قدیمی ترین سوابق شناخته شده از یک نهاد سیاسی در هندوچین به فونان نسبت داده می شود - مرکز آن در دلتای مکونگ و شامل سرزمین هایی در داخل تایلند امروزی است.^[4] سالنامه های چینی وجود فونان را در اوایل قرن اول پس از میلاد تایید می کنند.اسناد باستان شناسی حاکی از تاریخ گسترده سکونت انسان از قرن چهارم قبل از میلاد است.^[5] اگرچه توسط نویسندگان چینی به عنوان یک دولت واحد در نظر گرفته می‌شود، برخی از محققان مدرن گمان می‌کنند که فونان ممکن است مجموعه‌ای از دولت‌شهرها بوده باشد که گاهی با یکدیگر در جنگ بودند و در زمان‌های دیگر یک وحدت سیاسی را تشکیل می‌دادند.^[6] از شواهد باستان‌شناسی، که شامل کالاهای رومی،چینی وهندی است که در مرکز تجاری باستانی Óc Eo در جنوب ویتنام حفاری شده‌اند، مشخص شده است که فونان باید یک دولت تجاری قدرتمند بوده باشد.^[7] حفاری‌ها در انگکور بوری در جنوب کامبوج نیز شواهدی از یک سکونتگاه مهم ارائه کرده‌اند.از آنجایی که Óc Eo با سیستمی از کانال‌ها به بندری در ساحل و به آنگکور بوری متصل بود، ممکن است که همه این مکان‌ها با هم مرکز فونان را تشکیل دهند.فونان نامی بود که توسط نقشه‌برداران، جغرافی‌دانان و نویسندگان چینی به یک ایالت باستانی هندی - یا به عبارتی شبکه‌ای سست از ایالت‌ها (ماندالا) ^[8] - در سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی به مرکزیت دلتای مکونگ که از اول تا ششم وجود داشت، داده‌اند. قرن بعد از میلاداین نام در متون تاریخی چینی که پادشاهی را توصیف می‌کنند، یافت می‌شود و گسترده‌ترین توصیف‌ها عمدتاً بر اساس گزارش دو دیپلمات چینی به نام‌های کانگ تای و ژو یینگ است که نماینده سلسله وو شرقی بودند که در اواسط قرن سوم میلادی در فونان اقامت داشتند. .^[9]مانند نام خود پادشاهی، ماهیت قومی-زبانی مردم موضوع بحث بسیاری در بین متخصصان است.فرضیه‌های اصلی این است که فونانی‌ها عمدتاً مون- خمر بودند، یا اینکه اکثراً آسترونیزی بودند، یا جامعه‌ای چند قومی را تشکیل می‌دادند.شواهد موجود در مورد این موضوع قطعی نیست.مایکل ویکری گفته است، اگرچه شناسایی زبان فونان امکان پذیر نیست، شواهد قویاً نشان می دهد که این جمعیت خمر بوده اند.^[10]