در سال 1511، تحت رهبری فرماندارهند پرتغالی ، Afonso de Albuquerque، پرتغالی ها به دنبال تصرف شهر بندری استراتژیک مالاکا بودند، که کنترل تنگه مهم مالاکا، یک نقطه حیاتی برای تجارت دریایی بینچین و هند را در اختیار داشت.ماموریت آلبوکرکی دو جنبه داشت: اجرای نقشه مانوئل اول پادشاه پرتغال برای پیشی گرفتن از کاستیلی ها در رسیدن به خاور دور و ایجاد یک پایه قوی برای تسلط پرتغالی ها در اقیانوس هند با کنترل نقاط کلیدی مانند هرمز، گوا، عدن و مالاکا.آلبوکرکی پس از ورود آنها به مالاکا در 1 ژوئیه، برای بازگشت امن اسیران پرتغالی با سلطان محمود شاه مذاکره کرد و خواستار غرامت های مختلف شد.با این حال، طفره رفتن سلطان منجر به بمباران پرتغالی ها و حمله متعاقب آن شد.پدافند شهر با وجود برتری عددی و داشتن توپخانه های مختلف، در دو حمله بزرگ توسط نیروهای پرتغالی غرق شد.آنها به سرعت نقاط کلیدی شهر را تصرف کردند، با فیل های جنگی روبرو شدند و ضد حملات را دفع کردند.مذاکرات موفقیت آمیز با جوامع مختلف تجاری در شهر، به ویژه چینی ها، موقعیت پرتغال را بیشتر تقویت کرد.^[51]در ماه اوت، پس از نبردهای خیابانی سخت و مانورهای استراتژیک، پرتغالی ها عملاً کنترل مالاکا را به دست گرفتند.غارت شهر بسیار زیاد بود و سربازان و ناخداها سهم قابل توجهی داشتند.اگرچه سلطان عقب نشینی کرد و به خروج پرتغالی ها پس از غارت آنها امیدوار بود، پرتغالی ها برنامه های دائمی تری داشتند.به همین منظور دستور داد قلعه‌ای در نزدیکی خط ساحلی بسازند که به دلیل بلندی غیرمعمول و ارتفاع بیش از 59 فوت (18 متر) به A Famosa معروف شد.تصرف مالاکا یک فتح ارضی قابل توجه بود، نفوذ پرتغالی ها را در منطقه گسترش داد و کنترل آنها را بر یک مسیر تجاری کلیدی تضمین کرد.پسر آخرین سلطان مالاکا، علاءالدین ریایات شاه دوم، به انتهای جنوبی شبه جزیره گریخت و در آنجا ایالتی را تأسیس کرد که در سال 1528 به سلطنت جوهور تبدیل شد. پسر دیگری سلطنت پراک را در شمال تأسیس کرد.نفوذ پرتغال قوی بود، زیرا آنها به شدت تلاش کردند تا جمعیت مالاکا را به کاتولیک تبدیل کنند.^[52]