حسن روحانی که در سال 2013 به عنوان رئیس جمهور ایران انتخاب شد و در سال 2017 مجدداً انتخاب شد، بر تنظیم مجدد روابط جهانی ایران تمرکز کرد.هدف او گشایش بیشتر و اعتماد بین المللی ^[138] به ویژه در مورد برنامه هسته ای ایران بود.علیرغم انتقاد جناح های محافظه کار مانند سپاه پاسداران، روحانی سیاست های گفتگو و تعامل را دنبال کرد.تصویر عمومی روحانی متفاوت بود، با محبوبیت بالا پس از توافق هسته ای، اما چالش هایی در حفظ حمایت به دلیل انتظارات اقتصادی.سیاست اقتصادی روحانی بر توسعه بلندمدت، تمرکز بر افزایش قدرت خرید عمومی، کنترل تورم و کاهش بیکاری متمرکز بود.^[139] او قصد داشت سازمان مدیریت و برنامه ریزی ایران را احیا کند و تورم و نقدینگی را کنترل کند.از نظر فرهنگی و رسانه ای، روحانی به دلیل عدم کنترل کامل بر سانسور اینترنتی با انتقاداتی مواجه شد.او از آزادی بیشتر در زندگی خصوصی و دسترسی به اطلاعات دفاع می کرد.^[140] روحانی از حقوق زنان، انتصاب زنان و اقلیت ها در مناصب عالی حمایت کرد، اما در مورد ایجاد وزارتخانه برای زنان با تردید مواجه شد.^[141]حقوق بشر در دوران روحانی با انتقاد از تعداد بالای اعدام ها و پیشرفت محدود در رسیدگی به مسائل سیستمی موضوعی بحث برانگیز بود.با این حال، او حرکات نمادینی مانند آزادی زندانیان سیاسی و تعیین طیف متنوعی از سفرا انجام داد.^[142]در سیاست خارجی، دوره ریاست جمهوری روحانی با تلاش برای ترمیم روابط با کشورهای همسایه ^[143] و شرکت در مذاکرات هسته ای مشخص شد.دولت او روی بهبود روابط با بریتانیا کار کرد ^[144] و با احتیاط روابط پیچیده با ایالات متحده را هدایت کرد.روحانی به حمایت ایران از بشار اسد در سوریه ادامه داد و در پویایی های منطقه ای به ویژه با عراق ، عربستان سعودی و اسرائیل مشارکت داشت.^[145]