از دست دادن تدریجی سلطه امپراتوری روم غربی، که با پادشاهی های فودراتی و ژرمنی جایگزین شد، با تلاش های اولیه مبلغان در مناطقی که توسط امپراتوری در حال فروپاشی کنترل نمی شد، مصادف شد.در اوایل قرن پنجم، فعالیت‌های تبلیغی از بریتانیای روم به مناطق سلتیک (اسکاتلند، ایرلند و ولز) سنت‌های اولیه رقیب مسیحیت سلتی را ایجاد کرد که بعداً در کلیسای رم ادغام شد.مبلغان برجسته در اروپای شمال غربی آن زمان، مقدسین مسیحی پاتریک، کلمبا و کلمبانوس بودند.قبایل آنگلوساکسون که مدتی پس از رها شدن رومیان به جنوب بریتانیا حمله کردند در ابتدا بت پرست بودند اما توسط آگوستین کانتربری در مأموریت پاپ گرگوری کبیر به مسیحیت گرویدند.مبلغینی مانند ویلفرد، ویلیبرورد، لولوس و بونیفیس به زودی تبدیل به یک مرکز میسیونری شدند و بستگان ساکسون خود را در آلمان تغییر دادند.ساکنان عمدتاً مسیحی گالو-رومی گال ( فرانسه و بلژیک امروزی) در اوایل قرن پنجم توسط فرانک ها تسخیر شدند.ساکنان بومی مورد آزار و اذیت قرار گرفتند تا اینکه کلوویس اول، پادشاه فرانک، در سال 496 از بت پرستی به کاتولیک رومی روی آورد. کلوویس اصرار داشت که اشراف همکارش از این روش پیروی کنند، و پادشاهی تازه تأسیس خود را با متحد کردن ایمان حاکمان با ایمان حاکمان تقویت کند.پس از ظهور پادشاهی فرانک ها و شرایط سیاسی در حال تثبیت، بخش غربی کلیسا فعالیت های تبلیغی را افزایش داد که توسط سلسله مرووینگ ها به عنوان وسیله ای برای آرام کردن مردم همسایه دردسرساز حمایت می شد.پس از تأسیس کلیسایی در اوترخت توسط ویلیبرورد، زمانی که پادشاه فریزی بت پرست رادبد، بسیاری از مراکز مسیحی را بین سال‌های 716 تا 719 ویران کرد، واکنش‌های متقابلی روی داد. در سال 717، مبلغ انگلیسی بونیفاس برای کمک به ویلیبرورد فرستاده شد و کلیساها را دوباره در فریزیا تأسیس کرد و به مأموریت‌ها ادامه داد. در آلماندر اواخر قرن هشتم، شارلمانی از کشتار دسته جمعی استفاده کرد تا ساکسون های بت پرست را تحت سلطه خود درآورد و آنها را به زور مجبور به پذیرش مسیحیت کند.