اصطلاح «مالایای بریتانیایی» به طور محدود مجموعه ای از ایالت ها را در شبه جزیره مالایا و جزیره سنگاپور توصیف می کند که بین اواخر قرن 18 و اواسط قرن بیستم تحت هژمونی یا کنترل بریتانیا قرار گرفتند.برخلاف اصطلاح «هند بریتانیایی » که شاهزاده‌نشین‌های هند را مستثنی می‌کند، مالایا بریتانیا اغلب برای اشاره به کشورهای فدرال و غیرفدراسیون مالایی استفاده می‌شود که تحت الحمایه بریتانیا با حاکمان محلی خود بودند، و همچنین سکونت‌گاه‌های تنگه که تحت حاکمیت و حاکمیت مستقیم ولیعهد بریتانیا، پس از یک دوره کنترل توسط کمپانی هند شرقی.قبل از تشکیل اتحادیه مالایا در سال 1946، مناطق تحت یک اداره واحد قرار نمی گرفتند، به استثنای دوره بلافاصله پس از جنگ که یک افسر ارتش بریتانیا به عنوان مدیر موقت مالایا انتخاب شد.در عوض، مالایا بریتانیا شامل سکونتگاه‌های تنگه، ایالات فدرال مالایی و کشورهای غیرفدراسیون مالایی بود.تحت هژمونی بریتانیا، مالایا یکی از سودآورترین مناطق امپراتوری بود که بزرگترین تولیدکننده قلع و بعداً لاستیک در جهان بود.در طول جنگ جهانی دوم ،ژاپن بخشی از مالایا را به عنوان یک واحد از سنگاپور اداره می کرد.^[78] اتحادیه مالایا محبوبیتی نداشت و در سال 1948 منحل شد و فدراسیون مالایا جایگزین آن شد، که در 31 اوت 1957 کاملاً مستقل شد. در 16 سپتامبر 1963، فدراسیون همراه با شمال بورنئو (صباح)، ساراواک، و سنگاپور ، فدراسیون بزرگتر مالزی را تشکیل داد.^[79]