پس از فتح خوزستان، عمر خواهان صلح بود. اگرچه تصویر امپراتوری ایران به‌عنوان یک ابرقدرت ترسناک همچنان در اذهان اعراب تازه رشد یافته طنین‌انداز بود و عمر از درگیری نظامی غیرضروری با آن برحذر بود و ترجیح داد پشته امپراتوری ایران را به حال خود رها کنید.پس از شکست نیروهای ایرانی در نبرد جلولا در سال 637، یزدگرد سوم به ری رفت و از آنجا به مرو رفت و در آنجا پایتخت خود را تأسیس کرد و سران خود را به انجام حملات مستمر در بین النهرین هدایت کرد.در عرض چهار سال، یزدگرد سوم آنقدر قدرتمند احساس کرد که دوباره مسلمانان را برای کنترل بین النهرین به چالش بکشد.بر همین اساس، 100000 جانباز سرسخت و داوطلب جوان را از اقصی نقاط فارس به فرماندهی مردان شاه به خدمت گرفت که برای آخرین مبارزه تایتانیک با خلافت به نهاوند لشکر کشی کردند.جنگ نهاوند در سال 642 بین مسلمانان عرب و سپاه ساسانی درگرفت.این نبرد در نزد مسلمانان به «پیروزی الفتحات» معروف است.یزدگرد سوم پادشاه ساسانی به منطقه مرو گریخت، اما نتوانست ارتش قابل توجه دیگری را تشکیل دهد.این یک پیروزی برای خلافت راشدین بود و ایرانیان در نتیجه شهرهای اطراف از جمله اسپهان (به اصفهان تغییر نام داد) را از دست دادند.