پس از سقوط فرانسه در سال 1940، کامبوج و بقیه هندوچین فرانسه توسط دولت ویشی فرانسه دست نشانده محور اداره می شد و با وجود تهاجم به هندوچین فرانسه،ژاپن به مقامات استعماری فرانسوی اجازه داد تا در مستعمرات خود تحت نظارت ژاپن بمانند.در دسامبر 1940، جنگ فرانسه و تایلند شروع شد و علیرغم مقاومت فرانسه در برابر نیروهای تایلندی تحت حمایت ژاپن، ژاپن مقامات فرانسوی را مجبور کرد استان های باتامبانگ، سیسوفون، سیم ریپ (به استثنای شهر سیم ریپ) و پره ویهار را به تایلند واگذار کنند.^[82]موضوع مستعمرات اروپایی در آسیا از جمله مواردی بود که در طول جنگ توسط رهبران متفقین سه بزرگ، فرانکلین دی. روزولت، استالین و چرچیل در سه نشست سران - کنفرانس قاهره، کنفرانس تهران و کنفرانس یالتا مورد بحث قرار گرفت.در مورد مستعمرات غیرانگلیسی در آسیا، روزولت و استالین در تهران تصمیم گرفته بودند که فرانسوی ها و هلندی ها پس از جنگ به آسیا برنگردند.مرگ نابهنگام روزولت قبل از پایان جنگ با تحولاتی بسیار متفاوت از آنچه روزولت پیش بینی کرده بود به دنبال داشت.انگلیسی ها از بازگشت سلطه فرانسوی ها و هلندی ها در آسیا حمایت کردند و برای این منظور سربازان هندی را تحت فرماندهی بریتانیا سازماندهی کردند.^[83]در تلاش برای جلب حمایت محلی در ماه‌های پایانی جنگ، ژاپنی‌ها در 9 مارس 1945 دولت استعماری فرانسه را منحل کردند و از کامبوج خواستند تا استقلال خود را در حوزه رفاه مشترک آسیای شرقی اعلام کند.چهار روز بعد، پادشاه سیهانوک فرمان کامبوچیا (تلفظ اصلی خمرهای کامبوج) را صادر کرد.در 15 اوت 1945، روزی که ژاپن تسلیم شد، دولت جدیدی با سون انگوک تانه به عنوان نخست وزیر تأسیس شد.هنگامی که نیروهای متفقین پنوم پن را در اکتبر اشغال کردند، تان به دلیل همکاری با ژاپنی ها دستگیر شد و به تبعید در فرانسه فرستاده شد تا در حبس خانگی بماند.