پتار پتروویچ نیگوش، یک ولادیکا با نفوذ، در نیمه اول قرن نوزدهم سلطنت کرد.در سال 1851 دانیلو پتروویچ نجگوش ولادیکا شد، اما در سال 1852 ازدواج کرد و شخصیت کلیسایی خود را کنار گذاشت و عنوان کنجاز (شاهزاده) دانیلو اول را به خود گرفت و سرزمین خود را به یک حکومت سکولار تبدیل کرد.پس از ترور دانیلو توسط تودور کادیچ در کوتور، در سال 1860، مونته نگروها نیکلاس اول را به عنوان جانشین وی در 14 اوت همان سال معرفی کردند.در 1861-1862، نیکلاس درگیر یک جنگ ناموفق علیه امپراتوری عثمانی شد.در زمان نیکلاس اول، این کشور اولین قانون اساسی خود را نیز دریافت کرد (1905) و در سال 1910 به مقام پادشاهی ارتقا یافت.پس از قیام هرزگوین که بخشی از فعالیت های مخفیانه او آغاز شد، او بار دیگر به ترکیه اعلام جنگ کرد.صربستان به مونته نگرو پیوست، اما در همان سال توسط نیروهای ترکیه شکست خورد.روسیه اکنون به آن ملحق شد و در سالهای 1877-1878 قاطعانه ترکها را شکست داد.معاهده سن استفانو (مارس 1878) برای مونته نگرو و همچنین روسیه، صربستان، رومانی و بلغارستان بسیار سودمند بود.با این حال، دستاوردها تا حدودی با معاهده برلین (1878) کاهش یافت.در نهایت مونته نگرو در سطح بین المللی به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخته شد، قلمرو آن عملاً با اضافه شدن 4900 کیلومتر مربع (1900 مایل مربع) دو برابر شد، بندر بار و تمام آب های مونته نگرو به روی کشتی های جنگی همه کشورها بسته شد.و اداره پلیس دریایی و بهداشتی در ساحل به دست اتریش سپرده شد.