پادشاهی بطلمیوسی که در سال 305 قبل از میلاد توسط بطلمیوس اول سوتر، ژنرال مقدونی و همراه اسکندر مقدونی تأسیس شد، یک ایالت یونان باستان بود که در طول دوره هلنیستی در مصر مستقر بود.این سلسله، تا زمان مرگ کلئوپاترا هفتم در سال 30 قبل از میلاد، آخرین و طولانی‌ترین سلسله مصر باستان بود که دوره جدیدی را نشان می‌داد که با تلفیق مذهبی و ظهور فرهنگ یونانی-مصری مشخص می‌شد.^[72]پس از فتح اسکندر مقدونی بر مصر تحت کنترل ایرانیان هخامنشی در سال 332 قبل از میلاد، امپراتوری او پس از مرگ او در سال 323 قبل از میلاد منحل شد و به جنگ قدرت بین جانشینان او، دیادوچی ها منجر شد.بطلمیوس مصر را امن کرد و اسکندریه را به عنوان پایتخت آن تأسیس کرد، که به مرکز فرهنگ، یادگیری و تجارت یونان تبدیل شد.^[73] پادشاهی بطلمیوسی، پس از جنگ های سوریه، به بخش هایی از لیبی، سینا و نوبیا گسترش یافت.بطلمیوسیان برای ادغام با مصریان بومی، عنوان فرعون را برگزیدند و با حفظ هویت و آداب و رسوم هلنیستی خود، خود را به سبک مصری در بناهای تاریخی عمومی به تصویر کشیدند.^[74] حکومت پادشاهی شامل یک بوروکراسی پیچیده بود که در درجه اول به نفع طبقه حاکم یونان بود، با ادغام محدود مصریان بومی، که کنترل امور محلی و مذهبی را حفظ کردند.^[74] بطلمیوسیان به تدریج آداب و رسوم مصر را پذیرفتند، با بطلمیوس دوم فیلادلفوس، از جمله ازدواج خواهر و برادر و شرکت در مراسم مذهبی مصر، و از ساخت و بازسازی معابد حمایت کردند.^[75]مصر بطلمیوسی، از اواسط قرن سوم پیش از میلاد، به عنوان ثروتمندترین و قدرتمندترین دولت های جانشین اسکندر ظهور کرد که مظهر تمدن یونان بود.^[74] با این حال، از اواسط قرن دوم قبل از میلاد، درگیری های داخلی سلسله ها و جنگ های خارجی پادشاهی را تضعیف کرد و آن را به طور فزاینده ای به جمهوری روم وابسته کرد.در دوران کلئوپاترا هفتم، درگیر شدن مصر در جنگ های داخلی روم، منجر به الحاق مصر به عنوان آخرین دولت مستقل هلنیستی شد.مصر رومی پس از آن به استانی پر رونق تبدیل شد و یونانی را تا زمان فتح مسلمانان در سال 641 پس از میلاد به عنوان زبان دولت و تجارت حفظ کرد.اسکندریه تا اواخر قرون وسطی یک شهر مهم مدیترانه ای باقی ماند.^[76]