سلسله لِه، که در تاریخ نگاری به عنوان سلسله لِه بعد نیز شناخته می شود، طولانی ترین سلسله ویتنامی بود که از سال 1428 تا 1789 حکومت کردند و بین سال های 1527 تا 1533 سلطنت کردند. سلسله (1428-1527) قبل از غصب توسط سلسله Mạc، که در آن امپراتورها به تنهایی حکومت می کردند، و سلسله Revival Lê (1533-1789)، که در آن امپراتورهای دست نشانده تحت حمایت خانواده قدرتمند Trịnh سلطنت می کردند.سلسله‌ی احیای لِه با دو جنگ داخلی طولانی مشخص شد: جنگ لِ-مَک (1533-1592) که در آن دو سلسله برای مشروعیت در شمال ویتنام جنگیدند و جنگ ترون-نگوین (1627-1672، 1774-1777 بین Trịnh-Nguyễn) اربابان در شمال و اربابان نگوین در جنوب.این سلسله رسماً در سال 1428 با به تخت نشستن ل لشی پس از بیرون راندن ارتش مینگ از ویتنام آغاز شد.این سلسله در زمان سلطنت ل تان تونگ به اوج خود رسید و پس از مرگ او در سال 1497 افول کرد. در سال 1527، سلسله Mạc تاج و تخت را غصب کرد.هنگامی که سلسله لی در سال 1533 بازسازی شد، Mạc به شمال دور گریخت و در دوره ای که به عنوان سلسله های جنوبی و شمالی شناخته می شد، به ادعای تاج و تخت ادامه داد.امپراتوران بازسازی شده ل هیچ قدرت واقعی نداشتند، و زمانی که سلسله Mạc سرانجام در سال 1677 ریشه کن شد، قدرت واقعی در دست اربابان Trịnh در شمال و Nguyễn در جنوب بود که هر دو به نام ل حکومت می کردند. امپراتور در حالی که با یکدیگر می جنگیدند.سلسله لِه رسماً در سال 1789 پایان یافت، زمانی که قیام دهقانان برادران تای سون، ترونه و نگویان را شکست داد، از قضا برای بازگرداندن قدرت به سلسله لِه.جمعیت بیش از حد و کمبود زمین باعث گسترش ویتنام در جنوب شد.سلسله لئو به گسترش مرزهای ویتنام به سمت جنوب از طریق تسلط پادشاهی چمپا و لشکرکشی به لائوس و میانمار امروزی ادامه داد و در زمان قیام تای سون تقریباً به مرزهای مدرن ویتنام رسید.همچنین شاهد تغییرات عظیمی در جامعه ویتنامی بود: دولت پیشین بودایی پس از 20 سال حکومت مینگ به کنفوسیوس تبدیل شد.امپراتورهای Lê تغییرات زیادی را با الگوبرداری از سیستم چینی ایجاد کردند، از جمله خدمات دولتی و قوانین.حکومت طولانی مدت آنها به محبوبیت امپراتوران اولیه نسبت داده شد.آزادسازی کشور توسط لِهِی از 20 سال حکومت مینگ و لِ تان تونگ که کشور را به عصر طلایی رساند، توسط مردم به خوبی به یادگار مانده بود.حتی با وجود اینکه حکومت امپراتورهای لِه که احیا شده بود با درگیری‌های داخلی و قیام‌های مداوم دهقانان مشخص می‌شد، تعداد کمی جرأت می‌کردند آشکارا قدرت خود را از ترس از دست دادن حمایت مردم به چالش بکشند.سلسله لئو همچنین دوره ای بود که ویتنام شاهد آمدن اروپای غربی و مسیحیت در اوایل قرن 16 بود.