس بین صلیبیون تقسیم شد.اشراف بیزانسی همچنین تعدادی ایالت کوچک مستقل ایجاد کردند که یکی از آنها امپراتوری نیکیه بود که در نهایت در سال 1261 قسطنطنیه را بازپس گرفت و احیای امپراتوری را اعلام کرد.با این حال، امپراتوری بازسازی شده هرگز نتوانست قدرت ارضی یا اقتصادی سابق خود را پس بگیرد و در نهایت در محاصره قسطنطنیه در سال 1453 به دست امپراتوری عثمانی در حال ظهور افتاد.غارت قسطنطنیه نقطه عطفی بزرگ در تاریخ قرون وسطی است.تصمیم صلیبیون برای حمله به بزرگترین شهر مسیحی جهان بی سابقه و بلافاصله بحث برانگیز بود.گزارش‌های غارت و وحشیگری جنگ‌های صلیبی جهان ارتدکس را رسوا و وحشت زده کرد.روابط بین کلیساهای کاتولیک و ارتدکس قرن ها بعد به طور فاجعه آمیزی آسیب دید و تا زمان مدرن به طور اساسی ترمیم نشد.امپراتوری بیزانس بسیار فقیرتر، کوچکتر و در نهایت کمتر قادر به دفاع از خود در برابر فتوحات سلجوقیان و عثمانی ها بود.بنابراین اقدامات صلیبیون مستقیماً به فروپاشی مسیحیت در شرق سرعت بخشید و در دراز مدت به تسهیل فتوحات بعدی عثمانی در اروپای جنوب شرقی کمک کرد.