پس از مرگ مادرش، در حدود سال 1046، میهایلو، پسر شاهزاده وویسلاو به عنوان ارباب (شاهزاده) دوکلیا معرفی شد.او حدود 35 سال ابتدا به عنوان شاهزاده و سپس به عنوان پادشاه سلطنت کرد.در طول سلطنت او، دولت همچنان به رشد خود ادامه داد (امپراتور بیزانس با دوکلیا پیمان اتحاد و دوستی منعقد کرد).در زمان سلطنت میکائیل، یک کلیسا در سال 1054 تقسیم شد، شکاف شرقی-غربی .این رویداد ده سال پس از استقلال دوکلجا رخ داد و خط مرزی دو کلیسای مسیحی از قلمرو اشغالی مونته نگرو امروزی عبور کرد.این مرز از سال 1054 همان خط خیالی را دنبال کرد که در سال 395، زمانی که امپراتوری روم به شرق و غرب تقسیم شد.پس از انشعاب کلیسای مسیحی، شاهزاده میهایلو از استقلال بیشتر کلیسا در زتا و جهت گیری دولت به سمت غرب حمایت کرد.در سال 1077، میهایلو نشان سلطنتی (rex Sclavorum) را از پاپ گریگوری هفتم دریافت کرد، که همچنین دوکلیا را به عنوان یک پادشاهی به رسمیت شناخت.این رویداد در دوران بعد، در زمان سلطنت نمانجیچ به تصویر کشیده شده است.بودین به عنوان وارث آینده پادشاه میخائیل، نقش مهمی در قیام‌ها علیه بیزانس در بالکان داشت، بنابراین در طول سلطنت او، نفوذ و منطقه سرزمینی Duklja به کشورهای همسایه: Raška، بوسنی و بلغارستان گسترش یافت.یعنی در اواخر سلطنت شاه میکائیل، پس از 1071، سال شکست بیزانس در نبرد مانزیکرت ، و همچنین فتح جنوب ایتالیا توسط نورمن ها ، تغییرات عمده ای در توازن قوا در شبه جزیره بالکان رخ داد.پادشاه میهایلو برای آخرین بار در سال 1081 نام برده شد.